Poezi nga Kaltrina Pacolli

Vrajëm,
po vrajëm nëse nuk t’kom pshty n’ftyrë
e s’t’i kom numru t’kqijat
tu t’sha e tu t’mallku! 
Vrajëm,
nëse sa here ke dasht me m’malltretu 
unë t’kom duru. 
Vrajëm nëse t’kom msu
me m’fol qysh ke dashtë,
vrajëm,
Qo dorë n’mu
veç pse jom gru.

Po,
qitmi flokt n’tokë
e lem sheja n’trup e n’ftyrë
nëse s’t’kom thanë që
je farë e ndyrë,
nëse s’t’kom nal me t’thanë
kqyru n’pasqyre,
nëse gjen me kqyr naj ftyrë!

Po,
shajëm edhe para fmive t’mi,
shajëm edhe n’rrugë
edhe para njerzve tjerë,
kërkush s’ka me thon kurrgjo,
besa kanë me të arsyetu
se nëse unë n’sy t’tynev kom duru
ti je tu bo çka unë “kom meritu”!!

Po, po vrajëm,
shkrep alltinë
bash n’zemrën tem,
mbi 100 thyrje t’saja,
1 plumb kurrgjo nuk dhem,
sa dhamin k’to netë me zhurma t’mdhaja.

Vrajëm,
vrajëm nëse s’t’kom shty
kur me zor ke dasht me m’prek,
e me m’desh,
e tanën me m’pasë,
vrajëm nëse t’kom lanë
vrajëm nëse kom thanë nasht’!

Le t’jem kufomë,
nëse kom heshtë,
nëse t’kom dashtë edhe kur s’m’ke dashtë,
nëse t’kom kesh masi m’ke malltretu e poshtru,
le t’jem kufomë veç pse jom Gru.

E ti vrajëm,
se I paqt del,
kërkush me gisht kah ti nuk bon,
kërkush fajtor nuk e len t’gjallin,
se I vrami ka gjithë diçka që e “meriton”,
se I vrami se ka problem nëse e kallin,
që vrasësit si ti me e marrë malin.

E vrajëm,
si plot e plot qe u vranë
si plot e plot që u shanë,
si plot e plot që kufoma ranë..
si për plot që kurrgjo nuk thanë!

Vrajëm,
Nëse t’kom lanë me m’kallxu çka
Me vesh,
Nëse t’kom lanë me m’kallxu qysh me
fol,
Qysh me kesh,
Vrajëm nêse t’kom lanë me m’thanë me hesht!

Vrajëm nëse t’kom rrespektu
Kur ke gju sene mbi mu,
Nëse t’kom rrespektu
Kur n’ven lulave
Veç therra m’ke pru,
Nëse n’pikë të natës je kthy
I dehun në alkohol
E parfum të femrave tjera
E venin ta kom ndreq,
Vrajëm nëse kom ëndërru 
Jetën me ty kur t’bohemi pleq!

Merrma jetën
Nëse ta kom dhanë t’drejtën,
Nëse ta kom dhanë lirinë
Shpirtin n’fyt me ma pru,
Nëse ta kom dhanë dashninë
Kur ti veç m’ke shfrytzu,
Merrma jetën 
Nëse e kom ul kryt veç pse
Jom Gru!

Merrma jetën,
Nëse egër s’t’kom largu prej vetës
Kur ke dashtë dorë n’mu me qu,
Kur je hasë e kërcënu
Gërrdijat që munesh me i bo n’mu,
Merrma jetën nêse me thikë s’t’kom sulmu,
Po kom bo hapa mbrapa veç pse jom Gru!

Vrajëm,
po kufoma jem ka me flejt me ty,
me një shtrat me ty,
me një jastëk me ty, 
me u siguru që edhe andrrat e tua 
kanë me pa veç zi! 
Kur shpirti jem ka me u kthy në hi,
unë kom me u kthy për ty,
unë kom me u kthy për krejt gratë që u vranë,
për krejt kërcënimet që u banë,
unë kom mu kthy
se ti ke vra një nanë! 
Vrajem,
nese mke shit moral 
e une tkom ngu, 
tu e ditë që pramë e parpramë 
me tjera ke ladru!

Le t’bohna unë kufoma e ardhshme
E dorës t’msheft,
E gjakut ton t’nxehtë
Nëse t’kqijat t’i kom majt m’sheft.

Le t’bohna kufoma e ardhshme
Nëse kom duru,
Që me lot kom ra me flejt
E me lot jom qu!

Vrajëm pash të madhin Zot 
nëse e msheli gojën veç pse jom Gru./ KultPlus.com