Etiketë: hoxha

Rihapet ekspozita ‘Quien’ e fotografes Majlinda Hoxha, përfshihen tregime personale të personave të komunitetit LGBTIQ+

Posted on by Kult Plus

12 fotografi që shpalosin jetën e individëve të komunitetit LGBTIQ+ u risollën përmes ekspozitës “Quien”, të realizuar nga fotografja Majlinda Hoxha, më 17 maj, në Ditën Ndërkombëtare kundër Homofobisë, Bifobisë, dhe Transfobisë, shkruan KultPlus.

Ekspozita “Quien” e cila për herë të parë është hapur para dy vitesh në javën e krenarisë në Kosovë, krahas fotografive përfshinte edhe fragmente të tregimeve të personave LGBTI+, në të cilat tregoheshin sfidat, sukseset, vështirësitë e fitoret e individëve të këtij komuniteti.

Fjalimin hapës të kësaj ekspozite e mbajti gazetari Arbër Selmani, ku ndër të tjera shprehu mirënjohje për prezencën e të pranishmëve në hapje të kësaj ekspozite.

“Sot në këtë ditë shumë të veçantë në Ditën Ndërkombëtarë kundër, Homofobisë, Transfobisë dhe Bifobisë e kemi hapur këtë ekspozitë. Faleminderit shumë që keni ardhur dhe keni gjetur kohë. Kjo nënkupton shumë edhe për neve si CEL por edhe për Majlindën” ka thënë Selmani, për ti lënë radhën fotografes Majlinda Hoxha.

Fotografja Hoxha ka thënë se për të ka qenë shumë përvojë me rëndësi procesi i realizimit të kësaj ekspozite, nga ku është njohur nga afër me këto karktere si dhe me përvojën e tyre personale si persona të komunitetit LGBTI.

 “Ka qenë shumë me rëndësi për mua për shkak të personazheve dhe karaktereve që i kam takuar për të hyrë në jetën e tyre, e për të kapur momente të rëndësishme të jetës së tyre. Në atë kohë ka qenë një perspektivë tjetër, kurse sot e shoh më me shumë rëndësi për shkak se para 5 vitesh nuk kam qenë nënë, ndërsa tani jam. Kjo ekspozitë ka ardhur për fëmijët e së ardhmes për të qenë të lirë, me qenë kush janë” ka thënë fotografja Hoxha e emocionuar.

Ndërsa pjestari i CEL Kosova, Blert Morina ka thënë se ideja e kësaj ekspozite ka ardhur si nevojë që të shihet qartë jeta në baza ditore e personave të këtij komuniteti, jeta e të cilëve nuk dallon asgjë nga ajo e çdo individi të kësaj shoqërie.

“Kjo ekspozitë ka qenë e shfaqur edhe para dy vitesh gjatë javës së krenarisë. Sot shënojmë Ditën Ndërkombëtare të Homofobisë dhe Transfobisë. nga ajo që kemi vërejtur gjatë diskutimit sidomos këto dy vitet e fundit për gjuhën e urrejtjes mjaft të përhapur si nga institucionet ashtu edhe nga shoqëria, e kemi pa të arsyeshme edhe një herë për ta rikthyer në skenë dhe me pa edhe një herë persona të tjerë nga afër portretizimin e personave LGBTI, në kuptimin që përmes kësaj ekspozite shihet qartë jeta në baza ditore e personave të ndryshëm që i përkasin komunitetit LGBTI. Kjo ka qenë ideja jonë që edhe një herë ta ftojmë publikun nga afër për të parë se si e zhvillojnë  jetën personat LGBTI në baza ditore në kuptimin që nuk dallon asgjë nga përditshmëria e çdo individi që është pjesë e kësaj shoqërie”, ka thënë Blert Morina nga CEL Kosova duke shpjeguar më tej idenë e realizimit të kësaj ekspozite.

“ Është një eksperiencë e paharruar. Unë e kuptoj që shpesh herë thuhet se ku janë ata persona, ku gjenden personat LGBTI, ku gjenden ata persona dhe përse nuk po i shohim në domenin publik. Ideja jonë është që përmes ekspozitave derisa të kemi hapësira të sigurta që personat LGBTI me u ndi rehat për të dal të paktën, me i përafëru përmes fotografive dhe me u familjarizu me persnat LGBTI”, ka thënë Morina.

Ai më tutje e dha edhe mesazhin e tij në Ditën Ndërkombëtare të Homofobisë për të qenë më pak diskriminues dhe paragjykues për secilin pjestar të shoqërisë.

“Sot është Dita Ndërkombëtare kundër homofobisë dhe Transfobisë dhe këtë vit motoja është “Barazi për të gjithë” prandaj mendoj që çdo njëri në këtë shoqëri mendoj që mund të luaj një rol duke i përfshirë të gjithë, duke mos qenë diskriminues dhe paragjykues por thjesht duke i lënë të tjerët të jetojnë ashtu siç  duan vetë”.

Ndërsa vizitori i ekspozitës “Quien” Ismail Cakolli- Semi ndau përshtypjet e tij për fotografitë dhe rrëfimet e personave të komuintetit LGBTI të përfshira në këtë ekspozitë.

“Është gjithmonë kënaqësi me qenë pjesë në ekspozitat që Majlinda i ekspozon. Pa dyshim është njëra prej fotografeve më të mira që kemi. Këto histori- karaktere po më pëlqejnë shumë që i ka përzgjedhur që t’i shfaqë sot në ekspozitë ku tregon atë luftën e vet, gjendjen e vet shpirtërore emocinale por në anën tjetër tregojnë sfidat me të cilat ballafaqohemi  ne si pjesëtar të komunitetit dhe si artistë pjesëtarë të kësaj shoqërie. Të gjitha  fotografitë janë të veçanta dhe është e rëndësishme që ne si komunitet por edhe si shoqëri për të pasur ekspozita të këtij lloji më shpesh, ku ekspozohen pjestarë të komunitetit të sferave të ndryshme”, është shprehur Semi.

Vizitori Cakolli e përfundoi fjalimin e tij me një mesazh për shoqërinë në përgjithësi.

“Jeto dhe lejoi të tjerët të jetojnë! Të respektojmë hapësirën private të tjetrit, dëshirat e  tjetrit derisa nuk ndërhyjnë në anën personale të askujt. Thjesht ka ardhur një kohë që duhet ta lejojmë me jetu tjetrin duke mos ndërhyrë në jetën e tij, nuk jemi ne askush për me ja ndalu tjetrit ose me i tregu se si duhet jetuar” është shprehur Cakolli./ KultPlus.com

‘Kur e përcolla ylberin, ktheva hyra n‘odë’ (VIDEO)

Posted on by Kult Plus

Nazmie Hoxha është një nga zërat e rrallë që u dëgjua mjaft shumë në vitet 1970-2000. Si fëmijë i pëlqente interpretimi dhe me hyrjen në shkollën e mjekësisë, si pjesë e aktiviteteve të lira fillon ta realizojë edhe dëshirën fëminore për të interpretuar.

Muzikantët e kohës e shihnin si këngëtare me perspektivë dhe i hapen dyer e inxhizimit të këngëve të saja në RTP. Ndër këngët më të njohur të saj kanë qenë “Si dukat i vogël” je dhe “Oj zogo dhe disa të tjera”. Nazmia vdiq më 5 maj 2007 ndërsa u varros në Prishtinë.

Ky zë ka sjellë edhe një nga këngët më të njohura shqiptare “Kur e përcolla ylberin”. KultPlus ju sjellë sot interpretimin e mahnitshëm të kësaj kënge.

17 vite nga vdekja e këngëtares së shquar shqiptare, Nazmie Hoxhës

Posted on by Kult Plus

Nazmie Hoxha lindi më 25 tetor 1952 në Gjonaj të Hasit të Prizrenit dhe vdiq më 5 maj 2007 në Prishtinë.

Nazmie Hoxha ishte këngëtare e popullarizuar e muzikës popullore shqiptare në vitet 1970-2000. Si fëmijë i pëlqente interpretimi dhe me hyrjen në shkollën e mjekësisë, si pjesë e aktiviteteve të lira fillon ta realizojë edhe dëshirën fëminore për të interpretuar. Aty futet në Shoqërinë Kulturo Artistike të qytetit dhe fillon karrierën e saj. Me këngën “Ylli i bardhë, djalë i dashur”, Nazmia paraqitet para publikut në një koncert në Prishtinë.

Nga këtu, muzikantët e kohës e shihnin si këngëtare me perspektiv dhe më këtë i hapen dyer e inxhizimit të këngëve të saja në RTP. Këngët e para të transmetuara në mjetet mediatike pos këngës së përmendur ishin dhe “Qetësia e lartë mbretëron mbi ne”, “Sa më shpejt ma vure këmbën”. Me kalimin kohës bënë inxhizimin e këngëve edhe me shoqëri të tjera artistike në Kosovë si b.f. me shoqërinë “Emin Duraku” të Zhurit, “Kastrioti” të Ferizajit por edhe si soliste e RTP-së. Nga viti 1972 është si pjesëmarrëse e rregullt e festivaleve të organizuara në nivel të Kosovës. Po ashtu Nazmia merr pjesë në shfaqjet e ndryshme të organizuara jashtë vendit nga shoqatat e ndryshme kulturore të Kosovës.

Më 8 mars 2003, stacioni televizi RTV 21, transmeton një intervistë biografike të Nazmijes dhënë Florim Kelmendit për programin e rregullt të natës së shtunë, programit “Në orët e vona”.

Ndër këngët më të njohur të saj kanë qenë Si dukat i vogel je dhe Oj zogo dhe disa të tjera. Nazmia vdiq më 5 maj 2007 në orën 19, ajo u varros në Prishtinë. /KultPlus.com

Handan Hoxha, tenistja e parë shqiptare

Posted on by Kult Plus

Handani kujton se ka qënë shumë e vogël për të fiksuar moshën se kur ka luajtur për herë të parë tenis. Me një raketë të sajuar vetë dhe me një top, ajo mban mend se luante papushim vetëm në oborrin e shtëpisë së vjetër, një vilë tipike borgjeze e viteve ‘30, në zonën pas televizionit shqiptar, në kryeqytet.

Handan Hoxha ka qenë vetëm 15 vjeçe kur i ati, një burrë i shkolluar, me 4 gjuhë të huaja, nëpunës në bankën tregtare, njeri shumë modern për kohën, e regjistron pa të keq në fushën e parë të tenisit që u hap në vitin 1942. Megjithëse kohë lufte kujton Handani, Sali Nallbani, një i ri tiranas i martuar me një italiane, kthehet nga Italia dhe ndërton vetë një fushë tenisi në zonën e Shallvareve. Të gjithë ata që shkonin për të luajtur tenis ishin një grup djemsh të shkolluar në shkollat më të mira të Europës. Midis tyre ishte edhe Handani, tenistja e parë shqiptare, aktualisht 85 vjeçe. Ajo pranon të ndajë me ne historinë e jetës së saj.

Rrëfimi
Handani e ka të vështirë të sjellë në mendje sesi ishte fiksuar pas tenisit dhe sesi kishte dëgjuar për herë të parë rreth këtij sporti. Por tregon se ajo ishte e magjepsur pas sporteve në tërësi, sepse luante edhe volejboll edhe sporte të tjera. Ndoshta, kujton ajo më vështirësi, ka dëgjuar rreth tenisit në radio, në stacionet italiane. “Unë luaja gjithë ditën në oborrin e shtëpisë dhe në rrugicën e lagjes. E dëgjonim shumë radion, e mbanim gjithë kohës te stacionet italiane dhe unë s’e di sesi më është fiksuar tenisi. Por mbaj mend që luaja gjatë gjithë ditës dhe i thoja babait, që kam shumë qejf të mësoj të luaj tenis.
Në vitin 1942, kthehet në Tiranë Sali Nallbani. Me iniciativën e tij dhe me forcat e veta ai hap një fushë tenisi. Mbaj mend që babai na erdhi një ditë nga puna dhe më thotë: Handan do të çoj të luash tenis. Unë gati sa s’fluturova nga gëzimi. Babai ishte njeri shumë modern dhe s’pyeti njeri po më dërgoi. Sali Nallbani u gëzua aq shumë që ekipit të tij iu shtua një vajzë, femër saqë nuk më mori asnjëherë para dhe unë luaja të paktën dy orë në ditë pa paguar asgjë!! “Të gjithë ata që merreshin me tenis në atë kohë ishin djem dhe burra, që kishin ardhur nga jashtë shtetit. Ishin të shkolluar në shkollat më të mira të Europës. Ishin, si të thuash, pjesë e elitës së shoqërisë shqiptare!”, – tregon Handan Hoxha, emri i së cilës në arabisht do të thotë njeri i qeshur dhe optimist. Dhe me të vërtetë, Handani e reflekton më së miri këtë natyrë në karakterin e saj; rrezaton e gjitha me at buzëqeshjen e saj, veçanërisht ky rrëfim që e ka kthyer shumë vite pas, e ka mbushur të terën plot nostalgji.

E motra e saj, Suzi, na tregon se emrat ua ka vendosur gjyshi i tyre, Asaf Hoxha, një jurist i diplomuar në Turqi, një prej themeluesve të shkollës së parë shqipe në qytetin e Gjirokastrës, qytet i origjinës së tre motrave Hoxha. Suzan Hoxha është edhe hartuesja e librit të parë të solfezhit në Shqipëri. Ajo tregon se e motra e saj, Handan theu një tabu në Tiranën e viteve ‘40. Ishte e para femër që mori mësime tenisi dhe arriti madje të dalë edhe kampione në kampionatin e parë të zhvilluar në ato vite. “Pas Handanit u regjistruan edhe vajza të tjera, si Safete Beshiri, Lule Bishqemi e Vjollca Greblleshi. Kjo bëri që ndeshjet e tenisit të ndiqeshin jo vetëm nga meshkujt, por edhe nga femrat, pasi kështu u thyen shumë akuj…”, – tregon motra më e vogël, Suzi. Nerimani, motra tjetër e familjes Hoxha e diplomuar për rusisht, plotëson duke treguar se kampion për meshkujt në tenis në at kohë doli Isuf Vrioni. Ajo tregon se pas vitit 1944, kohë në të cilën Shqipëria u çlirua dhe u vendos regjimi komunist, tenis luante edhe Ministri i Arsimit i kohës, Sejfulla Malëshova. “Mbaj mend që Sali Nallbani, kur luante me Malëshovën i hidhte topa të lehtë dhe e linte që ky të fitonte. Por kur Malëshova luante me motrën tonë, kjo e fundit e rrihte gjithmonë dhe tregon se sa pak dinte ai nga tenisi”, – tregon Nerimani.

Gjyshi ynë kishte mbaruar shkollën e lartë për jurist në Turqi, vinte nga familje e pasur dhe shkolloi edhe babain në Janinë në shkollën “Zosimea”. Prej kësaj, por edhe prej librave që fshehtas siguronte gjyshi, babai ka qenë ndër mësuesit e parë në Gjirokastër. Ish-diktatori e përmend edhe në kujtimet e tij, që mësimet e para i ka marrë prej babait: “Mësues të parë kishim njëfarë Vehip Hoxha, që ishte djali i Asaf efendiut, kadi, njeri i mësuar shumë. Ata rrinin afër shtëpisë sonë, ishim edhe nga një soj. Se ku e kishte mësuar shqipen zoti Vehip, nuk e di, por sigurisht nga abetaret e Stambollit dhe vjedhurazi. Në atë kohë zoti Vehip ishte djalë i shkathët, me iniciativë dhe çapërxhi. Kishte dëshirë të madhe të na mësonte”, siç shkruan fjalë për fjalë. Mandej, babai u zhvendos në Korçë ku punoi si drejtor banke gjatë viteve ’30, më pas erdhi në Tiranë si nëpunës i lartë në Bankën Kombëtare, ku ishte përgjegjës i Thesarit.

Ne mësonim gjuhë të huaja me mësues privatë, shkonim gjithnjë për pushime, luanim sport. Handani ka qenë shumë e mirë në tenis, e para femër shqiptare që e ka ushtruar këtë sport, stërvitej më Sali Nallbanin. Vetëm atë ëndërr kishte, që të bëhej tenistja më e mirë dhe të përfaqësonte vendin e saj nëpër gara ndërkombëtare. Por, përveç kësaj, luante edhe basketboll, volejboll, ping-pong. Aq sa vëllai ynë sajoi një fushë të vogël ping-pongu që e vumë në oborrin e shtëpisë.

Tenisi ende edhe sot konsiderohet si sporti i shtresave të larta, jo të gjithë e luajnë. Kuptoni që njerëzit përreth babait ishin të gjithë aristokratë, edhe ata që luanin tenis po ashtu. Asgjë s’i pengon në këto kohëra, por fakti që nuk e bëjnë, do të thotë diçka. Të gjithë kanë luajtur qoftë edhe një herë basketboll apo volejboll, tenis jo. Duke qenë të rrethuar gjithnjë nga njerëz të tillë, nuk ndihej se bënim ndonjë të “pabërë”. Natyrisht që mund të kishte ndonjë rast që i çonte fjalë babait se ç’ishin gjithë këto lukse që po na mësonte, por ai ishte krejt indiferent. Babai ynë ishte “modernisimo” (nga italishtja, shumë modern) nxiton të shtojë Handani, meqenëse biseda ishte fokusuar te sporti, e vetmja pikë ku indiferentizmi i saj, tashmë edhe prej moshës, ngacmohej.

Tre motrat e pandara, një jetë në shoqëri të njëra-tjetrës. 30 vite e 6 muaj i përjetuan në internim. Diktatura do t’u rrëmbente gjithçka, shtëpi e çifligje. Asnjëra prej tyre nuk u martua kurrë. Jetojnë prej 23 vitesh, që kur u kthyen nga fshati Savër i Lushnjës, në apartamentin e pallatit që u ndërtua në tokën e vilës së tyre të dikurshme, që babai kishte ndërtuar.

Fuqitë i kanë të pakta, dëshirën për t’u rikthyer në kohët e liga, po ashtu. Megjithatë, pas shumë këmbënguljesh, sidoqoftë, rikthehen edhe një herë në ato vite që tashmë u shfaqen mjegullt, sepse datojnë që në kohën e Zogut, kur jeta e tyre ishte e ndritur. Pyetjeve u përgjigjet kryesisht më e madhja, Suzi. Në rast se nuk e ka dëgjuar mirë, Nermini ndërhyn t’ia përsërisë edhe një herë. Ndërsa Handani rri thuajse pa folur në kolltukun e saj të rehatshëm. Gjallërohet vetëm kur fjala shkon te sporti, kryesisht tenisi, dashuria e saj e parë dhe e vetme.

Burimi: “Koha Jonë” nga Eljona Ballhysa & “Panorama” viti 2013 / ALVA – V. D./ KultPlus.com

Ekspozita ‘Dreams Within a Dream’ e artistit Nazmi Hoxha, Rama: Piktura atipike që kanë evoluar

Posted on by Kult Plus

“Dreams Within a Dream“ titullohet ekspozita e artistit të mirënjohur, Nazmi Hoxha, e cila u çel sot në Qendrën për Hapje dhe Dialog (COD) në Kryeministri.

Në ceremoninë e hapjes së ekspozitës ishte i pranishëm edhe kryeministri Edi Rama.

Në fjalën e tij Rama tha se “është kënaqësi e emocion si një mik i hershëm por edhe si një ndjekës nga të parët të Nazmiut të cilin edhe pse kam qenë i gjatë edhe kur isha më i vogël në një moshë ku distanca në moshë është shumë më e ndjeshme sesa distanca në moshë sot me dikë, që është disa vite më i ri ose disa vite më i vjetër”.

“Më vjen keq që sot mungon këtu një njeri, i cili ka qenë energjia që na bashkonte me Nazmiun dhe ka qenë një militant i flaktë i artit të Nazmiut, Agim Rada që e kujtoj me shumë nostalgji dhe pse është ndarë nga jeta jo prej shumë kohësh. Jam i bindur që është një mungesë që të gjithë ne bashkë pavarësisht se kemi secili dhe secila vendin tonë këtu nuk e kompensojmë në raport jo thjesht me Nazmiun si person, por në raport me artin e Nazmiut”, theksoi Rama.

Më tej kryeministri Rama foli për artin në pikturë të Nazmi Hoxhës.

“Për të folur për artin e Nazmiu nuk është lehtë. Është një pikture atipitike, e cila ka evoluar duke ruajtur atë brumin e vet të parë. Por për ata që nuk i kanë parë punët e tij nç të shkuarën mund të them vetëm që ato kanë qenë përgjithësisht sipërfaqe që në një distancë prej disa metrash dukej se ishte një sipërfaqe e njëjtë, por duke afruar zbuloje përmes detajesh shumë delikate një majë mali një pemë, një dhi, një kalë e me radhë. E në atë kohë, kjo është arsyeja pse ju bëra përshkrimin e punëve sepse dua në njëfarë mënyrë të sjell këtu Gim Radën. Në atë kohë në shtëpinë e Agim Radës ndodhej koleksioni më i madh të punëve të Nazmiut që ishin të varura nëpër muret e shtëpisë nga të katër anët”, theksoi Rama.

Rama u shpreh se “Nazmiu pas një periudhe të shkurtër në Shqipërinë e çliruar apo të ri pushtuar nuk e di, u largua dhe sot vjen për herë të parë pas shumë vitesh me një koleksion punësh të krijuara në një studio në shtëpinë në Amerikë e cila në njëfarë mënyre është një shtëpi ku ai ka mbledhur mesa duket nga pikturat të gjitha ato që ka marrë nga fëmijëria, të gjitha ato që ka marrë nga vendlindja e tij dhe pastaj i ka vendosur me durim dhe ditë për ditë nëpër telajot e tij”.

“Personalisht për një periudhë kohe isha i shkëputur nga vazhdimësia e krijimtarisë së tij dhe me shumë dëshirë dhe me shumë kuriozitet jam rivënë në kontakt pas disa kohesh dhe besoj që kjo rivënie në kontakt do t’i japë të gjithë atyre që e kanë ndjekur më parë pikturën e Nazmiut kënaqësinë e të rivënit në lidhje me një artist të rrallë, me një piktor me një gjuhë shumë të veçantë, me një mënyrë të të parit të sipërfaqes, të ngjyrave, të formave atipike dhe mbi të gjitha me një konservues shumë xhenuin të ajrit dhe të formacionit koloristik të vendlindjes së vet”, theksoi Rama.

“Nazmi, të falënderoj shumë për ardhjen këtu dhe për bujarinë me të cilën i ofrove kësaj hapësire pikturat e tua. Hapësira, ke të drejtë është e bukur nga pikëpamja e asaj që ofron për pikturën. Shpresoj që në fund fare të kthehesh i pasuruar nga kjo prekje e Shqipërisë edhe më shumë dhe pastaj më vonë, në të ardhmen të kemi mundësi të shohim të tjera krijime ne atë dhomën e kyçur të kujtimeve dhe të ëndrrave të tua”, tha Rama.

Piktori Nazmi Hoxha falënderoi Kryeministrin Rama për mbështetjen për hapjen e kësaj ekspozite.

Drejtoresha e Agjencisë për Dialog dhe Bashkëqeverisje, Eridana Çano tha se “arti i Nazmi Hoxhës nuk mund të kufizohet vetëm nëpërmjet një zhanri të vetëm. Ai është mjeshtër i kompozimeve, i peizazheve, i nudove dhe i portreteve, të cilat të bëra bashkë sjellin një dëshmi të shkathtësisë dhe të thellësisë së tij si artist, pjesëza të ndryshme ëndrrash brenda një ëndrre të madhe arti. Me një zotësi të jashtëzakonshme, ai i vesh veprat e tij me një mantel të mistershëm. I papërkufizuar në gjininë e pikturës, gjithmonë në kërkim të mistikes dhe të të qenit i veçantë në shprehinë e tij artistike, Nazmiu bën një kapërcim horizontal në artin e tij, që pas ikjes në Amerikë dhe jetesës atje”.

“Mënyra e jetesës dhe e gjithë dinamika se si funksionon qyteti i Nju-Jorkut ku ai jeton, reflektohet te cikli i pikturave “Blinds”, të cilat përbëjnë një pikëpamje unike për llojin e pikturës së tij, duke përfshirë elemente më moderne (vertikalizimin dhe vezullimin e xhamave të ndërtesave, udhëkryqet e rrugëve dhe dinamikës të zhvillimit urban), duke eksperimentuar me ngjyrën dhe formën, me një zhvendosje drejt abstraksionit, përdorimit më ekspresiv të ngjyrës dhe një qasje më të lirë e më dinamike ndaj kompozimit”, tha Çano.

Ekspozita e veçantë prej 123 punimesh vjen për publikun shqiptar e konceptuar si “ëndrrat brenda një ëndrre”. Ajo është e shtrirë nëpër të gjitha hapësirat e COD-it dhe synon të kapsulojë thelbin e veprës së Nazmi Hoxhës, mikrokozmosin e tij, ku pasioni dhe përkushtimi luajnë një rol të rëndësishëm në format se si ai shprehet. Pikturat e Nazmiut nuk janë vetëm përvoja pamore; janë dialogë me shikuesin, që ofrojnë një vështrim në shpirtin e artistit dhe në kujtesën kolektive të një kulture. Trashëgimia e tij i përket bukurisë, emocioneve dhe kërkimit të paepur të së vërtetës artistike.

Nazmi Hoxha lindi në Tropojë të vjetër, më 15 tetor, 1955. Pasi mbaroi shkollën 8-vjeçare në qytetin e Bajram Currit, fitoi konkursin në liceun artistik “Jordan Misja”, Tiranë, dega pikturë. Pas përfundimit të liceut, në vitin 1979 vazhdon “Akademinë e Arteve të Bukura”, Tiranë. Më pas, ai emërohet “Mësues  vizatimi” në shkollën 8-vjeçare të Tropojës së vjetër deri në 1984. Në vitin 1985-1987, punon me grupin e punës për ngritjen e muzeut “Bajram Curri”. Nga ky vit, emërohet “Mësues vizatimi” në fshatin Llugaj të rrethit Tropojë deri në vitin 1989. Në vitin 1990-1992 kalon në krijimtari të lirë, vendim ky i marrë nga “Lidhja e Shkrimtarëve dhe Artistëve”. Në vitin 1993 fillon punë në RTV Tiranë, te “Filmi Artistik” si piktor, pastaj si drejtor i “Filmit Artistik dhe Dokumentar”.

Në vitin 2001 punon në kompaninë e sigurimeve “SIGAL” si piktor i reklamave dhe në 2003-shin, në Qendrën Shqiptare për të Drejtat e Njeriut. Në vitet 2006-2007 punon në Postën Shqiptare, në “Sektorin e Pullës”. Në vitin 2008 fiton Lotarinë Amerikane dhe që atëherë jeton në Amerikë.

Aktiviteti artistik: viti 1981: ekspozita e parë vetjake në qytetin e Bajram Currit; viti 1987: ekspozitë  vetjake në Pallatin e Kulturës, Tiranë; viti 1990: promovon ekspozitën në Lidhjen e Artistëve dhe Shkrimtarëve, Tiranë; viti 1991: ekspozitë vetjake në Galerinë e Arteve Figurative; viti 1992: ekspozitë vetjake në Muzeun Kombëtar, Tiranë; viti 1995: ekspozitë vetjake në Galerinë e Arteve, Tiranë; viti 1996: ekspozitë vetjake në Qendrën Ndërkombëtare të Kulturës, Tiranë; viti 2005-2006: dy ekspozita të tjera në Galerinë e Arteve, Tiranë.

Çmimet e fituara: 1987, çmimi “Piktori më i mirë i vitit”, akorduar nga Këshilli Qendror i Rinisë; 1988, “Çmimi i dytë Kombëtar”, akorduar nga Këshilli Qendror i Rinisë; “Çmimi i tretë kombëtar në peizazh”, me rastin e 40-vjetorit të Çlirimit të Atdheut; 1989, “Çmimi i tretë në gazetari”, organizuar nga gazeta “Drita”; 2007, titulli “Ambasador i Paqes”, akorduar nga forumi “Imazh Media” si piktori i vitit.

Nazmi Hoxha jeton sot në SHBA dhe ushtron aktivitetin e tij artistik me ekspozita vetjake dhe në grup.

Ekspozita “Dreams Within a Dream” e Nazmi Hoxhës do të qëndrojë e hapur deri më 10 maj./atsh/KultPlus.com

‘Po shkon goca me korrë n’arë’ nga repertori i Nazmie Hoxhës (VIDEO)

Posted on by Kult Plus

Nazmie Hoxha lindi më 25 tetor 1952 në Gjonaj të Hasit të Prizrenit dhe vdiq më 5 maj 2007 në Prishtinë.

Nazmie Hoxha ishte këngëtare e popullarizuar e muzikës popullore shqiptare në vitet 1970-2000. Si fëmijë i pëlqente interpretimi dhe me hyrjen në shkollën e mjekësisë, si pjesë e aktiviteteve të lira fillon ta realizojë edhe dëshirën fëminore për të interpretuar. Aty futet në Shoqërinë Kulturo Artistike të qytetit dhe fillon karrierën e saj. Me këngën “Ylli i bardhë, djalë i dashur”, Nazmia paraqitet para publikut në një koncert në Prishtinë.

Ndër këngët më të njohur të saj kanë qenë Si dukat i vogel je dhe Oj zogo, Shtrona moj nuse shtrona, Bubullimë ke shkëmbi i Kavajës etj.

KultPlus sot ju sjell këngën “Po shkon goca me korrë n’arë”:

‘Shtrona moj nuse’ nga zëri i paharruar i Nazmie Hoxhës (VIDEO)

Posted on by Kult Plus

Nazmie Hoxha është një ndër interpretueset e këngës së mirëfilltë shqipe, e cila u dëgjua mjaft shumë në vitet 1970-2000.

Ushtrimin e këtij profesioni Nazmie Hoxha e filloi  me hyrjen në shkollën e mjekësisë, si pjesë e aktiviteteve të lira të cilat realizoheshin për të rinjtë në atë kohë.

Muzikantët e kohës e shihnin si këngëtare me perspektivë dhe i hapen dyer e inxhizimit të këngëve të saja në RTP. Ndër këngët më të njohura të saj kanë qenë “Si dukat i vogël” je dhe “Oj zogo dhe disa të tjera”. Nazmia vdiq më 5 maj 2007, ndërsa u varros në Prishtinë.

KultPlus ju sjell sot këngën “Shtrona moj nuse” të interpretuar nga zëri i saj i ëmbël:

Drejtori i Policisë me video: Kështu grupi terrorist bënte ushtrime taktike operative për sulme

Posted on by Kult Plus

Pamje të reja që paraqesin përgatitjet e anëtarëve të grupit terrorist të udhëhequr nga Milan Radoiçiq u prezantuan sot në një konferencë për media nga ministri i Punëve të Brendshme, Xhelal Sveçla dhe drejtori i Policisë, Gazmend Hoxha.

Pamjet u siguruan nga dronët që Policia i konfiskoi pas sulmit terrorist në Banjskë të Zveçanit. Në pamje, përfshihen regjistrime që nga 2 shtatori, ku grupi terrorist po stërvitej në Kopaonik, raporton Gazeta Express.

Më 2 shtatror, drejtori i Policisë tha se kishin bërë “testimet e veshjeve”.

“Një tentativë për të përdorur pajisje të veçanta për të mos vërehen nga dylbitë dhe kamerat e dronëve”, tha ai.

Më tej, Hoxha tregoi se pamjet tregojnë edhe “ushtrime taktike operative për sulme”.

“Ndahen në disa grupe dhe në drejtime të ndryshmne, janë të pajisur me armë të gjata. Grupi simulon sulmin dhe simulohen po ashtu edhe plagosjet e anëtarëve të grupit terrorist”, tha ndër tjerash drejtori i Policisë.

Ai tha gjithashtu se në videot e siguruara shihen 2 mjete të blinduara të Serbisë “të cilat janë në posedim të forcave ushtarake dhe forcave speciale të Serbisë”.

Hoxha tha se “plani është përgatitur ashtu që për çdo sulm ka pasur armatim të veçantë, special dhe njerëz të trajnuar e ekspertë ushtarakë”./GazetaExpress/KultPlus.com

‘Xhamadanin kuq si gjaku’ (VIDEO)

Posted on by Kult Plus

Naile Hoxha e lindur në Shkodër 31 dhjetor 1934, ka qenë një ndër këngëtaret që kanë interpretuar muzikë popullore shqipe ndër vite, shkruan KultPlus.

 Për artin e fruar gjatë karrierës së saj muzikore ajo u dekorua me Urdhërin “Naim Frashëri”  dhe më 1976 me titullin “Artiste e Merituar”.

Disa nga këngët më të suksesshme të saj që kanë pasur sukses jo vetëm në Shqipëri, ishin “Xhamadanin kuq si gjaku”, “Moj e mir synin larush”, “Djal i dashtun”, “Seç po fryn fllad pranvere”, janë disa nga këngët e saj të cilat kanë pasur më së shumti sukses.

Këngëtarja shkodrane ishte pjesë e Ansamblit të Këngëve dhe Valleve Popullore të Shqipërisë. U nda nga jeta më 29 gusht 2016.

Ajo vdiq më 29 gusht 2016/

KultPlus ju sjell interpretimin e saj me këngën “Xhamadanin kuq si gjaku”:

Xhamadanin kuq si gjaku
Kuq si gjaku

x2

Ta qendisa prej meraku

x2

Dil në derë të tshikoj pak
Ta qendisa për merak
Sa ta shoh si trrin në shtat
Hajde djalo të rrimë pak x3

Fije fije me gajtan
Me gajtan

x2

Ojna ojna për sevdan

x2

Dil në derë të tshikoj pak
Ta qendisa për merak
Sa ta shoh si trrin në shtat
Hajde djalo te rrimë pak x3

Pejn me kokrra
Mbush me ar, mbush me ar

x2

Per at djal ziliqar

x2

Dil në derë të shikoj pak
Ta qendisa për merak
Sa ta shoh si të rri në shtat
Hajde djalo të rrim pak x3

Altin Hoxha, skulptori nga Mallakastra që kthen gurët në vepra arti

Posted on by Kult Plus

Ministri i Brendshëm, Taulant Balla ndau sot historinë e suksesit të skulptorit Altin Hoxha, i cili nga Mallakastra, pas disa vitesh në emigrim, është kthyer në vendlindje dhe merret me gdhendjen e gurëve, duke i kthyer ato në vepra arti.

Altini shprehet mjaft i kënaqur që artin e tij tashmë e ushtron në vendlindje dhe ndjehet shumë i vlerësuar.

Ai thekson se merret me punime guri. Dhe e ka nisur si profesion ën vitin 2001-2002 dhe e ka mësuar nga babai i tij.

“Si profesion e kam nisur në vitin 2001-2002. Pikënisja e këtij profesioni ka qenë që kur kam pasur babanë punonjës në një monument kulture, në Bazilikën e Ballshit”, thekson ai./atsh/KultPlus.com

‘Oj Zogo jelek me vija’ (VIDEO)

Posted on by Kult Plus

Nazmie Hoxha është një nga emrat më të popullarizuar të këngës së mirfilltë shqipe, shkruan KultPlus.

Ajo ka lindur në Gjonaj të Hasit(Prizren). Karrierën e saj muzikore e filloi në vitet e 70-ta, fillet e së cilës ishin nga koha kur ajo ndiqte mësimet në shkollën e mjeksisë.

Disa prej këngëve të cilat Nazime Hoxha i interpretoi ndër vite janë: ‘Qetësia e lartë mbretëron mbi ne’, ‘Sa më shpejt ma vure këmbën’, ‘Si dukat i vogel je‘ ‘Jam bandill’, ‘Shtrona moj nuse, shtrona’, ‘Kanarinë’, ‘Fusha e Korabit’ dhe ‘Bota zunë e flasin’ etj.

KultPlus, në kujtim të kësaj këngëtareje të shquar ju sjell tekstin dhe këngën ‘Oj zogo’:

Oj zogo jelek me vija,(2x)

A i ke pa shoqet e mija,a i ke pa.
A i ke pa shoqet e mija.

Tu’j gjendis o nder nje hije,
Tu’j bo gati per nusrie. (2x)

Oj fellenze,
Oj fellenze,fellenze e malit,oj fellenze.(2x)
A i ke ba,
A i ke ba çorapet e djalit,a i ke ba.
A i ke ba çorapet e djalit.

I kam ba,
I kam ba i kam çendis e, lule-lule i kam ujdise. (2x)

Hajde nuse,
Hajde nuse dale ngadale,(2x)
Ka shum kohe qe te pres me ardhe. (2x)

Hidhet vallja,
Hidhet vallja ore-ore,
Nusja jone si lule bore. (2x)

‘Bota zunë e flasin’ (VIDEO)

Posted on by Kult Plus

Nazmie Hoxha ishte këngëtare e popullarizuar e muzikës popullore shqiptare në vitet 1970-2000. Ajo ka lidur më 25 tetor 1952 në Gjonaj të Hasit të Prizrenit dhe vdiq më 5 maj 2007 në Prishtinë.

KultPlus ju sjell këngën ‘Bota zunë e flasin’:

Bota zu e flasin
Keq per ne te dy
Nuk mendoj per veten mi goce
Me vjen keq per ty

O nuk mendoj per veten goce
Me vjen keq per ty

Ref…
Qoft mallku sahati i shkret
Qe u morrem vesh
Un ta shkela kamen mi goce
Ti zune me qesh x2

O vjen me gaz o ky behar
O na u ndezen zemrrat zjarr
Seç na zu maraku mi goce
S’me ke s’te kam faj x2

Ti nuk je fajtore
Mos t’vjen keq per mu
Ç’desha un i mjeri mi goce
Me ty me u ngatrru

O ç’desha un i mjeri mi goce
Me ty me u ngatrru

Ref…
Qoft mallku sahati i shkret
Qe u morrem vesh
Un ta shkela kamen mi goce
Ti zune me qesh x2

O vjen me gaz o ky behar
O na u ndezen zemrrat zjarr
Seç na zu maraku mi goce
S’me ke s’te kam faj x2/KultPlus.com

‘Një lulishtë me trëndafila, është parajsa e vërtetë…’

Posted on by Kult Plus

Nazmie Hoxha është një ndër këngëtaret më të njohura të muzikës së mirëfilltë shqipe. “Si dukat i vogël je”, “Oj zogo”, “Shtrona moj nuse, shtrona”, “Bota zunë e flasin” janë disa këngë të saj, të cilat e bënë të paharrueshme këngëtaren edhe pas vdekjes, shkruan KultPlus.

KultPlus ju sjellë këngën dhe tekstin ‘Një lulishtë me trëndafila’, është parajsa e vërtetë:

Nji lulishtë me trandafila
Asht parajsa e vërtetë aman aman

Asht parajsa e vërtet

Ky asht vend ku knojnë bilbilat
Flakë ç’u dogj arshiku i shkretë x2

Vetë më the more xhanan
N’atë lulisht jetë ta çojmë aman aman

N’atë lulisht jetë ta çojmë

Mos më len kshtu pa derman
Se gjithë jetën nuk do t’rrojmë x2

Maraku është një shkëndij
Djeg si dielli në qershor aman aman

Djeg si dielli në qershor

Këtë sevda kush ma din
Shpirtin tem o ja jap në dor x2/ Kultplus.com

‘Bubullin te Shkëmbi i Kavajës’

Posted on by Kult Plus

Nazmie Hoxha është një ndër këngëtaret më të njohura të muzikës së mirëfilltë shqipe. “Si dukat i vogël je”, “Oj zogo”, “Shtrona moj nuse, shtrona”, “Bota zunë e flasin” janë disa këngë të saj, të cilat e bënë të paharrueshme këngëtaren edhe pas vdekjes, shkruan KultPlus.

Më poshtë gjeni tekstin dhe këngën ‘Bubullin te Shkëmbi i Kavajës’:

O bubullin
Ke Shkomi i Kavajes o
Ç’ju dogj shpija
Hajde fukarajt e

Ç’ju dogj shpija
Hajde fukarajt

O shkoni merrni
Huten e dajes o
Ta vras beun
Ke Shkomi i Kavajes

Ta vras beun
Ke Shkomi i Kavajes

O ti mre bej o mre
Prej Shijaku
Dil aty o
O ku derdhet gjaku

Dil aty o
O ku derdhet gjaku

O dil aty o mre
Mun ne fush
T’i puqim hutat
Hajde gush o per gush

T’i puqim hutat
Hajde gush o per gush

O djal i ri o
Te keqen nona mre
Vrave beun
Aty mun o ke thona

Vrave beun
Aty mun o ke thona

O s’me vjen keq o
Se u vrave vet e
Se vrave beun
Oh me dyzet vet

Se vrave beun
Oh me dyzet vet/KultPlus.com

‘Oj zogo jelek me vija, a i ke pa shoqet e mija…’ (Video)

Posted on by Kult Plus

Nazmie Hoxha ishte këngëtare e muzikës popullore shqipe, e cila lindi në Gjonaj të Prizrenit, më 25 tetor të vitit 1952, shkruan KultPlus.

Antarësimi në Shoqërinë Kulturo-Artistike të Prizrenit, ishte hapi bazë për karrierën e saj, në muzikën popullore.

‘Ylli i bardhë, djalë i dashur’, ishte kënga e parë me të cilën Hoxha u paraqit para publikut në një koncert në Prishtinë. Nga këtu, mori pëlqimin e këngëtarëve të kohës, të cilët e shihnin si këngëtare me perspektivë, dhe më këtë i hapen dyert e incizimit të këngëve të saja në RTP. 

‘Qetësia e lartë mbretëron mbi ne’, ‘Sa më shpejt ma vure këmbën’, ishin këngët e para të saj, të cilat u transmetuan në media.

Dhe nga viti 1972, Nazmie Hoxha ishte pjesëmarrse e rregullt në festivale të ndryshme që organizoheshin gjatë asaj kohe në Kosovë. Po ashtu, ajo mori pjesë edhe në organizime të ndryshme jashtë vendit.

‘Si dukat i vogël je’ dhe ‘Shtrona moj nuse, shtrona…’, ndër të tjera janë këngët e saj më të famshme.

Ajo vdiç më 5 maj 2007 në Prishtinë./KultPlus.com

https://fb.watch/jE2i-64nsM/