David Gale, aktori që luajti Doktor Joe Scanlon në më shumë se 200 episode të Port Charles, një spin-off i serialit General Hospital, vdiq në moshën 59-vjeçare, raporton Index.hr.
Përveç kësaj, ai ka luajtur edhe Stuart Carson, të fejuarën e Brenda Walsh (Shannen Doherty) në serialin Beverly Hills 90210, si dhe Dean Collins në telenovelën Savannah, shkruan Index.hr.
Lajmin e ka konfirmuar motra e tij Katie Colmenares. Shkaku i vdekjes nuk dihet.
“Vështirë se ka pasur një ditë në jetën time që të mos ishe pranë meje, gjithmonë shoqëruesi im, gjithmonë shoku im më i mirë i gatshëm të përballet me çdo gjë dhe këdo me mua”, ka shkruar Katie, duke shtuar, “që çdo ditë do ta mbajë atë në zemra juaj”.
“Ti je një qenie njerëzore e bukur, e dashur dhe e mahnitshme që të mungon çdo sekondë, çdo ditë, përgjithmonë”, ka shkruar ajo.
Pete Ferriero, prezantues dhe producent i podcast-it Beverly Hills 90210, foli për vdekjen e Davidit. Ai postoi regjistrime të Davidit nga podkasti.
“Ai ishte i mbushur me jetë dhe histori të pabesueshme”. Jam mirënjohës që e kam njohur. Jam shumë i trishtuar nga kjo humbje për botën. Ai ishte një dhuratë për të gjithë ne”, ka shkruar Ferriero nën postimin e motrës së aktorit.
Gale, një vendas në Tampa, Florida, ka lindur në vitin 1965. Në fillim të karrierës së tij, ai luajti në filmin Murder, She Wrote Doctor Dougie Hauser, dhe në 2002, ai u shfaq në Breaking the Rules së bashku me Bradley Cooper dhe Colin Porch./ KultPlus.com
Më 4 Prill 2021, Richard Hutchins, 62 vjeç, shikoi teksa një kamion blu hyri në parkingun e supermarketeve të Ralph në Los Angeles. Richard kishte qenë i pastrehë për gjashtë vjet. Ai nuk e dinte atëherë, por ai kamion blu do ta ndryshonte jetën e tij.
Në moshën gjashtë vjeç, ai punoi në fushat pas shkollës në Georgia. Hutchins përdori çantat ngjyrë kafe të ofruara, së bashku me degëzat nga zjarri për të krijuar qymyr druri. Pasioni i tij për artin u rrit nga atje dhe ai bëri shitjen e tij të parë të madhe prej 1.500 dollarë në moshën vetëm 15 vjeç, transmeton KultPlus.
Për Richard, arti është pjesë e asaj çka ai përfaqëson “Kur pikturoj e vendos jetën time,” tha ai për Guardian.
Sidoqoftë, karriera e tij u ndërpre kur Richard u dërgua në burgun e qarkut në Los Angeles. Ai më vonë u shpall i pafajshëm për krimin për të cilin ishte akuzuar dhe u lirua. Të qenit në një qeli për 22 orë në ditë nuk e ndaloi atë të krijonte punën e tij. Richard u shkruante letra miqve të tij dhe vizatonte në pjesën e jashtme të zarfeve me laps.
I ulur në krevatin e sipërm të marinarit të cilin e përdorte si tryezë në qelinë e tij, Richard zbuloi ngjyrën në disa Skittles dhe M&M që kishte ikur për shkak të ujit të harxhuar. Ai mori flokët nga mjekra dhe bëri një furçë boje për t’u zhytur në ngjyrat e ëa rishtas. Pas kësaj, Richard përdori gjithçka që mund të merrte në dorë për të pikturuar, përfshirë kafen, pastën e dhëmbëve dhe letrën e tualetit.
Në fillim ishte provë dhe gabim. Ai dërgoi rreth 15-20 zarfe kudo çdo javë, miqve ose çdo adrese që mund të vinte në dorë. Në fund të secilit zarf, ai shënoi ditët e kohës së burgut. Ai madje u bë një artist i paraqitur në një galeri në Pasadena, California, pasi dërgoi disa prej zarfeve atje.
Pas ekspozitës ai ia dhuroi zarfet bibliotekës UC Santa Barbara, ku edhe sot ato mund të shihen të varura në mure. Në total, Richard pikturoi rreth 200 zarfa ndërsa ishte në burg. Tani, printimet e këtyre pikturave në zarf janë shitur në faqen e tij të internetit për rreth 700 dollarë, me origjinalet për rreth 2,500 dollarë secila. Richard thotë se një mik i tij po i bën edhe libër atyre.
Pasi Richard u largua nga burgu, ai punoi për një kohë në një studio në Kaliforni. Por, kur një zjarr shkatërroi ndërtesën, Richard humbi rreth 800 pjesë të punës së tij. Menjëherë pas kësaj, Richard mbeti i pastrehë. Deri në vitin 2021, Richard po jetonte në një strehë si pjesë e një skeme në LA që strehonte të pastrehët gjatë pandemisë. Ai kishte qenë i pastrehë për gjashtë vjet.
Në atë furgon blu në prill ishte Charlie “Rocket” Jabaley, menaxheri i mëparshëm i 2Chainz.Pas bisedës, Charlie i dha Richard numrin e tij dhe tha që të telefononte të nesërmen. Richard shtoi: “Ju dëgjoni kaq shumë dhe asgjë nuk ndodh.”
Charlie iu përgjigj thirrjes së tij dhe të nesërmen ai mori Richard për t’i blerë pajisje arti, kanavacë, ngjyra dhe furça me vlerë 2,000 dollarë. Gjithçka që i duhej Richardit ishte t’i futet punës.
Ky takim i rastësishëm në Ralph më vonë çoi në shfaqjen e veprës së Richard në muret e galerisë Sofitel në Beverley Hills. Atë natë, ishin 500 njerëz që e fotografonin dhe bërtisnin emrin e Richard./ KultPlus.com
Hollywood do të kishte qenë një periferi e parëndësishme e Los Anxhelosit nëse nuk do të ishte bërë, me kalimin e kohës, kryeqyteti i industrisë së fuqishme të filmit dhe pastaj televizionit.
Historia e saj fillon vetëm në 1886, kur një agjent i pasurive të patundshme nga Kansas, 54-vjeçari, prohibitionisti thellësisht fetar Harvey Wilcox , arrin në zonë. Ai bleu një sipërfaqe prej gjashtëqind hektarësh dhe shumë shpejt filloi të shpalosë vizionin e tij.
Do të krijonte një komunitet për të krishterët e përkushtuar të cilët do të bënin një jetë morale pa mëkat dhe alkool. Emri “Hollywood” u frymëzua nga gruaja e tij, Daieda Wilcox. Ky emër kishte të bënte me bindjet e tyre dhe ishte frymëzuar nga emri i rezidencës verore të një shoku të familjes në Çikago.
Në vitet në vijim, Hollywood-i filloi të ndryshonte drejtim, jo në drejtimin që dëshironte Wilcox, pasi vizioni i tij provoi të ishte një tjetër utopi. Zona filloi të ndërtohej me një ritëm të shpejtë, për shkak të klimës së mirë, por edhe zhvillimit dhe zgjerimit të hekurudhës.
Prospect Central Avenue – tani Hollywood Avenue – është shndërruar në një rrugë prestigjioze, ku çdo njeri i pasur në Perëndim dëshiron një shtëpi.
Në vitin 1903 komuniteti bleu një person juridik, por për shkak të mungesës së ujit të pijshëm u detyrua në vitin 1910 të bëhej pjesë e qytetit të Los Anxhelos.
Në të njëjtën kohë, qyteti pësoi një transformim tjetër, kur një grup i vogël tregtarësh hebrenj në Bregun Lindor, të cilët besuan fort në të ardhmen e kinemasë, gjetën kushtet e përsosura në Kaliforninë Jugore për xhirimet e filmave të tyre.
Duke kombinuar një klimë të butë, rrezet e diellit dhe një larmi hapësirash, periferia e qetë e Los Anxhelos me pemët e portokallit u mbush shpejt me ndërtesa, pasi filmat xhiroheshin vetëm në dritën e diellit.
Brenda disa vitesh, ish-kllounët ishin në gjendje ta kthejnë këtë eksperiment të rrezikshëm në një biznes fitimprurës dhe ta bëjnë Hollywood-in kryeqytetin e industrisë së ëndrrave me famë botërore. Nevojat e kësaj industrie të re sollën ndryshime të shpejta në komunitet, duke shkaktuar konflikte midis banorëve të vjetër dhe atyre të rinj.
Zonat rurale në veri të bulevardit kryesor u shndërruan në parcela, ku u ndërtuan shtëpi për të strehuar punëtorët. Qendrat tregtare, restorantet, kinematë, klubet dhe bankat filluan të mbinin si ‘kërpudhat’ pas shiut, në vitet 1920 dhe 1930.
Për gati tre dekada, nga kinemaja e heshtur te filmat që flasin, të famshëm si David Griffith, Samuel Goldwyn, Adolf Zukor, William Fox, Louis Mager, Jesse Laski, Daryl Zanoukot, F., Metro-Goldwyn-Mayer, Paramount Pictures, Columbia, Warner Brothers, etj.) kanë luajtur një rol kryesor në evolucionin e kinemasë.
Protagonistët e filmave, tani emra legjendarë në të gjithë botën, jetuan dhe punuan në një mjedis të pasur dhe me shkëlqim, ndërsa sjellja e tyre shpesh skandalizonte opinionin publik.
Amerika Konservatore e konsideroi Hollywood-in sinonim të mëkatit dhe “Babilonisë së Re”. Pas Luftës së Dytë Botërore, ajo gradualisht filloi të humbasë shkëlqimin e saj.
Me përhapjen e televizionit në vitet 1960, studiot kryesore të filmit u larguan nga zona dhe Hollywood u bë selia e industrisë së televizionit amerikan. Shumica e yjeve të ekranit të madh u zhvendosën në Beverly Hills. / KultPlus.com
