Presidenti i Republikës së Kosovës, Hashim Thaçi, ka pritur sot kongresistin Eliot Engel, Kryesues i Komisionit për Punë të Jashtme në Kongresin Amerikan.
Thaçi ka shprehur kënaqësinë para kongresistit Engel dhe ambasadorit Kosnett për përurimin e ndërtesës së re të Ambasadës së SHBA-së në Prishtinë, duke e krahasuar momentin e 4 Korrikut 2019 me hapjen e Zyrës Amerikane në Kosovë në vitin 1996.
“Ju jam mirënjohës për angazhimin tuaj personal, prej dekadash, për Kosovën dhe popullin shqiptar në përgjithësi. Është impresive kur e kujtojmë se ku ishim në vitin ‘96 dhe kur e shohim ku jemi sot”, u shpreh Thaçi dhe shtoi se “për këtë jemi mirënjohës përkrahjes së Shteteve të Bashkuara të Amerikës, të gjithë miqve, që na kanë përkrahur gjithë këto vite”.
Kongresisti Engel u shpreh se është i gëzuar që është përsëri në Kosovë, veçanërisht për të qenë pjesë e shënimit të 4 Korrikut me inaugurimin e ambasadës së re amerikane.
Engel, siç njofton presidenca, ka theksuar progresin e madh që Kosova ka bërë në vitet që nga pavarësia dhe ka shprehur shpresën e tij se vendi do të vazhdojë të përparojë në rrugën drejt prosperitetit, demokracisë dhe sundimit të ligjit.
Presidenti Thaçi ftoi kongresistin Engel që të angazhohet që SHBA-ja të mbetet e fokusuar në çështjen e Kosovës deri në përmbylljen e plotë të stories së Kosovës, me konsolidimin e plotë ndërkombëtar të vendit. / KultPlus.com
Ligjvënësi amerikan, Eliot Engel, njëherësh kryetar i Komisionit për Marrëdhënie me Jashtë i Dhomës së Përfaqësuesve, pritet që të qëndrojë sot në Kosovë.
Engel do të marrë pjesë në manifestimet me rastin e ditës së pavarësisë së Shteteve të Bashkuara dhe përurimin e ndërtesës së ambasadës amerikane në Prishtinë.
Gjatë ditës së djeshme, Engel ka qëndruar në Beograd ku ka takuar edhe presidentin Aleksandër Vuçiq, ndërsa është paralajmëruar edhe një vizitë në Luginën e Preshevës.
Në një njoftim të ambasadës amerikane në Beograd, thuhet se ai bisedoi me presidentin serb lidhur me bisedimet me Kosovën, arritjen e paqes dhe qëndrueshmërisë afatgjate në Ballkan dhe vënien e drejtësisë për të gjitha viktimat e luftës në Kosovë.
Ndryshe, Engel njihet si një nga miqtë e mëdhenj të shqiptarëve dhe mbështetës i fuqishëm i zgjidhjes së çështjes së Kosovës. / KultPlus.com
Republika e Kosovës ia ka parë sot edhe një herë sherrin Serbisë. Në Asamblenë Gjenerale të EBU-së të mbajtur në Oslo të Norvegjisë 673 shtete kanë votuar kundër ndryshimeve të Statutit të EBU-së, të cilat do t’i lejonin Kosovës të bëhej anëtare me të drejta të plota në këtë institucion.
Pas këtij votimi, Kosovës i duhet që të presë edhe më shumë për t’u paraqitur në Eurovision.
Pro kanë votuar 400 shtete, ndërsa 113 të tjera kanë abstenuar. Para fillimit të votimit, 17 shtete, përfshirë këtu Greqinë, Qipron, Spanjën dhe Serbinë kanë kërkuar që votimi të bëhej në mënyrë të fshehtë.
Kjo kërkesë ishte miratuar, dhe votimi për kërkesën që të ndryshohet Statuti është bërë në mënyrë të fshehtë, raporton Express.
Siç shkruan mediumi ‘eurovisionfun.com’, ky votim e vendos situatën në një kaos , pasi që Kosova vazhdimisht kërkon që të marrë pjesë në Eurovision.
Sipas tyre e vetmja mundësi për t’i hapur rrugë anëtarësimit të Kosovës, është që Prishtina të zgjidh problemet me Beogradin dhe të fitojë pozitën në Kombet e Bashkuara. / Insajderi / KultPlus.com
Udhëtova rreth njëzet orë nga Japonia në Utah të Amerikës. Qëndrova atje disa ditë dhe për tridhjetë orë të tjera nga Amerika në Prishtinë, në Kosovë. Po, një udhëtim i gjatë. Ndoshta i udhëtova tri të katërtat e botës. Kur aterrova në aeroportin e Nju Jorkut, Xh.F.Kenedi, pashë shumë japonezë që po prisnin të fluturonin për në Tokio. Në udhëtimin nga Nju Jorku në Stamboll kishte prapë disa prej atyre. Por në fluturimin nga Stambolli në Prishtinë, nuk pashë asnjë japonez. Vetëm të moshuar, studentë dhe biznesmenë kishte në aeroplan. Meqë e dinin ku po shkonin dhe çka po bënin, nuk më dukeshin turistë. Për mua që isha një e huaj ata dukeshin se ishin familjarë në mes vete. Në kontrollën e pasaportave zyrtari i aeroportit më shikoi me vëmendje dhe më pyeti “Pse keni ardhur në Kosovë?” Pse jo? Por nuk i thashë ashtu. “Që të realizoj disa hulumtime mbi folklorin e Kosovës, zotëri. Në Institutin Albanologjik.” E kalova kontrollën. E mora valixhen. Isha tepër e lodhur. E kalova derën. Dhe, çka dëgjova? Emrin tim! Sapo dola nga dera shoqja ime nga Instituti erdhi drejt meje! Kë takova së pari në Kosovë? Shoqen time të dashur N, që do ta quaj motra N.
Çka më befasoi së pari?
Qëndrimi im tre javor në Prishtinë kishte filluar. Dita e parë ishte e këndshme. Kisha arritur në mëngjes dhe motra N po më shoqëronte. Malet ishin të gjelbëra, qyteti i vjetër dukej ekzotik, sheshi kryesor ishte plot njerëz, akullorja me shije të mirë, kafeja ishte e lirë edhepse nuk pagova unë por motra N. Por dita e dytë ishte sfiduese. Dëshirova të shkoj në market që të blej banane dhe molla. Sapo dola në rrugë u frikësova nga dy gjëra: qentë dhe makinat. Nuk kisha parë qenë të jetojnë në rrugë prandaj kisha frikë t’i kaloja. Por u mësova me ta pas ditës së parë se dukeshin të kënaqur me jetën e tyre dhe nuk ngacmonin njeri. Në anën tjetër më mori një javë që të mësohesha me trafikun e rënduar. Në Japoni të gjitha rrugët kanë semaforë. Nuk mund të rrezikoja jetën time duke kaluar rrugën me aq shumë makina që kalonin në mënyrë aq agresive. Po mahnitesha kur po shihja sa të guximshëm ishin kënbësorët dhe vozitësit e makinave në Kosovë. Këmbësorët mund të ndalnin makinat duke dalur vetë në rrugë. Vozitësit i binin borisë për t’u ankuar, për të përshëndetur, apo për të komunikuar diçka që unë kurrë nuk e kuptova. Pavarësisht këtyre, vozitësit lehtësisht parkoheshin vertikalisht (njëri pas tjetrit), duke lënë shumë pak hapësirë para dhe pas. Sidoqoftë, pas një jave e mësova si ta kaloja rrugën. A doni ta dini si? Prisja që dikush të afrohej për të kaluar rrugën dhe e ndiqja atë person nga pas deri në anën tjetër të rrugës. Zgjuarësi! Trafiku pa semafor në fillim më befasoi, por e mbijetova.
Si ishte të jesh një japoneze në Kosovë?
Shumë burra me mjekra dhe gra të veshura me rroba të modës. Kjo ishte përshtypja ime e parë në këtë qytet. Grupe burrash duke pirë kafe, duke shëtitur në rrugë dhe duke biseduar me njëri tjetrin me zë të lartë. Gratë të veshura me ngjyra të hapura, me pantollona të ngushta, xhaketa të shkurtëra e grim të kujdesshëm. Më vonë vërejtja se kishte edhe burra pa mjekra e gra me veshje të përdishtme, por ajo ishte përshtypja ime e parë. Ndoshta ngaqë u ndjeva e pasigurtë midis këtyre njerëzve që nuk dukeshin si unë apo si babai im. Kur shkoja në ndonje restaurant, kudo, madje edhe në rrugë, grupe të njerëzve më shihnin, ndoshta ngaqë u dukesha ndryshe. Natyrisht ata nuk mund të më dallonin nëse isha japoneze apo kineze. S’ishte me rëndësi. Ndihesha pak e frikësuar të isha e vështruar në çdo moment. Pas dy javësh u mësova me këtë situatë. Ndonjëherë madje edhe e shijoja. Do të dëshiroja t’ju dukesha më e bukur se ndoshta unë isha japonezja e parë që shihnin. E kujtoj kur isha në të njëzetat dhe pata shkuar në Texas. Para disa dekadave, po ju them. Pata shkuar në restaurant. Njerëzit ishin kuriozë, në veçanti fëmijët. Një vajzë e vogël i pati thënë së ëmës diçka në gjuhën e vet dhe ajo u duk e turpëruar. Kur familja e saj po largohej vajza e vogël erdhi te unë dhe më dha një sheqerkë. Unë u lumturova. I thashë “Gracias” – e vetmja fjalë që dija në spanjisht. Oh më lini t’ju them e vetmja fjalë e imja në shqip është “Fermendele” (Faleminderit). Fjalë e mirë, apo jo?
Çka lexova së pari në Kosovë?
Na ishte njëherë një grua e moshuar që e mbante një gjarpën për djalë. Djali-gjarpër donte që të martohej me vajzën e mbretit dhe në fakt ia arrin qëllimin. Përralla “Djali gjarpër dhe vajza e mbretit” (Robert Elsie, “Albanian Folktales and Legends”) ishte pak e vështirë për mua. Në këtë përrallë, para se të rregullohej martesa, gjarpëri e dërgon gruan e moshuar/nënën e tij tek mbreti tri herë që t’ia kërkojë të bijën. Të moshuarën e godasin dhe e përzënë nga pallati duke mos ia respektuar kërkesën, përveç se në herën e fundit. Pse gjarpëri nuk shkon vetë të mbreti? Nëse mund t’i flasë së ëmës/të moshuarës ai mund t’i flasë edhe mbretit. Pasi që martohet me vajzën e mbretit, gjarpëri transformohet në një djalë të ri e të pashëm me fuqi të mbinatyrshme. Gjarpëri, mund të them, ishte një hyjni sikur Erosi në mitologjinë greke. Mirë, por edhepse ai ishte i veçantë dhe në fund i ofron të moshuarës një jetë të rehatshme, nuk m’u duk i drejtë ekspozimi i vazhdueshëm i saj ndaj rrezikut, vetëm për shkak të kërkesave të tij. Bretku-princ në përrallën e vëllezërve Grimm e gjen vetë mënyrën si t’i afrohet princeshës madje edhe me pamjen e tij prej bretku (KHM 1). Kur i mendoj përrallat japoneze në të cilat krijesat jo-njerëzore martohen me ato njerëzore, ka dallime të mëdha. Asnjëherë nuk përfshihen prindërit apo njerkët e tyre, dhe krijesat jo-njerëzore e ruajnë identitetin e tyre duke mbajtur distancë nga njerëzit dhe duke qëndruar në botën e tyre të Natyrës. Me fjalë të tjera Natyra ka dinjitet dhe sillet sipas parimeve të saj. Njerëzit mund të dashurohen në natyrën por ajo asnjëherë nuk na vardiset. Ka faltore për gjarpërin zotin-kami në Japoni. Gjarpëri zoti-kami asnjëherë nuk ëndërron të jetojë si qenie njerëzore. Këtë gjë e lexova vetëm në përrallat shqiptare këtu. Të gjitha përrallat janë të bazuara në sfondin kulturor. Do të jetë një sfidë, si edhe kënaqësi për mua që të zgjidh pyetjet dhe keqkuptimet e mia duke e njohur dhe kuptuar më tepër kulturën shqiptare.
Çka më theu më së shumti zemrën?
Me motrën N dhe kolegët e saj nga Instituti një ditë shkuam në Mitrovicë. Një orë larg nga Prishtina në një udhëtim plot pejsazhe të bukura dhe shtëpi me kulme ngjyrë portokalli. Shihja male me kurora plot borë në jug dhe fusha e kodra të gjelbëruara në lindje. Tokat bujqësore dhe ndonjë lopë aty këtu më bënë të ndihem e përmalluar për Japoninë. Për mua Mitrovica shfaqej më turistike se Prishtina. Njerëzit e veshur me më shumë ngjyra që vozisnin makina më ngadalë. E vizituam Muzeun e qytetit në Mitrovicë. Zonja kuratore na bëri një prezantim të ngjeshur të muzeut në gjuhën angleze. Nga ajo mësova se shumë gjëra ishin shkatërruar dhe shumë humbje kishin pësuar gjatë luftës dhe se ishte “dashuria e madhe” e kuratorëve për punën që po e bënin atë muze të hapur për vizitorët. Ata kishin mbledhur, pastruar dhe rregulluar vetë eksponatet e zhvendosura. E kishin lyer edhe muzeun, gjithashtu. Në fund të këtij udhëtimi nëpër muze, e pashë ekspozitën me fotografitë nga lufta të cilat i kishte bërë një fshatar në mënyrë të fshehtë. Aty pashë shtëpi të djegura dhe fytyra njerëzish të shushatura. Ishte një foto në të cilën shihej trupi i djegur i një njeriu para shtëpisë së tij të shkatërruar. Kjo gjë më theu zemrën më së shumti. Më duhet të them se nuk arrita të flej për disa ditë më pas. Shpirti i tij u prehtë në paqe, jam lutur disa herë. E kaluam edhe urën dhe u kthyem prapa në anën tjetër kosovare të qytetit të ndarë.
Kush më bëri ta dua më së shumti në Kosovë?
Ju thashë që me kohë kisha filluar të mësohem të jem e huaj në këtë qytet. Por, megjithatë njëherë më erdhi keq që isha e huaj. E vizitova një çerdhe të fëmijëve kur shkova bashkë me motrën N të merrnim nipin e saj dy-vjeçar. Ishte çerdhe e pastër dhe mësueset kishin buzëqeshje të këndshme ne fytyrë. Nipi i motrës N erdhi bashkë me mësuesen e tij në dhomën e pritjes dhe ia mori dorën halla e tij/motra N. Edhe ai ia dha dorën asaj. Pastaj, ai e pa një të huaj që po fliste me hallën dhe po i ndihmonte asaj t’ia mbante çantën e tij që kishte një vizatim bretkose. Dy sytë e bretkosës dhe dy sytë e djaloshit nuk po i ndaheshin të huajës. Ai po ndihej mirë derisa nuk arritën te makina dhe ai u vendos në karrigen e pasme. Nuk e pati të lehtë, por kishte ende shpresë. Halla e tij u ul në ulësen e vozitësit dhe çka ndodhi?! E huaja u ul në karrigen djathtas vozitësit. Ai nuk mundi të duronte më. U zhgreh në vaj. Qau e qau pa u ndalur, duke e thirrur të atin. Nuk po mund t’i besonte më as hallës së tij sepse ajo e kishte ftuar të huajën në makinën e saj. Kjo ishte shqetësuese për të. E mbulonte gojën e tij me ato duart e vogla dhe qante pa u ndalur. Madje kjo e huaja i bëri edhe foto, duke thënë se ishte shumë i ëmbël. E pafalshme! Epo, e huaja japoneze u ndje shumë keq që qe e huaj për këtë djalë kaq të dashur nga Kosova!
Çka më bëri të mendohem sa isha në Kosovë?
Një mëngjes po shëtisja përgjatë bulevardit Nënë Tereza në Prishtinë dhe gjeta një rrethojë me shënimin e dyzet e dy emrave në rrugën Fehmi Agani. Pranë emrave ishin edhe vitet e lindjes dhe të vdekjes. U ngurosa kur e pashë se të gjithë kishin vdekur më 1999. 1948-1999, 1956-1999, 1935-1999… Atëherë fillova të mendoj më në detaje për monumentet përkujtuese në qytet. Po, këtu ka disa të tilla, madje edhe në kampusin e Universitetit të Prishtinës. Vërtetë u ndjeva e prekur në zemër dhe u luta për të gjithë. Kemi monumente përkujtimore edhe në Japoni. Veçanërisht nëpër fshatra gjenden monumente nga luftërat e ndryshme, por unë nuk u kam kushtuar vëmendje ndoshta nga ndjenja se luftërat kanë ndodhur në të kaluarën. Tani po mendoja për këtë gjë. E paskam pasur gabim. Babai im ishte fëmija më i vogël nga tetë vëllezërit dhe motrat e tij dhe gjashtë nga ta kishin humbur jetën në luftë, bashkë me nënën e tyre. Babi më kishte treguar si kishte vrapuar nëpër qytetin e djegur të Tokios gjatë bombardimit në fund të Luftës së Dytë Botërore. Ai kishte parë shumë njerëz duke kërcyer në lumë, i cili po vlonte nga zjarri . Rrëfimet e tij m’u kthyen në kujtesë derisa po qëndroja në Prishtinë.
Fëmijët e mi nuk dijnë për përvojat egjyshit të tyre në luftë. Ne duhet të ruajmë kujtimet nga e kaluara e vështirë për gjeneratat e ardhshme, se kështu ata pastaj do të bëjnë përpjekje për të ruajtur paqen në botë. Më duhet të shtoj këtu se kjo lidhje e Kosovës me Japoninë nëpërmjet kujtimeve të luftës nuk është e kufizuar vetëm tek kujtimet tragjike. Në fakt është më pozitive. Derisa po qëndroja në Prishtinë, po e kujtoja hap pas hapi se si dëshironin njerëzit në Japoni ta rindërtonin shtetin e tyre pas shkatërrimeve të Luftës së Dytë Botërore. Kishte shumë ndërtime dhe jeta po ndryshonte me të shpejtë me rritje të numrit të makinave nga viti në vit, të kompeticionit nëpër shkolla dhe kishte shumë shpresë për të ardhme më të mirë në vitet ’50 e ’60. Në Kosovë një “dashuri e madhe” si ajo e kuratorëve në muzeun e Mitrovicës e paraqiste më së miri këtë ndjenjë pozitive për përmirësim të jetës. Në të vërtetë secili ishte shumë entuziast për të më treguar çka kishin në këtë vend. Jam shumë e falënderuar.
Cila ishte gjëja e mirë në Kosovë?
“Pse keni ardhur në Kosovë?” “Çka do të bëni këtu?” ishin pyetjet më të shpeshta që më bëheshin gjatë qëndrimit tim. Njerëzit ishin shumë kureshtarë. Çdo kjo e huaj këtu? Çka pret të gjejë në vendin tonë? Interesoheshin. Tani po e dini çka gjeta: zbulime të çmuara. Po në fakt, pse unë erdha në Kosovë? Motivimin e parë ma ka dhënë motra N me rrëfimet për vendin e saj që më joshte ta vizitoja. Kështu fillova pak të interesohem për historinë e komplikuar të Ballkanit dhe kulturën e pasur shqiptare. E lexova Edward Lear-in dhe Edith Durham-in. E lexova edhe romanin How to be a Kosovan Bride [Si të bëhesh nuse Kosove] dhe u ndjeva e lehtësuar që nuk isha e vetmja. Shëtita shumë nëpër Prishtinë, bëra shëtitje vetëm nëpër qytet. Të gjitha këto ishin gjëra shumë të bukura. Më e mira ishte, në njërën anë, koha e lirë që kalova me njerëzit: miqtë e mi nga Instituti, kuratorët e muzeve dhe veçanërisht motrën N dhe familjen e saj. Nga të gjithë mësova shumë për këtë vend dhe këtë kulturë, nga rrëfimet e tyre personale, arritjet akademike dhe më së shumti bisedat e përgjithshme dhe humorin. Secili moment me të gjithë ishte i veçantë; dhe mbi të gjitha që nuk u ndjeva e huaj për ta. Faleminderit! Shpresoj se do të vij përsëri.
Për autoren:
Keiko Wells është profesoreshë e Letërsisë dhe kulturës amerikane dhe asaj krahasimtare në Universitetin Ritsumeikan në Kyoto të Japonisë. Ajo e vizitoi Prishtinën gjatë vitit të saj sabatik në maj 2019 për të realizuar një hulumtim në letërsinë gojore. Libri i saj më i shitur është Singin and Talking to Survive:
African American Songs and Tales (Tokyo: Iwanamishoten, 2014) Është nënë e një vajze dhe një djali. I pëlqejnë akulloret e Prishtinës. / KultPlus.com
Organizata e Kombeve të Bashkuara për Edukim, Shkencë dhe Kulturë – UNESCO, Universiteti i Kombeve të Bashkuara dhe National Estate of Chambord (Francë) do të organizojnë një ngjarje ndërkombëtare në kështjellën në Chateau de Chambord solidaritet me komunitetet e Mosulit që po luftojnë për të rimarrë strukturën shoqërore të qytetit në veri të Irakut dhe për të rindërtuar monumentet e saj ikonike, të cilat u shkatërruan nga ISIS-i.
Kjo ngjarje do të mbahet më 26 të këtij muaji, shkruhet në njoftimin e UNESCO-s, përcjell Koha Ditore.
“Organizuar në kuadër të projektit të udhëhequr nga UNESCO-ja, ‘Ringjall shpirtin e Mosulit’ , ngjarja do të sjellë së bashku ekspertë, artistë dhe gazetarë të angazhuar për të ardhmen e Mosulit. Kontributi i tyre do të ndihmojë në formësimin e mëtejshëm të iniciativave të UNESCO-s”, shkruhet në njoftim.
Audrey Azoulay, drejtor i përgjithshëm i UNESCO-s, do të hapë konferencën së bashku me Jean d’Haussonville, drejtor i Château de Chambord dhe David Malone, rektori i Universitetit të Kombeve të Bashkuara. Daniel Rondeau, shkrimtar francez, ish-diplomat dhe anëtar i Akademisë franceze, gjithashtu do të marrë fjalën në hapje. Ati Najib Mikhael Moussa, arqipeshk i Mosulit që nga viti 2018, do të flasë për përpjekjet e tij për të shpëtuar prej ISIS-it dorëshkrimet e lashta dhe do të theksojë rolin që ka pasur komuniteti lokal në rimëkëmbjen e qytetit.
“Folës të tjerë të rëndësishëm në këtë eveniment janë edhe Dominique Charpin nga Kolegji i Francës, Susana Abdul Majid, aktore me origjinë irakiane që luajti në shfaqjen teatrale ‘Orestes’ në Mosul dhe të rinj nga qyteti që rrezikuan jetën e tyre për të informuar botën për ato që po ndodhnin gjatë okupimit”, shkruhet në njoftim.
Ambasadorët dhe delegatët nga UNESCO-ja po ashtu do të marrin pjesë në takim, siç do të bëjnë edhe hulumtuesit dhe dijetarët e rinj në fushën e studimeve për Mesopotaminë, historinë e artit dhe shkenca politike, artistët, shkrimtarët, muzikantët dhe aktorë të teatrit, si dhe përfaqësues të rinj të shoqërisë civile.
Kjo ngjarje kërkon të gjejë mbështetje në frymën apelit të suksesshëm të vitit 1960 për të shpëtuar tempujt e lashtë të Abu Simbelit dhe monumente të tjera të Egjiptit të Epërm. Duke përkuar me festimin e 500-vjetorit të fillimit të ndërtimit të Château de Chambord, kjo ngjarje shpall Mosulin si simbol të gjallë të diversitetit historik të Irakut dhe simbol të rezistencës në ditët e sotme, duke denoncuar urrejtjen kriminale dhe dhunën e ekstremizmit./Koha.net/
Për shënimin
e 20 vjetorit të Çlirimit të Kosovës është organizuar një ceremoni solemne ku
po marrin pjesë miqtë më të mëdhenjë të Kosovës, si ish presidenti i SHBA-ve
Bill Clinton, ish-sekretarja Madeleine
Albright, dhe shumë personalitete tjera vendore e ndërkombëtare.
Me këtë rast, nga ora
11:00, në sheshin “Skënderbeu” do të mbahet tubimi qendror i shënimit të
20-vjetorit të hyrjes së trupave të NATO-s në Kosovë.
Ndërsa nga ora 14:00 do të jetë “Ecja për liri”, për të vazhduar drejt sheshit “Albright”, afër American School of Kosova, për të bërë përurimin e bustit të ish-sekretares Albright.
Ndërkaq në orën 15:00, do të bëhet vizitë në Bulevardin ‘Bill Clinton’, afër shtatores së ish-presidentit Clinton./KultPlus.com
Sot bëhen 20 vjet që kur trupat e NATO-s u futën në Kosovë për t’i dhënë fund masakrave dhe gjenocidit serb mbi qytetarët e pafajshëm të Kosovës.
Ndërhyrja e NATO-s në Kosovë, i parapriu një lufte të ashpër mes Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës dhe forcave serbe (ushtrisë, policisë dhe paramilitarëve) dhe pas shumë masakrave të kryera ndaj civilëve shqiptarë.
Hyrja e trupave të NATO-s u bë pas marrëveshjes së Kumanovës ndërmjet zyrtarëve serbë dhe autoriteteve të NATO-s, të udhëhequra në atë kohë nga gjenerali britanik, Mike Jackson.
këtë marrëveshje, Serbia ishte detyruar të tërheqë të gjitha forcat e saja policore dhe ushtarake nga Kosova.
Dita e Çlirimit të Kosovës, së bashku me pavarësinë, konsiderohen si ngjarje që kanë shënuar kthesën më të madhe në histori.
Me rastin e shënimit të 20-vjetori ti të hyrjes së trupave të NATO-s në Kosovë, në Kosovë kanë ardhur ish-presidenti i SHBA-së Bill Clinton, ish-sekretarja Madeleine Albright, dhe shumë personalitete tjera vendore e ndërkombëtare.
Me këtë rast, nga ora 11:00, në sheshin “Skënderbeu” do të mbahet tubimi qendror i shënimit të 20-vjetorit të hyrjes së trupave të NATO-s në Kosovë.
Ndërsa nga ora 14:00 do të jetë “Ecja për liri”, për të vazhduar drejt sheshit “Albright”, afër American School of Kosova, për të bërë përurimin e bustit të ish-sekretares Albright.
Ndërkaq në orën 15:00, do të bëhet vizitë në Bulevardin ‘Bill Clinton’, afër shtatores së ish-presidentit Clinton.
Madeleine Albright, ish-sekretarja e SHBA-ve, zonja më e respektuar për shqiptarët, sapo ka arritur në Kosovë për të ju bashkuar festimeve për shënimin e 20-të vjetorit të lirisë së shtetit kosovar, ku me këtë rast ajo nesër do të mbajë një fjalim për ndërhyrjen e aleancës së NATO-s në Kosovë.
Ish presidentja e Kosovës, Atifete Jahjaga, e ka pritur në
aeroport Madeleine Albright prej ku ka ndarë edhe disa fotografi të cilat i
shoqëroi me një falënderim të veçantë për ish-sekretaren e SHBA-ve për gjithë
kontributin e saj dhënë për vendin tonë në kohën më të vështirë. Ajo është
shprehur krenare që ka pritur Albright duke e konsideruar si një nga kontribuueset
më të fuqishme në lirinë dhe Pavarësinë e vendit tonë.
“Jam krenare që, njëzet vite pas çlirimit, të mirëpres në
Kosovë ish-Sekretaren Amerikane të Shtetit, Madeline Albright- njërën nga kontribuueset
më të fuqishme në lirinë dhe pavarësinë tonë. Vendosmëria dhe përkushtimi i
Sekretares Albright për ta ndalur gjenocidin në Kosovë dhe për t’ia kthyer
lirinë dhe shpresën një populli të shtypur ishin kruciale për të ardhmen e
popullit tonë. Sekretarja Albright, e cila ishte e pakompromis ndaj dhunës që
regjimi i Millosheviqit po ushtronte në Kosovë, sot erdhi në një Kosovë që
kultivon vlerat për të cilat ajo është angazhuar- lirinë, demokracinë,
tolerancën dhe paqen.
Përjetësisht mirënjohës!”, ka shkruar Jahjaga në Facebook. / KultPlus.com
Arbana Xharra, gazetarja nga Kosova e cila deri para pak kohësh ka vepruar në Kosovë duke publikuar disa shkrime hulumtuese të cilat kanë të bëjnë me situata të ndryshme në vend.
Aktualisht është duke jetuar dhe vepruar në New York, ku edhe atje ka vazhduar aktivitetin e saj.
Ajo sapo lansoi një status në rrjetin social Facebook duke kritikuar se Kosova nuk e ka asnjë faqe online ku mund të ketë dëshmi të shumta për gjenocidin dhe tmerret e luftës së fundit në Kosovë.
Statusi i plotë:
Profesori me te cilin shkruaj artikuj ne New York, Alon Ben-Meir me kerkoi të dhëna për gjenocidin në Kosovë. Është për marre që Kosova s’ka asnjë webfaqe ku mundesh me i nxjerrë të dhënat për masakra, të zhdukur, gra te dhunume e të vrarë…Burimet e këtyre informatave janë artikujt e mediave të huaja, por asnjë adresë zyrtare në Kosovë. Nuk jeni të vetdijshem sa propaganda me shkrime kunder Kosovës po bëhët nga Serbia nëpër rrjete sociale dhe ëebsajte online. Në rrjetin social më shumë ndikim Tëitter, shqiptarët jane të pa vrejshem që komentojnë, serbët të vërshojnë me komente e propagandë në gjuhen angleze. Ju rrini kafeve gjithë ditën e kqyrni ka sa like e folloëersa po i merrni nëpër statusa në FB./KultPlus.com
Nën organizimin e Lidhjes së Historianëve të Kosovës “Ali Hadri” dega në Deçan dhe Shoqatës së Intelektualëve të Pavarur në Deçan, e përkrahur nga zyra e kryetarit të kësaj komune, sot është bërë përurimi i librit “Kosova e kërcënuar nga gjarpri i shtëpisë”, i autorit Dr.Islam Lauka, ish Ambasador i Republikës së Shqipërisë në Prishtinë.
Në këtë përurim, para të pranishmëve një fjalë rasti e ka
mbajtur edhe autori, i cili ka bërë falënderime për organizimin e përurimit të
librit.
Po ashtu sot në Deçan, gjatë përurimit të librit të Islam Laukës, është nderuar me dekoratën e Kryetarit të Nderit të Lidhjes së Historianëve të Kosovës “Ali Hadri” dega në Deçan, profesori i njohur i historisë, Selim Lokaj.
Shqiptarët, populli më i izoluar në Evropë, edhe zyrtarisht nesër kremton Ditën e Evropës! Ky izolim ndodhi për mungesë të guximit qytetar, që solli klasën politike që kemi sot.
Kjo “elitë” politike, e cila solli korrupsion e krim të organizuar, zhvatje të pasurisë e varfëri të skajshme, depresion e pasiguri kolektive, ikje masive të të rinjëve deri në përmasat e mohimit të atdheut, ndodhi për fajin tonë dhe jo të Evropës. Jemi ne që tash njëzet vjet e mbajmë në këmbë prej qelqi, udhëheqjen më të padenjë që shqiptarët e kanë patur ndonjëherë në historinë e tyre. Pse nuk ndalemi një çast e të kujtojmë kush na përfaqëson, pastaj të marrim frymë thellë dhe ta gjykojmë Evropën?! Kosova asnjëherë nuk ishte më e izoluar se sot dhe asnjëherë nuk kishte më pak miq në familjen evropiane se sot. Një fakt duhet ta kuptojmë një herë e mirë: Shqiptarët asnjëherë nuk ishin më injorantë e më indiferentë siç janë sot. Janë më pak të arsimuar se në vitet shtatëdhjetë, më pak të emancipuar se në vitet tetëdhjetë dhe shumë më pak atdhedashës se në vitet nëntëdhjetë. Çdo ditë shohim veten duke u fundosur në baltën e gjallë dhe bëhemi sikur nuk është duke ndodhur asgjë. Çdo ditë presim mrekulli nga Zoti, derisa nga gjithë popujt e Kontinentit të vjetër, më së paku besojmë në Zot. Kujtojmë korrikun e vitit 2015, kur kancelarja gjermane Angela Merkel vizitoi kryeqytetin shqiptar. E lodhur nga dyndjet e shqiptarëve drejtë Evropës dhe nga servilizmi patetik i Qeverisë shqiptare, Merkel sikur humbi durimin e tha: Keni detin dhe malet! Edhe kaizeri gjerman Wilhelm II, më shumë se një shekull më parë mbi tavolinën e bisedimeve vuri dilemën: A janë shqiptarët të aftë për të qeverisur veten?! Kur në nëntor të vitit 1989 ra Muri i Berlinit, shqiptarët provuan njëfarë pajtimi me Evropën. Kësaj radhe, sharjet i shndërruan në pendesë dhe përmes kësaj të fundit sërish dërguam mesazhin e urrejtjes kundër Evropës! Në vend se këtë ndërmarrje ta bënim përmes diplomacisë dhe botës intelektuale, edhe maskaradën e radhës e bëmë përmes folklorit. Këngën e kahmotshme “Oj Evropë oj kurva e vjetër” e zëvendësuam me një të re, e cila niste me vargun: “Ty Evropë po të shkruaj një letër!”. Për habinë e dyfishtë, kjo këngë dhe shumë këngë të tjera folklorike, editoriale e libra të këtij soji u pëlqenin shumicës! Prapë u ringjall epoka e çiftelisë, prapë “elita” intelektuale u fsheh në strofullin e vet dhe prapë folkloristët nisën ta kërcënojnë Evropën. Slogani “Duam Shqipërinë si gjithë Evropën”, lindi në qastet kur shqiptarët nisën të dalin nga kampi komunist. Vetëm atëherë kur “dëshirën” do ta zëvendësojmë me “përkushtimin” për Evropën dhe folkloristët do të zëvendësohen me vlera nacionale, Brukseli nuk do të jetë aq naks dhe do të na pranojë në familjen e tij./KultPlus.com
Ministri i Kulturës, Rinisë dhe Sportit, Kujtim Gashi, bashkë me kryetarin e Kuvendit të Kosovës, Kadri Veseli, kanë bërë sot vendosjen e gurthemelit të \”Muzeut te Historisë së Natyrës\” në parkun \”Te Pishat\” në Sllatinë.
Ministri Gashi tha se “ky muze do të shërbej për mbrojtjen, ruajtjen dhe promovimin e koleksioneve të natyrës së Kosovës si dhe do të ndikoj në përmasimin e infrastrukturës promovuese dhe edukative të ndërlidhur me Trashëgimisë Kulturore dhe si i tille ky projekt e përmirëson edukimin dhe ndihmon zhvillimin shkencor edhe për popullatën vendase”.
“Ndërtimi i ‘Muzeut të Historisë së Natyrës’ ka për qëllim koleksionimin, ekspozimin dhe arkivimin e mbetjeve të çfarëdo organizmi në standardet më të larta të mundshme për të siguruar ruajtjen dhe të gjitha informatat rreth tyre. Ky institucion i ri do të ketë karakter vetëdijësues dhe edukativ për natyrën dhe do të jetë përgjegjës edhe për zhvillimin e hulumtimeve, për interpretimin e rezultateve, për përkrahjen proceseve të shkencës dhe konservimit biologjik”, tha ministri Gashi.
Ai po ashtu sqaroi se Muzeu do të jetë qendër hulumtimi, studimi e trajnimi për muzeologji dhe fusha tjera relevante në raport me historinë e natyrës dhe qendër e kultivimit të trashëgimisë etno botanike.
“Është me rëndësi të potencohet se në këtë muze prioritet i theksuar do t’i ipet koleksionit i cili është në posedim të Muzeut Kombëtar të Kosovës, 400 eksponate zoologjike (shpezë, gjitarë, amfibe, peshq dhe reptilë), 40 enë qelqi me shtazë në formalinë, 10 vezë të shpendëve, 250 flutura, dhe herbariumi me përafërsisht 180 eksponate”, theksoi Gashi.
“Interpretimi dhe Promovimi i Trashëgimisë Kulturore që do të arrihet përmes këtij projekti, do të ndikojë në rritjen e numrit të turistëve të interesuar në këtë fushë, gjë që do të ndikonte drejtpërdrejtë në zhvillimin e turizmit kulturor, dhe në zhvillimin ekonomik që janë pjesë kryesore e objektivave zhvillimore të vendit tone”, tha ndër të tjera ministri Gashi.
Projekti është pjesë e politikat programore të MKRS-së të Departamentit për Trashëgimi Kulturore e Kornizës Afatmesme te Shpenzimeve dhe Deklaratave te Politikave Prioritare Afatmesme.
Ndërkaq kryetari i Kuvendit të Kosovës, Kadri Veseli, tha se “Po shkojmë drejt përmirësimit të jetës së qytetarëve tanë, duke pas parasysh se Muzeu i Natyrës do jetë një pasurim i koleksionit të pasur që ka natyra jonë duke bërë këto eksponentë në një vend të përbashkët në projektin afër 2 milionësh të financuar nga Ministria e Kulturës në komunën e Fushë Kosovës, këto janë vepra të jashtëzakonshme dhe shumë shpejt do ta kemi një nga veprat më të bukura Studimin Kombëtar, ministri i kulturës nuk është vetëm në pjesën sportive por edhe në pjesën e etno kulturore po ashtu edhe me artin dhe muzikën bashkarishtë do të ecim përpara”.
Një nga ngjarjet më të mëdha artistike në Evropë zyrtarisht do të mbahet në kryeqytetin e Kosovës.
Këtë e ka konfirmuar i pari i Prishtinës, Shpend Ahmeti
përmes një postimi në Facebook.
“Prishtina ka fituar të drejtën e nikoqirit të një prej
evenimenteve më të mëdha artistike në Evropë – Manifesta 14 në vitin 2022”, ka
shkruar Ahmeti.
‘Pas Zurich 2016, Palermo 2018, Marseille 2020, është
Prishtina 2022. Në një garë me Vjenën dhe Kievin, bordi i Manifestës ka
zgjedhur aplikimin e Prishtinës duke dërguar mesazhin se Ballkani është pjesë e
Evropës dhe se mund të kontribuojë”.
Ahmeti thotë se tani nis puna për organizimin e “Manifestës”,
që pritet të sjellë mbi 200 mijë vizitorë.
“Në tre vitet e ardhshme do të punojmë që ky organizim që sjell mbi 200 mijë vizitorë të jetë më i miri ndonjëherë. Manifesta do të sjellë, artistë, urbanistë, e intelektualë ndërkombëtarë për të diskutuar, intervenuar, e ngritur çështje për hapësirën tonë të përbashkët. Urime Prishtinë”, ka thënë ai./KultPlus.com
Të mbijetosh përmes Ngjyrash Qendra për Hapje dhe Dialog hapi ekspozitën “Një rrugëtim i vështirë- 20 vjet pas” e cila realizohet në bashkëpunim me QSHDNJ, ku ekspozohen 100 vizatime dhe vjersha të fëmijëve kosovarë gjatë eksodit 1998-1999 në Shqipëri.
“Mobilizimi i shqiptarëve për të ndihmuar kosovarët e dëbuar dëshmoi vlerat e një kombi të bashkuar. Kjo ekspozitë sot është dëshmi e kujtesës, e fëmijëve që i mbijetuan luftës, falë ndihmës së Qendrës Shqiptare për të Drejtat e Njeriut ”- u shpreh Eridana Çano, Drejtoresha e Agjencisë për Dialog dhe Bashkëqeverisje. Dhuna dhe terrori serb detyroi mbi 600 mijë kosovarë të largohen nga trojet e tyre drejt Shqipërisë gjatë periudhës Qershor 1998 – Korrik 1999, e cila arriti pikën kulmore të dëbimeve në datën 16 prill 1999.
Qendra Shqiptare për të Drejtat e Njeriut (QSHDNJ) organizoi 36 shkollat verore argëtuese, ku mësues dhe ekspertë të edukimit u angazhuan për rehabilitimin e fëmijëve kosovarë. Nga ky projekt përfituan rreth 40 mijë refugjatë në Tiranë e Durrës. Mikpritja dhe ngrohtësia vëllazërore e popullit shqiptar lehtësoi sadopak dhimbjen dhe traumën që ata po përjetonin. Gjurmët e traumës psikologjike shprehen qartazi në shumë nga punimet e para të vogëlushëve, traumë e cila gradualisht u arrit të mposhtej duke u zëvendësuar me vizatime gjithmonë e më optimiste, për një të ardhme në paqe dhe për një rikthim sa më të shpejtë në shtëpitë e tyre në Kosovë.
“Kosova na mbledh sot në këtë ekspozitë për të na treguar dëshirën e jetës dhe fuqinë e mbijetesës edhe në eksodin më të rëndë të historisë së saj”- u shpreh Kozara Kati, drejtuese e QSHDNJ. Ndërsa Feride Rushiti nga Qendra Kosovare për Rehabilitimin e të Mbijetuarve të Torturës theksoi se “Kjo ekspozitë i kontribuon memories kolektive të Kosovës. Nuk mund të ndërtojmë të ardhmen tonë pa kujtuar të shkuarën”. Emocionuese pjesëmarrja e Merita Durakut në këtë ekspozitë me dy vizatime të krijuara në moshën 14- vjeçare. “Falenderoj të gjithë shqiptarët që na u gjendën pranë në momentet më të vështira të luftës dhe na dhanë shpresën për të jetuar përmës shkollave verore, të ngritura nga QSHDNJ. Ne mbijetuam falë shpresës që na dhatë të gjithë JU”- u shpreh e emocionuar Merita.
Në ditët e eksodit kosovar ndihmuan edhe shumë mësues dhe vullnetarë nga Kosova si Familja Sheremeti në Shkallnur, Familja Duraku nga Krusha e Madhe, Nesip Gashi nga Prizreni, të cilët u falenderuan nga të pranishmit për angazhimin në shkollat verore dhe kontributin në rehabilitimin e një numri të madh të fëmijëve të traumatizuar kosovarë. E vështira e kësaj ekspozite është rrugëtimi i fëmijëve kosovarë nga përjetimi i ngjarjeve tragjike të luftës drejt shpresës dhe lirisë. E përbashkët mbetet ëndrra për një vatër të ngrohtë dhe familjare në Kosovën e lirë. Shtëpia- është vizatimi që do të shohim të ripërsëritet në çdo ngjyrë të hedhur nga fëmijët në këtë ekspozitë. 20 vjet më pas le t’ju urojmë këtyre Fëmijëve tashmë “Të rritur” një të ardhme të lumtur në trojet e tyre legjitime! Ekspozita do të qëndrojë e hapur në COD nga data 18 prill-5 maj 2019. /KultPlus.com
Kryeqyteti i Kosovës, Prishtina, zë sot njërën prej hapësirave të gjigantit mediatik BBC.
“A është Prishtina kryeqyteti më i shëmtuar europian?” – është titulli i një shkrimi të gjatë të autores Deborah Huso, që ka qëndruar vet në Prishtinë për dy ditë dhe nga ato që ka parë e trajtuar në tekstin e saj, e kanë bërë që ta shtrojë këtë pyetje në krye të artikullit, njofton Klan Kosova.
Huso, e cila nuk është gazetare e BBC, por bllogere që fokusohet në udhëtime dhe tema të suksesit në punë dhe amësi, sa ka qëndruar në Prishtinë, ka vizituar monumente fetare e historike, bulevarde, statuja dhe objekte të ndryshme.
Ndërtesat e stilit komunist dhe rrugët e pluhurosura e të përbaltura janë, sipas saj, të parat që ta qartësojnë pse Prishtina bie në sy për të keq.
Ajo përmend se publikimi turistik Lonely Planet e ka cilësuar kryeqytetin kosovar si vend që estetikisht nuk do ta bënte kurrë dikë që ta vizitonte ndonjëherë.
Boston Globe dikur kishte shkruar: “Ky qytet ballkanik është ndoshta ndër më të shëmtuarit në botë dhe qyteti më qesharak në Europë”, citon Huso.
Por, megjithatë, ajo përmend se duke qenë një vend që ka përjetuar në vazhdimësi luftëra, Prishtina nuk mund të krahasohet me Parisin apo Romën.
Ndërtesa e Hotelit Grand dhe xhamat e thyer përmenden ndër të parat dhe citohet Presidenti Hashim Thaçi kur kishte thënë për New York Times: “Nuk mendoj se është hoteli më i keq në botë, për shkak se bota është shumë e madhe”.
Ndërtesën e Bibliotekës Kombëtare “Pjetër Bogdani” ajo e quan famëkeqe, e përmend se si Virtual Tourist e ka quajtur atë njërën prej ndërtesave më të shëmtuara në botë.
“E hapur më 1982, ajo është krijimi më i habitshëm i arkitekturës brutaliste: një monstër me dofarë rrethojash të metalta që të japin të mendosh se është më shumë një burg”. Bukuria e saj e vetme janë 99 kupolat dhe dritaret e mëdha.
Ndërtesën e Katedrales “Shën Nënë Tereza” dhe lartësinë e saj prej 76 metrash, Huso e ka quajtur ironike, duke përmendur se ajo ndodhet në qendër të Prishtinës për faktin se vetë Vatikani ende nuk e njeh pavarësinë e Kosovës dhe se 90 përqind e kosovarëve janë të besimit Islam.
Historia e katedrales, sipas Huso, reflekton dëshirën e kosovarëve për të lënë prapa vetes dekada konfliktesh që më shumë kanë qenë etnike sesa fetare.
Ecjen nëpër sheshin “Nënë Tereza” në Prishtinë ajo e ka përshkruar si të tmerrshme.
Thekson se ndër gjërat e mira këtu ka hasur në kulturën e kafesë, por që shëmtia është te numri i madh i kafeneve – rreth 100 – në një qytet që ka rreth 200 mijë banorë.
Përmendorja e kohës komuniste afër ndërtesës së Komunës së Prishtinës, Monumenti “NEWBORN” dhe monumenti “HEROINAT”, janë të radhës që kanë rënë në syrin e saj.
Objektet e larta fetare të kohërave të vjetra dhe shtatoret e larta te heronjve kombëtarë, por edhe figurave tjera me peshë ndërkombëtare si ajo e Bill Clinton, zënë vend në tekstin e publikuar në BBC.
“Ne ndoshta kemi statujën më të shëmtuar në botë të Bill Clinton” citohet kryetari i komunës Shpend Ahmeti kur ka folur për Osservatorio Balcani Caucaso Transeuropa vitin e kaluar.
“Gruaja e tij Hillary kur përuroi atë tja: ‘Nuk duket se është burri im”.
Në tekst është përmendur edhe mosfurnizimi i vazhdueshëm më ujë, por që në fund Huso gjithçka ka përmbyllur me fjalët: “Padyshim se Prishtina nuk i ngjan as Parisit as Romës. Por, për shkak të së kaluarës së rëndë do të gjeni njerëz që marrin veten shpejt dhe një kryeqytet që është gati ta shkruajë kapitullin e tij të radhës”.
“Kjo është e bukura e pamohueshme”. / KultPlus.com
Këngëtarja me famë botërore, Dua Lipa, ka vënë emrin e Kosovës në sheshin më të njohur në botë, “Times Square” në New York.
Falë suksesit të saj të jashtëzakonshëm më 2018, Lipa është e nominuar në kategorinë për Artisten më të mirë të re dhe Vallëzimin më të mirë, në “Grammy”.
“Artistja më e mirë e re 2019. Nga Kosova në Britani të Madhe, drejt nominimit për artisten më të mirë të re. Dua Lipa”, shkruhet në reklamat e hapësirës më të njohur në botë. /KultPlus.com
“Sot duam të ju tregojmë për një vend të panjohur për ne”, kështu fillon përshkrimi për Kosovën nga “nordhessen-journal.de”.
“E vetmja gjë që ne gjermanët kemi në mendje për këtë vend është lufta dhe shkatërrimi. Por lufta në Kosovë ka përfunduar 20 vjet më parë”, shkruan tutje, duke përshkruar Kosovën, përcjell albinfo.ch.
Megjithatë, në këtë vend të vogël jetojnë shumë kombe dhe shumë fe. Vendi është i pavarur dhe ka monedhën e euros.
Kjo medie gjermane tregon edhe me kënd kufizohet Kosova, derisa fatkeqësisht thotë se nuk ka qasje në det. Klima është e ndryshueshme, derisa nuk harron pa përmendur edhe rininë, përcjell albinfo.ch.
Ka popullsinë më të re në Evropë, ku gjysma e njerëzve janë nën moshën 18-vjeç.
Gjithashtu ka kisha dhe xhami, derisa toleranca fetare është e madhe. Me anë të një video prej 10 minutave, tregohen bukuria e Kosovës, por edhe historia e saj.
Nesër në Prishtinë do të promovohet “KOSOVA” VI,VII dhe VIII nga autori Jusuf Buxhovi, shkruan KultPlus.
Promovimi i tre librave të fundit , me të cilën mbyllet
projekti autoriale i “Kosovës” në tetë libra – që paraqesin certifikatën
historike të shtetit të Kosovës, por edhe të rolit të Dardanisë në
kompleksitetin e antikitetit, po vazhdon rrugëtimin e promovimit në vende dhe
ambiente të ndryshme. Kësaj radhe “KOSOVA” do të promovohet në librarinë “Dukagjini”
nesër në orën 18:00.
Përveç promovimit të tri vëllimeve të fundit të “KOSOVËS” VI,VII dhe VIII, me këtë rast do të bëhet edhe shitja e kompletit prej tre librash me zbritje 50% (nga 30 në 15 euro). / KultPlus.com
Kryeministri i Republikës Shqipërisë Edi Rama, sot gjatë takimit të dy qeverive asaj të Kosovës dhe Shqipërisë, përgjatë fjalimit të tij, i është drejtuar në gjuhën angleze Serbisë me fjalën “What the fuck”, shkruan KultPlus.
Krejt kjo ka ardhë si rezultat i deklaratave të fundit rreth Kosovës nga Serbia.
Rama ka përmendur momentin kur një ministri kosovar i kërkohej që në një fjalim të tij, të hiqej fjala Republika e Kosovës.
“What the fuck do të thuhej në Bashkimin Evropian”, ka thënë Rama./ KultPlus.com
Meqë ende jemi në euforinë e festës se Kosova fitoi mbrëmë në lojën e saj futbollistike me Azerbajxhanin, ia vlen të kujtohet një tjetër ‘dyluftim’ mes shqipeve dhe vendit të zjarrit.
Pikërisht në Azerbajxhan, në vitin 2012-të, për herë të parë një kosovare përfaqësoi Shqipërinë në Eurovizion, dhe u pozicionua gati sa golat e Kosovës kundër Azerbajxhanit.
Katër gola nga Kosova, ndërsa Rona Nishliu me “Suus” morri vendin e pestë në Azerbajxhan, shumë afër vendit të katërt deri në momentet e fundit.
Mbrëmë Kosova e mundi Azerbajxhanin për të vazhduar kësisoj rrugëtimin në Ligën e Kombeve UEFA.
Ia vlen të përmendet kjo paralele mes Kosovës e Azerbajxhanit, kur Rona dha emocionet e saj në skenën e njohur në Baku të Azerbajxhanit.
Në anën tjetër, presim ballafaqimin e radhës të ekipit nga Kosova në këtë rrugëtim, njëjtë sikur presim edhe debutimin e Kosovës në Eurovizion, shumë shpejtë. / KultPlus.com
“Kosova”, është një prej këngëve më të njohura dhe më të dashura për publikun, që vjen nën interpretimin e Shyhrete Behlulit, shkruan KultPlus.
Po e sjellim sot tekstin e kësaj kënge.
Eja t’gjith ta thurim kengen oo
Per lirine, per dashurine
Male e Drinit ta percjelllim oo
Plot krenari, plot me gezim
Heej, do te vi si vjen baresha bjeshkes
Aty prane teje do te jem mor djalë
Ti kendojm Kosoves tonë të bukur
Me te bukurat fjalë
Gjithandej kendojn bylbylat : Kosova Kosova !
Neper male thrrasin trimat : Kosova Kosova !
Gjithandej kendojn bylbylat : Kosova Kosova !
Neper male thrrasin trimat : Kosova Kosova !
Kosovaa , Kosovaa
Eja t’gjith ta thurim kengen oo
Per lirine, per dashurine
Male e Drinit ta percjelllim oo
Plot krenari, plot me gezim
Heej, do te vi si vjen baresha bjeshkes
Aty prane teje do te jem mor djalë
Ti kendojm Kosoves tonë të bukur
Me te bukurat fjalë
Gjithandej kendojn bylbylat : Kosova Kosova !
Neper male thrrasin trimat : Kosova Kosova !
Gjithandej kendojn bylbylat : Kosova Kosova !
Neper male thrrasin trimat : Kosova Kosova !
Kosovaa , Kosovaa
x2
Kryeministri i Kosovës, Ramush Haradinaj, mori sot pjesë në performancën e artistëve nga Gjermania “TAPE THAT”, komunitet ky që ka për qëllim të shfaqë talentet kryesorë të kësaj forme të artit me shirita që mund të përdoren si një medium artistik, e që u organizua nga Ambasada e Gjermanisë në Kosovë.
Me këtë rast, Kryeministri Haradinaj, tha se kjo ngjarje për të është diçka e re dhe se ndihet mirë që në këtë rast, Gjermania dhe ambasadori Christian Heldt, e kanë sjell në Kosovë një mënyrë të re të të bërit art, i njohur si “Tape That”, duke thënë se kjo është edhe një dëshmi për dëshirën që të Kosova të kyçet në këto trende.
“Besoj se kjo është nxitje edhe për artistët tanë, ne kemi shumë artistë të zot, të mirë. Jam i bindur që edhe në Kosovë do të ketë po ashtu që do të bëjnë këtë lloj arti, por edhe artet e tjera”, tha Kryeministri Haradinaj, duke shtuar se kjo është një ngjarje e mirë, sepse po bëhet përpjekje për kyçjen e Kosovës në të gjitha rrethanat e jetës.
Kryeministri Haradinaj, duke folur për performancën e artistëve gjermanë të rrymës së artit “TAPE THAT”, Cedric Goussanou dhe Nicolas Lawin, tha se shpreson që edhe artistët tanë të gjejnë mënyra të lidhen me artistë të tjerë, pasi sipas tij, shihet se është një dëshirë e Gjermanisë që ta fus Kosovën në hartën e aktiviteteve kulturore që ata e bëjnë, e që është shumë mirë.
Ndërkaq, ambasadori gjermanë në Kosovë, Christian Heldt, falënderoi Teatrin Kombëtar të Prishtinës, Filarmoninë e Kosovës dhe të gjithë të tjerët, duke thënë se ka admirim të madh për njerëzit të cilët, luftojnë për të dhënë sa më shumë qasje në jetën kulturore këtu në Prishtinë.Ambasadori Gjerman, Christian Heldt, bëri një falënderim të veçantë ndaj Kryeministrit Haradinaj për rëndësinë dhe hapësirën që siç tha ai po ia jep artit. /KultPlus.com
