19 Mars, 2019 - 3:28 pm
Poezi nga Vlora Konushevci
Atdheun kemi vendos me e vra,
tue hangër për s’gjalli.
Me ikë, me ikë, s’ka jetë këtu
kori gazmor refreni i shekullit.
Liria ma pelim se robnia
Me ikë, me ikë, s’ka jetë këtu
Liria s’hahet, e zaptume
bijon armatë lypsarësh.
Atdheu vrahet
tu ja përzanë andrrat,
tu ja vu lakun n`valvula të zemrës,
shtrëngue fort, astmën trashëgu e ka.
Tue ba pacient kronik e të përgjumun,
zbehun, shpresën amulli e ka.
Tu i ba bashkë sarhosha, katila, kusarë e rezila
përditë
përnatë
gjakun e bajrakut me pambuk tu ja pi.
Kqyreni shqiponjën qysh e ka ulë kryet,
krahët vetes ja ka shkulë
tu e nxjerr gjakun me e ly flamurin si Nositi që ushqen t`voglit e vet.
Shqiponja ka me jau hangër kryet
sa t’forcohet edhe najditë,
zullumi veç prej s’trashit kputet!