Halil Matoshi: Anton Çetta asht Garibaldi i Kosovës

Nga Halil Matoshi

Janë të vocërr e menjeshkretë ata që kundërshtojnë vendosjen e shtatores së tij tek Instituti Albanologjik…
Anton Çetta asht Guissepe Garibaldi i Kosovës, unifikues urtak, zbulues i shpirtit te popullit dhe pajtimtar.
Autoritet moral.
Ai mbylli plagën ma të shëmtuet ndër popullin shqiptar të Kosovës: Gjakmarrjen, tuj i hap shtigjet e emnacipimit dhe Perëndimorizimit të shoqnisë kosovare!
Ishte cok mbështetës i Ibrahim Rugovës, prandaj logjika staliniste që si frymë e drejton Institutin Albanologjik dhe dijet albanistike nuk e durojnë pamjen e tij hijerëndë që mbjell shpresë e uzdajë nder shqiptarët kosovarë.
Profesor Çetta e ka zberthy myjën e fjalës, logosit dhe etosit të shqiptarëve kosovarë.
Mësues e mbledhës folklori, etnolog e patriot e epur i Republikës së pavarme të Kosovës, Anton Çetta asht njani nga ata qe janë shkri me e ngrit n’kambë këtë Republikë!
Nuk është vetëm marre po edhe ligësi e atyne shkretanave që refuzojnë shtatoren e Anton Çettes në oborr të Institutit Albanologjik – ata janë tepër të vegjël para emnit të tij të ndritur – dhe i trishton ideja se Republikën e bënë durimtarët dhe ata që i lidhen vegëzat e këputuna me Perëndimin siç ishte Rugova dhe miku i Tij i afërt Profesor Antoni dhe një vargan i pafund shqiptarësh idealista!
Prandaj për t’u lidhur rreth idesë së çlirimit duhej arritur një pakt, një pajtim mes shqiptarëve të hasmuem mes vete, që Profesor Çetta e arriti në mënyrë shembullore!
Për atë që e ka bërë Profesor Çetta për Kosovën duhej t’i ngrihej përmendore në seccilin qytet të Kosovës e jo vetëm tek Instituti Albanaologjik, ku ai ka shkri një pjesë të madhe të shekullit të tij jetësor.
P.S.
Profesor Antoni rrezatonte mirësi e siguri, nji aurë drite p’ej shejtori mblidhej rreth Tij.
Pranë Tij njeriu ndihej se kishte vleftë…

(Anton Çetta, Bahtir Sheholli, Halil Matoshi, ne nji pajtim, Orllan 1990)

NANA dhe lufta e saj Titanike për BEBEN e saj

– Në vend ngushëllimi për Xheraldina Maria-n, poezi nga Halil Matoshi.

E njoh nji grue – Nosit lasgushian – qe heq nga vetja copa mushknishe e melqie me e ushqye zogun e saj n’flat’rim…
Shkul veten – jep asaj – me e mbajte te gjalle, ne jete!
Qe s’fle me dite e nete te tana me i sjell pak gjume BEBES se saj!
Qe grith qiellin per me i sjell fresk BEBES kur ka zjarmi!
Hap flatrat dhe merr za nga tan zogjt e rruzullimit me ia kendu NINULLAT ma t’bukura e me ia ndjell gjumin…
E njoh nji NANE qe e bante dyfish ma vigane luften e BEBES se saj!
Me jetue!
E njoh nji NJERI qe asht shkri per NJERIUN: Xheraldina Maria, Xheraldina Rexhepi!
Dhe BEBA iku ne qiell dhe NOSITI ende heq e jep: FRYMEN E SAJ – qe kujtimi i BEBES me rrnue si sinonim i luftes titanike per jete!!!
Lamtumire REBEKA!
FORCE per NANEN!
Ajo tash te buzqeshe nga nalte Xheraldine, ajo tash – jam i bindun – ka me u kujdes per ty;
Ajo asht ENGJELLI Yt qe te rri prane; te jep buke e uje kur ke uri; te mbulon kur nerth; te ngushellon kur vuen; te shoqnon kur vetmon…
Ti nuk je vetem Xheraldina Maria.
E sheh nji qytet i tane jane me Ty – sepse BEBA ishte luftetarja e ketij qyteti – sinonim shembullor i luftes per jete!
BEBA asht perzie me ajrin dhe aromat e luleve ne Kosove!
BEBA po flen, mos e zgjoni!
Edhe ashtu tre te katertat e njerzimit ne cdo kohe jane ne gjumin final!
Dhembjen ndajme me Ty!
U prehte ne paqe REBEKA – Juve u mbulofte Hyu me hirin e bekimeve!
Sot duhet me ba gajret!

Nâna ajo ngét ajo nuk flet

Poezi nga Halil Matoshi

Nanë po narth më mbulo, nanë më trego një prrallë më shumë xhezdisje e flori,
m’i jep yjet ose sëpaku hanën nanë,
bamu urë të kaloj mbi re ta zë ylberin,

Dua të ha, jam untë, kam etje,
nanë qitma do ujë, nanë më lajë,
më përkund më fort, thirrma gjumin,
më dëfto një ëndërr të bukur, nanë
kam frikë më merr në gji,

më thurr një triko të re nga leshi, ama bëje të butë pambuk,
një pale qorape dorza një kapuq, ose shthur këtë triko të vjetër ma bëjë një të re,
ma ndaj gjinin boll kam pi, më vish nanë me gunë e babës,
më rrit më shpejt më bëj njeri,

nanë mos shko të dajtë ose merr’m edhe mua, pantollonat mi laj, kepucët mi lustro të shohë me qartë udhët,
nanë mos flej rrëfe, ose sëpaku zbardhma natën, dritë dua më shum në dritare,
hiqe atë perde të mallkuar nanë,

kam vapë, më flihet, ma errso ditën, zjarrin ndizma, mi hiq ethet nane…

Mos qaj nëse nuk kthehem ose më mirë të them mos u merzit se…kthehem shpejt…

Shko atje ama atë, eja këtu bëje këtë,
kështu jo ashtu, andej jo këndej,
kurrë su lodh as fjeti kurrë as s’u hidhëru në mua.

Një ditë buzë dritareve të një treni
afër një dritarje që e donte dikur e tashti iu dok e neveritshme sepse më nuk sillte ajër të delirë dhe freski, ajo fjeti oj…

nanë, oj nanë, nanë oj, e thirra deri në qiell, thirrja mu kthye sërish prapsht pasi nuk i përkiste më askujt
dhe e di tërë jetën do më mbes si ofshame oh nanë, e lotova e qava e dënesa, nuk më dëgjoi…
ishte lodh nana nga kërkesat e shumta e monotone që i shtron rritja e një fëmije…

Unë vrapoja nëpër trenin e çmendur,
tentoja ta frenoj sall një çast t’ia hapë
atë dritare të mallkuar që të ngopet frymë nana,

e urrej sëtepërmi atë dritare që s’i pruri boll ajër te delirë,
nana nuk fle, ajo me një fustan të bardh fluturoj nalt…
Nana, e lumja!

Halil Matoshi: Flamuri i Kosovës valon në të gjitha Institucionet publike, hapësira “te rrethi” nuk është institucion

Kryeministri i Kosovës, Ramush Haradinaj ka dalur me një vendim që flamuri shtetëror që ishte vendosur para festës së Pavarësisë së Kosovës, të zëvendësohet përsëri me flamurin kombëtar, shkruan KultPlus.

Lidhur me arsyet e këtij vendimi ka reaguar, Zëdhënësi i Qeverisë së Kosovës, Halil Matoshi. Me anë të një postimi në facebook, ai shkruan:

Republika e Kosovës asht e arrituna ma sublime e nacionalizmës shqiptare, pra asht kulmi i rezistencës së tyre kundrejt Serbise fashiste qe nga viti 1913 – për një shekull – pri nga flamuri kuq e zi. Flamuri i Republikës është realitet i ri juridik dhe politik – shteti sovran si projekt i mbështetur nga Perëndimi – dhe ky flamur si i tillë mbrohet me ligj. Identitetet janë ndjenjë, ato lidhen kryesisht me sentimentin dhe fuqinë ikonike të së shkuares.
Kryeministri Ramush Haradinaj ka vendosur që pas festës së 17 shkurtit ta rikthejë flamurin shqiptar tek rrethi në Prishtinë për t’i respektuar ndjenjat dhe dëshirat e shumë qytetarëve në çastet kur po hyjmë në ditët e përkujtimit për Epopenë e Jasharëve!
E flamuri i Kosovës valon sovran në të gjitha Institucionet publike.
Hapësira “te rrethi” nuk është institucion.
Unë vazhdoj ta ruaj bindjen time edhe për identitetet dhe rendin e patjetërsueshëm simbolik të Republikës, porse ndjenjat e qytetarëve nuk duhet lënduar në asnjë çast.

Zoti i bekoftë shqiptarët kudo që janë!

Rrnoftë përjetësisht Republika e Kosovës!!!
Atdheu ynë!!!/KultPlus.com

Ata ishin ngjarje! Vdekja e tyne vepër arti

Poezia fituese e çmimit të dytë të edicionit të parë të KultStrofa. Poezi e shkruar nga Halil Matoshi.

Për marsin dhe Jasharajt

Nëse liria e ka dimensionin e vet etik. Duhet me e mbrojtë me jetë.
Dhe nëse liria e ka edhe dimensionin e vet estetik. Duhet me e mbrojtë me vdekje!

“Shihni sa thmitë i kemi ktu. S’kemi ku i qojmë as kah shkojmë s’kemi
e s’luejm veni…”
Thotë Hamzë Jashar shqiptari

Atij i kërkohej ta lë shtëpinë e katandinë
E të humbet nga sytë e botës
Sepse kështu donte një tiran ballkanas…

Dhe ushtarët e tiranit demonët e shekullit 20
Nji ditë shkuen n’Prekaz dhe i mbuluen me terr arën, livadhet, shtëpitë
Dhe jetët e fëmijëve morren një nga një
Dhe Hamzës e Ademit ua vranë kangën

Në Europë u shue nji familje
Që kishte msue nder breza në tokë t’veten me jetue
Tuj lypë liri e truell me e bâ deken…

Me i përflakë andrrat në ‘i rreze mali
Kur njaj diell qe rrezon e nuk nxe nxjerr synin permi’ Kosovë
Ni dasmë me e bâ, tokën me trashigue

N’mars ata shikuen qiellin e vrant’ e i buzëqeshen vdekjes
“vdekjen këtu kemi me e bâ!”
po liria thanë erdhi dhe sërish dikush tha:
“shihni sa thmitë i kemi këtu…”

Shqiptarët nder breza jetën e qojnë posht, n’zore e skamje
E vdekjen e bâjnë si ni valle me ngé!
E bâjnë!
E masanej presin me ardhë si brumi n’magje

Kjo mjeshtri asht e ngjajshme si nji vepër arti me e bâ!

Ibrahim Rugova në një fotografi të rrallë, në vitet kur shkonte në Washington DC për të kërkuar Republikë për Kosovën (FOTO)

Mëngjesin e së shtunës,Halil Matoshi,këshilltar i kryeministrit të Republikës së Kosovës, nëpërmjet rrjetit social Facebook, ka kthyer në memorien e qytetarëve edhe njëherë vitin 1990-të, në një fotografi të rrallë ku shihet Presidenti Historik i Kosovës Ibrahim Rugova, shkruan KultPlus.

Delegacioni që shihet në fotografi me në krye Ibrahim Rugovën, asokohe, kishte shkuar në Washington DC, për të kërkuar Republikë për Kosovën.

“1990: Washington DC
Atebote kur shkuem me lype Republike per Kosoves
Nga e majta: Shaqir Shaqiri, Ibrahim Rugova, Jusuf Buxhovi, Anton Berishaj, Halil Matoshi (ne prapavije doken edhe Shkelzen Maliqi, Hivzi Islami, Tome Berisha dhe Idriz Ajeti)”, ka shkruar Matoshi./ KultPlus.com

Sa le’t ish me e bajt nanën mbi supe…

Poezi nga Halil Matoshi

ia kam pa tmerrin tek i randonte n’çerpikë
kur shihte në TV gra të thyeme moshe
të ndjekuna armiku
që dikush i tërhiqte zvarrë mbi ndoj thes të dhintë apo ngrykë si
fëmijë të ngrim’ acarri, grumbulluq në ndoj karro me rrotë të
shfryme… të mos flas kur ndjente vajtime mbi fëmijë e burra të
grimë thike
nana s’bante as dh’et hapa pa u mbush’ frymë
në duart e policisë serbe kur rashë
dhe u bana gati për pushkatim çuditnisht qëndroi pa b’za
si ni staue pej dheu e shtangun
seciles arkeologët ia marrin masat
dhe përmasat ia hamendin moshën pulsin rrezistencën ndaj
përplasjeve
dhe tundimet e tokës nanë
dhe munohen me ia gjet fillin e gjallesës
dhe me ia konstruktue ni vdekje tepër tragjike dhe me ia shkaktue
ni dhimtë të madhe sa vrasja e djalit ni tmerr të pakufishem sa
historia botnore me ia thur pastaj ni trill letrar
dhe me e ba ni dramë gjithkohësie
nga e thjeshta e heshtur nga ni nanë
e kam shikue beftë
dhe sall sytë i kanë leviz
sa për t’ma ba me dije se e kam lanë të gjallë
prit’m nanë kam dashtë me i thanë
dhe zani m’ka tradhtue…
e ndjej edhe tashti ajo m’ thosh’
nuk kam me dekë pa ardh nga syrgjyni bir
jam qindpërqind i sigurt se ka dashtë më më thanë me dekë nuk
kam po ia ka vu dorën gojës
mos ban sakrilegj
mos me i dal ofshamë
ajo u ba ni nanë fantastike dhe më priti
me ma pa ballin pa gjak duart me m’i shtrëngue pa zingjirë
u bana dhe unë ni djal durimtar dhe ia prita dekën e bardhë
hijeshinë e qefinit
pashë sa le’t asht me e bajt nanën në supe
pesë djel të rritun…tek ndërrohet me bijtë e tyre
(aq e le’të ish nana dhe të duket sikur të dyja kambët po të
sharrojnë në dhe – ndoshta asht krejt njajt sikur ajo ka bartur
fëmijë në bark, veçse ti tashti ke mërzi ajo atohera asht e gzueme,
ajo po bante jetën!?)
ma pa lirinë
ia pashë dekën…/KultPlus.com