Poezi nga Rumiu
Përktheu: Ilir M. Breca
Kush po’j folë fjaltë me gojën tem?
Ton ditën mendoj për kit sen, tani natën e thom:
“Prej kahit jom ardhë dhe ça jom t’u bo?”
Idenë s’e kom!
Veç e di: Shpirti jem osht prej tjetërkahit.
Jom i sigurt,
dhe un synoj m’u kthy atje.
E pijavnja jem ka nisë në ni kafe tjetër.
Kur un t’jem kthy prap n’at vend
Oh atëherë, do t’jem tonsisht i pjekun.
Ndërkohë
Unë jom si ni zog prej ni kontinenti tjetër, ulun n’kit far kafazi.
Dita po vjen kur un do t’fluturoj,
por kush osht qitash, n’veshtë e mi qi p’e ngon zanin tem?
Kush po’j folë fjaltë me gojën tem?
Kush osht ka kqyrë me sytë e mi?
Ça o shpirti?
S’muj m’u nalë t’u pytë!
T’kisha mujtë me pi bile ni gërrç prej ni xhevapi
Kisha me ikë prej kti burgu pijanicash
Un, s’kom ardhë ktu me miratimin tem dhe as s’mujë
me lanë ktuhën n’at mnyrë!
Kushdo që m’ka pru mu ktu,
duhet me m’marrë e me m’kthy n’shpi!
Kjo poezi.
Un kurr s’e di ça kom thanë.
s’e boj hesapë
Kur jom jashtë prej t’thanunës t’saj
Besomë që jom shum i qetë dhe rrallë foli n’fun t’funit.
Na e kena ni bure t’madhe me venë por asni gotë.
Por na jem rahat.
Çdo sabah
na ndriqojmë dhe n’mramje na ndriqojmë prap.
Ata thojnë që për neve s’ka shpresë. Me hak e kanë!
Por na jem rahat. / KultPlus.com
