Me shfaqjen e trendeve të rinj, sidomos të atyre që vijnë nga mania e rrjete sociale, librave ju ngelet gjithnjë e më pak vend.
Dikur i cilësuar si rruga e garantuar drejt suksesit, sot
librat e rinj tërheqin më pak lexues. Librat më të shitur dikur quheshin
“bestseller”, një term ky gjithnjë e më pak i dëgjuar, dhe me gjasë i
zëvendësuar me shprehjen “influencer”, duke aluduar në personalitetet që
guxojnë të paraqesin veten si “role model”.
Kur njëherë e kishin pyetur sipërmarrësin e njohur amerikan
Warren Buffett-in për sekretin e tij drejt suksesit, ai e kishte drejtuar
gishtin kah një grumbull librash dhe kishte thënë: “Lexoni 500 faqe çdo ditë …”
Ndoshta ju nuk mund arrini 500 faqe në ditë, por, sipas
ekspertëve, duke u përkushtuar ju mund të arrini t’i lexoni deri në 200 libra
brenda një viti.
Vendimi për të filluar të lexoni mund të jetë një nga
vendimet më të rëndësishme në jetën tuaj.
Librat jua japin guximin për të udhëtuar, guximin për ta
lënë punën nëse nuk jeni të kënaqur.
Sidoqoftë, çfarë nevojitet për t’i lexuar 200 libra në vit?
Epo, gjithçka është matematikë e thjeshtë dhe leximi i 200 librave në vit nuk
është aspak gjë e vështirë.
Një matematikë e kapshme…
Fillimisht, le t’i shikojmë dy statistika të shpejta:
– Mesatarisht një amerikan i lexon 200-400 fjalë për minutë
(nëse jeni lexues i rregullt, ju mund t’i lexoni 400 fjalë për minutë)
– Librat jo-triller i kanë mesatarisht 50,00 fjalë
Tani, le t’i bëjmë disa kalkulime të shpejta:
– 200 libra + 50,000 fjalë/libër = 10 milionë fjalë
– 10 milionë fjalë/400 fjalë për minutë – 25,000 minuta
– 25,000 minuta/60 = 417 orë
Pra, kjo është logjika – për t’i lexuar 200 libra, ndani 417
orë në vit për të lexuar. E para se të ankoheni se nuk keni kohë, ne do t’ju
tregojmë se faktikisht keni mjaft kohë. Tani prapë duhet t’i shikojmë dy
statistika të thjeshta.
Ja sa shumë kohë shpenzon një amerikan në rrjete sociale dhe
pranë televizorit në vit:
– 608 orë në rrjete sociale
– 1642 orë pranë televizorit
Pra, nëse keni veç pak shprehi të ngjashme me ato të një
amerikani mesatar, ju i hidhni 2250 orë në vit në kosh mbeturinash. Nëse atë
kohë do ta shpenzonit duke lexuar, ju do të mund t’i lexonit mbi 1,000 libra në
vit. /tesheshi/
“Kjo vërtet është paraja e dhënë për këtë hotel”, thotë Philip Blackwell, teksa bën me gjeste drejt një vatre të mermertë, llambave të ndezura me hije të shtypura, dhe librave, librave e librave.
Ai po tregonte bibliotekën në “Ham Yard Hotel” në Soho, për të cilën ndërmarrja e zotit Blackwell “Ultimate Library” përzgjodhi pesë mijë libra për raftet, një akt i kurimit vizual.
“Ultimtate Library” shet libra për hotelet luksoze si “Ham Yard”. E themeluar më 2011, ajo ka kapitalizuar një shpërthim të interesit për librat si sende zbukurimi, që shfaqen thjesht në imazhet me rafte librash në Instagram dhe Pinterest, me hashtaget #shelfie apo #bookstagram.
Librat mund të jenë shënjues estetikë, një set shumëngjyrësh gjërash, ku kopertina e tyre shëmbëllen një shije të caktuar – apo diçka lozonjare që varet nga mënyra sesi aranzhohet.
“Më pëlqen t’i krahasoj librat fizikë me qirinjtë”, thotë zoti Blackwell. “Llambat e ndezura kryejnë punë, por ka një lloj qiriu të fortë estetik që i jep shpirt dhomës. Edhe librat e bëjnë këtë. Ata krijojnë teatër dhe dramë”.
Zoti Blackwell, 60 vjeç, është një erudit, i dashur dhe i lexuar. Thotë se bëhet “nevrik” kur nuk i ndodhet ndonjë libër. Ai vjen nga një familje që ka qenë në biznesin e shitjes së librave që nga viti 1879, kur një prej të parëve të tij themeloi “Blackwell’s Bookshop” në Oksford. Ai ishte i përfshirë në ndërmarrje deri në vitin 2006, kur hoqi dorë nga të qenit shef ekzekutiv i shitjes së librave dhe filloi udhëtimet përderisa ishte ende në punë.
M’u atëherë nisi diçka ta brengoste: në hotelet ku ai qëndronte, libraritë ishin të mirëmbajtura si mos më keq, plot me aso që ai i quante “libra jetimë”. Ato ishin edhe të shëmtuara.
“Hotelet bënin çmos për çdo aspekt tjetër të dizajnit të brendshëm, por jo edhe për librat”, thotë ai. Kjo solli “Ultimtate Library”, të cilën z. Blackwell e quan “projektin e tij të shkuar gabim”.
Ndërmarrja ka përzgjedhur libra për klientë nga më shumë se 40 vende, përfshirë Filipinet, Greqinë, Maldivet dhe Tanzaninë. Krahas hoteleve, ata përfshijnë restorante, banesa private, dyqane dhe anije (në rast se, fjala vjen, jahtit tënd i mungon një bibliotekë e përshtatshme).
“Ultimate Library” u përgjigjet kërkesave goxha të veçanta: një restorant në Paris dëshironte vetëm libra me kopertina të kuqe, apo një tjetër klient dëshironte një bibliotekë me tituj për Kinën dhe garat me kuaj.
Librat si sende zbukurimi nuk janë asgjë e re. Në vitet 1820 në Britani, librat zakonorë filluan të bëheshin të pëlqyer për elitat, me koleksione që duhej të ishin uniforme për një familje të vetme, ndonjëherë duke bartur xhufkën e tyre apo ndonjë shenjë tjetër.
MST: “Luksi inteligjent”
Koncepti i koleksioneve nisi të shpërndahej në tregun e gjerë. Në vitet ’20, botuesit amerikanë si “Modern Library” vunë një set të ripërdorur të klasikëve me kopertina të bukura që mund t’i blije si set.
Lindja e fotografive me rafte ka krijuar një ekonomi të tërë të re të librave si sfonde. Në fund të tregut është “Ultimate Library”, e cila shet atë që z.Blackwell e quan “luksi inteligjent”, libra të zgjedhur një nga një e që japin një ndjenjë të veçantë brenda një hapësire. Z. Blackwell thotë se çmimet sillen nga përafërsisht 2 mijë dollarë për koleksione të vogla deri në 150 mijë dollarë për biblioteka të tëra në shkallë të madhe.
Por ka edhe opsione si “Do it Yourself” për këdo që është i interesuar në krijimin e një biblioteke të bukur. Nancy Martin, pronar i “Decades of Vintage”, shet libra të cilësisë në sete me ngjyra apo stile. Një krah me libra të kaltër apo të kuq kushton 68 dollarë; por mund të marrësh abazhurë të ylbertë për 80 dollarë.
“Teoria ime është që para medias sociale, ju e zbukuronit hapësirën tuaj të jetesës dhe pastaj shkonit të jetonit në të”, thotë z. Martin. “Tani, me fillimin e angazhimit piktorial, ka njerëz që duan të jenë ndikues apo të jenë popullorë, dhe mënyra për ta bërë këtë është përmbajtja e re. Kështu njerëzit kanë filluar të kenë stilin e tyre për pushime. Librat janë vërtet një mënyrë e lirë për zbukurim”.
Ngjyrat e tyre shiten vetëm gjatë sezoneve.
“Në këtë kohë të vitit njerëzit fillojnë të blejnë të gjelbrën, kurse në verë blejnë të verdhën dhe bruzin”, thotë zonja Martin. “Çfarë dukurie. Njerëzit blejnë të kafenjtën, tullën, terrakotën dhe të portokalltën”. Nga koha e pushimeve, njerëzit do të blejnë diçka të artë apo të bardhë, ose ndonjëherë koleksione të veçanta nga e kuqja dhe e gjelbra. E kaltra është gjithnjë e gjelbër.
Lexuesit në pikëpyetje
Lehtë mund të ndihesh disi në siklet kur bëhet fjalë për idenë e librave që janë vënë me qëllim të bërjes së fotografive (rrengu i vjetër i aranzhimit të tyre me ylber është goxha acarues; Kinsey Marable, një kurator bibliotekash private me klientë si Oprah Winfrey, thotë: “Unë vërtet e përbuz këtë. Mendoj se është qesharake. Është absurde”). Pastaj pyetja e qartë: vërtet njerëzit lexojnë ndonjë prej këtyre librave?
Zoti Blackwell mendon se ata e bëjnë këtë, por edhe nëse jo, ata prapë kanë vlerë. “Dikush mund ta shohë një libër që ka dashur gjithmonë ta lexojë në një raft hoteli, dhe pastaj është në kokën e tyre, ai titull, dhe më vonë do ta marrin”, thotë ai. E madje edhe nëse askush nuk e bën, klientët të paktën blejnë libra, disa prej të cilëve askush nuk ka dashur t’i lexojë.
Chuck Roberts, një shitës librash të përdorur, e quan këtë “shpëtim librash”. Ai gjithmonë ka shitur libra zbukurues në dyqanet e tij dhe madje filloi edhe një biznes “Books by the Foot”, si një mënyrë për ripërdorimin e librave që nuk do të shiteshin në dyqanet e tij: një libër mbi shëndetin apo dietën që ka dalë prej kohësh nga moda, apo një bestseller i Stephen Kingut, që ka qindra kopje në dyqan. Thuajse të gjithë këta libra do të merren nga tregtarë të tjerë librash, thotë zoti Roberts.
“Books by the Foot” shet libra sipas ngjyrës (një bestseller si “Rainbow Ombre” shkon për 69 dollarë) apo nga tema, përfshirë “Arkitekturën” dhe “Biblat e mirëlexuara”. Ndërmarrja bën edhe koleksione të stilizuara sipas temave me emra remnishientë të freskuesve të ajrit. “Cape Cod” është një bestseller, por të tillë janë edhe “Irish Stout”, “Whispering Willows” dhe “Modern Enchanted Forest”.
“Kohë më parë shkova në Ishujt Aran, dhe ata kishin gjithë ato veshje, dhe ndieja sikur mund ta dyfishonim këtë ndjenjë me libra”, thotë z.Roberts. “Pra, kjo është përzierja jonë në Ishujt Aran, që shitet mjaft mirë”.
Në “Vintry & Mercer”, një butik i ri në Londër, atmosfera librare e krijuar nga “Ultimate Library” mund të përshkruhet më së miri si “Funny Money”. “Ne vërtet ishim të fokusuar në vendin këtu, që është qyteti me historinë e vet financiare, por edhe me Londrën lindore, që ka njëfarë rrokopuje”, thotë z. Blackwell.
Në një sënduk përgjatë perimetrit të lartë të bibliotekës së hotelit janë libra si “Kudos” i Rachel Cusk, “The Last London” nga Iain Sinclair, “Empire of Secret” nga Calder Walton, si dhe një koleksion i Virginia Woolf. Kopertinat janë kryesisht hije mes të bardhës, të hirtës, të zezës dhe asaj kafe, ashtu që të përshtaten me tavanin e veshur me një hartë cilësore. Por aty shfaqen edhe disa kopertina të kaltra që i përshtaten të kaltrës së mureve/ Sophie Haigney, “The New York Times”.
Librat na bëjnë të ëndërrojmë, na ndihmojnë të zhvillojmë imagjinatën. Në fakt, kjo është shumë romantike, por të lexuarit ka dhe efekte reale për mendjen. Një libër bën të ndodhin gjëra në trurin tonë.
Na ndihmon të bëhemi më emotivë, por mund të ndodhë dhe që të mendojmë se kemi përjetuar ndjenja dhe eksperienca që në fakt vetëm i kemi lexuar. E besoni? Ky është një studim i “Open Education Database”, që ka hartuar dhe një klasifikim të gjërave që ndodhin në mendjen tonë kur lexojmë një libër.
Automatikisht ndezim vizualizime të momentit: Kur lexojmë një libër, edhe pse nuk e duam, truri ynë fotografon objektet dhe vendet e përshkruara. Kjo ndihmon për të krijuar një botë ekskluzivisht të realizuar në mendjen tonë. Sipas disa studimeve shkencore, është zbuluar se disa persona e njohim më shpejt një objekt nëse sapo kanë lexuar diku një përshkrim të tij.
Të dëgjosh fjalët vë në punë trurin: Shpesh është thënë, sidomos për të vegjlit, që leximi me zë të lartë ka një rëndësi të madhe. Jemi mësuar të dëgjojmë narracione të llojeve të ndryshme dhe truri ynë është mësuar t’i imagjinojë informacionet.Pra, mendoni se sa funksionale mund të jetë ta dëgjosh një libër, në versionin audio, ose ta dëgjosh nga dikush që e lexon. Provojeni me fëmijët, do të dalloni menjëherë suksesin.
T’i lexosh eksperiencat është ekuivalente me përjetimin: Keni provuar ndonjëherë që të jeni tërhequr nga historia e një libri, të jeni përfshirë tërësisht në eksperiencat e personazheve? Kjo ndodh në radhë të parë sepse libri ju pëlqen, por dhe se truri nuk e kupton se thjesht po lexoni një libër dhe kështu mendja juaj është njësoj sikur po i përjetoni realisht ato eksperienca. Mes jush dhe librit krijohet një sintoni e këndshme.
Disa lloje leximesh e simulojnë më mirë trurin: Zakonisht lexoni për kënaqësi, apo për punë? Sipas studiuesve të “Stanford University”, lloje të ndryshme leximi e simulojnë më mirë trurin. Leximi letrar simulon më shumë funksionet konjiktive, ndërsa ai për kënaqësi shpërndan më mirë gjakun në disa zona të trurit.
Të lexosh në gjuhë të huaj ndihmon trurin të rritet: Nuk keni njohuritë e duhura të anglishtes apo frëngjishtes? Mos u shqetësoni. Sforcohuni të lexoni librat në gjuhën origjinale. Kjo do ta ndihmojë trurin të rritet. Sipas studimeve të kryera mbi një grup studentësh, u zbulua se pas një leximi intensiv tremujor u dallua një përmirësim në hipokamp dhe në zonën cerebrale.
Po me e-book çfarë ndodh? Nëse jeni mësuar të shfletoni libra kalimi te e-book mund të duket një hap epik. Në fillim nuk do të ndiheni rehat, por ekspertët sigurojnë se trurit do t’i duhen vetëm shtatë ditë për t’u përshtatur me metodën e re.
Struktura e historisë na ndihmon të mendojmë më mirë: Çdo libër përbëhet nga tre pjesë, fillimi, zhvillimi dhe fundi. Kjo e ndihmon trurin të mendojë me sekuenca dhe të zhvillojë aftësinë e përqendrimit. Pikërisht për këtë, studiuesit sugjerojnë që fëmijët të futen sa më shpejt në botën e librave.
Leximi ndryshon strukturën e trurit: Lexues lind apo bëhesh? Kjo është një pyetje të cilës ende nuk i është dhënë një përgjigje. Disa studiues kanë bërë një test për të kuptuar se çfarë efekti ka leximi në trurin tonë dhe dalluan se në 6 muaj program leximi materia e bardhë e trurit, në zonën e leximit, ishte rritur në mënyrë të dukshme.
Të lexuarit na bën më emotivë: Të zhytesh në një histori, të shijosh aventurat e personazheve faqe pas faqeje na bën më emotivë edhe në jetën reale. Leximi me shumë endje na bën të provojmë emocione më të thella, si kur lexojmë një libër po ashtu dhe në jetë./botimeshqip /KultPlus.com
Muajin e kaluar, Therese mori përsipër të lexonte 100 tituj joletrarë me programin “Blinkist”. Ja se si ia doli
Theresa është menaxhere biznesi dhe jeton në Berlin, Gjermani. Muajin e kaluar ajo arriti të lexojë më shumë se 100 libra psikologjik e politik.E gjitha filloi me një bast kur një koleg i saj e sfidoi atë të lexonte “Historia e Suksesit” të Malcolm Gladëell për dy orë.
Pavarësisht vendosmërisë së saj, ajo nuk arriti ta përfundonte brenda afatit të caktuar.
Edhe pse e humbi bastin, ajo nuk hoqi dorë dhe u rikthye me një ide të re dhe origjinale.
“Unë dua të lexoj më shumë libra joletrarë. Më duket e dobishme kur lexoj përmbajtjet e tyre, më ndihmojnë të krijoj një ide se cilët janë librat që më duhet të lexoj patjetër!”
Ajo kerkoi disa website dhe programe të cilat të prezantojnë me copëza kapitujsh. Leximi dhe degjimi I tyre në audio, bëri të mundur që ajo të thyente këtë rekord personal.
“Unë kaloja shumë kohë në rrjete sociale dhe Netflix. Profesioni im është rraskapitës, dhe kur mbaroj punë truri im është pothuajse i paaftë për të bërë asgjë. Leximi i librave është si ushqim për trurin tim. Kam mundësi të mësoj gjëra të reja dhe jam e lumtur që bëj diçka produktive me kohën time. Çdo mëngjes zgjohem më e mençur se një ditë më parë”. /bota.al/ KultPlus.com
Shkrimtarja e ftuar në “Letërsia dhe qyteti”, përballë dy gazetareve Beti Njuma e Alda Bardhyli, Flutura Açka, ka thënë se është shumë e vështirë ta shënjosh atë si shkrimtare feministe, por njëkohësisht librat e sajë janë një tribut për femrën si qenie e barabartë, për gruan shqiptare si partnere.
“Unë e urrej slloganin “barazi gjinore”, me nuk jemi të barabartë në gjini, as kemi pse të jemi të barabartë. Një grua e kupton që është grua vetëm pranë një burri, kështu besoj duhet ta ndiejë edhe gjinia tjetër, madje në kohët e reja gruaja mund t’ia dalë të kryejë funksionin e saj të riprodhimit si qenie, edhe pa praninë e burrit. Ndaj mendoj se mbi këtë botë, zotërimi femëror është i pashmangshëm, ndoshta kjo është edhe arsyeja pse gjinia tjetër ka luftuar për ta bindë përjetë për të kundërtën”, kështu u shpreh shkrimtarja Flutura Açka e ftuar në “Letërsia dhe qyteti” përballë dy gazetareve Alda Bardhyli dhe Beti Njuma.
Duke folur mbi mënyrën sesi ka ndryshuar feminizmi, ajo tha se “Pak kam parë në letërsinë shqipe që burrat të merren me personazhin “Grua”, me brendësinë e saj”.
“Gruaja është shtjelluar shumë cekët nga shkrimtarët shqiptarë, dhe mendoj se kjo u vjen sepse ose nuk e njohin, ose nuk kanë respekt për të si partnere e barabartë. Mund të përmend vetëm dy vepra të shkruar nga burra që i kanë dhënë përmasën e duhur asaj, “Djella” e Martin Camajt dhe “E rëndë gjëma e mëkatit” e Mitrush Kutelit. Sigurisht kjo nuk e mohon kontributin e tjetërkujt, por unë përmenda ata që mua më kanë lënë shenjë”, tha Açka. Në letërsinë e saj Açka ka shumë personazhe burra, aq sa sipas saj, është akuzuar nga feministet jam akuzuar se u jap shumë kredite. “Mendoj se shkrimtaret femra e kanë për detyrë ta eksplorojnë botën gjinore së cilës i përkasin, gjithnjë kam menduar se kush më mirë se unë (si shkrimtare) mund ta bëjë? Gratë e mia janë të emancipuara, sepse janë të pakohshme dhe kam nevojë t’i kem të pranueshme edhe për gjeneratat që vijnë. Unë kështu e njoh gruan shqiptare, unë kështu sillem si grua shqiptare”, tha ajo.
E pyetur mbi debatin që “Letërsia dhe Qyteti” hapi një vit më parë mbi letërsinë e së shkuarës, ajo u përgjigj se : “Në fillim të viteve 90-të u shfaq një trend për ta quajtur të shkretëtirë letërsinë shqipe deri në atë kohë. Unë nuk i jam bashkuar kurrë atij kori dhe as nuk mendoj se letërsia nis prej nesh. Ne vitet qe jemi rritur, ka pasur edhe shkrimtarë të talentuar, sigurisht pjesa më e madhe e tyre nuk u shkëputën dot nga skema dhe mbetën shkrimtarë të realizmit socialist, të heroit dhe përkushtimit ndaj kauzës proletare. Por pas vitit 1990-të vështirë ndonjëri prej tyre kërkoi ndjesë, ose të bënte një hap prapa dhe të pranonte se në mënyrë të pavullnetshme (ose të vullnetshme, në shumë raste) i kanë shërbyer diktaturës. Ky lloj pastrimi nuk ndodhi, sepse nuk ndodhi asfare edhe në shoqërinë shqiptare, ne kemi një demokraci shumë të helmuar, pinjollët e diktaturës që vranë dhe prenë, janë në pushtet dhe qeverisin politikisht dhe ekonomikisht, dhe ky mendoj se është terreni më i mirë për t’u fshehur shkrimtarët dorëzanë të diktaturës, për të mos thënë që vetë shteti po i pastron. Tek ne askush nuk është dënuar për gjenocidin komunist, dhe letërsia e ka për detyrë ta shënjojë këtë akt antihistorik. Këto ditë këtu në Holandë u zbulua se një shkrimtar i madh, deri tani i nderuar me gjithçka këtu, kishte bashkëpunuar në rininë e tij të parë disa muaj me nazistët. Kreditet e tij, edhe pse i vdekur, ranë brenda ditës. Askund, në një vend të civilizuar, nuk mund të bësh kompromis me dhunën, diktaturën dhe fashizmin. Por disa prej shkrimtarëve të asaj kohe mundën të orientoheshin në kushtet e lirisë dhe mundën të përshtateshin në deltën e madhe letrare që solli tranzicioni dhe e kapën lexuesin e ri”.
Por si ishte hyrja e Açkës në letërsi?
“Hyrja ime ne letërsinë shqipe ka qenë në një kurbë dhe jo aq normale, shënimet e mia të para janë të një moshe shumë të re, më është dashur të jem qysh fëmijë njëfarë korrespondenteje me qëllimin e vetëm të mund të studioja dhe ta kisha më te lehtë të hyja nga dera në letërsi. Por nuk ndodhi, përfundova duke studiuar ekonomi, që ishte privimi i pare. Diku nga vera e vitit 1988 mu botua për here të parë një cikël i plotë poetik që u shoqërua me një prezantim timin, por tri ditë më pas e gjeta veten në një shkrim shkërrmoqës, ku isha cilësuar si një zë me “figuracion të tepruar”, “fluturake”, “me gjuhë larg të thjeshtës” dhe pa asnjë varg për partinë. A guxonte pas kësaj të më botonte mua më poezi? Kështu që edhe përpjekja për të hyrë nga dritarja në letërsi, dështoi. Por ishin grahmat e fundit të diktaturës dhe autoritetit. Liria dhe kapërcyelli politik i 1990-tës, ishte dorëzania ime në letërsi, ndryshe ose do të heshtja, ose do të përfundoja në burg. Unë jam ekskluzivisht shkrimtare e Lirisë, arsye pse në letërsinë time fryn shumë erë e tillë. Pas botimit të “Kukullat nuk kanë Atdhe”, një moderator shqiptar, me të cilin pata një intervistë të gjatë televizive, më pyeti: “Nuk mendoni se duke përshkruar një femër të tillë (të lirë) në romanet e tu, edhe gratë shqiptare do të duan t’i ngjajnë, pra të kërkojnë të njëjtën liri, që mund të mos jetë përherë e këshillueshme”. Kështu mendonte ai, se ka liri të këshillueshme dhe jo të këshillueshme. “Unë këtë qëllim kam”, i thashë. Por këto nuk kanë qenë privimet e vetme, edhe brenda piramidës letrare kam patur një lloj “persekutimi” nga të racës sonë letrare, mbase me vite të tëra, por kjo është pjesë e historisë së letërsisë shqipe, mbase e kujtimeve të mia. Liria është rrjedhë, dhe mund ta kapësh rrymën e saj, jo piramidë që të shtyp, thjesht i jam shmangur kësaj të dytës, që të mund të mbijetoja. Aleatët e mi të vetëm në këtë, janë vetëm talenti (nëse është), lexuesi dhe media. Vetëm atyre u falem”, shkruan Gazeta Shqip.
Prej kohësh Açka jeton mes dy kulturave asaj etnike dhe holandeze. Jetës mes dy kulturave ajo e ka quajtur një pasuri.
“Nuk do ta kisha shkruar “Kryqin e harresës” dhe as “Të ftuar në Rrethin e Dhjetë” pa këtë hapësirë në jetën time. Kjo hapësirë, rrugëtimet e shpeshta, e ka furnizuar punën time me portrete të rinj, me personazhe që në kushte të tjera nuk i takon dot, me kulturën e një vendi tjetër të domosdoshme për të gjykuar identitetin tënd etnik, me një aparat krahasues dhe me çelësin e një porte për gjykimin ndryshe të Lirisë. Personazhet e mi janë qytetarë evropianë që e kanë integruar atdheun e tyre shumë përpara se politika, shumë më përpara se ligjet dhe koha”, është shprehur Açka./ KultPlus.com
Ciceroni, Mark Tul Ciceron, ishte historian dhe filozof i Romës antike i lindur pranë Aripinit. Studioi në Romë për drejtësinë dhe retorikën, ndërsa shquhet si një nga oratorët më të shquar, shkruan KultPlus.
Njohuritë e tija në artin e oratorisë (gojëtarisë) dhe të filozofisë ai i plotësoi veçanërisht pas një udhëtimi që kishte bërë në Greqi. Fjalimet e tija janë çmuar si fjalë bindëse, si të forcës tërheqëse të fjalës. Nga këto fjalime të Ciceronit mund të kuptohen dhe të njihen më mirë rrethanat dhe jeta e tij. Ciceroni shkroi disa vepra si: “De oratore” (Mbi oratorinë), “De republika” (Mbi shtetin), “De amicitia” (Mbi miqësinë), “De setnecutute” (Mbi pleqërinë).
Gjuha që përdor Ciceroni në veprat e tija është e zgjedhur dhe e përpunuar me stilin e tij të qartë dhe të bukur, ai mendimet i ilustron me figura tërheqëse gjuhësore. KultPlus sot ju sjellë një thënie të zgjedhur lidhur me rëndësinë e madhe të leximit dhe praninë e librave në jetën e njeriut.
“Një dhomë pa libra është si një trup pa shpirt”, kishte thënë historiani dhe filozofi i njohur Ciceroni./ KultPlus.com
Librashitësit ambulantë të librit në dy sheshet e kryeqytetit, të mërkurën, janë siguruar që nuk do ta kalojnë dimrin në kushtet e rënda me të cilat janë përballur në 17 vjetët e pasluftës.
Ata i kanë marrë çelësat e kioskave të vendosura në sheshin “Zahir Pajaziti” e atë “Nënë Tereza”, me shpalljen e rezultateve të thirrjes për aplikim për marrjen e tyre në shfrytëzim, që ishte bërë publike në korrik të këtij viti.
Tetë kioskat prej tri metrash katrorë – të vendosura qysh në prill të këtij viti – me vendim të komisionit të Komunës së Prishtinës u janë ndarë librashitësve ambulantë. Në përgjithësi, thirrjes publike i ishin përgjigjur 18 aplikues, prej të cilëve 11 individualë dhe 7 shtëpi botuese. Sipas thirrjes publike, ata që synonin të zinin vend në “Këndet e librave” ishte dashur të dërgonin dëshmi se kanë shitur libra në sheshet e kryeqytetit së paku në tre vjetët e fundit. Ndërsa shtëpitë botuese kishin kritere të tjera, në mesin e të cilave edhe atë për kryerjen e obligimeve tatimore, arka fiskale dhe numri i titujve të botuar në tre vjetët e fundit.
Komisioni pesë anëtarësh, i udhëhequr nga Genc Bashota, drejtor i Drejtorisë për planifikim strategjik dhe zhvillim të qëndrueshëm në Komunën e Prishtinës, ka bërë vlerësimin dhe ua ka dhënë në shfrytëzim kioskat e librit nëntë librashitësve ambulantë. Dy prej tyre janë pajtuar ta ndajnë të njëjtën kioskë.
Çmimi i kioskave aktuale të “Këndit të librave” ishte përllogaritur të jetë 5 mijë e 700 euro./ KultPlus.com
