Medina Pasoma
Nëpërmjet shkrimit për dashurinë, Blerina Tërbunja është thelluar secilën herë në vete, varg pas vargu ia ka njohur vetes vështrimin, uljen e qëndrimin. Këtë cikël artistik njohjesh, autorja vushtrriase e kurorëzoi me botimin e librit të saj të parë, të cilës i fali emër “Sogjetarë të hënës”, shkruan KultPlus.
Frymëzimet e veçanta brenda një periudhe 5 vjeçare ajo i tuboi, duke i bërë ‘konak’ në këtë përmbledhje prej 65 poezive.
“Me ‘’Sogjetarët e hënës’’ një ëndërr e imja, pikërisht në këtë dhjetor mu bë realitet. Prandaj vargu im, besoj që çdo shpirti të trazuar i vishet buzëqeshje në buzë, i shpërthen lot në sy por nganjëherë i bëhet edhe përqafim”, nis rrëfimin e saj autorja e re.
Kohën përgjatë së cilës ajo shkroi poezitë, Blerina e cilëson se e kishte të mbushur me momente të mira dhe “pak të mira”. Mirëpo, të dyja këto pjesë ajo i sheh në një peshore dhe pararendëse për tjetrën.
“Ana e mirë e jetës është vet buzëqeshja e cila ekziston falë anës më pak të mirë të jetës, lotit. Në këtë periudhë të jetës sime e kam nxjerrë vetën për kafe. Ishte takimi më i bukur në jetë dhe më i sikletshëm. E pikërisht ky takim më ka falë poezitë për dashurinë, jetën, ëndrrat, që i kam shkruar me një frymë”, nis rrëfimin e saj Blerinë Tërbunja.
Takimin e shpirtërores së saj me imtësinë e lapsit ajo nuk mund ta quaj vetëm “shkrim” por ka një emërtim më delikat për këtë pjesë të rëndësishme të shprehjes së vetes.
“Poezitë nuk i shkruaj, por i nxjerr nga zemra dhe nuk arrijë me e realizu vetën me kaq plotësi diku tjetër, përveç në lirikë”, thekson Tërbunja.
Pjesëmarrja nëpër festivale të ndryshme letrare dhe çmimet që mori nga to ia shtoi Tërbunjës këmbëngulësinë për t’i dhënë adresë lapsit të saj. Andaj, rilindjes së vetes në çdo poezi i fali emër “Sogjetarë të hënës”, kuptimin e së cilës e shpjegon për KultPlus.
“Sogjetarët e hënës’’ është zë i femrës, zë i zhveshur nga lëvozhgat paragjykuese të një shoqërie patriarkale, por jo vetëm. Titullin qëllimshëm e kam vendos në numrin shumës, duke i bërë thirrje edhe gjinisë së kundërt për të t’u bërë bashkërojtarë të këtij zëri të botës femërore, madje, gjithmonë duke treguar racionalitet që çiltërsia e këtij zëri t’i ngjaj hënës së pastër, e cila rrezaton njësoj për të gjithë, shfaq njësoj durim për të gjithë”, sqaron Blerinë Tërbunja.
Titulli që frymëzohet nga motivi kryesor i veprës, është një thirrje për ‘ruajtje’ të ëndërrimtarëve të hënës. Ndërkaq kur shfletohet “Sogjetarë të hënës” aty ndjehet aroma e dashurisë e shprehur nëpërmjet dialektit gegë.
“Dialekti gegë, më saktësisht e folura kosovarishte më lë më të lirë. E dashuroj gegnishten dhe mendoj që është variant i dashurisë sepse askund nuk mund të ja thuash më mirë e më ëmbël dashurisë sesa në gegë”, vlerëson autorja nga Vushtrria.
Teksa flet për tematikën kryesore të librit, për dashurinë, Blerina shprehet duke e poetizuar përgjigjen, e që lë një gjurmë të veprës përbrenda intervistës.
“Dashuria është rrugë e vështirë për të arritur te vetja, pasi që unë mendoj se nuk ekziston fare e lehta. Thënë ndryshe, e lehta është e vështira me të cilën ne mësohemi”, thotë Blerina Tërbunja.
Mirëpo, Blerina nuk mbetet me kaq, ajo shprehet edhe më tutje për ndjenjën ‘dashuri’ të cilës ia kushtoj aq shumë vargje në librin e saj të parë.
“Dashuri është të vraposh qiellit pas ëndrrës; është kapërdirje, pra ta ‘hash’ veten thellë për t’i falur të tjerët. Dashuri është ta prekësh me dorë ëndrrën e zjarrtë, pastaj të çelësh zgjandërr, bash si në poezi”, mendon Blerina.
Përveç emërtimit simbolik, edhe kopertina është tejet tërheqëse, teksa shfaqen dy persona, flokët e njërës prej të cilëve lidhet drejtpërdrejtë me tokën. Edhe kombinimi i ngjyrave ka qëllimin e vet, teksa e bardha shpreh praninë dhe e zeza mungesën.
“Ne kemi ardhur nga dheu dhe do shtrihemi një ditë andej nga kemi ardhur. Ne ishim letër e bardhë kur erdhëm, koha shkroi mbi ne dhe po vazhdon të shkruaj, në formë pikash apo vijash. Secila vijë është një përjetim, secila pikë është një mungesë, gati pikë në zemër. E kush më mirë se hëna i ruan shpirtrat e tillë, të rebeluar në mungesë dhe të qetë në prani, të njëri tjetrit?”, shprehet autorja e veprës “Sogjetarë të hënës”.
Blerina konceptin e qëllimit të librit të saj e ndërlidh me natyrën njerëzore, e cila është përherë në kërkim të diçkaje të re, e që ndër të tjerash e kërkon edhe veten e tij.
“Përderisa jemi qenie në kërkim, nuk ekziston as e vërteta, ndryshe deri sot do e kishim gjetë. Madje e njëjta e vërtet është njëkohësisht e pavërtetë, përveç Zotit”, mendon Tërbunja.
Shkrimtarja e re beson se “jeta nuk ekziston, është aty vetëm sa ne i falim kuptim”.
“Dashuria, optimizmi, shpresa janë ato që duhet të shoqërojnë njeriun. Edhe kur njeriu dëshpërohet me jetën, ky nuk është fundi i tregimit të tij. Ky çast, është një përjetim, një mësim, një jetë e jetuar”, tregohet optimiste autorja e “Sogjetarë të hënës”.
Në planet e saj të ardhshme, Blerina Tërbunja të parën e vë leximin, si një ‘mjet’ për t’u zhvilluar edhe më shumë në shkrim. Ndër të tjera, autorja e re synon edhe të jetësojë skena në teatër. / KultPlus.com
