Ardiana Thaçi-Mehmeti
S’ka pse me pas afsh,
Dashnia qe t’therr n’shpirt,
Ku heshtja t’çon n’naltësin ma t’pamendume,
N’andje për nyjet e shpirtit,
E që veç e prekshme nuk asht.
Dy-tri sekonda mjaftojnë,
M’futë n’zemër nji dritë për ditët qi vijnë.
S’kam pse me t’pas ngat,
As n’dorë me t’mbajt.
Nji e pame prej larg,
Asht me ndij thellësinë tande.
N’dy-tre sekonda t’vjedhuna prej përditshmënisë,
M’ban me besu që dashnia s’asht veç fjalë
S’asht dishka fizike,
S’asht as epsh, as mishi, as prekje…
Asht drita e syve tu,
që m’njeh pa t’prekë n’krah.
Asht prania që e ndjej afër,
Pra, dashnia jem s’asht e kësaj bote./ KultPlus.com
