Poezi nga Gabriela Mujaj
Elegjia
I dashtun teatër
Mramë t’pashë n’andërr
me mure t’lyeme në t’kuq
e dyshemeja bamun varr
sa e kish hap gojën nji dragua
I dashtun teatër
mramë t’pashë andërr
m’the nuk shkoj
shpirtin pezull e kam
m’kanë vra natën
Teatër i dashtun
Nji pjesë që Zoti e ka shkru
që tek ti s’u lujt kurrë
thotë se natën
veç i paburri e nxjerr shpatën.
Pra natën djajtë ecin qytetit
e ditën kjajnë me heq barrë vetit.
Teatër…
Rrnojat e tua nojherë
nig’johen si kumonë e trishtë
Si zanat pertej
e shpirtnat që s’kanë paqë
Ti…je fikë e koritë
oh paç dritë…
*
Nji natë edhe ata t’panë n’andërr
por kurrë se kallzuen,
tullat e tua mbajshin n’shpinë
xhelat’t e tu.
Do e marrin arratinë
e at’herë
ti prehu i qetë
e paç dheun e lehtë
Ty… t’kjajnë
tana pjesët që s’u lujtën
e tana luftnat që u vujtën
si e fundit tragjedi!/ KultPlus.com
