Xhevdet Bajraj
Treni ulërinte për në kufi
bora shkrihej në majat e gjinjve të grave
zjarri ngrihej në sytë e burrave
Pranë rrugës
një tufë e luleve të egra kosovare
vyshkej në dorën e këputur të vashës
Mbi copërat e mozaikut të atdheut
ecej nëpër fijen e hollë të çmendjes
ca pleq bartnin fëmijët
ca fëmijë bartnin pleqtë mbi shpinë
Kur binte shi në Bllacë
njerëzit mbështilleshin
me grahmat e vdekjes
Dielli i ferrit
lindte a perëndonte
VËRMICË 1999
Pranë fshatrave të djegur
në sytë e mijëra të vrarëve
mërdhihej zogu i ëndrrës
Dukagjini ecte rrjedhës së Drinit
vashën e vriste bukuria e saj
të vetmin e nënës e mbyste vetmia
Mbi shpinë të vdekjes
kush kapërcente këtë tmerr
në Kukës arrinte në terr
Hëna e ferrit
lindte a perëndonte./ KultPlus.com
