Etiketë: Hikmet

Poezi nga Nazim Hikmet, sjellë në shqip nga Edon Qesari.

Më bren rënia e gjetheve
veçanërisht gjetheve të rrugës
veçanërisht nëse janë gështenje
veçanërisht nëse andej kalojnë fëmijë
veçanërisht nëse qielli është i paqtë
veçanërisht nëse kam patur, atë ditë
një lajm të mir
veçanërisht nëse zemra, atë ditë
s’më jep dhimbje
veçanërisht nëse besoj, atë ditë
se ajo që dua më do
veçanërisht nëse atë ditë
ndihem mirë me njerëzit dhe veten
më bren përbrenda rënia e gjetheve
veçanërisht gjetheve të rrugëve
atyre të gështenjave./ KultPlus.com

Poezi nga Nâzım Hikmet

Ditët sa vijnë e gjymtohen,
shirat janë në të zbrazur,
dera ime, deri në fund ty të pret e hapur..

Pse mbete kaq vonë???

Në sofrën time ka speca, bukë e kripë,
Në një kutruve, verën që ruajta për ty,
E piva deri në gjysmë i vetëm,
duke të pritë…
Pse mbete kaq vonë???

Por ja frutat e mjalta
Qëndrojnë në degë, të pjekura flakë,
Do të binin në tokë,
Nëse do vonoheshe edhe pak!.. / KultPlus.com

Poezi nga Nâzım Hikmet

Shqipëroi: Edon Qesari

Përflaken yjet
dhe ju dua.
Nata hap sytë
dhe ju dua.
Zemrat tona dy njerëz
dhe ju dua
dy njerëz prej nesh.
Dhe sa ju ngjajnë
dhe sa më ngjajnë.
dhe pastaj sa nuk na ngjajnë.
Nga ne më të mirë
nga ne më të vegjël
nga ne më të guximshëm.
Ne jemi goxha më të shtruar se zemrat tona,
më të matur
ndaj rrëmujës më të prirur.
Jemi ne që ushqejmë si dyshime si besëtytni,
për në frikërat dhe ndodhitë
për ne përmallimi.
Dhe jemi sërish ne, në gaz e në dënesë.
Ne pezmatojmë zemrat tona,
tjetër s’dinë veç dashurisë,
Dritë e syve të mi, jeta ime, sulltanesha ime
Unë ju dua.
zonja Pîrâye,
afërmendsh ju dua. / KultPlus.com

Poezi nga Nazim Hikmet

E diela

Sot është e diel
Sot për herë të parë më nxorën në diell,
Dhe për herë të parë në jetën time
U çudita se kaq larg prej meje qenkësh ky qiell.
Kaq i gjerë
Kaq i blujtë
Qëndrova pa lëvizur
Pastaj me respekt u ula në tokë,
Dhe mbështeta shpinën në mur.
Tani s’mendoj më as ahengjet
Tani as lirinë, as gruan time të bukur,
Toka, unë dhe dielli,
jam i lumtur./ KultPlus.com