Poezi nga Bob Dilan
Shqipëroi: Bujar Meholli
Më pyesin se si ndihem
a është dashuria ime e pastër
dhe pse jam kaq i sigurtë
që do t’ia dal mbanë?
Ah, ata më shikojnë
dhe e ngrijnë shikimin,
nga ky vend duan të më flakin
vetëm e vetëm se unë
te ti kam besim.
Derën ma tregojnë dhe ma hapin
këndej s’duan të më shohin më,
unë nuk jam ashtu
siç ata duan që të jem.
Dal ecë tutje-tëhu
me mijëra kilometra larg shtëpisë,
por asnjëherë i vetëm nuk ndihem
sepse besoj te ti.
Besoj te ti mespërmes ngashërimeve
dhe qeshjeve,
besoj te ti edhe pse jemi të ndarë,
te ti do të besoj edhe pas këtij mëngjesi që do të zbardh.
Ah, kur të afrohet agu,
ah, kur nata nis të shkrihet e të zhduket
ah, këto ndjenja janë ngulitur në zemrën time… /KultPlus.com