E kam vendosur burrin në shitje

Poezi nga Arbër Selmani

Kam vendosur që më në fund ta bëj gjumin siç duhet.

E kam vendosur burrin në shitje

nuk flas me të

sytë nuk na puthen

duart refuzojnë të preken

fotelja e tij dhe e imja nuk janë shoqe

macja ime e urren macen e tij

u lodha sa i pangishëm është ky njeri.

Burri im është në shitje.

fjalët ‘tenxhere’, ‘fshisë e rrymës’ dhe ‘të dua’, nuk i njeh

nuk i flet

nuk ia mësuan

as prindërit e as mësuesit,

as profetët, luciferët, as engjëjt e as hoxhallarët.

Më përpara futem në zjarrin e shporetit

se të vazhdoj me të.

Dua të ndahem.

Lahemi në dy banjo të ndryshme

dhomën e ditës, me barrikadë në mes

e kemi ndarë gati në dhjetë pjesë.

Fëmijët e mi i urrejnë fëmijët e tij.

Burri im është për shitje

pash hatrin e Zotit, veç merreni, pa pritje.

17 palë çorape

45 tipe të këmishave

3 shishe të rakisë së dardhës

gojën të jargitur me sharje e ofendime

ksanaks çdo 12 orë

me migrenë qysh prej natës së parë që patëm seks,

burrë me mungesë të vitaminës D.

Merreni,

ose hedhjani Diellit.

Unë kam ambicie, kam andrra

dhe ja, pa mendu, burrin e kam vendosë në shitje.

Ai di shkrim e lexim, nuk di gëzim,

kurrë në jetë nuk ka hekurosur

asnjëherë nuk ka blerë as miell, as sheqer, as vaj.

Pos vajit që ma dha.

Në dy ballkone, jetojmë të ndarë

ai shqetësohet ditën, unë natën

ai e ha mëngjesin kur unë e përfundoj darkën

edhe tepsitë tona janë të ndara.

Mes britmave, kërkon të bëjmë fëmijë

unë tjerë fëmijë me të jo, jo për këtë jetë.

Oborrin e gjelbër e kemi shndërruar në dy zyre me xhama,

unë e urrej nënën e tij, ai e urren nënën time.

Burri im është në shitje,

është trupmadh, hiç fitimtar

nuk na goditen as idetë, as grushtat,

as fetë

ai në lutjet e tij, unë në lutjet e mia kundër tij.

Më të palara i ka fjalët se të brendshmet.

Më të pista i ka ndjenjat se duart.

Kam vendosur që më në fund ta bëj gjumin siç duhet.

E kam vendosur burrin në shitje. / KultPlus.com

Çelësat mos i merr asnjë, dhe largohu…

Arbër Selmani

Të parën, merre vazon e kaftë
merre edhe atë afër saj, vazon me motive orientale që u bë copë kur nisën grindjet tona
merri dy jastëkët ku zunë vend dy koka boshe
merri pjatat që na dhuruan 
në ditëlindjen e tretë
të fëmiut tonë të parë 
Merre aparatin e hekurosjes, 
që kurrë nuk e zbuti zemrën tënde të zezë si mustaqet e Hitlerit
merri patikat e verës, sandalet e pranverës, fustanet, syzet, setrat, të brendshmet, intimet, kukullat
merri dy goblenët që i blemë në Taksim
merre kasafortën e kursimeve, ku nuk kurseve kurrë pak lumturi
ku nuk na kurseve as mua e as ty.
Diplomën e Fakultetit të Drejtësisë
fjalës që ti ia humbe kuptimin
sinonimet, esencën
e ke poshtë tepihut
merre
shih si shkëlqeve në secilin provim, në secilën datë shkollore
në çdo definicion
pos në definimin e asaj çka ishte mes nesh.
merre atë pleh letre
merre edhe tepihun e korridorit

merri pikturat që nuk i dalin ballë shoqja shoqes
e majta, lule e Van Gogut
djathtake, Guernica

urrehen, duan të dalin prej kornizave e ta plasin njëra tjetrën
Si unë e ti.
Merri çadrat e ditëve tona pa Diell
merri shallat e kashmirit që ti bleva në Strasburg
merre radion e vogël, dhuratën time kur të ngritën në pozitën e punës
merri të gjitha këmishat
të gjitha ngjyrat që prapë nuk e dritësojnë shpirtin tënd 
të thatë, 
si jogurt me datë të skaduar
merre pasaportën, anipse nuk të hyn në punë
se nuk ka shtet në botë që pranon dokument kaq të rënduar prej trishtimit
e ke poshtë televizorit,
në raftin e dytë
zbrazi të gjitha raftet e dollapit
të cilin s’ta jap dot se e bleva për shtatë palë qejfe.

Merri lapsat, fletoret
çantat
faturat e energjisë elektrike, e papaguar prej kur morri fund lufta
faturat e bërllogut, 
faturat e ujit, ujit që për të mirë nuk të lau kurrë.
merri erëzat e mëlmesat e shafranit,
unazat qesharake,
merri kartolinat

deodorantin që kutërbon qen i ngordhur
merr gjithçka që është e jotja
gjithçka që ti mendon se është e jotja dhe e ke përvetësuar,
Merri copat e metalta me të cilat mendon se po kërkon falje
futu në dhomë, merre llambën që e blemë bashkë, 
ditën e katërt kur nisëm bashkëjetesën
jetesën e zymtë së bashku
bashkimin e dërrmuar të dy jetëve
merre çdo libër që e lexova 
merre edhe këtë televizor
që u bë dëshmitari gojëmbyllur, shurdhi e memeci i shtëpisë
i kacafytjeve tona
merri krejt drojat tua për divorc
merri ëmbëlsirat që këtë mëngjes t’i përgatita me përulje,
merri targat e vjetra të veturës së vjetruar 
merre tavolinën
merre çdo fjalëkryq të paplotësuar
merre shtypin ditor
merri revistat pornografike poshtë orendive shtëpiake
merri makinat për rroje
që pa sukses provuan pastërtinë e atij trupit tënd
merri fotografitë tua prej albumit familjar
merre buzëkuqin e kalbur,

çelësat, as mos guxo,
mos i merr asnjë, 
dhe largohu./ KultPlus.com