Institucioni i Presidentit të Republikës zhvilloi këtë vit aktivitetin “Gruaja, shpirti i thesareve tona etnografike”, kushtuar veshjes popullore shqiptare.
Ky aktivitet u organizua nën kujdesin e Zonjës së Parë të Republikës, Armanda Begaj, me synim promovimin e veshjeve popullore shqiptare, nderimin dhe ruajtjen e trashëgimisë etnografike.
Pjesëmarrës ishin zonja me kontribut në jetën kulturore shqiptare, ambasadorë dhe bashkëshortet e ambasadorëve që shërbejnë në vendin tonë, si edhe personalitete nga fusha të ndryshme të artit.
Veshjet tradicionale nga të gjitha krahinat e Shqipërisë, nga Kosova, si edhe veshjet arbëreshe, shfaqën larminë dhe origjinalitetin e tyre bashkë me elementë me vlera kulturore dhe artistike.
Ato erdhën në këtë aktivitet si dëshmi e zhvillimit të hershëm të zejtarisë artistike, dijebërjes, endjes dhe qëndismave, duke pasqyruar historinë tonë ndër shekuj.
“Ne shqiptarët kemi trashëguar ndër shekuj e breza një pasuri të madhe të veshjeve popullore të punuara mjeshtërisht nga gra e vajza. Këto veshje përgjatë proceseve të ndryshme të zhvillimit historik, social e kulturor, krijuan dhe fizionominë tonë,” u shpreh Armanda Begaj gjatë fjalës përshëndetëse në këtë aktivitet.
Zonja e Parë vlerësoi në veçanti gratë që marrin përsipër riprodhimin e veshjeve popullore, duke ruajtur me fanatizëm origjinalitetin e tyre, ndërsa theksoi se gjithsecili jep kontribut në ruajtjen dhe përcjelljen e trashëgimisë kulturore.
“Ne sot ndoshta nuk endim më sa dikur, nuk qëndisim e nuk përcjellim vajzën me pajën tradicionale të të parëve tanë, por kemi mundësi që kulturën materiale dhe shpirtërore, etnografinë shqiptare ta ruajmë me fanatizëm, ta pasurojmë, ta përhapim dhe ta trashëgojmë në brezat e ardhshëm. Le ta përdorim historinë tonë të lashtë dhe të pasur për të qenë krenar në çdo kohë për qenien tonë, krenar për kombin shqiptar,” u shpreh Begaj.
Pasi ndoqën sfilatën e veshjeve popullore të shoqëruara nga vallet e krahinave përkatëse, të pranishmit ndanë mbresat, opinionet dhe eksperiencat e tyre në lidhje me etnografinë, ruajtjen dhe trashëgiminë kulturore shqiptare./atsh/KultPlus.com
Selfixhe Ciu – Broja u lind vitin 1918. Ka qenë shkrimtare shqiptare dhe gruaja e parë shqiptare e cila botoi literaturë në Shqipëri. Më 28 nëntor të vitit 1935 botoi një poesi tek e përkohshmja “Populli”, me emrin e pendës “Kolombia”.
Selfixhja u lind në lagjen Varosh të Gjirokastrës, në gjirin e një familjeje të kamur qytetare, e bija e tregtarit grosist, Ibrahim Ciu. Fëmijërinë e kaloi në vendlindje, ku përfundoi shkollën e vajzave “Urani Bundo”. Njohu dhe u miqësua me Musine Kokolarin, gruaja e parë shqiptare e cila botoi një roman. U njoh me gazetarët e kohës, Nonda Bulkën, Petro Markon dhe Kolë Berishën.
Ajo ka studiuar në Firencë dhe më pas vijoi studimet në Grenoble, në Francë, ku njohu bashkëshortin e saj, Xhemal Brojën dhe bashkë me të hapën një dyqan me libra në Shkodër.
Njohja e saj me letërsinë kishte nisur që gjatë kohës së shkollës së vajzave “Urani Rumbos”, në Gjirokastër, duke grishur tek ajo dëshirën për të parë përtej. Firencja e asaj periudhe do ta shtonte më shumë pasionin për shkrimin te vajza që kishte nisur të shkruante që në moshën 17-vjeçare, duke zgjedhur një pseudonim interesant, Colombia. Poezinë e parë e botoi në revistën “Populli”, 28 nëntor 1935.
Ky shkrim do të ndiqej nga shumë të tjerë të botuar në revistat “Bota e re”, “Diana”, “Java”, “Drita”, “Shtypi”. Shkrimet e një gruaje nuk ishin diçka e zakonshme në Shqipërinë e atyre viteve, por ngjalli dhe shpresë tek letrarët e rinj. Vetë Selfixheja do të shkruante në kujtimet e saj: “shkruanim tepër të ndrojtura”, duke i quajtur skicat e para gati “si ditarë të rrëfimit të vetvetes”, po që ishin pasqyrë e shpirtit të saj të trazuar.
Shumë shpejt Colombia filloi të njihej në rrethet letrare dhe shkrimet e saj do të ndiqeshin me kureshtje. Aq sa në shtator të vitit 1937, publicisti F. Llagami në revistën “Java”, në rubrikën “Nga romani ‘Pse’ në ‘Sikur të isha djalë’ , deri te Colombia”, jo vetëm pranon qenien dhe talentin e saj si shkrimtare, por vlerëson dhe rolin e saj në letërsi.
Shkrimet e Selfixhesë nuk janë vetëm të ndjera, por dhe një shuplakë ndaj realitetit që e rrethonte. “Kombi ynë ka shumë mungesa, prandaj vajzat intelektuale nuk lypset të rrinë kaq indiferente, por të marrin pjesë në evolucionin e shpejtë të kombit tonë”, shkruan ajo. Në revistën “Bota e re” zëri i saj do të ngrihet në mbrojtje të lirisë së gruas. Në shkrimin e parë botuar në këtë revistë më 16 shtator 1936, ajo e sheh gruan si një krijesë të shtypur, “viktimë e përbuzjes dhe e shtypjes superiore të burrit”. Duke përfaqësuar të rejat më të përparuara të kohës, kishte besim se me luftë do të fitojnë të drejtat e mohuara “krah për krah me të rinjtë dinamikë”, të çliruar një varg të pambaruar të burgosurash që presin lirinë e dëshiruar”.
Mikeshë e ngushtë me Musine Kokalarin, dy vajzat nuk ndanë mes tyre veç vargjet për dashurinë dhe burrat, por dhe përpjekjet për emancipimin e çlirimin e vendit. Në kujtimet e saj ajo tregon se sa herë ndaheshin nga njëra-tjetra uleshin dhe shkruanin, për t’i dërguar më pas shkrimet në gazetën “Shtypi”. Jeta e Selfixhesë nuk do të ishte ajo për të cilën kishte kontribuar pas Luftës. Bashkë me familjen, ajo ishte internuar, por kjo nuk mundi të shuante atë shpirtin e ndjerë të gruas që ka të njëjtin vështrim përtej fotove sot.
Libri i parë i saj ishte një përmbledhje me poezi për fëmijë “Lule më lule” (1958). Ndërsa pas viteve ’90, ajo ulet e shkruan kujtimet, që sot janë një dëshmi e bukur e një jete jo të zakontë. Në të gjejmë jo vetëm lëvizjet e feminizmit në Shqipëri, por dhe fillesat e prozës femërore, dhe një anë tjetër të Luftës Nacional Çlirimtare, përmes njerëzve që e besuan atë.
Selfixhe Ciu – Broja në vitin 1998 botoi poezi në një libër dhe e quajti “Tallazet e jetës”. Ajo vdiq në moshën 85-vjeçare, në vitin 2003, në Tiranë. /KultPlus.com
E dashur këndonjëse. E di që je e mençme dhe patriote. Në qoftë se të qortonj, po të akuzonj pse nuk bën no një shërbim, dhe jo pse ke no një faj. Jam sigur që edhe ti e kupëton mirë se, ky popull i varfrë kurrë s’ka për të përparuarë në qoftë se ti nuk mbush plotësisht rolin ë mëmësë, të motrësë dhe të shoqesë dhe nuk merrë piesë aktive në edukatë të fëmijërisë, në shërim të plagëvet që mbulojnë trupin dhe shpirtin e kombit.
Roli yt sot është të vuash dhe të shohsh të tjerët të vuajnë, pa nxjerë zërin. Detyra jote duhet të jetë që të shpëtosh nga kjo pasifëri, të marrësh një detyrë aktife, si me teprë e interesuarë që duhet të jesh.
Them që burri duhet të punojë, të stërvitetë, të marrë edukatë dhe arësim. Po harojmë sa kohë vdierrin kot, sa minuta të vlefshme u venë dëm gravet të Shqipërisë! Themi se duhet të punojmë me një kujdes të math për qytetërimin dhe begatinë e këti vëndi, për shëndetësinë dhe mirëshkuarjen fizike të këti populli dhe harojmë që gjysmën e njerëzisë sonë, gysma që munt t’a quanj me e mira, e ndalojmë prej çdo shërbimi, ose nga egoizma jonë brutale, ose nga injoranca jonë qesharake, ose nga që i pëlqen dhe gruasë vetë që të jetë përtace dhe të mbetet si foshnjë.
A presim ne përparim dhe dritë, kur zonja e shtëpië dhe squka e fëmijërisë të rrijë në shkallë të unjët? A presim ne një zgjim të vërtetë kur çupat tona, zonjat e nesërme të rritenë vetëm si kuklla? A pandehim se një çupë, një grua e ka mbushurë gjithë detyrën e saj kur të dijë të hollinj petë për lakror dhe të bëjë qofte me thërime?
Themi se palët e thella të kombit duan nxejrë nga errësiar, duanë shkulurë nga balta. Po si munt të hyjnë pakërrëzat e sotme, sa kohë që neve na pëlqen të mbajmë gruanë në tym dhe në pluhur të shekëlvet të vdekurë?
Duamë që të shpëtojmë llauzin dhe vendin tonë prej lëngatavet, të kemi një popull të shëndoshë, një Shtet të fuqishmë dhe harojmë që rolin më të math do ta lozë gruaja, se ajo do të interesohet për të vegjëlit, për rrojtjen e të varfrëve, për shpëtimin e atyre që vuajnë dhe lëngojnë.
Duhet të kupëtojmë bukur e mirë se shpëtimi dhe shëndoshja e kësaj njerëzie, nukë bëhetë gjë e mundurë, por që gruaja dhe çupa e shtëpisë nuk arrinë më një shkallë inteligjence dhe kulture që të bëhenë me të vërtetë zonjë shtëpie dhe mprojtëse të folesë.
Mejtohemi qysh të shpëtojë Shqipëria nga varfëria ekonomike që siell injoranca dhe përtimi; po s’duamë të gjykojmë njëherë se shpëtimi nukë munt të vijë veçse nga puna, dhe puna nuk munt të na jetë e dukshme po që gruaja s’morri pjesë në të, duke diturë qeverinë e shtëpisë, duke kupëtuarë rëndësin e ikonomisë shtëpiake, ajo dituri e administratës së vatrësë.
Gruaja në Shqipëri gëzon një respekt dhe një nderim që s’e gjen lehtë në vendet e tjera. Liri e saj është e plotë në viset e vendit tënë ku s’ka hyrë pseudoqytetërimi i Asisë.
Gruaja Shqiptare është inteligjente dhe s’i mundojnë cilësitë qytetare të larta. Është vërtet se të drejtat e saj janë mohuarë. Po edhe do kujtuarë kurdoherë se, të drejtat fitohenë prej atyre që janë denjë t’i marrin, prej atyreve që dinë përdorimin e mënyrësë për t’i fituarë. Dhe më teprë akoma, mbi çdo konditë është ajo e të merituarët.
Duhetë pra që gruaja Shqipëtare të përpiqetë dhe të rrëfehetë e denjë për të drejtatë njerëzore. Lipsetë që të bëjë forcime për t’u lartësuarë intelektualisht dhe shpirtërisht, duke njohurë vendin e vërtetë që i ka hie të okupojë.
Atëhere do të bindetë gruaja shqipëtare se, në ringjallje të këtij vëndi duhet të marrë pjesë, të kolaborojë duke prurë aktivitetin dhe inteligjencën e saj për shërbimin e dheut mëmë duke siguruarë jetën dhe fatin e bardhë të djemvet dhe të burravet, të kenë sigurarë dhe rrojtjenë fatmire të tyre vetë.
Atëhere, sikundrë që çdo shqipëtar sado i pasurë, i diturë dhe I lumturë të jetë e ka për detyrë që të kujdesetë për të mirët, për ata që janë fatzes, dergjen në injorancë dhe vuajnë në moskamje, ashtu edhe çdo grua, sado zonjë e madhe që të jetë sado që t’i qeshnjë fati në bukuri dhe lumturi duhetë që të bëjë pakë therori nga koha dhe dëfrimet e saj , të kujdesetë për grat e varfëra, për ato që lëngojnë dhe pësojnë.
Rolin më të math që pres prej grave tona është përhapja e parimevet të higjienësë dhe të mirërrojtëse fizike. Burii s’vvete do në shtëpi kur një e varfërë dergjet e sëmurë, ku një lehonë ka nevojë për ndihmë . Një foshnjë vuan për një filxhan qumësht. Gruaja me dorën dhe zërin e saj të njomë munt të lehtësojë plagët fizike dhe morale të shpjerë gushëllimin, të ngrerë një fëmijë afrë fikjesë, të shpëtojë një tjatrë që mënt rrëzohetë.
Ca më pak se nga burratë do të gjendetë një grua që të rrëfehet indiferete në gjallëninë dhe dobësinë e këtij trupi që i themi Shtet. Ca më mirë nga burratë gratë do të dijnë, se jeta dhe lumtëri e tyre është varurë në jeta dhe lumtëri e Shqipërisë, që pa shëndoshurë të gjithë palët dhe shkallët e kësaj popullisje , vet s’munt të quhetë jashtë rrezikut./ KultPlus.com
Albert Ajnshtajni kishte një vlerësim të thellë për kulturën dhe artin japonez. Ai ishte veçanërisht i dhënë pas printimeve japoneze të blloqeve të drurit dhe shpesh i mblidhte ato. Ai gjithashtu kishte një respekt të madh për japonezët dhe mënyrën e tyre të jetesës. Në vitin 1922, Ajnshtajni madje i shkroi një letër ambasadorit japonez në Berlin, duke shprehur admirimin e tij për kulturën japoneze dhe duke shprehur dëshirën e tij për të vizituar Japoninë. Në vitin 1922, Ajnshtajni vizitoi Japoninë dhe ishte një sukses i madh. Ai u prit si një njeri i famshëm dhe dha disa leksione mbi teoritë e tij të relativitetit. Ai madje takoi perandorin e Japonisë dhe mori një diplomë nderi nga Universiteti i Tokios, shkruan KultPlus.
Në vizitën e tij të parë dhe të vetme në Japoni, në fund të vjeshtës të vitit 1922, Albert Ajnshtajni, si pothuajse çdo perëndimorë që shkeli ndonjëherë atje, u mahnit nga bukuria e vendit dhe përsosja e kulturës, përcjell KultPlus.
“Oborri i brendshëm i pallatit është ndër arkitekturat më të shkëlqyera që kam parë ndonjëherë,” shkroi ai në ditarin e tij për Kioton. Japonezët janë “shpirtra të pastër si askund tjetër mes njerëzve”, shkruan ai tutje.
Më 8 tetor 1922, Ajnshtajni dhe gruaja e tij, Elsa, kishin lundruar nga Marseja në bordin e anijes oqeanike japoneze SS Kitano Maru për të filluar një udhëtim gati gjashtëmujor që do t’i çonte në Egjipt, Ceylon (Sri Lanka e sotme), Singapor, Hong Kong dhe Kinë përpara se të mbërrinin në Japoni më 17 nëntor. Kthimi i tyre, në bordin e SS Haruna Maru dhe SS Ormuz, do të përfshinte vizita të gjata në Palestinë dhe Spanjë përpara se të mbërrinin në Berlin më 21 mars 1923. Gjatë gjithë udhëtimit të tij, Ajnshtajni mbajti një ditar.
Ditari i shkruar me dorë e tregon Ajnshtajnin në një dritë të panjohur, si një turist – në kuptimin real, të lidhur me tokë, jo (si në eksperimentin e tij të famshëm të mendimit) duke hipur në një rreze drite nëpër hapësirë-kohë. Asnjëherë i destinuar për botim, ai regjistron mendimet dhe përshtypjet e tij ashtu siç kanë ndodhur, të pandërmjetësuara dhe të pafiltruara nga konsideratat se si ato do të ndikonin në imazhin e tij. Pra, mund të jemi të sigurt se ai po fliste nga zemra kur shkroi.
Vizita e Ajnshtajnit në Japoni ishte zemra e udhëtimit të tij. Ishulli ishte ende një destinacion ekzotik për perëndimorët gati 70 vjet pasi Matthew Perry lundroi flotën e tij amerikane në gjirin Edo.
Ajnshtajnit i bëri shumë përshtypje kultura japoneze, edhe kur nuk e kuptonte atë.
“Këndimi japonez mbeti kaq i pakuptueshëm për mua,” shkroi ai. “Dje dëgjova një tjetër duke kënduar përsëri deri në atë pikë sa më bënte të trullosur”.
Ai mund të mos ketë menduar shumë për shkencën japoneze, por ai kishte gjëra komplimentuese për të thënë për arkitekturën dhe artin, dhe ai duartrokiti njerëzit për “respektin e tyre të sinqertë pa asnjë gjurmë cinizmi apo edhe skepticizmi” – kjo e fundit një cilësi e çuditshme për të dalë nga gjeniu, pasi ai ishte një person skeptik i plotë për të gjitha format e urtësisë së marrë, nga ajo biblike në njutoniane.
Atij i pëlqenin gjithashtu gratë japoneze – në fakt, i pëlqenin gratë pothuajse kudo që shkonte – megjithëse nuk ishte karakteristik i ngushtë për atë që shihte në to: “Për bukurinë e gruas japoneze, kësaj krijese të ngjashme me lulen”.
Si çdo perëndimor i pafat, ai u përpoq, me sukses të ndryshëm, të përshtatej me zakonet. “Të ulesh në dysheme është e vështirë”, shkroi ai pas një vakti në një bujtinë japoneze. Ai provoi kuzhinën, e cila jo gjithmonë i përshtatej mirë tretjes apo etikës së tij – “krijesa të gjora”, tha ai për karavidhet e pjekur që i shërbyen në “institucionin simpatik”. Dhe, duke i bërë jehonë një tropi të njohur të epokës së tij, në të cilën përgjithësimet kombëtare dhe etnike trajtoheshin si vëzhgime të vërteta, jo stereotipe të mbushura politikisht, ai i gjeti japonezët, po, të padepërtueshëm. “Midis nesh shohim shumë japonezë, që jetojnë një ekzistencë të vetmuar, duke studiuar me zell, duke buzëqeshur në një mënyrë miqësore,” shkroi ai. “Askush nuk mund t’i kuptojë ndjenjat e fshehura pas kësaj buzëqeshjeje të ruajtur.”
Ajnshtajni ishte magjepsur dhe i mahnitur nga Aventurat e tij në Japoni. Harta nga LaTigre
Megjithëse Palestina, dhe më vonë Shteti i Izraelit, do të mbetej një pasion i Ajnshtajnit për pjesën tjetër të jetës së tij, përshtypja që lanë ditarët dhe letrat e tij të udhëtimit është se Japonia e interesonte më shumë.
Në një ese të botuar në vitin 1923, ai kundërshtoi kulturën perëndimore me atë të Japonisë, e para e karakterizuar nga “individualizmi në konkurrencën ekstreme dhe të ashpër që ushtron energjinë maksimale, mundimi i ethshëm për të fituar sa më shumë luks dhe kënaqësi”, dhe e dyta “nga harmonia dhe qetësia, lidhjet e forta familjare dhe qytetërimi publik i imponuar nga normat shoqërore”.
Në përgjithësi, Ajnshtajni kishte një admirim dhe dashuri të fortë për Japoninë dhe kulturën e saj./KultPlus.com
“Një udhëtim në det është një ekzistencë e mrekullueshme për një meditues,” shkroi Ajnshtajni, i fotografuar këtu me gruan e tij, Elsa, në bordin e SS Kitano Maru rrugës për në Japoni.
Një ngjarje aspak e zakontë ka ndodhur në Festivalin e Kanës. Një grua u shfaq me fustan në tapetin e kuq dhe më pas e hoqi atë në shenjë proteste për viktimat e dhunës seksuale në Ukrainë.
Në trup ajo kishte shkruar “mos na përdhunoni” dhe gjithashtu kishte ngjyrat e flamurit ukrainas. Më pas ajo u mor nga rojet e sigurisë dhe u largua nga skena.
Autoritetet ukrainase kanë thënë se po hetojnë rastet e përdhunimit të grave nga forcat ruse gjatë pushtimit të tyre të pjesëve të vendit. /KultPlus.com
Henry Charles Bukowski është një nga poetet më të njohur botëror. Ai ka shkruar shumë poezi, e tregime të shkurtra. Është autor i rreth 50 librave, përfshirë “Femrat” dhe “Zyra postare”, “Zonja vdekje” shkruan KultPlus.
Duke qenë se thëniet e tij tashmë janë shumtë njohura dhe shpesh përdoren në rrjete të ndryshme, KultPlus ju sjellë disa nga citatet më të mira të tij.
1. “Doja ta thoja me zë të lartë atë që ndieja, por qëndrova i heshtur nga frika se nuk do të më kuptonin”. 2. Disa njerëz nuk bëjnë asnjëherë çmendurira, sa të tmerrshme duhet të jenë jetët e tyre. 3.“Mua më pëlqejnë personat e hutuar, ata që sapo i përqafon duken të plotë, ndërkohë që më parë të dukeshin të thyer në mijëra copëza”. 4. “Unë nuk kam nevojë për dikë që të më përsërisë vazhdimisht se do të jetë aty, se nuk do të më lëshojë, apo se nuk do të më tradhtojë kurrë. Më mjafton dikush që në të gjitha rastet që të më dërgojë në djall, sërish të rikthehet tek unë”. 5. “Shpreheni atë që ndjeni. Mos kini frikë nga pasojat, sepse koha nuk fal askënd. Dashuroni, urreni, shpreheni çdo emocion të fortë që po përjetoni. Njerëzit janë spektakli më i bukur në botë, dhe për të cilin nuk paguhet ndonjë biletë”. 6. “Një nga ndjesitë më të bukura në botë është kur përqafon dikë dhe ai person të shtrëngon akoma më fort”. 7. “Mund të them se dashuria është si alkooli. E provon një herë, të trullos kokën, por sërish do një gotë tjetër, një tjetër, e kështu me radhë. Të bën të ndihesh keq, aq keq sa nuk do ta provosh më. Por, më vonë, që me gotën e parë do të tundohesh dhe nuk do të thuash dot “Jo””. 8. “Asnjë marrëdhënie nuk është një humbje kohe : nëse personi tjetër nuk të ka dhënë atë që kërkoje, dije se të ka mësuar gjënë për të cilën kishe vërtet nevojë”. 9. “Do të të duhet të vdesësh disa herë përpara se të jetosh me të vërtetë”. 19. “Gjej atë çfarë e dëshiron dhe më pas leje që të të vras”./ KultPlus.com
Sot bëhen katër prej se Stephen Hawking, një prej fizikanëve më të njohur në botë, ndërroi jetë. Ai vdiq në moshën 76-vjeçare në shtëpinë e tij në Cambridge, shkruan KultPlus.
Në vitin 1985, gruaja e tij refuzoi idenë e mjekëve se makineria që e mban gjallë duhej të fikej, se nuk kishte më shanse për të jetuar. Në atë kohë, Haëking ndodhej në koma në spitalin e Gjenevës.
Fizikanti, kozmologu dhe autori i teorisë angleze konsiderohet si një nga shkencëtarët më të mëdhenj dhe puna e tij ka ndikuar në mësimet e relativitetit të përgjithshëm dhe mekanikës kuantike.
Që nga viti 1963, Haëking ka vuajtur nga një sëmundje e njohur si ‘skleroza laterale amyotrophic’, ose ALS. Në atë kohë mjekët i dhanë vetëm dy vjet kohë jetë. Në fakt kjo sëmundje i merr jetën njerëzve brenda 5 viteve, por ai është njeriu që sfidoi doktorët dhe veten tij. Që pas deklaratës së mjekëtve ai ka jetuar 50 vjet më shumë.
Në vitin 1985, gruaja e tij refuzoi idenë e mjekëve se makineria që e mban gjallë duhej të fikej, se nuk kishte më shanse për të jetuar. Në atë kohë, Hawking ndodhej në koma në spitalin e Gjenevës. Ndërkohë që në një dokumentar të vitit 2013, ai tha: Mjekët menduan se kisha shkuar aq larg me mendje sa nuk mund të kthehesha më në tokë, në realitet dhe kështu i kërkuan Jane-it t’i fiknin makinën.
Por Jane nuk pranoi dhe këmbënguli që ai të kthehej në Kembrixh. Hawking tregon se terapia intensive ishte periudha më e keqe e jetës së tij. Sëmundja e ka lënë të paaftë të flasë dhe ka nevojë për kujdes të përhershëm, por kjo nuk e ka penguar që të vazhdojë punën në lidhje me shkencën.
Në vitin 1988 botoi librin “Një histori e shkurtër e kohës”, e cila që atëherë u kthye në best seller, me 10 milion kopje të shitura në mbarë botën. Gjithashtu, Hawkings u kthye në një model frymëzuar për njerëzit me aftësi të kufizuara anembanë globit, ku në një fjalim me rastin e hapjes së Lojërave Paraolimpike në Londër, në vitin 2012, i bëri njerëzit të qajnë e të kuptojnë sa e rëndësishme është jeta./ KultPlus.com
KultPlus ju sjell 25 vajzat dhe gratë e Kosovës që u shndërruan në zërin e vajzave, djemve, grave dhe burrave të Kosovës.
Vajzat dhe gratë e Kosovës po vazhdojnë të shkëlqejnë në fusha të ndryshme, duke shndritë nëpër botë.
Me rastin e 8 Marsit, KultPlus ka përzgjedhë 25 vajza e gra që nëpërmjet fjalimeve, performancës, muzikës, sportit, filmit e biznesit kanë ngritë dhe kanë përfaqësuar vendin në mënyrë dinjitoze, e duke shndërruar Kosovën në një Kosovë të artë, në një Kosovë që synon Oscar, në një Kosovë që me rrëfimet e nxjerra po nga ky vend, i ka treguar botës po për dhimbjen, kurajën dhe guximin e vajzave dhe grave të vendit më të ri në kontinentin e vjetër.
Po këto vajza dhe gra u shndërruan në inspirimin e shumë vajzave, djemve, grave e burrave, të cilët kuptuan se ëndrrat nuk duhet dhe nuk mbeten vetëm ëndrra.
KultPlus ju sjell Era Balaj, e cila edhe pse në një moshë kaq të re arriti që me shumë sukses të paraqitej në filmin “Luanesha e Kodrës” dhe shijojë suksese ndërkombëtare.
Era Balaj së bashku me Flaka Latifi dhe Uratë Shabani, fituan çmimin “Zemra e Sarajevës” për aktoren më të mirë. /KultPlus.com
8 Marsi shënon ditën e grave dhe thirrjen që fuqizimi i tyre të jetë më i madh dhe rrjedhimisht të ketë më shumë barazi gjinore nëpër botë, shkruan KultPlus.
Aktorja e njohur, Adriana Matoshi, u ka bërë thirrje grave në këtë ditë që të jenë sa më të lira, të pavarura dhe të suksesshme.
Ky është postimi i plotë në “Facebook” (pa ndërhyrje):
“GRA, duheni me kuptu e me ia shti vetit n’kry qe LUMTUNIA osht me kon e lire, e pavarun, e suksesshme! Ni BURR i dhunshem e tradhtare nuk te duhet sen. JETA osht shume ma e mire se sa dhuna psiqike e fizike. Mos duroni,po punoni e gjallnoni, keshni, veshnu e ndreqnu. Jo veç per 8 mars, po per dite t’lume qe na ka fale e na fale i lumi Zot. Gezuar per ton jeten zemrat e mia!”, shkroi Matoshi.
Dita Ndërkombëtare e Grave i ka fillesat e saj qysh në fillim të viteve 1900, nga aktivitetet e lëvizjeve të punës në Amerikën e Veriut dhe në të gjithë Evropën. /KultPlus.com
Anna Prillaman pëlqen të kalojë kohë duke u çlodhur në shtëpinë e saj me qenin e saj, por kur bleu shtëpinë e saj, ajo nuk e dinte se brenda kishte një mister të fshehur.
Kur ajo po pastronte shtëpinë në pranverë në Richmond, ajo gjeti një panel që çonte në një pjesë të fshehur të papafingo, raporton WTVR-TV,përcjell KultPlus.
Dhe në dhomën sekrete ajo gjeti dy kuti të mbushura me qindra letra të shkruara me dorë, dërguar një gruaje të re të quajtur Betty Sue nga një i ri i quajtur Vance.
“Nuk ka SMH, OMG apo LOL. Janë fjali të plota. Fjalitë e sakta gramatikore. A nuk është qesharake se si funksionon, ” tha Prillaman.
Prillaman vuri në dukje se letrat ishin shkruar në kursive dhe ishin qartësisht pjesë e një historie dashurie.
“Përshëndetje zemër. Si po kalon zemra ime? Kur nuk jemi bashkë, di vetëm fjalët e duhura që do t’i përdorja për t’ju treguar gjithçka. Por kur jemi bashkë, gjithçka që mund të mendoj është ‘Të dua’. Vance”, thuhej në letrën.
Prillaman mendoi se leximi i këtyre letrave ishte një pushtim i privatësisë së Vance dhe Betty, por ajo nuk mundi t’i hidhte ato.
Kështu, 70 vjet pas shkrimit të letrave, ajo iu drejtua mediave sociale për të gjetur një të afërm për t’i transmetuar ato, e brenda pak ditëve gjeti diçka premtuese.
Ajo iu drejtua Dalton Long, i cili jetonte 3000 milje larg në Portland, Oregon, e ky i fundit kishte jetuar në shtëpinë e Prillaman në Virxhinia, por asnjëherë nuk e dinte punën e letrave.
Nëna e Long mori kutinë e letrave që do t’i dërgohen së shpejti Long në Oregon, sepse Vance dhe Betty ishin gjyshërit e tij dhe ishin të martuar për 50 vjet. /KultPlus.com
Festivali i Letërsisë”ZaNa” ka hapur thirrjen për poete dhe poetë nga komunitete të ndryshme të Kosovës të aplikojnë me 3-5 poezi dedikuar gruas në rolin e saj të shumfishtë, shkruan KultPlus.
Keni shkruar ndonjëherë poezi për nënën tuaj, për motrën, shoqen, të dashurën, vajzën, gruan, për zanat tuaja? Doni t’i ndani me ne?
Në kuadër të Festivalit të Letërsisë ZaNa, ftohen poete dhe poetë nga komunitete të ndryshme të Kosovës (mosha 18-35 vjeç/e), të aplikojnë me 3-5 poezi dedikuar gruas në rolin e saj të shumëfishtë.
Aplikimi bëhet duke dërguar poezitë në formatin Word në adresën elektronike: [email protected], më së largu deri më 17.01.2022.
Të përzgjedhurat/it do të jenë pjesëmarrës gjatë netëve poetike që do organizohen në Mitrovicë, e njëherit poezitë e tyre do të botohen në librin ZaNa.
Poezitë do të përzgjidhen nga një komision vlerësues në përbërje prej tre antarëve nga fusha e letërsisë e dramaturgjisë.
Edicioni i 2’të i Festivalit të Letërsisë ZaNa është përkrahur nga UNMIK. /KultPlus.com
Ti nuk je krijesë e përbuzun, e mbrapsht. Jo, as rob, as djall nuk je! Ti nuk je mallkim për njerëzimin.
Je pjesë e pandashme pa të cilën nuk mund të mendohet jeta e njeriut – pa të cilën ajo nuk mundet me qenë… Femën, ti hymn i përjetshëm i përtërimjes, i gëzimit njerëzor, i vet jetës!
Ti bashkëluftare në rrugët për qëllimet e nalta njerëzore, për mbërrijtjen e lumnisë së të gjithë njerëzve, mbarë njerëzimit!
Ngritja e vetëdijes rreth fuqizimit sfidave, paragjykimeve dhe stereotipave që janë të pranishme në shoqërinë kosovare e të cilat godasin më së rëndi komunitetin rom, ashkali dhe egjiptian ku në fokus janë gratë e këtyre komuniteteve, sot erdhi në një formë të diskutimit mbi çështjet e ndryshme që kanë ndikim të fuqishëm në shoqërinë tonë. Aktiviteti i dytë i radhës mblodhi rreth vetes figura të ndryshme me një ndikim të madh ndaj të drejtave të njeriut, shkruan KultPlus.
Pasi që dje festivali multikulturor ‘Gruaja arkitekte e shoqërisë’, nisi edicionin e tij të tretë nga organizata joqeveritare ‘Zëri i Romëve, Ashkalive dhe Egjiptianëve’, me aktivitete artistike si: prezantimi i artistëve të rinj në piano, pikturë dhe poezi dhe hapja e panairit të bizneseve të grave nga komunitete të ndryshme, sot ky festival solli një sesion që fokusohet në temën e privimit të qasjes në të drejtat e këtyre komuniteteve.
Fillimisht, para këtij sesioni, kryetari i Kuvendit të Kosovës Glauk Konjufca, në fjalën hyrëse tha se Kuvendi i Kosovës është i përkushtuar për zbatimin e kushtetutës së vendit e cila siguron që Kosova në bazë jo diskriminuese ti trajtoj të gjithë qytetarët, gratë dhe komunitetet e ndryshme për të gëzuar të drejta të barabarta.
“Kuvendi i Kosovës është i përkushtuar që të gjithë t’i kenë të drejtat e barabarta dhe të kenë një barazi të plotë në mes të qytetarëve, grave e komuniteteve të cilët sipas Kushtetutës ndalohen që të diskriminohen mbi baza të racës, ngjyrës, gjuhës, fesë, mendimeve politike dhe të tjera të prejardhjes kombëtare e shoqërore”, thotë Konjufca.
Sipas tij, në kuadër të këtij festivali ai pati një motiv shtesë, sepse grupet e margjinalizuara kanë një problem të madh si në shkollim ashtu edhe në punë dhe kudo, prandaj është konsideruar mirë që ky festival iu kushtohet këtyre grave dhe këtyre kategorive.
“Një zhvillim që ka qenë shenjë e mirë për një optimizëm më të madh ka të bëjë me atë që ndodhi në Kuvendin e Kosovës nga aspekti gjinor në zgjedhjet e 14 shkurtit, për arsye se është tejkaluar numri i grave që është pragu minimal i parashikuar në Republikën e Kosovës. Kjo dëshmon se qytetarët e Kosovës janë vetëdijesuar”, përfundon Konjufca.
Kurse, Habit Hajredini, drejtori i Zyrës për Qeverisje të Mirë, të Drejtat e Njeriut, Mundësi të Barabarta dhe Mos-Diskriminimin në Zyrën e Kryeministrit, është shprehur se duhet nxitur promovimi i punësimit të komuniteteve rom, ashkali dhe egjiptian dhe duhet luftuar si nga Qeveria dhe nga të gjithë për parandalimin e paragjykimeve dhe diskriminimeve të tyre komuniteteve.
“Është grupi më i ndjeshëm sidomos të këtyre komuniteteve dhe për këtë ne si Qeveri kemi mbajtur takimin e parë të grupit teknik profesional për parandalimin e paragjykimeve dhe diskriminimeve të këtyre komuniteteve si në aspektin e edukimit, shëndetësisë dhe specifikave të tjera”, thotë Hajredini.
Sipas tij, duhet që të sensibilizohemi të gjithë në mënyrë që të bëhemi së bashku dhe të punojmë në diversitetin e trajtimit të këtyre kategorive.
“Ajo që ne kemi si prioritet është punimi në implementimin e këtyre dokumenteve që do jenë bazë dhe shtyllë kryesore për përfshirjen e këtyre komuniteteve në legjislacionin tonë”, përfundon Hajredini.
Kështu, nisi edhe sesioni i parë në kuadër të aktivitete në ditën e dytë të këtij edicioni ku u diskutua rreth qasjes së barabartë gjinore në shoqëri në aspektin e kulturës, fesë dhe pikëpamjeve të të gjithëve për të arritur në një trajtim të barabartë në kudër të gjinisë nga panelistët: Edi Gusia kryeshefe ekzekutive e Agjenicsë për Barazi Gjinore ‘ZKM’, Muzaqete Kosumi nga Fakulteti i Studimeve Islame si dhe Gazmend Qyqalla aktivisti i ‘Young Community Leaders Center’.
“Përkundër faktit që kemi një kornizë ligjore shumë të avancuar në nivel evropian dhe global ku garantohen të drejtat ligjore të grave dhe vajzave për pjesëmarrje në jetën politike, publike, punësim për shfrytëzim të mirave financiare dhe mundësive, gratë dhe vajzat në Republikën e Kosovës, pa dallim etnie, ende vazhdojnë të mbeten të nën përfaqësuara në të gjitha segmentet e jetës”, thotë Gusia.
Sipas saj, është për tu vlerësuar dhe për tu çmuar se kjo demokraci shumë e re si Kosova, ka arritur që të jetë në hapa me shtetet që kanë një traditë më të thelluar të demokracisë fillimisht në kuptimin e integrimit e të gjithë legjislacionit ndërkombëtar të konventave që i garantojnë të drejtat e grave dhe minoriteteve duke dërguar këtë legjislacion në një frymë të trajtimit të barabartë të qytetarëve të Republikës së Kosovës, pa dallim etnie, gjinie dhe orientimi seksual.
“Janë vetëm 17 mësimdhënës të komunitetit rom, ashkali dhe egjiptian në nivel vendi të cilët janë të angazhuar në procesin arsimor duke treguar se stigma është shumë e thelluar e në të njëjtën kohë mungesa e qasjes në punësim përveç që diskriminon gratë për pjesëmarrje të barabarta, i bën ato edhe më të ndjeshme ndaj dhunës në familje dhe dhunës në baza gjinore”, përfundon Gusia.
Kështu krejt në fund, Kosumi dhe Qyqalla kanë folur rreth rolit të gruas në shoqëri në aspektin e fesë ku të drejtat e gruas dhe pozita e saj u konsiderua mjaft e lartë sepse përmes fesë dhuna është krejtësisht e ndaluar, kurse duke pasur parasysh rastet e fundit, praktikat e shumta në terren vazhdojnë të dëshmojnë se shoqëria kosovare shumë shpesh e emancipon gruan kur në fakt gruaja duhet cilësuar si një arkitekte e vërtetë e shoqërisë sepse gratë u konsideruan udhëheqëse jashtëzakonisht të mira.
Ndërkohë, sesioni i dytë që ndërlidhet me diskriminimin e shumëfishtë të gruas në baza etnike dhe gjinore fillon në orën 13:00, kurse sesioni i tretë ndërlidhet me qëndrimet ditore me bazë në komunitet si një mundësi zhvillimi për fëmijët dhe nënat dhe do të filloj në orën 15:00 në Hotelin Sirius.
Gjithashtu, nesër për të shënuar fundin e edicionit të tretë të këtij festivali duke filluar nga ora 11:00, do të mbahen forume me të rinjtë në disa komuna si: Komuna e Fushë Kosovës, Komuna e Ferizajit, Komuna e Gjakovës, Komuna e Prizrenit dhe Komuna e Mitrovicës. / KultPlus.com
Gjyshja e dy fëmijëve pretendon se është rrëmbyer nga alienët më shumë se 52 herë në jetën e saj dhe si prove tregon disa shenja në trupin e saj .
50-vjeçarja nga Bradford, tha se takimi i saj i pare me jashtëtokësoret ndodhi kur ajo ishte vetëm gjashtë vjeç.
Gjyshja tregon se ka ‘heshtur’ në lidhje me takimet për pjesën më të madhe të jetës së saj.
“Ka pasur disa reagime dhe njerëzit që më quajnë “të çmendur”, gjë që nuk është aspak e mirë, por unë gjithashtu mund ta kuptoj plotësisht pse njerëzit nuk besojnë nëse kurrë nuk kanë pasur vetë në eksperienca të tilla. Unë kam përjetuar 52 incidente paranormale. Edhe unë nuk mund t’i besoj historitë disa herë, kështu që nuk habitem kur të tjerët nuk më besojnë mua ose temën.”
Ajo pretendon se është kthyer në shtëpi me një plagë trekëndëshi në fytyrë dhe shenja në krah por shton se pavarësisht përvojave të pazakonta, përpiqet të bëjë një jetë sa më normale të jetë e mundur.
“Gjithçka që mund të bëj është të vazhdoj si normale, përndryshe do të çmendesha.”, thotë ajo/a2/ KultPlus.com
Nëse edhe ju e urreni gjithë këtë komercializim të ditës ndërkombëtare të nënës, imagjinoni si do ndihej Anna Jarvis po të ishte gjallë, gruas që iu desh të kalonte shumë peripeci derisa të bënte të mundur nderimin e nënës qoftë thjesht dhe vetëm në një ditë të vitit.
Megjithatë, pak para se të ndërronte jetë, Jarvis pranoi se pendohej për shumëçka lidhur me Ditën e Nënës. Nëse do të jetonte ende, Anna do të ish’ duke përjetuar makthin më të madh të jetës së saj.
Përpara se të ndërronte jetë, mamaja e saj, Anna Reeves Jarvis shpresonte që dikush t’i dedikonte një ditë speciale mamave. Kur ajo ndërroi jetë më 9 maj 1905, Jarvis vendosi ta bënte ëndrrën e së ëmës realitet.
Kështu nisi një fushatë jo vetëm ndaj mamasë së saj, por ndaj kujtdo. E gjitha nisi fillimisht në qytetin e saj të lindjes, Grafton, Virginia perëndimore, e cila shënon vendin e parë që mundësoi organizimin e kësaj feste zyrtare (tre vite më vonë) në kishën Andrews Methodist Episcopal që sot konsiderohet si vendi i shenjtë përsa i përket kësaj dite të shënuar.
Në 1914- n, presidenti Woodrow Wilson nënshkroi një projekt- ligj që njihte ditën e nënës së Jarvis- it si festë kombëtare.
Ka një arsye përse është Dita e Nënës dhe jo e nënave
Qëllimi i kësaj dite ishte një dhe i vetëm: nderimi i nënës më të mirë që ka jetuar ndonjëherë sipas teje. Shkurt, nënën tënde. Por sot, festa ka marrë përmasa globale duke uruar këdo që është bërë nënë apo të festuarit mes mamash, pa praninë e fëmijëve.
Kështu, Jarvis mohoi festën e saj
Jarvis nuk mund ta kapërdinte faktin që njerëzit shpenzonin kaq shumë para për lule, çokollata apo dhurata me çmime marramendëse. Si fillim protestoi ndaj luleshitësve të cilët rrisnin çmimet në ditën në fjalë. Më pas akuzoi zonjën e parë Eleanor Roosevelt për përdorimin e Ditës së Nënës si një mënyrë për të promovuar shëndetin dhe mirëqenien e fëmijëve dhe grave. Jarvis- it nuk i pëlqente kjo lidhje dhe deformim që po i bëhej festës.
Jarvis vdiq në sanatorium në 1948- n. Sot njerëzit vazhdojnë ende të blejnë lule, bizhuteri… dhe mesatarisht pritet që sot, vetëm populli amerikan të shpenzojë plot 25 miliardë dollarë. /KultPlus.com
Në 22 vjetorin e rënies në altarin e lirisë të Agim Ramadanit, gruaja e tij, Shukrije Ramadani, ka përkujtuar heroin e Kosovës. Ajo ka thënë se nga rënia dëshmor e komandant Katanës asgjë nuk është siç ishte më parë.
Gruaja e heroit ka shkruar se vitet bëhen numra e dhembja konstante e mungesës tënde zgjohet kryeneçësish duke sfiduar durimin e krenarinë edhe pak shumë vitesh.
“Vitet bëhen numra e dhembja konstante e mungesės tënde zgjohet kryeneqësisht duke sfiduar durimin e krenarinë edhe pas kaq shum viteve! Dromcat e lumturisë përzihen me ëndërrat,dëshirat e premtimet e këputura!!! Asgjë nuk është siç ishte më parë”, ka shkruar Ramadani. / KultPlus.com
Vitet bëhen numra e dhembja konstante e mungesės tënde zgjohet kryeneqësisht duke sfiduar durimin e krenarinë edhe pas…
Kjo është letra e shkruar nga një beqare, e cila ka jetuar 4 dekada dhe ende nuk e ka marrë vendimin për t’u martuar apo lindur një fëmijë.
“Në përcjelljen e nënës sime për në banesën e fundit, unë isha duke mbajtur nipin tim 11 muajsh kur një mik i familjes pyeti: “Kur do të bësh fëmijë?” Ai është njeri shumë i mirë, por pyetja e tij u duk si një goditje e fortë.
Është një pyetje që më bëhet shumë shpesh dhe jam lodhur duke iu përgjigjur. Ndihem sikur duhet të zbuloj detaje të jetës sime personale për të kënaqur kuriozitetin e dikujt tjetër. Unë kam punuar shumë për të mos më interesuar se çfarë mendojnë të tjerët për mua, por disa njerëz supozojnë se unë ende jetoj si një 20-vjeçare kur jam në të 40-at e mira.
Unë nuk dal çdo javë në lokale nate, as nuk pi, as nuk e kaloj gjithë ditën në gjumë. Unë mbaj gjithë përgjegjësitë që i takojnë një 40-vjeçareje, thjesht nuk kam fëmijë. Supozimet e njerëzve më lëndojnë shumë sepse më duket sikur më thonë se nuk mbaj peshën që më takon në shoqëri.
Të qenit pa fëmijë nuk ishte zgjedhja ime; unë zgjodha të mos jem me njeriun e gabuar. Unë gjithmonë i kam dashur fëmijët. Kisha kaq shumë njerëz që më thoshin që në moshë të vogël se unë duhet të isha mësuese në kopsht sepse isha gjithmonë gati për një fëmijë. Unë me të vërtetë e ndjeva atë orë që nga koha kur isha 30 vjeç dhe vëllai im i vogël u martua. Mbaj mend që nëna ime tha: “Koha po mbaron!” ose, “Do të ishte mirë sikur të gjesh dikë.”
Njerëzit thanë: “Do të jeni shumë të lumtur nëse keni fëmijë. Dhe mendova: “Unë në të vërtetë jam e lumtur siç jam, por a do të jem më e lumtur nëse kam fëmijë?” Tani mendoj se ka dy lloje të lumturish – me dhe pa fëmijë. Në fakt, ka nga të gjitha llojet e lumturive.
Po të kisha gjetur dikë me të cilin do të bëja fëmijë, do ta kisha bërë. Sidoqoftë, nuk e gjeta atë person, kështu që zgjedhja ishte të mos kisha fëmijë me personin e gabuar. Të qenit pa fëmijë nuk ishte zgjedhja ime; unë zgjodha të mos jem me njeriun e gabuar.
Të kuptuarit se nuk do të kisha fëmijë ishte një proces i gjatë dhe i tërhequr. Për një kohë të gjatë ende jetoni me pak shpresë – por sa më shumë që i afrohesha të 40-ve, aq më shumë e kuptova se nuk do të ndodhte. Shkova për të parë një këshilltar i cili ishte i shkëlqyeshëm për të më mësuar strategji për të kuptuar se nuk jam e pavlefshme sepse jam pa fëmijë.
Të mos kesh fëmijë sjell ndjenja pikëllimi, por unë i kam pranuar ato. Unë e shoh vdekjen e nënës sime si një ngarkesë të madhe të errët që rri mbi shpatullat e mia. Është gjithmonë aty, por ti mësohesh me të. Është e njëjta gjë me mos pasurit fëmijë. Është gjithmonë aty, por ti mësohesh dhe ndihesh rehat me të.
Unë kam miq në të njëjtën situatë me mua dhe shumë supozime bëhen për ne. Disa njerëz supozojnë se unë jam lezbike. Të tjerët mendojnë se unë i urrej burrat, se ka diçka që nuk shkon me mua, sepse nuk isha në gjendje të gjeja dikë me të cilin të kem fëmijë, ose se jeta ime është e lehtë dhe nuk kam asgjë për t’u shqetësuar.
Shoqëria ju tregon se duhet të jeni të martuar me fëmijë për të qenë të lumtur dhe të plotësuar Unë kam shumë fëmijë në jetën time. Unë krenohem shumë kur më thonë se jam tezja më e mirë në botë dhe kam shumë dashuri për të dhënë. Në moshën 36 vjeçare, fillova një karrierë të re si mësuese. Unë vij nga një radhë e gjatë mësuesish, kështu që ndiej se është në gjakun tim. Kur njerëzit pyesin nëse kam fëmijë unë them: “Unë kam 19”.
Shoqëria ju thotë se duhet të jeni të martuar me fëmijë për të qenë të lumtur dhe të përmbushur, por unë e kam kuptuar që mund të jeni të lumtur edhe pa fëmijë e pa partner. Jam i hapur për të pasur dikë në jetën time, por nuk jam e gatshme të duroj dikë që nuk është i mirë për mua. Kur mamaja ime ndërroi jetë, ishte dëshira e saj që unë të bëja kompormis. Nuk e di nëse ajo e kuptonte plotësisht që unë mund të isha e lumtur edhe me veten.
Kam një jetë të shkëlqyeshme. Unë kam miq të mirë dhe jam vërtet e lumtur me vendin që kam në jetë. Njerëzit duhet të kuptojnë se jeta e gjithsecilit nuk funksionon ashtu si dëshiron dhe kjo është në rregull”./preferenca.al/ KultPlus.com
KultPlus ju sjell disa nga thëniet më të njohura dedikuar gruas.
“Asgjë nuk krahasohet me një bisedë të bukur me mendjen e bukur të një gruaje”
“Mos bëj sikur nuk është e vërtetë, edhe ti e pranon se inteligjenca është seksi dhe një grua inteligjente është pafundësisht tërheqëse”.
“Inteligjenca e një gruaje më duket tërheqëse. Sensi i saj i humorit më duket tërheqës. Ndjeshmëria e saj më duket tërheqëse”.
“Bukuria e një gruaje mund të jetë e rrezikshme, por inteligjenca e saj mund të jetë vdekjeprurëse”.
“Gjëja më e bukur në botë është të jesh e zgjuar, e matur dhe bujare. Çdo gjë tjetër është e kotë, më beso. Është e kotë që njerëzit të përpiqen të të bindin për gjëra pa vlerë. Mos i merr për bazë mendime të tilla. Ji e zgjuar, e matur dhe bujare”.
“Gra, asnjëherë mos e minimizoni inteligjencën tuaj. Budallallëku nuk është tërheqës. Integriteti, dinjiteti dhe urtësia janë treguesit e vërtetë të bukurisë”.
“Gjëja më tërheqëse tek çdo person është inteligjenca. Kjo vlen sidomos për gratë. Unë e respektoj këdo që ka tru dhe e di si ta përdorë atë, se sa dikë që ka një fytyrë apo një trup të bukur”.
“Koha zbeh çdo bukuri të fytyrës apo trupit, por ajo nuk e zbeh dot inteligjencën. Me kohën, një femër e bukur nuk mbetet më e bukur. Ndërsa një grua inteligjente, me kalimin e kohës bëhet edhe më inteligjente dhe tërheqëse”. / KultPlus.com
Henry Charles Bukowski është një nga poetët më të njohur botëror. Ai ka shkruar shumë poezi, e tregime të shkurtra. Është autor i rreth 50 librave, përfshirë “Femrat” dhe “Zyra postare”, “Zonja vdekje” shkruan KultPlus.
Duke qenë se thëniet e tij tashmë janë shumtë njohura dhe shpesh përdoren në rrjete të ndryshme, KultPlus ju sjellë disa nga citatet më të mira të tij.
1. “Doja ta thoja me zë të lartë atë që ndieja, por qëndrova i heshtur nga frika se nuk do të më kuptonin”. 2. Disa njerëz nuk bëjnë asnjëherë çmendurira, sa të tmerrshme duhet të jenë jetët e tyre. 3.“Mua më pëlqejnë personat e hutuar, ata që sapo i përqafon duken të plotë, ndërkohë që më parë të dukeshin të thyer në mijëra copëza”. 4. “Unë nuk kam nevojë për dikë që të më përsërisë vazhdimisht se do të jetë aty, se nuk do të më lëshojë, apo se nuk do të më tradhtojë kurrë. Më mjafton dikush që në të gjitha rastet që të më dërgojë në djall, sërish të rikthehet tek unë”. 5. “Shpreheni atë që ndjeni. Mos kini frikë nga pasojat, sepse koha nuk fal askënd. Dashuroni, urreni, shpreheni çdo emocion të fortë që po përjetoni. Njerëzit janë spektakli më i bukur në botë, dhe për të cilin nuk paguhet ndonjë biletë”. 6. “Një nga ndjesitë më të bukura në botë është kur përqafon dikë dhe ai person të shtrëngon akoma më fort”. 7. “Mund të them se dashuria është si alkooli. E provon një herë, të trullos kokën, por sërish do një gotë tjetër, një tjetër, e kështu me radhë. Të bën të ndihesh keq, aq keq sa nuk do ta provosh më. Por, më vonë, që me gotën e parë do të tundohesh dhe nuk do të thuash dot “Jo””. 8. “Asnjë marrëdhënie nuk është një humbje kohe : nëse personi tjetër nuk të ka dhënë atë që kërkoje, dije se të ka mësuar gjënë për të cilën kishe vërtet nevojë”. 9. “Do të të duhet të vdesësh disa herë përpara se të jetosh me të vërtetë”. 19. “Gjej atë çfarë e dëshiron dhe më pas leje që të të vras”./ KultPlus.com
Ato thonë të vërtetat me zë të lartë, ato shembin klieshetë e rreme që janë ngritur për gratë, ato i shpallin të drejtat e tyre.
Më poshtë mund të lexoni disa thënie nga gratë që lanë gjurmët e tyre kudo në botë.
“Nëse kërkon vetëm fjalë, pyet një burrë; nëse kërkon vepra, pyet një femër”- Margaret Thatcher, politikane
“Një femër e fortë e kupton se logjika,vendosmëria dhe fuqia janë po aq femërore sa intuita dhe lidhja emocionale. Ajo i vlerëson dhe i përdor të gjitha këto dhunti” -Nancy Rathburn, autore
“Një grua është si një bustinë çaji- ti asnjëherë nuk e di sa e fortë është ajo deri sa e vendos në ujë të nxehtë”- Eleanor Roosevelt, politikane, diplomate, aktiviste
“Unë gjithmonë kam dashur të isha një femme fatale. Edhe kur isha e vogël, asnjëherë nuk doja të isha thjesht një vajzë, por doja të isha një grua” – Diane von Furstenberg, stiliste
“Unë jam e fortë, jam ambicioze dhe e di shumë mirë se çfarë dua. Nëse kjo nuk të pëlqen, atëherë punë për ty” – Madonna, këngëtare
“Feminist është kushdo që njeh dhe vlerëson barazinë dhe vlerat si të femrave dhe të meshkujve” – Gloria Steinem, feministe, gazetare, aktiviste politike dhe sociale
“Adhuroj të shoh një vajzë të re e cila del jashtë dhe e kap botën nga jaka e xhaketës. Jeta është e poshtër. Ti duhet të përpiqesh dhe të triumfosh”– Maya Angelou, shkrimtare
“Unë e ngre zërin-jo që të bërtas, por që, ata që nuk kanë mundësi të shprehen, të mund të dëgjohen… ne nuk mund të kemi sukses kur gjysma prej nesh ngurojnë” – Malala Yousafzai, aktiviste pakistaneze për të drejtën e arsimit të grave, fituesja më e re e çmimit Nobel
“Feminizmi nuk ka të bëjë me forcën e femrave. Femrat si natyrë janë të forta, por ka si qëllim të ndryshojë mënyrën se si bota e percepton forcën.”– G.D. Anderson, autore
“Femrat thonë gjithmonë: ‘Ne mund të bëjmë gjithçka që mund të bëjnë dhe meshkujt!’ Por janë meshkujt ata që duhet të thonë: ‘Ne mund të bëjmë gjithçka që mund të bëjnë dhe femrat!’.”– Gloria Steinem
“Nuk je e detyruar të jesh e bukur. Nuk i detyrohesh askujt për bukurinë tënde. As të dashurit/bashkëshortit/partnerit, as kolegëve të punës, veçanërisht as meshkujve që takon në rrugë. Nuk iu detyrohesh as prindërve, as fëmijëve, nuk i detyrohesh shoqërisë në përgjithësi. Bukuria nuk është një qira që e paguan sepse ke zënë një hapësirë të quajtur “femër”.– Erin McKean, leksikografe
“Një femër që i dëgjohet zëri, përkufizohet si një femër e fortë.”– Melinda Gates, businesswoman dhe filantropiste
“Femrat, ashtu si dhe meshkujt duhet të përpiqen për të bërë të pamundurën dhe kur të dështojnë, dështimi i tyre duhet të jetë një sfidë për të tjerët.”– Amelia Earhart, pilotja e parë grua dhe autore
“Kur një burrë jep opinionin e tij, ai është burrë. Kur një femër jep opinionin e saj, ajo është e përdalë.”– Bette Davis, aktore
“Shpresoj që prindërit e vajzave të vogla do i shikojnë ato dhe do thonë, “Po, femrat munden.”– Dilma Rousseff, ekonomiste, politikane, presidentja e parë grua e Brazilit
“Femrat janë lidere në çdo aspekt-si një drejtore që drejton një kompani fitimprurëse ashtu edhe një shtëpiake që rrit fëmijët dhe kujdeset për shtëpinë. Vendi ynë është krijuar nga femra të forta dhe ne do vazhdojmë të thyejmë barriera dhe të sfidojmë stereotipe.”– Nancy Pelosi, drejtuese e një prej dhomave të Kongresit amerikan
“Natyrisht që nuk shqetësohem nëse natyra ime i frikëson meshkujt. Tipi i mashkullit që frikësohet nga personaliteti im është pikërisht tipi për të cilin nuk kam asnjë interes.”– Chimamanda Ngozi Adichie, shkrimtare nigeriane.
“Nuk ndihem më pak femër. Ndihem akoma më e fuqishme kur marr një vendim të rëndësishëm, kjo kurrsesi nuk e zvogëlon feminitetin tim’– Angelina Jolie pas mastektomisë së dyfishtë, aktore, aktiviste.
“Pyetja nuk është kush do më lejojë mua, por kush do më ndalojë .”– Ayn Rand, shkrimtare
“Kemi nevojë për femra në të gjitha nivelet, duke përfshirë ato që janë në krye, për të ndryshuar dinamikën dhe t’i japin formë bisedës, të sigurohen që zëri i femrës të dëgjohet dhe të mos injorohet.”– Sheryl Sandberg, drejtore operative e Facebook.
“M’u desh shumë kohë për të pasur një zë që të dëgjohet dhe tani që e kam, nuk do të hesht.”– Madeleine Albright, politikane
“Femrat janë arkitektet e vërteta të shoqërisë.”– Harriet Beecher Stowe, e angazhuar kundër skllavërisë, shkrimtare
“Nuk kam takuar asnjëherë një femër që nuk është e fortë, por ndonjëherë ato nuk dinë ta tregojnë forcën që kanë. Duhet një tragjedi që një femër të shfaqë forcën e saj. Mesazhi im është që ta shfaqni forcën para tragjedisë.”– Diane von Furstenberg
“Femrat kanë qenë gjithmonë më të fortat. Meshkujt kërkojnë vazhdimisht mbështetje nga ato. Ata kanë nevojë për nënën që kujdesej për ta kur ishin të vegjël.”– Coco Chanel, stiliste
“Feminizmi është për të gjithë.”– Bell Hooks (pseudonim), shkrimtare
“Besoj se mbrojtja e të drejtave të femrave është kapitull i pambyllur i shekullit XXI.”– Hillary Clinton, politikane
“Ne duhet të riformojmë perceptimin tonë rreth mënyrës si e shikojmë veten. Duhet të bëjmë një hap përpara si femra dhe të marrim drejtimin.”– Beyoncé, këngëtare
“Unë jam një femër fenomenale. Femër fenomenale…po, kjo jam unë.”– Maya Angelou
“Pse fjala feminizëm është bërë tabu? Nuk është fjala ajo që ka rëndësi, por ideja dhe ambicia që ajo përfaqëson.”– Emma Watson, aktore
“Ideja e të qenit feministe: shumë femra mendojnë se të qenit e tillë do të thotë të jesh kundra meshkujve dhe të mos krijosh lidhje me seksin e kundërt, por ajo që feminizmi përfaqëson në të vërtetë, është një barazi e të drejtave të njeriut. Për mua është një pjesë thelbësore e identitetit tim.”– Lena Dunham, aktore dhe shkrimtare. / KultPlus.com
Gruaja që nuk mund të gjeje kohë për veten e saj, kurrë nuk do të jetë me të vërtetë e lumtur…
Ajo do t’i dojë fëmijët e saj…Ajo do t’ju dojë juve… Ajo do të buzëqeshë, do të jetë e këndshme dhe do të bëjë gjithçka me gjithe fuqinë e saj për ta bërë botën një vend më të mirë për të gjithë të tjerët, por ajo kurrë nuk do të jetë me të vërtetë e lumtur dhe kjo është për shkak se ajo nuk do të jetë e lumtur me veten.
Një pjesë të kohës ja rrëmbyen fëmijët ndërsa ju nuk menduat aspak për të ndersa ajo hante shpirtin e saj me dhëmbë teksa shkonte për të fjetur e rraskapitur. Nuk menduat për kohën që ajo humbi dhe pamundësinë për të shkuar p.sh në një klasë palestre për shkak të të gjithë të tjerëve dhe nuk bëhej fjalë thjesht për stërvitjen… bëhej fjalë për rimbushjen e energjive të saj për javën që kishte përpara…
Harruat kohën që ajo shpenzoi shpejt e shpejt në dyqane për të blere diçka, ndërsa ndoshta ajo do të kishte dashur të ndalonte dhe të bënte p.sh thonjtë; por nuk e bëri sepse nuk donte të të linte të merreshe me një fëmijë të sëmurë vetëm, kështu që ajo nxitoi dhe u kthye shumë më shpejt edhe pse nuk ishte e nevojshme sepse mund ta bëje edhe vetë…
Është e rëndësishme të mbani mend që t’i jepni kohë per veten asaj. Ajo jo gjithmonë do t’ia japë këtë vetvetes. Ajo nuk do ta pranojë gjithmonë se ka nevojë. Ajo nuk do të ketë gjithmonë një plan si ta shpenzojë kohën, por ajo do ta vlerësojë atë. Nuk do t’i duhet shumë dhe madje ajo as nuk do ta harxhojë atë… dhe me siguri do të kthehet duke u ndier një milion herë më mirë me veten e saj… Kur ajo do të kthehet në ditën e kafesë me shoqet apo klasën e palestrës, thuaji të mos nxitojë dhe nuk ka nevojë të kthehet menjëherë. Kur je në shtëpi kujtoji asaj të niset me kohë në mënyrë që të mos nxitojë. Kur ajo thyen një thua ose ka nevojë të rregulloje flokët kujtojeni atë që të rezervojë terminin e ardhshëm..
Dhe në atë periudhe ndersa ajo është larguar për një kohë me siguri se e dini që ajo po mendon përsëri për familjen …prandaj dërgojini asaj një tekst duke i kujtuar të mos nxitojë dhe të marrë më shumë kohë per veten…
Bëjeni atë … nuk do të duhet të bëni me teper…
Por bëjeni atë dhe ajo jo vetëm që do t’ju dashurojë më shumë,por ajo do ta dojë veten më shumë. ..Dhe kjo është gjithçka që mund të dëshironit!
Mos lejoni që koha të “vjedh” dashurinë e saj per veten…. Sepse kur një grua ndalon; e gjithë bota ndalet!/italmed/KultPlus.com
Kur i kërkuan asaj të zbulonte sekretet e saj të bukurisë, Audrey Hepburn shkroi këtë tekst të bukur që u lexua më vonë në funeralin e saj.
′ Të keni buzë tërheqëse, flisni fjalë të sjellshme. – Për të pasur një pamje të dashur, shikoni për anën e mirë të njerëzve. – Për tu dukur dobët, ndajeni ushqimin tuaj me të uriturit. – Për të pasur flokë të bukur, lërini një fëmijë ta kalojë atë me gishtat e tij një herë në ditë. – Për të pasur një hir të bukur, ecni duke e ditur që nuk jeni kurrë vetëm, sepse ata që ju duan dhe ju duan ju shoqërojnë. – Njerëzit, madje edhe më shumë sesa objektet, duhet të jenë të fiksuar, të prishur, të zgjuar, të kërkuar dhe të ruajtur: kurrë mos hiqni dorë nga askush.
-Mos harroni, nëse keni nevojë ndonjëherë për një dorë, do t’i gjeni në fund të të dy krahëve. Kur të plakeni, do të zbuloni se keni dy duar, njëra për të ndihmuar veten tuaj, e dyta për të ndihmuar të tjerët. – Bukuria e një gruaje nuk është në rrobat që vesh, në fytyrën e saj ose në mënyrën e rregullimit të flokëve të saj. Bukuria e një gruaje shihet në sytë e saj, sepse kjo është dera e hapur për zemrën e saj, burimi i dashurisë së saj. – Bukuria e një gruaje nuk qëndron në përbërjen e saj, por bukuria e vërtetë tek një grua reflektohet në shpirtin e saj. Është butësia që jep dashurinë, pasionin që shpreh. – Bukuria e një gruaje rritet me kalimin e viteve. / KultPlus.com
Mendoni për gruan më të fortë që njihni. Mendoni se si ajo gjithmonë duket aq e zonja, aq e qetë dhe e mbledhur pa marrë parasysh se çfarë i ndodh.
Gjithmonë duket se e di veprimin e mirë që duhet të bëjë në çdo situatë të caktuar dhe ajo i mban të gjitha vuajtjet dhe vështirësitë e jetës së saj brenda, duke shfaqur vetëm një buzëqeshje.
Ajo mund të duket sikur ajo është e pamposhtur, sikur është në gjendje të përballojë absolutisht gjithçka pa e thyer asgjë dhe askush. Gjithsesi shumë shpesh, gratë më të forta janë në të vërtetë ato që vuajnë më së shumti.
Ato vuajnë, sepse pa marrë parasysh sa të forta mund të duken, askush nuk është i pamposhtur. Askush nuk është në gjendje ta përballojë jetën pa iu dridhur një herë qerpiku. Pa marrë parasysh sa ajo mund të duket se nuk preket nga gjërat që i ndodhin asaj, gruaja e fortë që ju njihni ndihet po njësoj si ju nga brenda.
Në fakt, ajo mund të ndihet edhe më keq.
Shumë gra që të tjerët i perceptojnë si të forta dhe të plotësisht të pavarura ndihen nën presion për të ruajtur imazhin e qetësisë dhe fuqisë që ato kanë ndërtuar. Shumë prej këtyre grave ndihen sikur nuk kanë asnjë me të cilët mund të jenë të brishta, askënd të cilit mund t’i hapen.
Ato janë lënë vetëm me mendimet dhe ndjenjat e tyre, duke i ruajtur ato në mënyrë që askush tjetër të mos përballet me to.
Gruaja e fortë që ju njihni, mund të jetë e thyer nga brenda… Ajo mund të ndihet krejtësisht e vetme, e paaftë t’i tregojë askujt se si ndihet vërtetë. Ajo mund të dëshirojë aq fort që të jetë shkëmbi që njerëzit e tjerë mbështeten në të, ajo që kurrë nuk e lejon veten që të mbështetet te të tjerët herë pas here.
Ajo mund të duket të jetë e pathyeshme, por askush nuk e di se çfarë ndodh në skajet më të thella të zemrës së saj. Ajo kurrë nuk do të lejojë që dikush të afrohet aq shumë pranë ndjenjave të saj sa ajo të jetë e ekspozuar ose e brishtë.
Ndoshta ajo është lënduar keqazi më parë. Ndoshta njerëzit që ajo kishte nevojë për ta mbështetur nuk ishin aty për të kur ajo kishte nevojë për ata, kështu që tani ajo vuan në heshtje.
Edhe kur gjërat duken të zymta dhe ajo nuk ndjen asgjë tjetër veçse dëshpërim nga brenda, ajo gëlltit poshtë dhimbjet dhe buzëqesh.
Gruaja e fortë që njihni dëshiron të jetë një mikeshë e mirë! Ajo nuk dëshiron t’i shprehë problemet e saj tek njerëzit e tjerë, sepse ajo është mësuar që të tjerët t’i zbrazin problemet e tyre tek ajo.
Ajo mund të duket sikur është e gdhendur prej guri, por nga brenda ajo po shkatërrohet.
Por pa marrë parasysh se sa mund të luftojë, ajo vazhdon përpara. Edhe kur ajo është në buzë të greminës, ajo lufton fort dhe përdor çdo energji të mundshme që mund të vazhdojë të ketë thellë brenda vetes.
Ajo është e guximshme dhe ajo duhet të respektohet! Ndoshta duhet të shkoni tek gruaja e fortë që njihni dhe le ta dijë ajo se jeni aty për të, nëse do të ketë nevojë të flasë me dikë. Mund t’i ndryshojë komplet gjërat.
Vetëm mos harroni! Po, ato janë të forta, por ato mbeten qënie njerëzore. /shkollaesuksesit/ KultPlus.com
Me një krijimtari intensive, pas Kadaresë, Fatos Kongoli është shkrimtari më i përkthyer në gjuhë të huaja.
I konsideruar shkrimtari i tranzicionit, veprat e tij mbajnë dhimbjen dhe trazimet shpirtërore në Shqipërinë e pas viteve ’90; jo pak herë librat e tij janë bërë fokus i debateve për pësimin e individit në një shoqëri si e jona, të egër e të ashpër, ndërsa flet se si kanë lindur personazhet e tij, në një proces krijues unik ku kanë ndikuar Balzak, Kamy, Çehov…
Kohë më parë, në një bisedë me Violeta Muratin, Kongoli kishte treguar se në çdo libër që ka shkruar gruaja është personazhi qendror dhe asnjë nga personazhet e tij nuk mund të realizohej pa një grua.
Çdo libër që keni shkruar ka një histori dashurie. Cila grua ka ekzistuar në librat tuaj apo, ajo, është brenda burrave rebelë të letërsisë që shkruani?
Është e drejtë, në çdo libër që kam shkruar, gruaja është personazh qendror. Asnjë nga personazhet e mi nuk mund të realizohej pa një grua. Për mua, letërsia është një grua e bukur mbas së cilës kam shkuar gjithë jetën pa e zotëruar dot kurrë. Ajo as në letërsi nuk mund të zotërohet, kështu e ka bërë Zoti. / KultPlus.com
