Një vajzë shqiptare ka mahnitur jurinë e “The Voice” në Belgjikë dhe në mesin e 4 mijë konkurrentëve ajo ka arritur të shkoj në finale të këtij konkursi të madh.
Ariona Hamzallari, e cila aktualisht ka arritur deri në finale të “The Voice Kids Belgium” është në mesin e 8-të më të mirëve.
Vokali i saj ka mahnitur spektatorët dhe jurinë të cilët e kanë shijuar dhe i kanë dhënë meritat shqiptares Ariona Hamzallari. / KultPlus.com
Koncerti i Ansamblit vokal ReMusica do të mbahet me datën 5 Shkurt 2023, në Bruksel, Belgjikë në një ndër sallat kryesore koncertale të Brukselit, në FLAGEY. Koncerti i Ansamblit Vokal ReMusica do t’jetë në natën përmbyllëse të Festivalit “La Semaine du Son” 2023.
Programi i ansamblit vokal ReMusica paraqet një zhytje të madhe në thesarin historik të muzikës shqiptare (deri vonë të panjohura për historiografinë shqiptare ) të shekullit XIII dhe XIV me kompozitoret Gjergj Danush Lapaca , Jan Kukuzeli (i cili njihet si reformator i notacioni të kishës lindore) dhe duke vazhduar deri te krijimtaria e kompozitorëve kosovarë si Mendi Mengjiqi, Lorenc Antoni, Mark Kacinari, Memli Kelmendi dhe poashtu repertori modern botëror. Ky program i pasur, kryesisht me vepra të autorëve tanë do të jepet para publikut belg me datën 5 Shkurt 2023 në Bruksel.
Ansambli vokal i Kosovës ReMusica është ansambël i formuar nga Festivali ReMusica dhe ai karakterizohet për repertorin e tij të gjerë stilistik, duke filluar që nga muzika e vjetër – renesansë & barok,repertoari modern shqiptarë e deri tek repertoari botëror bashkëkohor. Nën udhëheqjen e dirigjentit Rafet Rudi, tetë profesionistë janë bashkuar për të shpalosur muzikën korale me një finesë, ndjeshmëri interpretative duke synuar një standard shumë kërkues.
Linku i koncertit të ReMusica Vocal Ensemble në FLAGEY
https://www.flagey.be/en/activity/9934-vitrail-albanese-remusica-vocal-ensemble
Ky koncert mbështet nga Presidenca e Republikës së Kosovës.
Koncertit do ti paraprije një diskutim me kompozitorin, dirigjentin Rafet Rudi, bisedë të cilën kompozitori dhe dirigjenti Rudi do ta zhvillojë bashkë me pianisitin, kompozitorin, dirigjentin belg David Baltusch.
Biseda do të zhvillohet mbi temën “ Muzika shqiptare në mes të traditës arkaike ballkanike dhe modernitetit Europian”. Diskutimi do të jetë pjesë e Festivalit “La Semaine du Son” dhe do të mbahet me datën 4 Shkurt 2023 ne FLAGEY.
Linku i diskutimit me kompozitorin dhe dirigjentin Rafet Rudi në FLAGEY:
________
Ansambli vokal i Kosovës ReMusica është ansambël i formuar nga Festivali ReMusica dhe ai karakterizohet për repertorin e tij të gjerë stilistik, duke filluar që nga muzika e vjetër – renesansë & barok, repertori modern shqiptarë e deri tek repertoari botëror bashkëkohor. Nën udhëheqjen e dirigjentit Rafet Rudi, tetë profesionistë janë bashkuar për të shpalosur muzikën korale me një finesë, ndjeshmëri interpretative duke synuar një standard shumë kërkues.
Programi i ansamblit vokal ReMusica paraqet një zhytje të madhe në thesarin historik të muzikës shqiptare (deri vonë të panjohura për historiografinë shqiptare ) të shekullit XIII dhe XIV me kompozitoret Gjergj Danush Lapaca , Jan Kukuzeli (i cili njihet si reformator i notacioni të kishës lindore) dhe duke vazhduar deri te krijimtaria e kompozitorëve të gjeneratës së re nga Kosova dhe repertori modern botëror.
Rafet Rudi, në jetën muzikore të Kosovës, me veprimtarinë tij si kompozitor, si dirigjent, si mendimtar shprehur në fushën e publicistikës dhe filozofisë së muzikës, si anëtar i Akademisë Europiane të Shkencës dhe Arteve, paraqet personalitetin më të spikatur dhe më aktiv në 2-3 dekadat e fundit në botën muzikore të Kosovës.
Rudi ishte dirigjent i Korit Profesional të Radio – Televizionit të Prishtinës në periudhën 1980-1987 dhe me këtë ansambël, koncertoi në të gjitha vendet e ish Jugosllavise. Ai ishte prezent në Festivalet e rëndësishme të kohës si Festivali i Dubrovnikut, Ohrit, Beogradit, Festivali i muzikës modern në Opati, Kroaci, etj. Në vitet 2006 – 2020 , ai udhëheqë Korin e Filharmonisë të Kosovës dhe realizon qindra paraqitje publike me programe a capella si në Kosovë ashtu edhe jashtë saj si në Angli, Maqedoni, Kroaci, Shqipëri, Itali. Nën drejtimin e tij, Kori dhe Orkestra e Filharmonisë realizojnë një mori veprash të rëndësishme vokalo-instrumentale si: Missa D-dur e Mozartit, ‘Vespro della Beata Virgine 1610’ e Monteverdit, Kantata Nr. 28 e Bahut, ‘Gloria’ e Vivaldit, Mesha C-dur e Beethovenit, Rekuiemi i Mocartit etj.
Në vitet e fundit, Rudi i përkushtohet pikërisht zbulimit, restaurimit dhe adaptimit të literaturës korale të autorëve të vjetër shqiptarë Gjergj Danush Llapacaj (shek. XVI), Jan Kukuzelit (shek. XIII) dhe Niketa i Remisianës (shek. IV). / KultPlus.com
Praktika që mundëson punonjësit në Belgjikë të punojnë 4 ditë në vend të 5 ditëve në javë ka filluar të zbatohet nga dita e sotme.
Rregullorja, e cila u nxor pasi partitë pjesë të qeverisë së koalicionit arritën marrëveshjen për reformën në jetën e punës në qershor, hyri në fuqi sot.
Me këtë rregullore punonjësit do të mund të kërkojnë nga punëdhënësi që të punojnë 4 ditë. Nëse punonjësi dëshiron dhe bie dakord me punëdhënësin, kohën prej 38 orësh në javë do të mund ta përfundojë për 4 ditë në vend të 5 ditëve.
Ata që mund të përfitojnë nga kjo mundësi do të mund të marrin 3 ditë pushim fundjavë ose të përdorin lejen shtesë 1-ditore gjatë javës. Kjo mundësi mund të vazhdojë për 6 muaj si rezultat i një marrëveshjeje me punëdhënësin. Marrëveshja mund të vazhdojë me marrëveshje të ndërsjellë në fund të 6 muajve.
Punëdhënësit kanë të drejtë të refuzojnë një kërkesë të tillë. Por, refuzimi kërkohet të bazohet në një arsyetim të drejtë.
Disa organizata, duke e kritikuar praktikën, tërheqin vëmendjen për mangësitë e përqendrimit të ngarkesës së punës në 4 ditë në vend të 5 ditëve për vendet e punës.
Gjithashtu theksohet se punonjësit mund të kalojnë një kohë të gjatë jashtë shtëpisë së bashku me kohën e kaluar në rrugën për në shtëpi pas orëve të gjata të punës, gjë që mund të ketë efekte negative. /atsh/ KultPlus.com
Qytetarët belgë hipën në kunguj gjigandë për të marrë pjesë në një garë aspak të zakontë.
Për të fituar këtë garë, ekipet prej katër vetash duhej të përshkojnë këtë pellg që ndodhet në qytetin verior të Kasterlee sa më shpejt që të jetë e mundur.
Të veshur me paruke këta belgë lundrojnë me lopatat e tyre mbi kungujt gjigandë të pastruar dhe që shërbejnë për t’i mbajtur garuesit. Por si filloi kjo traditë e veçantë?
“Arsyeja pse filluam këtë traditë është se vite më parë, ne konkurronim për të rritur kungullin më të madh. Kështu që filluam të mendonim se çfarë mund të bënim me ta dhe ne zbuluam se në SHBA kishte njerëz që lundronin me kunguj. Ne vendosëm që mund ta bënim këtë edhe në Kasterlee, por në vend që të përdorim një ose dy kunguj si në SHBA, ne lundrojmë me rreth 20 prej tyre”.
Këtë vit, në garë kishte 65 ekipe ku disa prej të pranishmëve kishin udhëtuar nga qytete të tjera posaçërisht për të marrë pjesë.
Vlen të theksohet se garat u ndërprenë për shkak të pandemisë e COVID-19 por me situatën e përmirësuar shëndetësore ato nisën sërish./KlanNews/ KultPlus.com
Filmi ”The Albanian Virgin” nën regjinë e Bujar Alimanit pas premierës botërore në edicionin e 37-të të Festivalit Ndërkombëtar të Filmit në Varshavë, në kategorinë zyrtare të konkursit ndërkombëtar ku fitoi dy çmime kryesore, tani do të shfaqet edhe në Ostend Film Festival të Belgjikës, shkruan KultPlus.
Kështu, shënohet një sukses i radhës i filmave shqiptar, premierat e të cilëve po jepen gjithandej në Festivale Ndërkombëtare.
Ndërsa, lajmin e ka bërë të ditur aktori Astrit Kabashi, i cili ka shpërndarë lajmin në rrjetet sociale.
Biletat mund ti rezervoni KËTU.
Filmi zë vend në Shqipërinë e vitit 1958, ku një djalë dhe një vajzë rriten së bashku në të njëjtin fshat. Ata janë miqtë më të mirë. Luana është vajza e një njeriu shumë të respektuar, Agimi biri i tradhtarëve të cilët u ndaluan nga qyteti nga komunistët. Pavarësisht nga këto rrethana të pafavorshme, të dy ruajnë miqësinë e tyre për 10 vjet. Si një grua e re Luana përjeton gjithnjë e më shumë se të jesh grua është një mallkim dhe ndërmerr veprime të pazakonta, i jep fund situatës së saj si viktimë dhe fiton fuqinë për të vendosur vetë. / KultPlus.com
Shkrimtari shqiptar Skënder Sherifi vjen me romanin e tij të fundit për pandeminë dhe prapaskenat e saj.
“Covid and Co” titullohet libri i tij mbi Covid-19, i cili sapo është botuar në Belgjikë. Një ese prej 600 faqesh ku preken një sërë çështjesh politike, shëndetësore dhe sociale mbi pandeminë botërore dhe gjithë pasojat e saj në dy vitet e fundit. Shkrimtari në emisionin e përditshëm në Report Tv, ‘Rreze Dielli’, tregon arsyen se përse vendosi që të vinte me një vëllim të tillë.
“Jam munduar që të analizojë dhe kuptojë këtë pandemi që na ka prekur të gjithëve tash dy vite. Kam tentuar për të dëshifruar si ka ardhur, cilat pasoja kanë pasur në jetën tonë të përditshme. Është një libër analitik. Kam diskutuar me mjekë, jam informuar me libra, me emisione televizive , kam grumbulluar materiale, kam punuar një vit për këtë libër” u shpreh ai.
Ndërsa rrëfen se është një roman që i adresohet masës së gjërë duke analizuar në shumë aspekte se çfarë do të thotë një pandemi.
“E ka botuar Belgjika sepse e ka konsideruar si një vepër origjinale sepse ka qenë vizioni i një artisit, poeti, intelektuali. Unë doja që ti adresohesha masës së gjerë frankofone por edhe shqiptare. Është një tenativë që nuk e kam bërë kurrë më parë, për të kuptuar se cfarë do të thotë një epidemic botërore, një krizë botërore” tha ai.
Puna e gjatë për librin e tij rreth Covid-19 e ka lidhur shkrimtarin shqiptarë edhe me virologë dhe epidemiologë francezë. Ai tregoi se në rrethin e tyre flitet për dy hipoteza përsa I përket kësaj pandemie:
Janë dy hipoteza, një pjesë e virologëve dhe epidemiologëve na thonë që mbas Omicronit mund të vijë në rënie kjo pandemi e Coronavirusit edhe mund të shëndërrohet gradualisht në një tip gripi sezonal. Kjo është teoria parë ndërsa teoria e dytë është mund të kemi variante të reja që mund të na vijnë nga afrika apo nga Amerika Latine se janë kontinente që nuk janë të vaksinuar si tek ne, këtu në Europë janë vaksinuar 85% e popullsisë. Atëherë kur vjen një variant nuk ia njohim natyrën, është variant i egër, i rrezikshëm. Në Francë 10 ditët e fundit 400 mijë infektime në ditë. Për një javë dy milionë e gjysmë deri në 3 milionë në muaj” tha ai.
Libri është botuar në gjuhën franceze ndërsa mund të gjendet falas në mënyrë elektronike përmes siteve të ndryshme dhe rrjeteve sociale. / KultPlus.com
Një histori vërtetë interesante, rrëqethëse dhe të duket disi e pabesueshme. Njihej si Akim Manuka, por realisht emri i tij është Hysni. Prejardhja i takon fshatit Luzni të Dibrës, ndërsa për shumë vite jetoi në Belgjikë.
Në vitin 1972, ai shpallet kampion bote në keç në peshën e rëndë dhe që asokohe fitoi shumë famë, duke u bërë një nga mjeshtrit e mbrëmjeve interesante në Bruksel.
Jeta e tij ishte e mbushur me suksese ne sportin qe ai kishte zgjedhur.
Një patriot që zemra i rrihte për atdheun e tij, ashtu si babai i tij Demir Manuka, i cili si një atdhetar i shquar në vite. Pas vitit 1950, familja Manuka arratiset sepse ishte në kundërshtim me regjimin komunist të asaj kohe. Për afro 15 vjet, jetojnë në Maqedoni, ose ish-Jugosllavi që quhej atëherë. Aty vërtet kalojnë një jetë plot peripeci, madje kampioni i ardhshëm i botës punonte në një fermë me panxhar. Pronari, një pasionant i mundjes, organizonte shpesh ndeshje mes djemsh të fortë dhe fituesi meritonte si shpërblim një kavanoz reçel, që ai ia dërgonte nënës për të kaluar një vakt bashkë me familjen e tij.
Ky sukses e shoqëronte atë të gjitha ditët e javës, sepse fitonte ndeshjen dhe bashkë me të, fitonte edhe kavanozin e reçelit. Më pas, familja ikën nga Maqedonia dhe sistemohet në Belgjikë. Falë cilësive të tij, ai nisi punën në një disko si ruajtës i qetësisë, falë edhe trupit që filloi t’i bëhej edhe më i bukur dhe muskuloz. Hysniu ishte trim dhe i vendosur. Ai guxonte të ndeshej me çdo lloj kundërshtari. Në një mbrëmje, në një nga lokalet që merreshin me organizime të lojës së keçit, kampioni i skenës kërkon një sfidant nga salla. Hysniu del dhe e fiton këtë duel, duke lënë shtangur të gjithë të pranishmit.
Që atë mbrëmje ai merr zemër, por tashmë fatin e tij e kishin në dorë menaxheret që iu vërsulën si shushunja, pasi panë një “peshk” të madh. Një nga shqetësimet e menaxhereve, që më së shumti ishin amerikanë dhe kroatë, ishte emri i tij. Për të rritur marketingun e tij në media, ata vendosën që të ndërrojnë emrin e tij. Por këmbëngulja e të atit ishte tejet e madhe. Demiri, babai i tij nuk pranonte edhe pse i afroheshin shuma të mëdha. Tashmë në Bruksel, ai ishte një lider në këtë sport dhe ethet për kampion bote kishin nisur.
Por kërkohej kjo marrëveshje e emrit. Me shumë vështirësi u gjet një emërues i përbashkët, që të ishte emri Akim, një hero i një filmi vizatimor në xhungël, që Hysniu e vendosi vetë, pasi menaxheret donin emër jugosllav. Me ndryshim e emrit, nis një histori e re. Falë stërvitjes dhe egos së tij, një mbrëmje e bukur e gjeti atë në SHBA, ku jetoi 3 vjet. Pas shumë garave dhe shfaqjeve brilante, vjen edhe dita e titullit kampion bote.
Ai kishte sfiduar më parë emra të mëdhenj të botës, si Manuel Soto, Kauzo, Rivera, Evans, etj. Shqiptari, që pakush e njihte si të tillë, bëri famë të madhe dhe pushtoi faqet e gazetave të asaj kohe. Ishte viti 1972. Por fakti qe ai kurrë nuk e mohonte origjinën e tij i prish shumë punë. Në një mbrëmje kur ai fitonte një tjetër finale të madhe, stafi i tij i bën një lojë të habitshme. Katër vajza jugosllave caktohen nga organizatorët që t’i dërgonin lulet në ring kampionit Manuka dhe këtë fitore t’ia faturonin Jugosllavisë. Madje njëra prej vajzave bie në dashuri me djaloshin shqiptar, i cili pa e ditur nga ishte ajo, pranon ftesën e saj të ndjenjës.
Që nga ajo ditë, ai u martua dhe jetoi për 25 vjet me vajzën kroate, të cilën e mori për grua dhe lindi 3 fëmijë. Komentatori në ring e quajti Manukën, kampionin e luleve, sepse ai kur mësoi se nga i vinin lulet dhe qëllimin e keq të menaxherëve dhe stafit nuk e pranoi këtë fitore për hir të ndjenjës patriotike që kishte, por pranoi vetëm lulet, sepse nuk e dinte adresën e tyre nga ishin. Një tjetër mbrëmje e jashtëzakonshme në karrierën e tij, ka qenë ndeshja në Montreal të Kanadasë, kur ndeshej dhe fitonte përballë luanit tjetër,
Eduardo Karpentier dhe fotot e kësaj ndeshje, do të hapnin faqet e gazetave të kohës. Akim Manuka ishte kthyer në një “përbindësh”, që dhuronte spektakël, garë dhe mjeshtëri. Ai ishte bërë personazhi i kohës në këtë sport, por prapaskenat e menaxherëve dhe drejtuesve të sportit, shkelën mbi djersën dhe historinë e tij, e cila u mbyll më shpejt sa meritonte ky kampion i madh. Më pas, ai rikthehet në Belgjikë ku vazhdon jetën e tij, duke u bërë vetë organizator i mbrëmjeve spektakël të keçit në lokalet më të mëdha të Brukselit.
Ai njihet nga të gjithë, si një prej specialistëve dhe njerëzve më të shquar, por edhe organizatorëve të rrallë, që zbulon talente të tilla në një sport, që në Belgjikë është kthyer në kult.
Akim Manuka u nda nga jeta më 1 prill 2016, në moshën 72 vjeçare./ Materiale marrë nga rrëfimi i Dëfrim Met’hasani / KultPlus.com
Një fermer në Belgjikë ka ndryshuar aksidentalisht kufirin e vendit të tij me Francën. Fermeri ishte duke ecur në pyll kur guri që ndan kufirin mes dy shteteve i zuri rrugën traktorit të tij.
Kështu, ai e zhvendosi atë vetëm pak metra, duke shkaktuar një incident që mund të shkaktonte trazira ndërkombëtare, por që është pritur me buzëqeshje në të dyja anët e kufirit.
“Ai e bëri Belgjikën më të madhe dhe Francën më të vogël, nuk është ide e mirë”, tha David Lavaux, kryetari i fshatit belg Erquelinnes, për kanalin televiziv Francez TF1.
Autoritetet lokale belge planifikojnë të kontaktojnë fermerin për t’i kërkuar atij që të kthejë gurin në vendin e tij origjinal. Nëse kjo nuk ndodh, çështja mund të përfundojë në Ministrinë e Jashtme belge, e cila do të duhet të thërrasë një komision kufitar franko-belg.
Kufiri midis Francës dhe Belgjikës shtrihet në 620 km. Ai u krijua zyrtarisht nën Traktatin e Kortrijk, nënshkruar në 1820 pas disfatës së Napoleonit në Waterloo. Guri daton që nga viti 1819, kur kufiri u shënua me të për herë të parë./ KultPlus.com
Foto: Roland Tasho
Kate Holman është një “Edith Durham e jona”, ashtu siç ka dëshirë ta quanë komuniteti shqiptar në Belgjikë. Me origjinë irlandeze, ajo është figurë e pashmangshme e botës kulturore dhe shoqërore të komunitetit shqiptar të Belgjikës që prej 15 vitesh. Autore dhe gazetare Kate, vazhdon tani angazhimin e saj në kulturën shqiptare përmes një projekt – video në rrjetet sociale: “Përralla dhe legjenda nga Shqipëria”. Kjo dashuri për Shqipërinë filloi shumë më herët, si një trashigimi familjare.
Të udhëtojmë përmes kësaj interviste me Kate Holman.
Zonja Holman, kushëriri juaj, Sir Patrick Fairweather, ish ambasador britanik në Itali dhe njëkohësisht, ish ambasador i Mbretërisë së Bashkuar në Shqipëri (1992-1996), ka qenë drejtor i parë i Fondacionit Butrinti, në ruajtjen e monumentit arkeologjik të Butrintit (1997-2004). A mund të na flisni për punën e kushëririt tuaj në Shqipëri dhe marrëdhëniet tuaja me të ?
Kate Holman: Edhe pse Patrick është pak më i vjetër se unë, ne ndajmë shije dhe interesa shumë të ngjashme, për shembull në politikë, udhëtime, ushqim dhe verë! Kur ishim më të rinj, ai dhe familja e tij, jetonin mjaft afër familjes sime në Londrën e Jugut. Më vonë si diplomat britanik, ai shpesh udhëtonte jashtë vendit. Unë pata privilegjin ta vizitoja atë dhe gruan e tij të bukur, Maria, fillimisht në Athinë dhe më pas në Romë. Ai ishte Ambasador në Itali në kohën e rënies së regjimit komunist në Shqipëri në vitet 1990. Në këtë kohë, qeveria britanike e ngarkoi atë të krijonte një ambasadë në Tiranë, për të zhvilluar marrëdhëniet diplomatike me qeverinë e re. Kontakti i tij me Shqipërinë u kthye në një dashuri të thellë dhe të qëndrueshme. Që nga pensionimi, ai vazhdon të bëj vizita të rregullta atje.
Gërmimi i thesareve të veçanta arkeologjike, greko-romake-bizantine të Butrintit, ishte lënë pas dore nga regjimi komunist. Për të ruajtur monumentin, filantropët britanikë, Lord Rothschild dhe Lord Sainsbury, themeluan Fondacionin “Butrint” në vitin 1993. Patrick u emërua drejtori i parë. Ai mori Medaljen “Naim Frashëri” për shërbimin e tij në kulturën shqiptare. Një nga përvojat e mia më të këndshme ishte të ecja përgjatë shëtitores bregdetare të Sarandës dhe më rastis të shoh një video të Butrintit, që fliste për punën e kushëririt tim, Patrick.
Nga buron dashuria juaj për Shqipërinë dhe për sa ju përket, kur e keni vizituar Shqipërinë për herë të parë ?
Kate Holman: Unë dija shumë pak për vendin para se t’i takoja për herë të parë shqiptarët në Bruksel, rreth 20 vjet më parë. Dhe jam mahnitur nga historitë e tyre të arratisjes nga Shqipëria ose ish Jugosllavia, në vitet 1950 dhe 1960 për të ardhur në Belgjikë si refugjatë.
Në atë kohë, Shqipëria dukej si një vend misterioz, ekzotik dhe i largët, por unë shpejt e kuptova – pjesërisht nga biseda me kushëririn tim Patrick, se ajo nuk ishte aspak tokë e pashkelur. Të theksoj se në të kaluarën kam jetuar në Sicili, dhe ende kaloj shumë kohë në Kalabri, në jug të Italisë. Kultura kalabreze dhe shqiptare janë shumë të ngjashme në disa pikëpamje. Arbëreshët kanë jetuar dhe jetojnë atje, duke ruajtur identitetin e tyre, që kur kanë ikur nga pushtimi otoman, pas vdekjes së Skënderbeut, në vitin 1468.
Vizita ime e parë në Shqipëri daton nga viti 2006. Në atë kohë, kishte pak turistë dhe pak infrastrukturë turistike. Udhëtimin e bëra me dy miq kalabrezë dhe ata menjëherë u ndien si në shtëpinë e tyre. Njerëzit flisnin italisht dhe kafeja ishte shume e këndshme! Mbi të gjitha, na bëri përshtypje mirësia dhe bujaria e të gjithëve që takuam. Kjo binte në kontrast me portretizimin negativ të shqiptarëve në shumë vende evropiane në atë kohë.
Këtë vura re edhe gjatë një bisede me një të ri nga fshati bregdetar i Jalës. Ai ishte i zemëruar me një artikull mizorisht armiqësor, që ishte shfaqur kohët e fundit në një gazetë britanike. Kështu që unë vendosa të përdor pozicionin tim si gazetare, në përpjekje për të sqaruar gjërat, dhe për të treguar historinë e vërtetë të këtij vendi të vogël, aq të nënçmuar. Që atëherë, unë jam kthyer disa herë në Shqipëri. Dhe kam parë me kënaqësi se si vendi zhvillohet dhe hapet.
Ju jeni me origjinë irlandeze dhe jetoni në Bruksel. Cilat janë arsyet e zhvendosjes suaj në kryeqytetin belg?
Kate Holman: Unë kam lindur në Londër, nga një nënë irlandeze. Shumë vite kam kaluar duke punuar për një gazetë kombëtare irlandeze. Në vitin 1988 partneri im në atë kohë gjeti punë në Bruksel, dhe pasi unë gjithmonë i kam dashur udhëtimet, erdha me të. Pas ndarjes sonë, vendosa të qëndroj këtu. Në Belgjikë ndjehem si në vendin tim!
Si lindi marrëdhënia juaj me komunitetin shqiptar të Belgjikës ?
Kate Holman: Si pjesë e misionit tim për të thënë të vërtetën për Shqipërinë dhe shqiptarët, fillova të hulumtoj për këtë komunitet në Belgjikë. Kjo përkoi me 50 vjetorin e ardhjes së tyre të parë në 1956. Unë kontaktova gjenerata të ndryshme – disa që kishin jetuar në Belgjikë tërë jetën e tyre, të tjerë që kishin ardhur kohët e fundit – dhe pastaj shkrova një artikull të botuar në revistën Bulletin: « Pride and Prejudice: Belgium’s Albanian community » (Krenaria dhe paragjykimi: komuniteti shqiptar i Belgjikës).
Ju jeni nënkryetare e shoqatës kulturore “Konitza” në Bruksel. Cili është angazhimi juaj brenda kësaj shoqate ?
Kate Holman: Një nga personat që intervistova në artikullin tim cekur më lart, ishte Gentian Metaj. Ai më kontaktoi disa kohë më vonë për të më thënë se shpresonte të formonte një shoqatë belgo-shqiptare. Dhe më pyeste – nëse do të isha e interesuar ta mbështesja. I thashë se do ta bëja me kënaqësi. Shoqata kulturore Konitza ekziston për mbi 12 vjet. Ajo ka organizuar një gamë shumë të gjerë aktivitetesh: Debate në Parlamentin Evropian, prezantime librash, ekspozita arti, seminare, teatër dhe shumë më tepër, si dhe krijimin e një këshill – shërbimi për të porsaardhurit në Belgjikë. Të gjitha informatat gjenden në faqen tonë të internetit: www.konitza.eu. Ne bashkëpunojmë ngushtë me misionet diplomatike shqiptare dhe kosovare në Bruksel. Roli im ka qenë kryesisht të ndihmoj në komunikimet dhe ngjarjet në anglisht. Ne, madje e bindëm kushëririn tim Patrick, të vinte në Bruksel si konferencier, në njërin nga aktivitetet tona!
Cilat janë përshtypjet tuaja për komunitetin shqiptar të Belgjikës ?
Kate Holman: Unë e admiroj vendosmërinë për të ruajtur identitetin e diasporës shqiptare në të gjithë botën. Është shumë prekëse të shohësh se si fëmijët e brezave të dytë dhe të tretë inkurajohen të mbajnë gjuhën dhe kulturën e tyre. Në të njëjtën kohë, unë konstatoj se shumica e shqiptarëve janë jashtëzakonisht të adaptueshëm dhe të gatshëm për t’u integruar dhe punuar, dhe janë ambiciozë për familjet e tyre.
Ju keni bashkëpunuar në projektin teatror “Ditari i një gruaje nga Kosova” të Sevdije Ahmetit, dhe aktualisht në projektin “Përralla dhe legjenda nga Shqipëria”. Çfarë mund të na thoni për këto dy projekte ?
Kate Holman: Ishte një privilegj i vërtetë të shoqërohesha me shfaqjen e regjisorit Zenel Laci, “Ditari i një gruaje nga Kosova”. Në Kosovë gjatë luftës, përdhunimi është përdorur si një armë lufte por edhe në shumë konflikte të kohëve të fundit. Përdhunimi është krim i tmerrshëm kundër njerëzimit. Unë admiroj thellësisht guximin e burrave si mjeku kongolez Denis Mukwege, i cili vë jetën e tij në rrezik për të ndihmuar viktimat. Për projektin, unë isha përfshirë si e ngarkuar e shtypit dhe përkthimin e shfaqjes në gjuhën angleze. Udhëtimi në Teatrin Kombëtar si në Prishtinë dhe Tiranë për të interpretuar shfaqjen, ishte i paharrueshëm, si dhe mundësia për të takuar aktivisten e guximshme për të drejtat e njeriut, Sevdije Ahmeti, e cila shkroi ditarin e parë të luftës në Kosovë.
Projekti i ri “Përralla dhe Legjenda nga Shqipëria” përfshin një seri videosh, të gjitha të shpërndara në YouTube. (Te gjitha informatat me video për “Përralla dhe legjenda nga Shqipëria” mund t’i gjeni në: Youtube Chanel : Vox Aquilae Bruxelles).
Ato bazohen në përrallat dhe legjendat e mbledhura dhe të botuara për herë të parë në frëngjisht nga Safet Kryemadhi. Realizuar nga Zenel Laci, projekti është një mënyrë e re për të promovuar trashëgiminë e thesarit të kulturës shqiptare siç janë përrallat dhe legjendat nga Shqipëria. Duke kombinuar rrëfimin prekës të Anila Dervishit, me muzikën origjinale dhe aranzhimet e kitaristit të rokut, Afrim Jahja si dhe ikonografinë e Fran Kukaj.
Në shtypin anglez keni botuar disa artikuj në lidhje me Shqipërinë. A mund ta shpjegoni përmbajtjen e tyre?
Kate Holman: Në botimet në gjuhën angleze në Belgjikë dhe Mbretërinë e Bashkuar, artikujt e mi kanë mbuluar një sërë çështjesh. Në fillim doja ta bëja të njohur Shqipërinë dhe historinë e saj. Unë kam shkruar gjithashtu për disa projekte kulturore si dhe kam ekzaminuar portretizimin paragjykues të shqiptarëve në mediat evropiane. Po ashtu kam mbrojtur një proces të drejtë aderimi për të lejuar Shqipërinë të bashkohet me Bashkimin Evropian.
Çfarë e pengon ende sot sipas jush, hyrjen e Shqipërisë në Bashkimin Evropian?
Kate Holman: Fatkeqësisht, mendoj se vonesa është për shkak të politikës së brendshme të disa vendeve të Bashkimit Evropian, dhe ngurrimit të qeverive për të mbajtur premtimet e bëra tashmë për kandidatët e Ballkanit, nga frika e tjetërsimit të disa votuesve. Siç është theksuar shpesh, Shqipëria ka bërë punën e reformimit dhe përgatitjen për anëtarësim, dhe tani i mbetet BE-së që të përmbushë angazhimin e tij. Më vjen keq për keqbesimin aktual, shfaqur nga Këshilli i Bashkimit Evropian, dhe ndjenjat nacionaliste që janë rritur në pjesë të Evropës, në vitet e fundit. Unë sinqerisht shpresoj se kjo s’do të gjenerojë zhgënjim dhe cinizëm nga populli shqiptar.
Cili është autori apo romani juaj shqiptar i preferuar?
Kate Holman: Sigurisht duhet të them, Ismail Kadare. Kam lexuar shumë vepra të tij, e para ishte “Prilli i Thyer”, që më bëri mjaft përshtypje, duke më bindur ta shihja vetë vendin. Kam pasur kënaqësinë te takohem dhe të flas me Ismail Kadarenë dhe me gruan e tij Helena, më tepër se një herë në Bruksel.
Ju pëlqen ndonjë specialitet nga kuzhina shqiptare?
Kate Holman: Në Shqipëri më pëlqente të haja Tavë kosi. Dëshiroj që të kemi më tepër restorante shqiptare në Bruksel, ku do të mund të gjenim kuzhinë të vërtetë shqiptare.
Ju keni mësuar edhe gjuhën shqipe. Në përfundim të intervistës do të donim të na thoni ndonjë fjalë në shqip që e keni më për zemër.
Kate Holman: Ju uroj të gjithëve një të ardhme të qetë, të shëndetshme dhe të prosperuar.
Denoncimi i përdhunimit të përdorur si armë lufte
“Ishte një privilegj i vërtetë të shoqërohesha me shfaqjen e regjisorit Zenel Laci, “Ditari i një gruaje nga Kosova”. Në Kosovë gjatë luftës, përdhunimi është përdorur si një armë lufte por edhe në shumë konflikte të kohëve të fundit. Për projektin, unë isha përfshirë si e ngarkuar e shtypit dhe përkthimin në gjuhën angleze”. Udhëtimi në Teatrin Kombëtar si në Prishtinë dhe Tiranë për të interpretuar shfaqjen, ishte i paharrueshëm, si dhe mundësia për të takuar aktivisten e guximshme për të drejtat e njeriut, Sevdije Ahmeti, e cila shkroi ditarin e parë të luftës në Kosovë”./albinfo/ KultPlus.com
Belgjika mund të mbetet pa shtretër të lirë në kujdesin intensiv brenda dy javëve nëse numri i personave në spitale vazhdon të rritet me ritmin aktual, ka thënë një zyrtar të mërkurën, raporton agjencia Reuters.
Vendi me 11 milionë banorë ka nivelin e dytë më të lartë të infektimit me koronavirus në Evropë për kokë banori pas Çekisë, ku rastet e reja janë dyfishuar çdo 13 ditë dhe kanë arritur kulmin me më tepër se 18 mijë të infektuar më 20 tetor.
Numri i pacientëve në kujdesin intensiv po dyfishohet çdo tetë ditë – ka arritur në 757 të dielën – ndërsa 4827 persona janë të hospitalizuar.
Zëdhënësi i Ministrisë së Shëndetësisë, Yves van Laethem, në konferencë për media ka thënë se Belgjika ka kapacitet maksimal prej 2000 shtretërve të kujdesit intensiv, dhe me nivelin aktual brenda dy javëve mund të mbetet pa shtretër të lirë në intensivë.
“Brenda katër ditëve, deri në fund të javës, ne pritet të kalojmë shifrën e 1000 pacientëve në kujdes intensiv. Nëse nuk ndryshon ky ritëm atëherë do të arrijmë në dy javë shifrën e 2000 pacientëve në kujdesin intensiv, që është kapaciteti maksimal i yni”, ka thënë Van Laethem.
Rajoni i Brukselit, një nga më të goditurit në Evropë, ka urdhëruar të shtunën që gjitha objektet sportive e kulturore të mbyllen dhe banorët do të përballen me orë të gjata policore nga sot.
Belgjika ka regjistruar 1288 raste të reja me COVID-19 për 100 mijë banorë gjatë javës së kaluar. Shifra totale e të vdekurve ka arritur në 10.810 që është një nga më të lartat në botë për kokë banori. / KultPlus.com
Është bërë e ditur se në Namur të Belgjikës ka startuar sërish mësimi i gjuhës shqipe në shkollën “Faik Konica”.
Shoqata “Nënë Tereza” dhe shkolla “Faik Konica” për mësimin e gjuhës dhe kulturës shqiptare në Namur të Belgjikës lajmërojnë fillimin e vitit të ri shkollor 2020-2021 dhe oraret përkatëse të zhvillimit të mësimdhënies.
Duke ndjekur organizimin e shkollave belge, klasat e ofruara janë për të gjitha moshat, të ndara sipas niveleve. Mësimi kryhet nga mësues të diplomuar në lëndët përkatëse dhe me përvojë në mësimdhënie.
Qendra e Botimeve për Diasporën ka dërguar falas 403 tekste shkollore dhe të mësimit plotësues për të mbështetur mësimdhënien e gjuhës dhe kulturës shqiptare në Belgjikë. /albinfo/ KultPlus.com
Sukseset e vajzave shqiptare nuk kanë të ndalur, ato çdo ditë po i dëshmojnë botës madhështinë artistike të popullit të tyre, shkruan KultPlus.
Natën e mbrëmshme u mbajtë nata finale e ‘The Voice Kids’ në Belgjikë, ku fituese u shpall Gala Aliaj. Gala është vajza e artisti të njohur Robert Aliaj.
Ajo arriti të fitonte zemrat e të gjithë publikut dhe jurisë që në audicionet e fshehta. Gala konkuroi me këngën “Don’t knoë why” të Norah James dhe bëri që të katërt antarët e jurisë të kthenin karriget që në notat e para muzikore. ”Beteja mes katër trajnerëve për një talent nuk ka qenë kurrë kaq e fortë”, thuhej në mediat belge
Në vijim KultPlus ju sjell momentin kur Gala e kuptoi që ishte fituese e këtij edicioni të ‘The Voice Kids’. Pamja në fytyrën e saj në atë moment të madh për të, flet shumë. Një vajzë tejet e talentuar duket e habitur kur dëgjon emrin e saj.
Në mbrëmjen finale Gala performoi dy këngë, njërën të Elton John të titulluar ‘Goodbye yellow brick road’ dhe hitin e famshëm të Adele ‘Make you feel my love’. Gjatë interpretimit të këtyre këngëve Gala emocioni publikun dhe jurinë. Ajo arriti të përvetësojë skenën e The Voice sikur kishte një jetë të tërë aty.
Kujtojmë se Gala jeton në Blegjikë, aty ku dhe ka lindur. Rrugëtimi i saj drejt botës së muzikës sapo ka filluar, dhe ka rrëmbyer një fillim të bujshëm. Ajo është një talent që premton shumë. Karakterizohet me një zë të veçantë që në skenën botërore do të zë vend shumë shpejt. / KultPlus.com
Ministrja belge e Shëndetësisë, Maggie De Block, ka tërhequr vëmendjen në rrjetet sociale me maskën që ajo e kishte bartur në fytyrë në Parlament.
De Block ka publikuar në Twitter fotografinë ku shihet me maskën që e kishte shtypur fytyrën e saj, dhe kishte shkruar se “të hyrat e kësaj maske do t’i jap për bamirësi”.
Kujtojmë që në Belgjikë nga java e kaluar është bërë e obligueshme bartja e maskave në ambient të mbyllura, përfshirë marketet, kinematë dhe muzetë.
Ndërkaq dje është raportuar se Belgjika nuk ka regjistruar raste të vdekjeve nga coronavirusi brenda 24 orëve. Numri i përgjithshëm i viktimave në këtë vend ka shkuar deri më tani në 9.787.
Belgjika renditet në vendin e 12-të në botë për numrin e viktimave. / KultPlus.com
Në Bruksel, Belgjikë gjendet rruga “Rue d’Albanie”, e njohur ndryshe si rruga e Shqipërisë, pasi në këtë lagje jetoi Faik Konica, një nga figurat më të rëndësishme të gjuhës, kulturës dhe letërsisë shqipe.
Në njërën nga shtëpitë është shkruar emri i tij, aty ku ai publikoi revistën politike, kulturore dhe letrare “Albania”, e cila ka luajtur një rol thelbësor si organ i shtypit, gjatë periudhës së Rilindjes kombëtare shqiptare. / KultPlus.com
Kori “Siparantum” nga Peja edhe pse ka më pak se tre vite që nga themelimi, po tregon suksese të vazhdueshme brenda dhe jashtë vendit, shkruan KultPlus.
Ky kor së fundmi është shpërblyer në garën ndërkombëtare të koreve evropiane, në edicionin e 15-të të “International Choir Contest Flanders”.
Kjo ishte hera e parë që një kor nga Kosova pranohet në festivalin ndërkombëtar në IKV International Choir Contest Flanders, Belgjikë, i selektuar në mesin e shumë shteteve evropiane si; Republika Çeke, Sllovenia, Hungaria, Belgjika etj.
“Të jesh i selektuar në një festival të nivelit të tillë, konsideroj që është një sukses shumë i madh, jo vetëm për mua, por përgjithësisht për kulturën tonë. Vet selektimi i korit Siparantum, konsideroj që është sukses në vete, duke e marrë parasysh konkurrencën e madhe që sot është në botë”, ka thënë dirigjenti Memli Kelmendi për KultPlus.
Dita e parë e korit dha emocione të papërshkrueshme, ishte ndjenjë e përfaqësimit të shtetit tonë të ri, pranë shteteve të cilët kanë traditë me qindra, mijëra vjeçare. Në ditën e parë kori u paraqit me vepra të kompozitorëve John Bennett, Josef Rheinberger, Josquin Des Prez, Rafet Rudi dhe ajo që ishte pothuajse më kryesore, vepra në kategorinë Compulsory Ëork e kompozitorit të njohur botëror Jan Van Der Roost, Amor io fallo në kategorinë e koreve miks. I pranishëm ishte vet kompozitori i cili pas përformancës vlerësoj lartë interpretimin, paraqitjen dhe koreografinë e korit duke thënë se këtë nuk e prisja, ishte një paraqitje fantastike.
Në mbrëmjen e datës 5 tetor, në sallën koncertale C-Mine të Genk, kori Siparantum u paraqit me një program koncertal me vepra të kompozitorëve të njohur botëror. Korit i parapriu Hobo & Fagot-enseble en Sax-ensemble e akademisë së muzikës të Genk më pas Balletschool Veronique Lenaers Genk. Programi u vlerësua lartë nga kritikë të muzikës nga mbarë bota që ishin prezent.
Dita e dytë, korin e gjeti me një performancë të karakterit tjetër, interpretimi i veprave të gërshetuara me koreografi, lëvizje dhe interpretim të veprave kontemporane; Gerar Guevara, Kreshnik Aliçkaj dhe Folke Rabe.
“Edhe pse nuk arritëm të jemi në mesin e tre të parëve, kori u klasifikua në top pesëshe që poashtu u kurorëzua me Honorable Mention të festivalit IKV International Choir Contest Flanders. Padyshim që ky është sukses për ne. E rëndësishme është që ne kemi krijuar kontakte të shumta ku padyshim që do të jenë në dobi të korit tonë. Performancat tona janë pëlqyer, kjo ne na ka mësuar shumë, ishte përvojë e re, do të mbesin kujtimet më të bukura për ne”, ka thënë Memli Kelmendi për KultPlus.
Në natën përmbyllëse të festivalit, në ceremoninë e ndarjes së çmimeve kori Siparantum u paraqit me veprën e kompozitorit të njohur shqiptar “Xhike-Loke” e cila është pëlqyer shumë qoftë nga publiku dhe juria profesionale.
Udhëtimi tjetër e gjen korin Siparantum në njërën prej kishave më të përshtatshme për koncerte të muzikës klasike në Bruksel, Eglise De L’Abbaye Notre Dame De La Cambre e cila u organizua me insistimin e familjes Berisha nga Peja në bashkëpunim me Les Grandes Heures De La Cambre.
“Konsideroj që ky ka qenë njëri prej koncerteve tona më të bukura. Ishte një organizim i përkryer të cilën nuk jemi mësuar të kemi deri më tash. Në Evropë është vështirë të mbushet një sallë me publik duke e marrë parasysh koncertet e shumta që organizohen brenda një dite, brenda një qyteti. Për neve ishte një emocion i papërshkruar meqë në koncert kishin ardhur shumë bashkatdhetarë por kishte edhe shumë të huaj, menaxherë të muzikës, muzicientë të huaj nga vende të ndryshme që kishin ardhur të ndjekin koncertin tonë në Bruksel. Ishte një koncert të cilin unë do të mbaj në mend gjatë gjithë jetës, është e pa përsëritshme“.
Në këtë koncert, kori u paraqit me vepra të kompozitorëve të njohur shqiptar dhe botërorë të cilët u pritën jashtëzakonisht mirë nga publiku, në repertor u realizuan vepra të përgatitura enkas për këtë program në përcjellje të Agron Shujakut, pianist dhe Luan Sapunxhiut, kitarë.
E veçanta e këtij koncerti ishte bashkëpunimi me kuartetin fantastik të harqeve nga Akademia e Muzikës së Brukselit, Sarah Bayens, Chen Lim, Maxime De Petter, Joachi Jamaer me të cilin kori realizoi dy vepra të kompozitorëve Gjeilo dhe Jenkins. Padyshim që kjo erdhi si rrjedhojë e bashkëpunimit me Guy Danel, professor në Conservatoire Royal de Bruxelles, i cili pas përfundimit të koncertit vlerësoi lartë paraqitjen dhe repertorin kolosal të korit Siparantum.
Vet Marguerite Ray, organizatore e koncertit në Bruksel në fund të koncertit të pranishmëve ju drejtua me një fjalë “ka kohë që në këtë kishë nuk është dëgjuar muzikë kaq e bukur“.
“Tashmë kemi siguruar më shumë se tre ftesa për vitin 2020/2021. Uroj që organet kompetente të kenë qasje më delikate në realizimin e objektivave tona të përbashkëta artistike”, ka thënë tutje Memli.
Sot kori Siparantum ka korin e fëmijëve, korin e femrave, korin e meshkujve dhe korin miks. Përpos paraqitjeve të shumta në vend, ka qenë pjesëmarrës në festivalin Internacional të Koreve “Nancy Voix Du Monde” Francë, me ç ‘rast Kosova është paraqitur për herë të parë në këtë festival, duke koncertuar në vendet më të njohua të vendit si: Le Temple Protestant De Nancy, Héré, Grands Salons de Ville, Lunéville, Cathédrale Notre-Dame-de-l’Annonciation Saint-Sigisbert, për të vazhduar me koncertet në Hrvatski Glazbeni Zavod, Mimara, Crkva Pavla, Zagreb, Kroaci. Në muajin mars kori ka mbajtur dy koncerte të rëndësishme në Romë dhe Vatikan, Chiesa di San Salvatore, Lauro, Rome, dhe Basilica San Antonio – Pontificia Universitá Antonianum, Roma për të vazhduar me turneun e koncerteve në Shkodër dhe në festivalin ‘Skena e Muzikës Serioze Shqiptare’ Tetovë, Maqedonia Veriore.
Gjatë muajve në vijim kori do të shpalos ftesat për festivalet e tjera të radhës në Evropë. / KultPlus.com
Filmi i shkurtër “Një Muaj” me skenar dhe regji nga Zgjim Terziqi dhe producent Agon Syla do të jetë pjesë e festivalit kualifikues për Oscar në Belgjikë, në edicionin e 21-të të festivalit “The Brussels Short Film Festival”, shkruan KultPlus.
Filmi do të konkurroj në pesë kategori: “Grand Prix”, çmimi i jurisë, çmimi i aktorit më të mirë, çmimi i aktores më të mirë dhe çmimi i publikut. Festivali do të mbahet nga 25 prill deri më 6 maj 2018.
“Një Muaj” është film i bazuar në ngjarje të vërtetë dhe flet për Anën një 40 vjeçare e verbër, e pa martuar, e cila jeton sipas marrëveshjes së katër motrave të saj. Pakti i tyre përmban përkujdesjen e saj secila me rend nga një muaj.
Në këtë film luajnë: Makfire Miftari, Luan Jaha, May-Linda Kosumovic, Shengyl Ismajli, Irena Cahani, Fatmir Spahiu, Rinesa Qeriqi, Era Balaj, Dardane Mehmeti, Zog Zeqiri Berisha, Blerina Krasniqi, Nata Zeqiri Berisha, Lis Spahiu.
Filmi është prodhim i shtëpisë filmike ‘Broken Branch Production’, i subvencionuar nga Qendra Kinematografike e Kosovës dhe me mbështetje nga Swiss Cooperation Office Kosova dhe Komuna e Prishtinës./ KultPlus.com