Një kompani gazi natyror në brigjet veriore të Izraelit zbuloi papritur një anije të vjetër 3,300-vjeçare dhe ngarkesën e saj, një nga shembujt më të hershëm të një anijeje që lundron larg nga toka.
Anija, që daton në Epokën e Vonë të Bronzit, u gjet larg bregut, duke treguar se aftësitë e navigimit të marinarëve të lashtë ishin shumë më të avancuara se sa besohej më parë. Kjo sugjeron se ata mund të udhëtonin pa pasur pamje nga toka.
Anija u zbulua në një thellësi prej 1,800 metrash nga kompania Energean, e cila operon fusha të gazit natyror në ujërat territoriale të Izraelit. Anija 12 deri në 14 metra e gjatë ishte e varrosur nën fundin me baltë, e mbuluar me qindra qypa mijëvjeçarë.
Energean bashkëpunoi me Autoritetin Antik të Izraelit (IAA) për të nxjerrë dy qypa për hulumtim. IAA i identifikoi qypat si Kanaanite, një grup njerëzish që dikur jetonin përgjatë bregut lindor të Mesdheut./euronews/KultPlus.com
Padyshim anija më e famshme në botë, Titaniku, u fundos 112 vjet më parë, duke lënë shumë detaje e pikëpyetjet në këtë tragjedi që do të mbetet gjithmonë në histori, shkruan KultPlus.
Anija u fundos më 15 prill 1912, rreth 740 kilometra nga vendi më i afërt, dhe anija e parë për ndihmë arriti një orë e gjysmë pas fundosjes, shumë kohë pasi viktima e fundit u mbyt në det.
Temperatura e ujit ishte 2.2 gradë Celsius, ku mbijetesa njerëzore është vetëm 15 minuta. Nga fundosja e Titanikut, humbën jetën 517 njerëz, ndërsa shanset më të larta për mbijetesë patën udhëtarët e klasës së parë, pasi u shpëtuan 63 për qind e tyre.
Në Titanik ishin 20 barka shpëtimi, të cilat mund të mbanin vetëm 1100 pasagjerë, gjysma e atyre që ndodheshin në bord , por kjo ishte në përputhje me rregullat ligjore të asaj kohe dhe u konsiderua e mjaftueshme.
Pavarësisht nga kjo, vetëm 700 pasagjerë mundën të hynin në barkat e shpëtimit, shumica e tyre ishin gjysmë të zbrazura dhe në pothuajse secilën prej tyre kishte ende vende të lira.
Por çfarë ndodhi me kufomat?
E vërteta në lidhje me këtë është fshehur dhe ata që ishin në dijeni nuk dëshironin të tregonin.
Por, pas kaq shumë vitesh del në shesh e vërteta e hidhur se kapiteni i një prej barkave shpëtuese, Mackay-Bennet, donte të tërhiqte të gjitha trupat nga deti.
Por shpejt e kuptoi se barka e tij ishte shumë e vogël për 334 trupa të gjetur.
Atëherë u mor vendimi që ata do të hidhnin kufomat e udhëtarëve më të varfër, atyre të klasës së tretë, duke lënë hapësirë të mjaftueshme për ata që janë në klasën e parë dhe të dytë.
Domethënë, mendimi i ekuipazhit ishte se ata kishin të drejta më të mëdha për një varrim dinjitoz. Nga 334 trupat e gjetura, më shumë se njëqind u hodhën jashtë anijes dhe nuk u gjetën kurrë në Oqeanin Atlantik.
E vërteta për atë që ndodhi ishte fshehja e telegrameve sekrete, të cilat më vonë u morën nga historianët nga arkivat e fshehtë. /KultPlus.com
Skanimi i parë digjital me përmasa të plota i Titanikut, i cili shtrihet 3800 m poshtë në Atlantik, është krijuar duke dhuruar një pamje shumë pranë së vërtetës. Ai siguron një pamje unike 3D të të gjithë anijes, duke bërë të mundur që ajo të shihet sikur nuk është nën ujë.
Shpresa është se kjo do të hedhë dritë mbi atë që ndodhi saktësisht me anije, e cila u mbyt në vitin 1912. Më shumë se 1500 njerëz vdiqën kur anija goditi një ajsberg në udhëtimin e saj të parë nga Southampton në Nju-Jork.
“Ka ende pyetje, pyetje themelore, që duhet të marrin përgjigje në lidhje me anijen”, tha Parks Stephenson, një analist i Titanikut, për BBC News.
Ai tha se modeli ishte “një nga hapat e parë të rëndësishëm për të çuar historinë e Titanikut drejt kërkimit të bazuar në prova dhe jo spekulimeve”.
Skanimi u krye në verën e vitit 2022 nga Magellan Ltd, një kompani hartash në det të thellë, dhe Atlantic Productions, të cilët po bëjnë një dokumentar për projektin.
Nëndetëset, të kontrolluara nga distanca nga një ekip në bordin e një anijeje të specializuar, kaluan më shumë se 200 orë duke vëzhguar. Ata morën më shumë se 700.000 imazhe nga çdo kënd, duke krijuar një rindërtim të saktë 3D. Skanimi tregon disa detaje të vogla, siç është numri i serisë në një nga helikat./ KultPlus.com
Padyshim anija më e famshme në botë, Titaniku, u fundos 111 vjet më parë, duke lënë shumë detaje e pikëpyetjet në këtë tragjedi që do të mbetet gjithmonë në histori, shkruan KultPlus.
Anija u fundos më 14 prill 1912, rreth 740 kilometra nga vendi më i afërt, dhe anija e parë për ndihmë arriti një orë e gjysmë pas fundosjes, shumë kohë pasi viktima e fundit u mbyt në det.
Temperatura e ujit ishte 2.2 gradë Celsius, ku mbijetesa njerëzore është vetëm 15 minuta. Nga fundosja e Titanikut, humbën jetën 517 njerëz, ndërsa shanset më të larta për mbijetesë patën udhëtarët e klasës së parë, pasi u shpëtuan 63 për qind e tyre.
Në Titanik ishin 20 barka shpëtimi, të cilat mund të mbanin vetëm 1100 pasagjerë, gjysma e atyre që ndodheshin në bord , por kjo ishte në përputhje me rregullat ligjore të asaj kohe dhe u konsiderua e mjaftueshme.
Pavarësisht nga kjo, vetëm 700 pasagjerë mundën të hynin në barkat e shpëtimit, shumica e tyre ishin gjysmë të zbrazura dhe në pothuajse secilën prej tyre kishte ende vende të lira.
Por çfarë ndodhi me kufomat?
E vërteta në lidhje me këtë është fshehur dhe ata që ishin në dijeni nuk dëshironin të tregonin.
Por, pas kaq shumë vitesh del në shesh e vërteta e hidhur se kapiteni i një prej barkave shpëtuese, Mackay-Bennet, donte të tërhiqte të gjitha trupat nga deti.
Por shpejt e kuptoi se barka e tij ishte shumë e vogël për 334 trupa të gjetur.
Atëherë u mor vendimi që ata do të hidhnin kufomat e udhëtarëve më të varfër, atyre të klasës së tretë, duke lënë hapësirë të mjaftueshme për ata që janë në klasën e parë dhe të dytë.
Domethënë, mendimi i ekuipazhit ishte se ata kishin të drejta më të mëdha për një varrim dinjitoz. Nga 334 trupat e gjetura, më shumë se njëqind u hodhën jashtë anijes dhe nuk u gjetën kurrë në Oqeanin Atlantik.
E vërteta për atë që ndodhi ishte fshehja e telegrameve sekrete, të cilat më vonë u morën nga historianët nga arkivat e fshehtë. /KultPlus.com
Padyshim anija më e famshme në botë, Titaniku, u fundos 110 vjet më parë, duke lënë shumë detaje e pikëpyetjet në këtë tragjedi që do të mbetet gjithmonë në histori, shkruan KultPlus.
Anija u fundos më 15 prill 1912, rreth 740 kilometra nga vendi më i afërt, dhe anija e parë për ndihmë arriti një orë e gjysmë pas fundosjes, shumë kohë pasi viktima e fundit u mbyt në det.
Temperatura e ujit ishte 2.2 gradë Celsius, ku mbijetesa njerëzore është vetëm 15 minuta. Nga fundosja e Titanikut, humbën jetën 517 njerëz, ndërsa shanset më të larta për mbijetesë patën udhëtarët e klasës së parë, pasi u shpëtuan 63 për qind e tyre.
Në Titanik ishin 20 barka shpëtimi, të cilat mund të mbanin vetëm 1100 pasagjerë, gjysma e atyre që ndodheshin në bord , por kjo ishte në përputhje me rregullat ligjore të asaj kohe dhe u konsiderua e mjaftueshme.
Pavarësisht nga kjo, vetëm 700 pasagjerë mundën të hynin në barkat e shpëtimit, shumica e tyre ishin gjysmë të zbrazura dhe në pothuajse secilën prej tyre kishte ende vende të lira.
Por çfarë ndodhi me kufomat?
E vërteta në lidhje me këtë është fshehur dhe ata që ishin në dijeni nuk dëshironin të tregonin.
Por, pas kaq shumë vitesh del në shesh e vërteta e hidhur se kapiteni i një prej barkave shpëtuese, Mackay-Bennet, donte të tërhiqte të gjitha trupat nga deti.
Por shpejt e kuptoi se barka e tij ishte shumë e vogël për 334 trupa të gjetur.
Atëherë u mor vendimi që ata do të hidhnin kufomat e udhëtarëve më të varfër, atyre të klasës së tretë, duke lënë hapësirë të mjaftueshme për ata që janë në klasën e parë dhe të dytë.
Domethënë, mendimi i ekuipazhit ishte se ata kishin të drejta më të mëdha për një varrim dinjitoz. Nga 334 trupat e gjetura, më shumë se njëqind u hodhën jashtë anijes dhe nuk u gjetën kurrë në Oqeanin Atlantik.
E vërteta për atë që ndodhi ishte fshehja e telegrameve sekrete, të cilat më vonë u morën nga historianët nga arkivat e fshehtë. /KultPlus.com
Një anije gjigante luksoze, më e madhe se sa aeroplanmbajtësen e Marinës Mbretërore, u ankorua të hënën në portin e Portsmuthit, duke mahnitur vendasit me madhështinë e saj. Anija turistike, në pronësi të miliarderit Richard Branson, quhet “Scarlet Lady” – “Zonja e Kuqërremtë”, dhe peshon 110 mijë tonë.
Me një kapacitet prej 2770 pasagjerësh dhe 1160 pjesëtarë të ekuipazhit, anija 27-metra e gjatë është më e madhja që është ankoruar ndonjëherë në portin e Portsmuthit, i cili duket si një port varkash të vogla krahasuar me tragetin luksoz.
Për të kaluar një natë në këtë “qytezë lundruese” duhet të paguash mbi 1500 euro dhe mund të shijosh 20 restorante, pishina, qendra fitnesi dhe spa.
Hyrja është e lejuar vetëm për personat mbi 18 vjeç. Kompania njoftoi se së shpejti do të nisin edhe udhëtimet jashtë Mbretërisë së Bashkuar, që ishin pezulluar deri më tani për shkak të pandemisë. / Gazeta Express / KultPlus.com
Ekipet e shpëtimit të hënën kanë pasur sukses në çlirimin e një anije masive kontejnerësh që e kishte bllokuar Kanalin e Suezit për shtatë ditët e fundit, duke bllokuar një nga arteriet kryesore tregtare në botë, raporton The Guardian, transmeton KultPlus.
Një baticë e fortë mesdite ndihmoi një flotë rimorkiatorësh që më në fund të çlirojnë anijën 220 mijë tonëshe dhe ta tërheqin atë drejt një liqeni midis skajit verior dhe jugor të kanalit, ku anija mund t’i nënshtrohej inspektimit teknik, thanë autoritetet e kanalit.
Të dhënat satelitore nga MarineTraffic.com konfirmuan se anija po largohej nga bregu në drejtim të qendrës së kanalit.
Pengesat kanë krijuar një bllokim masiv trafiku në pasazhin jetësor, duke mbajtur të bllokuar 9 miliardë dollarë çdo ditë në tregtinë globale dhe duke tendosur zinxhirët e furnizimit tashmë të ngarkuar nga pandemia e koronavirusit.
Të paktën 367 anije, që mbanin gjithçka, nga nafta e papërpunuar deri te bagëtia, janë ende të grumbulluara në të dy skajet e kanalit, në pritje të kalimit.
Më herët të hënën, një ekip egjiptian i shpëtimit dhe një ekip ndërkombëtar kishte arritur ta çlirojë pjesërisht anijen. / KultPlus.com
Pas më shumë se një shekulli që kur preku për të parën herë ujërat e Nilit, anija Sudan vazhdon të tërheqë turistë që ndjekin hapat e novelistes legjendare të krimit, Agatha Christie.
Anija ka frymëzuar autoren britanike të shkruajë një nga veprat më të famshme të saj në 1937, Vrasje në Nil. Novelistja tregon historinë e detektivit të famshëm belg Hercule Poirot, që heton një vrasje mes udhëtarëve të kamur që lundrojnë në Nil. E ndërtuar për familjen mbretërore egjiptiane në 1885 dhe e shndërruar në një anije shëtitëse në 1921, SS Sudan, priti novelisten dhe bashkëshortin e dytë të saj, arkeologun Max Mallowan në 1933.
Mes 23 dhomave dhe suitave të anijes, dhoma e shkrimtares është ende më e kërkuara. Pasagjerët përshkojnë sërish të njëjtin itinerar me novelisten, ndalen në të njëjtat site arkeologjike, edhe pse me një dallim, tani anija punon me karburant dhe me energji diellore, në vend të qymyrit. Një staf prej 67 personash e mban anijen në formë dhe një udhëtim luksoz tetë ditor po ashtu përfshin edhe qëndrimet në hotele historike dhe kushton rreth 4 mijë dollarë. Por, ka një listë të gjatë pritjeje për të qëndruar në dhomën e Agatha Christie-t.
Rezervimet bëhen sot për tu realizuar pas dy vitesh.
Ndërsa industria e turizmit, thelbësore për Egjiptin, është goditur rëndë nga kufizimet për shkak të koronavirusit, me të ardhurat e reduktuara në mënyrë drastike, stafi insiston se pandemia nuk do të mbysë anijen historike. SS Sudan, është përballur me kriza edhe më parë. Ajo u la të kalbej për dekada pas luftës së dytë botërore por u shpëtua dhe u kthye në lundrim në 1991, para se të braktisej dhe të riparohej për së dyti në vitin 2000. Vitin e kaluar anija ishte fillimisht e ndalur në port, por nisi punën sapo rregullat e lejuan. /tch/ KultPlus.com
Ulja e nivelit të liqenit të Shkodrës për shkak të thatësirës ka nxjerrë në sipërfaqe një anije avullore austro –hungareze, e cila mendohet se i përket shekullit të 19-të.
Ky mjet lundrimi me gjatësi 20 metra dhe 4 metra i gjerë dëshmon se rreth 100 vjet më parë ujërat e liqenit të Shkodrës kanë qenë të lundrueshëm edhe nga mjete të mëdha, raporton ATSH.
Në gjuhën teknike ky mjet quhet Pirroskaf. Nxjerrja e saj nga uji dhe ekspozimi në bregun e liqenit, do të ishte një vlerë e shtuar për turizmin e Shirokës.
Anija është ruajtur në gjendje të mirë nën ujë dhe i vetmi dëmtim që ka pësuar është në pjesën e poshtme aty ku ka marrë edhe goditje nga një mjet shpërthyes, që i ka shkaktuar edhe mbytjen. Anija ndodhet prej vitesh nën pushtetin e barishteve dhe mbetjeve të tjera, por gjithçka është gjetur në këtë anije, i është dërguar me një raport të saktë, Ministrisë së Kulturës.
Mendohet se ajo ka qenë anije ushtarake, ndërsa prania e një avulloreje të tillë është një rast i rrallë e ndoshta unik në Ballkan. Sipas historianëve, në Itali janë disa që ruhen për turizëm. Anija avullore ushtarake që banorët e Shirokës e quajnë anija austriake, nuk është prekur asnjëherë prej tyre. Ajo ruhet në ujërat e liqenit si diçka me vlerë për të cilën duhet të kujdesen organizmat përkatës për ta kthyer në një objekt të vizitueshëm dhe me vlera historike./ KultPlus.com
