Kur Saranda Bogujevci i shkruante gjyshes: Kosova do të jetë gjithmonë vendlindja ime

Posted on 8 Shkurt, 20228 Shkurt, 2022 by Kult Plus

Uniformat e lezetshme të shkollës, ditët e ngrohta të Mançesterit dhe salla e refugjatëve, formojnë impresionet e hershme të një jetimeje të shpëtuar nga Kosova. Fragmente këto të shkëputura nga letrat që ajo dërgoi në shtëpi.

Saranda Bogujevci, 22 vjeçare, gëzoi ikjen më të mrekullueshme nga paramilitarët serb, të cilët shpuan trupin e saj me 16 plumba, në masakrën që ndodhi në kopshtin e shtëpisë së saj, në një fshat në Podujevë, më 28 Mars të vitit 1999. Gjashtë anëtarë të familjes së saj u vranë, përfshirë këtu nënën dhe vëllain e saj.

Saranda la gjakderdhjet prapa saj në Prishtinë dhe u vendos në Mançester, ku u shërua nga plagët që kishte marrë. Por tmerri i vrasjes së familjes së saj ende e ndjek atë dhe pas disa vitesh kur ajo u kthye prapë në rajon për të dëshmuar kundër vrasësve.

Më poshtë gjeni letrën që ajo i shkroi gjyshes së saj më 30 qershor të vitit 2007, ndërsa po mësohej me ambientin e ri në veri-lindje të Anglisë.

30 QERSHOR 2007

“E dashura gjyshe, kam mjaft kohë që të shkruaj sepse jam në pushimet verore universitare. Kurrë nuk mund t’ia qëllosh se ku do të shkoj vitin e ardhshëm, Kanada. Më kujtohet kur kam qenë fëmijë dhe dëshiroja të shkoja nëpër vende të ndryshme, veçanërisht në Angli. Kurrë nuk kisha besuar se do të jetoj këtu dhe tashmë po shkoj prapë në një vend tjetër.

Mezi pres t’iu shoh të gjithë juve. Kosova do të jetë gjithmonë vendi i fëmijërisë time dhe vendlindja ime, po Mançesteri do të jetë vendi ku u bëra e rritur. Do të kisha dëshirë të flas me mamin dhe t’a pyes se çka mendon për mua si një e rritur. A është Saranda e rritur ajo që gjithmonë ka pasur në mendje? Kurrë nuk do ta di. Do të shkruaj së shpejti. Me dashuri, Saranda”. /KultPlus.com

Letra që Saranda Bogujevci ia dërgoi gjyshes në mars të vitit 2002 teksa po shërohej në Mançester

Posted on 6 Shkurt, 20226 Shkurt, 2022 by Kult Plus

Më poshtë janë fragmente nga letrat që ajo i shkroi gjyshes së saj, ndërsa po mësohej me ambientin e ri në veri-lindje të Anglisë.

MARS 2002

E dashura gjyshe. Po ndjehem çuditshëm sot. Ne u kthyem dje nga aeroporti, por ende nuk më besohet që gjykimi përfundoi. Që kur serbët erdhën dhe na goditën me armë, unë doja që ata të dalin para drejtësisë. Kur i pashë ata ulur në sallën e gjyqit, në njërën anë u ndjeva e lumtur sepse mund të rrëfeja se çfarë na bënë ata ne, por në të njejtën kohë isha e frikësuar.

Ne ishim të shqetësuar se diçka mund të ndodhte përsëri. Ishte vështirë t’a kalonim tërë procesin sepse kishim nevojë për mbrojtje gjatë 24 orëve, që nga momenti kur shkuam në Beograd, deri në momentin kur u larguam.

Ishte disi e çuditshme sepse më duhej të dëshmoja ditëlindjen e nënës time dhe më kujtohet kur u ktheva me veturë, shikoja diellin dhe kisha vënë kokën në dritare. Ishte një ditë e shndritshme. Nejse, brenda një sekondi, ja ku ishte, atë e kisha përballë duke më buzëqeshur. Kisha harruar se sot ishte ditëlindja e saj, megjithatë e kisha rregjistruar në kalendarin e celularit në mënyrë që ta kujtoja. Kur e ndeza celularin, u ndez alarmi me mesazhin, “Ditëlindja e mamit”.

Na u desh të nisemi dhe më u kthyem përsëri në shtëpi, këtu në Mançester. Kam kaluar shumë kohë duke menduar se çfarë ndodhi gjatë vitit 1999, dhe tani, të paktën ndjehem se mund të eci përpara. Më duket se është në rregull të eci përpara sepse njerëzit që më bënë këtë mua, ty, tërë atyre femrave dhe fëmijëve të tjerë, tashmë janë dënuar. Më mungon. Me dashuri, Saranda. /KultPlus.com

Gjyshja nga Palestina merr diplomë universitare në moshën 85-vjeçare

Posted on 18 Tetor, 202118 Tetor, 2021 by Kult Plus

Një gjyshe palestineze ka një arsye për të festuar pasi u diplomua në moshën 85-vjeçare, përcjell KultPlus.

Edhe pse kushtet në Palestinë nuk ishin të favorshme, jo vetëm për një zonjë të moshuar, por dhe për mosha më të reja, zonja Bhutto tregoi se nuk është kurrë vonë për të marrë një diplomë.

Ajo u diplomua në një shkollë të Studimeve Fetare, pasi u detyrua të linte shkollën dekada më parë.

Vetëm disa vjet më parë asaj iu dha mundësia të realizonte ëndrrën e saj për një diplomë universitare. Në festën e vogël të diplomimit që organizoi, kishte edhe një tortë me një qiri dhe fishekzjarre. / KultPlus.com

Historia e përparëses së vjetër të gjyshes…

Posted on 13 Tetor, 202013 Tetor, 2020 by Kult Plus

Një mesazh si ky, shumë kuptimplotë, na rikthen në kujtimet më të bukura të jetës. Fëmijëria e pakthyeshme, fle përgjithmonë brenda nesh. Në thellësitë e shpirtit, secili prej nesh ruan portretin e ëmbël të atyre njerëzve të sakrifikuar që na mbajtën në prehër e përkëdhelën, me dashurinë më të veçantë në botë…atë të gjyshërve!

Qëllimi i parë i përparëses së gjyshes ishte të mbronte rrobat poshtë, por njëkohësisht: shërbente si dorezë, për të kapur tiganin e nxehtë nga furra;

Ishte e mrekullueshme për të tharë lotët e fëmijëve dhe në disa raste për të fshirë fytyrat e bëra pis;

Në kotec shërbente për të transportuar vezët e ndonjëherë edhe zogjtë e vegjël të pulave;

Kur vinin miqtë në shtëpi përparësja shërbente për të fshehur fëmijët e ndrojtur;

Kur bënte ftohtë gjyshja mbulonte shpatullat;

Ajo përparëse e mirë dhe e vjetër tundej për t’i fryrë zjarrit dhe druve;

Me të transportoheshin patatet dhe drutë e thatë për stufën në kuzhinë;

Në kopshtin e oborrit ajo shërbente si shportë për perimet, pas bizeleve e kishin radhën lakrat;

Në fund të stinës përparësja shërbente për të mbledhur mollët e rëna poshtë pemës;

Kur vinin papritur miq mahniteshim sesi ajo përparëse kthehej në leckë, për të marrë pluhurat;

Kur vinte ora për të ngrënë drekë gjyshet shkonin në fund të shkallëve dhe tundnin përparëset… dhe burrat në fushë, e dinin se kishte ardhur ora për të ngrënë;

Gjyshja e përdorte përparësen edhe për të vënë mbi parvazin e dritares, ëmbëlsirën me mollë, për t’u ftohur;

Do të duhen të kalojnë shumë vite, që ndonjë send apo shpikje tjetër, të zëvendësojë të pakrahasueshmen… përparëse të vjetër.

Bekuar, duarartat zemërbuta… gjyshet tona!!!/Konica.al/ KultPlus.com

Historia tragjike e gjyshes shqiptare, që shkoi për t’i marrë nipat dhe vdiq në Siri

Posted on 9 Shtator, 20209 Shtator, 2020 by Kult Plus

73- vjeçarja Mendije Dumani nga Shqipëria ka humbur jetën më 3 shtator në kapin famëkeq “Al Hol”, në Siri, ku janë të vendosur familjarët e luftëtarëve të grupit terrorist ISIS.

Dumani është gjyshja e Evës 14-vjeçare dhe Indritit 12-vjeç. Të dy fëmijët u rrëmbyen nga babai i tyre, Shklëzen Dumani, 6 vjet më parë dhe pas rrëmbimit ai bashkë me fëmijët shkoi në Siri, për t’u bashkuar me ISIS-in.

Muaj më vonë, e moshuara duke shpresuar se do të merrte fëmijët dhe të kthehej në shtëpi, udhëtoi për në Siri.

I biri i Mendijes, Shkëzeni, u vra gjatë luftimeve atje, ndërsa ajo u bë kujdestarja e fëmijëve.

Në film të vitit 2019, ajo bashkë me fëmijët u dërguan në kampin famëkeq “Al Hol”, që aktualisht drejtohet nga kurdët dhe depërtimi në të është i vështirë e gati i pamundur.

Tanimë fati i dy fëmijëve të mbetur vetëm në kamp, nuk dihet, ndërsa nuk dihet as fati i turpit të së moshuarës që nuk mundi t’i kthente nipërit e saj në atdhe./ KultPlus.com