Natën e parafundit të festivalit, mbrëmjen e së shtunës, me filmin “M” përmbyllet gara e kategorisë së filmave të metrazhit të gjatë nga Ballkani.
Filmi trajton temën e rritjes dhe kërkimit të së vërtetës në një botë të mbuluar nga misteret dhe rreziqet. Në një pyll të vetmuar, Marko i ri jeton nën vëzhgimin e kujdesshëm të babait të tij mbrojtës dhe misterioz. Ekzistenca e tyre e mbrojtur është gjithçka që ai njeh. Marko gjen ngushëllim në librin e tij të dashur me figura, duke gjetur qetësi dhe përgjigje brenda faqeve të tij. Një ditë, një takim me një djalë të pafajshëm dhe zemërmirë të quajtur Miko sjell një dritë ngrohtësie dhe lidhjeje në botën e izoluar të Markos. Ndërsa kurioziteti i tij rritet, Marko dëshiron të zbulojë sekretet që ndodhen përtej kufijve të pyllit. Një kthesë mizore e ngjarjeve i jep atij dëshirën më shpejt se sa e priste. Një udhëtim i errët e pret, i mbushur me rreziqe të panjohura dhe një vështrim në një botë të ndryshuar përgjithmonë.
Skenari është shkruar nga Vardan TOZIJA dhe Darijan PEJOVSKI nën regjinë e Vardan TOZIJA.
Producentë të filmit janë: Darko POPOV, Vardan TOZIJA, Patrice NEZAN, Laurent VERSINI, Anita JUKA, Valon BAJGORA, Gazmend NELA, Adolf EL ASSAL.
Filmi “M” është bashkëprodhim i Maqedonisë, Kroacisë, Kosovës, Francës dhe Luksemburgut.
Aktorët janë: Matej SIVAKOV, Saško KOCEV, Aleksandar NIČOVSKI, Kamka TOCINOVSKI, Bojana GREGORIĆ VEJZOVIĆ dhe Verica NEDESKA.
Filmi do të shfaqet më 14 shtator nga ora 19:30 në Kino Armata./ KultPlus.com
PRIFEST prezanton filmat konkurrues në kategorinë e metrazhit të mesëm. Programi i sivjetëm përfshin një gamë të larmishme filmash nga katër vende evropiane.
Në njoftim thuhet se këtë vit, do të shfaqen dy premiera botërore dhe dy ndërkombëtare, duke ofruar një pasqyrë të ndryshme dhe të ndërlikuar të artit filmik në këtë format unik. Ky program eksploron temat e thella dhe të ndjeshme që sfidojnë perceptimet dhe kërkojnë reflektim.
AND THE WIND WEEPS nga Aulona SELMANI, Zvicër/ Premierë regjionale (25min).
Filmi flet për historinë e Dautit, një i mbijetuar i një masakre kui ështe vrarë djali, ai për 20 vite është pregaditur për letrën që do ta lexojë nësë një ditë do e thërrasin në Hagë për të dëshumarpër terrorin që kishte ndodhur atë ditë. Djegia e kujtimeve bëhetakoma më e rëndë kur Dauti merr lajmin se vëllau i tij ka vdekurnga një sëmundje, duke e lënë Dautin si të vetmin dëshmitar tëngjarjes. Kujtesa e tij fillon ta tradhëtojë në detaje tërëndësishme të dëshmisë. Ai ndoshta nuk do arrijë të vëjë drejtësinë në vend për djalin e tij. Për vëllaun e tij, për shokët e tij. A do e falin të vdekurit Dautin që ai i është nënshtruar harresës?
THE SMUGGLERS OF SILENCE nga Olivier SIMON, Francë/ Premierë regjionale (42min).
Një grua bionde, e dalë nga një film noir, endet nëpër Paris duke kërkuar një burrë misterioz me një valixhe. Ai mban kujtimet e Irma Vep dhe ndjeket nga një muzikant,narrator enigmatik. Kështu fillon një ndjekje nëpër rrugicat e Parisit, një qytet që duket sikur nuk i përket më askujt…
WHY DIG WHEN YOU CAN PLUCK nga Cambria Matlow, Shtetet e Bashkuara të Amerikës/ Premierë evropiane (51min).
Filmi tregon historinë e Spring, një nënë dhe kineaste, që shkon me familjen e saj për kamping në bregun e Oregonit. Ajo përballetme një burrë të paqëndrueshëm dhe një fëmijë sfidues, ndërsapërpiqet të gjejë frymëzim për artin e saj. Ndërsa Spring shkruan, pi marijuanë dhe fotografon peizazhin, ajo ballafaqohetme vendimet e vështira që duhet të marrë për veten dhe familjene saj. Filmi sfidon normat rreth nënave dhe artisteve femra, duke trajtuar temat e besimit, dhunës dhe dashurisë.
THE GREEN INK nga Paweł Wyszomirski, Polonia/ Premierë regjionale (50min).
Një studente rebele e inxhinierisë së zërit arrestohet për shfaqjene një arme në universitet, duke vënë në rrezik karrierën e sajshkencore. Ajo merr një shans të fundit nga profesori i saj, por kushtet për të qëndruar në universitet janë të pazakonta dhe sfiduese.
Edicioni i 16-të mbahet prej 10-15 shtator 2024./ KultPlus.com
Festivali i Filmit në Kanë konsiderohet si një nga festivalet më prestigjioze të filmit në botë. U themelua në vitin 1946 dhe zhvillohet çdo vit, zakonisht në maj, në “Palais des Festivals et des Congrès”.
Gjatë kohëzgjatjes së tij shfaqen filma të rinj të të gjitha zhanreve, përfshirë edhe dokumentarë, nga e gjithë bota. Në 77 vitet e ekzistencës së tij, Festivali i Filmit ka shfaqur disa nga filmat më të mirë që kanë pëlqimin e të gjithëve, por edhe disa filma që kanë ndarë dhe tronditur botën në një shkallë ekstreme.
Është një nga tre festivalet e mëdha evropiane të filmit, së bashku me Festivalin e Filmit të Venecias në Itali dhe Festivalin Ndërkombëtar të Filmit në Berlin në Gjermani.
Në festival marrin pjesë emrat më të njohur të fushës së kinemasë dhe është një nder i madh për regjisorin, filmi i të cilit do të shfaqet në sallën historike.
Festivali karakterizohet jo vetëm nga cilësia e jashtëzakonshme artistike e filmave të luajtur, por mbi të gjitha nga një vështrim radikal inovativ në artin e kinemasë. Shpesh filmat thyejnë ‘rregullat’ duke vendosur një linjë të re revolucionare për të ardhmen e kinematografisë. Regjisorë të mëdhenj si Martin Scorsese, Federico Fellini dhe Francis Ford Coppola morën pjesë me filmat e tyre në institucionin e madh që i rriti ata nga artistë të vegjël të papjekur në mjeshtër të artit të kamerës.
Sinonim i Festivalit të Filmit në Kanë është etiketa e rreptë e cila lidhet me kodin e veshjes, ndalohet të marrin pjesë në shërbimet streaming siç është Netflix, i cili u përjashtua nga institucioni në vitin 2018, ndërsa festivale të tjera të mëdha, si Venecia i lejojnë filmat të transmetohen në platformat e tjera. Kane ndjek me besnikëri “fenë” dhe kundërshton mediat modernizuese, të cilat i servirin përmbajtjen shikuesit në “shtëpinë e tij”.
Gjatë gjithë këtyre viteve të historisë së tij, Festivali i Filmit në Kanë ka ofruar perlat kinematografike që kanë lënë gjurmë të pashlyeshme në artin e shtatë, si ” Blow-Up” “Apocalypse Now”, “Pulp Fiction” .” dhe “Parasite”.
Megjithatë, ka pasur edhe filma që jo vetëm nuk morën përgjigje pozitive, por përkundrazi u diskredituan nga audienca dhe kritika: filma që kishin shkaktuar britma dhe brohoritje nga publiku gjatë shfaqjes së tyre, madje edhe filma aq të padurueshëm sa kishin shkaktuar dalje masive nga sallat. Fryma pro-revolucionare dhe tendenca për spektakël origjinal dhe novator kanë çuar në krijime kinematografike ekstreme, me dhunë grafike e deri në përmbajtje seksuale. Paraqitja e ekzagjeruar e skenave të tilla ka tejkaluar disa herë kufijtë e tolerancës së shikuesve dhe kritikëve të festivalit në Mbretërinë e Bashkuar.
Filmat e mëposhtëm, pra, kanë mbetur në historinë e institucionit për arsyet e gabuara:
Krimet e së Ardhmes (2022)
David Cronenberg është eksperti për të trembur pa mundim audiencën e Kanës. Në festivalin e vitit 2022, Cronenberg prezantoi “Krimet e së Ardhmes” dhe pati të paktën një duzinë daljesh dhe një ovacion prej shtatë minutash në fund. Përgjigja ishte veçanërisht polarizuese.
“Crimes of the Future” u vlerësua si rikthimi i shumëpritur i Cronenberg në zhanrin e trupit horror, madje regjisori parashikoi para premierës se njerëzit do të largoheshin gjatë filmit të tij. Viggo Mortensen dhe Léa Seydoux luajnë një çift në të ardhmen e largët, i cili organizon një shfaqje në të cilën heqin organe shtesë nga trupi i Mortensen por jo gjithçka shkon sipas planit.
Mortensen duartrokiti largimet gjatë një interviste për “Variety”, duke thënë se “nuk jam i mërzitur. Dua të them, gjëja më e keqe është që filmi juaj të jetë i mërzitshëm, dhe unë kam qenë në disa shfaqje në Kanë ku askush nuk u largua, por askush nuk interesohej për filmin. Dhe kjo ishte shumë dëshpëruese”.
Shtëpia që ndërtoi Jack (2018)
Lars von Trier vërtetoi më tej se ai është mjeshtër i shokut kur bëhet fjalë për Festivalin e Filmit në Kanë, filmi i tij i vitit 2018 The House That Jack Built shkaktoi një reagim të ashpër për shkak të dhunës së tij grafike.
Variety raportoi në atë kohë se më shumë se 100 njerëz u larguan nga premiera e filmit, ndërsa bërtitjet mund të dëgjoheshin gjatë gjithë shfaqjes.
Në “House That Jack Built” Matt Dillon luan një vrasës serial që gjymton dhe mbyt viktimat e tij, të cilat janë kryesisht gra. Skena me vrasjet e fëmijëve shtyu shumë shikues jashtë sallës. Kur filmi përfundoi, kinemaja thuhet se ishte gjysmë bosh.
Lepuri i kafet (2003)
Filmi rrugor eksperimental i Vincent Gallo “The Brown Bunny” është një nga filmat më të diskutueshëm në historinë e Festivalit të Filmit në Kanë. Gallo luan si një garues i torturuar, i përhumbur nga kujtimet e ish-dashurës së tij ( Chloe Sevigny ).
Një skenë e pasimuluar e seksit oral mes Sevigny dhe Gallo shkaktoi zemërim dhe braktisje në Kanë, ndërsa pritja e stuhishme e filmit u intensifikua në një grindje publike midis Gallo dhe Roger Ebert, pasi kritiku i filmit e quajti filmin “filmi më i keq në historinë e Kanës”.
Taxi Driver (1976)
“Taxi Driver” i Martin Scorsese konsiderohet gjerësisht si një nga filmat më të mëdhenj të të gjitha kohërave, kështu që është një tronditje e vërtetë të dëgjosh se filmi u hap me kritika dhe largime në Festivalin e Filmit në Kanë.
Sipas Hollywood Reporter, filmi shkaktoi zhurmë të forta nga publiku, shumë prej të cilëve u larguan nga teatri të trembur për shkak të përmbajtjes jashtëzakonisht të dhunshme të filmit.
Jodie Foster ishte adoleshente në atë kohë, por ajo tha për kujtimet e saj nga festivali dhe reagimet ndaj filmit se “arsyeja pse njerëzit u larguan ishte për shkak të dhunës në film. Marty, Bobby dhe Harvey qëndruan në Hotel du Cap dhe nuk dolën shumë”. Pavarësisht se si reaguan të pranishmit e festivalit, juria e Kanës e drejtuar nga Tennessee Williams i dha “Taxi Driver” Palmën e Artë.
Wild at Heart (1990)
“Taxisti” nuk është i vetmi fitues i Palmës së Artë që shkakton pakënaqësi dhe ikje nga salla. Filmi romantik kriminal i David Lynch i vitit 1990, Wild at Heart, me aktorë Nicolas Cage dhe Laura Dern , përqendrohet te dy të dashuruar të rinj që jetojnë në arrati.
Filmi mori lavdërime dhe lavdërime pas publikimit, por pati edhe më shumë kritikues të zëshëm kur u njoftua se filmi kishte fituar çmimin kryesor të festivalit. Variety ishte mes fansave të filmit, duke shkruar në një përmbledhje se ishte “tronditësisht i dhunshëm, egërsisht qesharak dhe tepër romantik, Wild at Heart i David Lynch është një udhëtim drejt shpengimit përmes një zemre gotike amerikane të errësirës. Skena e dhunshme e hapjes sinjalizon se ky film nuk është për të dobëtit”.
Crash (1996)
Pavarësisht përpjekjeve më të mira të Cronenberg me “Krimet e së ardhmes”, mund të jetë e pamundur të kapërcehet zemërimi që regjisori mori për thrillerin psikologjik romantik “Crash” në Festivalin e Filmit në Kanë 1996.
James Spader luan si një producent filmi i përfshirë me një grup njerëzish që i drejtohen aksidenteve me makinë për t’u eksituar seksualisht. Publiku i Kanës përshë u largua me shpejtësi nga vendi i shfaqjes, madje edhe presidenti i jurisë, Francis Ford Coppola, tha se disa anëtarë të panelit ishin “shumë kundër” vendimit për t’i dhënë Crash çmimin special të kritikës.
Rishikimi i Varietetit: Një pjesë e erotizmit të brendshëm jashtëzakonisht të ftohtë, “Crash” përfundon me një obsesion seksual që pak njerëz do ta kuptojnë. Është i përshtatur nga romani kult i J. G. 1973 e Ballard-it dhe drejtuar me kontroll të saktë, kjo përpjekje për ta kthyer një fetish për aksidentet automobilistike dhe dëmtimet trupore në një metaforë për përshtatjen njerëzore me epokën teknologjike, mbetet një vepër shumë intelektuale e sensualitetit të ftohtë.
Irréversible (2002)
Filmi i parë i Gaspard Noé, i nominuar për Palmën e Artë, Irréversible, ishte aq i diskutueshëm në Festivalin e Filmit në Kanë saqë bëri që Newsweek të deklaronte: Ky do të jetë filmi i vitit 2003 që do të ndryshoj botën më shumë se çdo gjë tjetër.
Edhe fansat e filmit, si Roger Ebert, pranuan se “ky është një film aq i dhunshëm dhe i ashpër sa që shumica e njerëzve do ta shohin të papërshtatshëm për ta parë. “Vincent Cassel dhe Albert DuPont luajnë dy burra që përpiqen të hakmerren për përdhunimin e një gruaje ( Monica Bellucci ).
Skena tronditëse që ngjalli zemërim ishte një monolog rraskapitës 10-minutësh që përshkruante me detaje përdhunimin e Aleksit, e cili gjithashtu është në koma. Nga Kana dolën raporte se disa shikuesve të filmave u ra të fikët dhe të vjella gjatë një shfaqjeje të “Irréversible”.
Antichrist (2009)
Vite përpara “Shtëpisë që ndërtoi Jack”, Lars von Trier shkaktoi një tjetër polemikë të madhe në Kanë me filmin horror eksperimental “Antikrisht”.
Willem Dafoe dhe Charlotte Gainsbourg luajnë një çift që jetojnë në një kasolle në pyll pas vdekjes tragjike të djalit të tyre. Burri humbet lidhjen me realitetin pasi e mundojnë vizionet e sëmura, ndërsa gruaja fillon të përqafojë sjellje të dhunshme dhe sadomazohiste. Skenat e tredhjes dhe masturbimit të përgjakshëm bënë që publiku i Kanës të dilte me shpejt nga teatri.
Reuters shtoi se shfaqja e filmit “shkaktoi tmerr, mosbesim, disa duartrokitje dhe brohoritje të forta.
Variety shtoi në rishikimin e tij: Shumica e fansave të zakonshëm të regjisorit do ta shohin këtë film si qesharak, të çuditshëm ose të dyja.
Love (Gaspar Noé, 2015)
“Love” është filmi i fundit i Gaspar Noé në këtë listë, por ndoshta jo i fundit që shkakton një tronditje të madhe te shikuesit e tij, pasi regjisori provokues francez ka ende vite kohë për të zbukuruar festivalin me një tjetër film shumë të papërshtatshëm.
Gjithsesi, kur ‘Love’ u performua në Kanë në 2015-ën bëri bujë në mbarë botën. Pse; Për arsyen e thjeshtë se është një film porno softcore 3D, që tregon seks të pasimuluar në disa nga skenat seksi më reale dhe grafike që ka parë festivali dhe ndoshta kinemaja në përgjithësi.
Avventura (1960)
Ndoshta më i buti për nga përmbajtja dhe stili i filmit në listën që mori kritika relativisht të pajustifikuara.
Filmi i guximshëm dhe i ngadaltë i Michelangelo Antonionit konsiderohet sot një kryevepër kinematografike, por kur u shfaq premierë në Kanë në vitin 1960, publiku e brohoriti filmin aq fort sa regjisori dhe ylli u detyruan të iknin nga kinemaja.
Në fund, qetësia mbizotëroi, filmi më vonë mori çmimin e jurisë në festival. Avventura tani shfaqet rregullisht në listat e filmave më të mëdhenj të realizuar ndonjëherë, me revistën prestigjioze të filmit Sight and Sound që e vendos atë në dhjetëshen e parë tre herë radhazi./KultPlus.com
Dje është mbajtur ceremonia e mbylljes së edicionit të 13-të të festivalit Ndërkombëtar të Animacionit Anibar. Ceremonia filloi nga ora 20:00 ku publikun zuri vend në hapësirën e Kino Liqeni.
Juria u mblodh edhe njëherë të shpall fituesit e 7- të kategorive garuese.
Më poshtë mund të gjeni emrat e fituesve të këtij edicioni.
Gara ballkanike
Fituesi i garës ballkanike “My Father’s Damn Camera!”. Ky film është realizuar nga Milos Tomic.
Një djalë i pamatur në një mënyrë pothuajse të dëshpëruar dhe për këtë arsye problematike kërkon vazhdimisht vëmendjen e babait të tij – fotograf. Duke u përballur me kaosin artistik të të atit dhe magjepsjen e tij obsesive me jetën fotografike, në rrugën e tij të rritjes, këto elemente përfundimisht bëhen thelbësore për forcimin e lidhjes së tyre baba-bir. Në një tregim që ndërthur animacionin e vizatuar me dorë dhe stop motion në teknikën e kolazhit, autori e çon audiencën e tij në një xhiro nëpër arkivin e fotografit slloven Dragiša Modrinjak, dhe në të njëjtën kohë tërheq nga përvoja personale si regjisor dhe baba.
Juria vendosi për këtë film sepse: “Ne do të donim t’i jepnim çmimin e filmit më të mirë ballkanik një filmi që na çoi në një udhëtim të egër zbulimesh dhe lidhjesh personale familjare. Ky film vizualisht i gjallë ju hipnotizon deri në fund me përdorimin e tij të pasur të teknikave të mediave mikse.”
Juria ndau Mirënjohje të veçantë filmit “Shpija” me regji të Flaka Kokollit.
“Ne do të donim të përmendnim veçanërisht një film që trajton përdorimin e fortë të metaforës vizuale për të përshkruar konceptin e shtëpisë në kuptimin e tij më të gjerë. Stili i tij fluid i animacionit paraqet temat e rrënjëve dhe identitetit kulturor në një mënyrë të ndjeshme dhe tërheqëse”.
Gara studentore
Fituesi i garës së studentëve u shpall filmi “Goodbye Jérôme!”. Ky film u drejtua nga Gabrielle SELNET, Adam SILLARD dhe Chloé FARR.
Sapo ka mbërritur në parajsë, Xheroni niset për të gjetur gruan e tij Merilin. Gjatë kërkimit të tij, ai zhytet në një botë surreale dhe shumëngjyrëshe në të cilën askush nuk duket se mund ta ndihmojë.
Juria vendosi për këtë film sepse: “Na mahniti me përzierjen lozonjare të humorit surreal dhe stilit vizual. Ai shfaqi një drejtim të fortë të animacionit, zërit dhe historisë, një arritje shumë kompetente nga ekipi që ju fton të jeni pjesë e udhëtimit të Jerome përsëri dhe përsëri”.
Juria ndau Mirënjohje të veçantë për “Dhomën e sipërme” të regjisorit Alexander Gratze.
“Dëshirojmë të përmendim një film që na ngrohu zemrat me përshkrimin e tij empatik të lidhjes së dy botëve. Një qasje simpatike artistike, nga e cila mund të rishikoni kujtimet tuaja familjare dhe të mendoni për shkëmbimin e brezave”
Gara e Filmit të Metrazhit të Gjatë
Fitues i Garës së Filmit të metrazhit të Gjatë është “Bye-Bye Elida”. Ky film u drejtua nga Titouan Bordeau.
Bye-Bye Elida zhvillohet në fusha të gjera. Zbulojmë disa grupe personazhesh që kryejnë aktivitetet e tyre përkatëse. Disa përpiqen të ushqehen për të mbijetuar, të tjerë ndërtojnë, udhëtojnë ose kryejnë rituale të pashpjegueshme. Kalimi i kohës na tregon se veprimet e disave, sado pozitive apo mizore, kanë ndikim në jetën e të tjerëve.
Ata vendosën për këtë film sepse: “Krijesat e çuditshme dhe peizazhet surreale në të cilat banojnë marrin jetë në këtë film përmes ritualeve idiosinkratike dhe një stili grafik të interpretuar minimalist. Pemët që rënkojnë dhe çamçakëz flluskash të kristalizuara janë elementë të një dizajni unik të tingullit që plotëson performancat humoristike dhe absurde që u japin jetë këtyre personazheve.
Juria i jep BYE-BYE ELIDA çmimin e madh për filmin e animuar.
Juria ndau Mirënjohje të veçantë për “BOB SPIT” të drejtuar nga Cesar Cabral.
“Shkrimi i shkëlqyeshëm i skenarit, personazhet unikë, krijimi i shkathët i kostumeve dhe vërtetësia e studiuar mirë në kulturën punk të viteve 1970 e ngritën këtë film në shumë nivele. Shëmtia ishte krijuar bukur dhe kërcimet e shkathëta midis dokumentarit dhe artit komik brazilian që i referohet kombinohen për të krijuar një vepër arti autonome.”
Gara Ndërkombëtare
Fituesi i Garës Ndërkombëtare u shpall “Letter to a Pig” nga Tal KANTOR.
Një kujtim traumatik i një të mbijetuari të Holokaustit dërgon një nxënëse të re në një udhëtim të brendshëm, duke kërkuar për rrugën e saj ndërsa kufiri midis natyrës së kafshëve dhe njeriut mjegullohet.
Juria vendosi për këtë film sepse: “Ky është një film që merr një perspektivë jokonvencionale, personale për një traumë të përbashkët historike që ka kaluar shumë linja brezash. Regjisori përdor me mjeshtëri një përzierje imagjinative të teknikave të animacionit për të rinovuar diskutimet tona për Holokaustin, edhe pse fëmijët tanë përballen me trazira bashkëkohore.”
Juria i ndan një mirënjohje të veçantë edhe filmit “SIERRA”.
“Ne na pëlqyen tingujt e mprehtë dhe stilin e thjeshtuar grafik të kësaj narrative lozonjare dhe të këndshme pasi shërben për një performancë çuditërisht emocionale me lidhje kaotike dhe të paparashikueshme. Komploti i jashtëm budalla flet në mënyrë të fshehtë për pritshmëritë midis prindërve dhe fëmijëve të tyre dhe për atë që duam nga vetja”. Juria i jep me kënaqësi Sierra çmimin për mirënjohje të veçantë për filmin e shkurtër dhe të animuar.
Gara e video-muzikës së animuar
Fituesi për Videon Muzikore më të Mirë të Animuar iu nda filmit “Cimpoiasca”! Drejtuar nga Barbora Halířová, Cimpoiasca është një video muzikore që përdor motive folklorike për të treguar historinë e miqësisë së pastër të një gruaje. Me ndihmën e schnapps dhe kërcimeve të egra, këto gra arrijnë të kapërcejnë një makth të vogël. Filmi përdor simbolikën për të interpretuar ritmin e muzikës folklorike në një qasje kaq tërheqëse. Mënyra se si ky kërcim vizual përshkruan ndjenjën e bashkimit na mori për dore për t’u bashkuar në një rrugë drejt një bote më të gëzueshme. Pra, le të kërcejmë me fituesin, që është Cimpoiasca.
Juria gjithashtu i jep një mirënjohje të veçantë “Los colores del niño dios”, drejtuar nga Santiago Pérez Rodríguez. Një udhëtim i animuar punk përmes skedarëve Excel të foshnjës Jezus, i ngarkuar për të sjellë dhuratat e Krishtlindjeve në Kolumbi. Dhjetori është një festë frenetike kushtuar hiper stimulimit të shqisave. Gëzimi dhe energjia e animacionit shkon në mënyrë të përkryer me muzikën. Ai përcjell me gjallëri anën konsumatore të një feste të rëndësishme duke iu referuar imazheve ikonike të kohës sonë. Për shkak të mënyrës shumë të mprehtë, plot ngjyra dhe punk të realizimit të filmit, ne i japim mirënjohje të veçantë Los colores del niño dios.
Një tjetër mirënjohje e veçantë shkoi tek “SURL – Beside”, me regji nga Yoon-kyeong YANG, kjo video shprehte dashurinë për personin tjetër si karrige dhe e vizualizonte atë teksa karrigia po udhëtonte. Kombinimi i përsosur i imazheve elegante dhe qasjes vizuale na çon në një botë ëndërrimtare që përshkruan dëshirën e dashurisë. Filmi përdor një gjuhë metaforike që përzien bukur abstraktin dhe narrativën me sukses duke përdorur një larmi të gjerë stilesh. Në secilin shikim videoja muzikore zbulohet para nesh, shtresa pas shtrese.
Gara e të drejtave të njeriut
Fituesi i Garës për të Drejtat e Njeriut është “Night” me regji të Ahmad Saleh. Pluhuri i luftës i mban sytë pa gjumë. Nata sjell paqe dhe gjumë për të gjithë njerëzit në qytetin e shkatërruar. Qëndrojnë vetëm sytë e nënës së fëmijës së humbur. Nata duhet ta mashtrojë për të fjetur për të shpëtuar shpirtin e saj. Është jashtëzakonisht e vështirë të përshkruash subjekte kaq të vështira në një mënyrë poetike. Ne u prekëm veçanërisht nga arritjet e këtij filmi. Duhet një rrugë shumë e ndryshme për të portretizuar tragjedinë dhe tmerret e luftës. Ai përdor natën si një pikë të fortë narrative për të na lënë të ndiejmë atmosferën makthi që rrethon humbjen e jetës.
“Lada, motra e Ivanit” mori mirënjohje të veçantë në kategorinë për të Drejtat e Njeriut. Një film me regji të Olesya Shchukina. Është një animacion dokumentar i bazuar në historinë reale të Ladës, një gruaje transgjinore nga Rusia. Ajo i tregon asaj dhe vëllait të saj sekretin e Ivan. Filmi ka një gjuhë vizuale dhe tregim të fortë dhe të gëzueshëm. Ajo vërteton me shumë sukses se mund të trajtoni një temë të fortë në një mënyrë shumë të ngrohtë. Ne ishim të intriguar nga ky film nga cilësitë e tij si dhe mendojmë se është e rëndësishme të kemi filma që përshkruajnë diversitetin, veçanërisht në kontekstin e Rusisë sot ku të drejtat e LGBTQ+ janë nën kërcënim çdo ditë.
Gara e Audiencës së të Rinjëve
Fituesi i filmit më të mirë në garën për audiencën e të rinjëve është “Old Gramophone’s Ghostly Tones” me regji të Zuzana Čupová, Martina Tomková dhe Kryštof Ulbert. Ky është një film për dy hajdutë që në fakt nuk duan të vjedhin, gjithçka që dëshirojnë është kërcimi! Megjithatë, shefi i tyre i keq nuk e aprovon këtë dhe ata duhet të hyjnë në një pallat të braktisur.
Mirënjohja e parë e veçantë në këtë kategori shkoi për “The Big Tantrum”, nga regjisorët Celia Tisserant, Arnaud Demuynck. Në këtë film personazhi kryesor Robert nuk ka pasur një ditë të mirë. Ai kthehet nga shkolla me humor të keq dhe babai i tij e dërgon në dhomën e tij. Mirënjohja e dytë e veçantë shkon për “Theo the WaterTower”, nga regjisori Jaimeen Desai. “Çdo mëngjes, Theo kulla e ujit qan dhe prish qetësinë e fshatit. Roberti dhe qeni i tij përpiqen ta gëzojnë duke kënduar këngë. Por Theo nuk është në humor për të kënduar dhe përpiqet të arratiset, gjë që e çon atë jashtë fshatit dhe në qytet.” Ndërsa, mirënjohja e veçantë e tretë e kësaj kategorie shkon për filmin “My child” me regji të Hyunjoo KIM. “Megjithëse nëna bën çmos për të rritur fëmijën e saj, fëmija i saj që nuk rritet kurrë aq sa për të mbijetuar do të mbetet vetëm.” / KultPlus.com
Gazeta e njohur britanike, The Guardian, ka përpiluar një listë me filmat më të mirë deri tani në vitin 2022, shkruan KultPlus.
Filmi “Zgjoi” që ka shënuar suksese dhe histori në shumë vende të botës, është përfshirë në këtë listë dhe ka marë një përshkrim meritor për suksesin e tij.
“Filmi debutues i Blerta Bashollit është një film për mjaltin dhe gjithashtu për ajvarin, një pjatë e ëmbël nga ish-Jugosllavia e bërë nga patëllxhanë dhe speca të kuq. Por filmi ka shije të ashpër dhe të mprehtë, si kafeja e zezë. Ai bazohet në historinë e vërtetë të Fahrije Hotit, një gruaje kosovare, bashkëshorti i së cilës u zhduk gjatë luftërave ballkanike të viteve 90, dhe kështu vetëm për të qëndruar gjallë dhe për të siguruar jetesën e saj, ajo formoi një kolektiv vetëm për gratë me të gjitha luftërat e tjera. Të vejat (ose të vejat e supozuara, që dëshirojnë një lajm përfundimtar se çfarë bënë forcat serbe me burrat e tyre të zhdukur) duke bërë mjaltë dhe ushqime të tjera për të shitur. Por filmi e tregon atë duke u përballur me mizogjininë brutale dhe dhunën nga burrat në fshatin e saj, të cilët mendojnë se ajo po e tejkalon veten. (Drama vjen me një mohim përmbyllës që thekson se disa prej tyre janë fiktive, dyshoj se parandalon paditë.) Aktorja kosovare, Yllka Gashi është e shkëlqyer si vetë Fahrije, një grua që e filloi këtë biznes të paktën pjesërisht për të menaxhuar apo shuar hidhërimin e saj: kosherja në kopshtin e tyre u ngrit nga i shoqi. Kjo është mënyra e saj për të qëndruar pranë kujtimit të tij; ajo kujton se sa instiktive ishte kontakti i tij me bletët dhe se si ai nuk u pickua kurrë. Fahrije, nga ana tjetër, gjithnjë thumbohet dhe kjo është pjesërisht arsyeja pse ajo kalon kryesisht në ajvar; çdo thumbim është një kujtesë. Ekziston një skenë e mrekullueshme në të cilën djali i vogël i Fahrijes po kreh flokët me mendime para pasqyrës, ndoshta me disa nxitje kotësie adoleshente. Duke e parë atë, Fahrije papritmas buzëqesh, me dashuri dhe dhimbje transparente, dhe pa pasur nevojë t’i thuhet mund të shohim se ajo mendon se ai i ngjan babait të tij. Vetë vjehrri i saj Haxhi (një interpretim i mrekullueshëm i aktorit dhe muzikantit veteran kosovar Çun Lajçi) është një figurë vezulluese, e cila përballet me agoninë dhe pikëllimin në mënyrën e tij, por gradualisht po e vlerëson Fahrijen. Kjo është një dramë shumë inteligjente, në të cilën çdo fjalë dhe çdo goditje ka rëndësi”, shkruan The Guardian.
Licorice Pizza, The Duke, Nightmare Alley, Cow, Memoria, Belfast, Taming the Garden, Mass, Parallel Mothers, The Eyes of Tammy Faye, Lingui, the Sacred Bonds, Flee, Jackass Forever, janë disa prej filmave të tjerë të përfshirë në këtë listë. /KultPlus.com
BBC ka renditur dhjetë filmat që thyen tabutë në kinematografi.
Një ndër ta është edhe filmi me personazhin e parë gei. Homoseksualiteti ishte një fenomen jo i përdorur në filmat evropianë dhe hollivudianë që nga vitet 20’, 30’, 40’ por sugjerohej që ato të jepeshin të koduar. Filmat eksperimentalë nuk kishin ndërmend të ekspozoheshin, por megjithatë, 20-vjeçari Kenneth Anger, një nga producentët më të mirë amerikanë, u dënua për prodhimin e filmit Fireworks në vitin 1947, një film për jetën e një të riu homoseksual.
Çështja shkoi deri në Gjykatën e Lartë të Kalifornisë. Në fund ata e liruan Kenneth Anger, duke i thënë se filmi ishte art dhe jo pornografi. Ndërsa skena e parë e seksit në një film i përket vitit të largët 1933. Një aktore austriake 18-vjeçare, Hedy Lamarr, e theu këtë tabu në filmin çek “Ecstasy” në vitin 1933. Dy skena në veçanti shkaktuan polemika. Në rastin e parë, kur Lamarr noton nudo në liqen. Dhe rasti i dytë, ajo kryen marrëdhënie seksuale me një mashkull, që besohet të jetë hera e parë e raportit seksual në një film jo-pornografik. Kamera merr plane detaj të fytyrës së saj gjatë skenës kur ajo është e pushtuar nga pasioni. Skena e parë seksuale shfaq për herë të parë orgazmën femërore në ekran. /Përgatiti: Endri Farka/Tirana Observer
1. Fjala e parë fyese Shumë vetë besojnë gabimisht se thënia e fundit e Rhett Butler në ‘Gone with the Wind’ – I dashur Frankly, mua nuk më plas fare – është fjala e parë fyese e përdorur në një film të Hollivudit. Por ajo nuk është hera e parë sepse 14 vjet përpara këtij filmi, në vitin 1925, Mbreti Vidor në filmin e tij me luftë “Parada e Madhe” shfryhet kundra armiqve duke thënë – Mallkuar qofshin shpirtrat e tyre.
2. Skena e parë e seksit Një aktore austriake 18-vjeçare, Hedy Lamarr, e theu këtë tabu në filmin çek “Ecstasy” në vitin 1933. Dy skena në veçanti shkaktuan polemika. Në rastin e parë, kur Lamarr noton nudo në liqen. Dhe rasti i dytë, ajo kryen marrëdhënie seksuale me një mashkull, që besohet të jetë hera e parë e raportit seksual në një film jo-pornografik. Kamera merr plane detaj të fytyrës së saj gjatë skenës kur ajo është e pushtuar nga pasioni. Skena e parë seksuale shfaq për herë të parë orgazmën femërore në ekran.
3. Personazhi i parë gei Homoseksualiteti ishte një fenomen jo i përdorur në filmat europianë dhe hollivudianë që nga vitet 20’,30’,40’ por sugjerohej që ato të jepeshin të koduar. Filmat eksperimentalë nuk kishin ndërmend të ekspozoheshin, por megjithatë, 20-vjeçari Kenneth Anger, një nga producentët më të mirë amerikanë, u dënua për prodhimin e filmit Fireworks në vitin 1947, një film për jetën e një të riu homoseksual. Çështja shkoi deri në Gjykatën e Lartë të Kalifornisë. Në fund ata e liruan Kenneth Anger, duke i thënë se filmi ishte art dhe jo pornografi.
4. Puthja e parë ndër-rracore Kodi i Hollivudit në vitin 1934 ndalonte marrëdhëniet ndër-rracore. Por shumë filma filluan ta sfidonin Kodin gjatë viteve ‘50. Filmi “Killer’s Kiss” i Stanley Kubrick shfaqi puthjen e parë midis një femre të bardhë (Irene Kane) dhe mashkullit me ngjyrë (xhamajkanit Frank Silvera). Silvera kishte lëkurë të zbehtë, dhe nuk po luante rolin e një personazhi me ngjyrë në film, prandaj dyshohet nëse audienca ka qenë në dijeni të prejardhjes së tij afrikane. Më pas në 1957, erdhi filmi ‘Island in the sun’. Ai shfaqte romancën mes një vajze të Karaibeve (Dorothy Dandridge) dhe zyrtarit britanik (John Justin). Pas këtij vjen filmi “The Crimson Kimono” filmi i parë hollivudian që shfaq një puthje të vërtetë ndër-rracore.
5. Shpëlarja e parë e VC-së Filmi ‘Psycho’ i Alfred Hitchcock nuk kishte asnjë shfaqje nudo gjatë skenës së dushit – por një tjetër dukuri në banjon e Motelit Bates tërhoqi vëmendje të madhe: zhurma e shpëlarjes së vc-së në një film Hollivudi. VC-ja është shfaqur edhe në filma të tjerë më parë, si në filmin e vitit 1928 ‘The Crowd’, por jo me zhurmën e shpëlarjes. Audiencës iu desh të priste 10 vjet pas filmit Psycho që ta shihte këtë skenë.
6. Femra e parë nudo Filmi “Inspiration” (1915), rreth një artisti që kërkonte modelen perfekte që të ishte muza e tij, mund të ketë qenë shfaqja e pare e një femre nudo në ekran në një film jo-pornografik. Deri në vitet 30’ kjo gjë nuk lejohej, pasi censuroheshin. Filmi ‘Peeping Tom’ i Michael Powell e theu këtë tabu kur, personazhi i Pamela Green shkurtimisht ekspozoi gjoksin e saj. Karriera e Powell u mbyll pak kohë pas polemikave që u krijuan rreth filmit Peeping Tom. Pas ndryshimit të Kodit për moslejimin e personazheve topless, prodhimi i parë që u shfaq ishte “The Pawnbroker” i Sidney Lumet.
7. Vrasja e parë për vdekje Kodi i Hollivudit në vitin 1934 thoshte se një vdekje nga të shtënat duhet të filmohet në dy pjesë: e shtëna e qitësit, dhe më pas viktima që bie. Filmi i Sergio Leones “A fistful of dollars” theu këtë rregull në skenat e mëparshme. Kamera është e pozicionuar pas personazhit të Cleant Eastwood, kur ai i qëllon një grupi kundërshtarësh të cilët rrëzohen njëri pas tjetrit. Ky ishte efekti i qitësit, i cili rrit identifikimin e dhunës tek audienca.
8. Plaga e parë me gjak Shumë pak vdekje të shkaktuara nga të shtënat shoqëroheshin me plagë tek viktima. Kjo skenë u realizua nga regjisorët në filmat bardh-e-zi, veçanërisht nga Alfred Hitchcock, në skenat e tmerrshme të vdekjes në filmin ‘Foreign Correspondent’ (1940). Këto skena ishin më të rralla në filmat me ngjyra. ‘Bonnie and Clyde’ (1967) ndryshoi gjithçka kur tregoi viktimën e qëlluar në fytyrë nga dyshja vrasëse. Filmi përfundon me Bonnie-n dhe Clyde-n të mbytur nga plumbat, dhe me rrobat e tyre plot gjak.
9. Mashkulli i parë nudo Producentët e filmave kanë qenë ngurrues për shfaqjen e lakuriqësisë së meshkujve se sa të femrave. Biles edhe kur regjisorët përfshinë plane të meshkujve pa rroba në vitet 60’ – si në filmin ‘This Sporting Life’ të Lindsay Anderson dhe ‘Seconds’ të John Frankenheimer. Shumë prej këtyre filmave janë censuruar përpara lançimit të tyre. Filmi ‘Women in Love’ i Ken Russell mund të jetë filmi i parë që paraqiti meshkuj nudo, një ndeshje mundjeje ku Oliver Reed dhe Alan Bates ishin nudo.
10. Vdekja e parë reale Imazhe të vdekjeve aktuale kanë qarkulluar nëpër kronikat e lajmeve përgjatë viteve por një nga dokumentarët kryesorë që tregoi një vrasje ishte dokumentari i vitit 1970 nga Gimme Shelter, një tregim i koncertit të Rolling Stones në Kaliforni. Kulmi i filmit ishte vdekja e Meredith Hunter, afrikano-amerikanit që u përpoq të sulmonte skenën me një pistoletë në dorë. Alan Passarom një anëtar i Hells Angels, me përgjegjësinë e sigurisë, e goditi disa herë me thikë Meredith Hunter në kurriz. Video u përdor në gjyq, dhe e liroi truprojën për shkak të vetë-mbrojtjes. ‘The passenger’ i Michelangelo Antoninit konsideroi si filmi i parë që shfaqi pamjet e një vdekjeje: një burrë i dënuar që ekzekutohet nga skuadra e pushkatimit.(Bota.al). /KultPlus.com
Federata Panshqiptare e Amerikës VATRA organizoi një natë të magjishme të promovimit të filmit shqiptar në New York. Gazetarë, shkrimtarë, poetë, veprimtarë të shquar në komunitet, mësues, kineastë, studentë u bënë pjesë e një natë të paharruar artistike. Në emër të Vatrës përshëndeti të pranishmit kryetari i Degës së Vatrës Manhattan Agustin Mirakaj i cili ndër të tjera tha: “Urimet më të përzemërta për punën e shkëlqyer. Vatrës duhet ti bashkohet një përfaqësi e re artistësh elitë të fushës së aktrimit. Federata vatra do jetë mbështetëse e pakushtëzuar dhe frymëzuese në art dhe kulturë. Vatra do i mbështesë gjithmonë talentet shqiptare. Dega e Vatra Manhattan Branch falënderon regjisorin, grupin e tij të shkëlqyer për punën dhe devotshmërinë në realizimin e filmave të tyre. Filmi është pjesë e jetës, filmi është pasqyra e të shkuarës dhe historia që mund të tregohet ashtu siç është e vërteta. Filmi ngelet promotori i ëndrrave të pa treguara e shpesh edhe të pa jetuara. Ju uroj dhe përgëzoj për sukseset tuaja” u shpreh ndër të tjera Mirakaj.
Tri sekuencat filmike që u shfaqën në Vatër filluan me dokumentarin mbi Persketutimin e femrës shqiptare në regjimin komunist. Ambasadori i artit shqiptar, mjeshtri i nderuar dhe vlerësuar ndërkombëtarisht, Bujar Alimani shpalosi për të pranishmit punën e shkëlqyer të kineastëve të rinj shqiptarë, vlerësimet e punëve të tyre artistike dhe mbi të gjitha rolin e artit e filmit në shoqëri, dhe vështirësitë e realizimit, mjeshtritë e karaktereve dhe nevojën që shteti e shoqëria të investojë dhe te zhvillojë artin e kulturën. Dëshmitë rrëqethëse të persekucionit, jeta e mundimshme në internim, lufta e klasave, hakmarrja e sistemit monist mbi gratë dhe fëmijët ishin një pikë reflektimi mbi të gjithë të pranishmit mbi dhunën e torturën e regjimit totalitar mbi shoqërinë shqiptare, por mbi të gjitha nevojën për dekomunistizimin dhe shkëputjen përgjithmonë nga diktatura.
Një natë speciale që iu kushtua kineastëve të rinj shqiptarë në New York, Erald Kraja dhe Savina Alimani të cilën shfaqën për publikun dhe komunitetin shqiptar në New York dy filma me metrazh të shkurtër të vlerësuar maksimalisht në Universitet ku ata kanë studiuar. Eraldi dhe Savina janë dy talente shumë premtuese dhe me të ardhme të sigurtë në botën e filmit. Dy studentët shqiptarë të sapodiplomuar në Departamentin e Filmit ne Brooklyn Film College dhe Hunter College në New York, prezantojnë filmat e tyre të diplomës ku në qendër të realizimit artistik janë histori urbane që ndodhin në Metropolin Amerikan, njerëz në kërkim të identitetit dhe konfliktet që burojnë nga botë të ndara dhe mirësia që i superon dhe i zbut këto konflikte në një shoqëri globale.
Ky aktivitet u moderua nën përkujdesjen e veçantë dhe pjesëmarrjen e kineastit të vlerësuar ndërkombëtarisht Bujar Alimani dhe producentin të suksesshëm Damian Pervizi. Aktiviteti ngjalli shumë interes tek të gjithë të pranishmit për fuqinë e mesazheve artistike që dha për publikun, kureshtjen te të pranishmit, mjeshtrinë e realizmit dhe mbi të gjitha krenarinë e “markës” shqiptare të prodhimit të filmit./ KultPlus.com
Kritiku i filmit, Nicholas Barber, ka përzgjedhur për BBC-në dhjetë filma që, për vlerësimin e tij, është mirë t’i shohim gjatë këtij shtatori.
DEAR EVAN HANSEN
Regjia: Stephen Chbosky; Skenari: Steven Levenson; Sipas veprës: Dear Evan Hansen nga Steven Levenson; Luajnë: Ben Platt, Kaitlyn Dever, Amandla Stenberg, Nik Dodani, Colton Ryan …
CINDERELLA
Regjia: Kay Cannon; Skenari: Kay Cannon; Sipas veprës: Cinderella nga Charles Perrault; Luajnë: Camila Cabello, Idina Menzel, Minnie Driver, Nicholas Galitzine, Billy Porter, Pierce Brosnan …
THE ALPINIST
Regjia: Peter Mortimer, Nick Rosen; Luajnë: Marc-André Leclerc, Brette Harrington, Peter Mortimer …
SHANG-CHI AND THE LEGEND OF THE TEN RINGS
Regjia: Destin Daniel Cretton; Skenari: Dave Callaham, Destin Daniel Cretton, Andrew Lanham; Storja: Dave Callaham, Destin Daniel Cretton; Sipas: Marvel Comics; Luajnë: Simu Liu, Awkwafina, Meng’er Zhang, Fala Chen, Florian Munteanu …
ANNETTE
Regjia: Leos Carax; Skenari: Ron Mael, Russell Mael, Leos Carax; Storja: Ron Mael, Russell Mael; Luajnë: Adam Driver, Marion Cotillard, Simon Helberg …
NO TIME TO DIE
Regjia: Cary Joji Fukunaga; Skenari: Neal Purvis, Robert Wade, Cary Joji Fukunaga, Phoebe Waller-Bridge: Storja: Neal Purvis, Robert Wade, Cary Joji Fukunaga; Sipas veprës: James Bond nga Ian Fleming; Luajnë: Daniel Craig, Rami Malek, Léa Seydoux, Lashana Lynch Ben Whishaw. Naomie Harris …
THE DUKE
Regjia: Roger Michell; Shkruar nga: Richard Bean, Clive Coleman; Luajnë: Jim Broadbent, Helen Mirren, Fionn Whitehead, Anna Maxwell Martin, Matthew Goode …
I AM YOUR MAN
Regjia: Maria Schrader; Writers: Jan Schomburg, Maria Schrader; Sipas: tregimit të shkurtë të autores Emma Braslavsky; Luajnë: Maren Eggert, Dan Stevens, Sandra Hüller, Hans Löw, Wolfgang Hübsch …
CRY MACHO
Regjia: Clint Eastwood; Skenari: Nick Schenk, N. Richard Nash; Sipas veprës: Cry Macho nga N. Richard Nash; Luajnë: Clint Eastwood, Dwight Yoakam, Fernanda Urrejola …/KultPlus.com
Rrjeti prestigjioz BBC ka listuar dhjetë filmat që thyen tabutë në kinematografi.
Një ndër ta është edhe filmi me personazhin e parë gei. Homoseksualiteti ishte një fenomen jo i përdorur në filmat europianë dhe hollivudianë që nga vitet 20’,30’,40’ por sugjerohej që ato të jepeshin të koduar. Filmat eksperimentalë nuk kishin ndërmend të ekspozoheshin, por megjithatë, 20-vjeçari Kenneth Anger, një nga producentët më të mirë amerikanë, u dënua për prodhimin e filmit Fireworks në vitin 1947, një film për jetën e një të riu homoseksual.
Çështja shkoi deri në Gjykatën e Lartë të Kalifornisë. Në fund ata e liruan Kenneth Anger, duke i thënë se filmi ishte art dhe jo pornografi. Ndërsa skena e parë e seksit në një film i përket vitit të largët 1933. Një aktore austriake 18-vjeçare, Hedy Lamarr, e theu këtë tabu në filmin çek “Ecstasy” në vitin 1933. Dy skena në veçanti shkaktuan polemika. Në rastin e parë, kur Lamarr noton nudo në liqen. Dhe rasti i dytë, ajo kryen marrëdhënie seksuale me një mashkull, që besohet të jetë hera e parë e raportit seksual në një film jo-pornografik. Kamera merr plane detaj të fytyrës së saj gjatë skenës kur ajo është e pushtuar nga pasioni. Skena e parë seksuale shfaq për herë të parë orgazmën femërore në ekran.
1. Fjala e parë fyese
Shumë vetë besojnë gabimisht se thënia e fundit e Rhett Butler në ‘Gone with the Wind’ – I dashur Frankly, mua nuk më plas fare – është fjala e parë fyese e përdorur në një film të Hollivudit. Por ajo nuk është hera e parë sepse 14 vjet përpara këtij filmi, në vitin 1925, Mbreti Vidor në filmin e tij me luftë “Parada e Madhe” shfryhet kundra armiqve duke thënë – Mallkuar qofshin shpirtrat e tyre.
2. Skena e parë e seksit
Një aktore austriake 18-vjeçare, Hedy Lamarr, e theu këtë tabu në filmin çek “Ecstasy” në vitin 1933. Dy skena në veçanti shkaktuan polemika. Në rastin e parë, kur Lamarr noton nudo në liqen. Dhe rasti i dytë, ajo kryen marrëdhënie seksuale me një mashkull, që besohet të jetë hera e parë e raportit seksual në një film jo-pornografik. Kamera merr plane detaj të fytyrës së saj gjatë skenës kur ajo është e pushtuar nga pasioni. Skena e parë seksuale shfaq për herë të parë orgazmën femërore në ekran.
3. Personazhi i parë gej
Homoseksualiteti ishte një fenomen jo i përdorur në filmat europianë dhe hollivudianë që nga vitet 20’,30’,40’ por sugjerohej që ato të jepeshin të koduar. Filmat eksperimentalë nuk kishin ndërmend të ekspozoheshin, por megjithatë, 20-vjeçari Kenneth Anger, një nga producentët më të mirë amerikanë, u dënua për prodhimin e filmit Fireworks në vitin 1947, një film për jetën e një të riu homoseksual. Çështja shkoi deri në Gjykatën e Lartë të Kalifornisë. Në fund ata e liruan Kenneth Anger, duke i thënë se filmi ishte art dhe jo pornografi.
4. Puthja e parë ndër-rracore
Kodi i Hollivudit në vitin 1934 ndalonte marrëdhëniet ndër-rracore. Por shumë filma filluan ta sfidonin Kodin gjatë viteve ‘50. Filmi “Killer’s Kiss” i Stanley Kubrick shfaqi puthjen e parë midis një femre të bardhë (Irene Kane) dhe mashkullit me ngjyrë (xhamajkanit Frank Silvera). Silvera kishte lëkurë të zbehtë, dhe nuk po luante rolin e një personazhi me ngjyrë në film, prandaj dyshohet nëse audienca ka qenë në dijeni të prejardhjes së tij afrikane. Më pas në 1957, erdhi filmi ‘Island in the sun’. Ai shfaqte romancën mes një vajze të Karaibeve (Dorothy Dandridge) dhe zyrtarit britanik (John Justin). Pas këtij vjen filmi “The Crimson Kimono” filmi i parë hollivudian që shfaq një puthje të vërtetë ndër-rracore.
5. Shpëlarja e parë e VC-së
Filmi ‘Psycho’ i Alfred Hitchcock nuk kishte asnjë shfaqje nudo gjatë skenës së dushit – por një tjetër dukuri në banjon e Motelit Bates tërhoqi vëmendje të madhe: zhurma e shpëlarjes së vc-së në një film Hollivudi. VC-ja është shfaqur edhe në filma të tjerë më parë, si në filmin e vitit 1928 ‘The Crowd’, por jo me zhurmën e shpëlarjes. Audiencës iu desh të priste 10 vjet pas filmit Psycho që ta shihte këtë skenë.
6. Femra e parë nudo
Filmi “Inspiration” (1915), rreth një artisti që kërkonte modelen perfekte që të ishte muza e tij, mund të ketë qenë shfaqja e pare e një femre nudo në ekran në një film jo-pornografik. Deri në vitet 30’ kjo gjë nuk lejohej, pasi censuroheshin. Filmi ‘Peeping Tom’ i Michael Powell e theu këtë tabu kur, personazhi i Pamela Green shkurtimisht ekspozoi gjoksin e saj. Karriera e Powell u mbyll pak kohë pas polemikave që u krijuan rreth filmit Peeping Tom. Pas ndryshimit të Kodit për moslejimin e personazheve topless, prodhimi i parë që u shfaq ishte “The Pawnbroker” i Sidney Lumet.
7. Vrasja e parë për vdekje
Kodi i Hollivudit në vitin 1934 thoshte se një vdekje nga të shtënat duhet të filmohet në dy pjesë: e shtëna e qitësit, dhe më pas viktima që bie. Filmi i Sergio Leones “A fistful of dollars” theu këtë rregull në skenat e mëparshme. Kamera është e pozicionuar pas personazhit të Cleant Eastwood, kur ai i qëllon një grupi kundërshtarësh të cilët rrëzohen njëri pas tjetrit. Ky ishte efekti i qitësit, i cili rrit identifikimin e dhunës tek audienca.
8. Plaga e parë me gjak
Shumë pak vdekje të shkaktuara nga të shtënat shoqëroheshin me plagë tek viktima. Kjo skenë u realizua nga regjisorët në filmat bardh-e-zi, veçanërisht nga Alfred Hitchcock, në skenat e tmerrshme të vdekjes në filmin ‘Foreign Correspondent’ (1940). Këto skena ishin më të rralla në filmat me ngjyra. ‘Bonnie and Clyde’ (1967) ndryshoi gjithçka kur tregoi viktimën e qëlluar në fytyrë nga dyshja vrasëse. Filmi përfundon me Bonnie-n dhe Clyde-n të mbytur nga plumbat, dhe me rrobat e tyre plot gjak.
9. Mashkulli i parë nudo
Producentët e filmave kanë qenë ngurrues për shfaqjen e lakuriqësisë së meshkujve se sa të femrave. Biles edhe kur regjisorët përfshinë plane të meshkujve pa rroba në vitet 60’ – si në filmin ‘This Sporting Life’ të Lindsay Anderson dhe ‘Seconds’ të John Frankenheimer. Shumë prej këtyre filmave janë censuruar përpara lançimit të tyre. Filmi ‘Women in Love’ i Ken Russell mund të jetë filmi i parë që paraqiti meshkuj nudo, një ndeshje mundjeje ku Oliver Reed dhe Alan Bates ishin nudo.
10. Vdekja e parë reale
Imazhe të vdekjeve aktuale kanë qarkulluar nëpër kronikat e lajmeve përgjatë viteve por një nga dokumentarët kryesorë që tregoi një vrasje ishte dokumentari i vitit 1970 nga Gimme Shelter, një tregim i koncertit të Rolling Stones në Kaliforni. Kulmi i filmit ishte vdekja e Meredith Hunter, afrikano-amerikanit që u përpoq të sulmonte skenën me një pistoletë në dorë. Alan Passarom një anëtar i Hells Angels, me përgjegjësinë e sigurisë, e goditi disa herë me thikë Meredith Hunter në kurriz. Video u përdor në gjyq, dhe e liroi truprojën për shkak të vetë-mbrojtjes. ‘The passenger’ i Michelangelo Antoninit konsideroi si filmi i parë që shfaqi pamjet e një vdekjeje: një burrë i dënuar që ekzekutohet nga skuadra e pushkatimit. / KultPlus.com
Deklaratat më të bukura të dashurisë janë ato që jetojnë në vetën e parë, por ne kemi përzgjedhur ato që ne mendojmë se janë më të bukurat të filmave romantikë, që na bëjnë të ëndërrojmë për dashurinë.
Nëse keni dëshirë për t’u zhytur në romancën më të ëmbël, ose po kërkoni frymëzim për t’i shprehur dikujt dashurinë, më poshtë janë deklaratat më të bukura të dashurisë në filma.
Filmi “When Harry Met Sally”
“Të dua kur je i ftohtë dhe jashtë është 30 gradë. Të dua kur të duhet një orë për të porositur një sanduiç. E dua rrudhën që të krijohet kur më shikon sikur jam i çmendur. Më pëlqen që pas një dite të kaluar me ty ende e nuhas aromën tënde në pulovrat e mia dhe jam i lumtur që je personi i fundit me të cilin bisedoj para se të fle gjumë në mbrëmje. Dhe kjo nuk është sepse ndihem vetëm, dhe nuk është sepse është Nata e Vitit të Ri”.
“The Notebook”
“Nuk do të jetë e lehtë. Do të jetë shumë e lodhshme. Ne do të duhet të punojmë për të çdo ditë, por unë dua ta bëj sepse të dua. Dua gjithçka tënden. Përgjithmonë. Ti dhe unë. Çdo ditë”.
Dashuria nuk është shikimi i parë, muaji i parë apo takimi i parë; është jeta e përditshme dhe pushimet e vogla të çdo dite. Është e mundimshme. Por ja vlen. Dhe ndër deklaratat më të bukura të dashurisë kjo është sigurisht një nga më realistët.
“Bashkë me erën”
“Është telash: duhet të puthesh, dhe shpesh, dhe nga dikush që di ta bëjë”. Reth është i vetmi që mund ta shohë Roselën për atë që është “sepse”, ai i thotë asaj, “ne jemi të njëjtë, të dy fundërrina, egoistë dhe mendjemprehtë, por në gjendje t’i shohim gjërat në fytyrë dhe t’i thërrasim me emrin e tyre”.
Të paktën jini të sinqertë me veten dhe do të gjeni personin e duhur.
“Krenari dhe paragjykim”
“Nëse ndjenjat tuaja janë të njëjta, thuajeni tani. Dashuria dhe dëshirat e mia janë të pandryshuara. Por një fjalë e juaja do të më bëjë të hesht përgjithmonë. Nëse, nga ana tjetër, ndjenjat e tua kishin ndryshuar duhet të të them … Ti më ke magjepsur trupin dhe shpirtin dhe të dua, të dua, të dua dhe tani e tutje nuk dua të ndahem më nga ti.
Ah, Z. Darcy! Askush nuk mund të jetë aq i padurueshëm dhe i papërmbajtshëm sa prototipi i së bukurës dhe i mallkuar i krijuar nga Jane Austen.
“The Fault in Our Stars”
“Do të ishte një privilegj të më thyhej zemra nga ju.”
Mund të derdhni shumë lot, por ndonjëherë ia vlen ta provoni.
“Shekspiri i Dashuruar”
“Të dua Will, përtej poezisë”.
Kur premtimet shoqërohen me fakte, atëherë ju po përjetoni diçka të mrekullueshme.
“Submarine”
“Unë shkrepa një fotografi tonën, gjysmë të përqafuar. Kur të jem plakur dhe vetëm, do të kujtoj se kam mbajtur diçka vërtet të bukur”.
Si adoleshent gjithçka është vërtet e vështirë dhe e komplikuar, por ju jeni në gjendje të njihni dashurinë.
“Notting Hill”
“Unë jetoj në Notting Hill, ju jetoni në Beverly Hills, e gjithë bota e di kush jeni. Nëna ime e ka të vështirë të kujtojë emrin tim”, “Gjëja e famës nuk është një gjë e vërtetë, ju e dini, dhe mos harroni se unë jam gjithashtu një vajzë e thjeshtë, duke qëndruar para një djali dhe duke i kërkuar atij ta dua”.
Kushdo qoftë, mos harroni se ajo që ka rëndësi jeni ju të dy dhe pjesa tjetër është letër-muri.
“Moulin Rouge”
“Gjëja më e mirë që mund të mësosh është se si të duash dhe të të duan”. Ky është version i këngës së Nat King Cole “Nature Boy”, e riparë në film nga David Bowie dhe ribërë nga Massive Attack. Fraza është shtypur nga Christian, një poet pa para (Ewan McGregor) i dashuruar me Satinen e bukur (Nicole Kidman)./a2/ KultPlus.com
Viti që lamë pas i gjeti kinematë kryesisht të mbyllura dhe shumë filma i shtyen datat e tyre të lansimit për shkak të pandemisë, ndër ta kishte shumë filma të rinj që bënë jehonë tek shikuesit, ndezën biseda dhe morën vëmendjen e votuesve të Oskarit.
Tetë filmat e nominuar për fotografinë më të mirë në ceremoninë e Oskarëve të së dielës pasqyrojnë gamën e larmishme të filmave të njohur këtë sezon çmimesh, duke trajtuar tema të rëndësishme dhe në kohë të tilla si raca, sulmet seksuale, imigracioni dhe lidhjet familjare, shkruan WWD, transmeton KultPlus.
Më poshtë gjeni tetë filmat më të përfolur që tashmë janë nominuar për ‘Oscar’.
The Father
Një burrë, teksa demenca i përkeqësohet, dyshon te familja dhe vetja dhe refuzon ndihmën duke humbur kontrollin mbi realitetin.
Judas and the Black Messiah
Historia e vërtetë e vrasjes së kryetarit të Partisë Black Panther, aktivistit Fred Hampton, pasi dikush bëhet pjesë e lëvizjes me urdhër të FBI-së.
Mank
Skenaristi i alkoolizuar Herman J. Mankiewicz përpiqet të përfundojë skenarin për “Citizen Kan.
Minari
Një familje koreane që lëviz në Arkansas në kërkim të ëndrrës amerikane.
Nomadland
Pasi humb gjithçka, një grua vendos të jetojë si nomade.
Promising Young Woman.
Asgjë në jetën e Cassie-t nuk është ashtu si duket.
Sound of Metal
Drama e një bateristi heavy metal që humbet papritur dëgjimin.
The Trial of the Chicago 7
Filmi bazohet te gjyqi famëkeq i vitit 1969 për shtatë të pandehur të akuzuar nga qeveria federale për komplot dhe më shumë. / KultPlus.com
Viti 2021 pritet të jetë shumë më ndryshe se viti pandemik që lamë pas, për shkak të të cilit u anuluan shumë prodhime kinematografike ose u shtynë disa të tjera. Megjithatë duket se pasi kinematë të hapen, adhuruesit e filmave do të kenë se çfarë të shohin.
Në vijim gjeni një përmbledhje me filmat e vitit, të realizuar nga Variety, transmeton KultPlus.
Raya and the Last Dragon (5 mars)PHOTO: DISNEY
Coming 2 America (5 mars)PHOTO: AMAZON STUDIOS
The Many Saints of Newark (12 mars)PHOTO: AP
Morbius (19 mars)PHOTO: SONY PICTURES
No Time to Die (2 prill)PHOTO: NICOLA DOVE/MGM
A Quiet Place Part II (23 prill)
Black Widow (7 maj)FOTO: MARVEL
Godzilla vs. Kong (21 maj)PHOTO: WARNER BROS.
Cruella (28 maj)FOTO: WALT DISNEY STUDIOS
Fast & Furious 9 (28 maj)
The French Dispatch (verë)FOTO: SEARCHLIGHT PICTURES
Ghostbusters: Afterlife (11 qershor)FOTO: SONY PICTURES ENTERTAINMENT SCREENCAP
In the Heights (18 qershor)FOTO: COURTESY OF WARNER BROS.
Venom: Let There Be Carnage (25 qershor) FOTO: COURTESY OF SONY PICTURES
Minions: The Rise of Gru (2 korrik)PHOTO: ILLUMINATION ENTERTAINMENT/UNIVERSAL
Top Gun: Maverick (2 korrik)PHOTO: PARAMOUNT PICTURES
Shang-Chi and the Legend of the Ten Rings (9 korrik)PHOTO: AMAZON
Space Jam: A New Legacy (16 korrik)FOTO: WARNER BROS.
Studioja “Warner Bros’ e ka shtyrë lansimin e filmit “The Batman” deri në vitin 2022, derisa pandemia e koronavirusit vazhdon të ndikojë në industrinë e filmit.
Filmi në të cilin aktori britanik, Robert Pattinson, debutonte në rolin e superheroit Batman, ishte planifikuar të lansohet nëpër kinema në tetor të vitit të ardhshëm, por tani është shtyrë për 4 mars të vitit 2022.
Ndërkohë së fundmi u bë i ditur lajmi se Robert Pattinson është kthyer sërish në sheshin e xhirimeve, pasi rezultoi pozitiv me koronavirus, dhe kështu u detyrua të izolohej për dy javë.
Disa filma të tjerë me superheronj që kanë pësuar ndryshime në datën e lansimit janë: “The Flash”, i cili tani vjen në ekran të madh më 4 nëntor 2022, “Shazam! 2”, që lansohet nëpër kinema më 2 qershor të vitit 2023, dhe “Black Adam” i cili fillimisht ishte planifikuar të publikohet për gjithë adhuruesit e filmit, në dhjetor të vitit të ardhshëm.
Sidoqoftë, shtyrja e lansimit të këtij projekti, bënë që filmi “The Matrix 4” ta shënojë premierën botërore më 22 dhjetor të vitit 2021, rreth katër muaj më herët se që ishte paralajmëruar.
Një tjetër projekt kinematografik i cili ka pësuar ndryshime në datën e lansimit është, “Jurassic World: Dominion”, i cili është shtyrë për vitin 2022. Vazhdimi i fundit në serinë e filmave për dinozaurë i rikthen në rolet protagoniste aktorët, Chris Pratt dhe Bryce Dallas Howard, krahas yjeve origjinal të këtij projekti, Jeff Goldblum, Laura Dern dhe Sam Neill. Fillimisht filmi ishte planifikuar të lansohet nëpër kinema më 11 qershor të vitit të ardhshëm, por është shtyrë për një vit. Lajmin e ka konfirmuar edhe regjisori i filmit, Colin Trevorrow, përmes rrjetit social Twitter.
Sipas “The Hollywood Reporter”, këto ndryshime të lansimit të filmave nuk janë rezultat i drejtpërdrejt i mbylljes së kinemave, por më shumë janë pasojë e vonesave të xhirimeve të shkaktuara nga pandemia./ KultPlus.com
Një dramë e Netflix, ngjarja e të cilit është bazuar në një protestë kundër luftës së Vietnamit, që eskaloi në një përplasje të dhunshme me Sigurimin Nacional. Me një kastë të shkëlqyer aktorësh si Mark Rylance, Joseph Gordon-Levitt, Michael Keaton, Eddie Redmayne dhe Sacha Baron Cohen.
Possessor
Tekno trilleri surreal i Brandon Cronenberg, mund të duket sikur i përngjan stilit të babait të tij David Cronenberg, mirëpo poashtu mund të tërheqësh paralele mes punës së regjisorëve Christofer Nolan dhe Charlie Kaufman, me më shumë therrje dhe nxjerrje sysh.
Summer of 85
Një prej regjisorëve më profilik francez François Ozon është kthyer në rrënjët e tij, ose më saktë në adoleshencë, në adaptimin e novelës së Aidan Chambers që trajton një historie dashurie homoseksuale mes dy adolentëve.
Over the Moon
Një nga animacionet e para të financuara nga Netflix dhe një nga të parët që janë bashkëpunim i produksionit amerikan dhe kinez. “Over the Moon” është bazuar në një legjendë kineze për përëndeshën e hënës Change dhe një vajzë të vogël që ndërton një raketë për të vizituar atë.
I Am Greta
Një prej dokumentarëve më të përfolur të momentit, për vajzën autiste që nisi një lëvizje globale prej protestave të saj në shkollë lidhur me ndryshimet klimatike deri ngritja e saj si aktiviste.
Rebecca
Një prej adaptimeve më të famshme të Rebecca, romancës gotike të shkruar nga nga Daphe du Maurier, një version i të cilës u përshtat nga Alfred Hitchcock me aktorë Laurence Olivier dhe Joan Fontaine.
On The Rocks
Filmi i ri i Sofia Coppola në të cilën ngjajshëm me “Lost in Translation”, ka si karakter kryesor Bill Murray, në rolin e një burri të vjetër që jep këshilla martesore një vajze të re.
Honest Thief
Ky film me personazh Liam Neeson, në zhanrin aksion mund të duket si një vazhdim i filmit Taken. Neeson luan Tom, një hajn në pension që premton të të kthejë fitimet e tij nëse i reduktohet dënimi me burg.
Eternal Beauty
Kjo dramë përcjellë historinë e Jane, një grua e re që vuan nga skizofrenia, nfamilja e saj toksike dhe një qytet që i shtjerron shpirtin, sado tenton të ecë përpara dhe të ketë lidhje normale. / KultPlus.com
Që nga fillimi filmat kanë qenë një mënyrë me të cilën njerëzit kanë mësuar gjëra të rëndësishme rreth jetës, dashurisë dhe rëndesisë së lumturisë. Por, disa filma janë shumë më shumë se sa që duken, dhe shumë të tillë kanë fuqinë të na prekin në nivelet më të thella emocionale.
Në këtë artikull do të paraqesim një listë të filmave të cilat do të qëndrojnë me ne për një kohë të gjatë. Këta filma e ndryshojnë perceptimin tonë rreth realitetit dhe na bëjnë të mendojmë thellë në mënyren se si e shohim botën.
Fight Club është shfaqur në vitin 1999, dhe ka bërë për vete mendjen e të gjithë atyre të cilët e kanë shikuar atë. Vetëm realizimi i këtij filmi e ka bërë të mjaftueshem që ky film të meritojë statusin e një filmi kult, por kthesat e papritura përgjatë filmit e kanë bërë atë një prej filmave më të mirë të bëra ndonjeherë.
Është një film që do të jetojë përgjithmonë. Përgjatë filmit ju do të qeshni, vajtoni dhe nuk do të jeni ne gjendje të mendoni siq keni menduar më herët. Ky film është rreth një shkolle djemsh, me standarde jo-realistike dhe një mësues fantastik që sjell një kuptim te ri termit “jo-konvencional”.
Ky film i dhimbshëm është rreth një babai të vetëm dhe djalit të tij, në rrugën e tyre drejt gjetjes së “lumturisë”. Nëse ju nuk e dini si t’i tejkaloni të gjitha vështiresitë dhe pengesat të cilat ju shfaqen gjatë jetës, ky film do të ju mësojë më të vërtetë!
Ky film do të ju bëj të ndjeheni falenderues për jetën tuaj. Poashtu do t’ju bëj të dyshoni mbi realitetin ashtu siq është, dhe nëse duhet të jetë ashtu siq është. Edhe pse është pak i vështirë të kuptohet tërësisht, ju do ta dashuroni nëse arrini ta kuptoni ashtu siq duhet.
Po pra! Ky është filmi im i preferuar që nga fëmijëria, dhe nëse e keni shikuar ndonjëherë e dini edhe ju pse. Flet për historinë e një djaloshi të ri, i cili përdorë kung fu për të kontrolluar emocionet e tij. Ai mëson mbi respektin dhe si duhet ta përdorë atë me personat e afërm të tij. Edhe pse nuk ka asgjë te keqe me ri-krijimin e këtij filmi, origjinali është mijëra herë më i mirë. Nëse mund ta gjeni, ju rekomandoj fuqishëm ta shikoni!
Ky film flet rreth Will Hunting, një pastrues në MIT i cili është nje gjeni i vërtetë. Një psikolog (Robin Williams) e ndihmon atë të kuptoj se çka dëshiron nga jeta, dhe…pjesa tjeter është histori! Ky film është një kombinim i plotë i emocioneve, që do t’ju bëjnë të qeshni, të vajtoni dhe të buzëqeshni më shumë se kurrë më parë. Sidoqoftë, mësimet që do t’i merrni në këtë film, do të mbeten me ju përgjate gjithë jetës suaj.
E kam një bindje që deri më tani shumica e njerëzve e kanë shikuar këtë film. Ky film bazohet në historinë e vërtetë të Michael Oher, i cili është adoptuar nga një familje që e ka ndihmuar atë t’i tejkalojë të gjitha sfidat përgjatë jetës së tij, dhe (spoiler alert!) të bëhet një lojtar i futbollit amerikan.
Në këtë film një djalë i ri mundohet me të gjitha forcat ta bëjë botën një vend më të mirë, dhe mund të them me plot bindje se është një prej filmave me të dhimbshem të cilët i kam shikuar. Do të shtoja me shumë, por nuk dua t’ju humbas kënaqësine e të shikuarit. Ju lutem, nëse doni të shikoni ndonjë film prej kësaj liste, filloni prej këtij filmi!
Do ta shikoja këtë film pa ndalur gjatë gjithë jetës sime, dhe nuk do të merzitesha kurrë. Flet rreth një njeriu dhe lidhjen e tij me një qen të braktisur të cilin e merr në shtepi. Më besoni, pasi ta shikoni këtë film ju do të krijoni nje respekt të thellë për kafshët në përgjithësi.
Është një film rreth një njeriu të quajtur Chris Nielson (Robin Williams) i cili vdes në një aksident makine. Pas vdekjes ai është i udhëzuar në jetën e përtejme nga një udhëzues shpirtëror, Alberti. Bota e tij e re është e bukur dhe mund të jetë çkado që Chris e imagjinon. Edhe fëmijët e tij janë atje. Por, kur gruaja e tij, Annie, bën vetëvrasje dhe dërgohet në ferr, Chris i injoron paralajmërimet e Albertit dhe fillon udhëtimin për të shpëtuar gruan e tij. Më vonë, Chris e kupton se shpëtimi i Annies është më i vështirë se sa që e ka imagjinuar. /KultPlus.com
DokuFest ka shpallur sot programin e plotë garues të filmave për edicionin e 19, i cili për herë të parë do të mbahet në sferën digjitale nga data 7 deri me datën 25 Gusht, në një platformë online të krijuar enkas për këtë edicion, në bashkëpunim me Festival Scope dhe Shift72.
Gjithsej 90 filma të cilët vijnë nga 51 vende të botës do të konkurrojnë në 8 seksione garuese. Në mesin e tyre, gjenden edhe 8 filma të cilët janë pjesë e programit garues të ri TRUTH, për filmat mes zhanrit të dokumentarëve dhe gazetarisë hulumtuese. Jemi të kënaqur që një numër i filmave që janë në garë, janë ose premierë ose filma të dytë të filmbërësve, gjë që e bën përzgjedhjen e sivjetme një hapësirë për t’u eksploruar.
Për më tepër, jemi jashtëzakonisht krenarë që këtë vit do të prezantojmë një film të një regjisoreje kosovare i cili është pjesë i garës ndërkombëtare për dokumentarë të gjatë, e që shënon herën e parë dhe një arritje në historinë 19 vjeçare të festivalit tonë.
“Të kohës, të rëndësishëm dhe inovativë, kështu do t’i përshkruaja disa nga filmat e programit garues të sivjetmë”, u shpreh Veton Nurkollari, Drejtor Artistik i festivalit. “Edhe në këto kohë të vështira, DokuFest vazhdon misionin e tij për të sjellur më të mirën dhe më të shkëlqyeshmen nga fusha e filmit bashkëkohor tek audienca e Kosovës dhe më gjerë.” /KultPlus.com
Kritiku i filmit, Nicholas Barber, ka përgatitur listën për dhjetë filmat që ia vlejnë t’i shihni gjatë muajit korrik. Lista e tij e përpiluar vitin e kaluar, përmban filma fantastik të cilët ia vlen t’i shihni sa më parë. Dhe ata janë si më poshtë:
SPIDER-MAN: FAR FROM HOME
Regjia: Jon Watts Skenari: Chris McKenna, Erik Sommers Luajnë: Zendaya, Tom Holland, Angourie Rice, Samuel L. Jackson, Cobie Smulders…
MIDSOMMAR
Regjia: Ari Aster Skenari: Ari Aster Luajnë: Florence Pugh, Jack Reynor, William Jackson Harper, Vilhelm Blomgren, Archie Madekwe…
THE CHAMBERMAID (LA CAMARISTA)
Regjia: Lila Avilés Skenari: Lila Avilés, Juan Carlos Marquéz Luajnë: Gabriela Cartol, Teresa Sánchez…
THE FAREWELL
Regjia: Lulu Wang Skenari: Lulu Wang Luajnë: Awkwafina, Tzi Ma, Gil Perez-Abraham…
THE LION KING
Regjia: Jon Favreau Skenari: Jeff Nathanson Luajnë: Keegan-Michael Key, Seth Rogen, Donald Glover, Alfre Woodard, Billy Eichner, John Kani…
Festivalet e përvitshme të filmave që janë anuluar për shkak të pandemisë këtë vit do të jenë online. Organizatorët e festivaleve në të gjithë botën kanë vendosur që të shfaqin në livestram një pjesë të produksioneve të tyre.
Pas anulimit të eventeve të përvitshme të filmit në Kanë dhe Nju Jork, për shkak të pandemisë, më shumë se 20 Festivale filmash në botë kanë vendosur të shfaqin produksionet e tyre në livestream. Për 10 ditë, festivali onlinë do të shfaqë filma, dokumentarë dhe muzikë. Programi i plotë ende nuk është bërë publik, megjithatë mundësitë që të shfaqen produksionet e reja janë të pakta.
Anulimi i festivalit të filmit në Kanë në maj dhe pasiguria rreth eventeve të Venecias dhe Torontos në shtator për shkak të epidemisë së koronavirusit, i ka vendosur producentët dhe studiot e filmit në dilemë sa I përket promovimit të produksioneve të reja për median dhe publikun. Megjithatë organizatorët e Kanës u shprehën krenarë që u bashkuan në ngjarjen në Youtube.
Jane Rosenthal, bashkëthemeluese e festivalit të filmit Tribeca në Neë York që gjithashtu pritet të anulohet, tha se ideja ishte të frymëzonte dhe bashkonte njerëzit përtej kufijve gjatë pandemisë.
“E gjithë bota ka nevojë për shërim tani” tha Rosenthal.
Festivale të tjera që marrin pjesë janë ato në Jeruzalem, Mumbai, Sarajevo, Sidnej, Tokio dhe Londër. Filmat do të jenë falas ndërse shikuesve do t’u kërkohet të kontribuojnë në Fondin e Solidaritetit të COVID-19 të Organizatës Botërore të Shëndetësisë. /KultPlus.com
Ndërkohë që koronavirusi ka marrë jetën e shumë njerëzve, duhet pasur kujdes dhe duhet vepruar me përgjegjësi, në mënyrë që të mos infektohemi apo të mos e shpërndajmë më shumë virusin.
Për këtë arsye kufizimi lëvizjes dhe qëndrimi në shtëpi është një prej metodave më të mira për të shmangur diçka të tillë.
Dhe derisa qëndroni mbyllur keni kohë të mjaftueshme për të bërë shumë gjëra, ndërsa shikimi i filmave është një prej tyre.
Prandaj ju sjellim një listë të filmave që kanë të bëjnë me përpjekjet e njeriut për mbijetesë, në mënyrë që të ndiheni më optimistë.
Këtë fundjavë, në Cineplexx mund t’i shikoni nga premierat më të fundit botërore, deri tek filmat vendor që po vazhdojnë të korrin suksese.
Vikendi është kohë që më së miri kalohet duke shikuar filma, dhe
ku t’i shikosh filmat më të rinjë, më mirë se në Cineplexx. Këtë vikend, në
kinemanë në Prishtinë dhe Prizren mund t’i shikoni 9, respektivisht 6 filma të
ndryshëm, të cilët shfaqen në orare të ndryshme nga ora 12:00 deri në ora
23:00. Top 3 filmat të cilët mund t’i shikoni këtë fundjavë në Cineplexx janë:
1) I Love Tropoja Pas suksesit të
jashtëzakonshëm të filmit “2 Gisht Mjaltë”, i cili mbetet filmi më i shikuar në
Cineplexx, Ermal Mamaqi sjell një komedi të re, me titullin “I Love Tropoja”.
Filmi flet për një djalë me
ambicie të mëdha për jetën, i cili shpreson që së shpejti do të vendoset në
pozicionin që meriton në kompaninë ku ai punon, por çuditërisht ndodh e
kundërta. Djali e gjen veten aty ku nuk e kishte menduar kurrë, në një qytet
verior, në Tropojë, ku duket se shpresa ka vdekur bashkë me botën në mendjen e
tij.
2) Sonic The Hedgehog Bazuar në personazhin e famshëm nga loja
Sonic, filmi flet për një iriq shumë të shpejtë i cili gjen veten në planetinë
Tokë dhe duhet të përballet me një detektiv të ligë i cili dëshiron ta kapë që
të bëjë eksperimente me të.
3) Like a Boss Dy shoqe me ideale shumë të ndryshme nga njëra tjetra fillojnë një kompani bukurie së bashku. Njëra është më praktike ndërsa tjetra dëshiron të fitojë fatin e saj dhe të jetojë një mënyrë jetese të lavdishme. Përveç këtyre tre filmave, në të dy kinematë po shfaqen edhe filmat familjarë, Call of the Wild, Playing with Fire, super aksioni Bad Boys 3 dhe filmi horror Fantasy Island, ndërsa në kinemanë në Prishtinë në shfaqje mbeten edhe Dolittle, dhe filmi Birds of Prey.
PHOTO: DISNEY
PHOTO: AMAZON STUDIOS
PHOTO: AP
PHOTO: SONY PICTURES
PHOTO: NICOLA DOVE/MGM
FOTO: MARVEL
PHOTO: WARNER BROS.
FOTO: WALT DISNEY STUDIOS
FOTO: SEARCHLIGHT PICTURES
FOTO: SONY PICTURES ENTERTAINMENT SCREENCAP
FOTO: COURTESY OF WARNER BROS.
FOTO: COURTESY OF SONY PICTURES
PHOTO: ILLUMINATION ENTERTAINMENT/UNIVERSAL
PHOTO: PARAMOUNT PICTURES
PHOTO: AMAZON
FOTO: WARNER BROS.
FOTO: DISNEY
FOTO: WARNER BROS.
PHOTO: UNIVERSAL PICTURES/YOUTUBE
PHOTO: BBC TWO
PHOTO: WARNER BROS.
PHOTO : NIALL CARSON/PA WIRE VIA AP IMAGES
PHOTO: CHIABELLA JAMES
PHOTO: NBC
PHOTO: AP
PHOTO: 20TH CENTURY FOX
PHOTO: JAY MAIDMENT/SONY PICTURES
PHOTO: WARNER BROS/VILLAGE ROADSHOW PIC
PHOTO: MICHAEL BUCKNER/DEADLINE/REX/SHU
