Mozaiku Faustian: Një kryevepër bashkëpunuese e tre teatrove

Uranik Emini

Teatri i “Qytetit të Gjilanit” ishte i mbushur me emocione teksa u ngrit perdja në natën e hapjes së Festivalit të Dramës Shqipe“Talia e Flakës”. Çdo karrige ishte e zënë, ndërsa shikuesit e teatrit prisnin me padurim premierën e interpretimit vizionar të Fadil Hysajt të veprës “Fausti”, një bashkëprodhim i tre teatrove të njohur, “Teatri Kombëtar i Kosovës”, “Teatri i Qytetit të Gjilanit” dhe “Teatri Bekim Fehmiu” nga Prizreni, shkruan KultPlus.

Shfaqja ishte një sukses i jashtëzakonshëm, duke e lënë audiencën të mahnitur nga bashkëpunimi krijues dhe përsosmëria artistike e shfaqur. Vendet ishin të mbushura me audiencë të etur dhe të emocionuar për të parë fundin, një dëshmi e fuqisë së performancës dhe tërheqjes së përjetshme të historisë së Faustit, duke shfaqur gjenialitetin e profesorit dhe regjisorit Fadil Hysaj. Ndërsa perdja ngrihej, ajri ishte i dendur nga pritjet, një ndjenjë që vetëm sa u intensifikua ndërsa historia u shpalos. Ishte një natë për t’u mbajtur mend, ku publiku ishte i zhytur plotësisht në histori, sytë e tyre të ngjitur pas skenës, zemrat e tyre rrahnin në sinkron me kolonat zanore të shfaqura mjeshtërisht nga Memli Kelmendi, si kompozitor i shfaqjes.

  • “Koha është një shoqëruese që udhëton bashkë me ne. Ajo na kujton të vlerësojmë çdo moment, sepse nuk do të vijë më. Ajo që lëmë pas nuk është aq e rëndësishme sa mënyra se si kemi jetuar.” – Jean Luc Picard.

Koha është një thesar gjithmonë në lëvizje por e cila nuk ka çmim, një thesar që duhet ruajtur dhe shpenzuar me mençuri. Por për Dr. Faust, kjo fjalë e urtë e vjetër ka pak peshë. I bllokuar në një cikël mospërmbushjeje, ai e gjen veten në një udhëkryq, përballë një zgjedhje që ka pllakosur mendjet e njerëzve gjatë historisë – të bëjë një marrëveshje me djallin për një shans kalimtar nga pendimi?

Dr. Faust, personazhi titullar i dramës klasike të Gëtes, është një personazh kompleks dhe shumëdimensional, rrugëtimi i vetëzbulimit dhe shelbimit të të cilit shërben si pasqyrim i përvojës njerëzore. Ai është një njeri që, pavarësisht shkëlqimit dhe intelektit të tij, e gjen veten të paplotësuar dhe në kërkim të diçkaje më shumë. Kjo turbullirë e brendshme e shtyn atë të bëjë një marrëveshje me djallin, Mefistofelin, që shërben si katalizator për transformimin e tij dhe në kontratë përfshihen njohuritë e pakufizuara dhe kënaqësitë të pafundme në këtë botë, në këmbim të shpirtit të Faustit.

Ajo që pason është një zbritje në humnerën e shpirtit të Faustit, ndërsa ai kënaqet në fillim, grumbullon pasuri, fuqi dhe përjeton majat e kënaqësisë dhe famës, me kalimin e viteve, Fausti fillon të kuptojë boshllëkun e ndjekjeve të njëpasnjëshme të tij dhe ai zhgënjehet gjithnjë e më shumë me jetën që ka zgjedhur.

Ndërsa shfaqja arrin kulmin e saj dramatik, Dr. Faust e gjen veten në një pikë kthese, i detyruar të përballet me pasojat e tmerrshme të veprimeve të tij dhe të bëjë një zgjedhje fatale midis shëlbimit dhe dënimit të përjetshëm.

Udhëtimi i tij shërben si një pasqyrë për përvojën njerëzore, si një simbol i luftës së përjetshme me tundimin dhe kërkimin e pafund për përmbushjen dhe kuptimin e jetës së tij. Dr. Fausti shërben si një përrallë paralajmëruese, një kujtesë e rreziqeve të ambicies së pakontrolluar dhe rëndësisë që vendimet në jetën e një njeriu luajnë.

Por përralla e Faustit nuk ka të bëjë vetëm me udhëtimin e një njeriu, ai gërmon më thellë në gjendjen njerëzore, duke eksploruar kërkimin e përjetshëm për qëllimin dhe zgjedhjet që formojnë fatin tonë.”

Pasi shfaqja zgjati mbi dy orë, radhën e kishte debati me dy panelistët e rregullt, Josif Papagjoni – autor i dhjetëra librave për teatër e dramë, si dhe Trina Hoti, sociologe. Në debat u përfshi edhe përfaqësuesi i shfaqjes, regjisori Fadil Hysaj dhe gazetarët e publiku.

“E vlerësoj lart shfaqjen e bazuar si inspirim në kryeveprën botërore. Për mua, regjisori Fadil Hysaj është regjisor filozof dhe i jashtëzakonshëm në punën që ai bën”. – deklaroi Papagjoni.

Kurse Hoti u shpreh se, shfaqja “Fausti”, kap tema të gjera, por një gjë me rëndësi është të thuhet se, “dija ka ndryshuar nëpër periudha të ndryshme historike, por sot, dija është e cenuar, kjo dija e klikuar, madje dija është fetishizuar, sipërfaqësore dhe jo e thellë”.

Si përfundim, shfaqja e “Faustit” në Teatrin e “Qytetit të Gjilanit” pati një sukses të jashtëzakonshëm, me publikun e përfshirë plotësisht në histori dhe me një lojë të jashtëzakonshme nga kasti.

Skenat e ndërlikuara, aktrimi i jashtëzakonshëm dhe regjia mjeshtërore kontribuan në një përvojë të paharrueshme teatrale. Ndërsa perdja mbyllej, publiku shpërtheu në duartrokitje, një dëshmi e suksesit të performancës dhe triumfit të bashkëpunimit krijues dhe ekselencës artistike.

Ndërkaq, aktori Adrian Morina, i cili luajti rolin e Mefistos, tha për KultPlus, që e llogarit veten me fat që në ka luajtur në dsisa prej kryeveprave të dramaturgjisë.

“E llogaris veten me fat që në vazhden e disa prej kryeveprave të dramaturgjisë, përfshirë Malvolion e “Natës së 12-të”, Napoleonin te “Ferma e kafshëve”, Egjisitin në “Bordel Ballkan”, tani pata fatin që të jem pjesë e “Faustit”, aq më tepër që pata mundësinë të portretizoj Mefiston”, shprehet aktori.

Morina, tutje flet edhe për rolin e tij, duke e cilësuar atë si një personazh të adhurueshëm prej aktorëve, por vështirë të zbërthyeshëm e shumë vështirë për t’u analizuar.

“Mefisto është një personazh i adhurueshëm prej aktorëve, vështirë i zbërthyeshëm e shumë i vështirë për t’u analizuar, kompleks për t’u interpretuar dhe shumë i lehtë për t’u klishezuar”, thotë ai.

Qasjen e profesorit Fadil Hysaj dhe insistimin e tij për të realizuar një Mefisto të “padjallëzuar” e sheh si të suksesshëm me vlerësimet që ka marr nga kolegët dhe duartrokitjet e publikut të pranishëm në sallë.

“Kaq të “lirë” jemi ne aktorët. Dy-tri fjalë miradie nga kolegët, pesë minuta duartrokitje nga publiku dhe harrojmë të gjitha vështirësitë”, thotë tutje Morina.

Sa i përket procesit të provave, aktori shton se ka qenë një periudhë shumë e shkurtër për t’u përgatitur, ndërkaq e vlerëson si një proces të lodhshëm, stresues, e intenziv”, duke shtuar gjithashtu se është hera e parë që ka punuar me profesorin Hysaj, i cili përveç si regjisor është edhe autori i “Faustit” (duke u bazuar në Gëthen dhe Marloun).

“Dua të falënderoj nga zemra kolegët e shfaqjes për korrektësinë, edukatën, profesionalizmin e mbi të gjitha dashninë që e kemi dhuruar përgjatë kësaj kohe, pasi kemi kaluar shumë kohë në proces të provave në Gjilan dhe 24/7 kemi menduar për “Faustin”. Ky projekt nuk do të ndodhte, padyshim, pa angazhimin e tre teatrove. Mbi të gjitha, ky projekt nuk do të ndodhte pa dashninë që e kemi dhuruar ndaj njëri-tjetrit”. tha ai për KultPlus.

Sipas tij, Festivali “Talia e Flakës” është një prej festivaleve të vetme të profilizuara në Kosovë dhe si festival i vetëm i dramës shqipe.

“Pa dramë shqipe, kombëtare, s’mund të kemi as teatër kombëtar. E gjithashtu, është një kënaqësi të jesh në Gjilan. Publik i jashtëzakonshëm, mikpritës dhe i dashur. E kur bëhet fjalë për “Flakën e Janarit”, atëherë mund të them, pa modesti, se ia kemi qitë flakën “Flakës”, thotë në fund Morina.

Duartrokitjet e publikut ishin të pafundme, si një tregues i qartë se sa shumë u kënaq publiku dhe sa mirë u luajt shfaqja.

Shfaqja është e bazuar në veprën e J. W. Gëtes dhe Ch. Marlosë, me autor dhe regjisor Fadil Hysajn, me asistent regjie Ekrem Sopin, me koreograf Robert Nuhën, asistente koreografie, Lavdije Idrizin, skenograf Mentor Berishën, kostumograf Youliana Voykovan, kompozitor Memli Kelmendin, dizajner të dritave Yann Perregaux-in, video-imazhet nga Ujkan Hysaj, mjeshtër zërimi Flamur Krasniqin, grimin nga Minivere Fejzullahi, dizajnin grafik nga Bekim Korça, organizator dhe rekuiziter Suad Berisha, realizatorë të skenografisë: Mejdi Hoti, Haki Aliu dhe Fehmi Hoti; asistentë teknikë Kenan Gurgurovci dhe Qëndrim Kqiku, dritat nga Fatmir Halili dhe Alban Limoni, e realizatorë të kostumeve, Bahrije Kurtalani dhe Anila Gashi.

Në “Faust” morën pjesë aktorët dhe aktoret vijuese: Shkelzen Veseli, Adrian Morina, Xhevdet Doda, Beslidhje Bytyçi, Aurita Agushi, Shpetim Kastrati, Kushtrim Qerimi, Sheqerie Buqaj, Liridona Shehu, Ali Demi, Alban Krasniqi, Zana Berisha, Emine Toska, Rifat Smani, Valmira Hoti, Mejreme Berisha & Alban Morina. /KultPlus.com

“Fausti”, shfaqja e parë premierë për vitin 2023

“Fausti” është shfaqja e parë premierë për vitin 2023 në Amfiteatrin e Teatrit Kombëtar të Kosovës, përcjell KultPlus.

Autor dhe regjisor i shfaqjes është Fadil Hysaj.

Ndërkaq, “Fausti” vjen si bashkëprodhim i Teatrit Kombëtar të Kosovës me Teatrin e Qytetit Gjilan dhe Teatrin “Bekim Fehmiu” Prizren!

Premiera e shfaqjes shpaloset të hënën (23 janar) duke filluar nga ora 20:00. / KultPus.com

Mes diskutimeve për filmin “Mjegull”, Hysaj shpjegon rëndësinë e art-terapisë dhe rastin e trysnisë nga serbët

Uranik Emini

Më 14 dhjetor në ambientet e Qendrës së Dokumentimit në Kosovë është shfaqur filmi dokumentar i metrazhit të shkurtër “Mjegull” nga regjisorët Fadil Hysaj dhe Ujkan Hysaj, shkruan KultPlus.

Përshtatja e ambientit me filmin që shfaqet është një ndjesi më unike për audiencën, me ç’rast ata patën mundësinë të shohin nga afër ekspozitën “Na ishte njëherë që kurrë mos qoftë”, ku tema kryesore është ajo e të pagjeturve, pikërisht edhe ajo që dokumenton filmi.

Filmi rrëfen historitë personale të Arife Gashit, Mihrije Ujkanit dhe Velibor Adzancic, të cilët ende i kanë familjarët e tyre të zhdukur si rezultat i luftës në Kosovë.

Pas filmit, me një grup të interesuarish, pati edhe një diskutim së bashku me regjisorin Fadil Hysaj, i cili tregoi edhe se si erdhi deri te kjo ide dhe realizimi i saj.

“Aty ku preken fëmijët dhe ku preket jeta e atyre që s’kanë fuqi të mbrohen, mendoj që kanë një dhimbje që ëshë traumë e përjetshme. Ajo që më bën të ndihem I lehtësuar në një farë mënyrë është se më është dashur që të bëj dy projekte për këtë temë. Një shfaqje dhe më pas edhe filmin “Mjegull”. Ujkani ka një meritë të veçantë për gjithë realizimin e këtë filmi dhe përzgjedhjen e personazheve. Mendoj që kjo përzgjedhje është e duhura. Insistimi im personal ka qenë që të bëjmë një përzgjedhje tjetër, por tani pajtohem se ajo çfarë kemi realizuar është e qëlluar”, tregon Hysaj.

Lehtësia për të biseduar për tema të renda – befasi për ekipin e filmit

“Kjo është një gjetje që ka ardhur pas shumë hulumtimeve dhe bisedave që kemi pasur me familjarët. Mënyra se si ata iu janë çasur kujtimit të vet ka treguar se ne gjithmonë kemi qenë më të frikësuar e më të emocionuar se ta. Nuk e kuptoja se si është e mundur të flasin për gjëra të rënda me aq lehtësi. Na është dashur gjithë ekipit që të reflektojmë e ta shohim në mënyrën se si ata e kanë parë. Më pas, kemi ardhur deri te një bërthamë edhe narrative ku shohim një hapësirë mes reales që ata janë dhe jo-reales që përmbushet me pritjen, imazhi që ata projektojnë me një ambient që ka ndodhur jeta e mëhershme. Në kuptimin shpirtënor, familjarët e të pagjeturve janë duke jetuar në një botë tjetër”, thotë Hysaj.

Rëndësia me u marr me tema të tilla që të mos përsëritet më e keqja, pra, historia

Ngjashmëria e historisë dhe përvojave të popullit të Izraelit dhe atij të Kosovës është një shembull që profesori e përdor shpesh.

“Unë e përdor një eksperiencë të një populli që ka përjetuar dhunë të shumtë që tani është njëri ndër shtetet më të fuqishme në botë, pikërisht Izraeli. Ata kanë përjetuar skena të tmerrshme të dhunës, të cilat ne si popull i kemi përjetuar njëjtë dhe ata si shtet çdo vit dokumentojnë memorien emocionale të tyren. Rrëfimet për Holokaustin janë të çdovjetshme. Nuk ka vepër arti ose artistë që nuk kanë bërë diçka për Holokaustin. Ai është një dokumentim emocional”.

Pas luftës dhe pas ndodhive të tmerrshme, Hysaj thotë se ne duhet të merremi me pjesën emocionale të viktimave dhe familjarëve të cilët kanë dikë që akoma po e presin, të paktën ta dijnë fatin e tyre.

“Nuk është çështja të shpjegohet se çfarë ka bërë dorasi, por si po e përjeton emocionalisht tani viktima. Ndoshta kriminelët që kanë vrarë mbi një fëmijë, nuk e kuptoj se si do t’i shohin fëmijët e tyre. Mungesa e fuqisë së tyre për të dalur e për të treguar se kam vrarë një fëmijë, e tani për të rritur një fëmijë tjetër, tregon një nivel jo vetëm civilizimit të ulët por të një niveli frustrues e manipulimi ekstrem që ka bërë një regjim te një popull tjetër”.

ART TERAPIA

Terapia e artit mund të përdoret për të ndihmuar njerëzit të përmirësojnë funksionin motorik kognitiv dhe ndijor, vetëvlerësimin, vetëdijen dhe qëndrueshmërinë emocionale. Mund të ndihmojë gjithashtu në zgjidhjen e konflikteve dhe të zvogëlojë shqetësimin.

“Ne kemi xhiruara atë se çfarë ata kanë parë çdo ditë. Në film shihen disa pjesë edhe ku familjarët tregojnë se kanë parë të pagjeturit shpesh herë, nga dera, te koshi, te toka ku kanë gropuar. Ata janë shfaqur në sytë e tyre, por jo në të vërtet. Këtë e quajmë edhe art-terapi. Art terapia është ajo se çfarë fshihet brenda personazhit nxjerret jashtë gradualisht dhe ata shpëtojnë sepse nuk e kanë më brenda vetes. Një gjë e tillë është parë edhe te shfaqja të cilën e kemi realizuar më herët”, shpjegon regjisori gjatë diskutimit.

Në film shfaqet edhe një familje serbe dhe persona të cilët janë të humbur gjatë luftës së fundit në Kosovë. Megjithatë, regjisori shpjegon se në fillim ishin dakorduar me një familje tjetër, pos pas trysnisë që kishin marr në fund kishin vendosur që ata të largoheshin.

“Një javë xhirime kemi bërë me një familje tjetër dhe jo me burrin që shfaqet këtu. Megjithatë, e kemi kuptuar se ata nuk do të vijnë më në xhirime dhe kjo ka ndodhur për shkak të presionit që kanë marr nga Lista Serbe në Kosovë”, thotë regjisori, që sipas tij, këta të fundit kanë nën kontroll dhe dijnë shumë prej gjërave që ndodhin në vendin tonë.

Shfaqja e filmit dhe diskutimi u mbështetën nga Konfederata Zvicerane – Departamenti Federal i Zvicrës për Punët e Jashtme dhe National Endowment for Democracy (NED). /KultPlus.com

Nesër shfaqet filmi ‘Mjegull’ me regji nga Fadil Hysaj dhe Ujkan Hysaj

Fondi për të Drejtën Humanitare Kosovë do të organizojë shfaqjen e filmit me metrazh të shkurtër ‘Mjegull’ me regji nga Fadil Hysaj dhe Ujkan Hysaj, i mbështetur nga Komiteti Ndërkombëtar i Kryqit të Kuq në Kosovë dhe Komuna e Prishtinës, përcjell KultPlus.

Shfaqja e filmit do të mbahet nesër duke filluar nga ora 18:00 në Qendrën e Dokumentimit Kosovë e cila gjendet në bibliotekën e qytetit ‘Hivzi Sulejmani’ në Dardani, Prishtinë, ku pas filmit do të ketë bashkëbisedim me regjisorin Fadil Hysaj.

Filmi rrëfen historitë e Arife Gashit, Mihrije Ujkanit dhe Velibor Adzancic, tre nga familjarët e të zhdukurve si rezultat i luftës në Kosovë. Filmi përdor një narracion të dyfishtë, në plan të parë është rrëfimi i secilit familjar, në ambientet shtëpiake gjatë jetës së përditshme, më pas narracioni zhvendoset në vendet ku për herë të fundit secili nga ata i panë të dashurit e tyre dhe në këtë pikë historia tregohet përmes lojës së aktorëve të cilët i përjetësojnë edhe njëherë këto kujtime, si në mjegull.

Familjarët e mbi 1600 personave të zhdukur janë ende në pritje të lajmeve për fatin e të dashurve të tyre. Familjet kanë të drejtë të dinë. Autoritetet e mbartin përgjegjësinë kryesore për të siguruar përgjigje.

Shfaqja e këtij dokumentari vjen si pjesë e bashkëpunimit të Qendrës së Dokumentimit Kosovë me autorë, artistë dhe hulumtues ku do të prezantohen dhe diskutohen punë dhe vepra artistike që trajtojnë tema të ballafaqimit me të kaluarën dhe drejtësinë tranzicionale.

Shfaqja dhe diskutimi mbështetet nga Konfederata Zvicerane – Departamenti Federal i Zvicrës për Punët e Jashtme dhe National Endowment for Democracy (NED). / KultPlus.com

Premiera “Fausti” nga Fadil Hysaj do të hap Festivalin e Dramës Origjinale Shqipe në janar të vitit 2023

Tashmë në Teatrin e Gjilanit kanë filluar provat e para me një koproduksion madhështor mes tri teatrove (Teatri Kombëtar i Kosovës, Teatri “Bekim Fehmiu” – Prizren dhe Teatri i Gjilanit), përcjell KultPlus.

“Fausti”, një shfaqje nga Fadil Hysaj, bazuar në “Faustin” e Gëtes e të Marlosë, do të jetë premiera e radhës e cila edhe do të hap Festivalin e Dramës Origjinale Shqipe, në janar të vitit 2023, për të vazhduar me reprizat e saj në Gjilan, Prishtinë, Prizren, Shkup e Tiranë. / KultPlus.com

Kryetari Rama: Ndër vite ‘Etno Fest’ është bërë platformë për shpalosjen e kulturës materiale e shpirtnore mbarëshqiptare

Kryetari i Komunës së Prishtinës Përparim Rama së fundmi ka cilësuar festivalin Etno Fest si një platformë qendrore për shpalosjen e kulturës materiale e shpirtërore mbarëshqiptare, përcjell KultPlus.

“Për disa ditë me rradhë, do të keni rast të ndiqni shfaqje, ekspozita, instalacione, performanca e diskutime mbi aspekte të etnografisë shqiptare, e të shijoni specialitete të kuzhinës tradicionale”, ka thënë ai.

Më poshtë KultPlus ua sjell postimin e tij të plotë:

Ndër vite festivali Etno Fest është bërë platformë qendrore për shpalosjen e kulturës materiale e shpirtnore mbarëshqiptare.

Për disa ditë me rradhë, do të keni rast të ndiqni shfaqje, ekspozita, instalacione, performanca e diskutime mbi aspekte të etnografisë shqiptare, e të shijoni specialitete të kuzhinës tradicionale.

Një falënderim i veçantë për drejtorin dhe themeluesin e këtij festivali, z. Fadil Hysaj dhe ekipin e tij fantastik që sivjet po na e sjellin EtnoFestin për të 12-tën herë, duke e pasuruar kështu Prishtinën tonë të përjetimeve.

Mos e humbni rastin për të përjetuar vlerat të cilat shpalosë ky festival. / KultPlus.com

“Burrnesha”, një dramaturgji e ashpër e cila sulmon paragjykimin

Era Berisha

Ishte vjeshta e vitit 1995 kur personazhi kryesor Sose vendos të sakrifikojë veten e saj për të ndryshuar përgjithmonë rrugëtimin jetësor. Pas një vendimi të pakthyeshëm, Sose shndërrohet në një burrneshë e cila në çdo moment do të përballet me konceptin e lirisë dhe ajo do të ngërthehet përbrenda vorbullës së të qenurit një ‘burrë’ që përfiton disa nga privilegjet të cilat i gëzojnë vetëm ata. Në një dimension jashtëzakonisht të thellë që nuk është parë asnjëherë më parë, mbrëmë u shpalos premiera e shfaqjes “Burrnesha” nga regjisori Erson Zymberi, shkruan KultPlus.

Gjithçka nisi kur një numër i madh i të pranishmëve shkelën brenda skenës së Teatrit ‘Oda’ që dukshëm kishte ndërruar formë. Me një koncept ndryshe nga e zakonshmja, publiku pati rastin të shijojë shfaqjen në dy anë me ç’rast qysh në fillim shfaqja po sillte copëza kreativiteti. I ndarë në dy anë, publiku u mirëprit me një tym që kishte kapluar vendin në masë të duhur dhe po tregonte për një mjedis kulturor i cili i ngjasonte një të huaji.

Fotografia: Agon Ahmeti

Nën dritat e fikura të skenës dolën aktorët: Semira Latifi, Tringa Hasani dhe Kushtrim Qerimi, të cilët me lojën e tyre të mrekullueshme portretizuan realitetin e vërtetë të fenomenit të burrneshave, gra shqiptare të cilat për të mbrojtur nderin e familjes detyrohen të jetojnë si burra, duke hequr dorë përgjithmonë nga jeta e të qënurit një grua.

“Burrnesha” përplasi para të pranishmëve thelbin intim të personazhit kryesor, Sose që vjen nën aktrimin e pakrahasueshëm të Tringa Hasanit. Në veriun e Shqipërisë, njëra nga pak burrneshat e mbetura apo ndryshe të ashtuquajtura ‘virgjëreshat e Shqipërisë’, Sose, takohet me antropologen angleze, Edith (Semira Latifi) dhe të dyja udhëtojnë për në Londër për t’iu shpalosur studentëve në një universitet, dukurinë e burrneshës dhe procesin e shndërrimit të saj. Por gjatë kësaj vizite, gjërat duken se nuk po shkojnë dhe aq mirë për Sosen. Papritmas ajo e gjen veten brenda një performance queer që po përgatitet nga Julian që është një drag-queen e njohur e Londrës dhe ajo nëpërmjet historisë të Sose-s bën çmos që të sjell diçka të paparë më herët në Teatrin Soho të Londrës, në mënyrë që mos të humbasë punën e saj.

‘Julian’ që vjen nën interpretimin e mahnitshëm të aktorit Kushtrim Qerimi, vazhdimisht thumbon dhe ironizon me faktin që Sose nuk është një grua reale. Ajo para fytyrës së Sose-s i flet për një jetë të cilën ajo do të duhej ta kishte bërë qysh herët duke e shtyrë atë të përballet me kulturën e huaj të Londrës. Sose, e tronditur nga takimi me këtë kulturë, nis të shtrojë e rishtrojë pyetje ndaj vetvetes dhe shtyn që ajo të kuptojë diçka tjetër. Ajo kupton se koncepti i lirisë në fakt është një mos-liri në një shoqëri të ndërtuar mbi vlera të ndryshme, ndërsa në Shqipëri, nga mungesa e të drejtës së lirisë, gruaja detyrohet të shndërrohet në një burrë për të fituar lirinë e saj.

Një lloj intimiteti mes Sose-s dhe antropologes Edith që vjen nën një format tejet interesant dhe eksperimental, ku ofshamat dhe epshi bëhen bashkë në një lloj situate ku Sose tregon se burrëria e saj në fakt nuk është dhe aq fisnike dhe aq krenare sa pretendon të jetë. E kjo më së miri vërehet edhe atëherë kur në secilin muaj, Sose tradhton vetveten e saj për shkak të menstruacioneve. Andaj, monologu i aktores Tringa Hasani rreth kësaj çështjeje zgjoi admirimin dhe befasinë në publik. Interpretimi i atij niveli artistik u fut thellë brenda ndjenjave të secilit të pranishëm mbrëmë dhe dëshmoi edhe një herë se janë detajet ato të cilat krijojnë një shfaqje e cila do mbetet gjatë në kujtesën e secilit.

Ndërkaq, pa skenografinë nga Bekim Korça, muzikën nga Trimor Dhomi, koreografinë nga Gjergj Prevazi, kostumet nga Yllka Brada si dhe dritat nga Mursel Bekteshi, kjo shfaqje nuk do të kishte magjinë që e solli mbrëmë. Një magji që zbriti në Teatrin ‘Oda’ e që do të vazhdojë të mbetet e atillë.

Shfaqja “Burrnesha” me autor Jeton Neziraj shpalosi fenomenin e burrneshës që në fakt është shfrytëzuar dhe përdorur jashtëzakonisht shumë nga mediat ndërkombëtare e që është konsideruar si një ekspozim jo-përfitues që portretizon dukshëm shoqërinë patriarkale.

Për të treguar më shumë rreth shfaqjes dhe vështirësive të realizmit, për KultPlus foli regjisori Erson Zymberi.

“Ka qenë një proces intensiv i provave jo vetëm me aktorët por edhe me ekipin tjetër kreativ të shfaqjes. Në këtë proces, përveç idesë përmbajtjesore të konfigurimit të teatrit Oda si hapësirë, ideja e krijimit të shou-it ka qenë ajo që kemi dashur të trajtojmë sepse kjo vëmendje mediale që shpeshherë iu është dhënë personazheve të caktuara, në rastin tonë kemi fenomenin e burrneshave, ka qenë më shumë trivial e sipërfaqësorë sesa shpalosja e anës së brendshme të tyre”, shpalos Zymberi.

Sipas tij, ajo që është trajtuar është fakti që fenomeni i burrneshave vjen në një kohë kur sot debati mbi ligjin e martesave me gjininë e njëjtë është shumë aktual në Kosovë. Andaj, ai shpreson që përmes shfaqjes të nxitet ky debat sepse teatri konsiderohet ajo platformë ku duhet të ngritët zëri për çështje të kësaj natyre.

“Ka qenë pikërisht njëri prej monologëve të Burrneshës, në të cilën ajo flet për tradhtinë e saj sepse në një odë të burrave, në një shoqëri patriarkale, kur asaj i vinë menstruacionet, ‘burrëria’ e saj e tradhton. Kjo më ka lënë përshtypje shumë të veçantë se si dramaturgu Neziraj e ka shkruar në këtë nivel dhe është marrë me një detaj i cili më vonë bëhet shumë interesant”, thotë Zymberi.

Ndërsa, aktorja Tringa Hasani për KultPlus shpalosi vështirësitë për të portretizuar rolin e burrneshës.

“Për mua nuk ka qenë fare i lehtë ky rol, në fillim kur e mora ta lexojë tekstin nuk kam besuar që mund t’ia dalë, por gjatë procesit me ndihmën e regjisorit dhe kolegëve arrita dhe sot jam ndjerë tepër mirë ngase e kam dhënë maksimumin tim. Ishte një energji shumë e mirë sonte dhe shpresoj se atë çfarë kam përçuar unë, publikut t’i ketë pëlqyer”, thotë Hasani.

Sipas saj, roli i Burrneshës është një rol shumë i vështirë sepse përderisa një femër vendos për të sakrifikuar vetën e për t’u shndërruar në burrneshë vetëm se në shtëpi janë katër motra dhe duhej të mbrohej nderi i shtëpisë, kjo tregon se sa e vështirë e po aq e dhimbshme ka qenë kjo dukuri.

Fotografia: Agon Ahmeti

Po ashtu, regjisori Fadil Hysaj për KultPlus në aspektin profesional tregoi rreth përshtypjeve të tij për këtë shfaqje.

“Shfaqje e cila me të vërtetë të bën të mendosh shumë për një problem që realisht nuk është trajtuar asnjëherë në një dimension kaq të thellë. Ka spektër antropologjik, psiko-analitik, sarkazëm, ironi, dramë, elemente tragjike dhe ka një ‘shou’ botërorë për një zonë të braktisur në Evropë. Pra, ka shumë dimensione që janë harmonizuar shumë bukur në shfaqje me një lojë të jashtëzakonshme të aktorëve dhe me një regjisor që është shumë mirë i komponuar me një dramaturgji cinike të Jeton Nezirajt, i cili me shumë sukses i drejton temat delikate”, thotë Hysaj.

Sipas tij, dramaturgjia e Nezirajt është një proces çlirimi nga makthet teknologjike, kulturore dhe konfrotues.

“Paragjykimet e paraqitura në shfaqje janë të shtresuara me shekuj dhe të ndërtuara nga miqtë e shqiptarëve që kryesisht portretizojnë kulturën arkaike që ka mbetur diku në bisht të Evropës. Por, ky lloj trajtimi sikur në të gjitha dramat e Jetonit, është një dramaturgji e ashpër e cila sulmon paragjykimin, skemën dhe gënjeshtrën institucionale, çfarëdo tematike qoftë ajo. Në vitet e 90-ta është punuar shumë në temën e burrneshave për t’i paraqitur diku atje në Shqipëri dhe është një ‘Afrikë e vogël’ ku femrat nuk kanë të drejta dhe për të fituar lirinë e tyre detyrohen të kthehen në mashkull. Këto propaganda të cilat kanë pasur një sistem janë bërë tema botërore”, shpalos ai.

Për Hysajn, artistët shqiptar janë shndërruar në instrumente për të bërë diçka që është realisht shumë kundër efektit, gjë kjo që ka dëmtuar shumë në aspektin kulturor.

“Ka femra që ndihen meshkuj, njashtu qysh ka meshkuj që ndihen femra. Sot, Kushtetua e Kosovës e lejon diçka të tillë qysh e lejon civilizimi bashkëkohor-perëndimor. Ata që duan të bëhen meshkuj, kanë të drejtë për të kaluar në proces biologjik të ndërrimit të gjinisë. Pra, diçka e tillë që sot shtetet demokratike insistojnë për të ndërtuar si të drejtë e njeriut, në traditën shqiptare ka ekzistuar si e drejtë shumë moti.”

Gjithashtu, për të treguar rreth sfidës së të luajturit rolin e Sose-s, për KultPlus foli aktorja Aurita Agushi.

Sipas saj, rolin e Burrneshës sonte Tringa e solli në mënyrë shumë të mirë. Si aktore, ajo i ka shtyrë limitet e saj përtej dhe e pashë një transformim të saj tejet të bukur.

“E pashë një punë të jashtëzakonshme të regjisorit dhe të aktorëve si dhe komplet ekipit. Tek ne në Kosovë nuk është se ka pas shumë burrnesha por kjo dukuri shfaqet më shumë në Malësinë e Shqipërisë dhe është shumë më e vështirë për ne kur e marrim për ta kuptuar dhe inskenuar si dukuri, sado që jemi të njoftuar me të. Është shumë sfiduese për regjisorin dhe aktorët për të trajtuar këtë dukuri, por ata e sollën në një dimension tjetër dhe ndryshe nga ajo që jemi mësuar ta shohim nëpër dokumentare apo filma”, thotë Agushi.

Ky është produksioni i parë në gjuhën shqipe i kësaj drame. Më herët ajo është vënë në skenë në gjermanisht, në Zvicër, si një bashkëprodhim i: Forever Productions, Schlachthaus Theater Bern, Theater Winkelwiese Zürich, Kleintheater Luzern dhe Kellertheater Winterthur.

Reprizat e shfaqjes “Burrnesha” vinë me datë 11 maj dhe 12 maj duke filluar nga ora 20:00 në Teatrin Oda. / KultPlus.com

Fotografia: Agon Ahmeti

U dha premierë shfaqja ‘FUEGO’

Në Teatrin Adriana në Ferizaj, të shtunën u dha premiera e shfaqjes Fuego me autor Shpëtim Selmani, regjisor Fadil Hysaj dhe aktorë Bajrush Mjaku e Shpëtim Selmani.

“Shfaqja synon së paku të prek burimet e negativitetit të akumuluar pa pretendimin e gjetjes së shkakut fillestar, pa pretendimin që të japë përgjigje se si duhet të çlirohemi prej atij vreri. Mjafton të evidentohet problemi. Kjo është e pakta që mund të bëhet përmes një vepre arti”, ka shkruar MKRS-ja.

KultPlus ju sjell njoftimin e plotë të tyre:

U dha premierë shfaqja FUEGO

Në Teatrin Adriana në Ferizaj, të shtunën u dha premiera e shfaqjes Fuego me autor Shpëtim Selmani, regjisor Fadil Hysaj dhe aktorë Bajrush Mjaku e Shpëtim Selmani.

“Fuego” është ndër dramat e pakta në dramaturgjinë bashkëkohore shqiptare, e cila trajton problematika të mëdha me qasje minimaliste dramaturgjike. Ngjarja e kësaj drame ndodhë në një dyqan servisi të pajisjeve të prishura shtëpiake. Një burrë dhe një djalë bien në konflikt rreth kusurit të një pagese prej 3 eurosh, të cilat nuk ka t’ia kthejë burri i cili e ka riparuar ngrohësen FUEGO.

Shfaqja synon së paku të prek burimet e negativitetit të akumuluar pa pretendimin e gjetjes së shkakut fillestar, pa pretendimin që të japë përgjigje se si duhet të çlirohemi prej atij vreri. Mjafton të evidentohet problemi. Kjo është e pakta që mund të bëhet përmes një vepre arti.
Në premierën e kësaj shfaqje që u prit shumë mirë nga publiku, ishte i pranishëm edhe Ministri i Kulturës, Hajrulla Çeku.
/ KultPlus.com

Hysaj për Jeton Neziraj: “Të çmohesh në Kosovë, për një vepër arti, në rrethana të mjerimit kulturor mund të shpërthesh me arritje individuale si artist”

Dramaturgu Jeton Neziraj ditë më parë ka fituar Çmimin Evropian 2020 për Arritje Kulturore.

Për këtë ka reaguar edhe regjisori, Fadil Hysaj i cili në rrjetin social Facebook ka shkruar se ndihet krenar që për një kohë ka pasur fatin që Nezirajn ta ketë student dhe të përcillte zhvillimin e tij kulturor.

Tutje ai ka shtuar se të çmohesh në Kosovë, për një vepër arti, në rrethana të mjerimit kulturor mund të shpërthesh me arritje individuale si artist.

Më poshtë mund të lexoni statusin e tij të plotë:

Këto ditë Jeton Neziraj u shpërblye nga “EuropeCultureForum” me Çmimin Evropian 2020 për Arritje Kulturore. “EuropeCultureForum” i akordon ketë̈ çmim duke e çmuar si autorin politik më përfaqësues në Ballkanin e ri dhe si ambasador i kulturës ndërmjet Lindjes dhe Perendimit, i cili me punën e tij ndërvepruese, brenda dhe jashtë Evropës, ka tejkalu kufijtë nacional dhe barrierat kulturore – historike duke kriju kështu lidhje kuptimplota bashkëpunuese në Kosovë, Evropë e SHBA.

Jeton Neziraj brenda ditës u ba njëri nga personalitetet më të çmuara kulturore të kontinentit të Evropes… Kur e lexova këtë lajm u ndjeva krenar se një kohë e kisha pas student dhe isha pjesë e edukimit të tij si krijues i dramës dhe që kisha pasë rastin me e percjellë zhvillimin e tij që nga koha e studimeve në Fakultetin e Arteve deri sot kur ai iu imponua kontinentit si personalitet kulturor.

Të çmohesh në Kosovë për një arritje artistike, për një vepër arti, që edhe në rrethana të një mjerimi kulturor mund të ndodhë të shpërthesh edhe me arritje individuale qoftë si artist apo si shkencëtar…Kosova ka dhënë dhe vazhdon të jep emra artistësh që me veprat e tyre u maten me artistë të çmuar te artit nëpër botë! Por të çmohesh për arritje kulturore në nivel evropian, kjo do te duhej të ishte lajm shumë i rëndësishëm për Kosovën e katandisur në mjerim kulturor tash e 3 dekada.

Jeton Neziraj, qysh si student i dramturgjisë, si publicist dhe dramaturg i ri, e me vonë si ndërmarrës kulturor në Qendrën Multimedia, arriti të krijoi profilin e tij politik dhe kulturor. Ia doli madje të fitoj përkrahje të fondacioneve të shumta ndërkombëtare të cilat e mbështetën edhe atëherë kur në dramat dhe shfajet e tij ishte pikërisht administrata evropiane e instaluar në Kosovën e pasluftës ajo që goditej e satirizohej më së shumti.

Duke qenë këmbëngulës, skajshmërish i guximshëm, ai nuk hezitonte të nxirrte në shesh të vërteta të cilat të tjerët s’kishin guxim as t’i bisedonin mes vete. Kjo e bani Jeton Nezirajn që në fazat e para të zhvillimit të tij një personalitet me identitet dhe ai u pa si ze perfaqësues i brezit të ri të dramaturgëve shqiptar, që në skenën shqiptare solli një frymë të ashoër kritike shpesh deri në arrogancë, në trajtimin e temave politike, duke e i kthy kështu teatrin në vendin ku të vërtetat trajtohen me gjuhë sa të guximshme po aq edhe artistikisht provokative, që publikun e nxjerr nga konformiteti i shikuesit pasiv dhe e detyron të ketë opinionin e tij për atë që ka pa. Kështu teatri kthehet në institucion me vlera kulturore aktive… Dhe ishte pikërisht kjo vlerë e cila iu çmua aq lartë Jeton Nezirajt nga “EuropeCultureForum”. dhe mund të thuhet se ky vlerësim përmes Jeton Nezirajt i njihet edhe brezit të ri të krijuesve të Kosovës i cili i edukum në Universitetin paralel te viteve te 90-ta ndjeu në lëkurë̈ segregacionin etnik, luftën me qëlime shfarose të Sërbisë së kohës së MIllosheviqit e pas çlirimit të Kosovës dhe krijmit të shtetit, ndjeu në lëkurë më së randi zhgënjimet me lirinë e shtetin ku u ndien të mashtrum e të shkelun e të pavlerë nga kastat politike të pasluftes dhe nga adminstratat ndërkombëtare të instaluara në Kosovë. Zhgënjimi me lirinë e cila iu servua shqiptarëve si një llavë anarkie, korrupsioni e krimi, të ziera bashkë në kuzhinat ballkanike, edhe me përkrahje të administrates nderkombëtare e cila ende vazhdon të flirtojë me kasten e politikanëve të korruptuar e të zhytur në krime, ishte tema e shumicës së projekeve skeniko-politike te Nezirajt. Shfaqjet bazuar në dramat e tij ishin klithma proteste të një brezi i cili refuzonte lirinë e cungume dhe izolimin sepse ky brez s’mund të konsiderohet me asgjë përgjegjës për gjendjen e pashpresë në të cilën ka ra ky vend . Shfaqjet e krijuara nga dramat e Jetonit, përmes gjuhës skenike arritën të shprehin guximshëm opinionet politike të një brezi të papozicionuar politikisht pro apo kundër një pushteti. Duke u marrë me gamë të gjerë trajtimesh te tabu temash sidomos me ato politike, ai u përball reagime, debate kontraverze, e shpesh edhe me sharje fyerje e edhe me kercnime. Por ai asnjëherë nuk e lakoi kurrizin. Përkundrazi, u shfaqë në secilin projekt edhe më këmbëngulës dhe më i fuqishëm në opinionet e tij.

Të qëndrosh gjatë në këmbë duke qenë vetvetja, pa u bërë pjesë e asnjë klani apo kaste politike dhe të bësh punë te sukseshme është mision për admirim… Të guximshmit janë të vetmitar në fillim, dhe duke qenë kembëngulës në kauzën e tyre, kur nisin t’ia dalin mban, kjo i bën të shihen si lider rreth e të cilëve fillon të ndodhë shumëçka me vlerë… Dhe çmimet qe i akorduan Jeton Nezirajt këtë vit nga “EuropeCultureForum”, bashkë me çmimin per letersi të cilin BE ia ndau muaj më parë aktorit dhe shkrimtarit te ri Shpetim Selmani, (të krijuar si emër pikerisht në Qendrën Multimedia të Nezirajt) na bënë të besojmë se një brez i shëndoshë po vjen ne skenën kulturore të Kosovës. Ata tani duken të paktë në numër, por koha e tyre tashmë ka ardhë. Ata tashmë jan ba modele që inspirojnë brezin e tyne, dhe, shumë shpejt, rreth tyne do të përfshihet një rreth më i gjanë krijuesish me një profil shumë më konkurues në përmasa evropiane e me gjerë. Dhe do të jetë brezi i Jeton Nezirajt ai i cili me teatrin dhe ndërmarrje më të avansume kulturore do ta ndryshojë për të mirë imazhin e nëpërkëmbur kulturor të Kosovës ne Evropë e përtej saj…/ KultPlus.com

Hysaj për Brahimajn: Nuk arriti ta fitojë betejën me politikanët për një sallë për balerinët që punojnë në bodrum

Nga Fadil Hysaj

Lamtumirë Babai i Baletit të Kosovës

Ahmet Brahimajt duhet t’i njihet merita historike për ringjalljen e Ansamblit të Baletit pas luftës. Ai e rikrijoi atë nga etapat fillestare shkollore deri te një asnambël homogjen që tashmë funksionon si një familje e shëndoshë ku respektohet dhe vlerësohet secili. Synimi i Ahmet Brahimajt ishte të krijonte një ansambël të qendrueshem i cili do të mbijetonte edhe në kohën kur ai më nuk do të jetë në mesin e tyre.

Ahmet Brahimaj ka meritë të jashtëzakonshme edhe në kultivimin e një publiku që e do dhe e vlerëson baletin . Ai e kishte një listë të gjatë të miqve të baletit të cilët personalisht i ftonte me telefon para çdo premiere pas të cilës gjithçka frymonte në atmosferë festive kulturore.

Nuk arriti ta fitojë vetëm një betejë, atë me politikanët të cilët u mundua shumë t’i bënte aleat të projektit të tij me shpresë se do të kishte së paku një sallë të denjë për ushtrime e prova për balerinët e tij, të cilët ka dy dekada që vazhdojnë të punojnë në një bodrum me lagështi në Teatrin Kombëtar.

Mund të jetonte më gjatë që të realizonte edhe këtë pjesë të ëndrrës së tij që “fëmijët e tij fluturues” të kishin një qerdhe më të denjë për artin e tyre …
I paharruar ndër breza qoftë emri yt, mik i brezit që besonte ne fuqinë e artit. / KultPlus.com

Regjisori Fadil Hysaj: Unë nuk dua një vdekje arabe

Mbrëmë u dha lajmi që Sabri Beqiri nga Akrashtica e Vushtrrisë i cili jeton në varfëri të skajshme u përballë me një problem që ndoshta se kishte pritur.

Dy ditë më parë atij i vdiq nëna, e për ta varrosur atë, Bashkësia Islame e Kosovës, dega në Vushtrri, fillimisht e detyroi të paguajë për anëtarësi shumën prej 417 eurove.

Beqiri u detyrua të shesë një viç, në mënyrë që nëna e tij të varrosej sipas ritit islam, ani pse klerikët fetarë kanë thënë se këto raste janë të lira nga pagesa.

Ky rast e ka irrituar masën të cilët kanë reaguar në mënyra të ndryshme.

Ndërsa regjisori Fadil Hysaj, përmes një statusi në Facebook, është shprehur se Sabriu për të varrosur nënë në arabisht është dashur ta shes vicin, ndërsa vet regjisori thotë që nuk e do një vdekje të tillë.

“417 euro Bashkësia Islame e detyron një fukara me pagu për t’ia varros nanën dhe ai i shkreti detyrohet me e shit viçin për me e përcjellë nanën arabisht në botën tjetër! Nëse dëshironi një vdekje si kjo ja çfarë do ta keni! Unë jo!”, ka shkruar Hysaj. / KultPlus.com

Premiera e shfaqjes “Skënderbeu – Dashuri apo Liri” do të mbahet më 28 dhjetor

Premiera e shfaqjes “Skënderbeu – Dashuri apo Liri” e paraparë të mbahet më 24 dhjetor është shtyrë për datën 28 dhjetor, ka njoftuar Teatri Kombëtar i Kosovës.

“Teatri Kombëtar i Kosovës me keqardhje ju njofton se premiera e shfaqjes “Skënderbeu – Dashuri apo Liri” e planifikuar të mbahet me datë 24 Dhjetor (e Hënë) për disa shkaqe teknike do të zhvendoset me datë 28 Dhjetor (e Premte) ora 20:00 si dhe repriza e parë do të jetë më 29 Dhjetor (E shtunë). Duke ju kërkuar ndjesë për këtë ndryshim të detyrueshëm, ju falënderojmë për mirëkuptimin tuaj dhe njëherësh ju dëshirojmë mirëseardhje në premierën e fundit të TKK-së për këtë vit”, është njoftimi i TKK-së./ KultPlus.com

Fadil Hysaj do të sjellë një këndvështrim jo të rëndomtë të historisë së Skënderbeut në TKK

Gili Hoxhaj

“Skënderbeu ose Dashuria dhe Liria” është vepra e njohur e autorit anglez Thomas Whincop, që është shkruar në vitin 1747, e që në Teatrin Kombëtar të Kosovës vjen në fund të këtij viti, me regji të Fadil Hysajt, që njihet si një nga regjisorët më me nam në Kosovë.

Jo edhe shumë kohë nga provat e kësaj shfaqje, Hysaj së bashku me një trupë jo dhe të vogël të aktorëve kosovarë veçse kanë arritur të ndërtojnë bazën e konceptit të shfaqjes, e cila vjen e strukturuar si shfaqje në shfaqje, që e bën që procesi të sjellë një dramë të veçantë në kuadër të shfaqjes, ku brenda saj paraqitet një regjisor me një trupë teatrale. Sipas Hysajt në një rrëfim për KultPlus, krejt kjo arrin ta nxjerrë në pah atë se çfarë ruajnë sot shqiptarët nga trashëgimia Skënderbegiane.

Synimi i shfaqjes nuk është demitizimi i figurës së Skënderbeut, por përballja e aktualitetit shqiptarë me figurën e Skënderbeut. Shfaqja si e tillë përballë të kaluarën e rreth 550 vitesh, me të tashmen për të nxjerrë në pah se hapësira mes të tanishmes dhe të kaluarës është shumë më e madhe se këto vite.

Pikërisht rreth pyetjes se “A besojnë sot shqiptarët e kësaj kohe në dashuri dhe liri”, zhvillohet koncepti i trupës teatrale në relacion me regjisorin, e që shpërfaqet me konflikte e fërkime që e sfidojnë këtë tematikë. Sipas regjisorit Hysajt krejt kjo tregon se si shoqëri mbetemi larg kësaj lënde e tematike dhe ka mbetur shumë pak nga ajo që Gjergj Kastrioti- Skënderbeu qoftë si mit a personazh, ka arritur deri në këtë kohë ta mbajë gjallë substancën kombëtare.

“Nëse dikur ka ekzistuar kulti i dashurisë, a ekziston ai sot? A besojnë sot shqiptarët e kësaj kohe në dashuri dhe liri? Kam ardhur në përfundim që besojnë shumë pak dhe kjo paraqet një nivel të një kulti të jetës së lirë dhe dinitetshme se a ekziston sot si realitet apo ekziston si synim dhe dëshirë”, thotë Hysaj për KultPlus, duke shtuar se Gjergj Kastrioti-Skënderbeu nuk është hero tragjik, çfarë janë përpjekur t’ua m’veshin shqiptarëve, heronj të tipit që kanë “kultin e sakrificës”, Hysaj thotë se Skënderbeu mbetet një hero që nuk ka njohur humbje por që është vlerësuar më shumë nga qendrat e tjera evropiane e shumë më pak nga shqiptarët.

Tutje Hysaj shprehet se virtytetet që janë të sublimuar në një figurë si ajo e Gjergj Kastriotit Skënderbeut, nuk janë hasur në dimensionin e njëjtë në asnjë histori të ndonjë populli.
“Skënderbeu ose Dashuria dhe Liria” do të sjellë para publikut të Prishtinës të dhëna historike duke u lidhur me personazhet që e kanë karakterizuar jetën e heroit kombëtar Gjergj Kastriotit. Po ashtu në këtë shfaqje vjen edhe skena në afërsi të Krujës, kryeqytetit të Arbërisë në vitin 1451. Personazhet historike në këtë shfaqje vijnë me emra të tjerë, duke shprehur nivelin më të lirë të autorit, ndërsa e rëndësishmja e gjithës kësaj është se të gjitha personazhet dhe të dy taborët që luftojnë me njëri-tjetrin përshkohen nga dashuria.

Hysaj tregoi për KultPlus, se fillimisht për këtë vepër e ka intriguar titulli, që përfaqëson një titull jo shumë të rëndomtë e që është një binom i shenjtë i një vendi të lirë ku sundon dashuria por s’mund të jetë i lirë, ndërsa thekson se nuk mund të ketë dashuri pa liri, ashtu si s’mund të ketë liri pa dashuri.

“Në kuptimin shumë ma të gjerë të kësaj fjale është një këndvështrim jo i rëndomtë i historisë së Skënderbeut, si të relacionit të tij me një femër që quhet Arianisa (bija e Gjergj Arianitit) që në kuptimin historik është Donika, po ashtu dhe motra e tij është e paraqitur me emrin Amisa, duke qenë se autori e ka trajtuar në nivel pak më të lirë dhe s’ka dashur të jetë në konflikt më të dhëna historike, të tjerët janë personazhe historike që paraqesin periudhën e rrethimit të Krujës, kur Sulltan Murati II vjen që ta mposhtë Skënderbeun”, pohoi regjisori, duke vazhduar të thotë se të dy taborët luftojnë për Arianisën (bija e Arianitit, robinë e turqve) dhe rreth saj krijohet një dimension alegorik dhe metaforik.

Sipas regjisorit dhe analistëve që kanë analizuar këtë tekst, personazhi i Arianisës simbolizon Shqipërinë e robëruar, të marrë peng ku të dy palët duan ta kenë nën sundimin e tyre.

“Në fund teksti thuhet “Shqipëria u lirua, Arianisa është e imja”, kjo është fjalia të cilën përkthyesi nuk e ka futur në përkthimet që i ka bërë para pesëdhjetë vitesh, por në versionin anglisht ekziston kjo fjali”, shprehet ai.

Kjo shfaqje vjen në lojën e aktorëve Bujar Ahmeti, Dibran Tahiri, Bislim Muçaj, Armend Baloku, Ismet Azemi, Faris Berisha, Shpëtim Kastrati, Shpëtim Selmani, Donika Ahmeti, Sheqerie Buçaj, Teuta Krasniqi, Vjosa Tashollli , Edona Reshitaj, Afrim Muçaj, Adhurim Demi dhe Naim Berisha.

Bashkëpunimin me aktorët Hysaj e cilëson si jashtëzakonisht të frytshëm që nga fillimi, ndërsa thotë se ata janë shumë të motivuar në realizimin e kësaj shfaqje.
“Kasta e aktorëve është me një energji shumë pozitive dhe të gjithë e kanë kuptuar se është një projekt shumë i rëndësishëm jo vetëm për ata por edhe për këtë përvjetor që ka rëndësi shumë të madhe për shqiptarët se çfarë relacioni kemi krijuar me këtë figurë”, tha ndër të tjera Fadil Hysaj.

Regjisori e cilëson këtë vepër si një dramaturgji jo dhe shumë e lehtë për inskenim dhe e largët në kuptimin e aktualitetit.

“Ne kemi dashur që ta sjellim të tillë në skenë por duke e krijuar edhe një dimension të ri, atë të inskenimit, duke e krijuar një dramë paralele, dramën që e ka një regjisor në procesin e krijimit të kësaj tematike”, tregon profesori Fadil Hysaj, duke vazhduar të thotë se përmes kësaj shfaqje do të prekë mbi një dimension pothuajse banal të realitetit të sotëm ku sundon intriga, gënjeshtra, në disa raste edhe krimi e ku platforma morale, e vërteta, liria, dashuria janë diçka me të cilat abuzohet.

Fadil Hysaj i cili ndër dekada ka kontribuar në krijimin e zhvillimin e jetës teatrore në vend, në Teatrin Kombëtar të Kosovës si regjisor kthehet pas tri vitesh. Shfaqja që para tri vitesh e ka ngjitur në dërrasat e Teatrtit Kombëtar të Kosovës, Hysajn, ishte “Grafitet” me tekst të Mehemet Krajës.

Ai thotë se teatri mbetet i njëjti ndërsa ai do të donte që të ishte në një standard shumë më të lartë.

“Është një teatër që gradualisht po rrënohet në kuptimin infrastrukturor dhe më nuk i plotëson kushtet për të qenë i tillë, shteti i Kosovës duhet të mendojë me urgjencë ta bëj një teatër tjetër që së paku do të ofrojë kushte higjienike për aktorët që rrezikojnë shëndetin e tyre gjatë punës këtu”, tha Hysaj për KultPlus.

Mentor Berisha do të sjellë një skenografi që i përngjan teatrit dhe një hapësire ku ndodhin betejat dhe luftërat. Yllka Brada do të sjellë një kostumografi ku aktorët hyjnë brenda kostumeve dhe kthehen heronj e dalin prej kostumeve të cilat mbesin në skenë si lloj skulpturash që në mënyrë paralele mundësojnë të shihet aktori dhe personazhi. Muzika në këtë shfaqje vjen e kompozuar nga kompozitori Valton Beqiri.

E krejt në fund, gjithë këtë projekt që në shikim të parë rezulton madhështor, publiku i Kosovës, mund ta shoh që nga 24 dhjetori i këtij viti.

Shfaqja vjen premierë më 24 dhjetor në skenën e madhe të Teatrit Kombëtar të Kosovës, ndërsa reprizat e saj do të vazhdojnë edhe përgjatë vitit të ardhshëm./ KultPlus.com

Fadil Hysajt i dorëzohet Çmimi Kombëtar për Vepër Jetësore

Në kabinetin e ministrit të Ministrisë së Kulturës, Rinisë dhe Sportit, Kujtim Gashi, është mbajtur ceremonia solemne për dorëzimin e Çmimeve Vjetore për Teatër për vitin 2016, shkruan KultPlus.

Ministri i Kulturës, Kujtim Gashi u shpreh i kënaqur që si Ministri po e përfundojnë procesin e ndarjes se çmimeve, ndërsa theksoi se do të ketë mbështetje të vazhdueshme nga Ministria.
“Është një proces që ka filluar pak më herët por që nuk është realizuar gjatë këtij viti dhe e kemi pa të arsyeshme si Ministri që ta përfundojmë këtë ceremoni të ndarjeve të çmimeve për shkak se e kemi konsideruar shumë të rëndësishme kontributin që e keni dhënë të gjithë”, tha Gashi në ceremoninë e ndarjes së çmimeve.

Në këtë ceremoni regjisori, Fadil Hysaj u shpërblye me Çmimin Kombëtar për Vepër Jetësore. Kurse çmimi vjetor për shfaqjen më të mirë për vitin 2016 u nda për shfaqjen “Eshtrat që vijnë vonë”, me tekst të Teki Dervishit nën regjinë e Martin Koçovskit.
Regjisori, Fadil Hysaj pas marrjes së çmimit u shpreh se këtë çmim ia dedikon personazheve e shumë bashkëpunëtoreve por duke theksuar tri breza të aktorëve.

“Të kalosh 45 vite në teatër janë përjetime shumë të fuqishme dhe është një jetë mes personazheve që vijnë nga imagjinata dhe kërkojnë patjetër statusin e tyre jetësor. Së pari këtë çmim ua dedikoj atyre personazheve që janë me qindra, por që mjerisht nuk gjinden më në skenë, teatri nuk i ka pasur mundësitë për të u siguruar jetëgjatësi më shumë se një sezone. Njësoj ua dedikoj këtë çmim edhe shumë aktorëve, disa prej të cilëve nuk janë këtu, kanë shkuar një brez i tanë nga: Istref Begolli, Shani Pallaska, Avdush Hasani, Skender Tafaj, Hadi Shehu, Sefedin Nuredini me të cilët kam punuar në shumë shfaqje. Ua dedikoj aktorëve të tjerë të brezit të dytë: Luan Jahaj, Shkumbin Istrefi dhe brezit të tretë shumica e të cilëve janë studentë të mi, dhe publikut, e veçanërisht atyre që nuk janë parë në skenë sikurse edhe drejtorive të teatrove”, tha Fadil Hysaj.

Po ashtu në këtë ceremoni u nda edhe çmimi vjetor për regjinë më të mirë që iu dorëzua regjisores Sevdije Ajeti për shfaqjen “Sapotlem” të autorit Juan Jose Arreola. Çmimi për aktorin/aktoren më të mirë për 2016-tën iu nda balerinit Sinan Kajtazi për rolin kryesor Albert në shfaqjen e baletit “Zhizell”. Çmimi vjetor për prezantimin më të suksesshëm ndërkombëtar u nda për Qendrën Multimedia.
Regjisorja Sevdije Ajeti marrjen e këtij çmimi e përshkroi si një ndjenjë të veçantë, pasi që ky çmim po ndahet për një femër.
“Është shumë e rëndësishme që ky çmim po ndahet për një femër e cila jo rrallë herë anashkalohet sidomos edhe neper teatro. Ne kemi jo aq shumë teatro ku mundemi me u angazhu por ka femra regjisore ku femrat mund të punojnë dhe të japin kontributin e tyre. Ne kemi jo pak femra të cilat e kanë dëshmuar veten brenda dhe jashtë vendit”, tha regjisorja Ajeti.

Kurse drejtori i Teatrit Kombëtar të Kosovës, Agim Sopi theksoi se shfaqja “Eshtrat që vijnë vonë” është ne mesin e shfaqjeve më të mira të Teatrit Kombëtar, kurse shtoi se drama origjinale është ajo që ka bërë jehonën më të madhe edhe jashtë vendit.
“Mund të them me bindje që tani Teatri Kombëtar ka një identitet estetik dhe shfaqja “Eshtrat që vijnë vonë” është një ndër shfaqjet më të mira, sepse këto dy viteve të fundit Teatri Kombëtar viteve të fundit ka arritur të krijoi disa shfaqje shumë të mira. Mbi dramën origjinale janë krijuar shfaqjet më të mira dhe mbi dramën origjinale është kthyer publiku i cili e ka shumëfishuar numrin e para dy viteve”, u shpreh Sopi.

Komisioni vlerësues për ndarjen e këtyre çmimeve ka qenë në përbërje të regjisorit, Agim Selimit, Ramadan Musliut- kritik letra, Besim Rexhaj – dramaturg, Bislim Muçaj- aktor dhe Bardh Frangu- shkrimtar dhe publicist./KultPlus.com

Nesër do të dorëzohet Çmimi Vjetor për Teatër, laureat Fadil Hysaj

Nesër , në ora 12:00, në kabinetin e ministrit Kujtim Gashi, organizohet ceremonia e ndarjes së Çmimeve Vjetore për Teatër për vitin 2016, shkruan KultPlus.

Çmimi Kombëtar për Vepër Jetësore i ndahet regjisorit Fadil Hysaj. Çmimi vjetor për shfaqjen më të mirë për vitin 2016 i ndahet shfaqjes “Eshtrat që vijnë vonë”, me tekst të Teki Dervishit nën regjinë e Martin Koçovskit. Çmimi vjetor për regjinë më të mirë i ndahet regjisores Sevdije Ajeti për shfaqjen “Sapotlem” të autorit Juan Jose Arreola.

Çmimi për aktorin/aktoren më të mirë për 2016-tën i ndahet balerinit Sinan Kajtazi për rolin kryesor Albert në shfaqjen e baletit “Zhizell”. Çmimi vjetor për prezantimin më të suksesshëm ndërkombëtar i ndahet Qendrës Multimedia./KultPlus.com

Gashi: MKRS-ja do të jetë e hapur për një bashkëpunim më të madh me shoqërinë civile

Ministri Kujtim Gashi, ka takuar drejtuesit e Rrjetit të Institucioneve të Pavarura të Artit dhe Kulturës (RRIPAK), të udhëhequr nga drejtori ekzekutiv Albert Heta dhe anëtarët tjerë të bordit, profesori Fadil Hysaj, regjisori Fatos Berisha e Sali Shoshi nga CHwB.

Në takim u diskutua për situatën kulturore në vend dhe se si ajo të përmirësohet dhe aktivitetet kulturore brenda dhe jashtë vendit të prezantohen sa më mirë. Në lidhje me këtë, ministri Gashi ofroi gatishmërinë e plotë të tijën personale por edhe të Ministrisë së Kulturës, Rinisë dhe Sportit për të punuar bashkërisht ashtu që politikat kulturore dhe implementimi i tyre të jetë që kultura të ketë rolin dhe vendin e vet meritor në vend dhe në skenën kulturore ndërkombëtare. “Ministria do të jetë adresa e duhur për përkrahjen e kulturës dhe do të jetë një derë e hapur për bashkëpunim të mirëfilltë në të mirë të kulturës dhe mbështetje të vlerave”, tha ministri.

Ministri e vlerësoi punën që bëjnë institucionet dhe organizatat e pavarura kulturore, duke qenë një faktor i rëndësishëm që e mban gjallë kulturën në vendin tonë, e që në bashkëpunim edhe me institucionet nacionale, duke filluar me MKRS-në, e përmbushin mozaikun që kultura të jetë një tërësi./ KultPlus.com