“Na kanë bërë të besojmë se dashuria, ajo e vërteta gjendet vetëm një herë në jetë dhe në përgjithësi para moshës 30 vjeç, nuk na kanë thënë që dashuria nuk ka kohë e nuk mbërrin në një moment preciz.
Na kanë bërë të besojmë se secili prej nesh është gjysma e një portokalli e se jeta ka kuptim vetëm kur arrijmë të gjejmë gjysmën tjetër. Nuk na kanë thënë se kemi lindur Të Plotë e që asnjë në jetën tonë nuk meriton të mbajë mbi supe përgjegjësinë për të kompletuar atë që na mungon: rritemi me veten. Nëse jemi në shoqëri të mirë është thjesht më e këndshme.
Na kanë bërë të besojmë në një formulë të quajtur “dy në një”, dy njerëz që mendojnë njësoj, që veprojnë njësoj e që vetëm kjo mund të funksiononte. Nuk na kanë thënë se vetëm duke qenë individ me personalitetin tënd, të lejon të kesh një marrëdhënie të shëndetshme.
Na kanë bërë të besojmë se martesa është domosdoshmëri e se dëshirat jashtë saj duhen shtypur. Që ekziston një formulë e vetme për lumturinë, e njëjta për të gjithë ata që dalin jashtë kësaj janë të dënuar të margjinalizohen.
Nuk na kanë thënë se këto formula nuk funksionojnë dhe e tjetërsojnë njeriun. Nuk na kanë thënë se askush nuk do na i tregonte të gjitha këto. Secili nga ne do ti zbulojë vetë. Dhe kështu kur të duash vetveten, do jesh po aq i lumtur e do mund të duash dikë tjetër”. / KultPlus.com
Artikull i New York Times, 23 qershor, 1981, i titulluar “Chapman, në gjyq me dyer të mbyllura, pranon fajësinë për vrasjen e Lennon-it”, përkthyer në shqip nga Albanian Post.
…
Mark David Chapman, dje pranoi fajësinë për vrasjen e John Lennon-in, të kryer dhjetorin e kaluar, jashtë apartmentit ku jetonte 40 vjeçari i Beatles-ave.
Zakonisht, i pandehuri që pranon fajësinë për vrajse ka përballë një dënim maksimal me 25 vite burg. Sidoqoftë, në këmbim të lutjes së z. Chapman ndaj Gjykats Supreme Shtetërore të Manhattan – një lutje e bërë kundër këshillave të avokatëve të tij në një procedurë të mbyllur në sallën e gjyqit – Drejtori i Detyrës Dennis Edwards Jr premtoi se dënimi nuk do të kalonte me mbi 20 vjet burgim.
Chapman do të dënohet me 24 gusht. Akuzat se Z. Chapman qëlloi Z. Lennon për vdekje pak para orës 11 të natës, dhjetorin e kaluar, kur muzikani dhe gruaja e tij Yoko Ono, ishin duke u kthuar prej inçizimeve muzikore, kishin qenë të padiskutueshëm ndërsa avokatët u mblodhën në gjykatë dje në mëngjes.
Mosmarrëveshja për Pasojat.
Sidoqoftë, prokuroria dhe mbrojtja kanë pasur mospajtime mbi pasojat ligjore të shtënies me armë. Prokuroria kishte marrë pozicionin se Z. Chapman kishte “kishte kryer një ekzekutim të qëllimshëm, të paramenduar të John Lennon-it, me gjakftohtësi, qetësi dhe veprim të parallogaritur në vrasjen e Z. Lennon, duke e qëlluar disa herë me një pistoletë të kalibrit 38”.
Mbrojtja kishte mbrojtur pozicionin se Z. Chapman ishte “deluzional dhe psikotik” dhe kishte për qëllim të dëshmonte se devijimi mendor i Z. Chapman e kishte penguar atë të ishte i vetëdijhëm ose kuptonte se çfarë kishte bërë atë natë.
Përzgjedhja e jurisë do të kishte filluar, kur në vend të kësaj Gjykatësi Edwards urdhëroi mbylljen e sallës së gjyqit. Personat e vetëm të pranishëm ishin avokatët e Z. Chapman, Jonathan Marks dhe David L. Suggs; dy anëtarë të zyrës së Prokurorit të Rrethit të Manhattanit, Allen F. Sullivan dhe Kim Hogrefe; gjyqtari dhe personeli tjetër i gjykatës. Ai i tërhoqi avokatët.
Në procedim të akuzës, i pandehuri 26-vjeçar tha se ai kishte refuzuar përpjekjet e avokatëve të tij për të shkuar në gjyq për të dëshmuar se ai nuk ishte përgjegjës për krimin “për shkak të sëmundjes mendore ose defektit”.
Ajo që ndodhi në sallën e mbyllur të gjykatës u rindërtua më vonë nga bisedat me ata që kishin qenë të pranishëm dhe nga shënimet e stenografit të gjykatës.
Chapman iu bënë një seri pyetjesh nga gjykatësi dhe Z. Sullivan se si e kishte vrarë z. Lennon. Në një moment, kur Z. Sullivan e pyeti pse kishte përdorur plumba të zgavërt, Z. Chapman raportohet të jetë përgjigjur: “Për tu siguruar për vdekjen e Lennon”.
Para se të merrej një vendim për të pranuar pranimin e fajësisë, kjo ishte bashkëbisedimi, që tregohet më poshtë, siç u regjistrua nga stenografi i gjykatës, dhe që u zhvillua midis z. Sullivan dhe z. Chapman:
SULLIVANI: Ky është vendimi juaj? CHAPMAN: është vendimi im dhe vendimi i Zotit. SULLIVANI: Kur thoni se është vendim i Zotit dhe unë e pyes atë me këshillë pasi që përfaqësime të caktuara më janë bërë nga Z. Marks, a keni dëgjuar ndonjë zë në të vërtetë në veshët tuaj?
SULLIVANI: Ndonjë zë i dëgjueshëm? CHAPMAN: Jo, zotëri. SULLIVANI: Para se të merrni këtë vendim, a keni bërë ndonjë lutje? CHAPMAN: Po, një numër lutjesh.
SULLIVANI: Pasi u lutët, a arritët të kuptonit nga Zoti që duhet të deklaroheni fajtor? CHAPMAN: Po, ishte udhëzimi i tij, urdhër prej tij. SULLIVANI: A është kjo realizim që keni arritur brenda vetes, i frymëzuar mbase nga Zoti? CHAPMAN: Jo, ndjeva se ishte Zoti që më thoshte që të pranoja fajin, dhe pastaj duke kërkuar me vendimin tim nëse do të bëja atë që Zoti donte të bëja ose nëse do të bëja atë që doja të bëja, vendosa të ndjek udhëzimin e Zotit.
SULLIVANI: A do të thoni në këtë kohë që kjo lutje është rezultat i vullnetit tuaj të lirë? CHAPMAN: Po.
Kur salla e gjyqit u hap për publikun në 10:45 në mëngjes, Gjykatësi Edwards njoftoi se Z. Chapman ishte deklaruar fajtor.
I pandehuri kishte veshur pantallona të errëta dhe një këmishë blu të errët, poshtë së cilës ishte një jelek antiplumb që ishte furnizuar nga Departamenti i Korrektimit. Ai herë pas here bisedonte butë me avokatët e tij gjatë kësaj pjese të seancës gjyqësore.
Ai gjithashtu pohoi me kokë në mënyrë disa herë, me sa duket në miratim, kur Gjykatësi Edwards tha se “Vendimi përfundimtar i deklarimit të fajësisë nuk është ai i avokatit, por i klientit”.
Sipas avokatëve dhe personelit të gjykatës, Gjykatësi Edwards kishte vendosur të mbyllte sallën e gjyqit “për të mbrojtur të drejtat e të pandehurit”.
Mbrojtja kishte ngritur pyetje nëse Z. Chapman ishte i aftë të merrte vendim racional në lidhje me pranimin e fajësisë. Avokatët më vonë shpjeguan se gjyqtari kishte frikë se nëse ai vendoste të mos pranonte pranimin e fajit, pasi i kishte bërë z. Chapman pyetje specifike në lidhje me krimin e tij, çështja e mbrojtjes do të ishte paragjykuar.
Duke përshkruar procedimin e mbyllur, Z. Sullivan tha për të pandehurin: ”Ai ishte në rregull dhe vigjilent. Ai foli me një zë të vendosur dhe të qartë. Ai ishte shumë i përgjegjshëm për veten e tij”.
Sullivan tha gjithashtu se Z. Lennon kishte qenë “njëri prej të shënjestruarëve” që Z. Chapman kishte ndërmend t’i vriste. I pyetur për motivin e Z. Chapman, ndihmësi i avokatit të rrethit u përgjigj: “” Nëse do të kishte pasur një gjyq, unë jam aq i sigurt sa mund të jem që do të kishim provuar se në thelb ai donte të tërhiqte vëmendjen tek vetja, për t’i bërë njerëzit të shihnin se sa i rëndësishëm ishte. Ai në thelb po kërkonte famë”.
Gjykatesi Edwards urdhëroi që Departamenti i Provës ta shqyrtonte z. Chapman në psikiatri si pjesë e hetimit të tij para vuajtjes së dënimit.
Marks tha se ai priste që seanca e dënimit të ishte “në një farë kuptimi një gjykim mbi çështjen e vetme në këtë çështje, gjendjen e tij mendore”. Ai tha se ndoshta do të paraqiste psikiatër dhe psikologë të cilët do të dëshmonin për mbrojtjen në gjyq. Dëshmia e tyre në seancë, tha ai, nuk do të ketë që Z. Chapman të deklarohet “jo i përgjegjshëm” por të bindë gjyqtarin të japë dënimin minimal prej 15 vjetësh të përjetshëm. / KultPlus.com
”I just shot John Lennon” (”Sapo kam qëlluar John Lennon”), ishin fjalët të shqiptuara me ton të ftohtë dhe cinik, më 8 dhjetor 1980, nga Mark David Chapman, i cili i dha fund jetës së ish-Beatles.
Lennon kishte mbushur 40 vjeç vetëm dy muaj më parë, më 9 tetor.
Dhe 40 vjet më parë vdekja e tij tronditi botën dhe veçanërisht një brez, e cili ishte rritur duke u ushqyer me idealet e paqes, që gjithashtu frymëzoi albumin e tij më të suksesshëm ”’Imagine”’ (1971), kënga me të njëjtin titull i të cilit u shndërrua në një himn ndërkombëtar të pacifizmit.
Natën e 8 dhjetorit 1980, Lennon ishte në shoqëria e bashkëshortes, Yoko Ono, pasi të dy po ktheheshin në banesën e tyre, brenda ndërtesës ”Dakota”, përballë njërës prej hyrjeve në Parkun Qendror, në rrugën 72.
Atë mëngjes fotografja e famshme e portreteve, Annie Leibovitz kishte qenë në shtëpinë e çiftit për të bërë një set fotografik për kopertinën e revistës ”Rolling Stone” dhe kishte realizuar foton e famshme në të cilën Lennon krejtësisht i zhveshur përqafon dhe puth Onon, e veshur plotësisht në të zeza.
Rreth orës 22:50, Chapman u afrua në hyrje të ndërtesës ”Dakota”.
Pas hyrjes së Lennon me Ono, ai nxori një pistoletë të kalibrit 0,38 milimetra dhe gjuajti me pesë fishekë.
Katër prej tyre kapën Lennon në shpinë, ndërsa një shpoi aortën. Ish-Beatle mezi shqiptoi fjalën ”Më qëlluan…”, para se të ndërronte jetë.
Ai u dërgua menjëherë nga një patrullë policie në spitalin ”Roosevelt”, ku u shpall i vdekur në orën 23:15.
Në 1969 Lennon kishte thënë se ”nuk kam frikë të vdes”.
Sidoqoftë, 40 vjet më vonë, miti i John Lennon vazhdon të frymëzojë brezat.
Ai mbetet një nga ikonat më të fuqishme ndonjëherë prodhuar nga kultura popullore, një njeri që falë muzikës dhe angazhimit për paqen ndryshoi botën.
Këtë vit, për shkak të pandemisë, nuk pritet të ketë ceremoni përkujtimore në Nju Jork për 40-vjetorin e zhdukjes së ”yllit” Lenon. /os/ KultPlus.com
Një album i nënshkruar nga John Lennon pak orë para se të vritej pritet të tërheqë miliona dollarë kur të dalë në ankand.
Ylli i Beatles nënshkroi një kopje të Double Fantasy për vrasësin e tij, Mark David Chapman, pak para se të pushkatohej dhe të vritej në moshën 40 vjeç, më 8 dhjetor 1980.
Ditën e vdekjes së tij, John nënshkroi një kopje të albumit në rreth 5:00 për tifozin e tij tani 65-vjeçar të burgosur Mark, para se të goditej me plumba të shumtë në 10:50 pasdite të njëjtën natë, dhe u shpall i vdekur 10 minuta më vonë .
Tani albumi i nënshkruar do të dalë në ankand ku pritet të shitet për 2 milion dollarë./ KultPlus.com
Ylli i ndjerë muzikës rok, John Winston Lennon sot do të shënonte 80 vjetorin e lindjes.
Muzikant anglez i zhanrit rok, tekst-shkrues, autor, dhe aktivist për paqe që ka marrë famë në mbarë botën si njëri nga anëtarët themelues të “The Beatles”, pas një ndërprerje pesë-vjeçare nga muzika dhe syri i publikut, bashkë me grupin bënë një rikthim me albumin e tyre “Double Fantasy”, por brenda disa javësh nga rishfaqja e tyre, Lennon u vra në mbrëmjen e 8 dhjetorit 1980 nga Mark David Chapman, një tifoz i njëhershëm i “The Beatles”, i zemëruar dhe xheloz për karrierën e vazhdueshme të John, i cili qëlloi fatalisht Lennon katër herë në pjesën e prapme jashtë ndërtesës së tij të banesës, The Dakota, ndërsa Lennon po kthehej në shtëpi. Brenda disa minutash pasi u qëllua, John Lennon ishte i vdekur në moshën 40 vjeçare. Vdekja e tij e dhunshme ishte një fund i papritur dhe tragjik i jetës së një këngëtari dhe muzikanti të talentuar që donte të bënte një ndryshim në botë.
Lajmi i vrasjes së Lennon tronditi publikun, ndërsa zhyti në pikëllim njerëz nga mbarë bota. Që nga vdekja e tij ka pasur shumë memoriale në nderim të tij dhe edicione të interpretimit të muzikës së tij, ndërsa këngët e tij ende frymëzojnë adhuruesit e tij dhe muzikantët modern.
Po ju sjellim sot një fjalim të John Lennon-it:
“Na kanë bërë të besojmë se dashuria, ajo e vërteta gjendet vetëm një herë në jetë dhe në përgjithësi para moshës 30 vjeç, nuk na kanë thënë që dashuria nuk ka kohë e nuk mbërrin në një moment preciz.
Na kanë bërë të besojmë se secili prej nesh është gjysma e një portokalli e se jeta ka kuptim vetëm kur arrijmë të gjejmë gjysmën tjetër. Nuk na kanë thënë se kemi lindur Të Plotë e që asnjë në jetën tonë nuk meriton të mbajë mbi supe përgjegjësinë për të kompletuar atë që na mungon: rritemi me veten. Nëse jemi në shoqëri të mirë është thjesht më e këndshme.
Na kanë bërë të besojmë në një formulë të quajtur “dy në një”, dy njerëz që mendojnë njësoj, që veprojnë njësoj e që vetëm kjo mund të funksiononte. Nuk na kanë thënë se vetëm duke qenë individ me personalitetin tënd, të lejon të kesh një marrëdhënie të shëndetshme. Na kanë bërë të besojmë se martesa është domosdoshmëri e se dëshirat jashtë saj duhen shtypur. Që ekziston një formulë e vetme për lumturinë, e njëjta për të gjithë ata që dalin jashtë kësaj janë të dënuar të margjinalizohen.
Nuk na kanë thënë se këto formula nuk funksionojnë dhe e tjetërsojnë njeriun. Nuk na kanë thënë se askush nuk do na i tregonte të gjitha këto. Secili nga ne do ti zbulojë vetë. Dhe kështu kur të duash vetveten, do jesh po aq i lumtur e do mund të duash dikë tjetër.”/ KultPlus.com
Vrasësi i yllit John Lennon, Mark Chapman i ka kërkuar falje gruas së tij 40 vite pas krimit.
Atij i është refuzuar për të parën herë lirimin me kusht dhe për përsëritjen e kërkesës do të duhet të presë tani edhe dy vite të tjera. Gjatë seancës dëgjimore, ai tha se e vrau 40-vjeçarin që të fitonte famë dhe shtoi se meritonte dënimin me vdekje.
“E vrava për të fituar famë, ishte një veprim egoist dhe i neveritshëm. Dua të theksoj se më vjen keq për krimin që kam kryer dhe për dhimbjen që kam shkaktuar. Ai ishte njeri familjar, ishte ikonë, ishte jashtëzakonisht i famshëm. Më vjen keq për dhimbjen që i kam shkaktuar gruas së tij. Më rri mendja aty gjatë gjithë kohës”, tha Chapman.
Ai e vrau yllin e “The Beatles” kur ishte 25 vjeç, ndërsa sot është 65 vjeç. Kujtojmë që më 8 dhjetor 1980, Chapman qëlloi me 4 plumba Lennon jashtë apartamentit të tij në New York./tch/ KultPlus.com
Më 9 tetor 1940 lindi në Liverpul një djalë që më pas u bë një legjendë, John Lennon. Yoko Ono dhe ish-“The Beatles” u takuan për herë të parë gjatë një performance të Ono në “Indica Gallery” në Londër, më 9 nëntor 1966. Nisën të frekuentohen dy vjet më vonë. Kjo letër është një dëshmi e vyer e dashurisë së tyre.
“Në 10 vjetët e fundit kemi arritur të kuptojmë se çdo gjë që dëshironim ishte e përkohshme, e mirë apo e keqe, në një mënyrë apo në një tjetër. Vazhduam t’i thoshim njëri-tjetrit se në një nga këto ditë duhet të organizoheshim dhe të dëshironim vetëm gjëra të mira. Më pas lindi fëmija ynë. Ishim shumë të lumtur dhe në të njëjtën kohë ndiheshim shumë përgjegjës. Tani dëshirat tona do të ndikonin edhe mbi të. E ndjemë se kishte ardhur koha mos të debatonim më, por të rishikonim mekanizmat tona të dëshirave, duhej të bënim pastrim me themel në mendjen tonë. Ishte një detyrë e madhe.
Rastiste të gjenim në dollapin e madh të mendjes sonë gjëra që nuk e dinim që i kishim. Duke bërë pastrime, nisëm të vinim re shumë gjëra që nuk rrinin mirë në shtëpinë tonë. Ishte një raft që as nuk duhej të ishte aty fare; një tablo që kishte filluar mos të na pëlqente dhe ishin dy dhoma të zymta që u shndërruan në plot dritë e ajër kur hodhëm poshtë murin që i ndante. Nisëm të pëlqenim bimët dhe të mendosh që në fillim ishim të bindur se ato na vidhnin ajrin. Nisëm të vlerësonim ritmin e shfrenuar të qytetit që zakonisht na bezdiste. Bënim shumë gabime dhe ende bëjmë. Në të shkuarën kemi harxhuar shumë energji për të kërkuar diçka që mendonim se e donim, na kërkonin që të rrezikonim për ta pasur, për të zbuluar më pas që s’e donim fare. Një ditë morëm një rrebesh shiu çokollatash nga njerëz nga e gjithë bota. “Çfarë janë këto gjëra? Ne nuk hamë gjëra të ëmbla. Kush i ka kërkuar”? Sa kemi qeshur! Zbuluam se kur të dy dëshironim një gjë njëkohësisht, realizohej më shpejt.
Filluam gjithnjë e më shumë të dëshironim dhe të luteshim. Gjërat që i kishim dëshiruar në të shkuarën, duke bërë shenjën e paqes, tani i kërkojmë përmes dëshirave. Nuk e bëjmë më sepse kështu është më thjesht. Të dëshirosh është më efikase se të valëvitësh flamuj. Funksionon. Është si magji. Magjia është e thjeshtë, është reale. Sekreti është ta dish që është e thjeshtë dhe jo ta vrasësh me rituale të përpunuara që janë shenjë pasigurie. Kur dikush është i inatosur me ne, i pikturojmë në mendjen tonë një aureolë përreth kokës. Dhe ai ndryshon qëndrim? Epo, s’i dihet. Por, dimë se kur ia vizatojmë aureolën befas na ngjason me një engjëll. Kjo na ndihmon të kemi ndjenja për njerëzit, të kujtojmë se secili ka një mirësi brenda vetes dhe se të gjithë ata që vijnë te ne janë engjëj të maskuar që na sjellin dhurata e mesazhe nga universi. Magjia është logjike. Provojeni ndonjëherë!
Kemi ende shumë rrugë për të bërë. Me sa duket, sa më shumë pastrime bëjmë aq më shpejt funksionon procesi i të dëshiruarit dhe marrjes. Shtëpia tani është bërë shumë e rehatshme. Sean është i mrekullueshëm. Bimët rriten. Macet përkëdhelen. Qyteti shkëlqen, qoftë diell, shi apo dëborë. Jetojmë në një univers shumë të bukur.
Çdo ditë jemi mirënjohës për plotësinë e jetës sonë. Nuk është eufemizëm. E dimë se qyteti, shteti dhe bota po përballen me kohë të vështira dhe mbretëron terrori. Por dielli ende shkëlqen, ne jemi ende bashkë dhe mes nesh mbizotëron dashuria. Po ashtu edhe në qytetin tonë, në vendin tonë dhe në botë. Nëse dy persona si ne jetojnë jetën e tyre siç bëjmë dhe ne çdo mrekulli është e mundur. Është e vërtetë, në këto momente do të bënte punë një mrekulli shumë e madhe. Dua të them, ta vlerësosh kur të ndodh dhe të jesh mirënjohës. Fillimisht manifestohen në formë të reduktuar, në përditshmëri, por më pas rrjedhin si lumenj e oqeane.
Gjithçka do të shkojë mirë! E ardhmja e botës është në duart e të gjithëve ne!
“Ti mund të thuash se jam një ëndërrimtar, por unë nuk jam i vetmi. Shpresoj se një ditë do të na bashkohesh. Dhe bota do të jetojë pastaj si një e vetme.”
“Llogarite kohën tënde përmes miqve që i ke dhe jo përmes viteve. Llogarite jetën përmes qeshjeve dhe jo përmes lotëve.”
“Janë dy forca bazike motivuese: dashuria dhe frika. Kur kemi frikë, ne tërhiqemi nga jeta. Kur jemi të dashuruar, me pasion, ngazëllim dhe miratim hapemi përballë gjithçkaje që na e ofron jeta. Kemi nevojë që fillimisht të mësojm ta duam veten, me të gjithë lavdinë dhe papërsosmërinë tonë. Nëse nuk mund ta duam veten, nuk mund të hapemi plotësisht ndaj aftësisë sonë për t’i dashur të tjerët ose ndaj potencialit tonë për të krijuar. Evolucioni dhe të gjitha shpresat për një botë më të mirë, qëndrojnë mbi guximin dhe vizionin zemër-hapur të njerëzve që e përqafojnë jetën.”
“Kur isha 5 vjeçar, nëna gjithmonë më thoshte se lumturia është çelësi i jetës. Kur shkova në shkollë, ata më pyetën se çfarë dëshiroja të bëhesha kur të rritesha. Unë e shkrova: “I lumtur”. Ata më thanë se nuk e kisha kuptuar detyrën dhe unë ju tregova se ata nuk e kuptonin jetën.”
“Një ëndërr që e ëndërroni i vetëm, është thjeshtë një ëndërr. Një ëndërr që e ëndërroni bashkë me të tjerët është realitet.”
“Jeta është e lehtë, kur e jeton me sy të mbyllur.”
“Në fund gjithçka do të jetë në rregull. Nëse nuk është në rregull, atëherë nuk është fundi.”
“Kur bëni diçka fisnike dhe të bukur dhe askush nuk e vë re, mos u mërzit. Edhe dielli çdo mëngjes e ofron një spektakël të bukur mirëpo prap pjesa më e madhe e audiencë është në gjumë.”
“Zoti është një koncept përmes së cilit ne e masim dhimbjen tonë.”
“Dashuria është një lule që duhet ta lësh të rritet.”
“Jetojmë në një botë në të cilën për të bërë dashuri duhet të fshihemi, përderisa dhuna manifestohet përgjatë gjithë ditës.”
“Ndershmëria ndoshta nuk do të u’a sjell miqt më të mirë, po gjithmonë do t’i sjell ata të duhurit.”
“Nuk ka rëndësi se kë e dashuron, ku e dashuron, pse e dashuron, kur apo si e dashuron. Rëndësi ka që dashuron.”
“Roli im në shoqëri, apo roli i artistit apo poetit në shoqëri është të provojë ta shpreh atë që ne të gjithë e ndjejm. Jo për tu treguar njerëzve se çfarë të ndjejn. Jo si një predikues, jo si një lider, por si një reflektim i gjithë neve.”
“Nëse e dëshiron paqe, nuk do ta marrësh atë me dhunë.”
Grua, e kam vështirë të shprehem, duke u dridhur nga emocionet e përziera, unë jam përgjithmonë borxhli ndaj teje.
Grua, po përpiqem që të shprehem e t’i shpërfaqë ndjenjat e mia dhe falënderimet për ty, ti ma ke treguar kuptimin e suksesit.
Oh, mirë. Sa mirë.
Grua, ti e di mirë që unë jam një vocërrak i fshehur brenda burrit, të lutem shumë mbaje në mend se jeta ime është në duart tua.
Më mbajë në zemrën tënde, grua. Sado qoftë distanca ne s’mund të rrimë larg njëri-tjetrit, në yjet sipër nesh është shkruar kështu.
Oh, mirë. Vërtet shumë mirë.
Grua, të përgjërohem, më lër të të shpjegohem, nuk kam menduar kurrë të të shkaktojë dhimbje apo pikëllim dhe ja ku po ta them përsëri përsëri dhe përsëri:
Unë të dua, sot dhe përgjithmonë, të dua sot e përgjithmonë…
Imagjino sikur të mos ketë parajsë e thjeshtë ta provosh… As ferr poshtë nesh, vetëm qielli përmbi. Imagjino gjithë njerëzit ta jetojnë të sotmen…
Imagjino të mos ketë shtete s’është e vështirë ta bësh, asgjë për të cilën të vrasësh ose të vdesësh, dhe as religjione gjithashtu.. Imagjino gjithë njerëzimin në paqe të jetonte…
Ti… Ti mund të thuash jam një ëndërrimtar por nuk jam i vetmi. Shpresoj që një ditë të bashkohesh me ne, dhe bota të jetë një…
Imagjino të mos ketë zotërime, pyes veten nëse mundesh. Pa nevojë për lakmi apo uri, sall vëllazëria jonë njerëzore… Imagjino gjithë njerëzit ta ndajnë botën, dhe bota të jetë një… /KultPlus.com
John Winston Ono Lennon lindi më 9 tetor 1940. Ishte muzikant anglez i zhanrit rok, tekst-shkrues, autor, dhe aktivist paqe që ka marrë famë në mbarë botën si njëri nga anëtarët themelues të ‘The Beatles’.
Me Paul McCartney, John Lennon formoi një nga partneritetet tekstshkrues më me ndikim dhe më të suksesshëm të shekullit XX. Ai është i renditur nga Billboard si tekstshkruesi i dytë më i mirë pas McCartney.
Ai kishte emrin e presidentit Churchill, një djalë i lindur në Liverpool, në Luftën e Dytë Botërore. Mamaja e tij Xhulia, siç thoshte ai, i jepte arsye për të jetuar. Por, kur prindërit e tij, Xhulia dhe Alfred Lennon u divorcuan, ai shkoi të jetonte me tezen e tij.
Ai ishte me nota të mira në mësime, por me vdekjen e xhaxhait të tij Xhorxh, ai filloi të ndryshonte. Gjatë asaj kohe ai kishte formuar bandën “The QuarryMen” me shokët e tij të fëmijërisë.
E dashura e tij Synthia, më vonë u bë gruaja e tij dhe me të lindi 1 djalë, Xhulianin, (Emri iu vu për nder të nënës së tij, Xhulias, pak kohë pasi vdiq.) Më vonë ai u nda nga Synthia dhe u lidh me artisten japoneze Yoko Ono.
Lennon zbuloi një natyrë rebele dhe të ashpër në muzikën e tij, në film, në libra, në konferenca shtypi dhe intervista. Ai ishte kundërshtues përmes punës së tij si aktivist paqe, së bashku me gruan e tij Yoko Ono. Pas suksesit me ‘The Beatles’, Lennon gëzoi një solo karrierë të suksesshme me albumet si ‘John Lennon/Plastic Ono Band’ dhe ‘Imagine’ dhe këngë të tilla si “Give Peace a Chance” dhe “Imagine”.
Pas një vetë imponimi për të dalë në pension për të rritur djalin e tij Sean, Lennon rishfaqet me albumin ‘Double Fantasy’, por u vra më pak se një muaj pas lëshimit të albumit, album i cili në vitin 1981 fitoi ‘Grammy Award for Album of the Year’.
John Lennon u vra mbrëmjen e së hënës, më 8 dhjetor 1980. Ai u qëllua dhe u vra nga Mark David Chapman në arkën e Dakotës, në Nju Jork.
Lennon sapo ishte kthyer nga Record Plant Studio me gruan e tij, Yoko Ono. Pasi mori katër plagë të mëdha, Lennon vdiq pas mbërritjes në Spitalin Roosevelt. Pak pasi stacionet e lajmeve lokale raportuan për vdekjen e Lennon, turmat u mblodhën në Spitalin Roosevelt dhe përpara Dakotës.
Chapman u deklarua fajtor për vrasjen e Lennon dhe u dënua me burgim për 20 vjet.
Në vitin 2002, të anketuarit në një sondazh të BBC për 100 Greatest Britons votuan Lennon-in të 8-in. Në vitin 2004, revista Rolling Stone e renditi Lennon-in të 38-in në listën e “The Immortals: The Fifty Greatest Artists of All Time” (The Beatles qenë të parët).
Ai gjithashtu u rendit këngëtari i pestë më i mirë i të gjitha kohërave nga Rolling Stone në vitin 2008. / KultPlus.com
“Na kanë bërë të besojmë se dashuria, ajo e vërteta gjendet vetëm një herë në jetë dhe në përgjithësi para moshës 30 vjeç, nuk na kanë thënë që dashuria nuk ka kohë e nuk mbërrin në një moment preciz.
Na kanë bërë të besojmë se secili prej nesh është gjysma e një portokalli e se jeta ka kuptim vetëm kur arrijmë të gjejmë gjysmën tjetër. Nuk na kanë thënë se kemi lindur Të Plotë e që asnjë në jetën tonë nuk meriton të mbajë mbi supe përgjegjësinë për të kompletuar atë që na mungon: rritemi me veten. Nëse jemi në shoqëri të mirë është thjesht më e këndshme.
Na kanë bërë të besojmë në një formulë të quajtur “dy në një”, dy njerëz që mendojnë njësoj, që veprojnë njësoj e që vetëm kjo mund të funksiononte. Nuk na kanë thënë se vetëm duke qenë individ me personalitetin tënd, të lejon të kesh një marrëdhënie të shëndetshme. Na kanë bërë të besojmë se martesa është domosdoshmëri e se dëshirat jashtë saj duhen shtypur. Që ekziston një formulë e vetme për lumturinë, e njëjta për të gjithë ata që dalin jashtë kësaj janë të dënuar të margjinalizohen.
Nuk na kanë thënë se këto formula nuk funksionojnë dhe e tjetërsojnë njeriun. Nuk na kanë thënë se askush nuk do na i tregonte të gjitha këto. Secili nga ne do ti zbulojë vetë. Dhe kështu kur të duash vetveten, do jesh po aq i lumtur e do mund të duash dikë tjetër.”/ KultPlus.com
Imagjino sikur të mos ketë parajsë e thjeshtë ta provosh… Pa ferr poshtë nesh, vetëm qiell mbi ne. Imagjino gjithë njerëzit të jetonin të sotmen..
Imagjino të mos ketë shtete s’është e vështirë ta bësh; asgjë për të cilën të vrasësh ose të vdesësh, dhe as religjion gjithashtu.. Imagjino gjithë njerëzimin në paqe të jetonte…
Ti… Ti mund të thuash jam një utopist/ëndërrimtar por nuk jam i vetmi. Shpresoj që një ditë, ti të bashkohesh me ne, dhe bota të jetë një…
Imagjino pa zotërime, pyes veten nëse mundesh. Pa nevojë për lakmi apo uri, sall vëllazëria jonë njerëzore… Imagjino gjithë njerëzit ta ndajnë botën,
Më 9 tetor 1940 lindi në Liverpul një djalë që më pas u bë një legjendë, John Lennon. Yoko Ono dhe ish-“The Beatles” u takuan për herë të parë gjatë një performance të Ono në “Indica Gallery” në Londër, më 9 nëntor 1966. Nisën të frekuentohen dy vjet më vonë. Kjo letër është një dëshmi e vyer e dashurisë së tyre.
“Në 10 vjetët e fundit kemi arritur të kuptojmë se çdo gjë që dëshironim ishte e përkohshme, e mirë apo e keqe, në një mënyrë apo në një tjetër. Vazhduam t’i thoshim njëri-tjetrit se në një nga këto ditë duhet të organizoheshim dhe të dëshironim vetëm gjëra të mira. Më pas lindi fëmija ynë. Ishim shumë të lumtur dhe në të njëjtën kohë ndiheshim shumë përgjegjës. Tani dëshirat tona do të ndikonin edhe mbi të. E ndjemë se kishte ardhur koha mos të debatonim më, por të rishikonim mekanizmat tona të dëshirave, duhej të bënim pastrim me themel në mendjen tonë. Ishte një detyrë e madhe.
Rastiste të gjenim në dollapin e madh të mendjes sonë gjëra që nuk e dinim që i kishim. Duke bërë pastrime, nisëm të vinim re shumë gjëra që nuk rrinin mirë në shtëpinë tonë. Ishte një raft që as nuk duhej të ishte aty fare; një tablo që kishte filluar mos të na pëlqente dhe ishin dy dhoma të zymta që u shndërruan në plot dritë e ajër kur hodhëm poshtë murin që i ndante. Nisëm të pëlqenim bimët dhe të mendosh që në fillim ishim të bindur se ato na vidhnin ajrin. Nisëm të vlerësonim ritmin e shfrenuar të qytetit që zakonisht na bezdiste. Bënim shumë gabime dhe ende bëjmë. Në të shkuarën kemi harxhuar shumë energji për të kërkuar diçka që mendonim se e donim, na kërkonin që të rrezikonim për ta pasur, për të zbuluar më pas që s’e donim fare. Një ditë morëm një rrebesh shiu çokollatash nga njerëz nga e gjithë bota. “Çfarë janë këto gjëra? Ne nuk hamë gjëra të ëmbla. Kush i ka kërkuar”? Sa kemi qeshur! Zbuluam se kur të dy dëshironim një gjë njëkohësisht, realizohej më shpejt.
Filluam gjithnjë e më shumë të dëshironim dhe të luteshim. Gjërat që i kishim dëshiruar në të shkuarën, duke bërë shenjën e paqes, tani i kërkojmë përmes dëshirave. Nuk e bëjmë më sepse kështu është më thjesht. Të dëshirosh është më efikase se të valëvitësh flamuj. Funksionon. Është si magji. Magjia është e thjeshtë, është reale. Sekreti është ta dish që është e thjeshtë dhe jo ta vrasësh me rituale të përpunuara që janë shenjë pasigurie. Kur dikush është i inatosur me ne, i pikturojmë në mendjen tonë një aureolë përreth kokës. Dhe ai ndryshon qëndrim? Epo, s’i dihet. Por, dimë se kur ia vizatojmë aureolën befas na ngjason me një engjëll. Kjo na ndihmon të kemi ndjenja për njerëzit, të kujtojmë se secili ka një mirësi brenda vetes dhe se të gjithë ata që vijnë te ne janë engjëj të maskuar që na sjellin dhurata e mesazhe nga universi. Magjia është logjike. Provojeni ndonjëherë!
Kemi ende shumë rrugë për të bërë. Me sa duket, sa më shumë pastrime bëjmë aq më shpejt funksionon procesi i të dëshiruarit dhe marrjes. Shtëpia tani është bërë shumë e rehatshme. Sean është i mrekullueshëm. Bimët rriten. Macet përkëdhelen. Qyteti shkëlqen, qoftë diell, shi apo dëborë. Jetojmë në një univers shumë të bukur.
Çdo ditë jemi mirënjohës për plotësinë e jetës sonë. Nuk është eufemizëm. E dimë se qyteti, shteti dhe bota po përballen me kohë të vështira dhe mbretëron terrori. Por dielli ende shkëlqen, ne jemi ende bashkë dhe mes nesh mbizotëron dashuria. Po ashtu edhe në qytetin tonë, në vendin tonë dhe në botë. Nëse dy persona si ne jetojnë jetën e tyre siç bëjmë dhe ne çdo mrekulli është e mundur. Është e vërtetë, në këto momente do të bënte punë një mrekulli shumë e madhe. Dua të them, ta vlerësosh kur të ndodh dhe të jesh mirënjohës. Fillimisht manifestohen në formë të reduktuar, në përditshmëri, por më pas rrjedhin si lumenj e oqeane.
Gjithçka do të shkojë mirë! E ardhmja e botës është në duart e të gjithëve ne!
Yoko Ono, gruaja japoneze e vogël dhe e çuditshme, e veshur me kostumin e saj të zi, e ka “përndjekur” John-in pa reshtur, e ka çuar te heroina, dhe kur marrëdhënia e tyre hyri në krizë, Ono i gjeti John-it një të dashur të re.
Historia që Connolly rrëfen për çiftin e pazakontë të formuar nga Lennon dhe Ono, në biografinë e re, e cila del njëkohësisht me 38-vjetorin e vdekjes së muzikantit të Liverpulit, hedh shumë hije në marrëdhëniet midis tyre.
Yoko “hyri në orbitën e Beatles” pas takimit me John Lennon në Galerinë Indica në Londër. Ishte Dhjetori i vitit 1966. Sidoqoftë, sipas Connolly, takimi nuk ishte aksidental, siç tregon artistja japoneze, por “i organizuar” po nga Yoko, e cila ishte atje për të paraqitur një ekspozitë dhe po kërkonte fonde dhe sponsorë, kërkesë që e realizoi plotësisht me anë të grupit Beatles, në atë periudhë në kulm të famës dhe suksesit, shkruan insajderi.com
Që nga fillimi i karrierës së saj Yoko Ono e kishte kuptuar pushtetin e konjukturave të forta, dhe në veçanti atë të vetë-promovimit, shkruan Connolly. John e ndjente që ylli ishte ajo, ndërsa ai vetë publiku. Nuk kishte takuar kurrë një grua kaq të çuditshme sa Yoko, një grua e cila do kthehej gjithashtu në sifatin e tij letal./KultPlus.com
John Lennon ka ndërruar jetë para rreth 30 vjetëve pas të shtënave me armë zjarri.
Vrasësi i këngëtarit ka shprehur keqardhje pas më shumë se tri dekadave të kaluara nga dita makabre.
“Gjersa çdo vit kalon, ndihem gjithnjë e më shumë i turpëruar”, tha Mark David Chapman pas lirimit me kusht më 22 gusht të këtij viti nga një burg i Nju Jorkut.
Chapman 63-vjeçar ka shërbyer rreth 28 vjet për vrasje të shkallës së dytë gjersa do të mbetet prapa grilave edhe për të paktën dy vjet. Chapman vrau ish-anëtarin e bendit Beatles më 8 dhjetor 1980 pasi shtiu pesë herë në britanikun.
“Unë e gjeta paqen time në Jezusin”, tha Chapman para bordit të lirimit me kusht në vitin 2014 duke shtuar se “Unë e njoh atë, ai më do mua, më ka falur, më ka ndihmuar në jetën time”, shkruan telegrafi.
“Zoti më ka mësuar, koha më ka mësuar, mosha ime më ka mësuar, pjekuria ime, por më vjen keq për veprimet e mia. Më vjen keq për krimin tim”, tha ndër të tjerash./ KultPlus.com
Me fotot e papublikuara më parë dhe me shumë intervista të harruara e të nxjerra nga arkivat, një libër i ri – i publikuar në ditën që do të ishte ditëlindja e 78-të e John Lennonit – mëton të zbërthejë historinë prapa këngës “Imagine”, shkruan Fiona Macdonald, transmeton Telegrafi.
Përfundimisht është himn i paqes; një odë për idealizmin. Por, “Imagine” (Imagjino) është edhe këngë dashurie. Kur ishte kompozuar, në vitin 1971, John Lennon dhe Yoko Ono ishin qe tre vjet bashkë. Ajo u kritikua ashpër nga disa, si një “grua dragua” që kishte shkatërruar martesën Lennonit me Cynthian – dhe, në këtë aspekt edhe grupin The Beatles. Megjithatë, një libër i ri nga botuesi Thames & Hudson sugjeron se Ono ishte keqinterpretuar – madje edhe për meritat për krijimin e këngës. Në një intervistë të vitit 1980, Lennon ka thënë se ai e Ono ishin që të dy përgjegjës për këngën “Imagine”; më 2017 Ono u njoh veç formalisht si bashkautore e këngës ikonike. John and Yoko pranë veprës së George Adamyt (qershor 1970)
Siç rrëfen libri – përmes një koleksioni të rrallë të fotografive dhe të intervistave, bashkë me detajet tjera të bërjes së albumit me të njëjtin titull – Lennoni dhe Ono e frymëzuan njëri-tjetrin që nga takimi i parë.
Në vitin 1966, Lennoni shkoi të shihte një ekspozitë të Onos në Galerinë “Indica” të Londrës. Ai donte të jepte një kontribut në veprën “Hammer a Nail” (Bjeri gozhdës me çekan). Ono ishte e gatshme ta linte. Në një intervistë ajo kishte thënë: “Thash: ‘Në rregull nëse paguan pesë shilingë’. Sepse, mendova që piktura ime nuk do të shitej fare”.
Lennon kishte ide tjetër: “I thash: ‘Dëgjo, po të jap pesë shilingë imagjinarë dhe godite me çekan një gozhdë imagjinare. A është në rregull?’ Dhe, tërë puna shkoi: ‘Imagjino këtë, imagjino atë.’”
Ono përgjigjet: “Imagjino, imagjino. Dhe mendova: ‘Ueh, ja një tip që po e luan lojën e njëjtë si unë’. Isha e tronditur. Thash: ‘Kush është ky?’” Lennon bleu piano të bardhë “Steinway”, si dhuratë për ditëlindjen e Onos (1971)
Ajo nuk e njohu Lennonin: “Kisha dëgjuar për The Beatles, e njihja emrin Ringo. Askush nuk do të më besojë, por kjo ishte kështu. Ringo mbahet mend, sepse Ringo në japonisht i bie mollë. E dija që The Beatles janë fenomen social, por Rock’n’Rolli më kishte anashkaluar.”
Ono i ofroi Lennonit një kthim në art: “Gjithmonë kisha si ëndërr takimin me një artiste me të cilën do të bie në dashuri. Që nga shkolla e artit… Ishte si të gjeja ar apo diçka të tillë.” Teksa e shihte, diçka ndizej në të: “E di ti se kishte një sens humori në punën e saj? Ishte qesharake,” ka thënë ai në një intervistë. “Disa nga punët e saj më bënin të qeshem. Kështu, u interesova sërish për artin, përmes punës së saj.” John and Yoko në dhomën e tyre të fjetjes (gusht 1971)
Një punë e vitit 1964, do të ndihmojë në veçanti për ta krijuar këngën “Imagine”. Libri i Onos, “Grapefruit” (Grejpfruti) ka disa momente që ndikuan te Lennoni. Aty janë vargjet: “Imagjino retë të pikojnë; hape një vrimë në kopsht për t’i futur aty.” “Imagjino ta lësh një peshk të artë të notojë në qiell.” “Imagjino mijëra diej në qiell në të njëjtën kohë.” Pamje nga xhirimet për këngën “Imagine” (1971)
Lennon e pranonte këtë: “Kishte shumë pjesë ku thuhet, ‘imagjino këtë’, ‘imagjino atë… ‘Imagine’ nuk do të ishte bërë pa të. E di se ajo ka ndihmuar në shumë tekste, por nuk isha tamam burrë për t’ia dhënë meritat. Pra, kjo këngë ishte shkruar nga John dhe Yoko. Kënga shpreh atë që unë mësova teksa isha me Yokon dhe ndjenjat e mia për të. Duhej të thuhej ‘Lennon/Ono’ për atë këngë, sepse ajo kontribuoi shumë”. John and Yoko pranë një kabine telefoni në Nju Jork (korrik 1971)
Në këtë libër Ono zbulon se si ata duhej të përballnin një reagim negativ si çift, pavarësisht asaj që dukej kulturë e mendimit të lirë në Londër. “Një energji e re synonte të ndryshonte strukturën klasore në Angli dhe edhe botën”, thotë ajo. “Johni dhe unë u bashkuam në atë atmosferë. Pra, ishim të befasuar se e ashtuquajtura shoqëri hipikësh e asaj kohe, së cilës i përkisnim të dytë, u kthye kundër nesh posa e shpallën bashkimin tonë… Hipizmi i tyre merr fund kur Johni, lideri i tyre, zgjedh për partnere një grua të Orientit. Nuk e kemi kuptuar se kishte kaq racizëm…” Një foto e bërë me Polaroid, ku është Yoko me Andy Warholin
Ono e pranon se ajo ishte pjesë e këngës “Imagine”: “Johni dhe unë u takuam – ai vjen nga Perëndimi e unë nga Lindja – dhe ende jemi së bashku”, tha ajo në vitin 1980. “Kemi këtë njëshmëri dhe ‘e gjithë bota mund të bëhet një’ është ndjenja se të gjithë do të jemi me ngjyra të kombinuara dhe të lumtur së bashku.”
Kënga në një farë mënyre merret me imagjinimin e një bote tjetër, në nivelin e dy njerëzve, por edhe në një kuptim më të gjerë. “George Orwelli dhe gjithë ata njerëz kanë projektuar pikëpamje shumë negative për të ardhmen. Dhe imagjinimi i një projekti është një fuqi e fortë magjike,” thotë Ono. “Kështu është krijuar shoqëria, nga imazhet negative. Prandaj, kemi tentuar të krijojmë një imazh pozitiv i cili, natyrisht, do të krijonte një lloj tjetër të shoqërisë.” “Imagine” – një nga këngët më të suksesshme të Lennonit në solo-karrierën e tij, e cilësuar si nga më të mirat në histori
Lennon i referohej dëshirës së njerëzve për të fluturuar – “e cila ka marrë shumë kohë, por fillimisht duhej dikush ta imagjinonte.” Ai ka thënë kështu: “Bënim – mund ta quani magji, meditim apo projektim i cakut – atë që bëjnë njerëzit e biznesit, që kanë caqet e tyre. Futbollistët i kanë. Ata luten, meditojnë para loje… Njerëzit e projektojnë të ardhmen e tyre. Kështu, ajo që donim të thoshim ishte: ‘Le ta imagjinojmë një të ardhme më të mirë.’”
Ono përshkruan se si ata ndjeheshin për këngën, kur u publikua më 1971: “Të dy e pëlqyem këngën, por nuk e besonim se do të kthehet në këngë të fuqishme, në tërë botën… Ne e bëmë sepse besuam te fjalët dhe se e reflektonte atë që ndjenim.” Yoko te pianoja e saj “Steinway”, në moshën 85-vjeçare
Ndërkaq, sipas Lennonit: “Kënaqësia më e madhe është të bëj një këngë – fjalët dhe tekstet – që do të zgjasin më shumë se dy vjet. Këngët që dikush mund t’i këndojë. Këngët që ndoshta do të më mbijetojnë. Dhe, kjo ma jep kënaqësinë më të madhe.” /KultPlus.com
Yoko Ono lançon një fushatë përkujtimore kushtuar John Lennon në disa data simbolike. Më 9 tetor, në të cilën ish-Beatles do të mbushte 78 vjeç, ajo publikon “Imagine Yoko Ono”, një libër i kuruar prej saj që tregon gjenezën e albumit legjendar “Imagine”.
Më 11 tetor 1971, u publikua një nga këngët më të famshme të të gjitha kohërave. Gjithashtu vjen “Imagine – The Ultimate Collection”, një dalje speciale me diskun origjinal dhe shumë surpriza për tifozët.
“Imagine – The Ultimate Collection” ka tre CD dhe dy Blu-Ray që tregon gjenezën e albumit të dytë solo nga John pas shkrirjes së Beatles. Brenda janë disqet origjinale, pjesa remix pjesët e pabotuara, versionet e para dhe gjithashtu një version i përpunuar.
Për të përfunduar programin e festimeve të Lennon, vetëm për tre ditë nga 9 deri më 10 Tetor në kinematë mund të shihni “Imagine”, filmi i drejtuar në vitin 1972 nga John dhe Yoko, në një version të restauruar me 15 minuta përmbajtje të pabotuar.
Filmi tregon gjenezën e albumit, këngë për këngë, përmes videove muzikore në të cilat, përveç Phil Spector, që ka prodhuar albumin, shfaqen yje si Fred Astaire, George Harrison dhe Andy Warhol.
Pastaj janë edhe filmime në studio me John dhe grupin, me George Harrison, Nicky Hopkins (pianist dhe bashkëpunëtor i Rolling Stones), Alan White (më vonë bateristi i YES) dhe Klaus Voormam (basist, fotograf dhe mik historik i Beatles).
Duke folur për homazhet, Barbra Streisand ka përfshirë një riinterpretim të “Imagine” në albumin e saj të ri, “Walls”, i cili do të dalë më 2 nëntor, shkruan ata./ KultPlus.com
“Na kanë bërë të besojmë se dashuria, ajo e vërteta gjendet vetëm një herë në jetë dhe në përgjithësi para moshës 30 vjeç, nuk na kanë thënë që dashuria nuk ka kohë e nuk mbërrin në një moment preciz.
Na kanë bërë të besojmë se secili prej nesh është gjysma e një portokalli e se jeta ka kuptim vetëm kur arrijmë të gjejmë gjysmën tjetër. Nuk na kanë thënë se kemi lindur Të Plotë e që asnjë në jetën tonë nuk meriton të mbajë mbi supe përgjegjësinë për të kompletuar atë që na mungon: rritemi me veten. Nëse jemi në shoqëri të mirë është thjesht më e këndshme.
Na kanë bërë të besojmë në një formulë të quajtur “dy në një”, dy njerëz që mendojnë njësoj, që veprojnë njësoj e që vetëm kjo mund të funksiononte. Nuk na kanë thënë se vetëm duke qenë individ me personalitetin tënd, të lejon të kesh një marrëdhënie të shëndetshme.
Na kanë bërë të besojmë se martesa është domosdoshmëri e se dëshirat jashtë saj duhen shtypur. Që ekziston një formulë e vetme për lumturinë, e njëjta për të gjithë ata që dalin jashtë kësaj janë të dënuar të margjinalizohen.
Nuk na kanë thënë se këto formula nuk funksionojnë dhe e tjetërsojnë njeriun. Nuk na kanë thënë se askush nuk do na i tregonte të gjitha këto. Secili nga ne do ti zbulojë vetë. Dhe kështu kur të duash vetveten, do jesh po aq i lumtur e do mund të duash dikë tjetër”./ KultPlus.com
Sot janë bërë plot 37 vite që nga vrasja e këngëtarit të madh John Lennon. Por John Lennon la prapa një ndër këngët më të fuqishme që idealizonte një botë në paqe dhe dashuri, shkruan KultPlus.
“Imagine” është një këngë e shkruar dhe interpretuar nga muzikanti anglez John Lennon. Kjo këngë e cila doli në vitin 1971 shënon edhe këngën më të suksesshme të karrierës së tij solo. Ky tekst inkurajon dëgjuesin që të imagjinojë një botë në paqe, pa barrierat e kufijve ose ndarje të religjionit ndërsa kërkon mundësinë që njerëzimi të jetojë i lirë nga pasuria.
Kënga është një nga formulimet më të bukura dhe një zhytje në mendimet e këngëtarit. Kjo këngë fillon fuqishëm qysh me vargun e parë.
Paramendoni se nuk ka qiell
Është e lehtë nëse e provon
Nuk ka ferr poshtë nesh
Mbi ne vetëm qielli
Imagjinoni të gjithë njerëzit
Duke jetuar për sot …
Ai përmes këngës së tij e parashikonte botën si një vend më të mirë. Kjo këngë është një mesazh i fuqishëm politik që mbështetet në melodinë e bukur.
Ju, mund të thoni
Unë jam një ëndërrimtar, por unë nuk jam i vetmi
Shpresoj se një ditë ju do të bashkoheni me ne
Dhe bota do të jetë si një
Është vargu që përmbyll këtë këngë. Rolling Stone e ka renditur këtë këngë në vendin e tretë në listën e “500 këngëve më të mira te të gjitha kohërave”, duke e përshkruar atë si “një himn i përhershëm i ngushëllimit dhe premtimit që na ka shoqëruar hidhërimet më ekstreme, që nga goditja e vdekjes së Lennonit në 1980 deri tek tmerri i papërshkrueshëm i 11 shtatorit./ KultPlus.com
https://www.youtube.com/watch?v=3wsYM1GgQLU
Kjo javë do të shënoj plot 37 vite që kur vrasja e John Lennon tronditi botën. Lennon u qëllua dy herë në shpinë dhe një herë në sup nga Mark David Chapman më 8 dhjetor të vitit 1980, përcjellë KultPlus.
Vrasësi i çmendur kishte takuar Lennon më herët gjatë ditës kur autografoi kopjen Chapman të albumit Double Fantasy. Lennon ishte vrarë tek dera e shtëpisë së tij në ndërtesën e ku ai banonte në Central Park në Nju Jork.
Lennon ka fituar famë botërore si një anëtar i grupit “Beatles” dhe pak para vrasjes së tij, ai ishte duke shijuar një karrierë të suksesshme solo me muzikën dhe gruan e tij, Yoko Ono. Por Chapman ka thënë një bordi të lirimit me kusht që ai “ka një mendje sociopatike” dhe vrau John Lennon sepse donte të ishte i famshëm.
Lajmi i vrasjes së Lennon tronditi publikun, ndërsa zhyti në pikëllim njerëz nga mbarë bota. Që nga vdekja e tij ka pasur shumë memoriale në nderim të tij dhe edicione të interpretimit të muzikës së tij, ndërsa këngët e tij ende frymëzojnë adhuruesit e tij dhe muzikantët modern. Chapman, ndërkohë, tani është 62 vjeç dhe mbetet akoma në burg./ KultPlus.com
Janë gjetur në Gjermani gjërat personale të John Lennon të cilat besohet se i janë vjedhur 11 vite më parë bashkëshortes së tij, Yoko Ono. Në mesin e këtyre gjërave është gjetur edhe ditari i tij personal dhe syzet me kornizë të veçantë, përcjellë KultPlus.
Policia në Berlin ka arrestuar të hënën një burrë i cili është akuzuar për vjedhjen e 100 gjërave që përkisnin këngëtarit të famshëm Lennon, në mesin e këtyre gjërave është i përfshirë edhe një ditar në të cilin Lennon kishte shkruar deri në ditën kur u qëllua dhe u vra në New York më 8 dhjetor 1980, sipas Associated Press.
Të dhënat e vjedhura përfshijnë ditarë, letra, kartolina, foto, e syze të Lennon. Sipas botimit gjerman Spiegel Online, shtëpia e ankandit kishte pranuar këto gjëra me dërgesë, por nuk i ka shitur ato, sepse nuk ishte e bindur se ato ishin fituar ligjërisht.
Prokurorët dhe oficerët e policisë më pas kishin shkuar në qytetin e Nju Jorkut për të verifikuar autenticitetin e gjërave nga e veja e Lennon, Yoko Ono.
“Ajo ndihej shumë e emocionuar dhe ne e pamë rëndësinë që kanë këto gjëra për të dhe se sa e lumtur do të ishte që ato t’i ktheheshin përsëri”, ka thënë prokurorja Susann Wettley./ KultPlus.com
