Një burrë i kthehet botës nga nëntoka i stepur, syhaptë, në rrebeshin e papritmësisë pa ombrellë, me një pallto që e bën më klasike pamjen duke shkelë mbi lulet që puthen me polen sheh qiellin, i vjen era gjeth hibiskusi, pendohet për gabimet, për të pathënat, me faqet e zhytura në ujë që nuk ka kush t`ia shtrydhë, se ai nuk sheh kah dritarja ime.
Ky është babai im në shi.
Të lagura janë rrudhat e tij të gjeografishme një tis i shpejtë i vetëtimës e lëkundë prej vendit statik nëse nuk largohet, shtylla e rrymës do ta godasë i bën dritë fytyra, i mbyllen kapilarët e syve të gjelbër i ftohti ia dridhë këmbët, një bletë e qulltë pin prej flokëve të tij poshtë një druri, i kërrusur, babai im dembel ka ikë prej varrezave i peshon përmbi një kovë me jetë të zbehtë, se jeta është një rrugë e vërshuar rrëke.
Ky është babai im në shi.
Një poezi e tija, më e ndjerë se kjo, në xhepin e brendshëm të setrës ia rëndon gjoksin, më shumë se dy stentat e vjetëruara pikëlon Zoti i vuajtur, e babai qëndron i heshtur, i humbur unë urrej filmat që planifikuam, po nuk i pamë kurrë bashkë tre fëmijë i ka të gjallë, dy të vdekur, një grua që ka humbur shpresën mund të mendojë se e kanë harruar, veç shiu s’e lan harresën unë s’e hap dot këtë xham, ta thërras, t`i them se ka kohë që e presim.
Ky është babai im në shi.
A durohet kjo dhimbje? A është ky fati ynë, baballarët e mbetur pezull? policët, zjarrëfikësit, vetura e emergjencës, dikush duhet të ndërhyjë unë nuk mundem, se kjo banesë e mallkuar nuk reagon ndaj jashtësisë mund ta sillni te unë, ose kthejeni në shtratin e tij të fundit një frymë e shkulë me rrënjë kalldrëmi babai qan për mua, unë qaj për të, shihet mraz furie ky është njeriu im i paprekshëm, në një shi të madh vetmie.
(“Babai im në shi” është poezia fituese e çmimit të tretë në konkursin letrar ‘Muza e Agimit’ 2023). / KultPlus.com
Shkrimtari Arbër Selmani, një ndër personat më aktiv të qytetit të Prishtinës sa i përket jetës kulturore, vazhdon ta rifreskoj faqen e tij në rrjetin social Facebook me lajme fantastike të sukseseve të tij të njëpasnjëshme, shkruan KultPlus.
Së fundmi, nëpërmjet një postimi ai ka bërë të ditur se është pjesëmarrës në festivalin “Gjon Mili International Video Art”.
Selmani do të marrë pjesë me poezinë ‘Bathing in Mother’s Sea’ (Po lahem në detin e nënës), që pati ardhur në formatin video-poezi më 11 korrik.
Festivali do të nisë nesër në Tiranë ndërsa do të vazhdoj edhe në Korçë e Nju Jork. Kurse, realizimin e video-poezisë do ta keni mundësi ta shihni më 6 shtator në Tiranë, në Sallën e Koncerteve ‘Tonin Harapi’, duke filluar nga ora 12:00.
Lajmin e ka bërë të ditur vetë Arbëri, duke u shprehur se video-poezia e tij është pranuar në programin zyrtar të festivalit.
“Nesër në Tiranë, Korçë e tutje në Nju Jork fillon Gjon Mili International Video Art Festival. Sivjet jom i nderum me pjesëmarrje në festival me video-poezinë ‘Bathing in Mother’s Sea’ (Po lahem në detin e nënës). Ju që jeni në Tiranë, me 6 shtator, prej orës 12:00, në Sallën e Koncerteve Tonin Harapi do të mundeni me e pa videon e realizume prej meje dhe Nok Selmani, bashkë me videot tjera eksperimentale që janë pranu në programin zyrtar të festivalit. Faleminderit shumë Yllka Gjollesha!”, ka shkruar ai. / KultPlus.com
Pyetjes më me spec më tinëzares, më dashakeqes pyetjes më idiote që del prej gojëve tuaja pyetjes që ju jep kaq shumë rehati asaj që ju qetëson pulpin, kockat, çehret e vrara pyetjes që vjen si një zhanër urdhëror që e pështyni nën buzë, dhe e bëni tingull ajror pyetjes që pranon një O dhe një P pyetjes që e ekuilibron tërë mjerimin tuaj pyetjes që ju ia vishni një kordel fetar absolutisht, pyetjes më me karakter shpellar formulimit që ngjyroset me petk pjellor pyetjes që ose më lartëson, ose më shporrë tre a katër fjalëve që dalin prej mendjes suaj katrore pyetjes që ndjenjën e gjynahit tuaj e bën madhështore pyetjes që e merrni si trashëgim, dhe tutje e trashëgoni asaj që e mbani si një mantra, në cepin e fytit.
Pyetjes që vë në peshore secilën skenë të një jete me guxim që nuk njeh logjikë, pyetjes që e bëni në dasma, në takime pune, në varreza, në maternitete.
I përgjigjem sikur të fliste një mal i ngrirë a një llavë vullkani a një kafshë e tërbuar.
Ftohtësisht, jo, nuk jam i martuar. / KultPlus.com
Këtu fle bekimi këtu notojnë krejt patat e rosat më të kthjellëta më të pashmet në horizont këtu ujis trupin tim, këtu ku ka iguana, plot nëna, plot ujë shërues.
Nëna se ka ndërtu vet këtë det, këtë gejzer e unë s’jam i vetmi lundërtar nëna i ka ba vend krejt fëmijëve të botës janë thirrë, janë lajmëru flokëkuqet dhe djemtë me mollëza.
Po lahem në detin e nënës, këtu notojnë delfinët, balenat që vetë janë nëna nëpër dheun poshtë, guacat me ngjyra ylberi këtu, flladis shpirtin që ma dha ajo.
Ujin e sollën pak të gjitha nënat e kësaj bote.
Një kove me ujë secila, nënat e gjalla, të vdekurat, nënat në karrocë invalidësh, nënat rome, nënat e zeza, nënat me fëmijë që u vdiqën në lindje, nënat që nëna nuk u bënë kurrë nënat që u vranë në luftë, nënat të cilave në luftë ua vranë të vegjëlit, detit ia dha shtratin ajo, nëna ime, mbretëresha.
Po lahem në detin e nënës, kilometra e kilometra i gjerë, i gjatë, i thellë e bukur i ftohtë ky det.
Afër nënave, ne fëmijët notojmë gati në përqafim unë jam ylli me penda të kaltra, motra ime është gaforre përherë e dielluar jetimi afër nesh përpëlitet sikur një kastravec deti, shoqja e tij është perime jeshile rrethuar me alga.
Fëmijët e vdekur këtu frymojnë, kanë ngjyri argjendi dhe shkëlqejnë vogëlushja e verbër, këtu është një kafshë detare me dy sy e një zemër djali në karrocë, një krokodil i kriposur me dy duar e dy këmbë të lëvizshme.
Po lahem në detin e nënës, buzëqeshim të gjithë, bile edhe breshkat janë sikur të mbytura në gëzim, me duar, me këmbë, rrokullisemi në këtë hapësirë të kaltër.
Nënat e mira janë këtu, kjo është jeta kush ka vdekur atje, këtu është gjallë dhe hidhet nga anija po derdhen mbi ne oqeanet më hyjnore të gjeografisë, digat më të mprehta rrugës janë edhe nëna të tjera miliona nëna e fëmijë po vijnë, po shërohemi.
Po lahemi, larg kriminelëve, larg burrave që dëmtojnë, larg krijesave që pickojnë, vëllau im është një gjarpër prej ulliri, i gjelbër një nënë e shoh tek shndërrohet në pinguine shumëngjyrëshe shoqja e saj është një peshk me shtyllën kurrizore të ngjyrosur në vjollcë.
Po lahem në detin e nënës, po lahem në detin e mirësisë, në detin e fatmirësisë, në detin ku qulliten e zhduken dhimbjet, po lahem mes peshkaqenëve, zebrave tropikale, pelikanëve që bëjnë muzikë si me kitarë në një moment jam strukturë korale, në tjetrin bëhem kurorë po lahem në detin e nënës, mes bimëve, mes instiktit amësorë.
Po lahem në detin e nënës, po lahem sikur të jetë e fundit larje, e fundit zhytje, e fundit ditë e jetës sime, po lahem në detin e nënës, po lahem, në të Diellit agime e perëndime.
Videoja është realizuar nga Nok Selmani. / KultPlus.com
Shkrimtari Arbër Selmani është përzgjedhur nga Departamenti i Shtetit Amerikan si njëri nga përfituesit e “IVL Impact Awards” – Çmimet për Reagim IVLP 2022, me projektin ‘Një copë e jetës sime gjysmake’, përcjell KultPlus.
Me këtë rast ai do të realizojë ekspozitën e tij që ka për qëllim fuqizimin dhe përmirësimin e gjendjes së personave me aftësi të kufizuara (personave me nevoja të veçanta) në Kosovë, duke përdorë objekte/gjësende personale të tyre.
Më poshtë gjeni postimin e tij të plotë:
Jom i lumtur, sidomos sot, me e nda me juve lajmin që Departamenti i Shtetit Amerikan më ka përzgjedhë si njërin prej përfituesve të IVL Impact Awards – Çmimet për Reagim IVLP 2022, me projektin ‘Një copë e jetës sime gjysmake’.
Përmes një shume financiare që e ndan The US Department of State, unë do ta realizoj një ekspozitë që ka për qëllim fuqizimin dhe përmirësimin e gjendjes së personave me aftësi të kufizuara (personave me nevoja të veçanta) në Kosovë, duke përdorë objekte/gjësende personale të tyre. Për momentin jam në fazën e hulumtimit dhe konceptit kuratorial. / KultPlus.com
Mes turmës së njerëzve jo, më falni nuk pati njerëz pati trupa të tharë prej dhimbjes ishim vetëm rroba të përpëlitura për mish të gjallë aty, po aty u dëgjuan vajet e dy grave, nënës e motrës jo, më falni nuk ishin dy gra ishin dy pjata kuzhine të copëtuara dy skenarë të palexueshëm dy mëlmesa të pakëndshme disa qeliza të plasaritura por më erdhën, në eho në qendër të varrezave, edhe varreza tjetër e gatshme ta përthithë jetën angazhimin, elegancën, aktivitetin fizik, rrezatimin e mahnitshëm buzët e kuqe, zërin e kërcitshim çmimet, udhëtimet cirkun fluturues që ajo e solli në dritë festivalin që i del çdo vit në pritë jo, më falni jo çdo vit, por ditë për ditë ajo i vërsulej një dragoi që erdhi pa ftesë dhe hyri ku nuk pritej, ku nuk shihej për të provuar një disfatë jo, më falni nuk rrëzohet lehtë një Vjosë e matur, e përmbajtur, e plotësuar motorike, e furishme si qielli në ditën e fundit të kortezhit mbushur breshër, breshër, e breshër dehje në violinë, në piano, çarje e vaj, vaje, vaj i motrës, i nënës (në cilën botë prindi duhet ta varrosë fëmiun e tij?) vaj i Zotit edhe i të paplotit vaj i imi, plasje e shpirtit për Vjosën që vallëzoi larg kaq ishte jeta e një njeriu. /KultPlus.com
Çka bëj unë tërë ditën, çdo ditë? Djersitem secili burrë brenda meje është i bërë qull secila grua brenda meje çurgon e djersitur në klimaks e mpirë prej menstruacioneve, por kujt i ha palla kur asnjë njeri nuk më lë të fundosem?
Vazhdimisht më duhet të piqem nën lëkurë mëngjes e pasdite me një tabletë antihistaminë gjëndrra të mëdhaja punë e ‘palodhshme’ ku të ulem kur nuk ka karrige tjegull pas tjegulle derdhem, pluskoj, o pellg bre jam, pellg prej frike jam mjaftueshëm lodhshëm, o dhjefsha në arkitekturë t`u plastë shpirti kapitalizëm, damlla t`raftë diktaturë ty sheficë që je grua, edhe ty shef që je pis burrë.
Djersitem kur punoj në pikun e verës, në varreza djersitem që as një ulëse nuk ma jep, askush di me qenë e buzëqeshun, di me qenë prush fatbardhë e pres një shuplakë në kofshët e mia sa punoj për rrogë, aq punoj për apetitet e tjetrit, apetitet e tia.
Djersitem duke e la nanën, vëllaun, motrën, bulëza uji më vijnë nëpër fytyrë A jetë i thonë kësaj? spec djegës i kuq më duket vetja, në fund të ditës, në pasqyrë.
Një person në Klinë vdiq në vendin e punës
Një i vdekur në Minierën e Trepçës Ka vdekur një punëtor në vendin e punës në Prishtinë
Çka bëj unë tërë ditën, çdo ditë?
Ndërroj të brendshmet, mundohem, mustaqet më kruhen prej sikleti më vjen i ithtë kaftjalli, më duket pafundësisht i zagushishëm qyteti me fëmijët s’më shkon muhabeti fustani më ngjitet për trupi sigurimi shëndetësor nuk ekziston bereta më shtrëngon, më asfikson pushimin e verës, të lehonisë, pushimin që më takon se dua të vdes zotëri kapadaiu nuk e aprovon, nuk e konfirmon.
Merreni me mend çka lexuan sytë e mi! …djersa e punëtorit është më e vlefshme se parfumi i dembelit… Absurde!
50 herë në ditë më hyjnë në hak krejt këta zullumqarët e krejt sistemeve fatpreme hajde gjoksin prekma, takikardinë ndjema litrën e djersës vrema.
Ta dhjefsha emancipimin, orët jashtë orarit, vdekjen gjatë orarit Të lumtë, nuk jam punëtori yt më i mirë, jam skllavi yt dorëshlirë.
Me 27 qershor, të hënën, prej orës 19:00, në hapësirën e BERK në Tiranë do të promovohet libri më i ri nga Arbër Selmani, titulluar ’48 piano’.
Në ngjarje do të ketë bashkëbisedim mes autorit dhe përkthyeses Aida Baro.
Arbër Selmani është poet e gazetar nga Prishtina. Libri ‘48 piano’ përmban poezi dhe prozë poetike të cilat autori i ka shkruar në një periudhë 12 vjeçare. Ky është libri i katërt i autorit. Arbër Selmani është fitues i çmimit të parë për poezi në festivalin ‘Tirana Gate 2021’, ndërsa është përkthyer në gjuhën angleze, serbokroate, turke, sllovene, frënge, gjermane dhe italiane.
Në mesin e shkrimeve në libër është edhe poezia ‘Kur vdiq baba’, një himn i dashurisë dhe vuajtjes, por edhe shkrime tjera si ‘Zoti shëron’, ‘M’i sillni 48 piano’, ‘E kam vendosur burrin në shitje’, ‘Kirillin e vranë’ dhe ‘Nanën e laj me shumë kujdes’.
Libri është botuar në Prishtinë ku edhe u promovua javën e parë të qershorit, ndërsa është financuar nga Ministria e Kulturës, Rinisë dhe Sporteve e Kosovës dhe Komuna e Prishtinës.
*
‘…kur vdiq baba, krejt orenditë e shtëpisë i kam rrotullu e nuk e kam gjetë morra avion, e as në shtetin tjetër për të nuk kishte vend i mblodha dromcat e mërzisë dhe i kapa bashkë, i përthekova…
…kur vdiq baba, u ula buzë lumit të lotëve të mi dhe qava…’ /KultPlus.com
Të hënën libri më i ri me poezi nga shkrimtari Arbër Selmani do të promovohet në hapësirën e BERK në Tiranë, përcjell KultPlus.
Libri “48 piano” u promovua edhe në Prishtinë në Kino Armata. Ky libër është dedikim i Selmanit për babain e tij si dhe përmban edhe njërën prej poezive më të dashura të autorit.
‘…kur vdiq baba, krejt orenditë e shtëpisë i kam rrotullu e nuk e kam gjetë morra avion, e as në shtetin tjetër për të nuk kishte vend i mblodha dromcat e mërzisë dhe i kapa bashkë, i përthekova…
…kur vdiq baba, u ula buzë lumit të lotëve të mi dhe qava…’
Njoftimi i plotë:
BERK ju fton përzemërsisht në promovimin e librit ‘48 piano’ të autorit Arbër Selmani, në date 27 qershor, prej orës 19:00, në hapësirën e BERK.
Në ngjarje do të ketë bashkëbisedim mes autorit dhe përkthyeses Aida Baro.
Arbër Selmani është poet e gazetar nga Prishtina. Libri ‘48 piano’ përmban poezi dhe prozë poetike të cilat autori i ka shkruar në një periudhë 12 vjeçare. Ky është libri i katërt i autorit. Arbër Selmani është fitues i çmimit të parë për poezi në festivalin ‘Tirana Gate 2021’, ndërsa është përkthyer në gjuhën angleze, serbokroate, turke, sllovene, frënge, gjermane dhe italiane.
Në mesin e shkrimeve në libër është edhe poezia ‘Kur vdiq baba’, një himn i dashurisë dhe vuajtjes, por edhe shkrime tjera si ‘Zoti shëron’, ‘M’i sillni 48 piano’, ‘E kam vendosur burrin në shitje’, ‘Kirillin e vranë’ dhe ‘Nanën e laj me shumë kujdes’.
Libri është botuar në Prishtinë ku edhe u promovua javën e parë të qershorit, ndërsa është financuar nga Ministria e Kulturës, Rinisë dhe Sporteve e Kosovës dhe Komuna e Prishtinës. / KultPlus.com
Libri me poezi e prozë poetike “48 piano” nga shkrimtari Arbër Selmani mbrëmë gjeti promovimin e tij pikërisht në hapësirën e Kino Armatës. Ishin interpretimet pianistike, interpretimet e poezive nga aktorë të njohur, video realizimi i poezisë “Kur vdiq baba” si dhe arti pamor ato që mbështollën këtë mbrëmje brenda një copëze magjie, e cila erdhi krejtësisht e veçantë dhe shumë ndryshe nga e zakonshmja, shkruan KultPlus.
Pasi që të pranishmit në një masë të madhe po zinin vendin e tyre sa më afër skenës, meloditë tërheqëse në ndërlidhje me terrin që kishte kapluar vendin, ishin ato që rritnin entuziazmin akoma më shumë. Ndërkaq, pianoja në skenë si e vetmja mbretëreshë muzikore po tërhiqte akoma më shumë vëmendjen e audiencës e cila me padurim po priste që kjo natë të niste tashmë.
Nën tingujt që buronin nga instrumenti bardh e zi si dhe pikturat e mahnitshme që pasonin njëra pas tjetrës të realizuara nga Diella Valla, nisi gjithçka. Pianistja Pranvera Hoxha me një duartrokitje u mirëprit në skenë për të hapur këtë mbrëmje nën melodi të cilat rrëmbyen shikimin dhe dëgjimin e gjithsecilit. Ndërkaq, në anën tjetër aktorja Maylinda Kasumoviq këndshëm solli para publikut poezinë “Çelësat mos i merr asnjë, dhe largohu…”, poezi kjo që vjen nga pena e autorit Selmani dhe e cila në këtë rast ngjalli mjaft emocione në publik, duke marrë parasysh dhe tematikën thelbësore. Ky interpretim ishte veç një sheqerkë e vogël për atë se çfarë do të vinte më pas.
Tutje, nën moderimin e Donika Hysenit nisi edhe bashkëbisedimi me shkrimtarin Arbër Selmani.
“Ky është libri im, “48 piano”. Është e pabesueshme që në një intervistë të vitit 2014 pata thënë se do ta bëj këtë libër dhe ja ku jemi sot. Unë nuk kam shumë emocione zakonisht por sonte kam pak. Këtë promovim sot kam dashur ta bëj pak më ndryshe sepse unë kam punuar disa vite si gazetar i kulturës dhe e njoh një pjesë të mirë të artistëve, shkrimtarëve dhe të gjithë ata që bëjnë pjesë në grupin më fisnik të shoqërisë tonë, edhe një pjesë të tyre kam dashur që ta marr sonte këtu. Nëse unë do ti lexoja poezitë, nuk do të kishte me qenë aq bukur sa mund të jetë Majlinda, Armendi dhe Rebeka”, thotë Selmani.
Sipas tij, në këtë libër është edhe një poezi që është shkruar dikur rreth vitit 2008, mirëpo ka edhe gjëra që janë shkruar më vonë. Libri konsiderohet të jetë libri i tij i dytë me poezi dhe prozë, meqenëse njerëzit atë e njohin më shumë me librat e serisë “Kosova në 14 tregime kulturore”.
“Librin e parë e kam botuar në vitin 2005 kur unë isha katërmbëdhjetë vjeçar dhe atë libër e ka sjell babai im në shtëpi ngase unë kam shkruar vazhdimisht poezi. E di që ai i ka mbledh krejt poezitë e mia dhe në një moment veç më ka ardhur një paketim në shtëpi dhe kur e hapa e kam parë librin me titull “Pse hidhërohet gjyshi?”. Dhe në fakt asnjëherë nuk e kam ditur se pse hidhërohet gjyshi ngase unë nuk kam pasur rastin ta njoh asnjërin nga gjyshërit e mi, por kam pasur një dashuri pak më platonike për ta”, tregon Selmani.
Librin “48 piano”, shkrimtari Selmani po ia rikthen si borxh në njëfarë forme, babait të tij.
Më pastaj, në skenë u interpretuan edhe dy nga poezitë më të fuqishme të Selmanit, nën zërin e aktorëve Armend Smajli dhe Rebeka Qenës.
“Kirillin e vranë” si dhe “Ta duash një burrë” erdhën në një formë që nuk do as përshkrim. Të fuqishme në përmbajtje, të bukura në dëgjim si dhe të vërteta në jetën reale, këto dy poezi zgjuan ndjenja unike midis të pranishmëve.
Ndërsa, pjesa më kulminante e kësaj mbrëmjeje ishte edhe videoja e realizuar qysh vitin e kaluar për poezinë “Kur vdiq baba”. Me një nivel perfekt të audios, poezia e interpretuar nën zërin e aktorit Afrim Muçaj, bëri që lotët të gjejnë rrjedhën e tyre në faqet e të pranishmëve.
“Videon e pata marrë pak si një projekt me një inat të vogël sepse më kontaktuan prej televizionit publik në Serbi dhe më thanë nëse mundesha të ia dërgoja atyre në video të poezisë time. Po i thosha vetes se është Beogradi dhe pata shumë dëshirë të shkoja diku ku mund të konkurroja me shtetet tjera. Por, sot nuk desha që të ju bëj të ndiheni keq por dëshirova që ta dhuroja këtë emocion nëpërmjet videos. Poezia ka shumë rëndësi për mua dhe në fakt nuk doja t’ia dhuroja askujt përgjegjësinë për ta lexuar sonte, andaj erdhi në këtë formë”, thotë Selmani.
Pika e fundit për këtë natë ishte edhe këndimi i poezisë “T’pres” që erdhi nga sopranoja Arta Jashari e cila u shoqërua nga melodi të kompozitorit francez Claude Debussy. Ndërsa, pianistja Pranvera Hoxha e cila ka shoqëruar gjithë këtë mbrëmje me talentin e saj në piano, edhe këtë herë e përmbylli natën së bashku me sopranon Jashari.
Zëri i fuqishëm i sopranos Jashari në ndërlidhje me tingujt hyjnorë që pasonin vazhdimisht, përmbylli këtë natë me një jehonë nostalgjike, një jehonë kjo që doli përtej mureve dhe njëkohësisht la gjurmë të pashlyeshme në kujtesën e secilit të pranishëm.
Ky promovim i cili erdhi në formën më unike të mundshme, dëshmoi edhe njëherë se vetë qenia e shkrimtarit Arbër Selmani sillet rreth një poetike që të hyn në zemër për të mos dalë jashtë kurrë më.
Për të treguar më shumë rreth procesit të krijimit si dhe përshtypjeve të tij për këtë promovim, për KultPlus foli shkrimtari Arbër Selmani.
“Sonte ishte një ndjenjë shumë e mirë ngase nuk e prita që ka për të pasur kaq shumë njerëz dhe jam shumë i nderuar me këtë pjesëmarrje të tyre në këtë promovim të librit. Mora shumë fjalë të mira dhe mjaft komplimente nga njerëzit. Ishte një promovim pak më ndryshe dhe një promovim ku janë përftuar edhe artistët të tjerë, sepse doja që secili person ta ketë hapësirën e tij, dhe siç e prita, ata i dhanë shumë shpirt promovimit”, thotë Selmani.
Sipas tij, libri është shkruar në një periudhë gati pesëmbëdhjetë vjeçare, andaj dhe i ka ardhur momenti që më në fund të dal në dritë.
“Poezia më e dashur në këtë libër do të jetë padyshim “Kur vdiq baba”, por poezi e veçantë në këtë libër është poezia “M’i sillni 48 piano” që ndërlidhet me titullin e librit, dhe pikërisht me 48 piano unë i këndoj problemeve të ndryshme jetësore dhe ngjarjeve të ndryshme që po ndodhin nëpër botë, momentalisht”, thotë ai.
Po ashtu, pianistja Pranvera Hoxha për KultPlus ka thënë se libri “48 piano” do të frymëzojë shumë muzikantë për të kompozuar edhe vepra nga më të ndryshmet.
“Kjo natë ishte shumë e veçantë edhe pse kam pasur raste shpesh që të bashkëpunoj në këso lloj forme, por kjo ke disi më e bukur sepse nuk jemi mësuar të shohim promovime të kësaj natyre, andaj më bëhet qejfi shumë që Arbëri e ka pasur këtë ide. Natyrisht nuk ishte shumë e vështirë për mua si instrumentiste për të përzgjedhur meloditë por megjithatë kisha merak se a do të pëlqehen nga aktorët që do të interpretonin poezitë”, thotë Hoxha.
Sipas saj, në fakt titulli i librit “48 piano” e ka intriguar atë më së shumti dhe menjëherë e kishte pyetur Arbërin për domethënien.
“E kemi pasur një ide që të kemi në skenë një grand piano por duke marrë parasysh kushtet e transportit dhe koston, ajo nuk ishte e mundur të realizohej. Natyrisht do të ishte dukur më bukur por që titulli aq është intrigues saqë ka për t’i bërë muzikantët kureshtarë që ta blejnë librin. Duke ditur edhe fushën tonë që një pjesë e madhe e jona gjatë frymëzimit me poezi, mund edhe të kompozojmë një vepër të re. Besoj shumë që ka për të pasur edhe këtë efekt tek kolegët”, thotë ajo.
Gjithashtu, sopranoja Arta Jashari është shprehur tejet e lumtur që është përzgjedhur për të shndërruar poezinë në këndim e aq më tepër duke marrë parasysh se kjo është hera e parë që ka bërë përshtatje.
“Unë kam kënaqësinë e veçantë që Arbëri më ka përzgjedhur dhe më ka ftuar në hapjen e promovimit të librit të tij. Arbëri për mua është një ndër poetët dhe shkrimtarët më të veçantë edhe kjo ishte me të vërtetë një nder për mua që mora pjesë sonte në këtë ngjarje. Përzgjedhjen e veprës e kemi bërë së bashku me pianisten Pranverën, dhe kjo ka qenë po ashtu një kënaqësi në vete, duke marrë parasysh që më herët nuk kam bërë ndonjë përshtatje”, thotë Jashari.
Sipas saj, ishte një emocion i bukur kur edhe melodia është zgjedhur për poezinë e tij e cila është tashmë në librin në “48 piano”.
“Mund të them se kjo është hera e parë që kam bërë një përshtatje të poezive, sidomos që ishte në shqip si dhe me muzikë të Debussy-s. Përshtatja e gjuhës shqipe ishte tejet interesante si dhe duke marrë parasysh që kjo është hera e parë që po këndoj në Kino Armatë, ishte me të vërtetë një ndjesi e bukur. Po ashtu, kemi qenë një ekip profesionistësh dhe për mua ishte një kënaqësi e madhe që kemi bashkëpunuar prej të gjitha fushave. Takimet tona më shumë kanë qenë një kënaqësi sesa punë dhe kjo është e veçanta e tyre”, shpalos Jashari.
Ndërsa, Xhevat Syla, njëri ndër personazhet në librin e autorit Arbër Selmani, “Kosova në 14 tregime kulturore – 2”, për KultPlus ka thënë se qasja e Arbërit në secilin libër është tejet e veçantë.
“Ishte një përurim vërtetë shumë i veçantë i organizuar shumë bukur por edhe për një krijimtari vërtetë të veçantë e cila po na vjen nga një artist i ri, poet i ri e shkrimtar i ri, që quhet Arbër Selmani, të cilin unë e kam pasur rastin ta njoh që nga fëmijëria dhe jam shumë i lumtur me zhvillimin e tij dhe arritjet e tij në fushën e letërsisë. Në fakt, ky libër është vazhdimësi i librave paraprake të Arbërit, sepse qasja edhe në librat e përparme ku unë kam pasur nderin të jem pjesë, është njëlloj e veçantë dhe krejt tjetër”, thotë Syla.
Sipas tij, poezia e Arbërit mbrëmë ka ardhur jashtëzakonisht e bukur dhe interesante.
“Arbëri është një djalosh ambicioz tek i cili talenti është dalluar shumë herët por që ka ecur në mënyrë të heshtur dhe shumë sigurt”, përfundon ai.
Libri përmban 48 poezi dhe copëza prozë poetike të shkruara nga Arbër Selmani në një periudhë 15 vjeçare. Ky është libri i katërt i Arbër Selmanit (Pse hidhërohet gjyshi, 2005 | Kosova në 14 tregime kulturore 1, 2019 | Kosova në 14 tregime kulturore 2, 2021), i cili për disa vite ka punuar si gazetar në disa media brenda e jashtë Kosovës. Ky është libri më personal dhe intim nga Arbër Selmani, me copëza të cilat zbulojnë disa ngarkesa emocionale të autorit në më shumë se një dekadë..
Libri është botim i Qendrës Multimedia. / KultPlus.com
Shkrimtari dhe gazetari Arbër Selmani, së shpejti do të promovojë librin e tij më të ri me poezi dhe prozë poetike, shkruan KultPlus.
Ky është libri i tij i dytë me poezi e prozë. Ndërkaq, Selmani deri më tani ka botuar tri libra, njërin me poezi për fëmijë (Pse hidhërohet gjyshi – 2005), librin me shkrime gazetareske ‘Kosova në 14 tregime kulturore’ – 2019, dhe librin me shkrime gazetareske ‘Kosova në 14 tregime kulturore – 2’.
Lajmin e bëri të ditur vetë shkrimtari Selmani nëpërmjet një postimi në rrjetet sociale.
“Librin me poezi e prozë poetike po e promovoj me 7 qershor, në Kino ARMATA në Prishtinë, prej orës 19:00. Kjo është faqja e tretë në libër, dedikimi im. Ky është libri im i dytë me poezi e prozë, të parin e pata botu në vitin 2005, pra i bjen që po kthehem me libër me poezi pas 17 vitesh. Librin e parë ma pat’ sjellë babi në shpi, pa e ditë unë hiç. Këtë libër, po ia dedikoj unë babit, njeriut që më motivoi deri ditën e fundit të jetës së tij….askujt tjetër….”, ka shkruar ai.
Ai gjithashtu është shumë i njohur edhe për poezinë e tij ‘Kur vdiq baba’, e cila deri më sot është përkthyer në shumë gjuhë të botës dhe ka marrë një shpërndarje të madhe në rrjetet sociale. / KultPlus.com
Albana jetoi tri javë por me kaq mbaroi fluturimi i saj u copëtua dikush gjykoi që ajo të mos jetonte të mos lindte të perëndonte.
Albana sot do të ishte e rritur, nënë e dashuruar në poezinë franceze njohëse e gjuhës së shenjave shtatlartë, e zjarrtë, tmerrësisht e ngarkuar.
Ndoshta, sa shumë ndoshta që nuk u definuan kurrë.
Albana jetoi tri javë për të na thyer zemrat treqind vjet vetmie.
Albanës i dhanë kohë qesharake prej tri javësh të gatuante, të vishej vet, të punonte në oborr të shkruante një roman, të fitonte çdo garë këndimi të mësonte psalme, të dashuronte me epsh të dëshmohej, të tregohej nuk mundi, dhe nuk jetoi kështu vendosi gjykata vrastare e foshnjeve.
Albana sot do të ishte 40 vjeç
me palltot deri pak poshtë gjunjëve me dhëmbë të bardhë, me fytyrë të pastër prej vajit të kokosit e detajshme, e dehur prej klimaksit ndoshta do ta bënte mamografinë.
Ndoshta, këto ndoshta të bejnë të rrotullohesh në shtratin e të pamundurave.
Albanës, zanat, ia dhanë 21 ditë afat të forcohej, të dilte në sheshin e qytetit të bëhej presidente e shtetit të shtegëtonte, të luante në violinë ta thyente të keqen me mirësi.
Nuk ka shumë orë dita e një foshnjeje që vdes.
Me Albanin ishte ndryshe Albani e pati shumë ftohtë ishin tjera temperatura në motin kur ai lindi ia lejuan veç disa frymëmarrje syçkat e tij të skuqura numëruan katrorët e tavanit të spitalit mbështjellur me çarshaf të bardhë e me fat të përlyer zi.
Albani jetoi pak orë nuk arriti të bëhej dikushi nuk u bë as ëndërrimtar, as furrtar as nuk shkoi kurrë në çerdhe fëmijësh e këshilluan të provonte zanatin e mjekut nuk kishte hapësirë, e pamundur.
Pa u bërë as njeri, e as flutur Albani dha shpirt, me shpirt të këputur.
Albani sot mund të ishte roje burgu trupmadh, plot rrudha kurrë i dhënë pas alkoholit e cigareve eliptik, i rrasur thellë në oqeanin e të bëmave të mira shpirt i huaj, i vendosur si piktura më e bukur në çdo dhomë shtëpie.
Ky Alban sot do të ishte mashkull vigan në kërkim të dashurisë, a pasurisë, a lumturisë por në pak orë, i thanë të ngjiste malin më të rrëpirë të bëhej mjek popullor ja shkëputën kontratën e jetës, nuk mundi, e pati vështirë.
Një mal me detyra për Albanin por u shua, si qumësht u vlua, as gjykatës nuk mundi të paguante botës nuk i plas për një foshnje më pak njerëz të tmerrshëm do të lindin, do jetojnë përhera, nëna natyrë është e zënë me halle tjera e Albani pret ende t’i vijë pranvera.
Nënës i vdiqën dy fëmijët e parë ata nuk janë në asnjë fotografi janë dy numra inkubatorësh, pa asnjë sy
janë veç në këtë poezi që po e shkruaj afër një shtëpie shëndeti ku një bebe tjetër do të jetojë pak orë dhe kaq, pos nënës që e lindi, nuk do të kujtohet më kurrë. / KultPlus.com
Po të ma çante në mes trurin mësuesja e biologjisë kur në klasë të pestë më përplaste për tabelën e zezë, fije të vogla do të rrëfenin për një fëmijë të përvuajtur do të bënin dritë copat e thyera të kafkës sime do të shihnit skena filmi ku mbizotëron trauma, rrahja, terrori, dora e hekurt e një edukatori do të ngulfateshit që një djalë të vogël e shqyet në fëmijëri.
Po të ma çante në mes trurin rrugaçi i lagjes kur më goditi me shufër në mes të udhëkryqit afër shtëpisë, qelizat do të shpërthenin si fishekzjarret në natën e lumtur cipa e hollë do të ishte një tepih i kuq i shpalosur në gjak do të shihnit, në rrugën e betonuar, një qenie që e vratë do të shihnit një palcë kurrizore të lënduar, gërrithur si me shpatë.
Po të ma çante në mes trurin komshiu i dy kateve më poshtë kur më trullosi nëpër shkallë, në mes të një bisede, do të shihnit mendime të mia të qelbura si shirita kasetash, mendët e mia do ta mallkonin mirësinë, shoqërinë, fqinjësinë do të vërenit dhimbjet e mëdha që i pata… në copa pllakash të verdha telat e kapur e të zënë peng, lotët që atë ditë, dy orë më herët, nuk i derdha.
Po të ma çante në mes trurin vetura e zezë që më hodhi tre hapa larg, se i gjori harroi ta shtypte fraksionin e frenimit lëvoret e nervave të mia do ta mallkonin secilën adrenalinë do të shihnit hundë, sy, gojë, masakër, një poet të varfër mërzitë e mia, gajlet, të shtrydhura, do t`ju kërkojnë përjetë llogari do ta kuptonit se jetova me vullnet, se kërkova veç shëndet e prapë, u bëra një tjetër çorbë pikante për kafshët në këtë qytet.
Po të ma çante në mes trurin vetja ime, kur u rrëzova, në Tetovë, prej katit të dytë të një ndërtese ende në mungesë banorësh, nuk do të ndodhte asgjë, as ky libër, as kjo poezi do të isha një shtatëvjeçar i shpërbërë, i mavijosur, ngjyrë hi neuronet do të mi mbledhnit prej vendit të ngjarjes do të shihnit sa shumë doja të jetoja, mëngjeset t`i sfidoja
po të më çahej ndonjëherë truri, nga një tjetër njeri, se qenkam unë i çmenduri. / KultPlus.com
Libri “Prishtinë – Muza ime” që vjen si një libër përmbledhës i tregimeve dhe poezive të shkruara në kohën e karantinës nga gjithsej 40 autorë sot u promovua në ambientin e Kino Armatës. Kur pandemia erdhi fuqishëm në vitin 2020, qytetarët e Prishtinës vendosën që t’i shkruajnë Prishtinës në kuadër të iniciativës së librarisë Dukagjini, Komunës së Prishtinës dhe organizatës ‘Etea’, shkruan KultPlus.
Përbrenda një afati të përcaktuar, libraria Dukagjini ka mirëpritur qindra shkrime fantastike nga më të ndryshmet. Tregime e poezi të shkruara nga qytetarët në një kohë të vështirë por njëkohësisht edhe një kohë në të cilën është reflektuar mbi atë se çka është e rëndësishme, janë jetësuar dhe kanë gjetur shtëpinë e tyre në librin e përjetimeve të titulluar “Prishtinë, muza ime!”.
Një libër i mbushur me tregime dhe poezi të cilat janë përzgjedhur nga juria profesionale si: shkrimtari Arbër Selmani, shkrimtari Azem Deliu dhe Fatime Mehmetaj që është pjesë e bibliotekës Hivzi Sylejmani, sot në mesin e një numri madh të pranishmëve, disa nga to u lexuan dhe ngjallën emocion dhe një ndjenjë tejet të veçantë.
Pak para se kjo ngjarje të fillonte, të pranishmit dalëngadalë zunë vendin e tyre për të dëgjuar nga afër disa rrëfime që nisin qysh nga ideja për të krijuar këtë libër e deri tek botimi i saj. Ndërsa, teksa meloditë e këngës “Të dua Prishtina” luanin në prapavijë si dhe zëri i mahnitshëm i Nexhmije Pagarushës dëgjohej këndshëm në sfond, kjo ngjarje veçse kishte filluar me simbolikën e saj e që është pikërisht qyteti i Prishtinës.
Por fillimisht në një panel diskutimit të moderuar nga shkrimtari Arbër Selmani, të ftuar ishin: Ilirana Hasaj nga libraria Dukagjini, ish-drejtori në Drejtorinë e Kulturës së Komunës së Prishtinës, Adrian Berisha dhe drejtori i organizatës ‘Etea’, Agon Ahmeti.
“Libri është nis qysh në vitin 2020 atëherë edhe kur është hapur thirrja dhe kur janë dërguar qindra shkrime prej të cilave më pas juria e ka bërë një punë modeste dhe i ka përzgjedhur dyzet prej tyre të cilat janë pjesë e këtij libri që mendoj se do të mbetet një dokument i rëndësishëm dhe i fuqishëm që tregon se si ne jemi mishëruar me Prishtinën në një kohë kur kemi qenë të izoluar, kohë kjo pak e papritur prej neve dhe për ata që janë mirë me fjalën e shkruar. Mendoj se me u përball me atë traumë ka qenë më së lehti për ti shkruar Prishtinës”, thotë Selmani.
Sipas tij, libri është një punë e mahnitshme ku ai vetë si anëtar i jurisë është i kënaqur me poezitë, prozën dhe tregimet e shkurtra të cilat e shfaqin Prishtinën në dimensione të ndryshme dhe prej syve të ndryshëm.
“Unë mendoj që secili prej neve ka një dashuri për Prishtinën ose qoftë edhe një moment, një njeri, një këngë, një objekt me të cilin mishërohen në Prishtinë dhe më e mira e kësaj është se ajo është shprehur në këtë libër. Ky libër vjen si bashkëpunim midis tri institucioneve si: Komuna e Prishtinës, Libraria Dukagjini dhe Qendra Etea. Unë tutje po i lexoj të gjitha emrat e krijuesve në këtë libër për të respektuar punën e tyre”, thotë Selmani.
Ndërsa Ilirana Hasa tregoi për rrjedhën e idesë për librin që në fakt ishte paraparë qysh para pandemisë por që ajo u krijua pikërisht kur pandemia goditi botën.
“Libri ka qenë një rrugëtim shumë interesant por edhe tash që po mundemi për të reflektuar ngase kanë kaluar dy vite dhe pse gjatë gjithë kësaj periudhe jemi marrë shumë me qejf me librin, tash po e shohim edhe më mirë se sa i rëndësishëm është dhe sa i veçantë është. Krejt ka filluar si një ide thjesht për një organizim para pandemisë mirëpo pandemia goditi gjithë botën dhe ishim në karantinë kur u rikthye ideja jonë për ti ftuar qytetarët që t’i shkruajnë Prishtinës dhe ta krijojmë një libër të cilin po ia falim kryeqytetit tonë”, thotë Hasaj.
Sipas saj, në këto kohëra të jashtëzakonshme shihet se çfarë ka dhuruar Prishtina. Në këtë situatë është parë ajo se çka është vërtetë e rëndësishme dhe çka i mungon çdo njeri.
“Edhe pse ishte një situatë jo e mirë, na ka falë një mundësi dhe një kohë që të pauzojmë, të reflektojmë apo edhe ti kthehemi kreativitetit që e kemi ndrydh brenda dhe andaj besoj që shumë prej nesh e kanë shfrytëzuar këtë kohë. E kemi hap thirrjen në grupin “Ri n’shpi me neve”, që ka qenë një grup i krijuar nga Komuna e Prishtinës dhe është bërë kështu një punë shumë e madhe. Kemi pranuar rreth 250 shkrime e po ashtu ne qysh në fillim kemi tregu se cili është qëllimi dhe si ka mu bo përzgjedhja”, shpalos Hasaj.
Ajo tutje tregon se faza e përpunimit dhe krijimit të librit ka qenë një periudhë tejet e mirë ngase është bërë ngadalë dhe me shumë dashuri për detajet e ndryshme.
“Juria është e përbërë nga shkrimtari Arbër Selmani, shkrimtari Azem Deliu dhe Fatime Mehmetaj që është pjesë e bibliotekës ‘Hivzi Sylejmani’. Kur kemi ardhur në fazën e dizajnit të librit e kemi menduar që një pjesë e mirë e librit të përmbajë edhe fotografi sepse edhe fotografitë flasin shumë e sidomos pasi që syri i aparatit kap momente të ndryshme të qytetit apo të personave. Fotografitë janë fotografi nga fotografë profesionalë por edhe të zakonshëm”, përfundon ajo.
Po ashtu, ish-drejtori në Drejtorinë e Kulturës së Komunës së Prishtinës, tregoi për grupin “Rri n’shpi me neve”, grup ky që kishte për qëllim të zhvillojë aktivitete gjatë kohës së pandemisë.
“Ne jemi takuar në vitin 2019 kur kemi qenë pjesë e një grupi për realizimin e aktiviteteve socio-kulturore e sportive për nder të 20 vjetorit të çlirimit të qytetit dhe është shfaqur edhe kjo ideja apo propozimi që të realizohet një projekt i tillë siç është ky libër por në atë periudhë kohore nuk kemi mundur ta realizojmë por sidoqoftë i ka ardhur koha në periudhën e pandemisë. Ne si Komunë në atë periudhë kohore e kemi hapur grupin “Rri n’shpi me neve” ku qëllimi ishte që të zhvillohen aktivitete interaktive”, thotë Berisha.
Sipas tij, ky libër ka qenë një bashkëpunim trekëndësh, bashkëpunim ky që ka rezultuar në aktivitete të shumta e të ndryshme.
“Këta dyzet persona që janë në këtë libër kanë shkruar në kohën e karantinës dhe përmes shkrimeve të tyre kanë treguar përjetimin që qyteti jonë ia dhuron. Pra, Prishtina na bashkon dhe ajo është e përjetimeve tona të përbashkëta”, përfundon Berisha.
Në anën tjetër, drejtori i organizatës ‘Etea’, Agon Ahmeti foli rreth përshtypjeve të tij të cilat i ka marrë përgjatë krijimit të këtij libri.
“Padyshim që ky trekëndësh bashkëpunimi ka rezultuar në një sukses të madh dhe i tillë po duket edhe produkti i këtij bashkëpunimi. Besoj që bashkëpunimi do të jetë i vazhdueshëm dhe në të ardhmen. Një përshtypje të cilën do të doja ta tregoja është ajo se ndonëse e kemi nis këtë projekt qysh në vitin 2019, ne kemi marrë mesazhe të shumta nga krijuesit të cilët na kanë pyetur se a është akoma i qëndrueshëm dhe se do të krijohet ndonjëherë ky libër. Ka qenë shumë e bukur që t’i shohim ato mesazhe dhe është një kënaqësi e madhe për të lumturuar dikë që pretendon apo edhe është një shkrimtar apo shkrimtare”, shpalos Ahmeti.
Më pastaj vëmendja iu drejtua gjithsej dyzet krijuesve por që njëmbëdhjetë nga të cilët në një mënyrë të rastësishme janë përzgjedhur për t’i lexuar krjiimet e tyre sonte. Në një renditje të rastësishme krijimet e tyre i interpretuan: Flutur Mustafa (“Mos qaj Prishtinë”), Agon Rexhepi (“Kam mendu për ty Prishtinë”), Liridona Shehu (“Prishtinë”), Doruntina Golaj (“M’ka marrë malli Prishtinë”), Fatos Lleshi (“Ty, Prishtinë”), Jeta Lila Delija (“Gjakova po t’shkruan, Prishtinë”), Parisa Ratkoceri (“Prishtina në qiell të hapur”), Planeta Sllamniku (“Pse po hesht Prishtina”). Ndërkaq, edhe treshja e fundit që interpretoi poezitë e tyre ishin: Edita Malazogu (“Për ty Prishtinë”), Elita Ferati (pa titull) dhe Filloreta Hoxha (“Ta ndiej heshtjën, Prishtinë”), por paraprakisht ishte nënkryetari në panel për një fjalë rasti u ftua edhe nënkryetari i Prishtinës, Alban Zogaj.
“Në fakt unë u inspirova aq shumë nga leximet saqë vendosa për të lexuar edhe vetë një poezi për t’u bërë pjesë e këtij leximi. Është me të vërtetë kënaqësi për të marrë pjesë në këso ngjarje. Ngjarjet si kjo sot gjithmonë më japin një emocion dhe ndjenjë të veçantë andaj ju falënderoj shumë për këtë emocion që e mora nga ju. Jam i lumtur që Komuna e Prishtinës ka kontribuar që ky libër të jetë me ne. Nuk kam pasur rastin t’i lexoj më herët këto poezi por me të vërtetë u kënaqa. Tash e lexova edhe një poezi e cila më përfaqëson dhe e përfaqëson kohën që kam kaluar. Koha e karantinës na ka kthyer në kohën e luftës dhe nëse i hiqni datat e këtyre krijimeve, neve në fakt na kthejnë në atë periudhë të luftës”, thotë Zogaj.
Ai tutje veçoi poezinë “Natë e trishtë” e autorit Dren Loxha të cilin ai personalisht nuk e njeh por poezia e tij e ka kthyer Zogajn në kohë dhe i ka dhuruar ndjenjën të cilin ai e ka pasur gjatë luftës por edhe në karantinë. Po ashtu nënkryetari Zogaj kujtoi edhe kohën e karantinës ku muaji mars i vitit 2020 ka qenë për të një trishtim i tejskajshëm.
Kështu krejt në fund ishin duartrokitjet e shumta që iu drejtuan drejt këtyre krijuesve të cilët patën rastin të interpretojnë shkrimet e tyre tashmë të botuara në librin “Prishtinë, muza ime!”. Ndërkaq, autorët tjerë krijues që janë përzgjedhur për këtë libër janë edhe: Ardit Mehmetaj, Argjenda Selmani, Dafinë Bajrami, Dearta Zeqiri, Donarta Sh.Uka, Donika Hamiti, Dorina Imami, Dren Loxha, Edlira Maloku, Elvira Sh.Ukiqi, Fadil Halimi, Fatlinda Imeri, Fitim Majkovci, Fjolla Hajrizaj, Jakob Ëeizman, Kaltrinë Uka, Kosovare Xh.Leskovci, Linda Jakupi, Mimoza Sapiqi, Mirjeta Zekaj, Rrona Jaka, Sala Jashari, Salim Memishi, Sara Tahiri, Saranda Rugova, Saranda Stuja-Tara, Teuta Berisha, Vesa Ferizi dhe Vlora Konushevci.
“Prishtinë – Muza ime” është libër përmbledhës i tregimeve dhe poezive të shkruara në kohë karantine përgjatë muajve mars – prill të vitit 2020. / KultPlus.com
Poezia e poetit Arbër Selmani “Kirillin e vranë” është përfshirë në një antologji për Ukrainën – “Poetry for Ukrainë”, e cila është botuar nga The POET Magazine, shkruan KultPlus.
“Unë uroj me gjithë zemër që të mos na duhej të bënim shkrime të tilla, por disa prej nesh, vetëm përmes shkrimit e kemi të mundur të përballemi me pamje shkatërruese sikurse nga Ukraina. Njerëz dhe institucione të ndryshme kanë dhënë donacione për magazinën “The POET”, për përpilimin e kësaj antologjie të mahnitshme dhe të përzemërt”, ka shkruar autori në postimin e tij në “Facebook”.
Ai gjithashtu ka thënë se nëse dëshironi që të dhuroni donacione për uebsajtin “Poetry for Ukraine”, duhet të shkoni në faqen e tyre të internetit dhe të klikoni mbi “support us”.
“Ju gjithashtu mund të blini antologjinë, dhe kështu do të dhuroni për mirëqenien e popullit ukrainas”, shkruan tutje Selmani.
Kirilli është foshnja e cila u vra në Ukrainë më 7 mars, ndërkohë, KultPlus iu sjellë edhe poezinë e Selmanit më poshtë:
Kush i copëton zorrët e foshnjës 18 muajshe? Kush?
Kujt i plasë për foshnjën së cilës ia nënshkruam traktatin e vdekjes?
Kujt?
A del më shumë tym prej një ndërtese në gërmadha A prej një Putini A prej një njeriu mut A prej një foshnje që lëshoi të fundit klithmë sot?
Kë ta kapë për fyti tash kjo nënë? Kah t`ia mbajë këmbëve ky babë? Kush numëron sa pika gjak u shtrydhën nga një kokë e vogël e një foshnje? Kush i pastron të vjellurat e fëmijëve poshtë bombardimeve?
Në Ukrainë, Kirillin sot e vranë, Kirilli është i vrarë … se duhet të jetojë lufta, nafta, Kremlini, punëtorët nuklearë … të përgjakur, rrugëve jetojnë ukrainasit me kokën e çarë.
A buzëqesh sot, nëse ka Zot, ajo dorë e prekur prej një nëne ruse? … dora që vrau një bebe, një jetë të mbështjellur në çarshaf lufte … dora ruse, dora ruse, e vran Kirillin, po vran fetuse.
Në Ukrainë, Kirilli është tash në nëntokë … nuk i ha palla botës as atij mizorit për një fëmijë më pak … Kirill, gjuaje Putinin me granata, prej ku fle tash, o foshnje pafat, gjuaje me gjak… /KultPlus.com
Gala Mbrëmja Humanitare në Ditën Ndërkombëtare të Autizmit u mbajt në Gjilan mbrëmë, kur edhe Vjosa Foundation organizoi gjithçka në perfeksion për një kauzë që mori mbështetje të mënjëhershme, pra, ndërtimin e një kampusi për adoleshentët autikë. Në mesin e shumë njerëzve të njohur nga Kosova, kjo natë filloi me moderatoren Vlora Merovci, që lexoi letrën e shkrimtarit të njohur Edmond Tupja dhe ajo u përcjellë edhe nga bashkëprezantuesi Arbër Selmani, shkruan KultPlus.
Mysafirët po mbyllnin vendet e mbetura në resortin e mirënjohur “Vali Ranch”, për t’u bërë gati që të fillonte edhe transmetimi live në Radio Televizionin e Kosovës. Ndërsa themeluesi i Fondacionit “Vjosa”, Lulzim Behxheti, u ftua i pari që të marrë fjalën dhe të fillojë mbarë këtë mbrëmje madhështore.
“Përkundër sfidave të mëdha, me miq të vërtetë u mbledhëm për të dhënë kontributin për adoleshentët me autizëm në ndërtimin e kampusit të parë. Gjithçka filloi me disa skica të thjeshta por miqtë e mëdhenj dallohen kur janë puntë e rënda. E falënderoj së pari drejtoreshën e KultPlus, Ardianë Pajaziti, që ka bërë punë të madhe në këtë rrugëtim. Gjithashtu edhe kryetarin e Gjilanit, Alban Hysenin, kryetarin e Komunës së Prishtinës, Përparim Ramën, dhe Ministrin e Shëndetësisë, Rifat Latifi”.
Përshëndetjen më speciale, Behxheti e ruajti për fund kur edhe përshëndeti Vjosën, vajzën e tij.
Më pas, Ardiana Pajaziti u ftua për një fjalim të shkurtër rreth kësaj kauze dhe rrugëtimit të saj, me ç ‘rast ajo falënderoi të gjithë që kontribuan në këtë çështje.
“Për mua si drejtuese e KultPlusit dhe stafit, nuk është hera e parë që po përballemi me një kauzë të tillë. E kemi dhënë maksimumin për ta realizuar këtë mbrëmje, kjo për dallim nga mbrëmjet e tjera kulturore që organizoi, kur bëhet fjalë për kauza të tilla emocionet janë të shumfishta, përgjegjësitë janë gjithashtu të mëdha por dashnia për këto kauza është mbi të gjitha”, tha Pajaziti duke falënderuar të gjithë artistët që nuk hezituan për asnjë moment të bashkoheshin në një kauzë të tillë.
Misioni i saj janë fëmijët me autizëm, Doktoresha Shpresa Xhakli, zhvilloi një bashkëbisedim me moderatorin Selmani, me ç ‘rast u fol shumë për këta fëmijë dhe se sa shumë do të ndihmojë ky kampus për këta njerëz.
Gjatë gjithë mbrëmjes, Selmani dhe Merovci po ftonin artistët që të performonin në skenë dhe gjithashtu po qëndronin afër me njërëzit që po merrenin me thirrjet dhe donacionet.
Anna Krasniqi, e re në moshë por me shumë dashuri dhe pasion për pianon dhe këndimin, e nisi këtë mbrëmje së pari me një pikë të shkurtër me piano të cilën e trajtoi në mënyrën më dinjitoze pavarësisht përgjegjësisë së lartë që kishte.
Në anën tjetër, kryetari i Komunës së Gjilanit, Alban Hyseni, njoftoi se Komuna të cilën ai e drejton do të bëjë ndarjen e parcelës për ndërtimin e këtij kampusi, e madje për këtë pati edhe një dorështrëngim mes tij dhe Behxhetit.
Njëri prej njerëzve i cili ka përgjegjësi të plota rreth ndihmës që mund t’iu ofrojë si institucion njerëzve me autizëm është pikërisht i pari i shëndetësisë, Rifat Latifi, i cili ishte i pranishëm në këtë mbrëmje.
“Fëmijëve me autizëm & Down Syndrome mund t’iu ndihmojmë të gjithëve, e këtë gjë do ta bëjmë edhe ne. Le t’i ndihmojmë fëmijët tanë, të rritur e miqtë tanë që të ndjehen sikurse të barabartë e në mesin e të gjithë neve”, deklaroi Latifi.
Portretet e varura në mur dhe të realizuar me dorë në fletë të thjesht nga Lulzim Behxheti, u vendosën në shitje gjatë kësaj mbrëmje dhe pati edhe thirrje të shumta e njerëz të interesuar që t’i blinin ato realizime artistike.
Kënaqësi të njëjtë shprehi edhe Kryetari Përparim Rama, i cili gjithë fjalimin e tij e filloi me falënderime për inicativën e mrekullueshme dhe gjithashtu edhe një historik të shkurtër për Autizmin dhe se si filloi vetëdijësimi për të.
“Sot në vitin 2022 nuk është vetëm çështja te vetëdijësimi te njerëzit me autizëm, por gjithashtu edhe pranueshmërinë, duhet të dijmë që të jemi të kënaqur që kemi njerëz në komunitetin tonë që kanë aftësi të veçanta. Kur flasim për njerëzit e veçantë, gjatë viteve në histori e dijmë që njerëz e personalitete të ndryshme nëpër botë si Leonardo Da Vinci, Bill Gates e Michelangelo kanë një autizëm të lehtë. Ne do t’iu ndihmojmë fëmijëve, prindërve nëpërmjet krijimit të institucioneve, ndërtesave e kampusve sikurse kjo. Ne si Komunë e Prishtinës e kemi ndërtesën, e cila sipas gjitha gjasave do të përfundojë në fund të prillit, Qendrën e Autizmit e shpresojmë që të zgjerohet kjo në të gjithë Kosovën”, tha Rama.
Performancat nga artistët që kanë pushtuar çdo skenë të mundshme të botës nuk munguan për të shënuar këtë mbrëmje të veçantë dhe me shumë sharm në të gjitha aspektet, por humanitare në radhë të parë.
Me zërin e saj që dridhëronte skenën dhe shtonte emocionet në shpirtin e secilit njeri, Inva Mula u kujdes të jepte gjithçka nga vetja që të pranishmit ta shijonin me të vërtet këtë gala mbrëmje.
Ndërkaq, ambasadorja e këtij fondacioni, Erza Muqolli, e cila ka një karrierë të jashtëzakonshme, arriti që përmes zërit të saj të ëmbël të përcjellë vetën në piano dhe të shfaq përpara aftësitë e mrekullueshme që i posedon. E për t’i dhënë edhe më shumë hijeshi kësaj mbrëmjeje, ishte e pranishme edhe një nga pianistet më të mëdha që ka Kosova, Lule Elezi, që i nderoi të gjithëve me performancën e saj në këtë mbrëmje Gala.
“Dancing House” me fëmijët të udhëhequr nga Artan Jerliu, i shtuan diversitetin e plotë kësaj nate të mbushur me yje.
Siç njoftoi Behxheti, nga kjo mbrëmje u tubuan 24 mijë e 565 euro nga shitja e portreteve si dhe përmendi edhe premtimin e parcelës nga Komuna e Gjilanit. Ndërkaq, fondi mund të mbushet edhe më shumë pasi portretet do të vazhdojnë të shiten dhe fëmijët autikë të ndihmohen. /KultPlus.com
Refuzime Kjo poezi nuk i përmbushë kriteret e konkursit tonë Kjo poezi është politikisht jokorrekte Kjo poezi është sterile, nuk mund ta lë shtatzënë askënd Kemi poezi të tjera që dashurisë ia lëpijnë gojën më mirë se kjo Kjo poezi është e guximshme, por ka shprehje të thata Kjo poezi ta tharton lukthin Kjo poezi na tingëllon si e vjedhur, si e njohur Kjo poezi nuk ka brum, dhe ne nuk kemi sitë për gjendjen e saj Herën tjetër, bëhuni i saktë, dukshëm jeni inspiruar nga Azem Shkreli Poezia ka brum, por e keni pjekur më shumë sesa kërkohet Kjo poezi ka ofenduar rëndë integritetin e njërit prej redaktorëve tanë Faleminderit për vargjet. Redaksia do ta shoshitë çdo zanore e bashkëtingëllore Faleminderit për këtë cikël. Jemi të zhgënjyer, jeni poet mediokër Faleminderit që na e besuat poezinë. Nuk besojmë që do t`ju shkruajmë më Kjo poezi është kundër grave, redaktoret u çartën prej fjalëve tuaja Kjo poezi stimulon sytë e mi të lotojnë gjak Nuk e botojmë dot këtë poezi, inatet personale me ju janë ende prezente A jeni mashkull që i shkruani një mashkulli tjetër, se nuk po ju kuptojmë? Fatkeqësisht, kjo poezi është e dobët dhe varfanjake Kjo poezi është në kundërshtim me politikat e donatorëve tanë Kjo poezi është e nivelit të një fëmije tetë-vjeçar Këto qenkan formulime që i lartësojnë lezbiket? Turp Bravo për guximin, por nuk do të ju përfshijmë në antologji Faleminderit për konkurimin tuaj. Jemi konkurs me nam. Jeni qesharak Gjyshja ime shkruan poezi më bindëse se kjo Poezia është diçka mbi mesatare, nuk jeni i pari që i thurni rreshta babait Faleminderit për poezinë. Nuk shohim talent në penën tuaj Kjo poezi tregon se nuk keni lindur për të qenë tregimtar Kjo poezi është e shpifur, mendja juaj është e rrezikshme Kjo poezi flet shumë për ju. E paskeni vetëbesimin e tepruar Faleminderit që keni marrë kohë. Shkruani, por poezia nuk është habitati juaj Poezia që na e keni dërguar nuk kuptohet as me lexim të pestë Sinqerisht, nuk mund ta botojmë një poezi ku e thumboni pushtetin Faleminderit për dërgimin e poezisë. Jemi revistë serioze, ju jeni poet i parëndësishëm,
Poezia e Arbër Selamanit është përkthyer në gjuhën greke, duke u njohur kështu puna e tij edhe në nivel ndërkombëtar, shkruan KultPlus.
Përmes një njoftimi në “Facebook”, Selmani ka thënë se ndjehet tepër i lumtur që poezia e tij “I urrej këta deputetë” është përkthyer edhe në gjuhën greke prej përkthyeses Eleana Zhako.
Kjo poezi është në numrin e 26-të të revistës greke “TEFLON”, derisa autori tregon se këtë poezi e pati dërguar në njërin prej konkurseve të poezisë në Kosovë, por nuk e patën pranuar.
“Faleminderit Eleanës dhe Eli Krasniqit, të cilat mundësuan që poezia e re shqipe, kjo e imja edhe e disa poetëve tjerë që ‘bërtasin’ shqip, me qenë pjesë e këtij botimi të rëndësishëm grek”, thuhet mes tjerash në shkrimin e Selmanit.
KultPlus ua sjellë edhe poezinë “I urrej këta deputetë” në gjuhën shqipe: /KultPlus.com
Nuk njoh burrë tjetër si Maduja. I madh në plotninë e tij, i rrëmbyeshëm I vrulltë, shpejtësi që nuk kontrollohet, i zjarrtë, Ma rroku belin me gishtat furtunë, Pak i kaftë, i kafshuar prej valëve të detit I kristaltë, pa flokë, Nuk është koha të thyhet ky trup i bëftë. Nuk njoh burrë tjetër që më ka puthur me aq triumf, sa Maduja. Natën vonë, më përtypi si të isha ansambël këpurdhash Ky Madu, me epshin e tij dru, Si asnjë tjetër. Me një gojë me shije bambusi, i errët, në momente i dritshëm I vë gaz flakës ku më ka gjuajtur me sa forcë ka. Ai, Maduja. Nuk njoh burrë tjetër që më ka çmuar me aq kujdes, sa Maduja. I guximshëm, puthi trupin tim me saktësi matematike, Me dy duar si të ishin tetë, a dhjetë, më dha jetë, Maduja, I trandur, i futur në vaskën e bukurisë, i lëmuar Lëng frutash po shijoja, pa blerë asnjë në dyqan Trupi i kockuar bukur i Madusë Shtog, Shegë, Kokos, Shafran. Nuk njoh burrë tjetër me shpirt të hekurtë e të njomë, sa Maduja. I pashëm sa s’ka, një plagë e rinisë në fundin e barkut, burrë murrlan I jashtëzakonshëm, nisa të lehja si kafshë, Maduja, ky mësues biologjike e fizike Ma la mbi këmbë mua kiminë e tij të përjetshme, Le të ndalen dritat e të gjitha stadiumeve pa dashnorë, I imi Madu, E përthekoj, pij tërë natën ujëvarën e tij, mbetet mbret me kurorë. Nuk njoh burrë tjetër që më bën të shtangem, të mpihem, Si Maduja. I përpiktë, i rrebelshëm, lehtazi m’i ra thikë zemrës, Një rezervuar i mbushur me kënaqësi, një maje mali që flladitë Nuk ka si Maduja im, Nuk ka mundësi të ketë një të dytë Që më zhytë, që ma humbë kthjelltësinë, që më kredhë mes gjoksit Ante i botës sime. Me Madunë, bëj be në atë natë Më krijoi për së dyti, ma largoi etiketën ‘i ngratë’. Atë natë, vdekja do të më ishte e sheqertë, fushë e blertë, Si emri yt Madu. /KultPlus.com
Kur vdiq baba, vdiq një pjesë e imja, vdiq pak edhe nana e pak edhe motra me të, vdiqën këmishat e tij vdiq rroga ime e fundit në xhepin e djathtë vdiq ditë e bekuar, vdiqën kërkimfaljet, shuplakat e forta, dëshirat që i pata andrrat që si pata vdiq pazari i mëngjesit, edhe krejt mëngjesi vdiq atë ditë.
Kur vdiq baba, Ka vdekë edhe një lis diku në malin e shenjtë, Ka vdekë një e mirë, një mirësi, një përrallë nuk u tregua më, Ka vdekë trupi që jeta nuk i dha gjë prej gjëje, Se nuk quhet jetë Kur cdo pesë vjet, fatkeqësia gjen paqen e saj mbi ty.
Kur vdiq baba, Vdiqa copë copë në tepihun e banjos. U zvarrita deri te rubineti për ta larë fytyrë, Për ta parë vdekjen time, Për të harruar sa trupi po vdiste po të njëjtën ditë.
Kur vdiq baba, Kush nuk u kfill më në shtëpinë time, Vdiq zënka e fundit, vdiq një bursë studimi për Amerikë, vdiq edhe diploma e shkollës, që sot s`është as leckë. Vdiqën burrat e dobët të kësaj bote, Vdiqën gratë të cilave natyra iu dhe shkelma shpesh e më shpesh. Vdiq me babën edhe lumturia ime, Vdiqën detet ku dikur futa trupin tim të pakohë, Vdiqën fushat ku jam rritë i gëzuar, Vdiq i dashuri im i harruar, Vdiq gruaja ime që nuk do të ekzistojë kurrë, Me vdekjen e babës ka vdekë një copë e imja e vjetër.
Me babën ka vdekur edhe e bukura, Kompleti i librave të Asdrenit dhe Kapitali i Marksit, Kur vdiq baba, E ndjeva pickimin në shpirt dhe shtrëngimin e Zotit I pashë para meje ata që nuk janë të bukur sa ai Se askush nuk është më i bukur se bukuria hyjnore e babës, Se krejt patën jetën e mirë, po jo i imi babë Se shumica morrën përqafime kur ai derdhi lot, Se fati ka shëtitur në qytet këmbëzbathur po babën tim nuk e takoi dot sokaqeve. Kur vdiq baba, zanat e bardha më janë kthyer në gjarpër të zi e të gjatë.
Kur vdiq baba, Krejt orenditë e shtëpisë i kam rrotullu e nuk e kam gjetë, Morra avion, e as në shtetin tjetër për të nuk kishte vend, I mblodha dromcat e mërzisë dhe i kapa bashkë, i përthekova Kur vdiq baba, Ka vdekur edhe një perëndi diku lart që u lodh së jetuari, Ka vdekur një Eros që ditët e mira i pati të porositura, Kanë vdekur shokët e tij, shoqet, kanë vdekur të afërmit që nuk janë kurrë të tillë. Kur vdiq baba, U ula buzë lumit të lotëve të mi dhe qava. / KultPlus.com
Libri ‘Kosova në 14 tregime kulturore – 2’, me autor gazetarin e poetin Arbër Selmanin, u promovua edhe në Mitrovicë.
Pas Prishtinës, libri ku përfshihen intervista që fokusohen rreth 14 figurave që i kanë dhënë art e kulturë Kosovës, të hënën shkoi në Mitrovicë, në hapësirën 7ARTE.
‘Jam shumë i lumtur që jam në Mitrovicë, në një qytet i cili madje përmendet disa herë në librin tim, sikur në vëllimin e parë ashtu edhe të dytin. Shembull, në librin e dytë e kam këngëtarin Luan Hajra i cili vjen nga Mitrovica dhe i cili e ka begatuar librin me një intervistë të mahnitshme dhe rrëfim jete’, tregoi Selmani në promovimin e librit në Mitrovicë, shkruan KultPlus.
Bashkëbisedimi ndodhi mes Nora Prekazit dhe Arbër Selmanit, ku u fol për librin dhe për kauzën pas këtij libri. Të gjitha fitimet e librit po shkojnë dhe do të shkojnë për fëmijët me autizëm, ndërsa Selmani ka treguar se promovimi në Mitrovicë vjen në një momentum të qëlluar meqë muaji prill shënohet edhe si muaji i ndërgjegjësimit për autizmin, dhe prandaj ai ka vendosur që ky libër, financuar nga Komuna e Prishtinës, të jetë një mënyrë tjetër për të ndihmuar fëmijët me autizëm dhe mirëqenien e tyre.
Intervistat në librin ‘Kosova në 14 tregime kulturore – 2’, flasin për jetën dhe punën e këtyre njerëzve: Xhevat Syla, Mixha Ramë, Adelina Thaçi Meta, Agim Qena, Luan Hajra, Hana Cakuli, Lala Meredith-Vula, Naser Berisha, Rifat Kukaj, Bajram Bylykbashi, Malda Susuri, Zake Prelvukaj, Kenneth Andresen dhe Abdullah Konushevci.
‘Libri në të ardhmen mund të përkthehet në gjuhën angleze, por për momentin jam duke e shijuar suksesin e librit në gjuhën shqipe. Më vjen mirë që rreth 200 kopje të librit janë shitur dhe së shpejti do të takohem me organizatën ‘Autizmi’, së cilës edhe do t`ia jap pjesën e parë të fitimit nga shitja e librave’, tregoi Selmani mes tjerash në këtë promovim simpatik në qytetin e Mitrovicës.
‘Libri gjatë ditëve e javëve në vazhdim do ta ketë një promovim edhe në Prizren, sipas të gjitha gjasave, por me shumë dëshirë dua të udhëtoj edhe për në Shqipëri ku mendoj se audienca mund të jetë e interesuar ta lexojë këtë copëz nga Kosova’, përfundoi Selmani.
Libri po shitet tanimë në Librarinë Dukagjini në Prishtinë, Librarinë Artini, Librarinë Buzuku, në SOMA Book Station, në Dit e Nat, në Fondacionin 17 dhe në KultPlus Caffe Gallery, në Mitrovicë në 7ARTE dhe në diasporë me anë të Librariashqiptare.ch. / KultPlus.com
