Poezi nga Afrim Demiri

Ra një shi curril
sa qel e i mshel
sytë

E mbushi një pus
me ujë
Pas kësaj
Shiu u ndal

Pikat e fundit
përmbyllën
vizatimin
e zogut n’ujë

Nuk vonoi
ai filloi t’i rrah
krihët
u ngjit në qiell

Sa më shpejtë
që ngjitej
pusi shterohej

Kur zogu i ujit
nuk shihej ma

Në pusin e zbrazun
një mace e zezë
mashtrohej pas
siluetës së qulltë
të zogut të ujit/ KultPlus.com