‘Zor me u pasunue e shpejt me u fikë’

Anekdotë popullore shqiptare

Një herë e pyesin një të pasur:

– Allahile burr, a na kallxon drejt, a hoqe zor deri sa bone shpi e pasuni kaq të madhe?

– Vallahi more burra, masi po m’vetni, për t’drejtë t’zotit due me ju kallxue. Derisa e qita shpinë në t’temel e u ktheve marë e u pasunova, kom hek boll! Sa me e pasë shty ni guri t’madh me gjyks e me e qitë në maje t’bjeshkës.

Masë do kohësh, meshkuj e asaj shtëpie u ndanë, se nuk shkonin mirë njëri me tjetrin, e ky i pasuri u fik.

Shkonin prapë njerëzit me e pa, se i kishte pas ndihmuar shumë të varfëritë, e po e pyesin:

– Allahile a na kallxe drjetë? Sa shumë mall ke pas, qysh u fike kaq shpejtë, e a hoqe zor?

– Po ju kallxoj bre burra. Qysh kam pasë hekë zor me u ba shpi – me qitë me gjoks atë gurin n’maje t’bjeshkës, tash s’pata anevoj hiq me u mundue, se ai guri i madh u rrotulle meniherë vet e ra n’fund të bjeshkës. Qaq shpjet jam fik. / KultPlus.com

‘Ftyra nuk lahet me pare’

(Llaushë, Drenicë)

N’kohë t’vjetra gjaku për ftyrë ish kanë katër lira; gjaku i burrit dymdhetë lira e varra sakat gjashtë lira.

Shkon njani tu ni plak edhe e dvet:
– Qysh bâhet kjo punë qi varra i ka gjashtë lira e ftyra katër lira?
– Ftyra nuk lahet me pare, – ja kthei plaku. – Ai qi nuk don m’e hupë ftyrën e vet, për tâ âsht pishtoli. Ai qi nuk ka dert për ftyrë e do m’i marrë paret, boll i ka katër lira.

(Nga Folklori Ynë IV) /KultPlus.com

”Zor me u pasunue e shpejt me u fikë”

Anekdotë popullore shqiptare

Një herë e pyesin një të pasur:

– Allahile burr, a na kallxon drejt, a hoqe zor deri sa bone shpi e pasuni kaq të madhe?

– Vallahi more burra, masi po m’vetni, për t’drejtë t’zotit due me ju kallxue. Derisa e qita shpinë në t’temel e u ktheve marë e u pasunova, kom hek boll! Sa me e pasë shty ni guri t’madh me gjyks e me e qitë në maje t’bjeshkës.

Masë do kohësh, meshkuj e asaj shtëpie u ndanë, se nuk shkonin mirë njëri me tjetrin, e ky i pasuri u fik.

Shkonin prapë njerëzit me e pa, se i kishte pas ndihmuar shumë të varfëritë, e po e pyesin:

– Allahile a na kallxe drjetë? Sa shumë mall ke pas, qysh u fike kaq shpejtë, e a hoqe zor?

– Po ju kallxoj bre burra. Qysh kam pasë hekë zor me u ba shpi – me qitë me gjoks atë gurin n’maje t’bjeshkës, tash s’pata anevoj hiq me u mundue, se ai guri i madh u rrotulle meniherë vet e ra n’fund të bjeshkës. Qaq shpjet jam fik. / KultPlus.com

Shqiptarët janë si shqipet

Anekdotë popullore shqiptare

Në një ndejë në Mal të Zi, Mark Milnai i thotë Ali pashë Gucisë:

-Ju shqiptarët jini sikur dhitë e egra. A i ke parë dhitë e egra, njëra në atë rrëpirë, tjetra në rrëpirën përball thërasin e bërtasin se nuk u rrihet vetëm, por kur bëhën bashkë, të parën punë që bëjnë, godasin njëra-tjetrën në ANEKDOTA POPULLORE SHQIPTARE 16826 të ballit, veç në këmbë të prapme për të bërë belanë…
Ali pashë Gucia buzëqeshi e tha:

-E more Mark Milani, sa di unë, edhe ti prejardhjen e ke shqiptare, por pasi u bërë malazez “të koftë me sherr kombi i ri…” E për dhitë e egra, po them, e ke gabim!

-Pse e kam gabim?

-Sepse shqiptarët nuk janë sikur dhitë e egra, por janë shqiponja. I ke parë buburrecat? Ata janë të vegjël, qyqar, rrinë bashkë e punojnë bashkë se vetëm nuk ua mban dhe s’ia dalin dot. E shqiptarët sillen sikur shqiponjat. I ke parë shqiponjat në fluturim, i bien qiellit trup e tërthor e askënd se mbajnë afër vetes, sepse ato janë sundimtare të plota të qiellit e nuk ia kanë nevojën kujt për ndihmë.

-Hollë ke qitur Ali pashë Gucia!…

-Jo, s’thashë gjë të re, o Mark Milani! Shqiptarët prej shqipeve e kanë marrë emrin, e mjerë ata që s’kanë ndenjur me shqipe, po janë bërë bashkë me buburrecat! / KultPlus.com