Poezi nga Sibel Halimi
Emrat janë të marrë
Edhe rrugët qorre kanë emër
Në tokën ku dorë njeri s’mbjellë, një lule çelë
Natyra s’e harron
E ajo fillikat shijon vetminë
Bota ka një kufi
Aty ku ti s’mund të shkosh
Për çfarëdo arsye
Mit është heroi
Që kur ecën rrugëve të sheshit
Të del pa asnjë organ
Heroit dhe zotave s’i përcaktohet seksi
Barrë e jonja është
Të kontrollohemi nga ti
Të na tërheqë si gravitet
Si molla kur pikën mbi kokë
Forca ka një emër
Por liria ekziston
Emër s’dua t’i jap. / KultPlus.com
