Nga Pranvera Nevzadi
Nuk e përkrahi asnjë lloj dhu-ne ndaj gruas, as nënçmin as ofendim të asnje lloji, bile as për hajgare, sepse gruaja meriton respekt dhe vetëm një i ligë mundet me nënçmu, ofendu e sidomos me rre-hë e me keq-trajtu atë. Por, edhe të paraqiten sikur egërsina para botës meshkujt shqiptar nuk po më duket e drejtë. Ndodhin raste, raste të dhimbshme që nuk duhet me ndodhë, të randa, të vështira me i përballu, por le të flitet vetëm për rastet e tilla, pse duhet me u thanë “meshkujt shqiptar” kur përmendim dhu-nën në familje? Pse me u akuzu breza e me e poshtërsu kështu veten para botës? Pse duhet me u përgjithësu?
S’guxon njeri në muhabet e sipër me tregu që e bon drekën nga ekstre-mizmi feminist, s’guxon njeri me tregu që ka qejf me lindë një djalë, menjëherë akuzohesh se nuk i do çikat, nuk i respekton, etj etj. Oj Amazona, po pa ata djem që lindin, qysh kanë me lind amazonat e vogla në të ardhmen?
Në Amerike, në “djepin e civilizimit”, 1 në 7 gra për-dhu-nohet, 1 në 3 gra dhu-nohet fizikisht në forma të ndryshme. Dhe këto janë vetëm raste që janë raportuar e meshkujt amerikan janë “zotrinj para botës”.
1 në 3 femra në Evropë ka përvoja të dhu-nës fizike dhe sek-suale para moshës 15 vjeçare. (Raporti për të drejtat e njeriut). Dhe ne meshkujt evropian i njohim për “françuza”.
Nuk arsyetohet me këtë as dëmtimi i një qimeje floku të një gruaje që bahet në vendin tonë. Por me fol ka del shpirti, në shoqërinë tonë gratë më shumë vuajnë nga vetë gratë se sa nga burrat.
90% e femrave tona gëzojnë të drejta të shkollimit, të punës, të avancimit etj, dhe është gjynah kur ndodhin raste të tilla dhe urrehet tërë gjinia mashkullore në përgjithësi. Po shkat-ërrohen e po ndahen familje.
Shkollohu oj motër, edukohu, bëhu dikush, vetvetiu do të ndihesh e pavarur, pa pasur nevojë ta fajësosh askënd. S’do të kesh nevojë t’i nënshtrohesh as shefit në punë për një pagë qesharake, as burrit pijanec, e as babait dhu-nues. E nëse ti nuk mundesh, mos e nxjerr mllefin te nusja e djalit e të krijosh përçarje e zinxhir zinxhir të shkaktosh gra që kërkojnë të drejta e vuajnë nga dhu-na në familje nëpër breza.
Nuk është nënshtrim, as nuk bëhesh shërbëtore kur i shërben familjes tane, babës, vëllait e burrit, po është dashni. Nënshtrim është bash ai sistem që kërkon prej teje me u bo vik-timë e lodër e secilit mashkull tjetër pos familjes tane.
Kurrë gratë shqiptare s’kanë qenë më të lira, më të shkolluara e më të avancuara.
Babai, vëllai, burri, e edhe djali, janë mbështetësit më të mëdhenj të një femre. Jane dora që iu zgjatet sa herë kanë nevojë, janë drita që iu dhezet sa herë kanë nevojë, janë rruga që iu shtrohet sa herë kanë nevojë, janë mburoja që iu bëhet sa herë kanë nevojë, janë hija që i freskon sa herë kanë nevojë.
Nëse ata po t’i ndalokan klubet, lakuriçllëkun, tarahenjet e natës, dhe po u munokan të mbrojtë, nuk janë dhunues, jane mbrojtësit e tu, e ti ktheje në revoltë me ndihmën e atyre që e kanë humb fillin dhe veç kërkojnë me ba diçka. Sot, gjithëkush është e zonja me jetu me një pagë për veten dhe mos me pas nevojë për asnjë mashkull rreth vetes, por për me mbajt familje, familje të shëndoshë, për këtë si duket gjithkush nuk është e zonja.
Me vjen keq që gratë e reja mashtrohen me këtë lloj të thirrjeve dhe mbushen me mllef dhe bota sot i njeh meshkujt shqiptar si arusha e egërsina. Kur shoh komente të nanave e grave se çfarë mendimi dhe urrejtje kanë ndaj meshkujve, m’duket se po flasin për paramilitarët serbë.
E nëse pret çdo mashkull me të respektu, je ka kërkon të pamundurën, mos u lodh, po ktheju familjes tane dhe përparo, shkollohu e arrij diçka në jetën tane, dhe mos e ngrit zanin me kërku që çdo rrugaç që kalon rreth teje me pas respekt për ty.
Nuk e arsyetoj as nuk e mbroj dhu-nën, por djemtë shqiptar nuk janë lugetër dhe është e padrejtë të trajtohen si të tillë. Nuk futen të gjithë me një thes. / KultPlus.com
