Poezi nga Sabri Hamiti
Si ta kem Fytyrën e Nanës
Kur ajo vjen mbasi bie terri
E ma vjedh gjumin prej syve?
Kërkon t’i veshi pantollat e fëmijnisë
T’ia them këngës për dhëmbin e syrit
Ta qes plisin në një sy.
Në gojë përshëndetja: udha e mbarë!
Si ta gjej Fytyrën e Nanës
Kur unë ndezi dritën
Ajo largohet e nuk flet?
Ja lypi përqafimin
Ja lexoj librin e shurdhët
Ja rigoj fjalët me lot
Shikimin në gropat e syve.
Si ta bëj Fytyrën e Nanës
Ta qes para vetes në mur
Kështu bëhet Natyrë e vdekur.
Përmend babën, vëllazërit, motrat
Thotë jam bërë i sertë nga goja
Se rrudhat po ma prishin ballin
Qe tri vjet me radhë pa ndalë.
Si ta kem Fytyrën e Nanës
Kur ajo vjen mbasi bie terri
E ma vjedh gjumin prej syve?
Herrma barin e njomë mbi varr
Zbulo mishin e gjallë të Dheut
Lutjen lidhe në buzë si lulen
Mos e harro zejen e shkrimit.
Si ta harroj Fytyrën e Nanës?
Ngris duart lakuriq kah qielli,
Qielli është i zbrazët.
Hiçmë prej syve, mbajmë në zemër!
