Poezi nga Jacques Prévert
Mos harro Barbara!
Binte shi ate dite ne Brest
E ti e qeshur ecje
E lehte,e gezuar,e bere qull
Nen litaret e shiut…
Mos harro Barbara!
Shiu s’pushonte ne Brest
E ne u pame ne rrugen Siam,
Ti qeshje
E une te buzeqesha
Ty qe nuk te njihja
Ti qe nuk me njihje
E mban mend
Pa tjeter e mban mend ate dite!
Nje burre nen nje porte qe strehuar
Dhe thirri emrin tend:
– Barbara!
E ti rende drejt tij neper shi
Hareshem,e qeshur tere lumturi
E ne krahe ju hodhe…
Mos e harro kete Barbara
E mos u deshpero ne se te flas me ti
Keshtu u flas te gjithe atyre qe dua
Edhe kur i kam pare vetem nje here
Keshtu u flas te gjithe te dashuruarve
Edhe pse s’i kam njohur kurre!
Mbaje mend Barbara
Mos e harro
Ate shi te bute e te lumtur
Mbi fytyren tende te bukur
Ne ate qytet te lumtur
Ate shi mbi det,
Mbi molo,
Mbi anijen Ouessant!
Oh, Barbara
Lufta eshte idiotesi !
Ku je,ku ndodhesh ti tani
Nen kete shi te metalte
Prej zjarri ,celiku,e gjaku ?
Ku eshte ai qe ne krahe
Te shtrengonte plot dashuri
Eshte vrare,zhdukur ,a eshte ende gjalle ?
Oh ,Barbara
Bie pambarim shi ne Brest
Sic binte atehere,
Por s’eshte njelloj
Gjithcka ka ndryshuar
S’eshte shi kobi a dhimbje patreguar
S’eshte me as stuhi
Hekuri,celiku e gjaku
Por thjesht ca re te mbetura
Hequr zvarre si lango rrugesh
Si zagare qe heqin shpirt
Perrenjve te Brestit
E qe kalben larg
Larg,shume larg
Aty ku gjurme
S’u mbetet me …”/KultPlus.com
