Poezi nga Giuseppe Ungaretti
Natë qytetëse ish ajo,
E mekët, e trëndafilta drit’ e squfurt,
Prej së cilës një siluetë u luhat
M’e qartë përvijohej e saja trajtë.
Natë mbytëse ish
Kur befas çataj bojërozë pashë
Në një sqetull kinse të paqtë.
Ç’prej asaj nate rishtare e fatkeqe
e në thellësitë e gjakut tim të tëhuajtur
Rob tyrin fshehtësirat më bënë. / KultPlus.com
Poezi nga Giuseppe Ungaretti
Natë qytetëse ish ajo,
E mekët, e trëndafilta drit’ e squfurt,
Prej së cilës një siluetë u luhat
M’e qartë përvijohej e saja trajtë.
Natë mbytëse ish
Kur befas çataj bojërozë pashë
Në një sqetull kinse të paqtë.
Ç’prej asaj nate rishtare e fatkeqe
e në thellësitë e gjakut tim të tëhuajtur
Rob tyrin fshehtësirat më bënë. / KultPlus.com
Poezi nga Giuseppe Ungaretti
Natë qytetëse ish ajo,
E mekët, e trëndafilta drit’ e squfurt,
Prej së cilës një siluetë u luhat
M’e qartë përvijohej e saja trajtë.
Natë mbytëse ish
Kur befas çataj bojërozë pashë
Në një sqetull kinse të paqtë.
Ç’prej asaj nate rishtare e fatkeqe
e në thellësitë e gjakut tim të tëhuajtur
Rob tyrin fshehtësirat më bënë. / KultPlus.com
Poezi nga Giuseppe Ungaretti
Të vdesësh si laureshat në kërkim të ujit
mbi një iluzion joshës.
Ose si shkurtëza
që nga lodhja e udhëtimit
përtej argjinaturës
së shkurreve të para
shëmbet e rraskapitur.
Por mos të jetosh, jo, me klithmën e ankesës
si një gardelinë e verbër./KultPlus.com
Poezi nga Giuseppe Ungaretti
Si ky gur
i malit San Michele
kështu i ftohtë
sigurisht i forte
me të vërtetë i thatë
kaq i pandjeshëm
pikërisht
pajetë.
Si ky gur
e qara ime është, poezia
që nuk shihet.
Vdekja
Paguhet
duke jetuar./KultPlus.com
Poezi nga Giuseppe Ungaretti
Natë qytetëse ish ajo,
E mekët, e trëndafilta drit’ e squfurt,
Prej së cilës një siluetë u luhat
M’e qartë përvijohej e saja trajtë.
Natë mbytëse ish
Kur befas çataj bojërozë pashë
Në një sqetull kinse të paqtë.
Ç’prej asaj nate rishtare e fatkeqe
e në thellësitë e gjakut tim të tëhuajtur
Rob tyrin fshehtësirat më bënë. / KultPlus.com
