Poezi nga Kostas Vasnalis

Behar zemr’ e Agathisë,
mend e saja majë çatisë.
Java pesë, muaji shtatë,
ditë e natë.

E dinte, se ikin vitet,
e kështu i theku pitet,
mejtoi që kur ish e re,
të mbajë tre.

Bashkëshorti që i pari,
paskëtaj vinte kumbari,
i treti një nip i burrit.
i litarit dhe i hurit.

Të bashkuar, lumturuar,
të katër të përqafuar!
Vite dhjetë? Njëzet e ca?

Gjersa borë e parë na ra,
nis e ikën bukuria,
edhe s’ qe ngopur mavria,
tek i bënë topin një ditë,
që të tre, nga këmbët sytë!

Pa, çkul leshrat Agathia

ah i zot sikur ta dija,
kaqë vite vetëm tre!?

O le le!

Përktheu: Arqile Garo / KultPlus.com