Konferenca Ndërkombëtare “Suksesi i Zonjave shqiptare dje dhe sot, sfidat e se ardhmes” për tri ditë ka mbledhë mbi 100 gra nga Shqipëria, Kosova, Mali i Zi e Londra në Tiranë, të cilat me ftesë të Flora Nikolla në kuadër të Albanian Ecxellence, këto gra nga profile të ndryshme kanë shpërfaqë rrugëtimin e tyre drejt suksesit, gra të cilat shpalosën sfidat, sakrificën, guximin e ballafaqimin deri në shkëlqimin në shumë profile.
Muziciente, bankiere, shkrimtare, politikane, mjeke, gra nga biznesi, gra nga aviacioni, të medias, artit, aktiviste dhe shumë profile të tjera janë prezantuar për këto tre ditë, rrëfime dhe sfida që sipas Flora Nikollës do të botohen edhe nëpërmjet një libri, libër që do të ketë një promovim të një formati surprize nga Albanian Ecxellence.
“Jam shumë e lumtur që Albanian Ecxellence bëri bashkë gratë e suksesshme nga shumë vende të ndryshme brenda dhe jashtë Shqipërisë, e që për shumicën e tyre rrugëtimi nuk ishte i lehtë, por që sot janë inspirim jo vetëm për vajzat dhe gratë, po për të gjithë”, ka thënë Flora Nikolla.
Por jo vetëm rrëfimet e grave të suksesshme ishin pjesë e kësaj konference tre ditore, por brenda saj ishte gërshetuar edhe gastronomia dhe kultura shqiptare, ku me këtë rast gratë pjesëmarrëse kanë pas rast të shijojnë vajin e ullirit, të shihnin nga afër kreacionet e Joni Brahos dhe pikturat e Marjana Goxhabelliut, ku kjo e fundit ishte inspirim për të gjitha gratë pjesëmarrëse që të jenë pjesë e e artit ë përbashkët në një tablo të vetme.
Por vëmendja e kësaj konference kishte dy emra: Vera Bekteshin dhe Flora Brovinën, të cilat promovuan librat: Pusulla të verdha nga Bekteshi dhe krijimtaria e Brovinës në përgjithësi, të cilat me gratë prezente ndanë edhe rrugëtimin e tyre, që krijoi shumë emocione te pjesëmarrëset.
Ndërkohë, nën patronazhin e ministres së Shtetit për Standardet dhe Shërbimet Milva Ekonomi , gratë pjesëmarrëse të konferencës ndërkombëtare kanë marr pjesë edhe në një prezantim tradicional në Muzeun Gjergj Kastrioti Skenderbeu në Krujë, sikurse që kanë vizituar edhe Pazarin e Krujës.
Konferenca Ndërkombëtare “Suksesi i Zonjave shqiptare dje dhe sot, sfidat e se ardhmes” është vetëm një nga aktivitetet e shumta të Flora Nikollës që i organizon në kuadër të Albanian Ecxellence, e që promovimi dhe mbështetja e grave është jashtëzakonisht i madh në kuadër të këtyre aktiviteteve./ KultPlus.com
Pogradec, 29 Maj/AE/.-Kur Lena Marku pikturon, ndien sikur nga shpirti i saj dalin në siperfaqe të gjitha toksinet e grumbulluara ndër vite.Dhe kjo ka një arsye: e gjitha është e dashuria e madhe që Lena ka për artin që e konsideron pasurinë dhe botën e saj te madhe ku ajo ka qasje.
Në punimet e Lena Markut, më shumë se gjithçka tjeter, ka dashuri, të cilën e beson me të gjithë qënien e saj. Ajo thotë se , “dashuria bën mrekulli” dhe se,”piktura vetë është një dashuri”.
Ndaj dhe kur sheh veprat e saj lehtë e kupton se çdo pikturë e Lenës, është një rrëfim jete, një lidhje me ndodhitë e mira e të vështira të encikopedisë jetë që kalojmë e jetojmë cdo ditë .
Ne Kroaci e solli, dashuria ndaj babait të fëmijëve të saj. E adhuron natyrën e që ka ky vënd ballkanik , pranë detit, dhe jo vetem e frymëzon për të pikturuar, por Kroacia, është dhe vend i shenjtë për Lenën pasi në çdo cep, i rifreskon kujtimet e femijërisë së fëmijeve të saj, tashmë të rritur , përkrahja e saj më e madhe.
Vendlindjen e saj Shkupin, e viziton shpesh dhe me shumë dashuri.
Ndërsa sa i përket nacionalitetit të saj shqiptar, Lena Marku, me krenari e shfaq gjithkund ku shkon duke e përfshire faktin që Nënë Tereza është një shqiptare nga Shkupi.
Kur i thanë që do të ishte pjesmarrëse në “Ditët e Albanian Excellence”, në pjesën juglindorë të Shqipërisë dhe në Dibër të Madhe në Maqedoninë e Veriut, perjetoi nderim dhe pa me dyshje e pranoi ftesen.
Sepse Lena Markun, çdo ekspozitë e saj e emocionon në mënyra të veçanta, por kur bëhet fjalë për ekspozitat në Shqipëri, perveç emocioneve të zakonshme, i shtohet emocioni kombëtar që e bën gjithë këtë ndjenjë edhe më të bukur.
F.N: Cila ka qënë historia e lidhjes së Lenës me pikturën ?
L.M: Unë jam fëmija më i vogel i familjes dhe për fatin tim të mirë me ngjyrat dhe vizatimet jam takuar që në moshë të hershme falë motrave të mia të cilat në atë kohë shkonin në shkollë dhe duhej të kryenin detyrat .
Gjithmonë shprehja dëshirën që detyrat e artit t’ua kryeja unë, dhe këtë pa e vënë re që u kthye në rutinë. Ishtë një obligim që e kryeja me shumë qef.
Në fillimet e mia në shkollë ndiqja me pasion orën e artit dhe nuk mund ta përshkruaj me fjalë gëzimin që ndjeja tek sa përgatitesha për detyrat që në jepnin.
Do t’u tregoj nje rast për të qeshur…
Kishim për detyrë të bënim një punim. Aq shumë dhashë shpirtin pas atij punimi sa që ngjyrat që kisha, nuk më mjaftonin dhe në pamundësi të zgjedhjeve tjera, ia ‘vodha’, motrës time Ana Markut ( e cila aktualisht kultivon një formë tjetër arti) setin e grimit të cilin e përdorte për t’u bërë edhe më e bukur se c’ishte .
I përdora pa menduar pasojat dhe përfundimi doli perfekt.
Në atë punim u pa interesimi im për artin nga mësindhënësit dhe me këtë rast, më ftuan të jem pjesë në grupin shkollor të artit ku punova disa piktura të cilat sot e kësaj dite janë ende të varura në muret e shkollës.
F.N: Sot çfarë përjetimesh keni kur pikturoni ?
L.M: Hmm… Eshte një ndjesi e vecantë. Kur pikturoj ndjej sikur nenvetëdija ime, nxjer në siperfaqe të gjitha toksinet e grumbulluara aty ndër vite.
F.N: Kur cdo kush sheh piktururat tuaja , i duket vetja si përballë një rrëfimi vetiak plot ndjesi individuale…
L.M: Patjeter që po. Në seicilën pikture timen ka dicka personale nga unë. E gjitha kjo varion nga disponimi, gjëndja momentale, nga ndodhitë e jetës si dhe nga këndvështrimi im.
Per shembull, dje kam pikturuar gruan prapa grilave kurse sot, të njëjtën e kam pikturuar në hapësirë ku kufiri i vetëm i saj është qielli.
F.N: Cilat janë teknikat që ju preferoni ?
L.M: Jam e prirur pas ideve inovative, punoj me teknika të ndryshme por veçoj akrilikun në shumicën e punimeve të mia. Eshtë e rëndësishme të them se tekniken me të cilën do te punoj e vendos vetë piktura e jo unë.
F.N: Po temat më të preferuara tuajat ?
L.M: Në punimet e mia, më shumë se gjithçka tjeter, ka dashuri. Kjo është një temë, të cilën e besoj me të gjithë qënien time. Dashuria bën mrekulli dhe piktura është vetë një e tillë.
F.N: A mund të themi që piktura, është një katarsis i shpirtit tuaj delikat, aq dhe artist
L.M: Më pëlqen shumë si pyetje !
Piktura përfundimisht është çlirim i thellë shpirteror. Jam përulësisht falenderuese që jam përzgjedhur nga universi të kem këtë dhunti dhe mundësi të çliroj shpirtin në këtë mënyrë, madje një gjë të tillë do ua kisha dëshëruar të gjithëve. Momenti kyç është kur ndjej se shpirti im ndërthuret me artin dhe e plotesojnë njëri-tjetrin.
F.N: Cilat janë disa nga ekspozitat që ju keni hapur dhe ku ?
L.M: Ekspozitat e mia i përjetoj ashtu si fëmijët e mi, vështirë se mund t’i ndaj. Me xhelozinë më të madhe ruaj kujtimet emia për secilën . Në vijim po tregoj për të cdo ekspozitë .
Ekspozita ime e parë është hapur ne Rijekë dhe është titulluar “Liria e shpirtit” Më pas kam hapur ekspozitën , “Realiteti” në Crikvenice. ” Le të festohet kuq e zi” , është ekspozita e celur me rastin e hapjes së ambasadës shqiptare ne Zagreb. – “Udhetim” , është ekspozita e hapur po në Rijekë në nder të një eventi të natyrës latine.
Po ashtu kam hapur disa ekpozita në disa vendeve të nacionaliteteve të ndryshme.
F.N: Cilat janë disa nga përjetimet tuaja përballë njē ekspozite?
L.M: Kur i vështroj pikturat e mia, mbushem me aq shumë lumturi sa që më mjafton edhe për ta ndarë me të tjerët. Me fjale tjera ekspozita është piadestali i kenaqesisë per mua si artiste. Seicili sukses i pranuar vendos mbi shpatullat tona nje gradë më tepër duke na shtyrë drejte sukseseve të radhës.
F.N: Jetoni në Kroaci, keni lindur në Shkup në Maqedoninë e Veriut, jeni Shqiptare… Si jeton , Lena, në këtë triangul?
L.M :Kam qënë në moshë fare të vogel kur më pëlqente jeta në Kroaci, dhe kjo dëshirë pastaj edhe u realizua. Jo rastësisht e them se duhet patur kujdes se çfarë dëshirojmë dhe kërkojmë nga jeta, patjetër një dite kjo dëshirë edhe realizohet.
Ne Kroaci më ka sjelle dashuria ndaj babait të fëmijëve të mi dhe këtu unë ndihem mirë. E adhuroj natyrën e sa i perket detit do të kisha përdor shprehjen tuaj të famshme: “afër detit, afër mbretit” .
Përveç faktit që më inspiron për pikturim, Kroacia , për mua është vend i shenjtë pasi çdo cep më rifreskon kujtimet e femijërisë së fëmijeve të mi, të cilet tani të rritur, janë përkrahja ime më e madhe. Ketu gjithashtu kam edhe një shoqëri mjaft të mirë dhe besnike. Vendlindjen time Shkupin, e vizitoj shpesh me shumë dashuri. Sa i përket nacionalitetit, me krenari e shfaq gjithkund ku unë shkoj duke e përfshire faktin që Nënë Tereza ishte një shqiptare nga Shkupi.
Kështu që ky trekendësh edhe më tepër e ka pasuruar llojshmërinë e kulturës së artit tim.
F.N: Ju jeni ftuar ne Pogradec nga Albanian Excellence për të hapur një ekspozitë vetiake…A keni emoción ?
L.M: Ne momentin kur më propozuat të marr pjesë në këtë event madhështor me ka bere te ndjehem shume e nderuar dhe sigurisht se pa medyshje e kam pranuar ftesen. Seicila ekspozitë më emocionon në mënyra të vecanta por kur bëhet fjalë për ekspozitat në Shqipëri, pervec emocioneve të zakonshme, shtohet edhe emocioni kombëtar që e bën gjithë këtë ndjenjë edhe më të bukur.
F.N: Cilat janë punimet që ju do të paraqiteni ?
L.M: Këtë herë kam me vete një numër të madh të pikturave për të cilat do te mundohem shkurtimisht t’ua spjegoj.
Mund te them se ndahen ne piktura abstrakte dhe reale kurse jane të ndara ne 4 cikle:
– Ne ciklin e parë prezantohen piktura për të cilat jam frymëzuar nga periudha më e vështirë e jetës time.
– Protagonistet e ciklit dyte, pas përjetimit të një lidhje dashurie të ndaluar, vendosin ta dënojnë veten me burgim të përjetshëm.
– Cikli i tretë, sjell figurën e nje gruaje të sigurtë në vetvete, një grua e cila është e vetëdijshme që nuk duhet të jetë perfekte për të qënë e pranuar, një grua qe di të dashurojë mangësitë e saj. Në fakt është një grua sic unë e mendoj se duhet të jetë.
– Cikli i katert është tema aktuale e corona virus e cila as mua nuk më la indiferente.
Gjate mbylljes se parë totale u influencova aq shumë sa që vendosa edhe unë mënyrën time: ta mbyllja coronen duke e vendosur brenda kornizave. Pergjatë kohës sa po e punoja atë punim ndieja se po mbroja veten dhe të afërmit e mi.
F.N: A jeni e lumtur me artin tuaj dhe ku doni të arrini ?
L.M: Para seicilit sukses timit kam qënë e bindur se kam arritur kulmin por cdo herë arti arrin të më befasojë duke mos bërë t’i tejkaloj vijat e mia të kuqe.
Kam plane të mëdha para vetes, ndër to jane edhe ekspozita tjera të cilat janë të paracaktuara,.Si ënderr imja, është hapja e nje galerie personale, ëndërr e cila në sytë dhe mendjen time eshte ve se më evizualizuar.
Arti është dashuria ime më e madhe pas fëmijeve të mi, është shoku im, është pasuria ime që vazhdimisht me zbraz dhe mbush. Arti është bota ime në të cilën vetëm unë kam qasje.
Tash, pasi tre femijët e mi janë rritur dhe pavarësuar nga unë, arti është ai i cili me mban “të obliguar” dhe smë le asnjëherë të vetme./albanianexcellence/ KultPlus.com
Një absurd e detyroi Blerim Grubin të shkëputej rreth 40 vite më parë, nga violina e tij që kish nisur ta studionte kur ishte 6 vjeç.
“Duhet të studiosh violë, ose duhet të ndërpresësh studimet” , i kishin thënë të riut shqiptar, autoritetet e ish Jugosllavisë ,
Mes dyzimeve për ta braktisur muzikën, ai zgjodhi vëmendjen e prindërve dhe të atit të tij, që e kish nxitur që të vogël t’i kushtohej muzikës.
Sot, Blerim Grubi, një emër i zëshëm i muzikës në të gjithë hapësirën mbarëshqiptare, është një personalitet që mban mbi vete një mori të çmuar koncertesh në të gjithë botën, nga Nju Jorku në Tokio, dhe një emër i spikatur në botën akademike që jep kontributin e tij në rritjen e një brezi të ri në Prishtinë, Tetovë, e Shkup në Maqedoninë e Veriut.
Viola e tij, të cilën e preku me hatërmbetjen e një dashurie të këputur në mes nga absurdi i të qënit shqiptar, sot është një dashuri e madhe për të, nje magji qe leviz me lirshmeri magjike ne duart e tij .
Ai kujton në këtë intervistë si nisi ta njohë violën , si krijoi dimensione dhe energji shpirtërore e muzikore më këtë instrument me një timbër, madhësi dhe ngjyrë ndryshe, nga dashuria e tij e parë.
Blerimi kur flet per trajektoren e tij artistike, thotë se, puna është mbi të gjitha dhe po të jetë në një vijë të drejtë me talentin dhe vullnetin, krijon një artist të suksesit.
Ndoshta ky sekret i jetës së tij profesionale e ka bërë të interpretojë si solist me sukses të plotë në shumë vende brenda dhe jashtë vendit duke dhënë shëmbullin që edhe viola të jetë një instrument që tërheq publikun.
Pjesë e kuintetit Albanian Excellence, i cili do të interpretojë këngë qytetare të zonës juglindore të Shqipërisë dhe të pjesës së Dibrës së Madhe në një tur koncertor të titulluar “Lule borë”, nga data 6-10 qershor, Blerim Grubi e thotë se “Lëvrimi i këngëve qytetare është një pasuri shumë e madhe për kulturën dhe artin shqiptar.
“U gëzova shumë që maestro Shpetim Saraçi do të japë kontribut për formacionin tonë. “Mezi pres që notat e vendosuara në pentagramin e maestro Saraçit të tingëllojnë nga instrumentet tona për t’i transmetuar në ambientin e publikut artëdashës” shprehet Blerim Grubi i cili iniciativën e Albanian Excellence për të krijuar këtë kuintet i cili në bazë të programit të tij ka ruajtjen dhe kultivimin e muzikës qytetare mbarëshqiptare do ta quajë një shëmbull për pushtetet-shtetet shqiptare,dhe një tregues se gjithçka bëhet dhe arrihet me energji pozitive dhe dashuri ndaj njëri tjetrit.
Ju ftoj ta lexoni kete interviste te maestro Blerim Grubi
F.N: Blerim, cila është historia e lidhjes tuaj me Violën ?
B.G: Sa herë me bie rasti të tregoj historinë e lidhjes time me instrumentin e violës,gjithmonë h e rrëfej medhimbje ngjarjen që më ka ndodhur gati para 40 vitesh. Pasi mbarova shkollën e ulët dhe të mesme për violinë me rezultate të shkëlqyera, ndodhi që isha i detyruar të vazhdoja studimet për violë. Kjo për arsye se në atë kohë ishte një periudhë e rreptë antishqiptare dhe kështu stafi i Fakultetit të Muzikës më detyroi që ose të vazhdoja për violë ose të hiqja dorë nga studimet për muzikë.
Isha gati të ndërprisja studimet për muzikë dhe të vazhdoja një fakultet tjetër, por nëna ime ishte ajo që më tha qe nësë nuk vazhdoja muzikën do t’ ia thyeja zemrën babes,që kishte qënë iniciator të nisja të merresha me muzikë që kur isha 6 vjeç.
F.N: Po viola e parë e kujtoni momentin kur i keni rënë për herë të parë ?
B.G: Po si e thashë më lart, isha 17 vjec kur mora në dorë instrumentin e violës. Ishte një moment shumë interesant sepse sdi se si nisa të ndieja dicka tjetër nga violina.
Po i bija, një instrumenti me një timbër, madhësi dhe ngjyrë ndryshe. Pastaj duheshe një përkushtim më i madh nga ana ime, për të njohur më afër një vegël për të cilin nuk kisha asnjë lloj informacioni.
Sa më shumë kalonte koha , aq më shumë nisa të ndiej një energji krejt tjetër për violën , të ndjeja një hapësirë të re dhe kështu hap pas hapi të zbuloja risitë e instrumentit violës.
F.N:Po tani pas kaq vitesh, cilat janë violat që ju interpretoni ?
B.G: Unë kam dy viola, e para është nga një mjeshtër i njohur Gjerman –Zanders e vitit 1994 , viola e dytë është e punuar nga një mjeshtër i vjetër maqedonas Dimanin dhe i takon vitit 1950 .Është interesante se si këto dy instrumenta, dallohen për nga ngjyra forca dhe madhësia.
F.N: Ju jeni një artist mjaft i njohur në Maqedoni dhe në Kosovë .., cila është veprimtaria juaj në fushen e muzikës në këto dy vende…
B.G: Kam lindur në Shkup dhe mësimet i kam ndjekur po ashtu në Shkup, por ndoshta prejardhja ime nga babai nga Gjakova dhe nga nëna nga Ferizaj, kanë bërë që të jap kontributin tim edhe në Kosovë.
Mbas mbarimeve të studimeve u punësova në Filharmonin e Maqedonisë ku dua të theksoj së isha i vetmi shqiptar në këtë institucion. Më pas, mbas vitit 1993, mora një ftesë nga Fakulteti i Arteve në Prishtinë dhe më vonë edhe nga Fakulteti i Arteve në Tetovë.
F.N: Ju jeni një artist me një karrierë të lakmueshme, mendoni se keni qënë pikë nisje që artistë të rinj të zgjedhin këtë instrument ?
B.G: Po ndoshta edhe kam qënë. Kam interpretuar si solist në shumë vende brenda dhe jashtë vendit dhe kam dhënë shëmbull se edhe viola mundet të jetë një instrument po ashtu atraktiv.
F.N: Në se lufton për diçka të madhe, duhet forcë dhe pasion, por gjithashtu për të arritur sukses duhet shumë punë apo jo ?
B.G : Puna është mbi të gjitha. Sigurisht talenti dhe vullneti janë bazë për t’u zhvilluar dhe krijuar si një artist me shumë sukses.Pastaj gjurmimet sa i takon njohurisë globale, shërbejnë për informacion shtesë për të menduar dhe vepruar më ndryshe .
F.N: Mendoni se repertori i violës, mbetet i panjohur nga publiku?
B.G: Jo, mendoj se tani kur ka më shumë interpretues violist të shkëlqyer, publiku dhe adhuruesit e artit kanë më shumë informata edhe nga rrjetet sociale dhe internetit . Kështu të ndjekin zhvillimet, rrjedhat dhe risitë e veprave të shkruara nga kompozitorët bashkohorë pasi me instrumentin e violës trajtohem mjaft bukur .
F.N: Si i shihni ju anekdodat mbi instrumentin e violës që qarkullojnë në ambientin muzikor ?
B.G: (Qesh) Po është e vërtetë për anekdotat. Por në punë në orkestër ose formacion, këto anekdoda, krijojnë një relaksim të atmosferës së punës .
F.N: Cila është harta e koncerteve që ju keni dhënë ?
B.G: Po në karrierën time artistike 32 vjeçare kam interpretuar me qindra koncerte të realizuara nga Nju Jorku deri ne Tokio. Ajo që është shumë e rëndësishme, është se gjatë këtyre eksperiencave, kam njohur dhe interpretuar me shumë instrumentistë me shumë kombësi, me shumë kulturë dhe tradita të ndryshme.Them se kjo është pasuria më e madhe e një artisti për arsye se ka mundësinë për të përjetuar momente shumë interesante në jetën e tij.
F.N :Mund të përmëndni disa nga iniciativave që ju keni marrë në fushën e muzikës dhe cil ka qënë trajektoria e tyre ?
B.G: Po është e vërtetë që kam marrë shumë inciativa gjatë jetës sime artistike, duke nisur nga themelimet e institucioneve shkollore dhe muzikore, fondacionet, gara për muzikë, festivale dhe organizim të aktiviteteve të ndryshme kombëtare.
F.N: Ju aktualisht jeni pedagog në Universitetin e Prishtinës dhe të Tetovës…
B.G: Po jam në marrëdhënie të plotë pune në Prishtinë dhe i angazhuar në Tetovë.
Dua të theksoj se po ashtu jam i angazhuar edhe në vendlindjen time Shkup, (qesh) dhe këtu jap kontributin tim artistik dhe arsimor ku është nevoja, si për shëmbull me kërkesë nga Ansambli Shtetëror i Këngeve dhe i Valleve, i cili mund të them se është i vetmi institucion muzikor profesional në Maqedonin e Veriut..
F.N: Ju do të jeni pjesë turit koncertor të kuintetit të Albanian Excellence të titulluar, “Lule Borë”, cilat janë ndjesitë tuaja në krijimin e këtij kuinteti …
B.G: Po unë që nga viti 2019 jam ftuar nga Albanian Excellece që te jem një flakadan me gjithë artistët e tjerë shqiptarë nga mbarë bota ku ata veprojnë dhe jetojnë.
Por prej më shumë se një viti jemi bllokuar nga Pandemia e Covid 19, ndaj dhe menduam që mënyra më mënyra më e mire në këtë situatë, ishte të formojmë këtë formacion më të vogël.
Jam shumë i gëzuar pasi në këtë mënyrë, shoqërohemi duke punuar dhe përgatitur programe për koncerte që planifikohen në këtë kohë shumë të rëndë shëndetësore.
F.N:Do të interpretoni muzikë qytetare të trevës juglindore të Shqipërisë dhe të trevës së Dibrës, por të riorkestruara nga mjeshtri Shpëtim Saraci … Cili është opinion juaj ?
B.G: Lëvrimi i këngëve qytetare është një pasuri shumë e madhe për kulturën dhe artin shqiptar. Sidomos u gëzova shumë që maestro Saraçi do të japë kontribut për formacionin tonë. Po ashtu mezi pres që notat e vendosuara në pentagramin e Saraçit të tingëllojnë nga instrumentet tona për t’i transmetuar në ambientin e publikut artëdashës.
F.N : Mendimi juaj për kuintetin Albanian Excellencë dhe iniciativën e saj për t’u identifikuar me muzikën qytetare shqiptare të ridemensionuar ?
B.G: Çdo inciativë sa i takon ruatjes e trashëgimisë kulturore është e mirë se ardhur për plotësimin e jetës sonë të perditshme. Tradita tregon edhe të kaluarën tonë që nuk duhet dhe guxon të harrohet. Ne duhet ta ruajmë me xhelozi, duhet të mbajmë dhe zhvillojme sidomos sa i takon gjeneratës së re,ata që do të duhet ta vazhdojnë këtë traditë .
F.N: Një mesazh për publikun shqiptar këtej dhe andej kufirit ?
B.G: Mesazhi më i mirë dhe kuptimtë është modeli dhe iniciativa e projektit të Albanian Exellence për të afruar shqiptarët nga katër anët e botës sa i takon kontaktit mes njëri-tjetrit për dhe informimin dhe njohjen e artistëve me publikun shqiptar.
A ka më mire qe shoqërimi dhe bashkimi ynë veprues në Albanian Exellence, të jetë shembull për pushtetet-shtetet shqiptarë, se gjithçka qe bëhet, arrihet me energji pozitive dhe dashuri ndaj njëri tjetrit?/albanianexellence/ KultPlus.com
Smerald Spahia, violinist, artist i njohur i cili jeton në Palma de Mayorca (Islas Baleares), në Spanjë nga viti 1991, organizimin e turit koncertor “Lule Borë”, nga Albanian Excellence në muajin qershor, me mbështetjen bashkive Pogradec , Dibër e Madhe dhe Korçë, e konsideron , një vlerë të re artistike dhe patriotike”.
Koncert maestër i Orkestrës Sinfonike të Baleares (Spanjë) nga viti 1996, maestro Spahia, spalë i orkestrës së Albanian Excellence e krijuar ne 2018 me idenë e bashkimit të shqiptarëve të këtj dhe andej kufirit , thotë në një intervistë ekskluzive për Albanian Excellence se, repertori që do të interpretojnë me kuintetin Albanian Excellence përmban, këngë tradicionale qytetare pogradecare, korçare dhe dibrane.“ Të gjitha këngët me histori, do të risillen në një kontekst të ri interpretimi me këtë formacion harqesh që pasuron në tingëllim e në ngjyra të reja “, cilëson Spahia.
“Sfida në këtë projekt është që pa prekur karakterin dhe personalitetin e këtyre këngëve, duke realizuar një harmoni dhe një interpretim më bashkëkohor, ne sjellim një rikuperim të kësaj kulture muzikore kombëtare të veshur në një interpretim te ri harmonik dhe melodik”, thotë Spahia i cili në këtë intervistë jep këtë mesazh para koncerteve në Shqipëri për publikun shqiptar :”Arti dhe kultura gjithmonë pasurojnë jetën tonë dhe janë një shprehje e mendimit dhe e shpirtit të historisë së një populli”.
Smerld Spahia, nga viti 2018 , kur u formua orkestra Albanian Excellence, ka qënë pranë jetës dhe veprimtarisë së kësaj qëndre, duke u zgjedhur nga bordi i Albanian Excellence, Drejtor Artistik i kesaj orkestre.
Ai do të interpretonte në koncertin zyrtar që Albanian Excellence në bashkëpunim me Bashkinë në Vlorë , do të organizonte me rastin e festave të Nëntorit në Vlorë se bashku me tre instrumentistë të tjerë, Gezim Belegu violoncel, Blerta Ristani , violine dhe Albana Kola, viole.
Koncerti ishte vendosur të tillullohej “Lule borë”, në kujtim të kësaj kënge hymn ne liriken shqiptare, e cila mbushte ne vitin 2019, 60 vite jetë.
Më 26 nëntor 2019, në natën e tërmetit shkatërrimtar , Maestro Smerald Spahia, ndodhej në Vlorë.
Por dëmët e pallogaritshme që shkaktoi kjo fatkeqësi natyrore sollën anullimin e këtij koncerti, por jo dëshirën e tij, për të interpretuar për fëmijët e familjeve të dëmtuara nga tërmeti.
Misioni i tij si artist e muzikant, shkoi kështu përtej këtij koncerti të anulluar nga kushte që nuk vareshin nga kërkush.
Fotoja e tij së bashku me fëmijët e kampit të të dëmtuarëve nga tërmeti, apo dhe fotoja e djalit në kamp që i bie violinës së Maestros, bëri padiksutim xhiron e të gjitha mediave shqiptare dhe jo vetëm .
Në këto ditë të vështira për të gjithë, shkaktuar nga një virus që vuri kurorën e tij pa dëshirën e askujt në të gjithë planetin tonë, Maestro Spahia, ju përgjigj pa kushte dhe me shumë vullnet, dëshirë dhe dashuri, idesë së Albanian Excellence për të interpretuar, një këngë mesazh dashurie dhe shprese.
“Orkestra Albanian Excellence, është një orkestër që ka shumë iluzion e me një fryme bashkëpunimi të jashtezakonshme. Fakti që të gjithë jemi shqiptarë që jetojmë jashtë dhe që kur bashkohemi për të luajtur së bashku e bën akoma më të bukur këtë gjë. Shpresoj që kësaj iniciative të Albanian Excellence t’i bashkohen edhe të tjera institucione publike për të arritur gjithmonë e më shumë mundësinë që të ndajmë së bashku me publikun shqiptar ndjenjat dhe emocionet e bukura për muziken dhe artin”, shkruan maestro në këtë intervistë ku ai flet më mënyrë shumë modeste e të përmbledhur për jetën e tij të pazgjidhshme nga violinën e tij të dashur, këtë bashkëshoqëruese besnike të jetës së tij.
Ju ftoj ta lexoni !!!
F.N :Si ndiheni para turit të koncertit “Lule Borë”, ku ju do të interpretoni këngë mirëfilli qytetare te zonës juglindorë të vendit ?
S.S : Për mua ka një vlerë të re artistike dhe patriotike ky repertor që risjell këngë me historí ne një kontekst të ri interpretimi me këtë formacion harqesh që pasuron në tingëllim e në ngjyra të reja . Sfida në këtë projekt është që pa prekur karakterin dhe personalitetin e këtyre këngëve duke realizuar një harmoni dhe një interpretim më bashkëkohor.Eshte një ide e mirë rekuperimi i kësaj kulture muzikore kombëtare të veshur në një interpretim te ri harmonik dhe melodic.
F.N:A është ky tur një sfidë ndaj Covid 19?
S.S: Me Covid jemi në sfidë të vazhdueshme deri sa e gjithë popullsia të jetë e vaksinuar.
F.N: Cili është mesazhi që doni të jepni për publikun shqiptar para këtij turi ?
S.S: Arti dhe kultura gjithmonë pasurojnë jetën tonë dhe janë një shprehje e mendimit dhe e shpirtit të historisë së një populli.
F.N: Ju keni nisur karrierën muzikore në një moshë shumë të re, gjë që ju ka ndihmuar të evoluoni dhe të kaloni në disa etapa gjatë këtyre viteve ? Cilat kanë qënë këto etapa ?
S.S: Po, në fillim marrëdhënia me instrumentin është si një lojë deri sa arrin në një pikë që merr koshiencë dhe një ditë ajo lojë shndërrohet në motorr të veprimtarisë tënde. Mbarimi i studimeve në Akademinë e Arteve, përfundon etapën e përgatitjes e të formimit muzikor profesional .
Më pas, vitet në Teatrin e Operas dhe Baletit ishin një eksperiencë e pasur në njohjen e repertorit të óperas. Gjithashtu dhe aktivitetet e muzikës së dhomës me kuartetin e harqeve që e krijuam në atë periudhë. Dhe etapa tjetër është vendosja në Spanjë në 1991 ku jetoj tani dhe ku vazhdoj njëë aktivitet të larmishem artistik duke prekur gati të gjitha gjinitë muzikore si me orkestër apo me formacione të tjera.
F.N: Dhe a e kujtoni, kur vendosët që ju të bëheshit violinist ?
S.S: Eshtë një sensación dhe një ide që erdhi duke u konsoliduar dita-ditës. Motivacioni dhe dëshira vjen si rrjedhojë e kërkesës dhe rezultatit që ti shikon dhe ndjen në relación me instrumentin dhe me muzikën gjë që krijon besimin në vétvete për të vazhduar në këtë drejtim.
F.N: Cfarë kujtoni nga fëmijëria juaj muzikore ?
S.S: Kujtoj me nostalgji Liceun Artistik, ambientin muzikor dhe jetën shoqërore të asaj periudhe, kujtoj dashurinë dhe përkushtimin për muzikën , ndjenjat e dilemës por dhe me iluzionin për të ardhmen.
F.N: Publiku juaj i parë ?
S.S: Kujtoj duartrokitjet e publikut në koncertin që organizohej në fundin e vitit për prindërit e të ftuarit në shkollën muzikore Kongresi i Përmetit.
F.N: Si ishte të jetojë në atë kohë në Shqipëri, konkretisht në Tiranë ?
S.S: Sensacioni është që cdo gjë lëvizte me ngadalë dhe koha dukej e pafund.. Tirana ishte e qetë por jeta artistike ishte e gjallë duke marr parasysh dhe kufizimet ideologjike të asaj kohe
F.N: Në atë kohë cila ishte muzika perëndimore që ju lejohej të interpretonit ?
S.S:Po kujtoj që kompozitorët e shekullit 20-të, nuk ishte e lejuar t’i interpretónim. Ishte një rrjedhojë e ideologjisë dhe politikës komuniste të asaj kohe.
F.N: Mbani mënd ndonjë histori nga koha kur studionit në Akademinë e Arteve që ju ka lënë gjurmë, apo ju ka shoqëruar në jetën tuaj ?
S.S: Mbresat janë të shumta. Në përgjithësi kujtoj me respekt e dashamirësi të gjithë ekipin e profesoreve të Akademisë. Niveli në të gjitha drejtimet ishte shumë i mirë dhe eksigjent . Por po citoj një mbresë nga ora e muzikës së dhomës me prof. Ibrahim Madhin që në përfundim të klases na kishte magjepsur të gjithëve me fantazinë e idetë e tij muzikore. Kuptova që ky është misioni i artistit.
F.N: Po violina që keni patur më shumë për zemër ?
S.S: Kur ke një instrument të mirë në dorë nuk është e thjeshte ta ndërrosh sepse punon cdo ditë me të. Marrëdhënia, është që t’i cdo herë e më shumë e njeh më mirë instrumentin e zotëron dhe di si të lúash me te. Në 30 vjet kam ndërruar vetëm 2 herë instrument.
F.N: Papritur një ditë u gjëndet në Spanjë… cila është historia juaj spanjolle ?
S.S: Në vitin 1991 mora një ftesë për konkursin internacional Pablo Sarasate (Pamplona ) dhe pas shumë vështiresi te tipit burokratik arrita të paraqitem . Kam qënë i pari shqiptar që merrte pjesë në këtë konkurs internacional.
Kujtoj intervisten dhe komentin në shtypin lokal si një ngjarje e vecantë dhe e rëndësishme sepse ne atë kohë kishte shumë pak informacion dhe lajme nga Shqipëria. Kësaj periudhe i përket dhe inkorporimi në Orkestren simfonike të Ishujve Baleare (Palma de Mallorca) ku që prej vitit 1996 debutoj si Koncertmaestër .
F.N: Cfarë ju bën më shumë përshtypje nga karakteri spanjoll ?
S.S: Karakteri i hapur, mikëpritja dhe dashuria njerëzore. Eshte afër karakterit tonë në sensin e ngrohtë karakteristike e kulturës mesdhetare.
F.N :Cilat ishin disa nga avantazhet e violinës në Spanjë?
S.S: Ne vitet 90-të, në Spanjë arti dhe muzika gjëndeshin në moment eksapansioni dhe kjo bëri që shumë artistë e instrumentiste nga vende të tjera të vendoseshin për të vazhduar veprimtarinë e tyre artistike. Fakti është që në Orkestrën tonë kemi instrumentiste nga 17 vende të ndryshme të botës.
F.N: Gjërat që ju bënë të qëndroni në Spanjë, vazhdojnë t’ju tërheqin … cfarë është Spanja për ju ?
S.S: Projekti i orkestrës, relacionet me studentët kontakt me artiste të niveleve të ndryshme dhe projektet personale e mbushin jetën profesionale e shoqërore. Spanja është një pjesë e jetës dhe një pjesë e zemrës.
F.N :Si ka ndryshuar koncepti që kishit ju për një koncert hërën e parë , me koncertet që keni dhënë ju me rritjen tuaj profesionale.
S.S: Vetëkuptohet që eksperiencia dhe kalimi i viteve bëjnë që relacioni që krijon me skenën dhe publikun merr një perspektivë tjetër. Gjithmonë e me shumë e ndjej veten më afër publikut kur luaj.
F.N: Cila është harta gjeografike e koncerteve tuaja ?
S.S: Në Spanje në qytetet kryesore: Madrid, Malaga, Barcelona, Santander, Sevilla, Valencia, Zaragoza, Asturias . Jashtë Spanjës: Toulouse Perpiñan (Franca) Darmstad (Alemania) Copenhaguen (Dinamarca) New York ((ShBA) Viena (Austria) Stockolmo (Suedi)
F.N: Kompozitorët tuaj më të preferuar ?
S.S: Nga klasiket WA .Mozart dhe nga bashkëkohorët, Gustav , Mahler
F.N: Sa violina keni ?
S.S: Kam tre dhe seicila prej tyre ka nje timbrikë të veçantë.
F.N: Cfarë doni më shumë në këtë jetë, pas violinës ?
S.S: Librat.
F.N: Cilat janë disa nga sfidat që mendoni të realizoni ?
S.S: Në këto momente të Covid 19, duam të interpretojmë një koncert Live ne streaming se bashku me koleget e mi…
F.N: Cilat janë marrëdhëniet tuaja me Shqipërinë ?
S.S: Jane të pakta por intensive… Sa herë që më është dhënë rasti qoftë në aspektin profesional apo atë personal vij dhe gjithmonë mbushem me nostalgji kur takohem me shokë, miq apo të afërm.
F.N: Si jeni ndjerë në këtë situatë të pandemisë botërore …?
S.S: Eshte një situatë e jashtëzakonshme dhe e papritur që na ka vënë të gjithëve përpara një modeli tjetër jete. Mundohem të gjej anën pozitive e të shfletoj libra dhe partitura që nuk kam patur mundësinë t’i shoh më parë. Gjithashtu vazhdoj të kem kontaktin me studentët me klasat online si dhe me projektet me orkestrën .
S.S: Një mesazh njerëzor që doni të jepni në këtë situatë ?
F.N: Njerëzimi gjithmonë ka dalë nga situatat e vështira Por mendoj se është një moment për refleksion karshi kujdesit që duhet të tregojmë në lidhje me natyrën , ndotjen ambientale dhe pasojat që sjellin ato në ndryshimin e klimës .
F.N: Si jeni ndjerë në eksperiencën e realizimit të këngës “Lule Borë”, me orkestrën Albanian Excellence ?
S.S: Kënga Lule Borë, është një këngë shumë e njohur, kështu që dhe interpretimi nga të gjithë ne ishte me shume ndjenjë dhe emoción .
F.N: Si e konsideroni këtë orkestër ? Po te adhmen e saj ?
S.S : Eshte një orkestër që ka shumë iluzion e me një fryme bashkëpunimi të jashtëzakonshme. Fakti që të gjithë jemi shqipetarë që jetojmë jashtë dhe që kur bashkohemi për të luajtur së bashku e bën akoma më të bukur këtë gjë .
Shpresoj që kësaj iniciative të Albanian Excellence t’i bashkohen edhe të tjera institucione publike për të arritur gjithmonë e më shumë mundësinë që të ndajmë së bashku me publikun shqiptar ndjenjat dhe emocionet e bukura për muziken dhe artin. / KultPlus.com
Pogradeci për disa ditë ishte shndërruar një fole e karikaturistëve të shumë ndërkombëtarë, të cilët morën pjesë në Bienalen “Ditët e humorit Niko Nikolla“, ku këtë edicion e kishte dedikuar për karikaturën. Me drejtoreshë ekzekutive Flora Nikolla dhe Andis Gjoni, drejtor organizativ, kjo Bienale ka bërë që pos të ndajë çmime për karikaturistë të njohur, në të njëjtën kohë ka vënë Pogradecin në hartën e botës, pasi që, përgjatë këtyre ditëve, kanë shkruar shumë medie të huaja për këtë Bienale, që synon të jetë i përvitshëm.
KultPlus: Si ishte iniciativa për themelimin e një festivali ndërkombëtar te karikaturës?
Flora Nikolla: Albanian Excellence në bashkëpunim dhe me mbështetjen e Bashkisë Pogradec, kanë organizuar “Ditët e humorit Niko Nikolla“, një aktivitet që synon të jetë i përvitshëm dhe që kërkon të evokojë dhe të nderojë një nga emrat e njohur të qytetit të Pogradecit, por njëherazi edhe ta kthejë këtë qytet klimaterik dhe me resurse të rralla natyrore, në një vend të njohur të artit dhe të kulturës, mbarëshqiptare dhe botërore , përmes organizimit të aktiviteteve të tilla me një rëndësi të madhe kulturore por edhe me një impakt shumë të fortë kulture.
Në këtë kuptim “Ditët e Humorit Niko Nikolla”, prezantuan për gjatë tri ditëve në qytetin e Pogradecit, me prezencën e personaliteteve të artit dhe të kulturës, një axhende të mirë menduar kushtuar satirës dhe humorit në një plan të gjërë, duke shërbyer si një shtysë e domosdoshme në zhvillimin humorit dhe satirës, në letërsi dhe në artet pamore në plan ballkanik por dhe më gjere.
Në këtë kuptim , kjo Bienale, institucionalizoi organizimin një herë në dy vjet, të Bienales ndërkombëtare të karikaturës Ballkanike dhe një herë në dy vjet konkursin e letërsisë humoristike . Pogradeci, vit pas viti të kthehet në një qytet të humorit dhe të satirës, në një qendër të këtij zhanri kaq të rëndësishëm dhe që vitet e fundit ka patur atrofizime dhe jo një zhvillim të njëtrajtshëm .
Ballafaqimi i vlerave kombëtare, mbarë shqiptare dhe botërore, një herë me karikaturën dhe një herë me letërsinë humoristike (Roman, skecë, komedi) , solli gjatë këtyre ditëve, një zhvillim më harmonik të satirës dhe të humorit në tërësi.
KultPlus: Të flasim më shumë për Niko Nikollën, që lexuesi të ketë të qartë se kujt i dedikohet kjo ngjarje e madhe kulturore?
Flora Nikolla: Publicisti, humoristi dhe shkrimtari i njohur Niko Nikolla, njihet në Shqipëri si njeriu i cili arriti të drejtojë për 25 vjet revistën “Hosteni”. Si kryeredaktor i saj, revista e parë opozitare në vend, Niko Nikolla e lidhi jetën e tij me gazetarinë sa dhe me humorin përgjatë 45 viteve.
Shkrimtari Teodor Keko e quante babain e gazetarisë shqiptare, titull të cilin ai me modestinë e tij nuk e pranoi asnjëherë. “Gazetarët duhet të jenë me zemër të madhe, me mendje të ftohtë dhe me duar të pastra”, citonte gjithnjë Nikolla, i cili lindi më 20 maj 1931 në qytetin e Pogradecit.
Punoi për shumë vite si gazetar pranë gazetës “Zëri i Popullit” dhe më pas si kryeredaktor i Revistës “Hosteni”, deri në vitin 1991 kur doli në pension. Me qindra e qindra janë fejtonet, artikujt dhe reportazhet që mbajnë firmën e Niko Nikollës, në të gjithë shtypin shqiptar.
Dikush e ka quajtuar optimisti i përjetshëm dhe si i tillë pas viteve ’90, Niko Nikolla botoi libra në fushën e publicistikës, humorit, por edhe prozës. Përmenden këtu “Shënime të një gazetari”, “Pushtimi i Amerikës”, “Një angleze në rrugën e Dibrës”, “Furtuna e janarit”, “Lamtumirë Vlorë”, “Njeriu pa emër”, “Zhyl Verni në katror”, “Mjaltë dhe Gjak”, “Kronika nga Fronti i Dytë”, “Vdekja e varrmihësit”, “Një lumë midis dy shenjtorëve”, “Dallëndyshet e dimrit”, “Koloneli me një sy”, “Homos Balcanicus”.
Gjithashtu ai botoi një kolanë prej shtatë titujsh mbi temën e Ballkanit, ku përmes humorit sa dhe dramës arriti të shpreh ç’është Ballkani, ç’janë ballkanasit dhe si do të ecë Ballkani. “Ta kthejmë Ballkanin nga një fuçi baruti në një fuçi humori” është një nga shprehjet e humoristit, i cili në vitin 1991 botoi në këtë lëmë dhe revistën Ballkan, ku shkruan penat më të njohura të gadishullit tonë.
Gjatë aktivitetit të tij letrar-publicistik, Niko Nikolla është nderuar disa herë me çmime në konkurse të ndryshme letrare si dhe me pesë çmime të para në fushën e gazetarisë dhe të letërsisë si çmimi “Çajupi” në vitin 1989. Mes vlerësimeve që ka marrë veprimtaria e gjerë publicistike dhe letrare e Niko Nikollës është dhe Urdhëri “Naim Frashëri” i klasit të parë (1978). Në vitin 2003 për “kontributin në fushën letraro-artistike, kontributin si gazetar, por edhe si veprimtar për qytetin e tij të lindjes”, Këshilli Bashkiak i Pogradecit unanimisht i dha Niko Nikollës titullin “Qytetar nderi”. Po ashtu Niko Nikolla.është nderuar nga Presidenti i Republikës, me titullin e lartë, “Mjeshtër i Madh”. Niko Nikolla thoshte “gazetaria është një furrë e madhe që djeg çdo gjë dhe që në fund të mbetet vetëm pasioni…”
KultPlus: : Në këtë aktivitet morën pjesë, karikaturistë te shumtë shqiptarë, si e priten këtë iniciativë, gjithnjë në raport të krijimit të urave në mes karikaturistëve jashtë dhe brenda Shqipërisë?
Flora Nikolla: Gjatë “Ditët e humorit Niko Nikolla 18-20 shtator 2020 “, pati një axhendë të ngjeshur me pjesëmarrjen e personaliteteve të lata të humorit shqiptar por edhe të shumë karikaturistëve të njohur që do të vijnë nga bota.
Axhenda u përqendrua në dy pika kryesore : Në pjesën akademike në tryezën e rrumbullakët kushtuar humorit dhe karikaturës titulluar “ Karikatura trend apo tendencë në rritje”, më pas në çeljen e dy ekspozitave, një me karikaturat e përzgjedhura nga 600 karikatura të sjella ne adresë të Bienales , nga 50 vende të planetit si dhe ne ekspozitën e karikaturistit Agim Sulaj me karikatura të realizuara 30 vite më parë në faqet e revsitës Humoristike “Hosteni “.
Pra ishin të paktën 150 karikatura të cilat në një mbrëmje të rrallë, pushtuan sheshin e trëndafilave buzë liqenit të Ohrit me pjesëmarrjen e personaliteteve të larta vendore por edhe të pushtetit qendror siç ishte zoti Eduard Shalsi, deputet i Pogradecit, ministër shtetit për mbrojtjen e Sipërmarrjes , nën kujdesin e të cilit u zhvillua ky aktivitet, i cili zyrtarisht e fut Shqipërinë në hartën zyrtare të karikaturës botërore.
Por po ashtu për tu përmendur janë dhe aktivitetet që u zhvilluan gjatë këtyre ditëve buzë liqenit , karikatura të lira për qytetarët ku artistët e ardhur në Pogradec, realizuan karikatura me qytetarët në ambiente të hapura.
Bienalja ndërkombëtare e karikaturës Niko Nikolla, u titullua “Buzëqeshje ballkanike”. Në këtë kuptim ajo pati një karakter të gjerë hapësinor dhe preku shumë nacionalitete njëherazi përmes mesazheve enciklopedike që përcjell.
Por qershia mbi tortë ishte mbrëmja Gala e ndarjes së çmimeve e organizuar në ambientet e hapura të Hotel 1 Maji, ku në një mjedis fantastik të krijuar mbi bazë të protokolleve të qeverise shqiptare, kjo Gala, beri të njohur 12 çmime ndërkombëtarë në karikaturë. Me çmim të parë u nderua Angel Boligan ( Meksikë) me çmim të dytë Pol Leurs (Luksemburg) dhe me çmim të trete Arben Meksi (Shqipëri).
Po kështu me çmime speciale u nderuan karikaturat e ardhura nga: Argjentina, Mali I Zi, Kosova , Bullgaria, Polonia, Indonezia, Kina.
KultPlus: Cila ishte harta e pjesëmarrësve në këtë Bienale të karikaturës dhe tematika e prezantuar?
Flora Nikolla: Të paktën 600 punime nga 50 vende të botës u dërguan në adresën e Bienales ballkanike të karikaturës Niko Nikolla, “Buzëqeshje ballkanike”, që u organizua pas vendimit të shtyrjes për shkak të situatës së krijuar nga Covid 19, më 18- 20 shtator 2020, në Pogradec në qytetin e lindjes së humoristit të njohur .
Harta gjeografike, e këtij eventi i cili zhvillohet nga Albanian Excellence në bashkëpunim me Bashkinë e qytetit të Pogradecit, në kuadër të Ditëve të humorit Niko Nikolla, një aktivitet që mendohet të jetë i përvitshëm në vijim të politikës së Bashkisë për të nderuar qytetarët e tij, përfshinë të paktën 50 vende të planetit si, Shqipëria, Kosovë, Maqedoni, Serbi, Bullgari, Mali i Zi, Greqi, Turqi, Rumani, Itali, Austri , Poloni, për të vijuar në Indi, Iran, Kinë, Indonezi, Rusi, Siri, Argjentinë etj.
Tematika e karikaturave të prezantuara ishte e shumëllojtë duke nisur nga probleme të mprehta të gadishullit ballkanik, por edhe problemeve te ndryshme te para në planin global.
Në Shqipëri , në këtë shekull , kjo është iniciativa e parë që merret në këtë drejtim me një emër të njohur në fushën e satirës dhe të humorit siç është Niko Nikolla, i cili diti të hedh bazat e karikaturës në gjysmën e shekullit të XX në Shqipëri përmes revistës Hosteni të cilën e drejtoi për 25 vite .
Kjo revistë u kthye në një shkollë karikature në Shqipëri, në këtë revistë u krijuan një grup karikaturistësh të cilët sot janë të njohur në të gjithë rruzullin si Agim Sulaj, Ilir Pojani , Sabaudin Xhaferri, Kosta Raka e shumë të tjerë. Kurse këtë vit që shënuam një sukses të madh me këtë edicion, poashtu kishim një juri tejet profesionale, ku në krye të kësaj jurie kishim karikaturistin e njohur Agim Sulaj./ KultPlus.com
Ernesto Sabato, shkrimtari i madh argjentinas me origjinë shqiptare, mbërriti në Shqipëri në një ditë të mesit të prillit të vitit 1996. Rinasi, i vetmi aeroport ndërkombëtar në veriperëndim të kryeqytetit shqiptar, priste pasagjerët e tij. Sabato zbriti thjesht, me kapelën e tij, vendosur gjysmë mënjanë, me syze të errëta dhe një pardesy hedhur shkarazi në supet e tij prej shkrimtari.
Mbërriti në Shqipëri në një moshë kur vitet nuk premtojnë ndërmarrje të tilla që duan guxim dhe aventurë. Kishte mbërritur në Tiranë pasi kishte kaluar në Paris, ku ishte ambientuar me klimën e kontinentit plak për të qenë pas kësaj i pranishëm në një ceremoni që do t’i dorëzonte çmimin ndërkombëtar “Kadare’ .
”Jam shumë i emocionuar që ndodhem këtu, sepse një e katërta e gjakut tim është shqiptar”, tha Sabato për ATSh-në, në atë ditë prilli.
Me prejardhje nga Kalabria e Italisë, i cilësuar si i barasvlershëm me Borgesin, Marquezin, Cortazarin, atë ditë me re grindavece nuk harroi të tregonte se në studion e tij kishte një gravurë veneciane të heroit të madh të shqiptarëve, Gjergj Kastriot Skënderbeut.
Në fakt, kishin kaluar disa muaj që ai kishte pohuar se do të vinte në Shqipëri për të marrë këtë çmim dhe që atëherë e kishte konsideruar këtë vizitë në Shqipëri si “një rikthim të lumtur tek stërgjyshërit e mi’.
“Unë e admiroj popullin shqiptar për qëndresën e tij në shekuj”, ishte shprehur njeriu i madh i letrave.
“Me cilët nga personazhet tuaj do të mund të identifikoheshit sot”, e pyetën. Bëhej fjalë për personazhe që e bënë të njohur në të gjithë botën me librat që ai shkroi, si “Alejandra” dhe “Engjëlli i errësirës”.
Vështroi pak dhe tha: “Të gjithë janë mishërime të inkoshiencës sime, e cila asnjëherë nuk gënjen. Të gjithë jemi një përzierje e mirësisë, e së keqes, e ateizmit, e besimit, e bujarisë, e egoizmit, e mirësisë, e frikës dhe e trimërisë”.
I pyetur se çfarë e shtynte të shkruante, tha instinkti e jo arsyeja
“Arsyeja nuk i shërben ekzistencës. Arsyeja i shërben teoremave dhe fabrikimit të aparateve. Shpirti i qenieve njerëzore në thellësinë e tij nuk është për gjëra të tilla”, tha ai.
Estet dhe filozof, kur ka shkruar shumë ese e kritikë mbi artin në përgjithësi dhe procesin krijues, Sabato tha se përpara personazheve të tij ndihej si përpara qenieve me mish dhe me kocka dhe se e gjitha ishte një shprehje paksa e vështirë për t’u shpjeguar.
Matilde Kusminsky Richter ishte gruaja e tij. Por, ka thënë se ka patur edhe dashuri tjera, si çdo qenia njerëzore.
“Disa më të forta se të tjerat. E çfarë? Kultura të mëdha në lashtësi kanë qenë poligame. Vetëm në këtë shoqëri hipokrite dhe borgjeze fshihet tendenca natyrale e qenies njerëzore”.
Gjatë qëndrimit të tij disaditor në Shqipëri, Sabato, larg pranisë së gazetarëve, vizitoi Muzeun Historik Kombëtar në Tiranë, Muzeun Arkeologjik në Durrës ku u mësua të ishte shprehur se kishte patur një rast të njihej me historinë e stërgjyshërve të tij.
“Unë doja të vizitoja edhe Muzeun Historik të Krujë”, ishte shprehur Sabato, “sepse ruaj një respekt të veçante për Skënderbeun, por ja që mosha bëka të vetën”.
Në një konferencë për shtyp ai u tha gazetarëve se “gjatë qëndrimit të tij në Shqipëri kujtova shumë nënën time, e cila është me prejardhje shqiptare. E gjithë Shqipëria më do shumë dhe unë i shpreh shumë mirënjohje”.
“Kur mora vesh se po qëndroja në vilën e ish-diktatorit Enver Hoxha, kërkova menjëherë të më largonin që aty. Unë nuk mund të qëndroja në atë tmerr”, tha Sabato, i cili kishte kaluar momente të vështira gjatë diktaturës ushtarake në Argjentinë. “Unë nuk kam ardhur në Shqipëri pikërisht prej kësaj diktature”, u shpreh ai.
Shumë vite më parë kishte qenë ‘politika’ e tij që e kishte distancuar nga një mik dhe njëherazi nga një emër i madh i letërsisë së Argjentinës dhe i botës, nga Borgesi.
“Unë gjithnjë kam qenë i veçantë për të bërë armiq”, kishte thënë atëherë Sabato, duke iu kundërvënë shkrimtarit të madh gjatë regjimit të Peronit.
Sabato vdiq në moshën 99-vjeçare në shtëpinë e tij në Santos Lugares, provinca e Buenos Airesit, ne qershor të vitit 2011. Dy javë më parë kishte marrë një bronkit dhe në moshën e tij kjo ishte fatale. Autori i “Tuneli” (1948), “Heronj dhe varre” (1961) etj. do mbushte 100 vjet më 24 qershor. / KultPlus.com
Mbrëmë në ambientet e KultPlus Caffe Gallery, u promovua për herë të parë Kalendari Albanian Excellence-Zonjat që bëjnë Shqiptarinë 2020, shkruan KultPlus.
Mbrëmja kishte karakter miqësorë, ku u diskutua për
historitë e suksesit të Zonjave që janë pjesë
e këtij kalendari. Ku shpalosën detaje rreth çelësit të suksesit të
tyre, sakrificave e përkushtimit të madh në profesionin e tyre.
Nën moderimin e Arbër Selmanit, mbrëmjen e hapi
Drejtoresha Ekzekutive e Albanian Exellence, Flora Nikolla, e cila me kënaqësinë
më të madhe i falenderoj gratë e pranishme për ardhjen e tyre, duke potencuar
se ka qenë ëndërr e saj që të promovonte Zonjat që bëjnë Shqiptarinë, pasiqë këto
121 histori suksesi i konsideronte të ishin projekte mjaft madhore.
‘’E respektoj dhe e falenderoj Ardianën për atë çfarë ajo ka ndërtuar, KultPlusi është një përçues i vlerave. Me punën tuaj këmbëngulëse keni krijuar një komoditet të jashtëzkonshëm që shqiptarët kudo në botë të kuptojnë çfarë është kultura shqiptare. Ndërsa, sonte ti e hape KultPlusin për zonjat që kanë një emër të madh’’, vazhdoi tutje Nikolla
Flora Nikolla, ndër të tjera i njoftoi të pranishmit edhe me një historik të shkurtër rreth rrugëtimit të Albanian Exellence. Ajo tregoi për punën e madhe që është bërë për të promovuar Zonjat qysh nga viti 2012, ku për herë të parë u promovuan për 100 vjetorin e pavarësisë së Shqipërisë, duke vazhduar më pas me ‘Berati Histori Suksesi’, ‘Fieri Hisotri Suksesi’, ‘Vlora Histori Suksesi’, pastaj Zonjat Shqiptare në New York.
‘Ne i përkasim globalizmit, gratë shqiptare përkasin globalizmit. Kemi zonja shqiptare shumë të rëndësishme në botë’, potencoi ajo.
Në mesin e këtyre Zonjave, ishte edhe gazetarja e Radio Kosovës, Flora
Durmishi, e cila shprehej tejet e kënaqur që ishte në mesin e Zonjave për të
cilat kishte dëgjuar e i kishte parë, gra që sipas saj e kanë inspiruar dhe
motivuar që të mbajë kokën lart për vet faktin se edhe ajo është grua.
‘’Ne jemi shumë më mirë se që kemi qenë. Kur e kam filluar emisionin tim ‘’Zëri i grave të Kosovës’, emisioni i parë në Kosovë për gruan pas luftës, fillimisht kam pasur problem që ti bëjë të flasin, shpesh jam ndjerë e fyer, kur nuk ndaleshin e nuk përgjigjeshin por unë e kam parë të domosdoshme të krijojë një hapësirë për gruan, ku gratë mund të shpalosnin idetë e tyre haptazi. Ndërsa, sot kur e shikoj nga kjo distancë e shoh se është bërë një punë e madhe, tani gratë flasin kaq lirshëm. Prandaj unë ndjehem shumë e vlerësuar që jam pjesë e këtij kalendari dhe këtij libri. Ky është një vlerësim shumë I madh për mua, sidomos kur vjen nga një grua si Flora Nikolla që e njeh mirë gazetarinë’’, deklaroi Durmishi.
Secila nga këto Zonja, tregonte histori
të ndryshme, që sigurisht se përfshinin sakrifica, mund e përkushtim të madh
ndaj profesionit të tyre. Qëllimi i këtij misioni ishte të promovonte gratë nga
të gjitha trojet shqiptare, edhe nga ato që shpesh harrohen nga të tjerët si
Lugina e Preshevës, Mali i Zi etj.
Zonja nga Mali i Zi, ishte Ilmira Lika, gazetare dhe drejtoreshë e televizionit ‘Teuta’, e cila fliste me nderimet më të larta për titullin që i është dhënë, pasiqë sipas saj, shqiptarët e Malit të Zi shpesh lihen anash në të tila raste. ‘Kur e kuptova se do të jem në mesin e këtyre Zonjave, për mua ishte nder shumë i madh. E kam ndjerë veten jashtëzakonisht mirë’, vazhdoi tutje Lika.
Teuta Fazliu, profesoreshë e Gjuhës dhe Letërsisë Shqipe si dhe Zyrtare e Qeverisë së Kosovës, u shpreh e nderuar për faktin që ishte pjesë e këtyre Zonjave, pasiqë Fazliu tregoi se të kesh prejardhjen nga një vend i vogël si Bujanoci, një qytet I diskriminuar shumë, është një gjë shumë e madhe të bëhesh pjesë e Zonjave që bëjnë Shqiptarinë. ‘’Albanian Exellence ka qenë organizata e parë që ka shkelur në luginë të Preshevës, ne kemi pasur mungesë të aktivitete të tilla. Prandaj, ky çmim më ka bërë nder sepse rrugëtimi im në Kosovë ka qenë një rrugëtim i dhimbshëm sepse kam ardhë këtu sapo filloi lufta, u mbylllën kufijtë dhe një kohë të gjatë nuk kam mundur të isha në shtëpi, prindërit e mi ishin pa punë dhe sakrifikuan shumë’’, u shpreh Fazliu.
Anita Hoxha, poete, e cila kishte fituar edhe çmime ndërkombëtare në fushën e letërisë, autore e tre librave, tregoi se rrugëtimi i saj nuk ka qenë aspak i lehtë. Martesa, familja e shumë faktorë të tjerë, kishin ndikuar që ajo të fillonte me vonesë të shkruaj dhe të krijojë artin e saj, gjë kjo që nuk kishte ndikuar më pak në suksesin e saj. ‘’Unë nuk punoj, jam shtëpiake, fillova të shkruaj pas 23 viteve, jam nga ato zonjat e thjeshta’’, vazhdoi tutje ajo me një modesti të pashoqe. Duke ngjallur kështu emocione të mëdha tek të pranishmit.
Ky promovim pati edhe një befasi për Voltana Ademin, Kryetaren e Bashkisë
së Shkodrës. Ajo u nderua me çmimin ‘’Zonja që bën Shqiptarinë’’.
Ajo u shpreh shumë e nderuar që pranonte një çmim të tillë, pasiqë sipas saj Albanian Exellence është një platformë ku promovohen zonjat që janë profesioniste në fushën e vet, që kontribojnë e sakrifikojnë. ‘’Shumë pak nga ne e njihnim njëra tjetrën, kam pasur mundësinë të njoh zonja të cilave ndoshta u kam dëgjuar emrin por për arsye të ndryshme nuk kam pasur rastin ti takoj.. ndjehem krenare që jam pjesë e këtij grupi të madh. Fakti që kam arritur të njoh figura të mëdha në të gjitha fushat, ka qenë një ndjenë shumë e mirë’’, vazhdoi tutje ajo.
Për të mbyllur këtë mbrëmje, që
brenda vetes pati rrëfime, të qeshura e shumë emocione, fjalën e mori
Kryeredaktorja e KultPlusit, Ardiana Pajaziti.
Pajaziti si mikëpritëse e këtij eventi, falenderoi të pranishmit për prezencën e tyre, duke deklaruar se të mbash një titull të tillë, si Zonjë që bën Shqiptarinë, është një titull që kërkon përgjegjësi. ‘’Secila prej nesh kur në rininë tonë të hershme kemi filluar të mirremi me një pasion nuk e kemi menduar ndoshta asnjëherë që do të rrumbullakësohet në këtë formë. Është një kënaqësi shumë e madhe për mua dhe për të gjitha zonjat që janë pjesë e këtij libri.
Në kalendarin që u promovua,
secila nga Zonjat prezantohej me një veshje që paraqet zonën prej nga vijne,
poashtu bashkangjitur me fotografitë në kalendar, janë edhe thëniet që secila
prej këtyre Zonjave i ka pasur si moto jetësore në rrugëtimin e tyre drejt
suksesit.
Ndërsa, siç u bë e ditur nga Flora Nikolla, në këtë vit pritet që të dalë botimi numër dy i 121 storieve të suksesit.
Kur mbaruan diskutimet e rrëfimet, mbrëmja vazhdoi me një koktel dhe nën tingujt e muzikës së bukur shqipe, në ambientet e KultPlus Caffe Gallery. / KultPlus.com
Zonjat që bëjnë Shqiptarinë, do të takohen në një mbrëmje simbol Gala, në natën e 12 dhjetorit në një nga hotelet më tradicionale të kryeqytetit shqiptar, në Mak Albanian Hotel, për t’i dhënë nderim, një grupi zonjash që punojnë sot në të gjithë botën e globalizuar pavarësisht kombësisë shqiptare tashmë e ndryshuar në amerikane, franceze, italiane, austriake, gjermane apo malazeze, maqedonase, etj. Ka një të veçantë këtë here dhe shumë të rëndësishme, sepse e gjithë kjo mori vendesh nga i gjithë rruzulli ynë, do të nderohet me një emër shumë të madh që quhet Shqiptari, në emër të një kuptimi të madh që quhet: sukses!
Kjo nuk ka të bëjë me nacionalizëm dhe as më shumë me ndonjë patetizëm të rastësishëm!!! Kjo ka të bëjë me një nderim që institucionalizohet për herë të parë me një çmim të madh që nderon zonjat tona në një botë globale, ku ato me dinjitetin dhe personalitetin e tyre, kane ditur të krijojnë suksesin kudo janë. A nuk është kjo një krenari legjitime për të gjithë ne? A nuk duhet ne të mos harrojmë se si shqiptarë dimë të krijojmë sukses, të paktën të plotë jashtë trojeve tona? A nuk duhet vallë që në ditët tona, të mos komentojmë në sharje jetët tona andej e këndej dhe as të komentojmë me grimca hakmarrje jetët e të tjerëve, por më buzëqeshje ti themi, bravo suksesit ???
Albanian Excellence, ka një mision fisnik për të treguar suksesin tonë të përbashkët shqiptar dhe që në vitin e saj të shtatë, ka arritur të ketë së bashku mbi 1000 histori suksesi të të dy gjinive. Po zonjat e suksesit, si nisi ky rrugëtim ?- me të drejtë do të pyesni ju. Rrugëtimi i suksesit të zonjave nis një ditë tetori të vitit 2016, në Manhattan , Nju Jork, kur u nënshkrua Memorandumi, “Të qenit grua në shekullin e XXI “. Firma e parë ? Presidenti i asaj kohe Bujar Nishani që ishte prezent në një mbrëmje Gala të paharruar në Symphoni Space ku u promovua libri “Zonjat shqiptare në Nju Jork “. Ja kështu me këtë ngjarje të madhe e të mbarë nisi ky rrugëtim yni me zonjat shqiptare kudo janë. Më pas ??? Më pas me, “Peticioni për viktimat e dhunës seksuale të Luftës në Kosovë në vitin 1999” , nënshkruar në Nju Jork në qershor të vitit 2018, në Galanë e mrekullueshme “Zonjat që bëjnë Shqipërinë” në dhjetor të vitit të kaluar në Tiranë kur u botua libri “Zonjat që bëjnë Shqiptarinë”, për të vijuar në muajin prill të vitit 2019, me Konferencën Ndërkombëtare , “Vlera e të qenit grua në shekullin e XX”, në Tiranë dhe në Shkodër kur u botua libri, “Në botën e bukurisë” dhe kur u krijua Aleanca Globale e Gruas së suksesit shqiptar, me librin dhe ekspozitën ndërkombëtarë “121 foto në 121 jetë suksesi”, në muajin qershor në Presidencën e Republikës me prezencën e Presidentit Ilir Meta, si simbol i kombit, për të qenë së bashku gjatë muajve, korrik, gusht, shtator, tetor, në një ekspozitë plot me mesazhe fisnike në Strugë (Maqedonia e Veriut), në Pogradec, në Preshevë (Republika e Serbisë) në Patos , Prishtinë dhe në Ulqinin e bukur.
A nuk është një odise e mrekullueshme dhe fisnike e gjithë kjo ? A nuk është një prolog i bukur nata e 12 dhjetorit në këtë parakalim të pandalshëm vlerash të zonjave tona shqiptare kudo janë? Shumë kemi nderuar dhe respektuar në emër të vlerës. Ka qenë shumë kënaqësi, ka qenë dhe tepër lodhje, emocion, ka qenë shumë punë dhe shumë përkushtim dhe dashuri. Po ja ku jemi !!! Nata e 12 dhjetorit po afron …!!! Ne të gjitha duhet të jemi bashke dhe më afër … pavarësisht se kush do të marrë nominalisht titullin Zonjë që bën Shqiptarinë…! Duhet të jemi së bashku sepse emërues të përbashkët kemi suksesin dhe dinjitetin tonë. Ndaj them se : 12 dhjetori do të jetë një natë simbol për disa mijëra zonja shqiptare që dinë të bëjnë sukses . 12 dhjetori do të jetë një natë shembulli për më të mirën e të qenit grua, në mjekësi, arsim, estetikë, art, kulturë, shkencë, biznes, filantropi, media … , politikë, e pa fund mund të vijoj kështu…!!! 12 dhjetori do të jetë një natë emblemë e zonjave shqiptare, pavarësisht se nuk mund ti kemi të gjitha së bashku , e për ti thënë : Faleminderit për koontributin e tyre në shqiptari !!! Ndaj ju drejtohemi me zemrën plot për t’ju thënë: Mirë se të vini, Ju Zonjat e suksesit mbarëshqiptar në Natën e Madhe të 12 dhjetorit në Tiranën e të gjithëve !!!/KultPlus.com
“121 foto në 121 jetë suksesi”, nga Tirana ka zbritë në Prishtinë, ku ka prezantuar ekspozitën e 121 grave të suksesshme shqiptare nga të katër anët e botës, e ku janë përfshirë, artiste, mjeke, ushtarake, gazetare, instrumentiste dhe shumë profile të tjera që kanë treguar sukses në vende të ndryshme, qoftë në Shqipëri, Kosovë, Luginë të Preshevës, Mal të Zi e Diasporë, shkruan KultPlus.
Flora
Nikolla, organizatore e kësaj ekspozite, që të njëjtën e ka nxjerrë edhe në një
libër, ishte e pranishme në Prishtinë, për të prezantuar suksesin e këtyre
grave, që tashmë është duke i prezantuar në shumë vende të Shqipërisë, e tashmë
edhe në Kosovë, përkatësisht në Bibliotekën Kombëtare të Kosovës.
Duke
e vlerësuar vitin 2020, si vit të Luginës së Preshevës nga Albanian Exellence,
organizatë që e përfaqëson Flora Nikolla, ajo ka treguar për rrugëtimin dhe për
planifikimin e mëtutjeshëm të kësaj ekspozite, gjithnjë duke pas në fokus zërin
dhe fuqinë e gruas.
Kjo
ekspozitë është përcjellë edhe prej disa nga gratë që janë të përfshira në këtë
ekspozitë.
Kurse
ekspozita “121 foto në 121 jetë suksesi” është përshëndetë edhe nga ministrja e
Ministrisë së Kulturës Elva Mragariti.
“Të nderuara miq e mikesha ! Me dëshirën për të qenë pranë jush, pranoni përshëndetjen time! Jo shumë kohë më parë, një gazetar më pyeti nëse ministret femra ishin thjesht një numër në qeveri. Në një vend me një të shkuar patriarkale, pyetje të tilla janë të shpeshta, por realiteti është tjetër gjë. Ky aktivitet është më shumë se një përgjigje. 121 gra e vajza, ardhur nga kontekste të ndryshme sociale, ia kanë dalë, jo vetëm të tejkalojnë çdo lloj paragjykimi, por edhe të jenë zonja në profesionet e tyre: sipërmarrëse, mjeke, shkencëtare, ushtarake, gazetare, artiste, që na bëjnë të ndihemi krenare. Janë 121 zonja, që janë bërë bashkë nga një tjetër zonjë, Flora Nikolla, e cila i qëmtoi këto histori suksesi, duke na bërë shpresëplota se kudo ka kapacitete, që do ta çojnë kombin tonë përpara. Por edhe konteksti ku zhvillohet ky aktivitet është një përgjigje. Prishtina , pret Zonjat e suksesit shqiptar kudo jane , ne Biblioteken Kombëtare ne muajin tetor , ne muajin e librit , pret Zonja nga Anglia, Gjermania, Zvicran, Mali I Zi , Kroacia…rri aq bukur prane Albanian Excellence nga Tirana ! Ju pershendes fort nga Tirana duke ju uruar shume suksese ne jetet tuaja!!!”, ka thënë në telegramin e saj ministrja Margariti, për këtë ekspozitë që po qëndron në Bibliotekën Kombëtare të Kosovës./KultPlus.com
Në qarkullin e një dite, kam kënaqësinë të bisedoj, të komunikoj pse jo dhe të shihem virtualisht me shqiptarë të suksesit kudo ata jetojnë në botën e sotme të globalizimit.
Një bisedë e shkurtër në WhatsApp, një lajm që më vjen në rrjetet sociale, një përshëndetje e shpejtë në messenger, pastaj dhe email-e të gjatë ku tregohet jeta e tyre, një falenderim dhe një buzëqeshje, një diskutim i zgjatur mbi projektin ku i ke ftuar të jenë, pastaj pyetje që duan ose edhe nuk duan përgjigje, pastaj puna që duhet të bësh për projektin e shpallur, një kafe më një shqiptar të ardhur nga larg…, pastaj …, pastaj ti kupton se dita ka fluturuar plot me ngjarje , tregime, reagime pozitive dhe negative.
Muzgu të ka trokitur në dritare dhe ti duhet të nxitosh të përmbushësh pikat e punëve të përcaktuara në nisje të ditës, apo edhe të shkosh në tregun më të afërt për më të domosdoshmet blerje.
E gjitha është një durim vetmitar sa dhe i zhurmshëm mbi të cilin, unë kaloj ditët dhe netët e mia.
Janë ditët e netët që kaloj me njerëzit që kam zgjedhur të punoj, janë heronjtë mi, janë njerëzit që dua t’ua tregoj me rrëfimet e tyre vendit tim, njerëzve, qeverive, familjeve të tyre, miqve, atyre vetë sa janë të vlefshëm, dhe se pëballë kësaj vlere, duhen nderuar edhe përballë heshtjes që ka !!!
Këtë në fakt dua ta them zë-lartë, me dëshirën e madhe që një ditë të jenë pjesë e jetës sonë shqiptare më kontributin e tyre njerëzor , intelektual ,shqiptar .
Ky është misioni im që lindi si një dëshirë ndaj vlerës që e kam adhuruar që në fëmijërinë time të hershme e që tash u bë misioni i ditëve , netëve dhe i jetës sime.
Ja si edhe këtë herë me Ekspozitën e suksesit të gruas shqiptare në botë, kur nuk di sa herë gjatë ditës ndihem e ngazëlluer, kur një klik më fton të hapë adresën e email-it, kur brenda tij, është fotoja e një jete, e cila dëshëron që ta rikthej në vendin saj me dinjitetin e një zonje të vërtetë .
Albanian Excellence, është vetëm një qëndër modeste në dukje, por që këmbëngul fort të njihen vlerat, jeta, forca, vitaliteti, rritja e tyre profesionale, larg në një jetë ndryshe nga kjo që rrjedh e ndodh këtu nga ne.
Ndonjëherë unë besoj se, Albanian Excellence, ka marrë përsipër me një këmbëngulje bese, t’i ketë më pranë Atdheut , bijtë e saj të ikur.
Këtu nuk bëhët fjalë për patetizëm !!! Jo !!! Absolutisht jo !!!
Këtu bëhet fjalë për atë sistem vlerash që ne duhet të pohojmë se, këtë sistem duhet ta ridimensionojmë, ta kultivojmë e ta risjellim me forcën e saj në Shqipëri.
Sepse në fund të fundit, ju pyes: a nuk janë këto iniciativa që na ofrojnë më shumë ne shqiptarët këtej dhe andej kufirit ?
A nuk ndijmojnë, që shqiptarët kudo janë, të kenë kohën, dreqi ta hajë, ta kthejnë kokën nga vendi i tyre ?
Pastaj, më thoni a ka më bukur se, kur të nderon, të respekton vendi yt pavarësisht se, kush e je , çfare ke arritur, e ku jeton ?
Unë shoh dëshirë e vullnet të mirë tek të gjithë miqtë e Albanian Excellence. Këtë vullnet shoh tek zonjat që flas e ju tregoj për këtë aktivitet i cili në mënyrë simbolike, vlerëson të gjitha Zonjat panshqiptare që dinë të vlerësojnë veten , familjen dhe vendin e tyre kudo janë.
Një zonjë e nderuar shqiptare në Bruksel, dha një mesazh aq njerezor ne Facebook, nga një tren ku kishte hypur mëngjësin e një të hëne .
Ajo u tha miqve të saj belgë dhe jo vetëm: “Sot do të realizojë një foto me ekipin e cila do të jetë në Ekspozitën që Albanian Excellence do organizojë me gratë e suksesit 2019 që do të hapet në kryeqytetin shqiptar në Tiranë “!!!
Fije të tëra që lidhen më njëra tjerën… pavarësisht qetësisë në dukje … !!!
Nje mekanizëm i paduksëm që lëviz dhe vibron jetë njërëzish më qëllimin e mirë që t’i bashkojë e të jenë së bashku në vendin apo me bashkëkombësit e tyre , një mekanizëm që e njeh për më mirë vendin tonë në botë përmes këtyrë shqiptarëve të ikur , por që kërkon me zemër të madhe t’i rikthejë me krenarinë e fituar në vendin e tyre !!!
Eshtë një mekanizëm që i bën të vlefshëm shqiptarët në vendin e tyre, dhe si përmbyllje tregon vlefshmërinë tonë si komb.
Kështu është edhe Ekspozita e Grave të suksesit shqiptar-121 jetë në 121 foto.
Në këto ditë shiu të një pranverë që vonon të mbërrijë, të ditëve me një shi, që nuk dihet kur nis e kur pushon, ja kështu në këto ditë shiu gjëmëmadh, kur politika grindet më shumë se sa retë e këtij shiu të pabesë, unë ndiej, ngazëllimin e bukur kur shoh fotot e Zonjave shqiptare të realizuara mbi një ide të përbashkët : personalitet njerëzor dhe profesional !!!
Them se në këto ditë të lodhura pranvere, ky grup zonjash simbol dhe përfaqësuese e disa mijëra zonjash shqiptare të suksesit kudo jetojnë, janë sfida e bukur e dilemës së një vendi Ballkanik, që troshitet e lind për t’u troshitur periodikisht me fajtorë që as denohen por edhe as ikin !!!
Them se 121 gratë se bashku, janë janë shpirti i zbutur që duhet të kemi mes nesh aq të lodhur nga intrigat e shpirti i vockël e meskin plot lodhje për veten por shumë për gjindjen që e rrethon !!!
Them, shpresoj e dua që kjo ngjaje e madhe të jetë një buzëqeshje e bukur e kësaj pranvere të mjegullt nga retë !!!
Jam e gëzuar e ndihem mirë, kur shoh se zonja shumë te nderuara nga te gjitha trojet shqiptare por edhe nga bota , konfirmojnë nga dita në ditë , pjesmarrjen ne Konferencën Nderkombetare , “Vlera e të qenit grua në shekullin e XXI”, një nismë e marrë nga Albanian Excellence, në kuadër të aktivitetetit të saj shumë planësh që po organizon për mbarëvajtjen e gruas panshqiptare nga viti 2016, kur në Nju Jork, nën kujdesin e Presidentit Bujar Nishani, u nënshkrua , Memorandumi, “Imazhi i të qënit grua në shekullin e XXI”.
Në emer të Albanian Excellence, i falenderoj nga zemra per pranimin e fteses sonë, për të qënë së bashku në një konference tre ditore kushtuar gruas mbarëshqiptare ku do të diskutohen dhe ku do të parashtrohen një tematikë shumë e larmishme idesh me një emerues të përbashkët gruan panshqiptare.
Zonja të nderuara që jetojnë në Maqedoni, Kosovë, Mal të Zi por edhe nga Preshevë, Itali, SHBA , kanë konfirmuar deri më tani pjesmarrjen e tyre në këtë konferencë e cila do të nise me një mbrëmje magjike në Kalanë e Tiranës , në lokalin Shendeverë , për të vijuar më pas në një ditë të plotë pune në Hotel Mak Albanian Hotel, ku orë pas orë do të tregohen, shpjegohen, përvijohen histori të vërteta suksesi zonjash kudo ato jetojnë. Por po aq bukur do të jetë dita e 16 prillit,kur të gjitha së bashku do të udhëtojmë drejt Shkodrës, në mikëpritjen e Kryetares së Bashkisë së Shkodrës, zonjës Voltana Ademi . Një ditë shkodrane, ku sërish do vijojnë diskutimet sipas rendit të ditës të planifikuar për tu organizuar nga Albanian Excellence.
Konferenca ndërkombëtare, “Vlera e të qënit grua në shekullin e XXI “, është një mbledhje e nivelit të lartë me përfaqësuese të zonjave shqiptare të suksesit nga e gjithë bota dhe hapësira mbarëshqiptare me qëllim që të parashtrohen dhe kërkohen politika të reja për të drejtat e gruas shqiptare kudo ku është dhe jo vetëm , në të gjitha fushat e lartpërmëndura, si një aksion efikas në fuqizimin e figurës së saj.
Nga kjo Konference do të krijohet Aleancës Globale e grave shqiptare të suksesit .
Vijimi i nënshkrimit të memorandumit të nisur në vitin 2016 në Nju Jork, “Te jesh grua ne shekullin e XXI”, Vijimi i nënshkrimit të Peticionit në mbështetje të viktimave të dhunës seksuale në shekullin e XXI si dhe shpalljen e Cmimit të Madh ,
“Zonjat që bëjnë Shqiptarinë”.
Kjo Konferencë do të shpallë Kongresin e gruas shqiptare kudo është që do të organizohet në vjeshtën e vitit 2021.
Per gjate tre diteve do te jemi se bashku ne nje maratone idesh, mendimesh, bisedash , takimesh , buzeqeshjesh, miqesish te reja, vendimesh , nenshkrimesh, me nje ide te perbashket per te permiresuar qenesine e gruas panshqiptare kudo eshte
Mire se te vini ne Tirane dhe ne Shkoder ne datat 14 , 15 dhe 16 prill !!!
Jo vetëm për të qënë së bashku e për t’u konturuar më mirë në jetët tona si gra, zonja, inteletuale, nëna dhe motra , por edhe se pranvera që na mbledh së bashku është e bukur ne Shqipëri si mendja , zemra dhe fytyra e te gjitha zonjave shqiptare !!!
