Etiketë: Ambra Hysa

“Luftë dhe Trëndafila”, një histori bazuar nga ngjarje të vërteta që autoren Ambra Hysa e sjell në një tjetër dimension

Posted on by Kult Plus

“Luftë dhe Trëndafila” është novela e cila shënon librin e katërt për autoren e re Ambra Hysa.

“Luftë dhe Trëndafila” flet për një gamë të gjerë temash mbi dashurinë e shtruar paralelisht me një dramë familjare e cila ka rrënjët e thella të një dashurie sublime, siç është ajo prind-fëmijë.

Për të shkruar këtë vepër, autorja është inspiruar nga ngjarje të vërteta të ndodhura gjatë luftës Ukrainë-Rusi andaj dhe ndjeshmëria gjatë procesit të shkrimit ka qenë e madhe dhe njëkohësisht sfiduese për autoren.

Autorja përdor një gjuhë të bukur dhe të prekshme për të parëndësuar mesazhin e saj, dhe për të ju dhuruar lexuesve një përvojë të përjetimeve dhe emocioneve të thella.

Ky libër do t’i ndihmojë lexuesve të kuptojnë më mirë ndjenjat e tyre dhe të zbulojnë mënyra se si të thellojnë lidhjet e tyre me të dashurit.

Përmes kësaj interviste për KultPlus, Ambra përcjell maturi, seriozitet dhe mesazhe të sigurta që prekin zemren e lexuesit. Ajo na zbulon më shumë rreth librit, procesit të shkrimit, frymëzimit, rreth dashurisë nga syri i saj dhe mënyrës se si duhet ruajtur dhe thelluar marrëdhëniet qoftë familjare apo shoqërore, dhe krejt në fund ajo na zbulon edhe një të re e cila pritet të vijë shumë shpejtë.

KultPlus: “Luftë dhe Trëndafila” është libri juaj i katërt, një novel që është pritur mjaft mirë, mund të na tregoni fillimisht rreth inspirimit për këtë vepër?

Ambra Hysa: “Luftë dhe Trëndafila” është esencë dashurie e cila depërton thellë në imagjinatën e lexuesit…është romancë e trëndafiltë e shtruar paralelisht me një dramë familjare e cila ka rrënjët e thella të një dashurie sublime, siç është ajo prind-fëmijë. Është inspiruar nga lufta Ukrainë-Rusi, bazuar nga ngjarje reale të ndodhura atje…

KultPlus: Si iu afruat procesit të shkrimit për këtë libër?

Ambra Hysa: Kishte një valë frymëzimi që më pushtoi të gjithën, në momente të tilla kur frymëzimi të rrethon, mbushesh me një energji që dëshiron ti japësh trajtë dhe jetë…vetëm në letër.

KultPlus: Na shtjello pak titullin e librit, pse “Luftë dhe Trëndafila”?

Ambra Hysa: Sepse ku ka trëndafila nuk mund të ketë “luftë”, çdo lufte i duhen trëndafilat…është një lojë ekstremesh, një moment kur njeriu ndihet mes dy zjarresh dhe zgjedh kë duhet të ushqejë e kush duhet të triumfojë. Në jetën e lexuesit dominon ajo pjesë që për sytë e tij dominon edhe vet novelën.

KultPlus: Çfarë e vendos librin tuaj në dallim nga të tjerët të natyrës së njëjtë?

Ambra Hysa: Energjia me të cilën është shkruar, të gjithë autorët kanë stilin unik…stili im i shkrimit është si një takim i përzemërt mes rreshtash me çdo lexues.

KultPlus: Mund të ndani një moment sfidues gjatë krijimit të këtij libri?

Ambra Hysa: Momentet prekëse kur duhet të vijëzoja, të përshkruaja në libër ngjarje vërtet të rënda, pasoja të luftës, si kosto morale dhe emocionale në jetën e personazheve…

KultPlus: Mund të flisni për temat ose mesazhe që shpresoni që lexuesit të marrin nga libri?

Ambra Hysa: “Dashuria shëron çdo plagë, në bashkëpunim me kohën, janë medikamentet më të mira”. Dhe jeta duhet jetuar thellësisht, me të gjithë forcën e shpirtit. Çdo ditë pranë të dashurve tanë, sikur të ishte dita e fundit…duke dashur familjen, partnerin, si burimin kryesor të energjisë për jetën. Duke dhënë dashuri ne marrim në këmbim energji e cila na shërben për të qenë njerëz më të mirë dhe për të lënë gjurmë më të mira.

KultPlus: Si e ka formuar sfondin tuaj përvoja e shkrimit të këtij libri?

Ambra Hysa: E ka ngjyrosur edhe më shumë, e plotëson dhe i jep ngjyrat e stilit dhe personalitetit tim. Më rrit si përvojë dhe më mëson të përkushtohem më shumë dhe të dua ta rijetoj përvojën magjike të shkrimit të një libri.

KultPlus: Si i janë përgjigjur lexuesit librit tuaj deri më tani?

Ambra Hysa: Me shumë dashuri, jam rrethuar nga një dashuri dhe dashamirësi që mban nuancën e trëndafilave të kuq.

KultPlus: Mund të na jepni një shikim të fshehtë në atë që jeni duke punuar aktualisht ose çfarë keni planifikuar për të ardhmen?

Ambra Hysa: Kam dëshirë ti lë një hapësirë novelës ” L&T”, megjithatë nuk e mohoj që viti 2023 ka nisur me objektiva të reja.

Mendoj të sjell një libër tjetër në përmbyllje të këtij viti, duke qenë se ky vit është i veçantë për mua…por nuk dua të zbuloj më shumë. Nuk më pëlqen shumë të flas për planet e së ardhmes…ia lëmë kohës duke shpresuar dhe punuar gjithmonë për më të mirën! / KultPlus.com

“Luftë dhe Trëndafila”, novela që sjell pranverën në zemër të dimrit

Posted on by Kult Plus

Autorja e re Ambra Hysa, vjen me botimin e saj të katërt, këtë herë me novelën e titulluar “Luftë dhe Trëndafila”. Libri u promovua në panairin e librit duke i dhënë një shije të freskët dhe të ëmbël stendës së librave në Pallatin e Kongreseve.

“Luftë dhe Trëndafila” është një novelë që ka në qendër dashurinë për familjen, plagët e luftës dhe çeljen e trëndafilave si simbol i dashurisë për jetën edhe në kohë humbjesh dhe rrënojash. Trëndafilat plot gjemba janë krijimtari, dëshirë dhe shpresë për një rilindje mes stuhive, shkruan KultPlus.

Kjo novelë i ngjan një kujtese filmike, është e shkurtër dhe esenciale por lë pas një shije të mirë…si ajo e kafes turke në një pasdite të ftohtë dimri. 

Luftë & Trëndafila kjo esencë që autores i pushtoi zemrën një dimër më parë, të gjitha dallgët e trazuara të zemrës, u qetësuan kur u ul në makinën e shkrimit. Këtë histori, nuk ia kishte borxh vetëm Vikit të vogël por Ambrës kur ishte vogëlushe…dhe çdo vajze që beson verbërisht tek fuqia e dashurisë. Çdo vajze që ka një marrëdhënie unike me babain, sepse kjo është historia  baba-vajzë, e Viktorias dhe Borisit, po aq sa romanca në kohë lufte e Tatianës dhe Ivanit.

Ky rrëfim është i ndjeshëm dhe delikat si petalet e një trëndafili, aroma e trëndafiltë e novelës do të ju mbajë gjatë të përqafuar me dy historitë e gërshetuara mistikisht me njëra-tjetrën.

“E bukura mund të gjendet edhe në kohë të padurueshme. Thuhet se ku ka luftë dhe dashuri, mund të ketë edhe trëndafila”, thotë Hysa.

“…Ajo vogëlushe e kishte kthyer në jetë dhe kjo nuk mund të ishte rastësi. Bija e tij, e kishte mbrojtur nga lart, tamam si një engjëll mbrojtës, përmes kësaj vogëlusheje. Dhe ndoshta, tani ia vlente të jetonte vetëm që dikush ta quante atë përsëri “Babi” , ndoshta ia vlente të sakrifikonte çdo gjë për Vikin…”

Sipas autores, mesazhi i librit është dashuria e pastër dhe e pakursyer njerëzore, një dashuri e cila nuk rrjedh gjithmonë nga gjaku…sepse ndodh që edhe njerëzit që nuk janë gjaku yt të bëhen familja jote. / KultPlus.com

“Ambra Collection” sjell trendet e fundit të kapelave, ofron edhe kapela të personalizuara

Posted on by Kult Plus

Jeta Zymberi

Pavarësisht nëse e konsideroni veten një person të kapelave apo jo, të gjithë bëhemi adhurues të tyre kur temperatura bie nën zero. Kapela i shton një prekje të detajuar veshjes suaj dimërore.

Duke qenë në sezonin vjeshtë-dimër, kemi vendosur të fokusohemi në veshjet e kokës së kësaj sezone dhe të ju sjellim më të rejat nga ky trend.

Dimri tashmë është këtu dhe përpara se të zvarritet i ftohti ekstrem, është koha të siguroheni që të keni në dollapin tuaj të gjitha gjërat thelbësore të motit të ftohtë që do t’ju mbajnë ngrohtë dhe me stil. Ndër produktet kryesore të dimrit, përveç palltos, dorezat, çizmet apo shallet komode, sigurisht, nuk mund të harroni edhe kapelën.

Ju mund të mishëroni fantazitë më të pabesueshme në imazhin tuaj me kapelat e Ambra Collection.

“Ambra Collection” është një prej disenjatorëve më të veçanta në tregun tonë, pasi merret ekskluzivisht me kapelat dhe veçantia e saj qëndron tek puna e dorës.

Disenjatorja Ambra Hysa, në një intervistë për KultPlus na shpalos më shumë rreth kësaj nisme që fillimisht ishte një pasion por që me kohë është kthyer në një dashuri, punë e përkushtim.

“U bënë thuajse tre vite, ka nisur si një pasion për aksesorët por u orientua më shumë tek kapelat Fedora sepse ishin deri diku risi për tregun tonë, sidomos kapelat e personalizuara me iniciale apo detaje të tjera unike. Qëllimi është i qartë, “ambrascollection” të jetë një brand… por për të krijuar identitetin tënd si markë duhet shumë punë dhe unë mendoj minimalisht një 5-vjeçar në treg”, thotë Ambra.

Një laramani kapelash të tërheqin vëmendjen sapo të vizitosh profilin e Ambra Collection.

“Kapele Fedora në shumë ngjyra, të cilësisë maksimale dhe një formë të përsosur, me çmimet më ekonomike duke u përshtatur me standartet e jetesës tonë, duke u siguruar që kapelat ti mbajnë të gjitha vajzat që duan të duken stil. Bereta të punuara handmade, të qëndisura me gurë ose jo dhe rrathë handmade ( të punuar me dorë).”

Ambra Hysa

Kapelat janë pika e dobët e Ambrës, ato janë bërë pjesë e identitetit të saj.

“I mbaj të lidhura me veten fort, i dua aq shumë sa mendoj që kjo reflektohet edhe tek të tjerët. Dashuria ime për ta, i bën magnet edhe në sytë e të tjerëve.”

Këtë vit në veçanti, eklektizmi ka kaluar si një fije e kuqe në të gjitha sfilatat e modës. Duke kombinuar të papërshtatshmet, patjetër do të jeni në trend. Kapelat e kombinuara në këtë mënyrë do të luajnë një rol të madh në gardërobën tuaj. Që ju të dukeni sa më elegante, një kapele e ndritshme me një pallto të shkurtër leshi apo një kapelë leshi me një pallto, varet çka ju zgjidhni, por do të kompletojë dukjen tuaj. Ambra, kujdeset të na informojë më shumë për trendet e fundit për këtë sezonë.

“E kuqja, e zeza dhe ngjyra krem janë më të kërkuarat për sezonin e vjeshtes. Fedorat që qëndrojnë të ngrira dhe nuk përthyhen dhe beretat 100% wool, mbajnë vëndin e parë. Ata që i kanë provuar mund të bëjnë diferencën lidhur me cilësinë. Bereta, Fedora, ndoshta edhe kasketat sepse kapelet bucket i shohim pak më në hije këtë sezon.”

Puna handmade është një proces jo i lehtë, por Ambra e ka gjetur mënyrën e duhur.

“Proces që merr shumë kohë por realizohet me durim, përkushtim, pasion e zemër. Sigurisht kam dy zonja që më ndihmojnë sepse unë kam edhe angazhime të tjera dhe është e pamundur të ia dal e vetme.”

Në Ambra Collection, klientët mund edhe të personalizojnë produktet dhe interesimi për këtë pjesë nuk mungon.

“Ka shumë interes kur klientet dëshirojnë të bëjnë dhurata. Pse të mos i dhurosh dikujt një kapele cilësore, me inicialen e emrit të tij? Është një kujtim shumë i bukur”, thotë Ambra.

Duke qenë një prurje e veçantë, Ambra mendon të ruaj me fanatizëm atë që ka krijuar dhe të mos i jap trajtë tjetër.

“Kam menduar shpesh ta zgjeroj por “ambrascollection” njihet për kapelet, ka krijuar një identitet dhe unë nuk dëshiroj ti jap një trajtë tjetër. Nuk dua të rrezikoj në këtë aspekt. Në Shqipëri kemi shumë dyqane veshjesh por ka shumë pak dyqane të veçanta për ata që i dashurojnë aksesorët dhe kapelat.”

Krejt për fund, Ambra ka një mesazh për të gjitha vajzat/gratë që janë në mëdyshje për të filluar një biznes të tyrin.

“Është shumë më mirë të nisësh dhe të dështosh sesa të mos provosh fare. Sipërmarrja ka kosto, dështime, problematika por nëse ti e dëshiron vërtet dhe e dashuron punën që bën, nuk ndalesh dhe i gjen zgjidhjet. Të mos ndalesh është sekreti. Mos u tremb nga vështirësitë dhe mos u dorëzo, pas sfidave ka gjithmonë sukses për ata që punojnë fort. Biznese kërkon dedikim, kohë, vëmëndje, dashuri. Është dashuri si një bebe e vogël…dhe “Ambrascollection” është “bebja” ime thuajse 3 vjeç”, përfundon kështu Ambra. / KultPlus.com

Ambra Hysa boton librin ‘Lady D’: Jam frymëzuar nga çdo grua që kam njohur

Posted on by Kult Plus

Autorja nga Shqipëria, Ambra Hysa këto ditë ka botuar librin e saj më të ri që mban titullin ”Lady D”. Roman ky që i kushtohet vajzave dhe figurës së gruas në përgjithësi, shkruan KultPlus.

Hysa ka theksuar për KultPlus se ky roman ka të bëjë me çdo grua që atë e ka frymëzuar gjatë rrugëtimit të saj jetësie. Ajo poashtu ka pohuar se lexuestt e shkrimeve të saj veçse janë në dijeni që gratë dhe vajzat janë kryefjala e mendimit të autores.

”Më frymëzojnë e do t’i mbështes gjithmonë, me të vetmen mënyrë që unë njoh dhe atë që di të bëj më mirë, shkrimin. Kisha kohë që gërmoja për pak gjurmë frymëzimi, prisja për diçka apo për dikë që të më frymëzonte, aq sa të ulesha dhe të mos i ndahesha për disa javë me radhë makinës së shkrimit. Dhe, kështu ndodhi”, shprehet tutje Hysa.

”Lady D”’është zonja e cila e jeton jetën e saj si një vepër arti, mbi të cilën të drejtat autoriale i përkasin asaj.

”Si vajza, uroj të zgjojë brenda jush dëshirën për të rrezatuar forcë, autencitet, pavarësi, liri dhe njëkohësisht të jepni dashurinë tuaj pa kursim dhe pa kushte, në një histori dashurie të kohëve moderne. Si djem, uroj që të zgjoni brenda jush dëshirën për të dashuruar vajzën që i përket vetëm vetes”, është ky mesazhi që autorja e ndan për lexuesit e librit të saj të fundit. / KultPlus.com

Anës, të vetmes grua që kam dashur: Nuk doja të vdisja, pa të rrëfyer që ke qenë dashuria e jetës time

Posted on by Kult Plus

Letër dashurie nr. 7

“Dashuri në kohë Koronavirusi”

Fund Marsi 2020, Torino       

Anës, të vetmes grua që kam dashur…

E dashur Ana, ka shumë vite që rastësia nuk mendon më për ne; megjithatë, unë të kam takuar disa herë në ëndrrat e mia dhe ti ke mbetur e freskët si atëherë, kur ishim të rinj dhe bashkë vallëzonim mbrëmjeve, këngët e Çelentanos. Ne formonim një çift partneresh ideale në kërcim dhe thonë, që ata që janë partnerë të mirë në kërcim janë edhe në jetë.

Ka mbetur pikëpyetje kjo, në zemrën time, sepse ty të mori shpejt mjegulla e jetës, pa fjalë lamtumire, pa një copë letër ku, të rrëfehej arsyeja e ikjes.

Ne ishim miq të mirë, por jo vetëm. Unë isha i dashuruar me ty dhe ti e dije mirë këtë, të dy e dinim. Mendja më thoshte se edhe ti më dashuroje.

Ishim të rinj dhe zjarri na i digjte zemrat, pak dinim atëherë se çfarë ishte e ardhmja dhe çfarë kishte rezervuar fati për ne. Babai im punonte si këpucar, unë vija nga një familje e edukuar, por e thjeshtë, ndërsa familja jote ishin elita e shoqërisë.

Edhe pse studiuam në të njëjtën shkollë, ajo që na ndante, ishte më e madhe se ajo që na bashkonte. Pak mund të kuptonte zemra ime rinore, e veshur me naivitetin e djalërisë dhe flakët e pasionit, por kaq gjë e ndjente.

Turpërohesha kur më shikoje në sy, nga frika se mos aty, më lexohej se të dashuroja. Thonë se kontakti i syve, është puthja e të turpshmëve. Në shikim, më strukej zemra dhe rrallë herë merrja guximin të të vështroja haptazi.

Të gjithë të donin, ty Anë dhe ata mund të të dhuronin jetën që meritoje. Unë nuk kisha asgjë, veç dashurisë fëminore dhe “harrnave”.

U rrita dhe studiova fort, që të bëhesha një inxhinier i zoti, për të shpërblyer familjen time, që sakrifikoi çdo qindarkë të saj, për mua dhe për të mbërritur tek ty, “Ana Karenina” ime!.

Qëlloi, të ishte tepër vonë. Ju ishit zhvendosur familjarisht në Francë, duke mos lënë as gjurmë dhe as adresë. Kaluan vite pa marrë asnjë lajm prej teje.

Vuaja, se nuk të kisha thënë që, ”të dashuroja” dhe se, ndoshta, nuk do të mund ta thoja kurrë, ashtu siç, në të vërtetë ndodhi. Kam njohur shumë gra në jetën time, por asnjëra nuk të ngjasonte, ose nuk i lija unë të të ngjasonin.  Nuk u martova kurrë, as me zemër dhe as me letra!

Isha betuar që në rini, i pata premtuar nënës time, se do të martohem, vetëm me gruan që dashuroj…

Nuk pati një grua tjetër që të më vidhte zemrën, ashtu siç ti, ma ke vjedhur përgjithmonë … dhe unë nuk doja të helmoja askënd. Të kam kërkuar në rrjetin social “facebook” dhe aty kam parë fotot e tua të bukura me nipa dhe me mbesa.

Zbulova, që ke mbetur një dashuruese e jetës, e vallëzimit e udhëtimeve dhe e lirisë. Shpirti yt përcillte akoma të njëjtën aromë freskie, të cilën unë dikur e kam dashur. Është ajo aromë freskie, që ende më mungon ndoshta, i burgosur pas hekurave të dashurisë time 50-vjecare. Nuk pendohem që të kam dashur, do të dashuroja edhe njëqind jetë të tjera …

Pendohem, që nuk ta thashë dot asnjëherë… sepse kjo, e gënjente mendjen time se do të mund ta ndryshonte, rrjedhën e ngjarjeve…

Dashuria ime për ty, është forma më e lartë e respektit. E shkruaj këtë letër, i shtruar në spitalin e Torinos, në prag të ditëve të mia të fundit. Kjo sëmundje, e quajtur “Koronavirus”, po më ngushton frymën…

            ”Do shërohesh!- thonë mjekët, por unë druaj, se i kam plotësuar të gjitha ditët e mia.

Nuk doja të vdisja, pa të rrëfyer që ke qenë dashuria e jetës time… Mos më gjyko dhe mos të vijë rëndë!

Kjo letër, është thjesht mënyra ime e lumtur, për t’u ndarë nga kjo botë. Ti ke qenë një grua e bukur dhe një grua e bukur, është vite dritë larg nga një tjetër, thjesht “e pashme”… ndjej që do të më kuptosh. Ditën që u largove, kisha bërë gati një buqetë të madhe me tulipanë, “të gjithë tulipanët e botës”… për t’iu afruar, sadopak bukurisë tënde, në shenjë të dashurisë time.

Pata shkruar edhe një poezi, e cila ka mbetur e lyer në muret e kujtesës time dhe është bërë kolonë zanore e shpirtit tim, ndër vite.

Ajo fillon me… “Lamtumirë”…/ KultPlus.com

Nuk ka asnjë fuqi grimi që mund të sfidojë atë të përsonalitetit

Posted on by Kult Plus

Nga Ambra Hysa

Për gratë që i japin bukuri dhe aromë kësaj bote.

Për gratë që nuk mund ta ngrejnë zërin, edhe përshpërima e tyre dëgjohet.

Gratë janë të bukura, të gjitha pa përjashtim, gjithmonë e kam besuar këtë.

Bukuria është relative, bukuria është në sytë e atij që e sheh, por çdo grua ka diçka magnetike, diçka që e diferencon, diçka që fshihet nën petkun e përsonalitetit të saj por reflektohet dhe së jashtmi e shkëlqen.

Nuk është kusht që gratë të jenë të bukura, ato thjesht janë.

Buzëqeshja është diamant në portretin e tyre, sytë i vezullojnë nga dashuria, dëshira për jetën, familjen, ëndrrat, të bukurën.

Gratë janë pasionante dhe kjo i bën ato jashtëzakonisht tërheqëse.

Nuk ka asnjë fuqi grimi që mund të sfidojë atë të përsonalitetit, një grua që vishet me vetëbesim dhe reflekton forcë karakteri, është më e bukura në botë.

Vetëbesimi është gjithçka që një grua duhet të posedojë, por ai nuk ngjan me parfumet, nuk mund të merret dhe të hidhet mbrëmjeve para se të dalësh, ngjan me virtytet, mësohet dhe përvetësohet ndër vite.

Gratë janë trimëresha, gratë luf-tojnë për të realizuar ëndrrat e tyre dhe kjo i bën ato të pandalshme.

Gratë dashurojnë fort, dhurojnë mirësi dhe përkëdhelje, kjo lexohet në portretin e tyre prej gjysmë hëne.

Asgjë nuk shkëlqen më shumë sesa një grua që ka dashuri brënda saj.
Kur e ke zemrën të mbushur me dashuri dhe je e lumtur, shikon të njëjtën gjë dhe tek të tjeret, kur të ka pushtuar mërzia dhe urrejtja, ndodh po e njëjta gjë. Bota është vetëm një reflektim i qënies sonë.

Gratë nuk duhet të tentojnë t’i përshtaten standarteve të bukurisë që shoqëria ka krijuar, ata nuk duhet të vuajnë dhe të përpiqen të qëndrojnë brënda kornizave që shoqëria imponon.

Gratë duhet të jenë të lumtura, të lira dhe autentike, vetëm kështu mund të ndjehen të bukura.

Ka ekzistuar gjithmonë një “garë e heshtur” bukurie mes grave, është koha që kjo të marrë fund.

Gratë duhet të festojnë autenticitetin e tyre çdo ditë dhe të ecin si mbretëresha duke drejtuar kurorën në kokat e njëra-tjetrës.

Nuk ka asnjë garë, gara e vetme është bukuria në zemrat tona, vetëm ajo bukuri reflektohet së jashtmi. Ne jemi ajo.

Një grua e shëndetshme mbetet e jashtëzakonshme, ata që i kanë krijuar standartet e bukurisë janë po ata të cilët mund dhe duhet ti rrëzojnë.

Një grua me strija është e jashtëzakonshme, një grua me thinja është e mrekullueshme, një grua me “defekte” është secila nga ne, sepse nuk ka qënie perfekte, bukuria vërtet qëndron në imperfeksion.

Ne jetojmë në trupin tonë, është detyra jonë të ushqehemi shëndetshëm, por nuk është detyra jonë ta “vizatojmë” atë për të iu përshtatur modeleve apo kornizave që shoqëria ka vendosur, të cilat ne shpesh përpiqemi t’i ndjekim deri në dëshperim, duke harruar se ata në të vërtetë nuk ekzistojnë.

Gratë janë të bukura.

E dashuroj kur evidentojnë bukurinë e tyre natyrale, të gjithë esencën dhe veçantinë, gra të tilla i konsiderojmë shpesh “të guximshme” , “unike”, ose “plot stil”.

Një grua mbahet mend gjithmonë për elegancën e saj dhe të qenurit ndryshe.

Nuk mund të lësh gjurmën tënde në këtë botë nëse përpiqesh të jesh dikush tjetër ose kërkon të përshtatesh me masën.

Rrudhat poshtë syve tregojnë se ti ke jetuar, çdo rrudhë ka një histori, kjo nuk e bën portretin tënd më pak të bukur, përkundrazi, e shton ëmbëlsinë.

Gratë janë të magjishme në çdo kohë, por ata shpesh e harrojnë këtë.

Gratë kanë nevojë të dëgjojnë shpesh se janë të bukura.

Shpirti i tyre i butë, veshur me forcën e një uragani, ka nevojë të ujitet dhe të përkëdhelet njëlloj si trëndafilat.

Gratë, nuk kanë nevojë të përshtaten, ato thjesht kanë nevojë të duhen. / KultPlus.com

I dua gratë që guximi u lexohet në sy, që e veshin dhimbjen si parzmore dhe buzëqeshjen midis stuhive

Posted on by Kult Plus

Nga Ambra Hysa

Një grua më pak…

Një grua më pak për sa kohë që do të festohet se lindi “Djalë”.

Një grua do të vazhdojë të mbetet pa emër, sa herë të citohet shprehja “Djalë dhe goja plot”. Një grua do të vazhdojë të mbetet pa gojë dhe pa fjalë.

Është e trishtueshme që ne Gratë ia bëjmë këtë njëra-tjetrës.

Jo në platformat sociale, aty jemi të gjithë mbështetës dhe “perfektë”…por në përditshmëri, atëherë kur një grua hedh vrer mbi një tjetër, duke dobësuar fillimisht forcën e saj dhe më pas të ardhmen delikate.

Do të ndërtojmë kështjella prej rëre sa herë që solidarizohemi me njëra-tjetren për fasadë dhe nuk e tregojmë këtë mbështetje në jetën e përditshme por bëjmë të kundërtën…drejtojmë gishtin dhe hedhim baltë.

Nje grua më pak, sa herë që një grua flet keq për një tjetër, sa kohe që gratë janë rivale në jetë dhe jo aleate.

Një grua me pak, për aq kohë sa vajzat do të rriten duke dëgjuar refrenin “Pusho se je vajzë” , “Duro se je vajzë” , A do të shkosh tek shtëpia e burrit? ” , “Cili burrë të duron kështu” ?, “Vajza lind në shtëpi të huaj “.

Këto fjalë, të cilat nuk thuhen me qëllime dashakeqe në thelb, në vënd që të përmirësojnë, e përmbysin jetën e një vajze, ndikojnë në vizionin e saj që në fëmijëri, shkatërrojnë fuqine e saj, mendësinë dhe të ardhmen e saj si GRUA.
Një vajze, ia presin krahët që në hapat e parë…

“E kam djalë, është shtylla e shtëpisë”, thotë një nënë në maternitet, e cila sapo ka lindur.

Për aq kohë sa Gratë do ti mbështesin endrrat dhe jetën e tyre mbi atë të dikujt tjetër, ky realitet nuk do të ndryshojë.

Edhe sa kohë do të kalojë, edhe sa gra më pak? Derisa të evidentohet që…

Një GRUA, lind në shtëpinë e saj, një GRUA mund të jetë shtylla e shtëpise, familjes, shoqërisë, e një vëndi, sepse një GRUA është shtylla dhe forca e jetës së saj.

Për aq kohë sa edukata për të kërkuar vetëm nga vetja burimin e forcës, mungon edhe në brezat e rinj, do të vazhdojë të ketë një GRUA më pak.

Kjo “luftë” nuk bëhet kundër burrave.
Gratë dhe burrat janë shokët dhe mbështetësit më të mirë të njeri-tjetrit në një shoqëri të shëndoshë.
Eshtë GRUAJA përballë pasqyrës, në heshtje, përballë vetes.

Cila GRUA je ti?…mbrëmjeve, kur heq grimin dhe e lodhur shtrihesh në jastekun e butë ku të shoqërojnë veçse mendimet.

Permes gjithë luf-tës së çmendur dhe pla-gëve të jetës, ka disa gra që janë “mbijetuese”. Ato ndahen nga turma.

I dua këto GRA.

E dua forcën dhe buzëqeshjen e tyre përmes stuhive, dua guximin qe i lexohet në sy.

Gra të thjeshta me një buzëqeshje zemre.

Gra, që e veshin dhimbjen si parzmore.

Gra që i lartësojnë Gratë.

Gra pasionante, me nje besim të palëkundur në ëndrrat e tyre.

Gra frymëzuese që mbajnë aromë dinjiteti.

Perballë pasqyrës në mbrëmje, cila GRUA je ti? / KultPlus.com

Ambra Hysa publikon ‘Dashuria në kohë Koronavirusi’, një vepër që ndërthur tragjiken, frikën e dashurinë

Posted on by KultPlus

Xhemile Hysenaj

Periudha në të cilën po kalon bota ka rezultuar të jetë mjaft e vështirë për secilin individ, mirëpo ata që shfrytëzuan këtë periudhë për inspirim dhe punë ishin artistët, të cilët me artin e tyre shfaqën herë dhimbje e herë shqetësim për pandeminë që kaploi botën. Kështu, edhe Ambra Hysa, një krijuese e re në botën e letërsisë, publikoi librin e saj të dytë të titulluar ‘Dashuri në kohë Koronavirusi”. Një libër ky që ndërthur tragjiken, frikën dhe dashurinë në një temë të vetme.

Ambra Hysa për KultPlus ka treguar më detajisht rreth librit, duke potencuar se gjithçka rreth realizimi të tij ka lindur natyrshëm dhe se nuk e kishte menduar më parë të trajtonte një temë të tillë, por ishin rrethanat ato që e inspiruan dhe e shtynë atë të ulej në tyrezën e shkrimit, duke i dhënë kështu një formë tjetër në letër gjithë kësaj katrahure e këtij përjetimi.

”Është punuar natë dhe ditë, në mënyrëqë produkti final të vinte shpejt por njëkohësisht të ishte i mirëmenduar dhe i kuruar deri në detajet më të vogla’, shprehet Hysa për KultPlus.

Hysa poashtu tregoi se kjo periudhë për të ka qenë mjaft e ngarkuar emocionalisht edhe pse si natyrë tregoi të jetë mjaft optimiste. ‘Prirem ti shoh situatat me shumë pozitivitet dhe kjo ka ndikuar edhe në mesazhet plot dritë dhe shpresë që jepen nëpërmjet fragmenteve të librit…ka “filiza” shprese që “çelin” në çdo varg’, vazhdon tutje Hysa për KultPlus.

”Dashuri në kohë Koronavirusi“ vjen si libri i parë i kësaj periudhe të trishtë të pandemisë globale, që jo rrallë herë, është cilësuar si “Lufta e Tretë Botërore”.

Tronditës, i dhimbshëm, po aq sa edhe artistik.

“Dashuri ne kohë Koronavirusi” është bazuar dhe frymëzuar në histori të vërtetë.

Në këtë dramë me përmasa tragjike, autorja shfaqet si ‘‘dëshmitare okulare’’, vijëzon me lot copëza jete të viktimave të pafajshme, bën homazh dhe nderim të thellë për mjekët ”Gardianët e Jetës”, bëhet “zemra dhe dora e ngrohtë mbi plagë”, dhuron lule për fitimtarët!

U shkrua, në mes të Luftës, dhimbjes, frikës nga e panjohura dhe humnerës shpirtërore e cila la gjurmë dhe ndryshoi përgjithmonë, mënyrën e jetës së njerëzimit.

Duke zbuluar edhe një herë, se Dashuria do të na shërojë dhe se, në të gjitha kohërat, vetëm ajo është përgjigjia.”, thuhet në recensionin e Dëshira Shehut.

Autorja e librit potencoi se në vepër trajtohen ngjarje ku janë të përfshira përjetimet e saj personale dhe rrëfimet e disa personazheve të tjerë të cilët në mënyrë anonime kanë ndarë historitë e tyre të pazakonshme të cilat i kanë përjetuar si pasojë e asaj se çfarë solli me vete Covid19.

Kur së pari lexojmë titullin e veprës së Hysës, nuk ka sesi të mos na kujtohet vepra e njohur botërore e Markezit ‘Dashuri në kohërat e Kolerës’, për të cilin autorja deklaroi se është e ndikuar nga kjo vepër vetëm në emocionin që tenton ta përcjellë, mirëpo kur libri të mbetet pas në kohë, sipas saj do të jetë shumë e lehtë për ta veçuar dhe identifikuar ngjarjen. Dhe se përveç titullit nuk ka diçka të përbashkët në përmbajtje.
”Dashuri në kohë Koronavirusi si Dashuri në kohë Kolere, sepse dashuria është ilaç dhe shërim në çdo kohë’, shprehet Hysa.

”Letërsia është pasioni im i hershëm, nuk mbaj mend që kur kam nisur të shkruaj, por duhet të kem qenë shumë e vogël. Shpirti më mbushet plot kur ulem në tryezën e shkrimit. Më pëlqen ti zhvilloj pasionet që kam brenda vetes dhe besoj e shpresoj fort, që “Dashuri ne kohë Koronavirusi” do të pasohet edhe me botime të tjera’, tregon Hysa për KultPlus.

”Forcë dhe kurajo për të ecur përpara, jeta nuk ndalon, veç vrapon…edhe kur ne gjunjëzohemi, nuk mund të na presë sa të shërojmë plagët, është në ligjet e padiskutueshme të saj. Gjithçka që kemi është “ky moment”. Ky moment, është jeta jonë. Nuk ka të nesërme. Gjithçka që kemi është sot, prandaj duhet të duhemi, me atë lloj dashurie që të nesërmen nuk e njeh si premtim.’, përfundon Hysa. / KultPlus.com

Lamtumirë

Posted on by KultPlus

Ambra Hysa

Lamtumirë,
trëndafilat që thurëm në diell u vyshkën,
edhe brengat,
më rëndojnë në xhepa si plumb.
Nuk mund të nisim një tjetër jetë nga e para,
një tjetër dhimbje,
një tjetër fund.

Lamtumirë,
sikur të kishim një të nesërme që na bashkon,
e plagët një e nga një
të na i mëkonte.
Sikur të kishim një yll që na mbron,
sikur të rrije tek unë veç sonte.

Lamtumirë,
mungesës do ti vesh
një jetë të re,
dhe në tinguj do ta përkthej,
atë që ishim dje.

Lamtumirë,
me gishtat e kujtimeve,
do të përkëdhel,
çdokush e ka një dhimbje,
një muzë që mbi të fle.

Lamtumirë,
zbraze mallin,
e dashnisë pa zà.
Lamtumirë,
unë po nisem,
ma s’kena me u pa./KultPlus.com

“Dashuri në kohën e Coronavirusit”

Posted on by KultPlus

Poezi nga Ambra Hysa

Do të tregojmë dikur,
kur koha të fshijë
gjurmët në lëkurë,
si jetuam
“Kohën e Coronavirusit”,
mikrobit të vogël,
të padukshmit.

Do të tregojmë,
si iu fshehem,
të voglit ushtar,
si për njëri-tjetrin,
ndjemë mall.

Si luftuam me paqe
dhe qetësi,
si qëndruam në shtëpi,
me ndërgjegje,
i bëmë ballë luftës
duke i thënë JO rrugës.

Duke ndryshuar çdo rutinë,
për jetën në karantinë.
Kur përditshmërinë,
ta lyejme me lenten
e nostalgjise,
do ia tregojmë
si përrallë fëmisë,
“Dashuri, në kohën e Coronavirusit”
kështu ishte,
në kohën e gjyshit.

Ti, nuk e beson sot,
por në atë kohë
nuk shkoje dot,
nga Shkodra në Tirane,
kufinjtë u mbyllën anëmbanë.

Kjo luftë,
nuk njihte shpata,
dhe pse gjak kulllonin plagët,
luftohej veç me mënçuri,
nuk ishte kohë për trimëri.

Ne u deshëm,
pa u përqafuar,
të gjithë bashkë
dhe solidarë,
shiheshim veç në celularë.

Armiku ishte i vogël,
por kishte zënë pritë kudo,
udhëtonte prej nga Kina,
ndalte aeroplanë dhe makina.

Mjekët, ishin heronjte tanë,
engjëjt me bluzat e bardha,
sfidonin ditë për ditë
betejat, me duart e arta.

Ishte kohë për këshilla,
ishte kohë të bëhemi nji,
s’kishte politikë,
të na ndante,
as parti dhe as kufij.

Ishte kohë për dashuri.

Shqipëria do të ishte një vend më i mirë, nëse do të kuptonim se ajo ka shumë nevojë për ne

Posted on by Kult Plus

Nga: Ambra Hysa

Në ambientet ku gjendet rinia shqiptare, gëlon një dëshirë e fortë e përbashkët, të cilën nuk ngurrojnë ta shprehin hapur, dhe me zë të lartë: “Dua të largohem nga Shqipëria” , “Dua të iki sa më parë prej këtu”. “Dua të largohem me çdo kusht nga ky vend që nuk bëhet kurrë”. “Nga ky vend i keq, ku njerëzit e kanë humb njerëzillekun dhe çdo e mirë e këtij vendi ka rënë në kthetrat e hajdutëve, mashtruesve dhe të pangopurve”.

Për fat të keq, e tillë është Shqipëria jonë, ka këtë portret, është e bukur, e dashur, na pret me zemrën e dhembshur, por me sytë e ligështuar nuk mund të na kërkojë të qëndrojmë kur nuk ka çfarë të na ofrojë, nuk mund të na kërkojë të largohemi, kur ne jemi bijtë e saj, të vetmit të cilët mund ta shërojmë. E megjithatë, nuk flet… e vrarë, e gjymtuar, pa drejtim, pa shpresë, pa forcë, pa rrugëdalje…do të pranojë fatin e saj me dinjitet, do të jetojë, zgjedhjet tona.

Në syrin tim është një shqiponjë e madhe, e sëmurë, e cila lëngon, të cilën e vjedhin çdo ditë, e infektojnë çdo ditë, e copëtojnë çdo ditë. Do të marrin prej saj, deri kur mos të ketë më për të marrë, se Shqipërisë i ka mbetur vetëm shpirti.

Askush, nuk mendon ta shërojë, të shërojë plagën në mendjen dhe në trupin e vet. Do ta lëmë kështu të dergjet, duke u larguar, për një jetë jo më të mirë, siç është shprehja klishe, por për një jetë që së paku të mund të jetohet dhe konsiderohet e tillë.

Secili nga ne, ka absolutisht të drejtën dhe lirinë të bëjë zgjedhjen e tij, ama shpesh e pyes veten, çfarë do marrim nëse largohemi nga Shqipëria? Çfarë do marrim përveç vetes tonë?

Nuk ka asnjë “tokë të premtuar”, nuk ka asnjë “shkop magjik”, ndryshimi i vetëm fillon nga vetja jonë, ndryshimi i vetëm mund të krijohet nga vetë ti, në çdo vend të botës. Kudo që të shkojmë, ne do marrim me vete njeriun që kemi ndërtuar, veten.

Atë vete, e cila nuk ia doli dot në Shqipëri… për mijëra arsye, apo për mijëra “justifikime”, që ne ia ushqejmë vetes çdo ditë, si një formë e pandershme, për “të larë” papërgjegjësinë tonë.

Është komfortuese, është ngushëlluese, dhe funksionon gjithmonë. Në fund, ndihemi mirë me veten, sepse “Shqipëria i ka fajet” , sepse “të tjerët i kanë fajet”, sepse… “unë jam një dhe i vetëm, nuk mund të sjell dot ndryshimin”. “Kur Shqipëria i ngjan një katrahure, drejtësia ime nuk mund të lundrojë, do të mbytet.”

Kështu, paaftësia jonë rritet çdo ditë, ushqehet dhe zë vend në shpirt, në personalitet, në mënyrë jetese. Ne nuk reagojmë më mbi të keqen, nuk reagojmë dhe as pretendojmë të japim një shembull tjetër, me pretendimin e vetëm, se nga një njeri i vetëm nuk vjen dot ndryshimi i madh. Sjellja jonë si shoqëri është ngjitëse, është ngjitëse kur gabojmë, kur qëndrojmë të heshtur, kur dështojmë, kur qëndrojmë duarlidhur, dhe kur të gjithë ndajmë fatkeqësinë e përbashkët, dhe dëshirën e përbashkët: “Të largohemi”.

Sikur ne të përpiqeshim, në vend që të ankoheshim, Shqipëria do bëhej një vend më i mirë. Sikur ne të kuptonim se ndryshimin mund ta sjellë një njeri i vetëm dhe të jepnim shembullin tonë, kjo mënyrë të menduari do bëhej uniformë, do ishim bashkë, dhe do ishim më të fortë, për t’i bërë ballë padrejtësive që na bëhen.

Shqipëria do bëhej një vend më i mirë, nëse i pranojmë gabimet tona dhe reflektojmë, se me punë arrihet gjithçka dhe se ne vetë me zgjedhjet tona të përditshme e kemi sëmurur atë, të gjithë bashkë. Shqipëria do bëhej një vend më i mirë nëse kuptojmë, se forca e mendimit mund të ndryshojë gjithçka, se ankesa nuk është zgjidhje, por është një ves i keq, i cili mund të kthehet në zakon, në virtyt, në mënyrë të pashëndetshme jetese.

Shqipëria do të ishte një vend më i mirë nëse punën e sotme nuk do e linim për nesër. Nëse vendosim të investojmë më shumë mbi veten, nëse do të kuptonim, se asnjë vend në botë nuk ka më shumë nevojë për ne se Shqipëria, nëse do të kuptonim, se kur të ndërtojmë veten siç duhet, në çdo kuptim, do të kemi ndërtuar Shqipërinë.

Shqipëria do të ishte padyshim një vend më i mirë, nëse ti do të shkëlqeje në krahët e saj, por nëse do të dëshiroje të zgjerosh rrugëtimin tënd, duke e sfiduar veten përtej kufijve, ajo do të përcillte me krenari dhe me zemrën plot. Nëse ti ia del në Shqipëri, mund t’ia dalësh kudo në botë, të paktën përpiqu.

Shqipëria do të bëhej një vend më i mirë, nëse ti mëson në shkollë dhe nuk i lë asnjë hapësirë pedagogëve të përfitojnë nga mungesa jote e përgjegjësisë, nëse ti i jep makinës sipas rregullave të caktuara, nëse ti përpara ligjeve e konsideron veten të barabartë me të tjerët, nëse ti nuk jep ryshfet, as shoku yt nuk do e bënte, nëse ti nuk e ushqen korrupsionin në institucione, ai dalëngadalë do të vdiste.

Duhet shumë durim dhe duhet jetuar jeta me integritet. Duhet të bësh më të mirën, kur askush nuk të shikon, ky është çelësi. Duhet të edukohesh, të bësh më të mirën në familje e kur je vetëm me veten tënde.

Sepse ke vetëm atë, vetën tënde…me të do të qëndrosh ose do të shkosh…
Shqipëria nuk qan pse ti po largohesh, Shqipëria qan sepse ti po qëndron… Po qëndron pa bërë asgjë, duke i drejtuar gishtin vetëm asaj. /KultPlus.com