Poezi nga Sabri Hamiti
Karantina
Ju flisni hani veten rënkoni
Të ligur nga uria e shpresa
Ju plasni vetë vdekjen shumoni
Në plasa të zemrës ndalesa
Rrethuar me male ku plumbi
Lulëzon me kurtha jetime
Ku qeni të zotin e humbi
Përthurni në këngët vajtime
Kullotni ju fushat e mjera
Buzëlagur në krojet me lot
Lumenjtë që i thau vera
Në prag të shtëpisë pa zot
Ju keni si s’kemi mjerimin
Q’e do këtë botë e lirë
Po patët thersar guximin
Çfajsimi ju bën më mirë
Ju luani me zërin me moshën
Që plaku hapësirën me thija
I gjori përkund lëmoshën
Në djep të ëndërrave të tija
Keni ju ashtin lëkurën
Shpirtin në qiellin lotak
Në syrin e verdhë pëlhurën
Dheun të lyer me gjak
Pajtoni kalimin hyjnor
Me shpellën e zezë në gji
Valoin fjalimi paqtor
Mbi trup çarshafi i zi / KultPlus.com
