Etiketë: Gazeta Spanjolle

“Plazhet si në parajsë e pyje magjepsës”, gazeta spanjolle shkruan për Shqipërinë

Posted on by Kult Plus

Kroacia e re, alternativa e Greqisë apo sekreti i fundit i Evropës janë disa nga epitetet me të cilat po fillon të njihet një nga zonat më pak të vizituara të Mesdheut, Shqipëria, shkruan sot Irene Martel për një nga gazetat e njohura spanjolle ”El Debate”.

”Plazhet si në parajsë, pyje magjepsës dhe perëndimet të flakëruara janë disa nga gjërat e shumta që mund të shijoni në një destinacion që ka filluar të bëhet modë.

Dhe po flasim për Shqipërinë.

E vendosur midis Malit të Zi dhe Greqisë, Shqipëria ka më shumë se 300 kilometra vijë bregdetare në shkëmbinjtë e Jonit dhe rërat e Adriatikut. E rrethuar nga vargmalet e Alpeve Dinarike, ky vend po bëhet zbulimi i ri për turistët nga e gjithë bota për shkak të kulturës, plazheve dhe çmimeve, që janë shumë më të lira se në vendet fqinje dhe destinacione të tjera të ngjashme.

Madje, gazeta britanike ”The Telegraph” e konsideron Shqipërinë ”rivalja e madhe e Greqisë”.

Por, çfarë ka Shqipëria që i bën ata që e vizitojnë të dashurohen pas saj?

Riviera Shqiptare apo Karaibet evropiane

Pa dyshim, një nga zonat më të habitshme të këtij vendi në Evropën Jugore është ajo midis Vlorës dhe Sarandës. Janë 150 kilometra vijë bregdetare me plazhe me ujë të kristaltë,  thënë ndryshe xhevahiri i detit Jon.

Kjo zonë, të cilën shumë e njohin si Karaibet evropiane, fsheh një numër të madh limanesh me ujëra bruz midis shkëmbinjve dhe gurëve të bardhë. Sigurisht që është edhe më e prirur ndaj mbipopullimit.

Në këtë zonë, një vizitë në Ksamil është e domosdoshme, një gadishull që hapet si pjesë e Parkut Kombëtar të Butrintit nga ku mund të shkoni për të notuar ose me varkë në ishujt e afërt.

Megjithatë, plazhet me rërë të bardhë kontrollohen nga pronarët e restoranteve dhe hoteleve, kështu që është praktikisht e detyrueshme të marrësh me qira një shezlong dhe një çadër për të garantuar një vend pranë detit. Çmimi është rreth tetë euro (dy shezlongë dhe një çadër për të gjithë ditën).

Plazhe të tjera janë ato të Pulebardhës, Pasqyrave dhe Manastirit, prej guri të bardhë dhe ku zakonisht ka më pak njerëz.

Nëse ju lodh plazhi, mund të vizitoni edhe një nga vendet më të mëdha arkeologjike në Shqipëri, në Parkun Kombëtar të Butrintit, i njohur nga UNESCO si një sit i Trashëgimisë Botërore.

Dhe, sigurisht, nuk mund të humbisni një nga atraksionet turistike më të famshme në Shqipëri, Syrin e Kaltër, një burim i jashtëzakonshëm me ujëra bruz ku mund edhe të kridheni.

Nëse vazhdoni të udhëtoni drejt Vlorës, në veri, mund të ndaleni në Lukovë, një qytezë bregdetare e njohur për tarracat me ullinj, limonë dhe portokalle.

Aty pranë mund të gjeni plazhin më të gjatë në detin Jon, rreth shtatë kilometra i gjatë, Borshin, si edhe Qeparoin.

Në vazhdim të udhëtimit, Porto Palermo është një tjetër ndalesë e detyrueshme. Në këtë gadishull të vogël ndodhet një kështjellë e shekullit XVIII dhe do të mund të shihni një tunel që funksiononte si bunker për nëndetëset sovjetike, kur në pushtet ishte diktatori Enver Hoxha.

Së fundmi, nga Himara, një nga zonat më të populluara, me afro 30 000 banorë, rekomandohet shumë të bëni një nga udhëtimet e shumta me varkë që ofrohen nga 20 euro për person.

Në këto rrugë mund të shihni një numër të madh limanesh të virgjër nga të cilët mund të zgjidhni një për të qëndruar për disa orë. Më i famshmi prej tyre është Gjipeja, një plazh i fshehur mes shkëmbinjve të një kanioni.

Çmimet

E vërteta është se Shqipëria është një vend shumë i përballueshëm. Në platforma të tilla si Booking ose Airbnb mund të gjeni dhoma ose apartamente hoteli nga 22 euro nata. Në fakt, mund të gjesh hotele me katër yje që ofrojnë dhoma për më pak se 100 euro nata.

Ushqimi është gjithashtu shumë i lirë. Si rregull i përgjithshëm, në çdo restorant në bregdet mund të hani dhe pini për rreth 10 euro”, shkruan Irene Martel për një nga gazetat e njohura spanjolle ”El Debate”./atsh /KultPlus.com

Gazeta spanjolle: Gjirokastra, qyteti i gurëve që flasin

Posted on by Kult Plus

Gazetari spanjoll Angelo Nero i ka kushtuar një reportazh Gjirokastrës, që ai e cilëson si qyteti i gurëve që flasin.

Ai ka rrëfyer për median spanjolle historinë e këtij qyteti që sot tërheq mjaft turistë.

SHKRIMI I GAZETARIT ANGELO NERO

Gjirokastër, një nga qytetet më të bukura në zemër të Shqipërisë, është një vend që të nxit të harrosh orët, dhe të ecësh rrugëve të tij në këmbë, ta arrish me ritmin e një pelegrini antik, madje edhe ata që, si unë, na mungon besimi.

Në atë shtator të nxehtë 2019 ne gjithashtu hymë në qytet në këmbë dhe së shpejti mund të shihnim muret e Kalasë, i njohur më parë si Argjirokastër, origjina e të cilit daton në shekullin e 12-të, dhe i cili ndodhet në majë të një kodre, duke mbizotëruar qytetin.

Megjithëse sot qyteti do të njihet si vendlindja e dy prej shqiptarëve më të famshëm në historinë e tij bashkëkohore: udhëheqësit komunist Enver Hoxha dhe shkrimtarit më universal, Ismail Kadaré, Gjirokastër tashmë kishte rëndësi tregtare nën sundimin bizantin, kur ishte e njohur si Argyropolis (qyteti i argjendit), duke u bërë më vonë pjesë e Despotatit të Epirit.

Despotati i Epirit, i cili u shfaq në 1204 pas rënies së Konstandinopojës në duart e Kryqtarëve, zgjati deri në 1479, me vdekjen e despotit të fundit të dinastisë Toco, me humbjen e bastioneve të fundit të mbretërisë që, tridhjetë vite më parë, humbi kryeqytetin e saj, Arta dhe fortesën e saj të fundit, Angelokastro, përpara ushtrive osmane.

Megjithëse edhe këtë e mësuam më vonë, që atëherë interesi ynë ishte një tjetër, më pak epik: për të gjetur një vend për të ngrënë. Në shpatin e kodrës ku është vendosur kalaja, gjetëm rreth gjysmë duzinë tavernash, ndoshta sepse ishte koha të uleshim në tryezë, dhe njëra prej tyre, me një tarracë të vogël nën një hardhi, kapi vëmendjen time. Unë me kënaqësi do të isha ulur të pija një birrë Korça dhe mbase ca dollma, po të mos ishte për faktin se kishim ende të gjithë Gjirokastrën për të zbuluar. Në Rrugën e Kalasë, e cila u ngjit drejt kalasë, pamë gjithashtu shumë aktivitete, këtë herë tregtare, pasi në muret e rrugës kishte një mostër të tërë qilimash, mbulesa tavoline me grep dhe të gjitha llojet e zanateve, pa munguar mjalti dhe livandoja, gjithashtu produkte tipike të zonës, si dhe gdhendje në dru, për të cilat kujdeseshin zonjat që dukej se ishin atje që nga ditët e Mbretit Zogu, duke kërkuar një hije që nuk ishte e përshtatshme për të gjithë. Siç e kemi parë tashmë në Sarandë, shqiptarët janë një racë krenare dhe ofrojnë mallin e tyre pa insistim, në mënyrë që klientët të binden nga produkti dhe jo nga buza e tregtarit, në shumë raste ata ju buzëqeshin në përshëndetje, por në shumë më tepër ata ju injorojnë, vazhdojnë të bisedojnë me njëri-tjetrin, duke gërvishtur faqet e një libri ose duke iu përgjigjur telefonit.

Do vizitojmë kalanë, pasi ishim disa metra larg hyrjes, por më në fund vendosëm të zbresim në qendrën historike për të gjetur një vend për të qetësuar ulërimat e stomakut tonë, duke kaluar një pyll të vogël që përfundonte në një park me statuja të luftëtarëve të pavarësisë. Rruga e parë që hasëm ishte plot veprimtari tregtare, me kafene, dyqane suveniresh dhe restorante.

“Ishte një qytet i prirur, mbase më i priruri në botë, i cili kishte sfiduar të gjitha ligjet e arkitekturës dhe urbanizmit. Kulmi i një shtëpie ndonjëherë prekte themelet e një shtëpie tjetër dhe ishte padyshim i vetmi vend në botë ku, nëse rrëshqisje buzë një rruge, rrezikoje të gjesh veten mbi ndonjë çati. Duke ecur në rrugë, ka vende ku ju mund të zgjasni krahun tuaj pak, ju mund të varni kapelën tuaj në majë të një minareje. Shumë gjëra ishin të çuditshme dhe shumë dukeshin se i përkisnin mbretërisë së ëndrrave “, shkruajti Ismail Kadare, në “Kronikë në gur”.

Është padyshim një qytet i pjerrët, i vendosur në një korridor të gjatë të rrethuar nga male të thepisura, i cili ishte vendi i detyrueshëm i kalimit për fiset e mëdha të Epirit (Kaonët, Molosët …), Ilirët, Grekët dhe Romakët, Bizantinët dhe Osmanët. Këtu janë kishat më të vjetra në Evropë, me veçorinë që ka pothuajse po aq teqe sa ka xhami, pasi vëllazëritë Sufi (halvetis dhe bektashis) lulëzuan këtu nën ndikimin e Ali Pashës, në fillim të shekullit të 18-të.

Pasi kemi zbritur disa shkallë të pjerrëta, hyjmë në Pazarin e Vjetër, të përshtatur në pjesën e vjetër të qytetit, me shtëpi tipike të bukura me çati prej pllake, një nga pasuritë që arriti të shpallej një qytet-muze nga qeveria Shqiptare, meqenëse është një nga modelet më të ruajtura të qytetit osman, dhe është rruga me kalldrëm e mbajtur mirë, ku deri në mes të shekullit 20, kishte një treg të rëndësishëm për bujqësinë, artikujt prej lëkure dhe zdrukthtari, megjithëse struktura e tij daton nga shekulli i 17-të, kur sundimtari Memi Pasaha vendosi që rrugët që mirëpresin zonën tregtare do të bashkoheshin drejt të njëjtit vend, të njohur si Qafa e Pazarit. Përkundër faktit që në vitin 1912 lagjja pësoi një zjarr të tmerrshëm, ajo u ngrit përsëri nga hiri i saj për të na ofruar një nga vendet më të vizituara – dhe këtë e themi me bindje- në jug të vendit të shqiponjave.

Ne ecëm midis qilimave më të bukur, midis qeramikës më të gjallë, midis artikujve prej lëkure delikate, gjithashtu shumë relike të së kaluarës socialiste, helmeta ushtarake dhe kapele, çizme … me siguri në një dhomë të pasme do të kishte edhe municione dhe armë autentike, ndoshta disa nga 650,000 që u zhdukën gjatë trazirave të vitit 1997, i cili nisi pas shembjes së sistemeve financiare piramidale, dhe që çoi në rënien e qeverisë Sali Berisha, vdekjen e dy mijë njerëzve dhe ndërhyrjen e forcave të Kombeve të Bashkuara, duke rrezikuar që konflikti të rezultojë në një luftë të hapur civile.

Ishte pikërisht në Gjirokastër ku anëtarët e Komitetit të Shpëtimit Kombëtar negociuan me socialistin Bashkim Fino, i emëruar kryeministër në mes të asaj krize dhe ish-kryebashkiak i qytetit, një zgjidhje politike për të ndaluar konfrontimin e armatosur, i cili kishte filluar në Vlorë. Por ne nuk gjetëm asnjë gjurmë të atij konflikti, apo të së kaluarës së tij komuniste, në vendlindjen e Enver Hoxhës, i cili ende dukej se gëzonte një farë simpatie midis bashkatdhetarëve të tij, pasi fytyra e tij zbukuronte gota dhe pjata në shumë dyqane, midis flamujve dhe kartolinave shqiptare. Megjithëse pazari nuk vonoi shumë për të na mbytur, kishte shumë oferta dhe pak lekë, pasi na u kërkua të ndryshonim eurot që mbanim në xhepa për të bërë blerje në monedhën vendase, kështu që zbritëm në Rruga “Ismail Kadaré”, ngecëm në xhaminë e shekullit të 18-të, të cilën nuk mund ta vizitonim, pasi, si shumica e atyre që do të gjenim në Shqipëri, ato po rehabilitoheshin me patronazhin e qeverisë turke! /diasporashqiptare/ KultPlus.com

Gazeta spanjolle: Kosova, fëmijët e luftës të cilët vijojnë t’i thyejnë barrierat

Posted on by Kult Plus

Gazeta spanjolle “Diario Sport” ia ka kushtuar Kosovës një shkrim të veçantë për rrugëtimin e saj të vështirë në futbollin ndërkombëtar, në prag të një ndeshjeje kualifikuese për Kupën e Botës kundër Spanjës nesër në mbrëmje.

Kosova do të përballet me Spanjën, njërin prej kundërshtarëve më të mëdhenj të pavarësisë së saj, për herë të parë të mërkurën në Sevillë në ndeshjen e xhiros së tretë të Grupit B Kualifikues për Botërorin Katari 2022, raporton Gazeta Express, përcjellë KultPlus.

Në fakt, shorti për kualifikime për Botërorin e hodhi Kosovën në një grup me tri shtete që s’e njohin pavarësinë e saj, Greqinë dhe Gjeorgjinë, përveç Spanjës. E vetmja në Grupin B që e njeh Kosovës është Suedia.

Duke e rrëfyer tregimin e vështirë të Kosovës për luftën me Serbinë më 1998, deri te pavarësimi më 2008 e deri te pranimi i Kombëtares në UEFA e FIFA më 2016, Sport iu tregoi spanjollëve sesi lojtarët e Kosovës kanë kaluar shumë barriera deri më sot.

Sport e përmendi faktin që shumë prej lojtarëve që do të paraqiten nesër kundër Spanjës ishin detyruar të iknin nga Kosova në vitet 1990, shkaku i terrorit serb, dhe tani janë kthyer për ta çuar përpara atdheun e vet.

Gazeta me bazë në Katalonjë shkroi: “Njëzet vjet  pasi përjetuan luftë të rëndë, fëmijët e Kosovës të cilët u detyruan të iknin nga Kosova për të filluar një jetë të re në Suedi, Gjermani, Norvegji, Zvicër apo shumë vende të tjera në Evropë, u kthyen në rrënjët e tyre falë ekipit kombëtar, i cili pas shumë përpjekjeve për një kohë të gjatë tani mund të garojë si njëri prej ekipeve më të mira. Një ekip që ka kohë që tejkalon pengesa dhe i cili do të tentojë t’i vështirësojë gjërat Spanjës të mërkurën në orën 20:45”.

Edhe takimi me Spanjën ishte barrierë jo e vogël, pasi që prej se shorti i hodhi këto dy ekipe në një grup, polemikat nuk janë ndalur.

Federata e Futbollit e Spanjës i ishte referuar Kosovës si territor fillimisht dhe mediat atje kishin tendencë për të mos e trajtuar Kosovën si shtet, pas pikërisht gazeta e përditshme spanjolle “AS” kishte refuzuar t’ia shkruante emrin shtetit më të ri evropian në tabelën e Grupit B në uebsajtin e vet.

Spanja s’e njeh Kosovën kryesisht për shkak të Katalonjës, rajonit të vet verilindor, e cila kishte votuar unanimisht në një referendum në vitin 2017 për t’u pavarësuar nga Spanja.

Sidoqoftë, Spanja është tërhequr nga qëndrimi e saj dhe do t’i ofrojë Kosovës pritje si çdo kombëtareje tjetër të mërkurën në Sevillë. Federata spanjolle ka këmbëngulur, megjithatë, se pritja që do t’ia bëjë Kombëtares së Kosovës me himn kombëtar dhe flamur, nuk përfaqëson qëndrimin e shtetit spanjoll.

Verdhekaltrit mbërritën në Sevillë të hënën pasdite dhe sot do ta kryejnë një seancë stërvitore në stadiumin “La Cartuja”.

Grupit B i prin Suedia me gjashtë pikë, e ndjekur nga Spanja me katër pas dy ndeshjeve. Greqia është e treta me një pikë pas një ndeshjeje.

Kosova është pa pikë pas humbjes në ndeshjen hapëse kundër Suedisë, ndërsa Gjeorgjia është e fundit pa pikë pas dy humbjeve në dy ndeshjet e para. /GazetaExpress/ KultPlus.com

Gazeta e madhe spanjolle nuk ia shkruan emrin Kosovës në tabelë

Posted on by Kult Plus

Gazeta e madhe spanjolle “AS” e ka bërë një skandal në prezantimin e tabelës në grupin në të cilin gjendet edhe Kosova.

Kjo e përditshme spanjolle, në versionin e saj online e ka publikuar tabelën momentale, pas barazimit të Spanjës me Greqinë, ndërsa Kosovën e ka injoruar duke mos e përdorur fare emrin e saj, ndërkohë që ia publikoi vetëm flamurin.

Një gjë e tillë nuk është bërë asnjëherë më parë ku prezantohen rezultatet dhe tabelat, qoftë edhe nga shtetet që nuk e kanë njohur Kosovën si shtet.

Spanja nuk e njeh Kosovën si shtet dhe mediat e atjeshme vazhdimisht e injorojnë vendin tonë.

Madje, javë më parë mediat e atjeshme shkruanin se në Spanjë nuk do të lejohet përdorimi i simboleve të Kosovës përkrah atyre të Spanjës, në ndeshjen e 31 marsit në Sevilla.

Por, më pas Federata Spanjolle doli me një komunikatë duke shpjeguar se do t’i respektojë simbolet shtetërore. /Gazeta Express/ KultPlus.com

Gazeta spanjolle ‘Medium’ e quan Kosovare Asllani mbretëreshë të Madridit

Posted on by Kult Plus

“25 qershor 2019. Një datë që do të mbahet mend përgjithmonë nga tifozët e Madridit në të gjithë botën. Madridi më në fund po zbarkonte në peizazhin e futbollit femëror, pak vonë por më mirë vonë se kurrë ..

Real Madrid po kërkonte një fillim perfekt për këtë kapitull të ri. Ata po kërkonin emra që do të ishin sinonim i asaj për të cilën qëndronte Real Madrid si një klub. Ata donin që një lojtar i aftë të bëhej fytyra e këtij projekti të ri. Ata donin dikë me të cilin fansat mund të krijonin një lidhje. Ata aspironin të sundonin futbollin e grave.

Dhe për të sunduar një mbretëri ju duhej një Mbretëreshë dhe kjo mbretëreshë ishte shqiptarja Kosovare Asllani.

Kjo është historia e lojtares së parë Galaktike të Real Madrid. Kjo është një histori e ëndrrave që bëhen realitet. Kjo është historia e punës së palodhur dhe këmbënguljes. Kjo është historia e mbretëreshës së Madridit.”

Kështu e ka nisur shkrimin e saj për Kosovare Asllanin gazeta spanjolle Medium e cila ka bërë edhe një përmbledhje të plotë të karrierës së futbollistes.

E lindur në 1989 në Kristianstad, Kosse (shkurt për Kosovare)  ka luajtur me skuadra të ndryshme në të gjithë globin para se të kthehej në “shtëpi” në Real Madrid.

Ajo filloi ëndrrën e saj të futbollit në Vimmerby IF vetëm 15 vjeç, la gjurmën e saj dhe bëri kokat të ktheheshin ndërsa shënoi 48 herë në 49 paraqitje. Ajo vlerësohej si një mrekulli dhe tani ka një fushë futbolli që mban emrin e saj në Vimmerby, krijuar në 2018.  Performancat e saj të shkëlqyera në ekipin e të rinjve Vimmerby IF i mundësuan asaj një lëvizje në Linköpings FC në 2007, ku ajo filloi udhëtimin e saj profesional. Duke u bashkuar me klubin si një adoleshente sensacionale, asaj iu desh një sezon për të gjetur pozicionin e saj, por së shpejti ajo u bë një pjesë thelbësore e skuadrës dhe vazhdoi t’i ndihmojë ata të fitojnë kampionatin dhe kupën në 2009. Ky ishte Damallsvenskan ( Liga suedeze e grave) e parë i Linköpings. Kjo më pas u pasua nga një periudhë e shkurtër në ËPS në SHBA me Chicago Red Stars. Ajo bëri 13 paraqitje për ta duke shënuar dy herë. Asllani u kthye në Linköpings FC për të luajtur për ta për 2 sezonet e ardhshme gjithashtu në UËCL. Pas një sezoni në klubin e saj të lindjes Kristianstad DFF në 2011, u zhvendos ne PSG ku fillimi i saj në jetë në PSG ishte i shkëlqyeshëm ku ajo shënoi 17 gola në 19 paraqitje në kampionat në sezonin e saj të parë. Në 2 sezonet e ardhshme, ajo arriti të shënonte 20 gola në 34 paraqitje në kampionat.

Hapi i saj i ardhshëm ishte me Manchester City. Ajo nënshkroi një kontratë 2-vjeçare me ta në janar të 2016. Qëndrimi i saj në Manchester City e pa atë të fitonte FA ËSL, Kupën Kontinentale dhe Kupën e FA. Ajo kryesisht operonte krahët gjatë qëndrimit të saj atje, gjë që pa një zvogëlim të ndjeshëm të rezultatit të shënimit të golit. Ajo arriti vetëm 3 gola në 25 paraqitje totale për Blues me një prej tyre që erdhi kundër Lyon në gjysmë-finale të UËCL. Ndërsa 28-vjeçarja po fitonte trofe, ajo dëshironte ta çonte ndeshjen e saj në nivelin tjetër dhe shtëpia është vendi për këtë.

2017 ishte viti i kthimit në shtëpi për Kosse, ajo u kthye në Suedi për të luajtur për Linköpings. Ajo ndihmoi ekipin të fitonte një kampionat tjetër në 2017. Kthimi u tregua i dobishëm për lojtarin në nivelin individual. Kjo u shfaq në ËËC që pasoi, e cila ishte ndoshta disa nga futbollet më të mira që ajo ka luajtur për Suedinë.

Ajo që pasoi Kupën e Botës 2019 ishte një ëndërr e përjetshme për të. Asllani u bashkua me Real Madrid (CD Tacón në atë kohë) për t’i ndihmuar ata të fillojnë këtë epokë të re, për të ndërtuar diçka të veçantë, për të qenë një nga figurat themeluese të ekipit.Bëri debutimin e saj për ekipin kombëtar në 2009 kundër Danimarkës dhe u përfshi në skuadrën e Euro 2009. Pasi ishte ngrirë nga skuadra për FIFA ËËC 2011, ajo u kthye për Lojërat Olimpike të Londrës dhe që atëherë ka luajtur një rol jetësor në çdo konkurs të madh.

Ajo u votua lojtarja më e mirë suedeze në vitin 2017 duke fituar “Diamantbollen”. Ajo është ndër lojtarët më të mirë që ka veshur fanellën suedeze, pasi ka grumbulluar 133 ndeshje dhe ka shënuar 37 gola./ dasporashqiptare/ KultPlus.com