Në Galerinë e Ministrisë së Kulturës është hapur ekspozita “Covers” e artistes Barbara Prenkas, kuruar nga Zef Paci.
Përmes këtyre pikturave, ajo sjell jorganin, një objekt utilitar që ka udhëtuar nga bota e artizanatit në atë të design-it dhe të artit, nga teknika artizanale në atë industriale.
Sipas artistes, jorgani ka ngarkesë simbolike, është i njëjti, por mënyra e prodhimit, stili, koha, pigmentet kanë ndryshuar.
Arsyeja e risjelljes sot të këtyre mbulesave gjendet në ngarkesën e fortë simbolike që ato bartin për autoren, si dhe për mëtimin e saj se objekti i artit është një jehonë që mbetë mbrenda nesh.
Ekspozitën mund ta vizitoni nga e marta deri të shtunën.
Aktorja Barbara Young, e cila luajti në Coronation Street dhe Last of the Summer Wine, ka vdekur në moshën 92-vjeçare.
Vajza e saj, Liza Pulman, tha se kishte vdekur pasi kishte marrë “kujdes të jashtëzakonshëm” në Spitalin Addenbrooke në Kembrixh.
Young, i cili gjithashtu ka punuar në Çështjet Familjare, Mjekët dhe Rastet, u përshkrua nga zonja Pulman në Instagram si “e bukur, brilante, me opinione, me zë të lartë, me zemër të ngrohtë dhe të talentuar”.
Komediani Dawn French u përgjigj: “Dashurie përreth teje, e ëmbël L.”
I lindur më 9 shkurt 1931, Young kishte pjesë të ndryshme gjatë viteve në sapunin ITV Coronation Street duke përfshirë si Barbara Platt, nëna e Martin Platt, i cili u martua me Gail, dhe së fundmi si shoqja e Rita Sullivan, Doreen Fenwick.
Pasi mbërriti si Doreen në vitin 2007, ajo mori një propozim martese nga Norris Cole dhe në një moment iu tha që të paketonte valixhet nga Rita para se të bënin gatim.
Zonja Pulman, e cila është vetë këngëtare, tha: “Thjesht për t’u bërë të ditur njerëzve, nëna ime e bukur, brilante, mendimtare, e zëshme, e ngrohtë, e talentuar dhe e veçantë vdiq të enjten mbrëma në orën 22:30.
“Motra ime Cory dhe unë ishim pranë shtratit të saj të spitalit për 30 orë rresht dhe në fund, siç ndodh shpesh, ajo u largua në mungesën tonë me një infermiere të bukur të quajtur Mercy (nuk mund ta shkruanit) duke u kujdesur për të. .
“Kujdesi që ajo mori në ato ditët e fundit në Addenbrookes ishte i jashtëzakonshëm – i konsideruar, i kujdesshëm dhe empatik – dhe për një person, ata të gjithë i thanë se sa shumë e kishin dashur nënën time, se si i kishte bërë të qeshin dhe se si ajo kishte qenë gjithmonë e interesuar për të. ato.”
Ajo shtoi: “Ajo ishte 43 vjet pa babanë tim, 30 vjet pa cigare dhe 20 vjet pa pije, por kurrë pa një humnerë”.
“Nuk kam fjalë për të përshkruar se sa shumë do të më mungojë ajo. Mirë bëre mama. Udhëtime të sigurta.”
Young do të mbahet mend gjithashtu si Sadie Hargreaves, më vonë Lloyd, në Channel 5 Family Affairs, i cili e pa yllin e saj si nëna thashetheme dhe gazmore e Pamela Tripp në më shumë se 100 episode gjatë shfaqjes së saj në shfaqje.
Në një përgjigje ndaj postimit të zonjës Pulman në Instagram që njoftonte vdekjen e Young, aktori Michael Jibson tha: “Shumë keq për ty”. Ndërsa aktori Tom Scurr tha se kishte qenë “një kënaqësi e vërtetë të punoja me Barbara-n vite më parë”.
“Ajo ishte plotësisht e gëzuar,” shtoi ai./bbc/KultPlus.com
Mos harro Barbara, Binte shi atë ditë në Brest. E ti e qeshur ecje, E lehtë, e gëzuar, e bërë qull Nën litarët e shiut … Mos harro Barbara ! Shiu s’pushonte në Brest, E ne u pamë në rrugën Siam. Ti qeshje E unë të buzëqesha. Ty që nuk të njihja Ti që nuk më njihje. E mban mend, Pa tjetër e mban mend atë ditë ! Një burrë nën’ një portë qe strehuar Dhe thirri emrin tënd: – Barbara ! E ti rende drejt tij nepër shi Hareshëm, e qeshur, tërë lumturi E në krahë ju hodhe … Mos e harro këtë Barbara,
E mos u dëshpëro nëse të flas me ti Kështu u flas të gjithë atyre që dua Edhe kur i kam parë vetëm një herë. Kështu u flas gjithë të dashuruarve, Edhe pse s’i kam njohur kurrë ! Mbaje mend Barbara, Mos e harro Atë shi të butë e të lumtur Mbi fytyrën tënde të bukur, Në atë qytet të lumtur. Atë shi mbi det, Mbi mal, Mbi anijen Ouessant. Oh,Barbara, Lufta është idiotësi ! Ku je, ku ndodhesh ti tani Nenë këtë shi të metaltë Prej zjarri,çeliku e gjaku ? Ku është ai që në krahë Të shtrëngonte plot dashuri Është vrarë, zhdukur a është ende gjallë ? Oh, Barbara Bie pambarim shi në Brest Siç binte atëherë, Po s’është njëlloj, Gjithçka ka ndryshuar S’është shi kobi a dhimbje patreguar S’është më as stuhi Hekuri, çeliku e gjaku, Por thjesht ca re të mbetura Hequr zvarrë si lango rrugësh Si zagarë që heqin shpirt Përrenjve të Brestit E që kalben larg Larg, shumë larg, Aty ku gjurmë S’u mbetet më … / KultPlus.com
Mban mend Barbara Atë ditë në Brest binte shi pa pra Ti ecje e buzëqeshur E gëzuar e ndritur e qullur Nëpër shi Mban mend Barbara Në Brest binte shi pa pra Të takova në rrugën e Siamit Ti qeshje Qeshja dhe unë Mban mend Barbara Ti që s’të njihja jo Ti që s’më njihje jo Kujtoje atë ditë Një njeri te porta strehohej Dhe thoshte emrin tënd Barbara Ti vrapove kah ai nëpër shi Dhe iu hodhe në përqafim Kujtoje këtë Barbara Nëse të them ti mos u hidhëro Se ti i them çdokujt që e dua Çka që s’e kam parë kurrë më parë Mban mend Barbara Mos harro Atë shi të ëmbël dhe fatlum Mbi fytyrën tënde fatlume Mbi atë qytet fatlum Atë shi mbi det Mbi arsenal Mbi anijen nga Usani Oh Barbara Lufta ç’marri Ç’u bë me ty tani Në këtë shi hekuri Zjarri gjaku e çeliku E ai që t’shtrëngonte n’krahëror Mallshëm Ka vdekur ka humbur apo ende gjallon Oh Barbara Në Brest bie shi pa pra Siç binte dikur Por nuk është njësoj Se çdo gjë është e shkretë Shi dhembjesh të tmerrshme hata Oh jo dhe rrebesh Hekuri e çeliku gjaku Vjen nga retë Që treten si qentë Që humbin Në rrjedhën e përroskës në Brest Venë të kalben diku Larg shumë larg nga Bresti Nga i cili s’mbeti gjë.
Mos harro Barbara, Binte shi atë ditë në Brest. E ti e qeshur ecje, E lehtë, e gëzuar, e bërë qull Nën litarët e shiut … Mos harro Barbara ! Shiu s’pushonte në Brest, E ne u pamë në rrugën Siam. Ti qeshje E unë të buzëqesha. Ty që nuk të njihja Ti që nuk më njihje. E mban mend, Pa tjetër e mban mend atë ditë ! Një burrë nën’ një portë qe strehuar Dhe thirri emrin tënd: – Barbara ! E ti rende drejt tij nepër shi Hareshëm, e qeshur, tërë lumturi E në krahë ju hodhe … Mos e harro këtë Barbara,
E mos u dëshpëro nëse të flas me ti Kështu u flas të gjithë atyre që dua Edhe kur i kam parë vetëm një herë. Kështu u flas gjithë të dashuruarve, Edhe pse s’i kam njohur kurrë ! Mbaje mend Barbara, Mos e harro Atë shi të butë e të lumtur Mbi fytyrën tënde të bukur, Në atë qytet të lumtur. Atë shi mbi det, Mbi mal, Mbi anijen Ouessant. Oh,Barbara, Lufta është idiotësi ! Ku je, ku ndodhesh ti tani Nenë këtë shi të metaltë Prej zjarri,çeliku e gjaku ? Ku është ai që në krahë Të shtrëngonte plot dashuri Është vrarë, zhdukur a është ende gjallë ? Oh, Barbara Bie pambarim shi në Brest Siç binte atëherë, Po s’është njëlloj, Gjithçka ka ndryshuar S’është shi kobi a dhimbje patreguar S’është më as stuhi Hekuri, çeliku e gjaku, Por thjesht ca re të mbetura Hequr zvarrë si lango rrugësh Si zagarë që heqin shpirt Përrenjve të Brestit E që kalben larg Larg, shumë larg, Aty ku gjurmë S’u mbetet më … / KultPlus.com
Poezi e shkruar nga Jacques Prévert. (Shqipëroi Vasil Qesari)
Mos harro Barbara,
Binte shi atë ditë në Brest.
E ti e qeshur ecje,
E lehtë, e gëzuar, e bërë qull
Nën litarët e shiut …
Mos harro Barbara !
Shiu s’pushonte në Brest,
E ne u pamë në rrugën Siam.
Ti qeshje
E unë të buzëqesha.
Ty që nuk të njihja
Ti që nuk më njihje.
E mban mend,
Pa tjetër e mban mend atë ditë !
Një burrë nën’ një portë qe strehuar
Dhe thirri emrin tënd:
– Barbara !
E ti rende drejt tij nepër shi
Hareshëm, e qeshur, tërë lumturi
E në krahë ju hodhe …
Mos e harro këtë Barbara,
E mos u dëshpëro nëse të flas me ti
Kështu u flas të gjithë atyre që dua
Edhe kur i kam parë vetëm një herë.
Kështu u flas gjithë të dashuruarve,
Edhe pse s’i kam njohur kurrë !
Mbaje mend Barbara,
Mos e harro
Atë shi të butë e të lumtur
Mbi fytyrën tënde të bukur,
Në atë qytet të lumtur.
Atë shi mbi det,
Mbi mal,
Mbi anijen Ouessant.
Oh,Barbara,
Lufta është idiotësi !
Ku je, ku ndodhesh ti tani
Nenë këtë shi të metaltë
Prej zjarri,çeliku e gjaku ?
Ku është ai që në krahë
Të shtrëngonte plot dashuri
Është vrarë, zhdukur a është ende gjallë ?
Oh, Barbara
Bie pambarim shi në Brest
Siç binte atëherë,
Po s’është njëlloj,
Gjithçka ka ndryshuar
S’është shi kobi a dhimbje patreguar
S’është më as stuhi
Hekuri, çeliku e gjaku,
Por thjesht ca re të mbetura
Hequr zvarrë si lango rrugësh
Si zagarë që heqin shpirt
Përrenjve të Brestit E që kalben larg
Larg, shumë larg,
Aty ku gjurmë
S’u mbetet më …
