Poezi nga Federico García Lorca
Përktheu: Faslli Haliti

Parajsa ime…
një fushë pa bilbila e as lira,
me një lumë diskret dhe me një shatërvan.
Pa mamuze të erës sipër gjetheve të rëna
as edhe ylli s’dëshiron të jetë gjethe.
Një dritë e stërmadhe
që mund të ishte xixëllonja e një tjetre,
në një fushë me vështrime të liga.
Një pushim i qartë dhe puthjet tona atje,
në kumbimin e jehonës,
do të përhapej shumë larg.
Zemra jote e përflakët, asgjë tjetër më.