110 vite nga lindja e aktores angleze Vivien Leigh

110 vite më parë ka lindur Vivien Leigh, aktore angleze me një bukuri të theksuar.

Vivien Leigh (5 nëntor 1913) ishte aktore angleze e teatrit dhe e filmit. Ishte fituese e dy Oscarëve për role të përfaqësuara nga shtresa e lartë nga Amerika e Jugut, Scarlett O’Hara në ‘Iku bashkë me erën’ (1939) dhe Blanche DuBois në ‘Tramvaji i quajtur dëshirë’.

Ajo poashtu, ishte edhe aktore e suksesshme e teatrit, ku shpeshherë aktroi me bashkëshortin e saj, Laurensë Olivierin, i cili bëri regjinë e disa shfaqjeve të saja. Gjatë karrierës së vetë tridhjetëvjeçare, mori pjesë me rolet në komeditë e Noela Cowardit dhe Gjorgj Bernard Shout deri te ato klasike, të personazheve shekspiriane si që janë Ofelia, Kleopatra, Zhyljeta dhe Lady Macbeth.

Leigh në filmin A Yank at Oxford më 1938, ishte bashkë me Robert Taylorin, Lionel Barrymoren dhe Maureen O’Sullivanin, në filmin e saj të parë i cili tërhoqi vëmendjen, edhe në ShBA. Gjatë reproduksionit fitoi reputacion të lartë, por edhe njerëz të papërshtatshëm, kur Kordës i thotë agjenti i saj që kontratatën nuk do ta vazhdojë nëse akoma do të sillet ashtu.

Vivien Leigh çmohet ndër aktoret më të bukura të kohës së saj, ku regjisorët këtë e kishin pohuar në shumicën e filmave të saj. Kur e kishin pyetur a është hendikep bukuria e saj, thotë “njerëzit mendojnë se nëse dukesh përafërsisht tërheqëse, nuk din të aktrosh, mua më ka mbetur vetëm e vetëm të aktroj, mendoj se bukuria nuk është hendikep i madh, nëse vërtet don të dukesh si që roli e kërkon, i cili nuk është si ti.”

Vdiq në Londër, më 8 korrik 1967/KultPlus.com

Bukuri

Poezi nga Cemal Süreya

Përkthimi dhe përshtatja nga turqishtja: Edis Galushi

Këto janë duart e tua, këto këmbët.
Këto janë aq të bukura sa që ska më.
Këto janë flokët e tua, që u shprëndanë brenda natës.
Shiko, ky je ti fëmija im.
Me të pasur gjithë këtë shtrat përfundi nesh,
ti, deri në mëngjes, fjete mbi krahun tim.
Unë s’të gënjëj. Vallah-Bil-lah.
Ti je aq i bukur sa që s`ka më.

Shih ti, edhe sytë e tu janë këtu,
edhe maja e syve që tani u mësua të jetoj.
Mirë që është këtu, se çka do të bëja unë?.
Shiko zemër, krahët e tu, tërësisht të zhveshur.
Shiko, nuk ka mbetur asnjë sekret mes nesh.
Sytë e tu shtatë në ora tetë të mëngjesit, po më shikojnë mua.
Çfarëdo gjynahi (mëkati) që kemi bërë 50:50.

Ti, në fakt, shikoji këto. Këto janë buzët e tua.
Ato mund të flasin, të puthin.
Fort të putha kur të pash herën e parë.
Ishim në varkë, dhe varka po shkonte nga bregu.
Tri hapa më largë, shihej Stambolli.
I shtrirë, të putha butë.
Menjëherë, aty pranë nesh, kalonin peshqit.

Rreth autorit: Cemalettin Seber ose i njohur si Cemal Süreya (1931, Erzincan – 9 janar 1990, Stamboll), poet, shkrimtar dhe përkthyes turk. Një nga poetët kryesorë të poemës së Dytë të Re – një lëvizje moderniste në poezinë turke. Megjithëse eksperimentet e para i bëri me poezi me skica, studimet e tij kryesore për poezi filluan gjatë viteve të universitetit.

Poezinë “Güzelleme” (përkth. Bukuri) e ka shkruar në vitin 1954. / KultPlus.com

Fotot mahnitëse të fushave më të mrekullueshme të futbollit në botë

Gazetari britanik Ryan Herman ka shkruar një libër pas një udhëtimi në shumë stadiume futbolli në të gjithë botën duke vlerësuar 100 më të mirat.

Herman e fillon librin e tij të ri, “Remarkable Football Grounds”, me një deklaratë që mund të habisë shumë tifozë që po ndjekin Kupën e Botës FIFA 2022: Ndonjëherë vetë loja, thotë ai, nuk është pjesa më interesante e tregimit.

“Është gjithçka që ndodh rreth tij,” tha Herman për CNN.

Për shumë, është i njohur si “groundhopping” – udhëtimi në stadiumet e futbollit anembanë botës për të marrë emocionin e jo vetëm ndeshjeve, por edhe vendet ku luhen ato.

Është një nënkulturë për të cilën Herman thotë se janë abonuar një ‘grup i vogël njerëzish’.

“Më pëlqen fakti që futbolli shërben si një mënyrë për të shkuar diku që përndryshe nuk do ta vizitonit”, tha Herman.

“Remarkable Football Grounds” i çon lexuesit në disa nga vendet më mahnitëse në botë ku luhet sporti, duke shfaqur foto dramatike dhe detaje për çdo lokalitet që edhe fansat më të devotshëm mund të mos i kenë dëgjuar.

Gspon, në Alpet Zvicerane me rreth 2000 metra, fusha mund të arrihet vetëm me teleferik që mund të transportojë deri në 10 persona ose pas një shëtitjeje prej 45 minutash.

Ai rrëfen histori të pronarëve të klubeve eksentrikë, përplasje politike dhe detaje historike befasuese, eksploron arkitekturën e teknologjisë së lartë të stadiumeve moderne dhe nxjerr në pah historitë e fshehura pas fushave të gjetura në vende jashtëzakonisht të bukura  dhe ndonjëherë të papritura.

Ndër të preferuarat e Hermanit:

Blandy Park në Pontycymer, Uells, ku punëtorët në ish-fshatin e minierave përdornin kazma dhe lopata për të kthyer një vendgrumbullimi për mbetjet shtëpiake dhe të minierave në një katran.

Qyteti i Imotskit në majë të kodrës, Kroaci, ku stadiumi Gospin Dolac u ndërtua pranë një liqeni që bëhet gjithashtu një fushë futbolli, në rastet kur thahet në muajt e verës.

Kopertina e librit përmban stadiumin norvegjez Henningsvaer, i vendosur në një nga disa ishuj në një fshat peshkimi, ku një ekip i të rinjve luan në atë që FIFA e përshkroi vitin e kaluar si një “fushë e me pamje të përsosur”.

Gjatë muajve të verës, në fushë shkëlqen drita e pafundme e ditës.

Libri përfshin gjithashtu disa nga vendet e Kupës së Botës 2022 të Katarit, të cilat shkaktuan polemika në prag të turneut.

Herman thotë se ishte e rëndësishme të përfshiheshin stadiumet e Katarit, duke pasur parasysh rëndësinë e turneut si pamja e jashtme e Stadiumit 974.

Dhe sistemi i ftohjes brenda stadiumit Al Janoub.

Në pika të ndryshme, Herman u referohet disa stadiumeve si tempuj ose katedrale.

“Futbolli nuk ka të bëjë vetëm me Kupën e Botës. Futbolli bashkon njerëzit… Kaq shumë njerëz janë të ndarë tani për arsye të ndryshme,” tha ai, “por ata janë të bashkuar nga futbolli”, përfundon ai. /Top Channel /KultPlus.com

Bukuri

Poezi nga Cemal Süreya

Përkthimi dhe përshtatja nga turqishtja: Edis Galushi

Këto janë duart e tua, këto këmbët.
Këto janë aq të bukura sa që ska më.
Këto janë flokët e tua, që u shprëndanë brenda natës.
Shiko, ky je ti fëmija im.
Me të pasur gjithë këtë shtrat përfundi nesh,
ti, deri në mëngjes, fjete mbi krahun tim.
Unë s’të gënjëj. Vallah-Bil-lah.
Ti je aq i bukur sa që s`ka më.

Shih ti, edhe sytë e tu janë këtu,
edhe maja e syve që tani u mësua të jetoj.
Mirë që është këtu, se çka do të bëja unë?.
Shiko zemër, krahët e tu, tërësisht të zhveshur.
Shiko, nuk ka mbetur asnjë sekret mes nesh.
Sytë e tu shtatë në ora tetë të mëngjesit, po më shikojnë mua.
Çfarëdo gjynahi (mëkati) që kemi bërë 50:50.

Ti, në fakt, shikoji këto. Këto janë buzët e tua.
Ato mund të flasin, të puthin.
Fort të putha kur të pash herën e parë.
Ishim në varkë, dhe varka po shkonte nga bregu.
Tri hapa më largë, shihej Stambolli.
I shtrirë, të putha butë.
Menjëherë, aty pranë nesh, kalonin peshqit.

Rreth autorit: Cemalettin Seber ose i njohur si Cemal Süreya (1931, Erzincan – 9 janar 1990, Stamboll), poet, shkrimtar dhe përkthyes turk. Një nga poetët kryesorë të poemës së Dytë të Re – një lëvizje moderniste në poezinë turke. Megjithëse eksperimentet e para i bëri me poezi me skica, studimet e tij kryesore për poezi filluan gjatë viteve të universitetit.

Poezinë “Güzelleme” (përkth. Bukuri) e ka shkruar në vitin 1954. / KultPlus.com