Poezi nga Nerimane Kamberi

I shtyve me këmbë, me maje të këpucës
Kujtimet,
U rrokullisen deri poshtë shkallëve
Deri aty ku dikur putheshit.
U sollen si nje top bore
Qe rritet dhe rrafshon fshatin,
Si një top fëmijesh
Që kalon gardhin e oborrit
Gjatë lojës,
Vazhdon rrugën
Nëpër xhade
Deri te hekururdha
Apo ajo që ishte dikur
Se edhe ajo ka mbetur kujtim.
Nga lart shikon kujtimet që rrokullisen
Atje shihet rruga e gjatë, e pafund,
Mund të jenë Champs-Elysées
Mund të jenë..
Vetem pak imagjinate të duhet
Veç pak t’i mbyllesh sytë.
Por nuk donë t’i mbyllesh
Do t’i shohesh kujtimet derisa të përplasen diku,
te dyqani i rrobaqepëses apo i funeraleve
E tash kthen shpindën
E qetësuar.
Edhe ca metra të kanë mbetur deri në shtëpi. / KultPlus.com