Para 22 viteve në Suharekë, paramilitarët serb masakruan 52 anëtarë të familjes Berisha, duke lënë të mbijetuar vetëm Gramoz Berishën i cili atëherë ishte vetëm 8 vjeçar, të ëmën e tij, Vjollca Berisha dhe gruan e axhës, Shyhrete Berisha, shkruan KultPlus.
Më 26 mars të vitit 1999, vetëm dy ditë pasi NATO filloi bombardimet kundër forcave serbe, u shënua dita më e tmerrshme e mundshme për familjarët të cilët vdiqën nga plumbat dhe mjetet eksplozive që u hodhën brenda një lokali të braktisur. Pasi ekzekutuan gratë dhe fëmijët që ishin në lokal, forcat serbe, ngarkuan trupat e tyre në një kamion dhe i nisën në drejtim të Prizrenit. Gramozi, nëna e tij, dhe familjarja tjetër, arritën që të kërcenin nga kamioni duke u bërë kështu tre të mbijetuarit e vetëm.
Historinë e familjes Berisha e kemi dëgjuar dhe lexuar shumë herë, por kujtimi dhe emocionet e familjarëve të ngushtë mbeten po të njëjta si ajo ditë e zezë. Ditën e sulmit, forcat serbe vranë gjithsej 52 anëtarëve të familjes Berisha ku 24 prej tyre ende mbesin të pagjetur, e në mesin e tyre edhe motra e Gramozit, Dafina e cila ishte vetëm 16 vjet.
Andaj edhe sot, Gramoz Berisha, përmes një postimi në facebook, ka dhënë lajmin që lokali ku janë vrarë familjarët e tij do të kthehet në muze, duke ruajtur kështu të gjallë kujtimin për ta.
Në këtë 22 vjetor të rënë për familjarët por edhe për Kosovën, hapja e lokalit muze do të bëhet në ora 09:40, ndërsa tutje në ora 10:00, do të vazhdohet për homazhe tek Kompleksi Memorial.
Ky përkujtim do të zhvillohet gjithmonë duke pasur parasysh masat anti-COVID. / KultPlus.com
Para 21 viteve në Suharekë paramilitarët serb kanë bërë një nga masakrat më të tmerrshme në Kosovë.
Në masakrën që u krye mbi 52 anëtarët e kësaj familjeje Gramoz Berisha bashkë më të ëmën dhe nusen e axhës arritën të mbijetojnë.
Rrëfimin rrëqethës të Gramozit për këtë ngjarje e kemi dëgjuar dhe lexuar dhjetëra herë.
Gramozi edhe kësaj radhe në emisionin “Personale” në RTV Dukagjini ka treguar kujtime nga ai moment i tmerrshëm i jetës së tij.
Pas çlirimit të Kosovës popullata kishte filluar të kthehet në shtëpitë e tyre dhe të njëjtën gjë e bëri edhe Gramozi, por e ëma e tij nuk arriti të kthehej në shtëpinë ku iu vranë në mënyrë makabre anëtarët e familjes.
“Kthimi ishte shumë emocionues dhe i dhembshëm për ne. Nuk kemi ditur ku të drejtohemi për fatin e anëtarëve tjerë të familjes. Unë jam kthyer në Suharekë i kam parë vendet por nëna nuk ka mundur të kthehet. Që nga koha e masakrën momi asnjëherë nuk ka mundur të kthehet në Suharekë. Edhe pse kam tentuar disa herë ta dërgojë në shtëpi por ka qenë shumë e vështirë dhe ajo nuk ka munduar ta përballojë emocionalisht kthimin. Shtëpia dhe gjithçka ka qenë e djegur. Unë zakonisht shkojë në atë vend por sa herë shkojë më kthehen ato kujtime të trishta”, tha ai.
I mbijetuari i masakrës së Suharekës thotë se shumë vite pas luftës atij dhe së ëmës i kanë shkuar duke bërë identifikimin e rrobave e gjësendeve të ndryshme të familjarëve.
Në vitet 2001 dhe 2002 vetëm trupat e 25 anëtarëve të familjes Berisha nga Suhareka janë gjetur ndërsa 24 të tjerë edhe sot e kësaj dite nuk kanë një varr.
Gramozi thotë se asnjë informacion nga ajo kohë nuk ka marrë për trupat e familjarëve të tij. /KultPlus.com
Me 26 mars të vitit 1999, vetëm dy ditë pasi NATO, filloi
bombardimet kundër forcave ushtarake e policore serbe, në qytetin e Suharekës,
ndodhi një prej masakrave më të rënda në Kosovë.
Këtë ditë forcat serbe vranë
52 anëtarë të familjes Berisha. Nga kjo tragjedi mbijetuan vetëm tre prej tyre.
Në mesin e tyre Gramozi, atëherë 8 vjet, nëna e tij dhe Shyhretja, gruaja e një
familjari.
Sot, bëhen
21 vite nga kjo masakër dhe Gramozi e kujton këtë ditë të kobshme për familjen
e tij.
Në rrjetin e tij social Facebbok, Gramozi ka ndarë një fotografi ku shihet i përqafuar me nënën e tij teksa qëndrojnë para lokalit ku para 21 vite u vranë 52 familjarë të tyre.
“21 vjet
pas…”, shkruan Gramozi në mbishkrimin e fotografisë.
Ditën që ndodhën vrasjet, Gramoz Berisha ishte me familjen e tij,
kur policë serbë ia vranë babanë, Sedatin, vëllanë, Drilonin 13 vjeç, dhe
motrën Dafinën që kishte mbushur 16 vjet.
Forcat policore serbe kishin
shtënë me armë zjarri në drejtim të grave dhe fëmijëve të familjes Berisha, të
cilët i kishin ngujuar në një lokal.
Shumica u vranë në vend nga
plumbat dhe mjetet eksplozive që u hodhën brenda lokalit që ishte përplot me
njerëz. I ngujuar në lokal ishte edhe Gramozi, atëherë vetëm 8 vjeç. Ai u
plagos në njërin krah.
“Ashtu kanë vazhduar njëjtë,
i kanë kapur një nga një trupat. Kur ka ardhur radha te unë, jam frikësuar në
fillim mos po më kapin për këtë krahun e plagosur edhe kisha reaguar në moment,
por më kanë kapur për krahun tjetër, më kanë qit në lesë dhe më kanë gjuajtur
në kamion. Përmbi mua kanë gjuajtur trupa të tjerë”, thotë Gramozi.
Të mbuluar me trupa të vdekur
Pasi ekzekutuan gratë dhe
fëmijët që ishin në lokal, forcat serbe, ngarkuan trupat në një kamion dhe i
nisën në drejtim të Prizrenit.
I rrethuar nga trupat e
vdekur, Gramozi pa se nëna e tij, Vjollca, dhe gruaja e një familjari,
Shyhretja, ende ishin gjallë.
“Gjatë rrugës e kam dëgjuar
një bisedë, mami me Shyhreten duke folur, duke komunikuar mes vete, por unë
prapë nuk kam guxuar ta ngre kokën duke menduar që e kemi dikë në kamion edhe
mund të merret vesh. Kam qëndruar ashtu, pa lëvizur hiç. Gjatë rrugës, mami ma
ka njohur jaknen që kam qenë i mbuluar dhe ka thënë t’ia shoh bile për herë të
fundit fytyrën. Kur më ka kthyer kah vetja, unë i kam çelë sytë. Ka thënë:
“Mozi, a je gjallë?”. I kam thënë po. Ka thënë hajde me mamin kërcejmë prej
kamionit se këta na shtinë në ndonjë gropë dhe s’mund të dalim pastaj”, kujton
Gramozi.
Gramozi, nëna e tij, Vjollca
dhe familjarja tjetër, Shyhretja arritën që të kërcenin nga kamioni duke u bërë
kështu tre të mbijetuarit e vetëm.
Përgjatë këtyre 20 vjetëve,
Gramozit nuk i është larguar nga kujtesa momenti kur në kamion kishte mbetur
ende një fëmijë i gjallë.
“Afër meje e kam pasur një
djalë në gjeneratë me mua, Miratin, ai ka qenë gjallë edhe në kamion. Jemi
munduar ta marrim bashkë me mamin, i thamë: “Eja me ne të kërcejmë”. Ai filloi
të bërtasë dhe tha: “Jo nuk po dua, vetëm largoma këtë trupin”. Atij ia kishin
qitë një trup përmbi, s’mund të merrte frymë. “Veç largoma këtë se s’po dua. Po
dua të shkoj me mamin”, vazhdon Gramozi rrëfimin e tij.
Ditën e sulmit, forcat policore serbe vranë gjithsej 52 anëtarëve të familjes së ngushtë Berisha, 24 prej tyre ende mbesin të pagjetur, në mesin e tyre edhe motra e Gramozit, Dafina. / KultPlus.com
