Gratë moderne përpiqen – fizikisht, mendërisht, emocionalisht dhe shpirtërisht.

Në një botë ku kemi më shumë mundësi se kurdoherë më parë, gratë moderne duket sikur po mbyten nën peshën e gjithçkaje që kemi në “pjatat e jetës” – që na zbarkojnë në një vend të dhimbjes, joharmonisë hormonale, rraskapitjes dhe çlidhjes.

Atëherë, pse është kështu? Kam përpiluar një listë me 15 arsye pse besoj se gratë moderne po luftojnë e mundohen. I kam vështruar këto arsye kohë pas kohe edhe te vetja, te klientet e mia dhe te gra tjera në jetën time.

Shpresoj ta gjeni veten në këto pika dhe të frymëzoheni për të bërë ndryshime në jetën tuaj, që të shndritni në versionin tuaj më të mirë dhe vërtet të plotësuar.

1. Japim energj që as nuk e kemi pasur fillimisht.

Jetojmë në një kohë kur në çdo moment është dikush apo diçka që ka nevojë për ne. Çdoherë. Për shkak se kërkesat për energjinë tonë janë të vazhdueshme, duhet të mësojmë të jemi përzgjedhës për gjërat që vërtet kanë rëndësi. Aq shumë gra funksionojnë thuajse të zbrazta nga energjia, dhe megjithatë ato vazhdojnë të japin. Rezultati është zbrazje serioze e energjisë dhe kjo mund të kërkojë muaj apo edhe vite për t’u rekuperuar.

2. Besojmë se duhet të jemi gjithçka për çdokënd.

Gratë marrin kënaqësi dhe gëzim të madh nga të ndihmuarit, shërbimi, dhe rregullimi i gjërave. Ne, natyrshëm, jemi sjellës të kënaqësisë për njerëz. Nuk na pëlqen t’i shohim të tjerët në dhimbje, kështu që e përkulim dhe thyejmë veten, në përpjeke për të shëruar konfliktin dhe për t’i zgjidhur sfidat e të tjerëve. Por, unë vërtet besoj se nuk jemi këtu për të qenë gjithçka për çdokënd, me çmimin e mirëqenies tonë. Si përkujdesëse, ne kemi nevojë të ndihemi mirë vet fillimisht! Më së pari, shërbejini vetes, jepini vetes çfarë keni nevojë – dhe pastaj shikoni sa e lehtë është t’i ndihmoni të tjerët të lulëzojnë, kur ju vet jeni duke lulëzuar!

3. Dominimi i sistemit nervor simpatik.

Aktiviteti i tepër i degës “lufto/ik” të sistemit nervor njihet si dominim i sistemit nervor simpatik. Në këtë gjendje, trupi thjesht ndihet sikur është në rrezik – vazhdimisht. Në këtë gjendje, trupi prodhon në sasi të tepruara hormonet e stresit, veprimet biologjike të të cilave çojnë në prishje të barazpeshës hormonale, tretjes, imunitetit, gjumit dhe më shumë. Në këtë gjendje, është e pamndur të shërojmë, ndreçim e riprodhojmë. Stresi kronik nuk është diçka që fshihet – është, në fakt, rrënja e arsyes pse gratë moderne po copëtohen.

4. Flijimi i gjumit për “t’i kryer punët”.

Më habit numri i klientëve të mi që flejnë pas mesnatës çdo natë (edhe kur vdesin për gjumë gjatë ditës). Ne e sakrifikojmë gjumin – aktivitetin më të çmuar, vital, dhe shërues, diçka pa të cilën nuk mund të mbijetojmë – për “t’i kryer punët”. Kjo nuk është në rregull. Duhet t’i ndryshojmë prioritetet. Gjumi duhet të jetë më i rëndësishëm se punët dhe çdo gjë tjetër që na bën të rrijmë zgjuar deri vonë (përveç fëmijëve apo të tjerë që varen prej nesh). Nëse je duke u munduar t’i shërosh hormonet, tretjen, imunitetin, apo çfarëdo tjetër – thjesht nuk do të mund ta bësh pa gjumë!

5. Mundohemi të dukemi sikur i kemi të gjitha nën kontroll (kur në fakt jetojmë brenda një kaosi).

Besoj se shumë gra janë të lodhura duke e mbajtur fasadën e “po më shkon shumë mirë”, kur në fakt nuk i kanë punët mirë fare. Gratë moderne po përpiqen nën peshën e gjithçkaje që kanë në pjatën e tyre. Jeta është më dinamike se kurdoherë, dhe ne vazhdojmë të themi, po, po, po! Në një pikë, diçka do të prishet, dhe në të shumtën e rasteve kjo diçka është shëndeti ynë hormonal, që për pasojë na shndërron në versionin e tërbuar (ose vajtues) të vetes sonë, na bën të mbijetojmë me sheqer dhe kafe, me çrregullime gjatë ciklit (kërko: premenstrual dysphoric disorder; PMDD) dhe lodhje. Të ndihesh sikur po mbytesh nuk është normale – është shenjë se ke nevojë për më shumë përkrahje. Fol me miqtë! Gjej dikë që mund të të ndihmojë. Hiqe maskën, dhe jepi leje vetes të jesh e vërtetë!

6. Besojmë se çdokush tjetër është më i rëndësishëm se ne.

Për gratë moderne, tingëllon si koncept i panjohur fakti se ato mund të lulëzojnë, në vend që thjesht të mbijetojnë? Çkaaaa?!! Ne duam që çdokush tjetër në jetën tonë vërtetë të lulëzojë, apo? Kënaqemi kur shohim se familjes apo miqve tanë po u ecën vërtetë mirë, apo? Atëherë pse nuk e bëjmë këtë edhe për veten? Pse niveli i lulëzimin të të tjerëve është aq më i rëndësishëm se i yni? Duhet thellësisht ta njohim faktin se edhe ne, si të tjerët, jemi të denja për gjërat e mrekullueshme që ua dëshirojmë të tjerëve.

Ju lutem, mbani mend: për çdo grua që është mjaftueshëm e guximshme të thojë çfarë i nevojitet, e pastaj t’ia japë vetes atë, pafund gra të tjera do të ndjejnë se kanë leje ta bëjnë të njejtën.

7. Zhonglimi me një punë me orar të plotë, shtëpinë dhe fëmijët.

Më duket e më se qesharake se sa shumë gra që i takoj zhonglojnë me një punë me orar të plot, plus 90% të punëve të shtëpisë, dhe kujdesin për fëmijët. Po – e kuptoj se për disa gra që janë përkujdesëset e vetme të familjes, kjo s’ka si të jetë ndryshe. Por shumë më shpesh, gratë marrin mbi shpatulla gjithçka, edhe atëherë kur kanë njerëz që mund t’u ndihmojnë. Duhet të mësojmë t’u delegojmë përgjegjësi edhe të tjerëve. Të mësojmë të tërhiqemi, të kërkojmë që e gjithë barra të mos bie mbi ne. Në fund të fundit, ne jemi përgjegjëse për çfarë zgjedhim të marrim përsipër. Mund të gjejmë mënyrë tjetër. Atëherë, pse nuk e bëjmë?

8. Mungesë e vetmisë, qetësisë dhe heshtjes.

Unë besoj se vetmia, qetësia dhe heshtja janë shpëtimi i gruas modere, kundërhelmi i jetëve me angazhime që jetojmë. E di se nëse nuk marr mjaftueshëm prej këtyre tri ilaçeve, unë bëhem e iritueshme, nervoz dhe e shqetësuar. Kjo varet edhe nga ajo se sa jeni introvert – gratë introverte KANË NEVOJË për këto gjëra secilën ditë, që të mund të lulëzojnë vërtetë.

Është aq e lehtë shkëputemi plotësisht nga shpirti, nga vetja jonë më e lartë, dhe mund tërësisht të harrojmë për të vërtetën tonë, qëllimin dhe misionin tonë. Vetmia, qetësia dhe heshtja na lejojnë të lidhemi përsëri, na kujtojnë kush jemi, për çfarë kemi nevojë dhe çfarë shpirti ynë kërkon për ne!

9. E kemi normalizuar lodhjen, rraskapitjen dhe mungesën e harmonisë hormonale.

A mund të ndalojmë së menduari se është “normale” që gratë të përjetojnë: çrregullime cikli, cikël të dhembshëm, endometrozë, lodhje adrenale (kërko: adrenal fatigue), dominim të sistemit nervor simpatik, rraskapitje, ankth, pagjumësi e të tjera? Pse e pranojmë këtë si normale?

Ju lutem, të mos i themi më vetes se pushimi dhe kujdesi për veten është “humbje kohe”. Nëse ke nevojë për pushim, pusho. Nëse ke nevojë për ndihmë, kërkoje. Bota ka nevojë të dëshpërueshme për më shumë gra që nuk po ndahen në copa, përderisa ruajnë një buzëqeshje të guximshme. Gratë duhet të jenë të vendosura për mirëqenien e tyre, sepse askush tjetër nuk do t’ua sjellë atë.

10. Ne i qortojmë trupat tanë kur shfaqin ndonjë shenjë a simtpom, pa i shikuar se çfarë në të vërtetë janë ato.

Garojmë në jetë të hutuar, duke i injoruar simptomat në trup dhe duke mos e kuptuar se e gjitha që ato kanë dashur është të na kthejnë të e vërteta jonë. Shenjat dhe simptomat (sëmundjet, plogështitë) janë bekim, sepse përpiqen të na mësojnë se çfarë duhet të ndryshojmë.

Kur marrim përgjegjësinë për çfarëdo që është duke ndodhur me shëndetin tonë, ne fuqizohemi. Por kur mendojmë se jemi në mëshirën e sëmundjes, atëherë fuqia na ikën duarsh. Pas intuitës, trupi jot është sistemi më i fuqishëm i informatave. Ai vazhdimisht përpiqet të punojë për të mirën tënde. A e dëgjon çfarë të thotë?

11. Brengosja e tepërt për atë çfarë mendojnë të tjerët.

Është shumë e lodhshme të jetosh duke u brengosur se çfarë mendojnë të tjerët. Është humbje e energjisë dhe jetës së çmuar. Mjaft kemi kërkuar vlerësim jashtë vetes. Vlerësoje veten vet! Dije se je e mjaftueshme. Kur të vdesësh, a mendon se do të brengosesh për njerëzit rreth teje, të cilët nuk pajtohen me zgjedhjet e tua dhe e humbin kohën dhe energjinë e tyre duke të qortuar? Assesi. E vetmja gjë që do ta mendosh është se a i ke bërë zgjedhjet që kanë qenë të duhura për ty.

12. Mendimi se lodhja e tepër është parakush për sukses.

Në vitet e para kur kisha hapur biznesin tim, isha tërësisht e rraskapitur. Aq, aq e harxhuar, derisa në fund arrita në një pikë ku kuptova se më duhet t’i jepja më shumë rëndësi vetes sesa punës – sepse, nëse unë harxhohem, thjesht, nuk mund të bëj asnjë të mirë për botën.

Tani rrefuzoj që rraskapitja të jetë pjesë e “nevojshme” e “suksesit” tim. E di se mund ta rris biznesin tim në mënyrë të qëndrueshme, dhe të ndihem vërtetë mirë. Mbi të gjitha, çka është “suksesi” nëse nuk je mirë për t’u kënaqur me të?

13. Paaftësia për të deleguar.

Unë jam shumë fajtore për këtë pikë! Mendoj se mund të bëj gjithçka vet – por e di që nuk mundem. Jam shumë më mirë kur delegoj përgjegjësi, dhe liroj hapësirë për gjëratë që i bëj vërtetë mirë. Kur u delegojmë, u japim mundësi njerëzve të na ndihmojnë. Mbajeni mend, nëse nuk mund të bësh diçka, atëherë duhet ta kërkosh nga dikush tjetër, dhe kjo është në rregull!

14. Jemi të rrethuara me njerëz dhe gjëra, por ndihemi të vetmuara.

Mund të jemi të rrethuara me gjëra që na tërheqin vëmendjen, e përsëri të ndihemi të izoluara dhe të vetme. Shpesh, ky lloj i vetmisë është simptom i shkëputjes nga vetja, ajo çfarë vërtet jemi në nivel shpirtëror. Sepse bota vazhdimisht na tërheq në mijëra drejtime, dhe duhet të jesh e kujdesshme, të mos shkëputesg nga personi më i rëndësishëm në jetën tënde – ti!

17. Nuk e dimë kur është mjaft më.d

Sa herë në jetë je ndjerë që ke arritur fundin? Sa herë e ke injoruar veten, intuitën tënde, dhe ke përfunduar duke paguar një çmim të lartë për këtë? Duhet të mësojmë ta dëgjojmë veten – që të mund shpejt ta kuptojmë kur teprohet, kur jeta bëhet e rëndë, shumë zënë.. dhe të bëjmë ndryshime. Nëse dëgjojmë me kohë, atëherë mund ta shmangim alarmin kozmik që patjetër na dërgohet për të na shkundur e për të na ndryshuar. / Burimi: bethbridges.com / KultPlus.com