Alketë Spahiu
E kam marr ngryk mallin për ty
tani, pas mesnate
kur lëshohet marrshi i ushtarëve të errësirës
“gatitu” në bujtinën e shpirtit.
Sa herë e prita një thirrje tënden
në damarët e saksofonit të mjegullt,
tempo “allegro” u harrua
telefoni vetëm bëzajti
sa e vështirë fjala “të dua”.
Rri o mall se tani filloi festa
fshihu në skutat e ëndjes
pulitu si nje azalea
më shkërmoq krejt qenien
me delikatesën e salloneve parisiene
e çekanët e zanatlinjëve të moçëm.
Mungesa vizatohet si natyrë e vdekur,
pa model, si nje mirazh,
të plasarit puthjet e harruara
këndeve të vdekura
tash e motmot.
Eja më merr kështu të vrarë,
gentiana violet bën mrekulli
nëse në pëshpëritje të jap shpirtin,
më sjell pak Kartagjenë,
të ringjallem nga hiri i afshit tënd
si Feniksi./ KultPlus.com
