Aktorja Albulena-Kryeziu Bokshi u emërua të enjten drejtoreshë e re e përgjithshme e Teatrit “Hadi Shehu”, shkruan KultPlus.
Në rolin e saj të ri, Kryeziu do të jetë përgjegjëse për mbikëqyrjen e të gjitha aspekteve të operacioneve të teatrit, duke përfshirë prodhimin, financimin dhe administrimin. Ajo do të luajë gjithashtu një rol kyç në formësimin e drejtimit artistik të teatrit dhe do të punojë ngushtë me ekipin artistik për të zhvilluar programe dhe nisma të reja.
Në një prononcim për KultPlus, Kryeziu shprehet e lumtur që mori mandatin 4 vjeçar në Teatrin “Hadi Shehu”, derisa pret me padurim që të fillojë punën.
“Sot kam nënshkruar kontratën me kryetarin e Gjakovës, Ardian Gjini, për një mandat katër vjeçar si drejtore e përgjithshme e teatrit “Hadi Shehu”. Besoj që kam shumë energji, vullnet e dëshirë për punë që ta dërgoj tutje këtë institucion, duke pasur parasysh që jam rritur me dashurinë për atë vend dhe rikthimi në rol është një emocion vërtet i veçantë”.
Ajo gjithashtu pret mbështetjen e të gjithë kolegëve, pasi ka shumë plane që pret t’i realizoj.
“Kam shumë plane të cilat uroj t’i realizoj në këtë mandatin tim 4 vjeçar, gjithashtu besoj që do ta kem mbështetjen e të gjithë kolegëve të mi në Gjakovë dhe Drejtoria e Kulturës, të cilët më kanë premtuar se do ta kem mbështetjen e tyre. Shpresoj që punën që është bërë deri tani në Teatrin e Gjakovës ta dërgojmë tutje”, thotë ajo për KultPlus.
Gjatë viteve të fundit, ajo ka luajtur disa role të ndryshme duke pasur ndikim në zhvillimin dhe suksesin e shumë prej produksioneve të teatrove të ndryshëm në Kosovë.
Emërimi i Kryeziut si Drejtoreshë e Përgjithshëm hyn në fuqi menjëherë dhe ajo do të fillojë rolin e saj të ri duke punuar me stafin e teatrit për të zhvilluar një plan strategjik për këtë vit. /KultPlus.com
Shtypja, korrupsioni, censura, propaganda dhe mbi të gjitha frika, janë emocione që nuk përjetohen shpesh në klasë nga një mësuese, por të gjitha këto u shfaqën të gërshëtuara së bashku në monodramën “Kepi i shpresës së mirë”, ku një mësuese në një klasë plotë (në këtë rast një teatër) demonstron se mbijetesa e një njeriu arrihet vetëm përmes virtytit të bindjes dhe “biologjisë”, shkruan KultPlus.
“Kepi i shpresës së mirë”, i bazuar në (Mënyrat e Zonjushës Margarida nga Robert Athayde) është një satirë me një fund të hapur, që vë në lojë pushtetin, i cili kap në diagramin e tij një spektër të gjerë – trysnia nga prindërit, mësuesit deri te diktatura.
Gjatë gjithë shfaqjes, Zonja Margarida duke shpjeguar të gjitha proceset e jetës, e veçanërisht atë të vdekjes, përdor biologjinë, matematikën, gjeografinë, historinë dhe kurrikulën e saj sekrete për të mësuar, tallur, poshtëruar dhe kërkuar bindje nga studentët e saj. Zonja Margarida është një tirane që i trajton “studentët” e saj si objekte. Sjellja armiqësore e zonjushës Margarida ndaj studentëve të saj është e vetmja mënyrë që ajo mund të shfryjë frustrimet e saj seksuale.
Aventura pa shumë paramendim për një “shpërthim” në skenë
Protagonistja Albulena Kryeziu, e cila i shfaqi mjeshtërisht aftësitë e saj të grumbulluara ndër vite në përvojën e saj të gjatë në film, seriale dhe teatër, këtë herë luajti zonjushën Margarida. Ajo tregon për KultPlus se përkundër faktit se nuk është menduar shumë para se t’i hynte kësaj aventure, ndihet e lumtur që gjithçka shkoi sipas planit.
“Pasi përfundoi premiera jam shumë rehat dhe teper e lumtur me të gjithë punën që është bërë. Me gjasë publiku e priti mirë, pasi pata vetëm fjalë të mira. Kur kam hyrë në këtë aventurë, nuk kam menduar as për vështirësi, as për kurgjo tjetër. Një ditë më pyeti se a je afër me punë, dhe po thosha vetmeveti se sa më afër që po vie premiera, aq më vështirë po më duket. Në qoftë se do ta mendoja më gjatë, atëherë nuk do ta bëja këtë rol. Gjatë karrierës sime kam pasur fatin që të punoj me aktorë shumë të mirë gjithmonë, e rrethuar nga ta, kështu e kam ndjerë mbështetjen e tyre, e në këtë rast mbështetjen po e gjeja vetëm prapa perdeve, pa të cilët nuk do të mund të bëja as 50 për qind të punës. Jam ndjerë shumë e përkdhelur, pasi i gjithë ekipi ka punuar vetëm për mua, i gjithë publiku erdhi për këtë arsye”, thotë aktorja.
Roli i “shenjtë” i një mësuese
Kryeziu tregon për KultPlus edhe momentin se si e përjetoi ndjenjën e të qenurit një mësuese.
“Në fakt, u ndjeva çuditshëm. Normalisht që nën petkun e personazhit, t’i bëhesh një me të dhe nuk e ndjen distancën me veten. Si filim, kur ja kemi nisur punës gati secili prej anëtarëve të ekipit e ka rrëfyer një histori me mësuesen e vet të shkollës fillore, ku u njoftuam me shumë momente nga secili prej neve. Kjo është edhe një thirrje për të gjithë njerëzit në përgjithësi, duhet të kenë kujdes se si sillen me njëri tjetrin, çfarë emri ia vendosim njëri tjetrit. Me të vërtetë është e rëndësishme, pasi me vetëm një nofkë që ia vendosim dikujt, traumat që mund t’i fitojë dikush janë shumë të mëdhaja dhe mund të shkojnë deri te katastrofa”.
Njerëzorja në brendësi të të “fortëve” do ta bënte botën një vend më të mirë për të jetuar
“Një ndër temat kryesore është diktatura e bullizimi, që ushtrohet nga ata që kanë forcë mbi të tjerët. Unë me të vërtet zakonisht kam karaktere të buta dhe më ndryshe, rrallë negative. Por sigurisht edhe në këtë mësuesën e çuditshme është një e njërëzishme në thëllësi të saj. Në qoftë se e bëjmë të gjithë këtë, atëherë bota do të ishte më e mirë”, përfundon ajo.
Ndërkaq, regjisorja Elmaze Nura, thotë për KultPlus se monodrama është zhanri më i vështirë i teatrit, derisa pas shfaqjes u ndje e kompletuar nga puna ekipore që ata treguan.
“Monodrama është zhanri më i vështirë i teatrit, si për regjisorin edhe për aktorët që është një barrë e madhe. Gjetjet regjisoriale në këtë zhanër janë më të pakta. Por edhe teksti dhe gjithë ekipi tjetër më kanë dhënë të gjitha mundësitë që unë ta shpreh të gjithë atë pjesën që unë kam dashur ta shpreh. Jam shumë e lumtur që audienca e priti ashtu siç ne e kemi pritur. Të gjitha ato thumbime, satirë që përfshin ambientin në të cilin ne jetojmë, shfaqin edhe trysninë që nga familja, nga shkolla apo ndoshta edhe nga sisteme të ndryshme që mund të jenë në shtet”, shprehet ajo.
Një orë efektive – reflektimi mbi problemet për të shfaqur realitetin ku po jetojmë
“Të gjitha u pranuan në mënyrën më të mirë, duke reflektuar në problemet që i trajtuam. Kjo shfaqje zgjatë sa një orë mësimi, pra, 45 minuta. Ka disa role që luhen nga Lena dhe unë si regjisore jam ndjerë plotë dhe e realizuar nga kjo shfaqje. Ne e kemi adaptuar tekstin pasi është shumë i gjatë, duke e përfshirë realitetin në të cilin ne po jetojmë, përfshirë këtu realitetin ballkanik në botën që po jetojmë. Ka qenë edhe si një film, aq sa e kemi planifikuar, aq ka zgjatur. Po e quajmë një orë efektike për audiencën dhe besoj që kemi përcjellur të gjithë ato mesazhe që jemi munduar ta bëjmë. Edhe në qoftë se teksti ka qenë i vështirë të kuptohet nga audienca, kemi pasur elementet shtesë sikurse skenografinë, muzikën, kostumografinë dhe ndriçimin. Reprizat janë të planifikuar që të ndodhin në Teatrin Kamertal të AAB-së”, shton tutje Nura.
Personat e “padukshëm” në skenë, që në fakt janë gjithmonë aty
Bekim Korça thotë për KultPlus ka falënderuar të gjithë njerëzit që e kanë besuar atë në punën e skenografisë.
“Normalisht siç e dijmë, ne prioritetet i kemi të bazuara në lojë dhe regji. Pjesa tjetër është sikur të themi se jam në sherbim të aktoret dhe regjisë. Angazhimet e shumta nuk përbëjnë rëndësi, sepse në këtë rast nuk është sasia ajo që e determinon suksesin. Por dua të shfrytëzoj rastin që më kanë besuar që t’i realizojmë bashkë shfaqjet e tyre në mënyrën më të mirë të mundshme”, thotë ai.
Në anën tjetër, kompozitori Memli Kelmendi, pohon për KultPlus se kjo shfaqje u realizua me sukses të madh dhe përgëzoi aktoren Albulena Kryeziu për rolin e saj.
“Paraprakisht dua të falënderoj Lenën për një punë shumë të vështirë. Aktori partnerë ka skenën, skenografinë, muzikën prandaj nuk është edhe e lehtë që të mbahet atmosfera brenda shfaqjes. Ky është bashkëpunimi i dytë sa i përket teatrit. E di që pjesa më e dashur për mua është kompozimi për pjesën e filmit, teatrit e gjithashtu kam kompozuar shumë vepra për filma të metrazhit të gjatë, të shkurtër, teatër e dokumentarë të tjerë”.
Puna ekipore për një shfaqje që përcjellë mesazh të jashtëzakonshme
“Teatri për mua mbetet si një prej pjesëve më të rëndësishme. Jam munduar që të përcjell lojën e aktores dhe të respektoj kërkesën regjisoriale. Loja e Lenës më ka ndihmuar shumë. E falënderoj gjithë ekipin dhe e përgëzoj aktoren për suksesin. Do të kisha dëshirë që edhe të tjerët ta vinin ta shohin dhe ta shijojnë shfaqjen”, thotë në fund Kelmendi.
Zonja Margarida mori duartrokitjet e merituara nga publiku në fund të orës mësimore dhe kështu erdhi liria e “nxënësve”. /KultPlus.com
Aktorët shpesh herë mund të identifikohen edhe sikurse “interpretuesit”, të cilët argëtojnë një audiencë duke aktruar, kënduar ose kërcyer. Ata luajnë personazhe në skenë ose ekran dhe punojnë me drejtimin e ekipit krijues për të sjellë në jetë një pjesë të teatrit, shkruan KultPlus.
E njohur për shumë role të luajtura në teatër, por duke mos lënë anash as serialet e televizionin, Albulena Kryeziu në një intervistë për KultPlus rrëfen disa pjesë nga jeta e saj dhe gjithashtu edhe dy vitet e fundit pandemik, të cilat kanë qenë të ndryshme për shumë njerëz në të gjithë globin.
E pyetur mbi pjesën se sa e vështirë është të qenurit një aktorë në Kosovë, Kryeziu thotë se gjeneratat e mëparshme e kanë trazuar rrugën për të rinjtë.
“Profesioni i aktorit për nga natyra është i vështirë, duke mos qenë profesion i rëndomtë natyrisht që nuk është aspak e lehtë të jesh aktor/e kam përshtypjen në secilin vend të botës. Por fatmirsisht neve në Kosovë, rrugën na e kanë trasuar gjeneratat e mëparshme dhe tani konsideroj që këtu secili profesion përballet me vështirsitë e veta, sikurse edhe ky i imi”.
Pjesa e teatrit, filmit dhe televizionit dallon nga njëra tjetra në shumë sfera, por për Kryeziun të gjitha projektet kanë qenë një “kënaqësi shpirtërore”.
“Kudo që e kam ushtruar profesionin për mua ka qenë le ta themi një festë, një kënaqësi shpirtërore. Secilin projekt që pranoj të hy në të gjejë copëza dashurie të cilat kur bashkohen rezultojnë me finalizimin e një roli apo projekti”.
Përballja me pandeminë
“Shumë e rëndë, besoj që kam qenë prej njerëzve që shumë e kanë vuajtur izolimim për shkak se ishte viti që kisha shumë plane para vetës dhe për një moment ngjau sikur bota u rrotullua. Çkado që i shtoj mund të tinglloj shumë e zymtë, por meqë e përmenda këtë fjalë, po e them që ishte periudhë tepër e zymtë”, deklaron aktorja për KultPlus.
Sa i përket bashkëpunimit me producentin Blerim Gjoci, Kryeziu ndanë disa pjesë shumë interesante nga e kaluara e aktorëve kosovarë.
“Filmbërësit kosovarë kanë aq shumë pasion saqë mund të shkojnë deri në vetëmohim. Suksesi i tyre nuk është i rastësishëm, por është rrjedhojë e përkushtimit të tyre të pakusht. Ka qenë një periudhë kur me padurim e prisnim gushtin, sepse ateherë fillohej me xhirimet e filmave të shkurtër me producent Blerim Gjocin, e që bëheshin gati për festivalin e filmit “9/11 Dedication film festival”. Fatkeqsisht sot regjisorët e rinj, nuk e kan atë fat të kenë përkrahje një përkrahje të ngjashme që dikur e gjenin nga Prishtinafilm-i dhe Blerim Gjoci. Ka qenë shumë domethënëse kur prodhoheshin për çdo edicion të festivalit rreth 10 filma të shkurtër nëse nuk gaboj, mbase më shumë, mbase më pak por kjo s’kishte rëndësi. Rëndësi kishte që prodhoheshin filma dhe regjisorët, aktorët e gjeneratave të ndryshme na krijohej një ndenjë e përmbushjes artistike”.
E “ardhmja”
“Nuk di nëse pres diçka nga e ardhmja, e kam përshtypjen që të ardhem e krijoj vetë sot. Nuk jam person pa ambicie, por jam person që besoj në punën që e bëj sot, të nesërmes i vjen koha kur do t’i kushtosh rëndësi. Natyrshëm me vjen të mendoj që nuk duhet të presim të ardhmen, gjithçka duhet të ja besojmë të sotmes”.
Aftësia për t’u transformuar nga një personazh në tjetrin, talenti për të luajtur edhe në TV edhe në skenë e madje edhe në seriale të ndryshme kanë ndikuar që Kryeziu pas vetës të ketë jo vetëm një po disa “bagazhe” që dëshmojnë delikatesën dhe natyralitetin e saj përmes së cilave përmbushë në mënyrën më të mirë të mundshme detyrën parësore të një aktori, e cila ka të bëjë me sjelljën në jetë të një personazhit nga skenari. /KultPlus.com
Aktroja e njohur kosovare Albulena Kryeziu Bokshi, ka realizuar një fotosesion mjaft tërheqës me fotografin Shenoll Zehri, shkruan KultPlus.
Fotografitë që janë vetëm bardh e zi sjellin një pamje të mrekullueshme të aktores e cila tashmë është shumë aktive me rolet e saj në Teatrin Kombëtar të Kosovës, ku është edhe pjesë e trupës rezidente të këtij institucioni.
Po i sjellim fotografitë të realizuara nga fotografi Shenoll Zehri./ KultPlus.com
“Fillim skandaloz i festivalit “Risto Shishkov”, në Strumicë të Maqedonisë, që është hapur zyrtarisht në mbrëmjen e së premtes, ku ky festival është hapur me shfaqjen nga Kosova, të cilët kanë shpërfaqë idenë e Shqipërisë së Madhe, nëpërmjet shfaqjes “Eshtrat që vijnë vonë””, kështu shkruajnë mediet maqedonase, duke e vlerësuar si një skandal të madh këtë temë të trajtuar në këtë festival, duke kujtuar se kjo shfaqje është përcjellë edhe nga kryeministri i Maqedonisë, Zoran Zaev, pikërisht në ditën e pavarësisë së Maqedonisë, përcjellë KultPlus.
“Dhe gjithcka do të ishte në rregull, nëse trupa nga Kosova nuk do të fuqizonte idenë e Shqipërisë së Madhe, e cila mbulon edhe territorin e Maqedonisë”, shkruan Kurir.
Poashtu Kurir ka shkruar se pikërisht nga këto provokime etnike dhe nacionaliste, në mënyrë demostrative salla e teatrit është zbrazur, kurse po sipas këtij mediumi, kryeministri Zaev dhe kryetari i Komunës së Strumicës Kostadin Kostadinov kishin qëndruar deri në fund.
Kurse Albulena Kryeziu Bokshi që është pjesë e kësaj shfaqje ka thënë për KultPlus se publiku e ka përcjellë shfaqjen, përpos disa personave që e kanë lëshuar sallën. “Dhe publiku na ka duartrokitur në fund, madje me duartrokitje na kanë kthyer edhe njëherë në skenë për tu përshëndetur”, ka thënë Kryeziu Bokshi.
Shfaqja “Eshtrat që vijnë vonë”, me tekst të Teki Dervishit dhe regji të maqedonasit Martin Koçovski flet për identitetin. “Kjo është shumë interesante sidomos për kosovarët. Shfaqja jonë shkon një hap më tej. Bëhen pyetjet për gjenezën e popullit shqiptar në këtë kontinent e më gjerë. Ka shumë pyetje dhe në mes tyre janë religjioni, territori e gjërat që ndodhin. Nuk jepen përgjigje. Por besoj se secili do të ketë përgjigje individuale”, pat thënë në një konferëncë më të hershme regjisori i kësaj shfaqje Koçovski.
Pjesë e kastës së aktorëve janë Bajrush Mjaku, Astrit Kabashi, Adrian Morina, Shkëlzen Veseli, Lumnije Sopi, Arta Selimi, Albulena Kryeziu, Armend Baloku e Bujar Ahmeti./KultPlus.com
Një shoqatë e re e cila dje iu shtua komunitetit kulturor në Kosovë duket se u bë sebep që një debat në rrjetet sociale shpesh edhe të eskalonte.
Jo rastësisht të përfshirë në debat, me komentet e tyre janë disa prej figurave që kanë disa projekte artistike dhe konsiderohen pjesë e artistëve në Kosovë.
Bëhet fjalë për një postim të Flutra Zymit – një regjisore e cila dje, pasi u formua Shoqata e Regjisorëve të Teatrit të Kosovës, shkroi një status në llogarinë e saj në Facebook me këtë mbishkrim:
“Bravo Teatrit Kombetar per ndryshimet qe i ka sjell kete vit……e shihni keta njerez kur dikur dy here ne vit merrnin te holla nga ju…..nuk kishin nevoje per shoqate po te njejtit regjisor……po pra duhet zingjirte nese jo mi kpute me i livrit kapak 😉 😜 ose po duhet me ateru a aderu qysh po i thojnë ”
Postimit më pas i ka pasuar një debat ku janë përfshirë aktorja Albulena Kryeziu Bokshi, regjisorja Burbuqe Berisha dhe regjisori Ilir Bokshi.
Në fotografitë poashtu mund të shihni pak nga debati i zhvilluar, ku nuk kanë munguar edhe fjalë që nuk i takojnë një diskursi artistik e as që duhet thënë nga personat që punojnë në botën e artit dhe kulturës.
Në këtë link mund të lexoni më shumë mbi Shoqatën në fjalë, e cila është nismë e re e krijuar nga disa artistë të teatrit nga vendi. / KultPlus.com
