Sot ka vdekë poeti dhe tekstshkruesi i njohur shqiptar Agim Doçi, shkruan KultPlus.
I vlerësuar me dhjetëra herë me çmime të ndryshme, i njohur për hite të mëdha që i rezistojnë kohës, i njohur edhe për tekstin e këngës që e dërgoi për herë të parë Shqipërinë në Eurovision, këto vlerësime nuk kanë bindë asnjë nga institucionet e Shqipërisë që të hapë portat për të organizuar homazhe për poetin Doçi. Kështu ka njoftuar Erion Kristo, dhe reagimin e plotë të Kristos e keni si në vijim
Agim Doçi
Kisha shumë vite që kisha vdekur
Erdhën plot njerëz dhe në varrim
Sa fjalë të bukura që kishin gjetur
I kishin shkruar mbi varrin tim…
.
Sa turp më vinte, sa më peshonte
Rrasa e varrit me ato fjalë.
Ndonëse parajsa nuk më pranonte
Ndoshta dhe shpirti s’më kishte dalë…
.
Sa isha gjallë më ndenjën ftohtë
Nuk e kuptoja çfarë kisha bërë
Doja nga njerëzit një fjalë të ngrohtë
Vetëm më iku, jeta e tërë…
.
Tani që s’jam, mos u frikësoni!
Se larg prej jush vendin e gjeta.
Rri kuvendoj me Perëndinë
Ai s’paska frikë nga e vërteta!/ KultPlus.com
Agim Doçi është një poet dhe autor këngësh shumë i njohur shqiptar.
Tekstet e tij kanë lënë gjurmë në muzikën shqiptare, ai madje është fitues i mbi 50 çmimeve, ndër to dhe dy herë përfaqësues me tekstet e tij në Eurovizion, shkruan KultPlus.
Veçohet bashkëpunimi me kompozitorin Edmond Zhulali në shumë këngë të festivaleve në Shqipëri dhe me mbi 100 këngë për luftën e Kosovës. Mund të përmenden këngë shumë të njohura si “Marrshi i UCK-së” dhe “A vritet pafajsia”.
Por, i vënë përballë një teksti të këngës së këngëtarit kosovar, Mozzik, reagimi i Agim Doçit është epik.
Ai shokohet sapo dëgjon disa nga fjalët e këngës dhe këngëtarët e tillë i quan rrugaçë.
“Këta janë rrugaçë more, nuk janë këngëtarë. Të bie unë në nivelin e tyre, u ta hongsha e ma hongsh, mos moj! Ata duhet futur të paktën 3 vite edukim në burg, me i rrahë”, shprehet Doçi gjatë kësaj interviste përderisa gazetarja mundohet t’i tregojë se shumë nga artistët e rinjë që bëjnë muzikë për rininë shqiptare, kanë pak a shumë të tilla tekste. / KultPlus.com
Poezi nga Agim Doçi.
Më rrodhën lotët nga sytë e shpirtit,
Ky mall i çmendur më torturoi.
Më mirë në kryq, në vend të Krishtit,
Sesa i vetëm, veç të gjalloj.
Ky shpirt i brishtë që preket lehtë,
Nga fjalë e rëndë dhe xhelozia.
Më prishi punë gjithmonë në jetë,
Më bëri sterrë ditët e mia…
Po çfarë kanë njerëzit që egërsohen?
E çfarë kërkojnë më shumë nga unë?
Ata që s’mund të dashurohen,
Përse nuk ikin, por prishin punë?
Më dhemb gjithë trupi, më dhemb gjithçka,
Sa fort më dhemb sot gjoksi im…
Kjo botë e madhe plot vende ka!
Po dhembja ime nuk gjen shërim…
Unë them të iki, t’i lë të gjitha !
Të marr me vehte veç mallin tim.
Ta bëj qivur, të shkoj nga isha,
Atje i vetëm, dhe në harrim…
Pastaj të kthehem pas qindra motesh,
Kur bota ndoshta do ketë ndryshuar.
Të lyp lëmoshë në mes metropolesh,
Si shpirt i brishtë dhe i dashuruar.
Të marr imazhin e asaj që dua,
Të shkoj tek bliri me gjel të egër…
Të vij pas meje, ajo me mua,
Dhe të këndojmë këngën e vjetër…
“Dua të bëhem paksa i krisur,
Dua të bëhem dhe lot tek syt’
Dua të bëhem dhe gjum i prishur,
Dua të bëhem imazhi i yt…”
– Agim Doçi
Poezi nga Agim Doçi
ELEGJI…
(Sipas stilit të Çajupit)
Në ç’vend kemi lerë
Krenarë dhe të dhjerë!…
Në Shqipëri !…
Ku të hedhin më shumë baltë
Dhe fajdetë të grinë paratë ?
Në Shqipëri !…
Ku ka vlerë më shumë gomari
Se shkenctari apo shkrimtari
Në Shqipëri!…
Ku ka bakër, krom dhe ar’
Po s’ke ujë as për t’u lar’
Në Shqipëri!…
Ku jetojmë aq të gëzuar
Xhepat bosh – derën e blinduar
Në Shqipëri!…
Ku qeveria punon me banda
E na mban gjallë veç kontrabanda?
Në Shqipëri!…
Ku i veshin në kokë çorapet?
Ku kallashi lan hesapet
Në Shqipëri!…
Ku s’punojnë hiç Kombinatet
Ku hajdutë ngremë pallatet!?
Në Shqipëri!…
Ku pa punë fitohet leku?
Ku pëllcet kërrcet dyfeku?
Në Shqipëri!…
Ku hedh valle sërbi e greku
Ku të luan tepeleku!…
Në Shqipëri!
Ku spiuni bën transparentin
Ku vampiri bën Parlamentin
Në Shqipëri!…
Ku t’a vrasin Deputetin?
Ku s’e pjerdhin Presidentin !?
Në Shqipëri !
Ku ka një Komb e nuk gjëndet i dytë
Që ban sherr me vehten, e vehtes i nxjerr sytë
Në Shqipëri !…
Ku vishet populli ma trim i botës
Me plaçka të vdekurish të kurvë Europës!?
Në Shqipëri!…
Poeti dhe autori i shumë këngëve, Agim Doçi ka kujtuar mes lotësh por edhe me vargje Rikard Ljarjan, aktorin e madh i cili vdiq një ditë më parë.
Pengu më i madh për Doçin është fakti se sot nuk mund t’i japë lamtumirën mikut të tij si pasojë e COVID 19. Por kjo situatë nuk e ka ndalur atë të thurë vargje e të mallëngjejë të gjithë.
“Kam jetuar në Shkodër 16 vjet, e pashlyer do mbetet për mua kur në Kukës erdhi si personazh jetësor për të përjetësuar një personazh të thjeshtë atë “Dedën” e famshëm. Ai ishte një nga rolet më të personalizuar dhe më të realizuar të Rikardit. Dhimbja më e madhe sot është që nuk shkojmë dot ta përcjellim, t’i hedhim një dorë dhe atij shkodrani që me zemërgjerësinë e tij pati ndihmuar të bëhet aktor edhe një djalosh shkodran Frederik Ndoçi. Kanë aktruar bashkë”,- tha ai.
Doçi thuri këto vargje për mikun e tij Rikard Ljarjan:
NE ishim shokë RIKARDI shtrenjt
Sa shpejt që ike O NJERI…
KUJTESA jonë të ka të SHENJT
TI yll i ndezun me DASHURI.
Do ikin vitet TI s’do harrohesh
MAGJIA yte – PRINC i aktrimit
TI mbetesh YLLË e do kujtohesh
SIMBOL i gjallë n’magjin e filmit.
Do jesh tek ENGJËJT perkrah me shokët
Po unë RIKARD ku ti çoj lotët? / KultPlus.com
Poezi e shkruar nga Agim Doçi.
Kisha shumë vite që kisha vdekur
Erdhën plot njerëz dhe në varrim
Sa fjalë të bukura që kishin gjetur
I kishin shkruar mbi varrin tim…
Sa turp më vinte, sa më peshonte
Rrasa e varrit me ato fjalë.
Ndonëse parajsa nuk më pranonte
Ndoshta dhe shpirti s’më kishte dalë…
Sa isha gjallë më ndenjën ftohtë
Nuk e kuptoja çfarë kisha bërë
Doja nga njerëzit një fjalë të ngrohtë
Vetëm më iku, jeta e tërë…
Tani që s’jam, mos u frikësoni!
Se larg prej jush vendin e gjeta.
Rri kuvendoj me Perëndinë
Ai s’paska frikë nga e vërteta!
