Në Mars te vitit 2020, përderisa ne po mundoheshim të ambientoheshim me pandeminë, David Hockney publikoi një imazh të dafinave të verdha të ndritshme, të quajtur “Mos harroni se ata nuk mund ta anulojnë pranverën”. Kjo e fundit ofroi një shpërthim optimizmi shumë të nevojshëm, duke na kujtuar të gjithëve se natyra, me ciklet e saj të vazhdueshme të rilindjes dhe përtëritjes, ende mund të ofrojë shpresë, shkruan BBC, përcjell KultPlus.
Hockney e ka vlerësuar prej kohësh botën natyrore, si për frymëzimin e saj estetik ashtu edhe për cilësitë terapeutike: “Ne mund të pasurohemi vetëm duke parë natyrën,” ka thënë ai.
Është një pikëpamje që shumë prej nesh kemi arritur ta përjetojmë pasi kemi bërë shëtitje të gjata për të qetësuar mendjet tona. Është vërtetuar se vetëm 20 minuta në natyrë arrijnë që të ulin stresin te ne, kështu edhe vështrimi i një pikture të natyrës ka po të njejtin efekt.
Kështu që nuk është për t’u habitur që vizitorët janë mbledhur në Hockney – Van Gogh: “Gëzimi i Natyrës” në Muzeun e Arteve të Bukura në Hjuston, ndërsa londinezët po presin me padurim The Hockney’s Mbërritja e Pranverës, e cila hapet këtë javë në The Royal Academy.
Ekspozita, një ri-punim i ekspozitës jashtëzakonisht popullore të vitit 2019 në Muzeun Van Gogh në Amsterdam, eksploron dashurinë e dy artistëve për natyrën, si dhe ndikimin e pagabueshëm që ka Van Gogh te Hockney.
Hockney ka thënë: “Unë gjithmonë e kam gjetur botën mjaft të bukur, vetëm duke e parë atë. Dhe kjo është një gjë e rëndësishme që ndaj me Vincent van Gogh: ne të dy me të vërtetë kënaqemi duke shikuar botën”, përcjell tutje KultPlus.
Ndoshta nuk është për t’u habitur që tema e tyre shpesh mbivendoset.
“Ne kemi një pikturë të bukur nga Van Gogh me disa trungje pemësh, por vetëm pjesën e poshtme të dy trungjeve të pemëve në pyll në pranverë dhe është sikur ai është pothuajse i shtrirë në tokë në pyll dhe para tij është ky qilim i mrekullueshëm i lule të egra, “thotë Dumas.
Hockney hulumtoi të njëjtën temë në monumentin e tij Arritja e Pranverës në Woldgate, East Yorkshire, 2011, në të cilën “gjithçka është zmadhuar me të vërtetë, të gjitha lulet e egra janë vërtet të hedhura në erë”, thotë Dumas. / KultPlus.com
