Sigmund Freud (Zigmund Frojd) është themeluesi i psikanalizës.
Frojdi doli i pari me idenë se mendja është e ndarë në tri pjesë: Id, Ego dhe Superego.
Sipas Frojdit, Uni ose Ego është vija e parë e mbrojtjes së vetes nga tjetri, duke u përpjekur të balancojë dy ekstremet, Id dhe Superego.
Idetë e tij radikale mbi mendjen e njeriut transformuan psikologjinë dhe mbeten kontradiktore edhe në ditët e sotme.
KultPlus ju sjell disa thënie nga Frojdi
1- Qytetërimi zuri fill kur një person i zemëruar hodhi fjalën në vend të gurit.
2- Sa i guximshëm bëhet njeriu, kur është i sigurtë se e duan.
3- Një qytetërim që lë një numër kaq të madh të pjesëtarëve të tij të pakënaqur dhe i çon ata në revoltë nuk e ka merituar dhe nuk e meriton të ekzistojë.
4- Njeriu nuk ia arrin t’i eleminojë komplekset e tij, por pajtohet me to: ato ligjërisht e drejtojnë veprimtarinë dhe sjelljen e tij në botë.
5- Të jesh tërësisht i ndershëm me veten është një ushtrim i mirë.
6- Fëmijët janë krejtësisht egoistë; ata i ndiejnë nevojat e tyre intensivisht dhe përpiqen mizorisht që t’i kënaqin.
7- Ëndrrat janë shpesh më të thella kur ato duken më të çmendura.
8- Nëse dikush ka qenë i përkëdheluri i padiskutueshëm i nënës së tij ai ushqen gjatë jetës një ndjenjë triumfuese, besimin në sukses, i cili jo rrallë sjell me vete suksesin.
9- Iluzionet na mbisundojnë ne, sepse ato na kursejnë në dhimbje dhe na lejojnë të shijojmë kënaqësinë në vend të saj. Prandaj ato duhet t’i pranojmë pa ankime kur ato nganjëherë përplasen me realitetin përballë të cilit shndërrohen në thërrime.
10- Njerëzit janë më moralë se sa mendojnë dhe shumë më tepër imoralë se sa përfytyrojnë.
11- Njeriu është shumë i çmendur kur është i dashuruar.
12- Qëllimi i gjithë jetës është vdekja.
13- Pyetja më e madhe, së cilës nuk i është dhënë kurrë përgjigje dhe së cilës nuk kam mundur t’i jap përgjigje, pavarësisht tridhjetë viteve të kërkimeve në shpirtin e femrës është: “Çfarë do një femër?”
14- Ne nuk jemi kurrë aq të pambrojtur ndaj vuajtjes sa kur dashurojmë.
15- Sa kemi përparuar. Në Mesjetë do të më kishin djegur në turrën e druve. Tani ata mjaftohen të djegin librat e mi.
16- Qëllimi i personalitetit të njeriut është i përcaktuar nga përmasat e problemit, që arrin ta shtyjë atë njeri të lajthisë.
17- Para se të diagnostikoni veten me depresion ose vetëbesim të ulët, sigurohuni që nuk jeni të rrethuar nga budallenjtë.
18- Detyra për të bërë njerëzit të lumtur nuk është pjesë e planit të Krijimit.
19- Mungesa e plotë e seksit është e vetmja gjë që mund të konsiderohet si devijim seksual. Çdo gjë tjetër është vetëm çështje shijeje.
20- Në atë moment kur njeriu fillon të mendojë kuptimin dhe vlerën e jetës, atëherë mund ta konsideroni atë të çmendur.
21- Dashuria e përjetshme, ideale, e spastruar nga të gjitha format e urrejtjes, ekziston vetëm mes të droguarit dhe drogës tij.
22- Sa më shumë i përsosur që është një person së jashtmi, aq më shumë demonë ka brenda vetes.
23- Kur njerëzit më kritikojnë, unë e di se si të mbroj veten. Por unë jam i pafuqishëm përballë lëvdatave.
24- Treguesi i parë i idiotësisë, është një mungesa e plotë e turpit.
25- Një pjesë e madhe e asaj që është e vërtetë brenda nesh nuk kuptohet; dhe ajo që kuptohet, nuk është e vërtetë. / KultPlus.com
Sot shënohet 134 vjetori i hapjes së shkollës së parë shqipe, e cila u hap në vitin 1887 në Korçë, në periudhën e fundit të Perandorisë Osmane, shkruan KultPlus.
Arsimi është arma më e fuqishme dhe e vetmja rrugë drejt zhvillimit të shoqërisë
Sot për nder të ditës së mësuesit, KultPlus ju sjell thënien e njohur të shkrimtarit të njohur francez, Viktor Hygo.
‘Kush hap një shkollë, mbyll një burg’ / KultPlus.com
”Në kohën kur unë dhe motra ime ishim në shkollë dhe nuk kishim arritur moshën e duhur për punë, shpesh ka qenë nëna ajo e cila është detyruar të shes fasule në treg, duke na e siguruar kështu pagesën për transportin publik deri në shkollë, pasi që kemi udhëtuar me kilometra edhe në shkollë fillore por edhe në të mesmen. Më vonë kam punuar edhe unë punë të ndryshme fizikë dhe kështu siguroja vetë të hollat për transport, pas një kohë nga të hollat që kurseva në ditëlindjen time bleva një biçikletë me të cilën udhëtoja deri në shkollë, ndërkaq të hollat e kursyera i shfrytëzoja për materiale shkollore’, kështu fillon historia frymëzuese e Orhan Butic, i cili tashmë dashurinë dhe përkushtimin e tij të madh për arsimim e ka kthyer në një veprimtari të cilën e zhvillon në VORAE kryesisht në departamentin e edukimit, duke u bërë kështu figura kyqe e komunitetet rom, ashkali e egjiptian, drejt edukimit dhe arsimimit si rruga e vetme drejt një të ardhmeje më të mirë.
Në një intervistë për KultPlus, Orhani ka shpalosur më detajisht rreth sfidave dhe barrierave gjatë jetës së tij si në karrierë poashtu edhe në jetën private, ka treguar se sa e vështirë dhe me çfarë i duhet të përballet çdo ditë për të nxitur e ndihmuar komunitetet pakicë në Kosovë drejt shkollimit.
Shtysën më të madhe gjatë rrugëtimit të tij jetësor, Orhani tregon t’i ketë pasur prindërit. Të cilët sakrifikuan shumë për shkollimin e dy fëmijëve të tyre, duke i nxitur vazhdimisht drejt arsimimit.
‘Njeriu gjithmonë gjatë rrugëtimit të vet ka shumë plane dhe synime, dhe sigurisht se njeriu kurrë nuk është plotësisht i kënaqur me vetveten, mirëpo duke iu falënderuar familjes sime e kryesisht prindërve të mi, jam i kënaqur dhe ndjehem krenar me atë se çfarë kam arritur deri më sot, sigurisht duke mos u ndalur me kaq, sepse sigurisht se ka qenë një rrugëtim i vështirë’, tregon Orhani.
Gjatë bisedës sonë, Orhani asnjëherë nuk harron të përmend prindërit dhe mbështetjen e madhe që ka pasur nga ata gjatë gjithë jetës, duke përçuar edhe një mesazh tek masa se sa e rëndësishme është përkrahje familjare.
Viti 2005 ka qenë viti kur Orhani ka filluar karrierën e tij drejt integrimit të edukimit në komunitet. Ai tregon sesi ai dhe organizata kanë bërë një punë të pandalshme duke vizituar secilin vend në Kosovë të banueshëm nga komunitetet, ka takuar familje e organizata të ndryshme duke lobuar vazhdimisht për shkollim të fëmijëve. Ky rrugëtim nuk ka qenë aspak i lehtë, pasiqë ka shumë faktorë që ndikojnë që pjesëtaret e këtyre komuniteteve të braktisin shkollën. Ndër arsyet kryesore ka qenë edhe gjendja financiare e më pas trajtimi jo i barabartë në shkollë nga mësuesit e shpesh edhe nga nxënësit e tjerë. Mirëpo, Orhani tregon se këto barriera dita ditës po thyhen.
Organizata dhe Orhani që është në krye të departamentit të edukimit, e konsideron një obligim moral dhe ligjor që prindërit të nxisin fëmijët drejt shkollimit.
Edukimi, një nismë kjo që Orhani ka vendosur t’i dedikoj krejt jetën e tij profesionale, zhvillohet si një ”luftë e ftohtë’ në mes dy komunitetesh, protagonist i së cilës është vet ai. Nga njëra anë i duhet vazhdimisht të luftojë për të bindur komunitetin pakicë të vazhdojë drejt shkollimit si rruga e vetme drejt suksesit, ndërsa në anën tjetër të luftojë për të bindur komunitetin shumicë se stereotipet dhe paragjykimet drejt komunitetit pakicë janë totalisht të gabueshme. Një sfidë që të vendosë mes dy palëve, prindërve dhe fëmijëve, pasiqë shpesh hezitojnë fëmijët e shpesh edhe prindërit, mirëpo Orhani tregon se me kalimin e kohës, shkollimi i komunitetit ka rritje të dukshme.
”Kurrë nuk është vetëm një sfidë, secila sfidë ngërthen brenda vetes të tjera”, potencon Orhani.
Pse ekziston racizmi?
Populli shumicë nuk e njeh mirë komunitetin pakicë dhe kjo puthuajse ndodhë në secilin shtet, dhe për këtë arsye komuniteti pakicë has në shumë paragjykime e stereotipe, tregon ai, i cili tregon edhe përvojat personale edhe përgjatë udhëtimeve. “Gjatë udhëtimeve të mija jashtë vendit kur kam takuar personalitete të ndryshme, reagimi i tyre pas bisedës tonë kryesisht ka qenë me atë se sapo kishin takuar dikë prej komunitetit që është ndryshe, e shpesh ka ndodhur që po këta njerëz edhe të ndryshojnë mendim për sa i përket komunitetit. ‘Tash me të vërtetë do të mendoj ndryshe për komunitetin rom’, më ka thënë njëherë dikush gjatë një takimi punë në Bruksel. Ndërsa unë i tregova se unë nuk jam i vetmi nga komuniteti i cili është shkolluar dhe vazhdon të punojë, sepse ka edhe shumë të tjerë të komunitetit rom të cilët janë po aq e ndoshta edhe më të suksesshëm se unë”, vazhdon rrëfimin Butic.
Për këtë arsye secili duhet të hulumtojë, të lexojë, të njohë historinë e secilit komunitet para se të hidhet në paragjykim, dhe pas leximit e hulumtim të vlerësoj se a ka të drejt t’i drejtohet dikujt me ‘gabel’ apo ‘magjup’, sugjeron ai, i cili thotë se vlerat e njeriut nuk dihen kurrë vetëm duke u bazuar nga pamja e tij. “E në raste të tilla më vjen ndërmend një thënie e një këngëtari të njohur botërorë i cili kishte thënë ” Nëse ju thoni se nuk jeni racist, më tregoni se sa shokë të komunitetit tjetër keni?”, merr shembull Butic, i cili tutje vazhdon me bisedën se në botë, e kryesisht në Kosovë ka shumë individë të cilët nuk kanë nivel të lartë shkollimi, nuk janë të edukuar, mirëpo kjo nuk do të thotë që meritojnë të etiketohet apo të mendohet se të tillë mund të jenë vetëm personat e komunitetit pakicë.
“Unë mendoj se për të ndaluar racizmin në Kosovë duhet shumë punë, sidomos nga ana e instituiconeve. Kjo gjë bëhet duke informuar popullatën me konceptin e ‘Antigjipsizmit’ dhe pastaj të vazhdohet të punohet në atë drejtim, mirëpo për t’u arritur kjo duhet edhe shumë kohë. Së pari nevojitet përkrahje nga institucionet e më pas edhe nga shoqëria civile…”, deklaron Orhani.
Komuniteti rom e bart pas vetes një stereotip të cilin Orhani e konsideron plotësisht të gabueshëm, të jetosh ndryshe nga të tjerët, të konsiderohesh si një nivel më i ulët i shoqërisë veçse bart një ngjyrë tjetër, ke kulturë dhe traditë tjetër nuk ka se si të mos jetë shqetësuese si për komunitetin pakicë poashtu edhe për atë shumicë.
Vlen të ceket se ndoshta paragjykimi më i madh me të cilin hasin komunitetet rom, ashkali dhe egjiptian, ka të bëjë me të qenurit të papastër apo të paarsimuar, gjë të cilën Orhani e konsideron tejet të gabueshme dhe të pavend.
”Njeriu asnjëherë gjatë jetës së tij nuk duhet të ndalet drejt realizimit të ëndrrës së tij/saj. Sfida më e madhe me të cilën më është dashur të ballafaqohem ka qenë të bind komunitetin shumicë por edhe të tjerët se vlerat dhe aftësitë e njeriut nuk kanë të bëjnë me ngjyrën apo kulturën që ai njeri posedon. Mirëpo secili të respektohet mbi atë se çfarë vlere dhe aftësie posedon. Këtë gjë unë e kam arritur, mirëpo për komunitetin pakicë të fitohet respekti dhe pranimi tek shoqëria është një sfidë”, përfundon Orhani.
Njerëz si Orhan Butic janë të rrallë, përkushtimi, dashuria dhe mundi i madh e bëjnë atë ky që është sot: Një shembull për gjithsecilin prej nesh. Orhani gjatë intervistës asnjëherë nuk fajësonte dikë, për komunitetin e tij, ai nuk kërkonte as më pas e as më shumë sesa aq sa duhet të ketë një komunitet pakicë. Siç thoshte edhe ai se motoja e tij është “Arsimi është çelësi i edukimit”, ai nuk kërkonte më shumë se një edukim të mirëfilltë, një trajtim të barabartë dhe që ky komunitet të pranohet nga shoqëria pa paragjykime./ KultPlus.com
(Ky tekst është prodhuar si pjesë e projektit “Mbështetja e mediave dhe gazetarisë për të drejtat e njeriut në Kosovë”, përkrahur nga zyra e Bashkimit Evropian në Kosovë dhe realizuar nga Kosovo 2.0, CEL dhe QKSGJ. Përmbajtja e këtij teksti është përgjegjësi e KultPlus/YIHR dhe në asnjë mënyrë nuk mund të konsiderohet si qëndrim i BE ose K2.0, CEL apo QKSGJ)
Christiaan Barnard ka qenë kirurg afrikano-jugor që kreu transplantimin e parë të zemrës, i cili e bëri të famshëm në botë.
Në dhjetor të 1967 ai kreu transplantimin e zemrës së një viktime nga një aksident. Kështu Barnard arriti të bëhet i njohur kudo.
Ai madje krijoi një ilaç për defektet e zorrëve tek foshnjat. Teknika e tij bëri që të shpëtohen dhjetë foshnje në Cape Town, dhe e njëjta u adaptua edhe nga kirurgët britanik dhe amerikanë.
Barnard krijoi edhe Fondacionin “Chirstiaan Barnard” i cili ndihmoi fëmijët e varfër anembanë botës.
KultPlus, sjell për ju sonte njërën nga thëniet e tij më të famshme:
“Arsimimi është si mali: sa më e lartë ngjitja, aq më e gjerë pamja” /KultPlus.com
Tabloidi Wisestep, ka rënditur nëntë aryse se përse arsimi është i rëndësishëm për një vend.
Shtetet më të fuqishme investojnë shuma të majme në forcimin e sistemit edukativo-arsimor dhe sigurisht kjo nuk ndodh rastësisht. Shtetet me arsimin më cilësor janë njëkohësisht edhe shtetet më të fuqishme nga aspekti ekonomik, kulturor dhe politik.
Këtu janë disa nga arsyet përse arsimi është i rëndësishëm për një vend sipas Wisestep, transmeton KultPlus.com
-Njerëzit bëhen qytetarë më të mirë me arsimim.
-Njihen me rëndësinë e votimit vetëm përmes arsimit.
-Kjo do t’ju ndihmojë të gjejnë një punë.
-Njerëzit mund ta dinë dallimin midis të mirës dhe të keqes.
-Do të punojnë shumë për tu rritur dhe zhvilluar vetë.
-Ndihmojnë në krijimin e një shoqërie më të mirë për të jetuar
-Bëhen qytetar të respektueshëm të ligjit dhe vendit.
-Përpiqen për përmirësimin e vendit
-Arsimi do të mbështesë nënat që janë beqare ose të divorcuara
-Rrisin fëmijët në mënyrë të drejtë pasi ato janë e ardhmja e vendit /KultPlus.com
