“La Repubblica”: Oferta turistike e Shqipërisë çelësi i zhvillimit për të ardhmen

Shqipëria nuk është një alternativë parajsore me kosto të ulët kundrejt Italisë, por një destinacion turistik që duhet zgjedhur me vetëdije për ofertën e saj të jashtëzakonshme natyraliste, që e bën atë unike në panoramën evropiane, tha ministrja e Mjedisit dhe Turizmit Mirela Kumbaro në një intervistë për “La Repubblica”.

Objektivi i selisë së Agjencisë Italiane të Bashkëpunimit për Zhvillim në Tiranë është të rakordojë zhvillimin ekonomik me qëndrueshmërinë mjedisore, një pikë ende kritike në negociatat e anëtarësimit të vendit me BE-në.

Gjatë 10 viteve të fundit, sektori i turizmit ka qenë një prioritet në strategjinë e bashkëpunimit zhvillimor të Italisë.

Mjedisi dhe turizmi i qëndrueshëm janë tema të rëndësishme për qeverinë shqiptare.

“Vizioni i ministrisë është të zhvillojë turizmin, që nuk është i përqendruar vetëm në bregdet, por në të gjithë territorin e vendit dhe për një kohëzgjatje gjatë gjithë vitit”, tha Kumbaro.

Shqipëria është e pasur me zona natyrore të pandotura dhe për këtë arsye potencialisht ka tërhequr interesin e udhëtarëve.

Shpirti i saj natyraliste, së bashku me qasjen e qëndrueshme, duhet të ruhet në përputhje me punët e realizuara nga Bashkëpunimi Italian.

Projektet e nisura me Italinë synojnë të kontribuojnë në zhvillimin e mbi 15 parqeve natyrore dhe pothuajse 800 zonave të mbrojtura që sot përfaqësojnë 21,5% të territorit.

Nga viti 2000 e deri më sot, së bashku me Agjencinë Italiane për Bashkëpunim Zhvillimor, janë realizuar projekte të rëndësishme të qëndrueshmërisë mjedisore dhe turistike të cilat kanë përfshirë qytete si Vlora, me parkun natyror të Nartës dhe Llogarasë dhe zonën e Përmetit.

Prandaj, puna e Agjencisë Italiane për Bashkëpunim Zhvillimor shkon paralelisht me investimet mjedisore të qeverisë shqiptare, të cilat janë prioritet për Shqipërinë dhe tregojnë një vizion afatgjatë që synon mbrojtjen e territorit.

“Ne po investojmë që njerëzit të qëndrojnë në qytetet e tyre, të punojnë dhe ndërtojnë të ardhmen atje, qofshin ato urbane apo rurale”, tha Kumbaro.

“Mendojmë se vlera është pikërisht diversiteti nga një fshat në tjetrin, nga një qytet në tjetrin dhe duam ta ruajmë këtë pasuri të çmuar”, shtoi ajo.

“Ideja është të eksportohet modeli italian i fshatrave dhe konsorciumeve”, tha shefja e “AICS Tirana”, Agjencia Italiane për Bashkëpunim Zhvillimor, Stefania Vizzaccaro.

Objektivi është rritja dhe fuqizimi i aktivitetit agroturistik, në mënyrë që fermerët jo vetëm të prodhojnë, por ta shndërrojnë tiparitetin e tyre unik në artin e mikpritjes, ashtu siç ndodh në fshatrat e vegjël italianë.

“Me AICS kemi punuar edhe për cilësinë e produkteve bujqësore, për t’i përafruar ato me standardet evropiane për të garantuar cilësi të lartë të prodhimit”, tha Vizzaccaro.

“Kështu lindi “Made with Italy”, një markë etike për të promovuar produktet e shkëlqyera shqiptare dhe territoret e tyre”, tha ajo. /atsh / KultPlus.com

https://www.repubblica.it/solidarieta/cooperazione/2024/01/15/news/albania_turismo_sostenibilita-421899161/

‘La Repubblica’: Bregdeti shqiptar, ‘Maldivet e Europës’

 Ksamili mund të konsiderohet si “Maldivet e Europës”. Ashtu si në Marina di Pescoluse, në Salento, por me një ndryshim, në Pulia një ombrellë dhe dy shezlongë mund të kushtojnë 50 euro në ditë, ndërsa në bregdetin shqiptar mund t’i gjeni ende me 10-15 euro, sipas “La Repubblica”.

Një belveder luksoz në Itali mund të kushtojë deri në 1099 euro, ndërsa këtu një grup djemsh nga Foggia arritën të binin dakord me nje çmim prej 60 eurosh.

Arben Çipa, president i shoqatës kombëtare të operatorëve turistikë, e mat suksesin e destinacionit me të njëjtin matës si kolegët e tij në Liguria apo Sardenia.

“Çmimet e shezlongëve këtë vit variojnë nga 10 euro deri në 500 euro në ditë”, tha ai.

Për italianët që kërkojnë një det fantastik me çmime të arsyeshme, Vendi i Shqiponjave është zgjidhja e fundit, edhe në këto anë luksi ndiqet dhe së shpejti do të duhet të kërkojmë një destinacion tjetër.

Por, tani për tani, parajsa kalimtare e pushuesve kursimtarë, atyre që nuk duan të shpenzojnë një rrogë tashmë të prekur nga inflacioni, është ky përqafim qielli dhe deti që hapet nga malet drejt Korfuzit, Ksamili, ku një në tre turistë është italiane.

Më e egër se Kalabria, më e gjelbër se Umbria, më popullore se Romanja dhe me një det të ngjashëm me atë të Pulias, por më lirë.

Qeveria shqiptare pret të mbyllë sezonin me mbi nëntë milionë turistë, më shumë se në vitin 2022, por tashmë është konfirmuar një rritje e vizitorëve prej më shumë se 33 për qind.

“Ne po shkojmë drejt një tregu masiv me kosto të ulët, duke tërhequr turistë të interesuar vetëm për dhoma dhe alkool me çmime të volitshme. Kjo është një strategji që ka rezultuar e pasuksesshme në të gjitha vendet e Mesdheut”, tha Auron Tare është anëtar i këshillit të UNESCO-s për vendet arkeologjike dhe është operatori turistik për VIP-at.

Neritan Ceka ishte një nga baballarët e parkut arkeologjik të Butrintit, i cili tashmë rrezikon të preket nga ndërtimet e hotelierëve shqiptarë, në shumë raste ish-emigrantë në Itali që mësuan sekretet e kuzhinës dhe mikpritjes italiane dhe më pas investuan kursimet e tyre në vila me qira.

Dhjetë vjet më parë janë ndërtuar vila pa leje dhe janë shitur me çmime shumë të ulëta, disa qindra euro për metër katror.

Në vend që paratë të futeshin në bankë, janë blerë apartamente me njëzet mijë euro.

Prandaj janë me mijëra shtretër me çmime qesharake. Por, kostoja e punës tani në sektorin privat është në rritje. Dhe së shpejti do të shihen shumë resorte të stilit Cisternino në Shqipëri.

Giuseppe, një napolitan nga Sant’Antonio Abate, një nëpunës civil, dhe gruaja e tij,  organizuan një pushim të këndshëm një-javor për katër persona me çmimin 2500 euro.

”Para se të mbërrinim në Ksamil ishim në Vlorë. Kam parë ndërtesa pesëmbëdhjetëkatëshe që shiten me një mijë euro metër katror. Me siguri në pak vite do të vlejnë trefish më shumë”, tha ai.

“Paguam gjithsej 40 euro për të ngrënë mish të shkëlqyeshëm të pjekur në skarë të gatuar mbi qymyr. Sigurisht, kuzhina jonë është më e rafinua”, shtoi ai.

“Çdo javë, dy mijë italianë mbërrijnë në Sarandë, e cila ka njëzet mijë banorë”, tha Çipa

“Në Ksamil pub-et ofrojnë muzikë tekno. Tek ne, një mbrëmje në disko kushton pesëdhjetë euro, këtu dhjetë, ose është falas”, tha një turiste.

Në Lido të hotelit Poda një Heineken kushton pesë euro, një natë 220 euro, e cila përfshin pamjen nga deti, mëngjesin dhe darkën, peshqirët e pishinës, çadrat dhe shezlongët, internetin dhe parkimin.

Por, vetëm pak vite më parë, tejkalimi i pragut prej 200 për person do të ishte i paimagjinueshëm.

“Nëse çmimet vazhdojnë të rriten kaq shumë, do të jetë problem për destinacionin tonë”, tha Çipa./atsh/KultPlus.com

Forcat ruse godasin bazën ushtarake në Dnipro

Ushtria ruse ka goditur bazën ushtarake në rajonin e Dnipro, sipas një deklaratë të kreut të administratës shtetërore rajonale Dnipro Valentyn Reznichenko, sipas la repubblica.

“Disa orë më parë, forcat ruse goditën me raketa një bazë ushtarake. Si pasojë e sulmit, është shkatërruar ndërtesa e administratës dhe depoja e karburantit. Dy persona vdiqën dhe 5 janë plagosur”, tha ai, duke shtuar se të plagosurit janë dërguar në spital. /abcnews.al/ KultPlus.com

Kujtimet e fotoreporterit për anijen “Vlora”: Një histori për t’u rrëfyer

E përditshmja prestigjioze italiane “La Repubblica” ka kujtuar 30-vjetorin e anijes “Vlora” përmes rrëfimeve të fotografit të kohës Lorenzo Turi.

Tridhjetë vjet më parë 20 mijë shqiptarë zbarkuan në Bari nga anija e Vlorës. Ajo ngjarje mbahet mend në të gjithë botën mbi të gjitha falë një fotografie që më mirë se çdo fjalë arriti të përcillte dimensionet e dramës: mijëra njerëz u mblodhën në mol dhe po aq akoma në bordin e anijes, të kapur pas litarëve ose shtizave të flamurit. Por ndoshta pak njerëz e dinë që ai imazh është marrë nga një djalë i vogël. Lorenzo Turi ishte 16 vjeç në atë kohë dhe punonte në agjencinë e fotografive të babait të tij Luca.

“Kjo është një fotografi që kam bërë në orën 14.30, pas disa orësh që anija ishte ankoruar: kalata ishte plot dhe anija ishte ende plot me njerëz, sikur askush të mos kishte zbritur”.

Sot, 30 vjet më vonë, pavarësisht përvojave në gjysmën e botës edhe në skenarët e luftës për Reuters, për Sky dhe tani edhe për agjencinë e prodhimit dhe shërbimit Xentek, kujtesa e 8 gushtit 1991 mbetet e pashlyeshme.

“Ajo ditë nuk mund të harrohet – thotë Turi sot – sepse është një gjë unike, e papërsëritshme. Asnjëherë nuk kishte ndodhur dhe ndoshta nuk do t’i ndodhë askujt që të ballafaqohet me një anije që ishte shndërruar në një lloj pengese njerëzore. Për orë të tëra, burra, gra dhe fëmijë të të gjitha moshave dolën nga anija Vlora, të ndotur, të lodhur, të uritur dhe në nevojë për gjithçka ”.

Fotografi shumë i ri po kërkonte një pikë nga e cila mund të kishte një paraqitje të saktë të situatës.

“Unë u ngjita – thotë ai – në murin e portit duke u ngjitur në një shkallë të ndryshkur. Nuk kishte dritë perfekte, por pozicioni ishte i mirë. Dhe kështu bëra fotografinë: ai imazh është bërë simboli i kësaj historie”.

Marrë nga La Repubblica / KultPlus.com