Për Garibaldin është shkruar pakë tek ne, por fakti se ai i vlerësonte shumë arbërorët dhe njihte historinë tonë, këtë ai e dëshmon përmes këtyre rreshtave që po ndaj me ju si më poshtë.
Madje ai, jo vetëm se njihte historinë dhe paraardhësit tanë të lavdishëm si Gjergj Kastriotin dhe të tjerët, por edhe i ftonte arbërorët që të zgjohen,që të ngrihen dhe t’i ngjajnë paraardhësve të tyre, apo më mirë të nxjerrin edhe nga një Gjergj Kastriot të ri si ata të mëdhenjtë tanë që lanë gjurmë të pashlyera në historinë e njerëzimit.
Dhe ja se si nënvizon ai në një letër që e gjeta në një dokument të vitit 1857:
“Pra,zgjohuni e ngrihuni, o bij heronjësh të Arbërisë!
“Ju të gjithë keni një histori të shkëlqyer: Leonidasi, Akili, Aleksandri, Skënderbeu dhe Spartaku kanë lindur mes jush.
Madje akoma edhe sot ju duhet t’i nxirrni nga mesi i popullit tuaj të fuqishëm Spartakun, Leonidasin, Aleksandrin dhe Skënderbeun e ri.
Mos u mbështetni në diplomaci,kjo shtrig pa zemër sigurisht që do t’iu mashtrojë!”/ KultPlus.com
Pas vdekjes së udhëheqësit të papërsëritshëm kombëtar Gjergj Kastrioti, Arbëria nuk pati më forcë dhe udheheqës tjetër të tillë si ai që t’u vinte përballë pushtuesve otoman të cilat bënin masakra të panumërta në trojet arbërore.Edhe përkundër përpjekjeve të fisnikëve tjerë që kishin mbetë nga Kuvendi i Lezhës, ata nuk arritën ta mbanin flamurin e fitores dhe të bashkimit sikur që e mbante shpirtmadhi dhe kryezoti arbëror Gjergj Kastrioti.
Kështu nuk kaluan pak vite dhe filluan vërsuljet e mëdha të barbarëve otoman drejt trojeve tona arbërore, nga zemërimi i madh që kishte sulltani ai pushtoi qendrat kresore të rezistenës arbërore ,kështu Kruja dhe Lezha u pushtuan më 1478, pastaj Shkodra më 1479 ,Durrësi më 1501 ,paashtu edhe Ulqini dhe Tivari më 1571. Megjithkëtë përpjekjet nuk u ndalën për ta vazhduar aty ku e kishte lënë Gjergj Kastrioti i madh Arbërinë ,biri i Gjergj Kastrioti ,Gjoni u përpoq në vitet 1481, për të vazhduar poashtu më 1488 e deri në vitin 1500 të merrte zotërimet e trojeve të pushtuara nga otomanët, por ai nuk kishte aftësinë, urtësinë,forcën, strategjinë ,vizionin, talentin etj të babait të tij ,prandaj edhe përpjekjet nuk patën sukses.
Nga ajo kohë ,kishte herë pas herë përpjekje për ta hequr zgjedhën otomane, por mungonte uniteti dhe urtësia e vizioni për të dal nga zgjedha. Kështu nga ajo kohë otomanët pushtues e futën Arbërinë në prapmbeturi e njorancë të thellë,pothujse ishte i vetmi vend në gadishullin Ilirik që nuk kishte asnjë të drejtë ,as shkolla,as universitete,as rrugë,as fabrika ,as biblioteka etj, thjeshtë asnjë të drejtë elementare. Ky mjerim dhe këto zingjirë otomanë mbi qafën e Arbërisë vazhduan t’ia bëjnë plagët e mëdha si fizike ashtu edhe shpirtërore ,madje vendi ishte mbyllur dhe nuk kishte asgjë europiane brenda tij, as kulturë e as shpirtin e saj origjinal të rrënjëve që ajo mbante historikisht.
Otomanët e vendosën murin e tyre në Arbëri që e ndante Europën e civilizuar nga pjesa tjeter që i kishte futë në prapambetje pushtuesi otoman dhe kjo vazhdoi deri në nëntorin e vitit 1912 kur shqiptarët e zgjuan sërish ëndrrën Kastrioatiane(28.Nëntor 1443) për ta rifituar lirinë e tyre, për ta pasur flamurin e tyre, gjuhën e tyre, dhe për ta rilidhur veten sërish me Europën së cilës i përkasin natyralisht dhe rrënjësisht si për nga gjeografia ashtu edhe për nga djepi i civilizimit të përbashkët europian.
Shpallja e pavarësisë së Shqipërisë me 28.Nënëtor 1912 ,është akti i rikthimit të vendit në djepin e saj të natyrshëm , i lirisë dhe i rimarrjes në duar të fatit të saj brenda fatit të përbashkët europian. Shqipëria më 1912 iu rikthye vetvetes, iu rikthye familjes së kombeve të lira, të pavarura dhe me shikim nga një e ardhme e përbashkët europiane,, duke u larguar nga ndikimi oriental i prapambetjes dhe mjerimit.
Sidoqoftë kombi ynë pas vitit 1912 e deri më sot nuk pati udhëheqës të urtë e vizionar që e ndjekin udhën e paraardhësve si Gjergj Kastrioti për ta bërë kombin shqiptar të kulturuar, të zhvilluar,të përparuar dhe krah dinamikës së përbashkët me kombet tjera europiane dhe në fund edhe të rikthimit në bashkimin europian. / KultPlus.com
Përfundimisht Papa Pali II dhe disa që iu sillshin Gergj Kastriotit në oborr si gjoja mbështetës(që i rrahën krahët e në anën tjetër ishin jo besnik ndaj tij) e që shpesh Gjergji i Madh u detyru me luftu edhe kundër tyre pa dallim, ia helmuan jetën atij, ia penguan plotësimin e misionit historik që kishte ai në plan, dhe në fund ndoshta edhe e helmuan dhe vdiq.
Sepse i frikoheshin rritjes edhe më shumë të famës dhe rolit të tij, frikoheshin se fama e Papës do të zvogëlohej dhe nuk do të kishte më ndikim europian sikur që kishte.Ndërsa disa që silleshin si mbështetës të tij e në anën tjetër nuk e ndalnin tregëtin me otomanët pushtues. Gjergj Kastrioti me të drejtë i thoshte birit të tij në Testament se :“Papa është vetëm një njeri si të gjithë tjerët,me pasione dhe dobësi;…mendo vetë, se si njerëzit e kanë ngritur atë si të ishte Zot.Ai është vetëm pasardhësi i Pjetrit, i cili u tha atyre që e adhuronin: “Unë jam njeri si ju”; por ai është larg imitimit të paraardhësit të tij si në modestinë ashtu dhe varfërinë e tij.“./KultPlus.com
Shpesh në histori disa gjëra mbesin të pa thëna, ose edhe të fshehura prapa perdës së mistershme të kohës dhe rrethanave të asaj epoke.
Për të parë se pse historia e popullit tonë është e shkruar me gjakun e dëshmorëve e të martirëve ,mjafton t’i hedhim një vështrim sakrificës dhe sfidave për arritjen e lirisë dhe pavarësisë së Arbërisë nën udhëheqjen e kryeheroit tonë e vizionarit ,Gjergj Kastriotit.
Kishin kaluar vite që nga pushtimi i Arbërisë nga dora gjakatare e Perandorisë otomane dhe marrja pengë e shërbimi në oborrin e sulltanit ,ndërsa Arbëria dhe populli i saj në anën tjetër vuanin e derdhnin djersë e gjak vetëm e vetëm për të qëndruar në trojet e paraardhësve të tyre. Kjo sakrificë e qëndresë e madhe ,ky akt heroizmi i burrave e nënave arbërore ,tregon më së miri se sa e shtrenjtë ishte liria që populli e nxorri nga brenda pasi u rikthye arbërori më besnik e atdhedashës në historinë e Iliro-arbërorëve, lideri i urtë,strategu e mbreti Gjergj Kastrioti.
Ardhja e Gjergj Kastriotit në nëntor solli me vete edhe shpresën e madhe,se Arbëria do të bëhet ,se lirinë do ta gëzojnë të gjithë arbërorët e arbëroret të mëdhenjë e të vegjël, dhe sikur që dihet kjo shpresë e madhe u mishërua.Arbëria nën udhëheqjen e kryezotit Gjergj Kastrioti pati qeverisjen mbretërore më të suksesshme në historinë e Arbërisë dhe të Europës së asaj kohe.
Ai,jo vetëm e solli lirinë, pavarësinë,por edhe e unifikoj popullin arbëror në kuvendin e Lezhës , me këtë ai tregoi se për të pasur Arbëria themele të forta dhe e sukseshme duhet të jetë e bashkuar dhe të qëndrojë e tillë deri në fund.Madje ky kuvend i unifikimit arbëror nga Gjergj Kastrioti ishte si mësim e shembull për një unifikim të vetë popujve të Europës.
Dhe kështu ky mbret i urtë i Arbërisë ishte një shpresë jo vetëm për Arbërinë e kohës së tij ,por ai u pa nga sytë e popujve të Europës edhe si shpresa e tyre dhe mbrojtja e tyre ,për aq kohë sa ai jetoi,veproi dhe mbretëroi. Kështu ai deri në fund i mbrojti themelet jo vetëm të atdheut të tij ,por të gjithë qytetërimit europian.Ai ishte i vetmi që mbrojti e ruajti nderin dhe parimet rrënjësore të atdheut të tij.
Megjithkëtë, në kuadër të kësaj do të ndalem pak tek simboli që ai e ngriti pasi u kthye në Arbërinë e tij. Pyetja që është shtruar dje, e shtrohet sot dhe do të shtrohet edhe nesër e deri në zgjidhjen e kësaj enigme ,ishte se kush e punoi, ruajti dhe mbajti flamurin me Shqiponjën e Yllin që ai e ngriti me rastin e Pavarësisë së Arbërisë më 28.Nëntor 1443? Kam hasur gjatë hulumtimeve të mia në kronika ,pastaj disa autor që janë marrë me historinë e popullit tonë që nuk arrijnë edhe ata ta zgjidhin këtë enigmë ,e përmendin ngritjen e flamurit, dhe aktin e asaj dite me rëndësi,por nuk e tregojnë kush e solli flamurin, kush e punoi atë dhe e ruajti.
Sidoqoftë për t’i hapë udhë dhe zgjidhje kësaj enigme, dhe duke analizuar rrethanat,pastaj atdhetarinë e babait dhe nënës së Gjergj Kastriotit ,është e mundur që simboli i Shqiponjës së fisnikërisë së Kastriotëve që më pas u bë flamur i pavarësisë dhe Shtetit Arbëror nga nëntori i vitit 1443 të jetë punuar e ruajtur nga nëna e Gjergj KastriotitVojsava e cila ,më shumë gjasë i ka lënë testament të bijave të saj që nëse i kthehet një ditë biri i saj Gjergji ta mbajë , ruaj e ngritë atë si flamur të fitores përballë të keqes dhe armiqëve. Kjo mund të ketë ndodhur ashtu për faktin se nëna dhe babai i Gjergj Kastriotit e kishin edukuar atë dhe fëmijtë tjerë të tyre në frymën e patriotizmit.Kjo rrënjosje e kësaj atdhedashurisë nuk mund të mos jetë ndryshe,pos ajo se ai nuk e harrojë asnjëherë Atë-Mëmdheun – Arbërinë e tij,por iu rikthye asaj si një shpëtimtar. / KultPlus.com
Gjergj Kastrioti ishte njeri që e fshihte dhimbjen përballë armikut, kjo u pa sidomos me rastin e helmimit të vëllezërve të tij nga armiku otoman(turk) dhe më pas edhe të babait dhe nënës së tij që vdiqën,në kohën kur ai ishte në oborr të sulltanit.
Në fakt nga kjo ai e shfaqi shpirtin e tij qëndrestar edhe përballë çdo beteje si asaj jetësore edhe asaj në fushën kundër armikut.
Se sa i fortë ishte ai ,shihet nga kjo se ai sa ishte në oborr të sulltanit përballoj shumë gjëra, pa vëllezërit që i vdiqën nga helmimi i armikut ,pastaj vdekja e nënës dhe babait të tij, dhe prapë ai qëndroi, nuk reagoi me zemërim edhe pse e dinte se kush ishte shkaktari i vdekjes së tyre.Por,ai e fshehu brenda lotin e dhimbjes ,e fshehu sëbashku me dritën brenda tij që do t’ia dërgonte si dritë lirie atdheut të tij kur ai vendosi të kthehet sëbashku me arbërorët e tij për t’i vendos gjërat në vendin e vetë, për t’ia rikthyer lirinë, identitetin dhe pavarësinë Arbërisë së tij të skllavëruar nën prangat e armikut otoman(turk).
Ky është heroi ynë i pavdekshëm Gjergj Kastrioti që e ngrohu nëntorin e ftohtë dhe me këtë i ngrohu gjithashtu edhe zemrat e arbërorëve duke e valvit sëbashku flamurin e pavarësisë dhe lirisë.
Flamur ky që valvitet edhe sot në shekullin XXI ,flamur ky që ka një domethënie të madhe historike rrënjësore për këdo që mbanë atë dhe jeton me nder sipas asaj që na e la ai testament./KultPlus.com
Me rastin e përvjetorit të nderimit me çmimin Nobel për paqe të Nënë Terezës sonë.
Nënë Tereza e përdori gjithë reputacionin e saj, nëpërmjet vetë shembullit të jetës së saj, për një botë më të ndjeshme e me më shumë dinjitet. Për të përhapur njohurinë dhe dashurinë qiellore ,ajo përdori gjuhën e saj të ëmbël, çapat e saj të lehta, por të shpejta, për t’u ndodhur aty ku është vuajtja.Ajo e dinte mirë se qëllimi i të gjitha ligjeve bazohet te dashuria.
Ditën e marrjes së Çmimit Nobel për Paqe, me dorën e saj ka shkruar këtë porosi:
“Unë gjithmonë e kam në zemër popullin tem shqiptar. Shum luti Zotin qi Pagja e Tij të vijn në zemrat tona, në gjitha familjet tona, në gjith botën. Lutuni shumë për fukarat e mij – edhe për mua dhe motrat e mija. Unë lutem për juve.” (M.Tereza Bojaxhiu,Oslo, më 10.12.79)
Te këto fjalë, të dala nga thellësia e zemrës së Nënë Terezës, shprehet dashuria për atdheun që ajo la pas e që për të ishte një vend i rëndësishëm, si dhe për popullin e saj të vuajtur që kurrë nuk e harroi. Kjo lidhje e fortë dhe e ndjerë me atdheun është më se e kuptueshme, pasi Nënë Tereza kishte marrë nga prindërit jo vetëm edukatë të mirëfilltë, por ishte mëkuar edhe me ndjenjën e fortë kombëtare, se në venat e saj rridhte gjaku arbëror, ndaj dhe frymonte si arbënore kudo ku shërbente.
Figura e arbënores Gonxhe Bojaxhiu qe e thjeshtë, por zemra ishte e artë dhe e bekuar; e tillë shkëlqeu ajo edhe me veprat e saj të bamirësisë, duke i kthyer sytë e botës te popujt e vendeve të shkreta, të braktisura, por edhe të harruara.
Ajo foli me gjuhën e dashurisë, të tolerancës, të së vërtetës së thjeshtë – pra, me atë gjuhë që gjithkush e ndjen, nëse e ka dëshirën për ta kuptuar atë. Nisur nga kjo, Nënë Tereza iu përkushtua si askush tjetër dashurisë për të afërmin.
Prandaj ,Çmimin Nobel për Paqe ajo ua dedikoi të varfërve të saj dhe jo vetes së saj. / KultPlus.com
Një Hartë e rrallë në të cilën figuron emri i kryeheroit tonë arbëror Gjergj Kastriotit (Skënderbeut) dhe selia e mëparshme e tij e Krujës.
Kjo hartë ka një domëthënie të madhe për faktin se si Arbëria dhe selia e kohës së tij identifikohej me emrin e tij të famshëm e të njohur kudo në botën europiane dhe më gjerë.
Poashtu kjo tregon se selia e tij Kruja poashtu Lezha si dhe vetë Arbëria në epokën e tij ishin më të famshme se çdo seli e Princave,Papëve e Mbretërve të Europës së asaj kohe. Harta nuk dihet e cilit vit është ,por e gjeta gjatë hulumtimeve të mia në një atlas të vitit 1797./KultPlus.com
Kur shkruajmë e flasim për gjuhë tonë arbërore(shqipe), duhet ditur se ne po flasim për një gjuhë e cila është veshur me mistere, por edhe që ka në brendësinë e saj sikur që kanë shkruar dhe dokumentuar shumë autorë e studiues se kjo gjuhë i ka rrënjët e lashta për nga epokat e saj dhe lindjes së gjuhëve në vijim.
Se a është gjuha arbërore(shqipe) gjuhë që rrjedh nga Ilirët e lashtë këtë e thonë dokumentet dhe etnogjeografia si dhe emërtimet e saj në shumë vendbanime e vende të veçanta.
Sidoqoftë këtu bashkëngjitur gjejmë për çudi shumë fjalë të shkruara e të folura të gjuhës shqipe që edhe sot në i flasim dhe i shkruajm ,dhe kur i krahasojmë këto mund të themi se shumë pakë ndryshime janë bërë gjerë më sot ,edhe përkundër pushtimeve të shumta nga armiqtë dhe tendencat e tyre për ta zhdukur këtë gjuhë dhe këtë komb nga faqja e dheut.
Për mua si një arbëror ishte interesant kur gjeta këto fjalë në gjuhën tonë e që janë ruajtur e folur në vazhdimësi që tregon në fakt një dëshmi se si në mënyrë heroike ky popull edhe përkundër trysnisë nga armiqët ata prapë e kanë ruajtur ,shkruar dhe folur këtë gjuhë të lashtë të këtij kontinenti poashtu të lashtë.
Këtu gjejmë se si janë folur e shkruar numrat ,fjalët të ndryshme si Ditët e javës, pijet si Vera ,Birra, ,Uji etj, pastaj Shtëpia ,dera etj ,etj, sikur që mund t’i shihni aty të nënvizuara. Këto dokumente historike mbi gjuhën tonë dhe burimet e datat e vitet i ruaj në arkivin tim personal./KultPlus.com
Do të ishte tepër e dobishme për kombin tonë, nëse institucionet tona akademike, ato të arkivave, bibliotekave instituteve të historisë e albanologjisë dhe fushave tjera kërkimore të ishin të interesuara të nxirrnin dokumentet arkivore e bibliotekare mbi historinë e kombit tonë arbëror europian nga arkivat dhe bibliotekat e shteteve europiane që ruhen aty.
Një kordinim i mirë me këto institucione dhe formimi i një grupi studiuesish e historian të fushave të ndryshme e periudhave të ndryshme historike, pastaj lidhja apo bashkëpunimi me arkivat dhe bibliotekat e shteteve europiane do të kishte një dobi të madhe në përmbushjen e misionit të madh të gjetjes dhe mbledhjes së dokumenteve të historisë së kombit tonë e cila është mbuluar nga pluhuri i harresës dhe do t’i shërbente të vërtetës dhe forcimit të themeleve të autoktonisë ,gjuhës dhe identitetit tonë kombëtar arbëror europian.
Prandaj nisur nga kjo, i ftoj institucionet, si ato akademike, të arkivave e bibliotekave dhe instituteve që të bëjnë të mundur me anë të mbështetjes së shtetit tonë dhe ambasadave në vendet ku ka dokumente historike të kombit tonë që të krijohet një grup studiuesish, specialistësh e historianësh dhe të nxjerrin si bletat mjaltën për historinë e kombit tonë, ashtu që brezat ta mësojnë të vërtetën dhe bota të njohë edhe më mirë të kaluarën dhe kontributin e iliro-arbërorëve në historinë e njerëzimit.
Nëse kjo iniciativë e imja dëgjohet do të ishte në dobi të kombit tonë dhe historisë së saj, unë këtu ku jam do të jem i gatshëm që së bashku të nxjerrim dokumentet historike që ruhen në arkivat dhe bibliotekat e shteteve europiane e në këtë rast në bibliotekat dhe arkivat e Austrisë.
Por, nëse kjo iniciativë nuk dëgjohet atëherë, nuk kam se çfarë të bëjë, duhet që me forcat vetanake dhe mundësit t’i qasem e të vazhdojë hulumtimet në arkiva dhe biblioteka që deri sa të jem gjallë të nxjerrë dokumentet historike që janë mbuluar nga pluhuri i harresës e që janë të shumëta dhe me shumë vlerë e interes për zbardhjen e plotë të së vërtetës së historisë së kombit tonë arbëror europian. / KultPlus.com
Gjergj Kastrioti nuk vraponte pas posteve e titujve, por i dhanë të tjerët poste e tituj sipas meritës, pa ia kërkuar ato,
Ai e donte lirinë, përparimin dhe fuqizimin e Atdheut dhe Shtetit të tij ,
Ai nuk vraponte pas pasurisë vetjake ,por donte ta bënte Atdheun e tij të pasur, të zhvilluar e të fuqishëm,
Ai vdiq si një Mbret i varfër,sepse tërë pasurinë e tij e kishte vënë në shërbim të atdheut respektivisht Arbërisë së tij.Ndërsa Mbretërit e Princat tjerë europian lanë pas pasuri ,ari e pallate të tyre,Gjergj Kastrioti nuk la pasuri,sepse e kishte vënë në shërbim të atdheut, prandaj ai la një shembull të pavdekshëm në historinë e qeverisjes dhe udhëheqjes së Shteteve apo Mbretërive ,
Ai luftoi për liri ,për pavarësi ,për rikthimin e dinjitetit dhe bashkimit arbëror,
Ai ishte „njeri i virtytit“ sikur që thoshte edhe vetë dhe „jo i fatit“,
Ai sakrifikojë gjithçka për të mirën e përgjithshme të Atdheut,
Ai jetoi si një i shenjtë, dhe u bë Busulla e orientimit dhe Tempulli i bashkimit të kombi i tij,
Ai ishte komandant i papërsëritshëm,sepse edhe në Ushtrinë e tij dhe në Shtetin e tij kishte disciplin,moral dhe pastërti patriotike,
Ai e vendosi jetën e tij dhe të familjes së tij në rrezik,vetëm e vetëm që Atdheu i tij ta shohë dritën e lirisë, pavarësisë dhe përparimit,
Ai e donte Shtetin(Mbretërinë) e tij ,qytetarët e tij pa dallim i pasur apo i varfër, i vogël apo i madhë ,dhe pa dallim pozitave në shoqëri, sepse ai Atdheun e konsideronte si një Trup i përbashkët,
Ai u bë i dashur për qytetarët e tij ,sepse ia ktheu gëzimin e lirisë, pavarësisë dhe sa ishte gjallë e mbajti të bashkuar dhe e ruajti Arbërinë në themelet e saj dhe të paraardhësve ,
Ai hyri përjetësisht në zemrat e arbërorëve dhe nuk doli më kurrë ,por vetëm sa u bë edhe më i gjallë deri në ditët tona./KultPlus.com
Në kuadër të simboleve të kombit tonë arbëror europian më i rëndësishëm është konsideruar simbili i Principatës së Kastriotit.
Kështu në mesin e simboleve të kësaj familje fisnike arbërore gjejmë se principata e Kastriotëve kishte përdorur disa nga këto tri simbolet sikur që shihen bashkëngjitur.
Simboli i flamurit tonë që kemi edhe ne sot me Shqiponjën me të cilën identifkohemi si komb ishte pikërisht Shqiponja dhe ylli ky simbol i përgjithshëm i fisit apo principatës së Kastriotëve e cila në fakt u bë themeli i identitetit tonë arbëror europian.
Poashtu këtu përmblidhen edhe simbolet tjera domethënëse si kjo e simbolit të mbrojtjes, pastaj simbolit të kuvendarëve ,apo kuvendeve sikur ai i Kuvendit të Lezhës së 2 Marsit 1444, dhe i Mbretërisë së Arbërit.
Disa nga këto simbole janë botuar me referencat përaktëse edhe në librat e mi mbi jetën dhe veprën e Gjergj Kastriotit-Skënderbeut. / KultPlus.com
Historia e Gjergj Kastriotit-Skënderbeut si një Akademi mësimi për Princa, Mbretër, Pushtetar dhe për secilin që dëshiron të njohë artin e tij të qeverisjes, diplomacisë dhe atë ushtarak.
Dhe këtë nuk e them vetëm unë këtu, këtë e kanë thënë edhe ata që lexuan, mësuan dhe përkthyen historinë e jetës dhe veprës së Gjergj Kastriotit, sikur që është kjo e përkthyesit gjerman të saj, Theodorum Funccium.
Duke ditur se vepra e Marin Barletit mbi jetën dhe veprën e heroit tonë Gjergj Kastrioti është përkthyer në shumë gjuhë botërore e përkthimi në gjuhën gjermane thuhet se ka qenë më i mirëprituri. Po ashtu, ajo është botuar disa herë në gjermanisht.
Këtu po ndaj një tekst të shkurtër nga përkthyesi Theodorum Funccium i cili në fakt e ka përkthyer historinë e Gjergj Kastriotit-Skënderbeut nga gjuha latine në gjuhën gjermane në vitin 1606 dhe ai nënvizon kështu:
“…Kjo është arsyeja pse në këtë Histori (“Historia e jetës dhe veprës së Skënderbeut”- shënimi im) ata që duan të marrin njohuri të luftës mund të përfitojnë aq sa do të përfitonin nga një “Academia rei militaris”, dhe të mësonin secili prej tyre…” / KultPlus.com
Dëshira e humanistëve tanë arbëror ishte ndërtimit i një tempulli të kulturës , dijes,artit e shkencës, më saktësisht kombi të hyjë në dritë nga errësira e padijes dhe primitivizmit.
Ata ishin adhurues të antikitetit dhe u bënë në fakt imituesit e gjallë të saj duke i lënë brezave po këtë udhë të imitimit dhe ecjes në atë dritë.
Humanistët tanë janë ata që i dhanë bekimet e tyre të larta për një arsim e edukim të lartë, për një mirëqenie e vetëdije të lartë kombëtare e njerëzore.
Ata ishin studiues të mëdhenj dhe qëllimi i tyre ishte shpëtimi i kombit të tyre e botës përmes mësimit dhe shkrimit, dijes, edukimit ,arsimit, kulturës ,shkencës etj. Ata në fakt ishin të frymëzuar nga fryma klasike e arsimit antik, mësuan njohuritë në kërkim të dijes, nxirren nga drita e tyre e talentuar dhe i transmetuan brezave.
Përpjekjet e pareshtura të tyre për arsim, edukim, art, kulturë, shkencë etj, të asaj kohe përfaqësojnë vetëm agimin e jetës sonë të shekullit XXI dhe janë tregues i qartë se mbi cilat themele duhet të qëndrojë të ecën e ta shohë të ardhmen kombi ynë arbëror evropian.
A nuk ishte drita e tij ajo që ndriçoi kombin tonë arbëror dhe turpëroi armiqtë e paragjykuesit e të gjitha llojeve?
A nuk ishte guximi i tij që e ushqeu ushtrinë e tij të vogël arbërore duke e bërë atë një ushtri të pakapërcyeshme?
A nuk ishte arti dhe strategjia e tij e luftës,i cili e dëboi armikun të shumtë për nga numri?
A nuk ishte vetë ai si burrë-shteti që me gjithë vështirësitë,varfërinë dhe mjetet e pakëta e ndërtoi dhe unifikojë Shtetin e Arbërit duke e bërë atë pishtar të lirisë jo vetëm të vendit të tij ,por edhe të gjithë Europës?
A nuk ishte ai që e pranoi çdo të madh e të vogël që donte t’i bëhej mik atij dhe i cili vendosi marrëdhëniet e tij shtetërore,realizojë traktatet dhe aleancat e tij?
A nuk ishte ai gjenerali më i madhë i të gjitha kohërave,saqë gjeneralët e shumë popujve e kombeve morën planet e tij nga shpirti i tij i artit luftarak, mbretërit e princat e shteteve të ndryshme morën nga arti i tij i qeverisjes?
A nuk ishte ai e mira e atdheut tonë dhe sot nderi i kombit tonë?
Nga kjo mund të thuhet se,nëse ka ekzistuar ndonjëherë një Shtet që kishte një plan thellësisht të menduar, të lidhur kudo me veten e tij, i llogaritur për efektin më të lartë të mundshëm ; ai ishte Shteti i Arbërit në krye me Mbretin e tij Gjergj Kastrioti.
Kjo është mënyra e vetme si një pasardhësi i tij për ta lavdëruar Mbretin tonë Arbëror europian me të cilin Providenca na ka bekuar./ KultPlus.com
Së shpejti Shtëpia botuese “Lena Graphic” do të botojë librin e ri të autorit Gjon Keka, mbi gjeniun dhe inxhinierin e matematicientit austriak me prejardhje arbërore i cili e projektoi Hekurudhën e Semmeringut.
Libri titullohet :Karl Ghega (Gjeniu arbëror, që me veprën e tij të guximshme dhe madhështore të Hekurudhës Semmernig e bëri krenare Austrinë), Botues :Lena Graphic,Prishtinë.Libra i lushtohet këtij gjeniu arbëror që la gjurmë pavdekshme në jetën dhe veprën e tij, si një shkencëtar i papërsëritshëm.
Vlerësimi për veprën e autorit nga prof. Prend Buzhala:
Kur sot shohim anembanë botës rrjete të panumërta hekurudhore, se si lidhen qytete, vende, shtete, madje edhe kontinente, pakkujt do t’i shkonte në mend që nismëtar e zbulues i rrjeteve të tilla ndërlidhëse është një arbëror, Karl Gega apo Karl Ghega, siç e shënon autori Gjon Keka. Kësisoj, libri “Karl Ritter von Ghega – gjeniu arbëror që me veprën e tij të guximshme dhe madhështore të Hekurudhës Semmernig e bëri krenare Austrinë”, i jepet edhe lexuesit shqiptar me qëllime të shumëfishta: për ta njohur edhe një figurë tjetër nga poleni ynë që ka bërë emër në botë; që te thesari i gjenive botërore kemi edhe emrat tanë; që e kemi hisen tonë të krenarisë te jeta, vepra dhe emri i tij. Ka mjaftuar ta nisë një zbulim epokal, për ta vënë në lëvizje rrotën e zhvillimit të historisë, për të arritur sot te trenat që lëvizin me rrymë elektrike apo deri te hekurudhat nëntokësore; ka mjaftuar që të projektohen tunele që shpojnë malet, dhe t’i jepet ky model botës për t’i shkurtuar rrugët, për t’i lidhur fushat e brigjet, për t’i kapërcyer lumenjtë e rrëpirat, bjeshkët e detet.
Kur sot shihet ky zhvillim dinamik planetar, nuk është e habitshme se përse gazetari i shquar amerikan John Moody do të thoshte: “Shtetet e Bashkuara, siç i njohim ne sot, janë kryesisht rezultat i shpikjeve mekanike dhe, veçanërisht i makinerive bujqësore dhe hekurudhave”.
Edhe vetë Karl Gega kishte qenë në ShBA. Këtë fakt Gjon Keka e evidenton kështu: “Ai me ide-projektet e me talentin e madhe që mbante ndër vete, i bëri jo vetëm austriakët ta përvetësojnë, por u admirua edhe nga kombet e tjera europiane; po ashtu edhe deri në Amerikën e largët të asaj kohe. Në fakt, ide-projektet e Karl Ghega-s u bënë ura e lidhjes së popujve të Europës me botën”.
Disa fjalë nga autori Gjon Keka rreth veprës së tij:
Si në të gjitha shkrimet e mia, edhe në këtë libër detyra që unë i kam vënë vetes konsiston në këto çështje; nxjerrja në dritë e rrënjëve të kombit tim iliro-arbëror dhe ringjallja e figurave historike e personaliteteve të mëdha që dolën nga gjiri i kombit tonë apo që ishin me prejardhje nga gjaku ynë fisnor arbëror e që lanë gjurmë të pashlyeshme në jetën dhe veprën e tyre, sikurse bëhet fjalë edhe për dr. Karl Ghega. Të ringjallësh veprën e këtij inxhinieri të shquar me famë botërore, të këtij arkitekti të talentuar e gjenial, është t’i bësh homazh jo vetëm emrit dhe prejardhjes së tij, prej nga ai edhe vjen, pra prej gjakut tonë arbëror, por të lartësosh edhe dijet, virtytet dhe talentet e njerëzve tanë të të njëjtit gjak, të lartësosh emrin shqiptar. E gjithë kjo është nder, frymëzim dhe shpresë për brezat tanë arbërorë kudo ku ndodhen nëpër botë. Udha e dijes nuk është e lehtë, ajo kalon mes shumë peripecish, vuajtjesh dhe plot sfidash e pengesash. Mbi të gjitha, arritjet në fusha të rëndësishme të jetës, shpikjet tekniko-shkencore, sukseset dhe idetë e pavdekshme që janë për të mirën e përgjithshme të njerëzimit dhe të civilizimit të tyre, kërkojnë forcë të lartë morale, dije të thella, dashuri të madhe për njeriun dhe shumë sakrifica. Sigurisht që Austria e vlerësoi shumë dr. Karl Ghegën tonë, i dha atij tituj nderi e çmime, e njeh dhe e nderon edhe sot kudo, por qëllimi im është që edhe ne, pasardhësit e kombit të tij, ta njohim atë, ta nderojmë, ta vlerësojmë dhe t’i bëjmë një vend të denjë nderi, për ta njohur, adhuruar dhe krenuar brezat në vijim. Së pari, një vlerësim i denjë do të ishte sikur autoritetet vendore një ditë t’i ndërtojnë një bust në kryeqytetet Prishtinë apo Tiranë, si dhe emri i këtij gjeniu të shkencave teknike të nderonte emërtimin e ndonjë universiteti apo instituti të fushës ku ai dha aq shumë dije e shkencë.
Librin brenda disa ditëve do të mund ta gjeni në libraritë në Prishtinë : Libraria Dukagjini dhe Libraria Artini-Toena si dhe në Tiranë në Librarinë Bukinist. / KultPlus.com
Studiuesi Gjon Keka ka zbuluar në një kronikë evropiane, një stemë të vitit 1687 që tregon se si shtëpia e Kastriotëve dhe stema e tyre kishte shqiponjën e kurorëzuar dhe yllin në stemën e tyre, shkruan KultPlus.
Kjo stemë tregon qartë se si dukej atëherë flamuri i Gjergj Kastriotit dhe shqiponja e kurorëzuar dhe si duket sot flamuri pa kurorat mbi kokën e tyre dhe yllin lartë.
“Nuk dihet pse flamuri që sot mbajmë me shqiponjën nuk ka kurorat mbi kokat e shqiponjave dhe yllin ashtu sikur e kishte ngritur Gjergj Kastrioti ne Krujë. Sidoqoftë kjo stemë, kjo shqiponjë e kurorëzuar dhe yllin lartë është stema dhe flamuri origjinal i identitetit tonë kombëtar arbnor evropian”, thotë Keka./ KultPlus.com
Dielli me emrin Anton Çetta e ka vendin te Instituti aty ku ai dha kontributin e tij.
Madje ai meriton më shumë se një bust, duhet të ketë Institut me emrin e tij të madh etj etj.
Vetëm errësirës i pengon Dielli kur ndriçon.
Por, dielli do të jetë aty para Institutit ku ai la pasurinë e tij të veprës deshën apo nuk deshën ata që duan t’i ngritin vetes Buste në të ardhmen.
Jam i lumtur o Diell i Dardanisë me emrin e madh Anton që ta kushtova në atë vegjëlinë time një vepër modeste për kontributin tënd të madh. Faleminderit që ke punu në hapjen e syve të popullit tonë për ta dashtë njëri-tjetrin e jo urry. / KultPlus.com
Dragoi ka luajtur gjithnjë një rol të madh në mitet pellazgo-ilire. Dhe ky ndikimi i kësaj kafshe ka pasur në shumë periudha, në shumë personalitete që kanë ardhur në botë me fytyrë simbolike të tillë, sidomos në shumë raste si mbrojtës të atdheut të tyre .Ky simbol, këto ëndrra që njerëzit që lindën udhëheqësh, shtetesh, të mëdhenjtë e tyre si sundues për kombet dhe botën ishin shpëtimi i civilizimit dhe i qenies së kombit të tyre. Pra në shumë raste dalin të jenë restaurues dhe riprodhues se sa dëmtues të njerëzimit.
Dragoi ishte një krijesë e mrekullueshme i përbërë nga kafshë të ndryshme, i quajtur ndryshe si gjarpër monstruoz me përbërës të krokodilit, të luanëve, të formave të këmbëve të shqiponjës, krah të peshqve të mëdhenj etj. Sipas mitologjisë çdo shtëpi ka nga dy gjarpërinjtë; një gjarpër mashkullor dhe femëror, që kanë si qëllim mbrojtjen e shtëpisë ,pra janë si shpëtimtar të shtëpisë. Po ashtu sipas mitologjisë gjarpërinjtë u përdorën si simbol magjik në shpata dhe helmeta, pastaj në zyra të heronjve të shumtë janë gjendur simbole të tyre të dragonjve identik.
Gjarpri sipas mitologjisë del të jetë edhe instrument i riprodhimit dhe restaurimit të dëmit që goditi njerëzimin. Dhe kjo shihet nga ajo se si dy gjarpërinjtë bashkoheshin me shkop magjik të Kadmusi dhe Hermione, si Zeusi dhe Proserpine.
Ndërkaq edhe Nëna e Aleksandrit të Madh, arbnorja Olympia, kishte parë fytyrën e një gjarpri të llojit të dragoit me rastin e lindjes së Aleksandrit të Madh duke i dhënë atij cilësi të mbinatyrshme. Poashtu në shtratin ku u lind Scipio afrikani, ishte gjetur një gjarpër si dragua. Dhe shumë shembuj të tjerë në mitologji për të ardhur edhe te shembulli i lindjes së Gjergj Kastriotit dhe ëndrrës së nënës së tij Vojasavës, e cila kishte parë në ëndërr se kishte lindur një dragua që mbulonte Shqipërinë në tërësi si një gjigant duke u shndërruar si armaturë mbrojtëse e vendit të tij , ndërsa bishti i tij mbërrinte në Adriatik e deri në Jon dhe se në gojën e tij të zjarrtë kishte djegur (shembur) tërë Perandorinë otomanë.
Dhe jo rastësisht Gjergj Kastrioti u quajt “Dragoi i Arbërisë” , sepse ai ishte një gjigand, dhe siç dihet gjigandët këta bij të tokës sikur që ishte Gjergj Kastrioti kishte këmbë të dragoit dhe krah shqiponje./ KultPlus.com
Edhe pse shumë studiues nuk kanë qenë shumë të fokusuar në detajet e jetës së Gjergj Kastriotit Skënderbeut kjo nuk do të thotë se ata nuk kanë qenë të interesuar, por mbi të gjitha ata e kanë njohur Gjergj Kastriotin si një personalitet të madh, vizionar dhe trim e mbrojtës të civilizimit të përbashkët europian.
Prandaj detajet se sa ka qenë i madh, çfarë imazhi apo si ka ngrënë e si është vesh nuk i ka interesuar aq shumë autorëve që kanë shkruar për të se sa vepra dhe gjurmët që ai ka lënë gjatë lidershipit të tij dhe luftës kundër pushtuesit barbar osman. I vetmi që ka shkruar ka qenë Marin Barleti në veprën e tij me disa detaje për shkak se ai ishte bashkëkohës, dhe se vetëm bashkëkohësit mund ta dinë se si ishte në tërësi ai personalitet. Dhe tani që po sjell këtë gjetje interesante (një skicë biografike e jetës së Gjergj Kastriotit të vitit 1828) nga kjo letër edhe të një bashkëkohësi tjerë i cili na e sjell një imazh real dhe madhështor të heroit, strategut dhe avokatit të qytetërimit tonë europian.
Për të parë më mirë imazhin e plotë të këtij personaliteti mbikohor të kombit tonë do të veçoj këtu fjalët e një nga bashkëkohësit e tij i quajtur Petruzi nga letra dërguar Senatit Venecian, këtu janë përzgjedhur disa nga karakteristikat që i nënvizon mbi Gjergj Kastriotin dhe jetën e tij si më poshtë:
“Një hundë butësisht e lakuar si shqiponjë, një fytyrë të bardhë e përzier me pamje të skuqur dhe të shëndetshme , si rezultat i aktiviteteve te tij në diell, ballë të lartë të gjerë, sy të zi në kafe dhe mjekër të stilit të heronjve të vjetër me reputacion…
Kastrioti është i madh më tepër se madhësia e zakonshme e njeriut, i fuqishëm, muskulor…me dhunti dhe fisnikëri që nga lindja e tij…
Ai ka një trup të fuqishëm dhe të pazakontë fizik, dhe unë e kam pare disa herë atë ne beteja…
I veshur me të gjelbër me një rrip shumë të mirë në mes… pantallona të gjera me shtrese tek këmbët të çorapeve në të kuqe dhe çizme të verdha janë stolia e tij e zakonshme.
Natën shpata e tij gjithmonë duhet të qëndrojë tek shtrati.
Në paqe ai shkon shpesh i veshur, në bazë të veshjes kombëtare (artit të veshjes së vendit)…
Ai është jashtëzakonisht i masës në të ngrënë dhe në të pirë… ndërsa për nga morali ai mund të shërbejë si shembull(model)…
I pastër, i devotshëm, i butë, orator dhe bujar.
Me pak fjalë, bota është shpirti i tij, nga zemra e tij njihet vetë ai.
Ai zotëron një kujtesë të paimagjinueshme, në mënyrë që ai si Pirro, paraardhësi i tij i madh, emrat e pothuajse të gjithë luftëtarëve të tij i njeh.
I urtë dhe i kujdesshëm në këshillat e tij, ai i shqyrton planet e sukseseve ose dështimeve të tij, por kur ai i dizajnon planet një herë, ai i ekzekuton ato me vendosmëri dhe shpejtësi si rrufeja.
Përveç gjuhës së tij amtare, ai flet plotësisht turqishten, tatarishten, sklavonishten, latinishten, persishten dhe Velshisten; poashtu ai e njeh mirë historinë e lashtë greke dhe romake, librat më të preferuar të tij janë jetëshkrimet e Plutarkut dhe komentaret e Cezarit.
Ai përdori historinë e vjetër të Livit dhe përshkrimet (direksionet) e tij duke i nxjerrë ato si rregulla për qeverinë e tij dhe mënyrën e jetës prej tyre…”
(Ky shkrim është botuar për herë të parë në mediet e shkruar në Gusht të vitit 2015,dhe është pjesë e shkëputur nga librat e autorit mbi figurën e Gjergj Kastriotit, ndërsa tani ribotohet me rastin e Vitit mbarëkombëtar të Gjergj Kastriotit Skënderbeut)./ KultPlus.com
Jemi në një kohë sidomos tek populli ynë kur shohim që kanë dalë mendime, opinione, iluzione shtrembërime të ndryshme duke tentuar që të prekin historinë e popullit shqiptar në damarët e saj, por që në fakt ata prekin vetëm vijat e saj të caktuara me kohë sipas fakteve dhe dokumenteve historike,por që nuk mund t’ia heqin damarët nga historia e gjallë e kombit tonë arbnor europian.
Ndërsa, kur jemi tek periudha e Pushtimit barbar turk ,ka patur tendenca të ndryshmit të kësaj periudhe,duke u munduar që të hiqen gjurmët e gjakut të pafajshëm arbnor që la shpata e sulltanëve, duke tentuar shlyerjen e së kaluarës së popullit tonë, por që në fakt ata donin shlyerjen e kombit tonë nga harat e saj e të vërtetës.Ja nuk u arritë dhe nuk do të arrihet asnjëherë një synimi i errët i qarqeve që duan ose janë vëllezëruar me turq ta shtrembërojn apo të realizojn qëllimin e tyre demoniak.
Përshkrimi i Krujës sipas analeve turke
Në këto anale turke – musulmane të mbledhura e shkruar nga G.B.Rampoldi dhe botuar në vitin 1825*rastësisht duke lexuar e pashë se është shkruar edhe për periudhën e lavdishme të Gjergj Kastriotit dhe luftës kundër pushtuesit turk në këto anale historike, ku nënvizohet tepër qartë se cilat ishin synimet e perandorisë turke dhe sulltanëve ndaj trojeve arbnorëe dhe vetë arbnorëve.
Në faqet në vijim aty flitet për Krujën si kështjellë e fuqishme, duke përshkruar atë dhe malet e larta të saj përrethë gjirit të Drinit ndërmjet Durrësit dhe Lezhës si male të paarritshme ku Gjergj Kastrioti zhvilloi për 24 vjetë luftën kundër pushtuesit turk dhe triumfoj vazhdimisht në të gjitha betejat e tij.
Emri Arnaut sipas analeve turke si emër tallës
Poashtu në faqet tjera shkruan se çfarë do të thotë emri Arnauth dhe cili është kuptimi i vërtetë i saj. Aty nënvizohet qartë se Arnauth i cilësonin gratë dhe burrat shqiptar të paarsimuar dhe ky emër merret si tallje ndaj tyre.
Ndërkaq përmendet poashtu se ekzistonte një „Arnauth Defteri“ sipas një copë druri (shtypje e asaj kohe-ilustrim.shkrimi tipografik)që ata e mbanin si kujtim.
Ndërsa edhe analet e tilla turke nuk mund të mos i ikin të vërtetës se shqiptarët ishin trima dhe jo rastësisht potenconin edhe ata këtu se,“ata janë të gjithë krenarë, të guximshëm dhe trima…”
Po ashtu në faqet në vijim shohim një përshkrim njësoj ashtu sikur e përshkruajn edhe autorët europian planin e Gjergj Kastriotit për rimarrjen e selisë së tij të Krujës dhe çlirimit të atdheut të tij nga zingjirët e pushtuesit turk. Aty përveç kësaj nënvizohet edhe një fakt interesant se Sulltan Murati qysh nga viti 1439 kishte filluar të dyshonte në Gjergj Kaastriotin ,dhe përshkruhet kështu.“Sjellja e tij konfirmoi dyshimet që kishin qenë mbi të për katër vjet.”
Edhe analet turke dëshmojnë për masakrat ndaj shqiptarëve
Pjesa tjetër që është për t’u theksuar fuqishëm këtu është se aty dokumentohet qartë se pas vdekjes së Gjergj Kastriotit sulltani shfryu tërë urrejtjen e tij ndaj popullit arbnor ,asgjësuan çdo gjë që i dilte para, morrën kështjellat ,dogjën Kishat ,vendi u mbulua me kufoma, të vegjëlit u rrethprenë dhe u morën pengje në oborrin e sulltanit ,pastaj para se të largohej sulltani nga Shqipëria mori edhe Shkodrën dhe kështu e shfryu gjithë atë urrejtje që mbante në gjoksin e tij, ndërsa më pas vendi u shkretua i tëri.Edhe pse në luftimet e shpeshta këta pushtues barbar kishin humbur katër herë më shumë njerëz sesa shqiptarët e Kastriotit. *(Annali Musulmani,G.B.Rampoldi,F. Rusconi, 1825)
Gjon Keka do të prezantohet me librin më të ri “Arbëria përballë renegatëve”, ku autori trajton çështje si të identitet, lashtësisë, pastaj mohuesve dhe armiqve të brendshëm dhe të jashtëm të kombit shqiptar.
Këto dhe shumë tema tjera serioze janë trajtuar brenda librit në fjalë, libër ky që ka si qëllim mbrojtjen e vlerave dhe të identitetit evropian të shqiptarëve përballë mbetjeve, mohuesve dhe renegatëve.
“Që arbënorët kanë prejardhje ilire, tanimë kjo është jo vetëm teori, por edhe realitet historik. Shumë autorë kanë ndihmuar që ky realitet të zbardhet deri në fund. Realiteti i prejardhjes së arbënorëve nga ilirët, respektivisht shqiptarëve, e ndihmon jo vetëm gadishullin ilirik, por edhe kontinentin evropian të njohë të kaluarën e tij, themelet e tij dhe rrënjët e civilizimit të tij”, thuhet mes të tjerash mbi këtë libër.
Nënë Tereza dhe Gjergj Kastrioti, kanë vend të veçantë në këtë libër, ku vlerësohet se kombin shqiptar askush nuk do ta njihte, po të mos i kishim këto dy figura të mëdha dhe të pavdekshme të kombit tonë. “Janë pikërisht këto dy figura që bota i njeh dhe na i hap dyert me respekt të lartë, për të qenë pjesë e civilizimit të saj, e dinamikës së përbashkët të jetës në bashkësi dhe e vlerave humane, universale dhe qytetëruese “, thuhet më pas mbi përbajtjen e librit./KultPlus.com
Para 613 viteve një yll u duk mbi qiellin arbnor që do ta shoqëronte lindjen e të madhit të saj, para 613 viteve respektivisht më 6 Maj 1405 në trojet arbnore doli filizi i ri i Kastriotëve të mëdhenjë që do ta mbante emrin e pavdekshëm Gjergj Kastrioti. Ai lindi në një familje finsike dhe të frytshme arbnore. Lindja e këtij Princi që me veprat e tij – emri i tij i madh do ta pushtonte botën ishte një tregues se në mesin e këtij populli gjithnjë kanë dal burra e gra që jo vetëm kanë mbrojtur dhe kontribuar për atdheun e tyre, por edhe atë të vetë Europës dhe Botës.
Për sa kohë e dimë, lindja e tij u shoqërua me një rrethanë dhe koincidencë domethënëse,sepse dita kur ai lindi ishte parashikuar nga nëna e tij para lindjes dhe jo rastësisht ai lindi në këtë ditë, e që më pas do të jetë ditë e bekuar për arbnorët dhe brezat e kombit tonë arbnor europian. Ati dhe Nëna e tij kishin qenë aq të kënaqur me lindjen e këtij princi saqë e kishin shfaqur dashurinë e tyre të zjarrët që në përkëdheljet e para prindërore.Ai u pagëzua me emrin e gjyshit të tij Gjergj Kastriotit të Parë ,poshtu u pagzua në kishën e kështjellës princërore të Kastriotëve,Maji për Kastriotët u bë një muaj i bekuar dhe u shoqërua me gëzimin e gjithë vendit dhe të qiellit për lindjen e këtij princi pasardhës.Nën këtë shkëlqim ai u mbështoll nga pëlhura e simbolet e paraadhësve u bekua dhe të gjithë falënderuan me sytë nga qielli Perëndinë e Arbërisë për këtë dhuratë të madhe brenda familjes arbnore të Kastriotëve.
Princi i ri i Kastriotëve kishte një kurorë të vogël mbi kokën e tij dhe ishte veshur më pas me kostume tadicionale të vendit si dhe i mbuluar me dhurata nga të pranishmit. E gjithë udha nga vendi ku ai lindi e deri në dalje u pushtua nga arbnorët, fiset përreth dhe nga të tjerët që shfaqnin gëzimin me rastin e lindjes së tij dhe pagëzimit të tij nën këmbanat të cilat dërgonin mesazhin e gëzimit të atij vendi dhe të lindjes së shëptimtarit dhe mbrojtësit të Arbërisë. Kështu ai rritej ngadal dhe bashkë me rritjen e tij rriteshin edhe aftësit dhe talentet e tij të cilat i shfaqte ,këtë madje e kishin kuptuar edhe prindërit e tij se në të fshihej një fuqi dhe talent i madh të cilin do ta përdorte sigurisht kur të rritej në shërbim të vendit të tij. Por nuk zgjati shumë dhe barbarët mbërrtin në derën e Kastriotëve për ta gllabëruar atë, duke mos patur udhë tjetër ata arritën marrëveshje me Gjon Kastriotin që fëmijët t’i jepte të gjithë Sulltanit si kusht për ta lënë atë në pronën e tij ,dhe me gjithëatë ai duke mbajtur shpresën se bijtë e tij do t’i kthehen atdheut të tyre i dha me dhimbje të madhe në shpirt por me një porosi për secilin që mos ta largojn shikimin nga atdheu kur ai të ketë nevoj, kur ai të thërret për shpëtimin e tij. Dhe kjo sikur u ngulit në zemrën e Gjergj Kastriot që në vegjëli.Nga kjo kohë e deri në ardhjen e Lajmit për vdekjen e Babit të tij Gjergj Kastrioti ishte në oborrin e Sulltanit si peng dhe i detyruar t’i shërbente. Historinë e tij e kemi të njohur,është shkruar e është shkruar për rikthimin e tij në Krujë,dhe vendosjen e themeleve të lirisë dhe shtetit arbnor më pas. Por meqë është përkujtimi i datës së lindjes këtu u fokusova më shumë në gëzimin dhe domethënien e kësaj dite të madhe për Familjen Kastrioti dhe Arbërinë në përgjithësi.
Kështu që Gjergj Kastrioti dhe ngjarjet e kohës së tij formojnë kthesën e epokës historike jo vetëm Europiane ,por edhe botërore. Mesjeta gradualisht u bë gjithnjë e më shumë e gjallë ,sepse brenda saj po vuloste këtë periudhë me zjarrin e lirisë dhe të mbrojtjes së qenjes dhe civilizimit të kontinentit Europian Gjergj Kastrioti dhe arbnorët e tij trima që kishte oas vetes.Në të filloi një revolucion i madh ,një epokë e re e mësimit për Europën dhe Botën se si mbrohet dhe duhet atdheu ,se si liria dhe identiteti janë themele për ta cilat janë ujitur me pika gjaku e djerse të heronjëve dhe atyre që sakrifikuan jetën e tyre për brezat dhe të ardhmen e kombit të tyre dhe jo vetëm./ KultPlus.com
Ne jemi mësuar deri më tani të dëgjojmë dhe lexojmë se fisi i Kastriotit ishte zotërues më me ndikim në Shqipëri, madje roli i tyre në histori e posaçërisht në periudhën e Mesjetës ishte prijëtar dhe i rëndësishëm për proceset drejt lirisë, zhvillimit dhe rindërtimit të institucioneve shtetërore të Arbërisë.
Duke ditur se ata patën një ndikim të madh në historinë e Arbërisë dhe Evropës edhe mbretërimi i tyre ishte shtrirë sipas vijave të natyrshme të zotërimit të tyre,por edhe të rolit si prijës si në rastin e kohës së Gjergj Kastriotit dhe Kuvendit të Lezhës të Marsit të vitit 1444.
Por nga kjo kronik historike e vitit 1664 (The history of Hungaria and Transylvania…J.H.M,1664),nga ky dokument mësojmë se Gjon Kastrioti i ati i Gjergj Kastriotit del të jetë jo vetëm Mbret i Epirit respektivisht Shqipërisë, por edhe i Triballit.
Kur jemi tek Triballët fis ky arbnor i rëndësishëm prej nga edhe vinte e ëma e Gjergj Kastriotit atëherë ky dokument vetëm sa e plotëson atë që është thënë vazhdimisht dhe dëshmuar se nëna e Gjergj Kastriotit Vojsava Triballi e Pologut ishte arbënore.
Prandaj me anë të kësaj bien poshtë shtrembërimet dhe devijimet se Kastriotët zotëronin një pjesë të vogël të Epirit, ata sipas kësaj ishin zotëruesit më të urtë të këtij vendi dhe me qeverisjen e tyre kishin mbështjell rreth vetes edhe fiset tjera arbënore duke e forcuar kështu rolin e tyre politik,ekonomik dhe social.
Koha e ka treguar se ky fis ka qenë i bekuar që nga rrënjët,madje ka autor evropian që fisin e Kastriotëve e nxjerrin nga rrënja e mbretit Pirro .Megjithëkëtë fisi i Kastriotëve janë dhe do të mbeten zemra e historisë së kombit tonë arbënor evropian./ KultPlus.com
Jemi në vitin Mbarëkombëtar të Gjergj Kastriotit dhe ky duhet të shihet para së gjithash si një vit i bekuar për kombin, sepse nderon figurën kryesore të tij, figurën që është renditur ndër personalitet mbikohore të Evropës dhe botës në përgjithësi që la gjurmë të pashlyera në historinë e përgjithshme të Evropës.
Libri i ri i Gjon Kekës “Patriotizmi i Gjergj Kastriotit- porositë dhe këshillat e tij”, vjen si rezultat i punës së vazhdueshme hulumtuese mbi jetën dhe veprën e Gjergj Kastriotit.
“Dhe gjatë tërë punës sime shoh se kjo figurë në vetvete ka shumë për të thënë jo vetëm tani në këtë shekull, por i bindur se edhe në shekujt në vijim, ai do të mbetet figura më e trajtuar në historinë e njerëzimit”, thotë autori.
Ashtu si punën e librave tjerë të mëparshëm edhe punën e këtij libri Gjon Keka ia ofron vlerësimit dhe gjykimit të lexuesit dhe studiuesve të kësaj fushe.
“Sikur atëherë që ai i ishte frymëzim për birin e tij, bashkëkohësit, shokët, fisnorët dhe të tjerët nga misionet diplomatike evropiane, edhe sot ai duhet të jetë për pasardhësit e tij për rëndësinë e kuptimin që ka liria,atdheu mospërkulja ndaj askujt dhe ndaj asnjë rryme ideologjike-fetare dhe për vlerën që ka një mbretëri e suksesshme sikur që ishte mbretëria e Arbërisë nën udhëheqjen e tij. Kështu fjalimet e Gjergj Kastriotit kanë një rëndësi dhe interes më të përgjithshëm ,sepse ato janë të lidhura ngushtë me njëra tjetrën dhe përbëjnë mesazhin historik dhe kërkojnë vëmendjen si në atë kohë edhe në kohën tonë për t’i transmetuar tek brezat, tek shoqëria, tek populli dhe tek kombi ynë në përgjithësi”./ KultPlus.com
