Etiketë: luan jaha

“Makbethi” premierë madhështore në TKK, Shekspiri gjithmonë aktual dhe i papërsëritshëm

Posted on by Kult Plus

Era Berisha

Akotrët si: Adrian Morina, Gresa Pallaska, Shkelzen Veseli, Luan Jaha, Shkumbin Istrefi, Ilire Vinca, Semira Latifi, Faris Berisha, Ermal Sadiku, Tristan Halilaj, Flaka Latifi, Fiona Abdullahu, Basri Lushtaku, Shpejtim Kastrati, Ismet Azemi dhe Yzeir Meha, mbrëmë mjeshtërisht kanë jetësuar premierën e shfaqjes “Makbethi” që erdhi nën regjinë fenomenale të Qëndrim Rijanit. Përshtypja se Shekspiri ishte ringjallë e po jepte në skenën e Teatrit Kombëtar të Kosovës, një pasqyrë moderne të veprës, ishte diçka që s’mund ta hiqje dot prej mendjes, shkruan KultPlus. 

Të pranishmit me padurim po hynin brenda për të zënë vendet e tyre përkatëse në sallë. E gjitha kjo për të parë një ndër kryeveprat e letërsisë botërore, të vënë në skenë. Ajo që fillimisht zuri vëmendjen e tyre, padyshim që ishte skena e mahnitshme krijuar nga Valentin Sfetozarev që përpara syve dukej gjigante, frymëmarrëse dhe aq e bukur saqë të jepte emocionin se tashmë e gjithë salla është pjesë e shfaqjes. Ashtu edhe ishte, duke marr parasysh ndërlidhjet komunikative që aktorët bënin me publikun. 

Në pozicionin e tyre përkatës, aktorët pritnin sinjalin për të vazhduar. Loja nisi fiks në orën 20:20, dhe tri magjistricat ishin të parat në qendër. Prapa tyre, pesë pasqyrat e mëdha e rritnin intensitetin e emocioneve, duke krijuar një rrebesh me drita që lëviznin pa ndalë. Ato po tregonin për një profeci. Parashikonin fatin e Makbethit (një gjeneral në ushtrinë e mbretit të Skocisë), dhe i tregojnë se një ditë ai do të bëhet mbret. Pas këtij parashikimi ai nuk resht se menduari se një ditë do të bëhet mbreti i Skocisë. “Ai humb, Makbethi fiton”, qe një ndër thëniet që përsëritej në shfaqje dhe kjo për të kuptuar botën e brendshme të rolit kryesor. 

Një luftë e përgjakshme për pushtet, është krejt ajo se çfarë fshihet edhe prapa zonjës Makbeth, e cila shpërfaq një ambicie të paparë për gjak, luftë dhe ligësi. Me një gjakftohtësi që i shihej edhe në linjat e fytyrës, ajo bind Makbethin për vrasjen e mbretit. Ndjenja e fajit, është ajo që pushton zemrën e tij, por shumë shpejtë, e keqja triumfon mbi të mirën. Në një festë të organizuar në shtëpinë e Makbethit, të ftuarit (Mbreti, dy djemtë e tij, tri magjistricat, Bankoja, Makdafi, zonja Makbeth) po pinin verë, dhe kur ora shënoi 00:00, aty u dallua tensioni në atmosferë. Muzika e kompozuar nga Trimor Dhomi, si dhe prezenca në skenë e orkestrës së Filharmonisë së Kosovës, ishin pjesë kyçe të shfaqjes. Drithërimat, klithmat, bisedat, pendimet, vrasjet dhe mendimet e personazheve, nuk do të kishin efektin e njëjtë pa pjesëmarrjen e tyre. 

Kukuvajka, në distancë po lëshonte zë. Vrasja e mbretit u krye nga dy duart e Makbethit, i cili shumë shpejtë hyn në iluzione që i shfaqen në mendjen e tij. E lan fytyrën nga vepra e ndyrë që ka bërë, brenda një uji (gjaku) në ngjyrë të kaltër i cili vazhdon të rrjedhë në skenë, e bashkë me të edhe rrjedha e shfaqjes tutje. Qeshma, si simbol i vazhdimësisë së ngjarjeve gjakatare, qon përpara ndjenjën e pendesës. Për t’i larë duart, i ndihmon edhe zonja Makbeth, bashkëpunëtorja e tij në krim. “Fama, nderi, vdiq”, thotë Makbethi, por prapëseprapë ai vesh kostumin e mbretit dhe vendosë kurorën.  

Të gjithë dyshojnë fillimisht për dy djemtë e mbretit të vdekur, por ata ikin në Angli pas vdekjes së të atit. Ikja, nënkuptonte potencialisht një krim të kryer, ashtu edhe besohej për një kohë. Ngjarja vazhdon me një festë tjetër të hedhur për mbretin e ri, Makbeth. Por kurora që ka në kokë, i duket e palavdishme, pasi që ai nuk ka trashëgimtar. Nuk arrin të jetë i lumtur sepse këtë gjë e pengon ndërgjegjja e tij e cila nuk e lë të qetë nga ndjenja e fajit. Vegimet fillojnë të hyjnë në mendjen e tij si gjarpërinjtë dinakë, por kjo nuk e ndalon që ai të kryejë edhe vrasjen e shokut të tij, Bankos, dhe gjithë familjes së tij. Etja për pushtet është aq e madhe, saqë merr formë në tërësi. Ka gjak gjithandej, gjak në tokë, në gojë, në mendime dhe në akte.  

Fuqia për pushtet të gjithanshëm nuk mbaron me kaq. Ai urdhëron vrasjen e familjes së Makdafit. Vrasjet kryhen në një mënyrë mizore por vizualizisht të përgatitur mjeshtërisht për sytë e publikut. Në një xham lëvizës të mbushur me gjakun e kuq të armiqve të Makbethit, bëhet edhe vrasja e djalit të Makdafit, fryma e së cilit mbaron nën ujë, e njëkohësisht me të, vdes edhe nëna që e përjetoi vdekjen e të djalit. Tashmë, qeshma me ngjyrë (gjak) të kaltër, mbushur me ndjenjën e pendesës së parë, ka mbaruar. Tani, qeshma e dytë fillon të zbrazë gjakun e kuq dhe të njomë të vrasjeve të pamëshirshme, në skenën e TKK-së, duke simbolizuar edhe arritjen e pjesës finale të shfaqjes. 

Makdafi me të kuptuar vrasjen e kryer në shtëpinë e tij, bashkë me ndihmën e të dy djemve të mbretit të vrarë nga Makbethi, nisen për hakmarrje. Kësisoj, vjen dobësimi i personazhit të zonjës Makbeth, e cila kryen vetëvrasje, e së bashku me të na shfaqet edhe dobësimi i personazhit të vetë Makbethit, i cili e kupton se është i rrethuar nga armiq të tij, ndonëse ai e di se ndërgjegjja e tij qe gjithmonë e turbulluar nga krimet e kryera. Pasqyra në mesin e katër të tjerave ngritët lartë në skenë. Mbi të është Makbethi i cili refuzon të mposhtet. Ngritja lartë e tij në ajër tregon natyrën komplekse të Makbethit, i cili në mënyrë brilante shpërfaqi ambicien e qenies njerëzore për pushtet, që përkon njëkohësisht me ambicien aktuale të pushtetarëve gjithandej në botë. 

Kështu, krejt në fund, Makbethi “ulet poshtë”, dhe përjeton vdekjen e pastër por dramatike nga duart e armikut të tij, Makdafi. Jehon “Atdheu u çlirua” dhe me të vërtetë u çliruan edhe ndjenjat e të pranishmëve që kishin përjetuar tashmë një rrotullim emocionesh e mendimesh. 

Regjisori Qëndrim Rijani, ka shfaqur një tragjedi me pasione të forta të lakmisë së shfrenuar. Vizioni i tij modernist shfaqi shumë, por bëri që edhe të ndjehet puna e palodhshme, afatgjate dhe mirë menduar. Në anën tjetër, aktori në rolin kryesor, Adrian Morina, si shpeshherë, qartazi ishte zhytur brenda personazhit të Makbethit. Kalimi nga një trim, në çmendi, në jo-burrëri, e deri në vdekje, dëshmoi për studimin e thellë të psikologjisë së karakterit kompleks të Makbethit. Ka kohë që në Teatrin Kombëtar të Kosovës nuk është luajtur një shfaqje e tillë, e plotësuar mrekullisht në të gjitha aspektet e mundshme. Por, tanimë keni rastin ta përjetoni për dy orë e ca, “Makbeth”-in.  

Për të treguar më shumë rreth shfaqjes si dhe procesit të realizmit, për KultPlus foli regjisori Qëndrim Rijani. 

“Madhështia e veprës në fakt qëndron tek autori. Shekspiri është i madh dhe energjia e tij, shpirti i tij transmetohet tek pena e tij, dhe kësisoj edhe në gjithë botën. Ai jep mundësinë që kjo vepër gjithmonë të jetë e kohës. Nuk është se qëndron tek unë si regjisor, por ai e jep këtë mundësi. Besoj që fundja, ekziston detyra e regjisorit që çdo vepër, qoftë klasike apo antike, ta bëjë sa më afër, si përrallë atraktive tek publiku. Pra, duhet të sjellën idetë e autorit tek publiku, në mënyrë që ata ta perceptojnë. Besoj që gjithçka ka qëndruar tek forca e autorit dhe mbështetja që e kemi dhënë ne, në kontekstin regjisorial dhe aktorial. Kjo ka qenë pika me të cilën publiku u lidh më së shumti me këtë shfaqje. Ne së pari kemi bërë një rikonstruktim të dramaturgjisë së kohës kur është shkruar vepra, pastaj estetikja teatrore që e kam përdorur unë, është shumë e tanishme dhe tek ne duket risi, ngaqë nuk përdoret shumë. Kjo është mishëruar mirë me aspektin politiko-filozofik që ka vepra e Shekspirit.” 

Ndërsa, aktori Adrian Morina për KultPlus ka folur për hezitimin e tij fillimisht nga roli, e pastaj deri tek arritja e finalizimit të shfaqjes që për të është një nga projektet më të arrira në karrierë. 

“Shekspiri i madh është aktual gjithmonë, andaj është i papërsëritshëm. Natyrisht, është një nga kryeveprat e letërsisë dhe teatrit. Është ndoshta vepra më e përgjakshme e teatrit. Fatkeqësisht, bota nuk ka qenë më e përgjakshme sesa që është sot. Ndoshta nuk kemi një luftë si e para dhe e dyta, por kemi humbjen e jetës së mijëra njerëzve nëpër botë, gjithmonë vetëm për pushtet. Makbethër-it modern sot janë edhe më të dashur, sesa këta që i shihni në teatër. Këtu janë personazhe negativë dhe paralajmërojnë për krimet, por ata të sotëm, janë më të dashur, më të afër dhe e pinë gjakun shumë më shumë se ky gjak që është derdhur në këtë skenë. Besoj kjo është një kontribuim i yni për ata që vijnë dhe e shohin shfaqjen tonë, për të kuptuar pasqyrën e qartë të asaj çfarë po ndodhë dhe që ka ndodhur gjatë gjithë civilizimeve. Njeriu nuk ka mbërri me avansu. Në anënt tjetër, dua të them se personalisht, nuk më ka pëlqyer shumë vepra, gjatë kohës së studimeve, por jo për shkak të veprës, por për shkak të pikëpyetjeve që kam pasur në kokën time rreth veprës. Por, me leximin që Qëndrimi ia ka bërë kësaj vepre, ai e ka zbërthyer veprën me një skalper të kirurgut. Aq pastër vjen zbërthimi i tij saqë më ka bindë me qenë e këtij projekti. Unë se kam pa kështu Makbethin asnjëherë. Jam jashtëzakonisht i lumtur me punën që është bërë, edhe me ekipin. Kënaqësi e veçantë me qenë në skenë me profesorët tanë: Shkumbinin, Luanin dhe Iliren, me partneren në skenë, Gresën, një aktore e shkëlqyer. Besoj që me këtë ekip, me Xenin me Shpëtimin, me Tristanin, e deri tek Yzeiri që është më i riu i ekipit tonë, e kemi dhënë krejt dashninë për me realizu një shfaqje e cila për mua është një nga punët më të mira që e kam bërë ndonjëherë në karrierën time. Besoj që edhe shfaqja është një nga shfaqjet më të mira që Teatri e ka punu.” 

Ndërkaq, reprizat e shfaqjes ”Makbethi” do të vijnë me datat: 2, 3, 8 dhe 9 tetor.  

Dramaturge: Zoga Çeta Çitaku 

Kostumografe: Maca Papuçevska 

Orkestra: Filharmonia e Kosovës 

Koreograf: Artan Ibërshimi 

As. Regjisor: Erleta Rexhepi 

Video: Rehan Abdulovski 

Operator i audios: Arben Aliu 

Video operator: Bujar Bekteshi 

Inspicente: Nazmije Krasniqi 

Disejni i dritave: Mursel Bekteshi 

Shfaqja është realizuar në bashkëpunim me Filharmoninë e Kosovës. / KultPlus.com 

“Toka Brenda Meje” si rizbulimi i rrënjëve përmes artit kinematografik, Maxville: E gjeta vendin tim në këtë botë nga ky film

Posted on by Kult Plus

4 kapituj të përmbledhur në një film për të shfaqur madhështinë e kinematografisë shqiptare. Regjisori Fisnik Maxville, me motivin që të gjejë vendin të cilit i përket dhe rrënjët se nga vjen për të “siguruar” një vend në tokë në mënyrë që të mos ndihet pa “identitet”, vjen me filmin The Land Within, ku bën edhe hapjen e festivalit më të rëndësishëm të filmit në Kosovë, PriFest, i cili këtë vit po shënon edicionin e 15-të, duke sjellë emra të ndryshëm nga bota e kinematografisë ndërkombëtare, shkruan KultPlus.

Uranik Emini

Vjosa Berisha – emri që ngriti në piedestalin më të lartë festivalin “PriFest” u kujtua në edicionin e 15-të, me një këngë shumë të dashur të saj “Miss Sarajevo” – U2 & Luciano Pavarotti, të kënduar mjeshtërisht nga dyshja artistike, Alban Nimani dhe Dren Abazi.

“The Wedding”, “The Worm”, “The Guilt” dhe “The Child”, përfshiu në thelb traditat shqiptare, dasmat, rolin e burrit në familje, mungesën e tij, identitetin, të kaluarën, traumat, e në mesin e shumë gjërave tjera edhe detyrimin e gruas që të marr dy role, diskriminimin e personave që kanë ikur nga lufta si azil nga rrethanat e “panjohura” për njerëzit dhe gjykimin e këtyre të fundit.

Ikja nga lufta në rrethana të panjohura shpesh herë cilësohet edhe si akt tradhtie prej shumë njerëzve të cilët luftuan dhe në fund “të gjallë” jetojnë në vendin e tyre me një liri të cektë e me shumë histori mbrapa.  Rikthimi i Remos në fshatin që po mbulohej nga legjenda urbane për rikthimin e ujqërve për të shkatërruar gjëra në fshat e gjen atë në shtëpinë e kushërirës së tij, Unës. Ajo kishte jetuar për vite me radhë në një liri të rrejshme, duke u veshur nën petkun e një burri të familjes.

Remo, i cili ishte larguar nga lufta në rrethana të panjohura për shumë njerëz, konsiderohej si një i huaj në vendin e tij, në tokën e tij, duke lënë shtetin e Zvicrës përgjithmonë, në mënyrë që të kthehet në Kosovë. Ai nuk kishte shumë njohuri dhe ishte rritur pa prindër që nga lindja.
Megjithë këtë, Remo mori vendimin të rikthehet në Kosovë dhe të përballonte përsëri traumat e fëmijërisë dhe ato që “Skenderi” i kishte shkaktuar disa herë në të kaluarën. Skenderi ishte në prag të vdekjes, dhe Remo duhej të ishte aty për të pritur njerëzit që vijnë në varrimin e tij.

Una, e cila po jetonte e vetme me të gjitha përgjegjësitë që një familje i ka në tërësi, kërkoi rikthimin e Remos në vendlindje, për të identifikuar trupat që po zhvarroseshin nga varret masive nga lufta e fundit në Kosovë dhe familjarët e tyre pothuajse kishin vdekur të gjithë.

“Lista e njerëzve” e cila po kërkohej nga shkencëtarët e pranishëm në fshat, i kujtoi Remos dhe Unës t’i shikonin “sekretet e ndaluara” për të përshpejtuar procesin e verifikimit të familjarëve.

Duke jetuar mes sekreteve familjarëve, Remo nuk e dinte se shumë prej fotove që ata po i shikonin, në realitet shfaqnin nënën e tij mes kujtimeve të ndryshme.

Aktorja e re në moshë, Era Balaj në rolin e Fatimes, që u paraqit në një foto si e panjohur për Unën dhe Remon, ishte nëna e djaloshit që mori guximin të përjetoi nga e para me çdo plagë e shenjë brenda vetes, rikthimin 10 vite mbrapa.

Fatimja u vra nga Skenderi, pasi lindi Remon me një të “huaj”, Besimin të luajtur nga Don Shala, dhe Remo që kur peshonte 5 kilogram jetoi duke qenë i urryer nga Skenderi dhe nën kthetrat e së kaluarës, pa parë dritë nga e ardhmja.

Përmes një kinematografia magjike, i gjithë filmi erdhi deri në përfundim dhe solli “lirinë” e Unës në mesin e shumë ngjarjeve intriguese që preken pjesë të caktuara nga shumë prej sferave të jetës. Performancat e Luana Bajramit dhe Florist Bajgorës shfaqen edhe një herë tjetër madhështinë e artit në Kosovë. Emocione, dhimbje, lumturi, liri, vuajtje dhe përballje me ujqër e fantazma nga e kaluara, të gërshetuara në mënyrë maestrale nga dyshja që i dha kuptim gjithë skenarit, të përgatitur mjeshtërisht nga Fisnik Maxville në filmin e tij debutues si regjisor.

Kryetari i Prishtinës, Përparim Rama, u shpreh me shumë krenari në natën hapëse të festivalit, duke treguar se sa i lumtur është me arritjet e PriFestit.

“Me shumë krenari dhe emocion sonte në këtë sallë po e hapim edicionin e 15-të të PriFest. Emocion i madh që e dëgjuam këngën e Albanit dhe Drenit këtu, që ngjallën emocione brenda nesh. Festivali Ndërkombëtar i Filmit në Prishtinë që është kthyer në një platformë dinamike për kreativitet dhe bashkëpunim ndërkombëtar në artin e mrekullueshëm të kinematografisë. Teksa qëndroj këtu para jush nuk mundem të kalojë pa shprehur mahninë time në përmasat e jashtëzakonshme që tashmë përfaqëson PriFest, krenar me të gjithë arritjet tuaja ndër vite. Sidomos me lartësinë që ia bëni Prishtinës në majet më të larta të kinematografisë”, thotë ai.

PriFest si një dritare fenomenale për të rinjtë

“Nuk është vetëm një festival, por një dritare fenomenale për të rinjtë që të shprehin talentët e tyre. Përmes PriFestit po ndërtojmë ura lidhëse me shtete të botës PriFest nuk është vetëm një ngjarje kulturore, është një identitet i yni. Lindi si një dritë shprese se shpirti ynë kreativ nuk mposhtet. PriFest eksploron fuqinë, eksploron diveristetin, avokon për të drejtat e njeriut dhe po ashtu shfaq më të mirën tonë në kinematografi në arenën ndërkombëtare. Kur ne vazhdojmë që të përballemi me diskriminimin që të mos mundemi të udhëtojmë”, shton ai.

I pari i Prishtinës thotë se kryeqyteti do të vazhdojë të mbështes këtë festival dhe uron suksesin e tij për vite të tëra.

“Ne mbetemi të përkushtuar që ta ruajmë e ta kultivojmë trashëgiminë e Vjosës. Duke shpresuar që ky festival të rritet e të zhvillohet për dekada më tej, ne si kryeqytet do të vazhdojmë ta mbështesim këtë festival që të bëhet më i madhi i vendit, rajonit dhe më gjerë”, thotë ai.

“PriFest është simbol i krijimtarisë sonë për një të ardhme më të ndritshme. Le të vazhdojmë të shfrytëzojmë potencialin transformues të kinemasë përmes PriFestit. Faleminderit të gjithëve dhe le të fillojmë këtë edicion të ri, duke uruar të gjithë kineastët e rinj dhe mirëseardhje të gjithëve mysafirëve tanë nga vende të ndryshme të botës, sidomos atyre të Izraelit”, përfundon kryetari Rama, duke treguar se një nga temat kryesore të këtij festivali është edhe pjesa ku PriFest ka bashkëpunuar ngushtë me shtetin e Izraelit.

Producenti Valon Bajgora falënderoi të gjithë të pranishmit që gjetën kohë për të parë këtë film.

“Faleminderit shumë të gjithëvë në këtë sallë. Ishte kënaqësi me pas premierën e filmit në Kosovë në PriFest, duke pasur parasysh se sa shumë i ka dhënë ky festival të gjithë neve. Për mu është një nderë që kemi arritë me shfaq filmin këtu dhe shpresoj që ju ka pëlqy shumë të gjithëve”, ka thënë producenti i filmit, Valon Bajgora.

Ndërkaq, personi kryesor pas këtij filmi, regjisori Fisnik Maxville, i cili ka lindur në Kosovë dhe më pas është rritur në Zvicër, shprehet me krenari se ky film i ka ndihmuar t’a gjejë vendin në tokë.

“Me të vërtet është një nder i madh për mua që ta prezantojmë filmin këtu, me gjithë ekipin, pa të cilin një gjë e tillë nuk do të ishte e mundur. Faleminderit të gjithëve që jeni prezent sonte këtu. Ndoshta e keni kuptu që unë kam lindur në Kosovë dhe kam jetuar në Zvicër qe 20 vjet, kështu që për mua ka qenë shumë e vështirë që ta dijë se ku e kam vendin në botë, përmes këtij filmi kam arritur që ta gjejë se ku e kam vendin”, përfundon ai, duke shprehur krenari në sytë e tij përpara gjithë shikuesve të pranishëm.

Florist Bajgora tha për KultPlus se është e vështirë të shpjegohen emocionet që i ka ndjerë gjatë realizimit të këtij filmi, por beson fuqishëm që ato më së miri shihen në film.

“Nuk di me i përshkru saktë ndjenjat dhe emocionet që i kom përjetu gjatë xhirimeve pasi paraqiten më së miri në premierën e sotshme, nuk di shumë mirë t’i shpjegoi por besoj që filmi i shpjegon më mirë se si kam kaluar nëpër këtë periudhë. Filmi mbi të gjitha trajton temën e vendit prej ku jemi, ose ku me të vërtet përkasim. Ndonjëherë ti e ke ndonjë shpi, profesion, dashuri ose diçka tjetër, por vendi ku ti i përket është pjesa kryesore e këtij filmi”.

Bajgora tutje thotë se një skenar i fuqishëm si ky, të frymëzon që të kontriboush në çdo lloj forme në këtë film.

“Skenari i këtij filmi është i jashtëzakonshëm dhe më ka pëlqy që nga momenti i parë, edhe nëse nuk do të isha në rol kryesor, do t’i ndihmoja në çfarë do pozicioni tjetër, qoftë edhe jo si aktor. Filmin ma shumë se shpërthim e ka vizatu një rrugë shumë të sigurt prej fillimit të xhirimeve ose edhe prej skenarit, dhe rruga që e ka përqu filmi dhe filmi rrugën, ka qenë e paevitueshme që të ketë sukses”, përfundon ai.

The Land Within është një bashkëprodhim mes Zvicrës dhe Kosovës, përmes Alva Film Productions dhe Ikone Studio, me RTS Radio Télévision Suisse që shërben si bashkëprodhues. Në rolet kryesore luajnë: Florist Bajgora, Luàna Bajrami, Armend Smajli, Luan Jaha, Arta Mucaj, Irena Aliu, Kumrije Hoxha, Meli Qena dhe Çun Lajçi. /KultPlus.com

“Kukumi” që solli Luan Jahën në një rol sa të mrekullueshëm aq edhe sfidues (VIDEO)

Posted on by Kult Plus

Paslufta e Kosovës erdhi përmes filmit “Kukumi”, me një tematikë të veçantë e rrëqethëse.

“Kukumi”, film me regji të Isa Qosjës, është ai i cili bëri bujë të madhe si në vend ashtu edhe nëpër festivalet që është dhënë.

Filmi 107 minutësh, që u dha premierë në vitin 2005, sjellë në rolin kryesor aktorin e njohur kosovar Luan Jaha.

Kësisoj KultPlus, po e rikthen në vëmendjen e audiencës shqipfolëse edhe njëherë rolin e Luan Jahës, një rol që rrallë kush mund ta realizoj. Ndërkaq, kujtojmë se sot ai feston 55 vjetorin e lindjes.

“Kukum ma pat lan emnin gjyshja. Thojnë që kur kom le’ pata kajt tri jav’. M’kishin pas qkri plum e mo s’kisha pas kajt”, nis rrëfimi i njërit nga të sëmurit psikik që menjëherë pas përfundimit të luftës në Kosovë lirohen nga ai spital.

Kukumi, Mara e Hasani, të pavetëdijshëm për atë se çfarë duhet të bëjnë pastaj ata nisën në rrugët e Kosovës së pasluftës dhe shkojnë në fshatin e vëllait të Hasanit…

Një rol sa i vështirë për tu parë edhe më i vështirë për tu interpretuar ishte ai i Kukumit. Luan Jaha, një ndër aktorët më të mirë të skenës kosovare, e solli këtë rrëfim mrekullueshëm përmes trupit të tij, fytyrës, flokëve, duarve e mbi të gjitha përmes fyellit të tij që nuk e largonte asnjëherë nga vetja.

“Kukumi”, ishte laureat i shumë çmimeve nëpër festivalet botërore ndërsa ishte prodhim i KosovaFilm-it.

Përveç Luan Jahës në “Kukumi”, luajnë edhe aktorët si: Anisa Ismaili, Donat Qosja, Yllka Gashi, Xhevded Doda…/ KultPlus.com

Filmi vendor Cirku Fluturues po vazhdon të shfaqet në Cineplexx

Posted on by Kult Plus

Pas sukseseve të filmave shqiptarë, një film tjetër që është prodhim vendor ka nisur shfaqjen në kinema në Kosovë. Eshtë fjala për filmin e ri të regjisorit Fatos Berisha, Cirku Fluturues, i cili pas sukseseve në arenën ndërkombëtare, ju drejtua kinemave vendore dhe nga 1 korriku po shfaqet në Cineplexx.

Cirku Fluturues, me regji të Fatos Berisha dhe me një kast të mrekullueshëm aktorësh që përfshijnë emra të njohur si Armend Smajli, Tristan Halilaj, Afrim Muçaj, Shpetim Selmani, Luan Jaha, etj, nga 1 korriku ka nisur të shfaqet edhe në kinemanë më të madhe në vend, Cineplexx.

Filmi flet për katër aktorë që tentojnë të kalojnë ilegalisht përmes kufijve të Ballkanit në kohë lufte, për në Festivalin e Teatrit. Por misioni i tyre i vërtetë, është që ta gjejnë dhe takojnë idolin e tyre, Michael Palin.

Katër shokë nisen në një rrugëtim që… – Cineplexx Kosovo | Facebook

Oraret për ta shikuar filmin “Cirku Fluturues”, në Cineplexx, mund ti gjeni duke klikuar këtu. / KultPlus.com

Luan Jaha pasi u kërkua gjak për të: Gjendja ime është stabile, ju paça

Posted on by Kult Plus

Aktori i njohur kosovar Luan Jaha është infektuar me koronavirus. Mengjesin e sotëm është kërkuar gjak për të nga ata që e kanë kaluar koronavirusin, pasi iu duheshin 50 antitrupa.

Mirëpo, para disa minutave, aktori Jaha ka shkruar në rrjetin social Facebook, ku ka treguar për gjendjen e tij shëndetësore.

Ai ka thënë se aktualisht gjendja e tij është stabile, teksa ka falënderuar të gjithë për gatishmërinë.

“Përshëndetje miq, Ju falemnderit shumë për gatishmërinë! Gjendja ime shëndetësore është stabile. Uroj të shihemi për të mira! Ju paça”, ka shkruar Jaha. / KultPlus.com

Aktori Luan Jaha: Gjendja ime shëndetësore është stabile

Posted on by Kult Plus

Qarkulloi lajmi që aktori i njohur shqiptar, Luan Jaha, është në gjendje të rëndë shëndetësore, e për çka u kërkua me urgjencë të sigurohet gjak nga personat që veçse e kanë kaluar COVID-19 që në këtë mënyrë të sigurohet plazma e gjakut, shkruan KultPlus.

Ndihmë u kërkua nga shumë regjisorë e artistë shqiptarë të cilët e shpërndanë informacionin.

Por, tashmë ka reaguar edhe vetë aktori Luan Jaha, i cili pasi ka falënderuar të gjithë për gatishmërinë, ka pohuar që gjendja e tij shëndetësore është stabile.

“Pershendetje miq,
Ju falemnderit shumë për gadishmërinë!
Gjendja ime shëndetësore është stabile. Uroj të shihemi për të mira!
Ju paça”, ka shkruar Jaha. / KultPlus.com

Luan Jaha në gjendje të rëndë shëndetësore, kërkohet me urgjencë gjak

Posted on by Kult Plus

Aktori i njohur shqiptar, Luan Jaha, është në gjendje të rëndë shëndetësore, shkruan KultPlus.

Për shërimin e tij duhet të sigurohet gjak nga personat që veçse e kanë kaluar COVID-19, ndërsa në këtë mënyrë sigurohet plazma e gjakut.

Lajmin e ka bërë të ditur regjisori Zgjim Terziqi, i cili me urgjencë kërkon nga personat me vullnet të mirë të lajmërohen për ndihmë.

“Pershendetje miq,

E kemi me urgjencë të sigurojmë plazmën e gjakut për aktorin Luan Jaha, andaj personat që e kanë vullnetin e mirë dhe sapo e kanë kaluar Covidin e që kanë grupin e gjakut A Pozitiv të lajmërohen.

Na duhen dhurues me minimum 50+ antitrupa.

Ju falenderoj paraprakisht për vullnetin e mirë dhe ndihmën.

Ps. Për detaje ju lutem në 049175395”, ka shkruar Terziqi. / KultPlus.com

“Profesor jam talent se jo mahi”, seria e komedive që mbushte me të qeshura shikuesit (VIDEO)

Posted on by Kult Plus

Një pasuri në skenën artistike ishte seria e komedive “Profesor jam talent se jo mahi”, e cila vazhdon të kujtohet me mallëngjim, shkruan KultPlus.

Me një natyrshmëri në të shprehur dhe pasqyrime artistike të realitetit, skeqet e kësaj komedie kishin arritur simpatinë e publikut.

Nën regjinë e Faruk Begollit dhe asistencën e Luan Dakës, para kamerave u shfaqnin Luan Jaha, Mentor Zymberaj, Ilire Vinca, Veton Osmani, Armond Morina, Ilir Rexhepi, Emine Toska, Adhurim Demi, Mevlan Shaqiri, Gentian Grezda, Premtim Plakolli dhe Vjollca Kelmendi.

Këta aktorë me interpretimet artistike shënuan një histori të veçantë për artin skenik shqiptar.

KultPlus ua sjell një pjesë të serive të komedisë, “Profesor jam talent se jo mahi”:

“Një muaj” i Zgjim Terziqit, pjesë e festivalit Busan International Short Film Festival

Posted on by Kult Plus

Filmi i shkurtër “Një Muaj” me skenar dhe regji nga Zgjim Terziqi dhe producent Agon Syla do të jetë pjesë e festivalit kualifikues për Oscar në Korenë së Jugut, në edicionin e 35-të të Busan International Short Film Festival, si pjesë e Konkurrencës Ndërkombëtare, shkruan KultPlus.

“Një muaj” u përzgjodh për të qenë pjesë e 42 filmave përfundimtar të përzgjedhur në mesin e 4.953 filmave.

BISFF është gjithashtu festivali i parë i filmit të shkurtër në Korenë e Jugut. Dhe këtë vit shënon edicionin e 35-të që do të mbahet nga 24 prill deri më 29 maj të vitit 2018.

“Një Muaj” është film i bazuar në ngjarje të vërtetë dhe flet për Anën një 40 vjeçare e verbër, e pa martuar, e cila jeton sipas marrëveshjes së katër motrave të saj. Pakti i tyre përmban përkujdesjen e saj secila me rend nga një muaj.

Në këtë film luajnë: Makfire Miftari, Luan Jaha, May-Linda Kosumovic, Shengyl Ismajli, Irena Cahani, Fatmir Spahiu, Rinesa Qeriqi, Era Balaj, Dardane Mehmeti, Zog Zeqiri Berisha, Blerina Krasniqi, Nata Zeqiri Berisha, Lis Spahiu.

Filmi është prodhim i shtëpisë filmike ‘Broken Branch Production’, i subvencionuar nga Qendra Kinematografike e Kosovës dhe me mbështetje nga Swiss Cooperation Office Kosova dhe Komuna e Prishtinës./ KultPlus.com

Luan Jaha: “Kukumi” është dashuria ime e parë

Posted on by KultPlus

I njohur e i dashur jo vetëm për publikun por edhe për kolegët e tij, aktori kosovar Luan Jaha vjen në intervistën e Viti të Ri për KultPlus, në një dimension më ndryshe. Ai rrëfen fillimin e karrierës së tij që nga shfaqja e parë “Profesor jam talent se jo mahi” e deri te shfaqja e fundit e inskenuar në Teatrin Kombëtar të Kosovës “I ligu për mend” poashtu në këtë rrafsh Luan Jaha na sjellë kujtimet e filmit të parë “Rruga pa kthim” e deri tek filmi i fundit që u xhirua në vitin 2017-të “A month”. Aktori kosovar i cili që nga vitin 1992 është me publikun shqipfolës, përmes kësaj interviste tregon edhe për punën e tij si profesor në Fakultetin e Arteve dhe flet për brezat e rinj. Luan Jaha flet edhe për filmat e njohur për publikun ku ishte pjesë e tyre dhe për kinematografinë shqiptare, krejt në fund, ai ka edhe një urim për vitin që po vjen.

Sarandë Selimi

KultPlus: Prej vitit 1992 jeni në skenë dhe nuk është periudhë e paktë. Nëse flasim vetëm për shfaqjet, mund të numëroni se në sa shfaqje keni luajtur?
Luan Jaha: Po, prej vitit 92 deri 99 kam luajtur në mëse 30 shfaqje. Edhe pse kohë të vështira për çdo gjë, në aspektin teatral, falë teatrit Dodona kemi pas realizime të mira dhe të shkëlqyeshme. Aty edhe fituam përvojë, u formuam si aktorë, jo vetëm unë por edhe shumë kolegë që sot janë emra të rëndësishëm të skenës flmike dhe teatrale në vend.

KultPlus: Cili është roli që të ka marrë më shumë me vete?
Luan Jaha: Secili rol në kohën e vet ka qenë i lezetshëm, rol i mirë, i pranueshëm, role që më kane bërë të ndihem mirë por edhe shkëlqyeshëm edhe pse kur i shikoj sot, nga kjo perspektivë, shohë se ka pas mangësi, zbrastësirë, herë herë tepri. Asnjë rol nuk më ka marrë me vete, të gjithë janë në mua. Por, më vjen mirë që kam mësuar shumë edhe nga gabimet e mia.

KultPlus: E keni fjalën edhe për filmin në këtë rast?
Luan Jaha: Po flas për vete në film dhe teatër. Loja në teatër është në dorë të aktorit, ndërsa në film jo. Në film t’i mund të bësh mrekulli dhe të mos i përdorë regjisori për njëmijë arsye ose e kundërta, mund të bësh marrëzira dhe mund ti përdorë për të mirë, sa që mrekullohesh edhe vet kur e sheh premierën. Filmi është art i fotografisë, montazhit, regjisë, por më së paku i aktorit. Për mua vlen thënia: beso në regjisorin, nëse jo, mos luaj.

KultPlus: Dhe ngjitja në dërrasat e Teatrit Kombëtar të Kosovës mund të vlerësohet edhe si një aprovim për një aktor profesionist, cila ishte shfaqja që të solli këtë emocion?
Luan Jaha: E para ka qenë komedia “Profesor, jam talent se jo mahi” nga prof. Faruk Begolli. Rolin e pata realizuar në kuadër të provimit të vitit të dytë, karakteret. Luaja një plak, Kadri Abazin. Kjo ndoshta ka qenë përvoja ime më e bukur në teatër. Salla mbushej plot, biletat shiteshin e stërshiteshin një ditë para shfaqjes. Përveç organizimeve jashtë, në Dodonë luanim tre- katër herë në javë. Ka aktor që e kanë përfunduar karrierën e tij e nuk ka përjetuar atë ndjenjë.
I luajta dy role, dy ekstreme, njërin një grua Sofia dhe këtë tjetrin Kadri Abazin. Më erdhi mirë që rolet nuk kishin ngjashmëri me njëri tjetrin, suksesi u arrit edhe më shumë. Kemi pas realizuar rreth 400 repriza. Përveç se në krejt Kosovën, poashtu kemi qenë në Preshevë, Tetovë, Strugë, Ulqin, Tiranë…me këtë shfaqje kemi qenë edhe në Austri, Driton Sahitaj na pati organizuar katër shfaqje për publikun shqiptarë atje.
Falë kësaj shfaqjeje, mbeta në Kosovë. Ishte viti 93’, njerëzit kalonin nëpër kriza të thella, shumë shqiptarë ishin larguar nga puna, nuk merrnin rroga, shumica e kolegëve dolën në shtete të perëndimit. Ne na u mundësua të merreshim me shfaqje dhe fitonim para, kjo më ka bërë të ndjehem pak më mirë, të studioj me para të mija, me një fjalë ta kem lekun tim.

KultPlus:Po pagat, si ishin pagat në atë kohë?
Luan Jaha: Ka qenë kohë e inflacionit dhe papunësisë, rroga maksimale ka qene diku rreth 25-35 DM (Deutsche Mark).Mirëpo, ne me këtë shfaqje, me qenë se shëtisnim, vizitonim qytete të ndryshme të vendit, fitonim diku rreth 20-25 DM, dhe nëse kemi qenë aktiv tërë muajin, na dilte një rrogë serioze.

KultPlus: Në vitin 2014-të në Teatrin Kombëtar të Kosovës erdhe përmes shfaqjes “Shooping and Fucking”, në vitin 2016-të pikërisht në skenën e këtij teatri erdhe me rol kryesor në shfaqjen “Tregtari i Venedikut” ndërsa në vitin 2017-të në TKK erdhe përmes shfaqjes “I ligu për mend”, duke sjellë një rol të mrekullueshëm. Në të tri këto shfaqje ke sjellë atmosferë të bukur në skenë, por duam ta dimë nga pikëpamja jote se cili ka qenë roli më i vështirë dhe si jeni ndjerë duke interpretuar këto role ku tekstet kanë përkuar mjaft shumë me një realitet të hidhur që po kalon populli shqiptar në përgjithësi?
Luan Jaha: Më vjen mirë që shfaqjet ku marrë pjesë përkojnë me realitetin dhe mirëpriten nga shikuesit. Është meritë e regjisoreve që me idetë dhe konceptet e tyre ua ofrojnë publikut vepra të huaja sikur të ishin tonat.
Shfaqja “Shooping and fucking”, ka qenë një realizim i bukur, shfaqje shumë e mirë, e realizuar mirë, e punuar nga Fatos Berisha, me të cilin kam pas rastin të punoj edhe shumë herë tjera, dhe sa herë kam punuar me të kam realizuar role të mira. E konsideroj ndër regjisoret më të mirë. Më njeh shumë mirë, mi njeh mundësitë e mija, veset dhe virtytet. Gjithmonë vjen me koncepte të qarta, nuk e mundon aktorin.
Te “Tregtari i Venedikut” kam punuar me skocezin Matheë Lenton, një regjisor i shkëlqyer dhe asistenti i tij, aktori Peter Kelly, i cili me përvojën e tij më ka ndihmuar mjaft për jetësimin e Shillokut, i jam shumë mirënjohës. Ajo që më bëri përshtypje te Matheë ishte se qysh në provën e parë na tha: “Miq, unë kam ardhë ta punojë këtë shfaqje, por nuk kam ende koncept, nuk kam ide prandaj do të doja që këtë vepër t’a jetësojmë bashkë”. Ishte sinqeriteti i tij që më bëri të pajtohem me “konceptin” e shfaqjes, jam angazhuar me tërë qenien, jam përpjekur të jap maksimumin. E vlerësoj si shfaqje të bukur por edhe shkollë në vete punën me Matheë.
Pas kësaj vjen shfaqja “I ligu për mend” nga Gjergj Fishta, me regji të Altin Bashës. Këtë shfaqje e konsideroj si një ndër shfaqjet më të vështira në përvojën time prej aktori. Ndoshta për faktin se, fillimisht veprën e kisha të njohur që më parë, e nënvlerësoja si pjesë të lehtë të cilën pa ndonjë mund të madh do ta vejmë në skenë, mirëpo, qysh në leximin e parë me kolegë e kuptuam si diçka shumë të rrezikshme, të cilën nëse nuk e punojmë seriozisht do ta kemi vështirë për ta jetësuar. Tekst i vështirë i artikulueshëm, për shkak të gjuhës së vjetër gege, struktura e fjalive, shprehjet allaturka të cilat nuk mund t’i hasësh më as në Prizren e Vushtrri. Po e kujtoj rastin kur Altini na dëgjoi për herë të parë duke lexuar dhe na tha; “Hë djem, çfarë jeni duke bërë, po provoni të flisni frëngjisht?!”
Shfaqjen përveç në Prishtinë (tridhjetë herë), e kemi luajtur edhe në Tiranë dhe Korçë, të gjitha me salla të mbushura plot me shikues. Do të isha njeriu më i lumtur sikur ta luanim edhe në Shkodër. Është një ndër shfaqjet e rralla ku përveç publikut kënaqemi edhe ne. Po përfitoj nga rasti që përmes KultPlus, ta falënderoj publikisht Altinin për punën që ka bërë. Kam mësuar shumë nga ai dhe jam kënaqur në proces, punonim 12 orë në ditë, thjeshtë na u bë mënyrë e jetës.

KultPlus: Shfajqa “I ligu për mend” u dha në Shqipëri dy herë, pikërisht kur kemi parasysh dialektin gege që është arma e fortë e kësaj shfaqje, si e pritën atje?
Luan Jaha: E bukura e kësaj shfaqje është se personazhet e flasin një gegërishte arkaike, me shprehje e fjali të cilat edhe ne kosovarët vështirë i kuptojmë. Në Korçë ishim pjesëmarrës në festivalin mbarëkombëtarë të komedisë “KOKOFEST” ku dhe mora çmimin “aktori më i mirë”. Poashtu edhe në Tiranë jam mrekulluar nga pritja që na është bërë, në sallë ishin kryesisht aktorë të cilët na përgëzuan për punën që kemi bërë. Ishte një përjetim i mrekullueshëm. Kishte edhe studentë nga Shkodra, morëm lëvdata edhe prej tyre dhe kjo me kënaqi dhe na inkurajojë që të gjejmë mundësinë ta dërgojmë shfaqjen atje.

KultPlus: Të shkojmë pak tek filmi, e përmendëm që keni shumë role edhe në film që nga viti 1992. Cili ishte filmi i parë që e nxorri Luan Jahën në sheshxhirim?
Luan Jaha: Filmi i parë ka qenë te prof. Ekrem Kryeziu “Rruga pa kthim”. Aty luaj një fshatar, në një fshat shqiptarë, pas luftës së dytë botërore fillon reforma agrare, partizanet vijnë t’ia marrin pronën dhe t’ia konfiskojnë kalin, të cilin unë e kam mjet jetese dhe nuk e jap me asnjë çmim, ata me tërheqin zvarre por unë nuk dorëzohem deri sa…, është një skenë komike, e bukur, është pranuar mirë në atë kohë. Ai film ka qenë privat, në vitin 1992-1993.

KultPlus: Kurse filmi i fundit që keni marrë pjesë është filmi i metrazhit të shkurtër “A month” me regji të Zgjim Terziqit. Si ishte eksperienca në këtë film?
Luan Jaha: Po, herë herë punoj edhe në film, e dua filmin. Kam pas fatin të punoj më shumë në filma të huaj se sa vendore. Përveç “Tri dritare dhe një varje” i cili ka qenë projekti i fundit filmik vendor, kam qenë pjesë e filmit “Burrnesha” që e kanë punuar italianët, me të cilin morëm pjesë në Berlinale. Aty luaj një rol goxha të rëndësishëm, i cili konsideroj që është realizuar mjaft mirë.
Sivjet mora pjesë te Zgjim Terziqi në filmin e shkurtër “Një muaj”. Filmi trajton një temë aktuale, mjaft të ndjeshme. Edhe pse në fillim kisha pak dyshim mos po na del patetik, Zgjimi e ka trajtuar në mënyrë bashkëkohore, të bukur dhe origjinale.

KultPlus: Filmat “Kukumi”, “Koha e Kometës” dhe “Tri dritare dhe një varje”, janë tre filma që keni luajtur dhe që të tre janë realizuar në periudhën e pasluftës, cfarë përvoje ishte përfshirja në këta tre filma?
Luan Jaha: “Kukumi” ka qenë një film i punuar katër vjet pas luftës. Ishim plot entuziazëm. E prekëm lirinë, nuk dinim si ta shprehnim. Ftesën e prof, Ise Qosja, për të qenë pjesë e filmit e pata përjetuar si kurorëzim të asaj lirie, si ngjarjen me emocionale në karrierë.
“Kukumi” është një film të cilin e kanë vlerësuar dhe çmuar shumë nëpër festivale të ndryshme, film i cili ka më shumë së 27 çmime ndërkombëtare të kategorive superiore, një film i bukur me plotë kuptimin e fjalës, i fuqishëm, i guximshëm, i hareshëm dhe i pikëllueshëm. Nuk kisha me fol për rolin, nuk ka pas kërkesa të mëdha, ka qenë një punë e lehtë, përveç angazhimit fizik. “Kukumi” është dashuria ime e parë.
Kurse te “Koha e kometës” (viti i mbrapshtë) sipas Ismail Kadare, me regji të Fatmir Kocit, me Blerim Destanin në rol kryesor, luaj Doskë Mokrarit, njërin nga pesë luftëtarët, të cilët nisen për luftë e luftën nuk e gjejnë kund. Është ndër filmat që i dua, e dua koloritin, figurat, peizazhin, dialogun gati absurd, atë komedi të nëmur, është film që e shikoj me kënaqësi.
E filmi “Tri dritare dhe një varje” ka qenë një projekt ndoshta më i vështiri, pasi që, nuk kanë pasur mjete të mjaftueshme të realizohej ky skenar. Mirëpo prof. Isë dhe producenti Shkumbin Istrefi ishin këmbëngulës që projekti të realizohej, përndryshe mjetet do të ktheheshin në QKK. Megjithatë filmi u realizua, e pati një jetë të mirë, fitoi disa çmime. Dhe mendoj që si film e ka arrit qëllimin e vet, qoftë vendorë qoftë ndërkombëtarë.

KultPlus: “Familja moderne” dhe “Kombinati”, ju sollën në dy role krejtësisht të ndryshme njëri me tjetrin. Daja Skender dhe Fahria. Si jeni ndjerë asokohe kur ishit pjesë e serialeve?
Luan Jaha: Në serial njeri hyn për tri arsye, 1) Për lek, 2) Për famë dhe 3) Për të I-në ose për të ll-në.
Më vjen mirë që “Familja moderne” ka jetuar aq gjatë sa që kur vinin njerëzit me shitë nëpër banesa tona private, mendonin që vërtetë këtu jetojnë: Dini, Drita, Gjyshja… Suksesi i familjes vjen jo nga një njeri por nga një dyzinë që kanë qenë të angazhuar, që episodit të mos i mungoj as edhe një “lugë”. Ka pas tema atraktive, aktuale, ambient të përshtatshëm, komoditet, trupë të mirë të aktorëve, regjisorë, skenografë, kameraman, ndriçues, tonist e një ekip njerëzish të profileve të ndryshme. Kushti i vetëm që këta njerëz të angazhohen maksimalisht dhe të jenë produktiv është të paguhen mirë. Kushton por garanton sukses. E vlerësoj si punë, për mua është me rëndësi kush është prapa projektit, ajo çka nuk shihet nga publiku. Në zanatin tonë ka dy lloj njerëzish: Ata që punojnë dhe ata që marrin merita.
“Kombinati” nuk pati fare fat. Nuk pati fat me producentë dhe u zbeh, i humbi vrulli, edhe pse është pritur tepër mirë, mirëpo jo të gjithë kanë mundur ta përcjellin.

KultPlus: A do të hynte ndonjëherë Luan Jaha në rolin e regjisorit?
Luan Jaha: Jo, më shumë më pëlqen të luaj.

KultPlus: Në të njëjtën kohë ju punoni edhe si profesor, në Fakultetin e Arteve, si është të rrisësh brezat e rinj të aktorëve?
Luan Jaha: Po,është punë me përgjegjësi, kërkon angazhim, përkujdes. Meqenëse jam edhe vet aktor, jam shumë i kujdesshëm, përpiqem të jem i saktë në vlerësime, vërejtje dhe propozime. Përpiqem ta ndihmoj studentin që gjatë studimeve ta shpalos, ta njoh dhe ta zbuloj vetën. Të mos ketë paragjykime, të fitoj vetëbesim, të jetë produktiv dhe qysh në vitin e tretë të filloj të krijojë vetë, në mënyrë të pavarur.

KultPlus: Sa kemi emra premtues tash?
Luan Jaha: Kemi shumë studentë të talentuar, në klasën time jo një i mirë por ka shumë të mirë. Kemi në përgjithësi shumë fëmijë të talentuar por, iu mungon informata bazë mbi teatrin . Kishte me qenë mirë që në shkollat fillore, të mesme në kuadrin e tyre të formojnë grupe dramatike, të futet edhe lënda e artit dramatik (si lëndë zgjedhore) sikurse lënda e muzikës, vizatimit, kulturës fizike…, e jo të vijnë studentet në fakultet pa njohuri elementare mbi teatrin.

KultPlus: Nëse do të zgjedhësh mes asaj të jesh aktor rezident në Teatrin Kombëtar të Kosovës dhe profesorit në Fakultetin e Arteve, cilën do e zgjedhje?
Luan Jaha: Sikur të më pyesje para dy vitesh, pa hezitim do të thosha teatrin, por sot nuk mendoj ashtu. Nuk e di, ndoshta rrethanat e kanë bërë të vetën, ndoshta pas dy vitesh ndërroj mendje, por tash për tash do të qëndroja këtu, sepse mendoj që jam më produktiv.

KultPlus: Po për kinematografinë shqipfolëse, në cfarë rruge jeni duke e parë?
Luan Jaha: Jemi në rrugë të mirë, por në anën tjetër duhet të kemi durim. Kjo punë kërkon mjete, ky është çelësi i suksesit. Kinematografia është “sport” i shtrenjtë. Jemi në rrugë të mirë dhe pres që të bëjmë mrekulli në të ardhmen, si në Shqipëri ashtu dhe në Kosovë.

KultPlus: Krejt në fund, ndonjë plan për vitin e ardhshëm dhe cili është mesazhi i Luan Jahës për vitin 2018-të?
Luan Jaha: Aktori është “argat” ne nuk e dimë se çfarë na pret, duhet t’i pyesim producentët, regjisoret, ata e kanë fatin tonë në dorë, na presim dhe në pritje …qeshim
Uroj të kemi punë, e kur ka punë, ka dashni, gëzim, gjallëri. Për vitin e ri uroj nga zemra ti lëmë të këqijat në 2017-të dhe të futemi në 2018-të me plot dashni sa mund të çoj zemra. GËZUAR! / KultPlus.com

“Kukumi” që solli Luan Jahën në një rol sa të mrekullueshëm aq edhe sfidues (VIDEO)

Posted on by Kult Plus

Paslufta e Kosovës erdhi përmes filmit “Kukumi”, me një tematikë të veçantë e rrëqethëse.

“Kukumi”, film me regji të Isa Qosjës, është ai i cili bëri bujë të madhe si në vend ashtu edhe nëpër festivalet që është dhënë.

Filmi 107 minutësh, që u dha premierë në vitin 2005, sjellë në rolin kryesor aktorin e njohur kosovar Luan Jaha.

Kësisoj KultPlus, po e rikthen në vëmendjen e audiencës shqipfolëse edhe njëherë rolin e Luan Jahës, një rol që rrallë kush mund ta realizoj.

“Kukum ma pat lan emnin gjyshja. Thojnë që kur kom le’ pata kajt tri jav’. M’kishin pas qkri plum e mo s’kisha pas kajt”, nis rrëfimi i njërit nga të sëmurit psikik që menjëherë pas përfundimit të luftës në Kosovë lirohen nga ai spital.

Kukumi, Mara e Hasani, të pavetëdijshëm për atë se çfarë duhet të bëjnë pastaj ata nisën në rrugët e Kosovës së pasluftës dhe shkojnë në fshatin e vëllait të Hasanit…

Një rol sa i vështirë për tu parë edhe më i vështirë për tu interpretuar ishte ai i Kukumit. Luan Jaha, një ndër aktorët më të mirë të skenës kosovare, e solli këtë rrëfim mrekullueshëm përmes trupit të tij, fytyrës, flokëve, duarve e mbi të gjitha përmes fyellit të tij që nuk e largonte asnjëherë nga vetja.

“Kukumi”, ishte laureat i shumë çmimeve nëpër festivalet botërore ndërsa ishte prodhim i KosovaFilm-it.

Përveç Luan Jahës në “Kukumi”, luajnë edhe aktorët si: Anisa Ismaili, Donat Qosja, Yllka Gashi, Xhevded Doda…/ KultPlus.com

Një rrëfim shqiptar në Festivalin e Filmit të Sllovenisë (FOTO)

Posted on by KultPlus

Filmi i metrazhit të gjatë ‘A Dream’, me regji të regjisorit slloven Bostjan Slatensek, do të shfaqet premierë në Festivalin e Filmit në Slloveni, shkruan KultPlus.

‘A dream’ me skenar të Bostjan Slatensek e Aude Le Pape, ka gjysmën e kastës së aktorëve shqiptarë, gjysmën e ekipës së realizimit të filmit shqiptarë, e çka është më kryesorja trajton një temë shqiptare, të pasluftës së fundit në Kosovë.

Duke e trajtuar një temë mjaft interesante ‘A Dream’ apo ‘Ëndërr’, sjellë në kastën e aktorëve Aude Le Pape (Shpresa), Aleksandar Rajaković (Mark), May-Linda Kosumovic (Hana), Alketa Sylaj (Besa), Luan Jaha (Thomas).

Filmi tregon dy rrëfime dashurie. Rrëfimin e Markos, një ish-reporter i luftës i cili lëviz nga Lubjanë në Prishtinë për të punuar për një organizatë ndërkombëtare. Një mbrëmje në një bar, ai takon tre vajza: Shpresën, Besën dhe Hanën. Marko joshet nga Shpresa dhe gjithçka nis aty. Ndërkaq Hana dhe Besa kanë një marrëdhënie. Të dyja vajzat nuk kanë miratimin për këtë lidhje për arsye krejtësisht të ndryshme: Hana ka frikë nga përgjigjja e publikut, duke ditur se në shoqërinë patriarkale kosovare, një marrëdhënie mes dy vajzave është e pamundur.

Drejtor i Fotografisë në këtë film është Ibër Deari, muzika është bërë nga Vojko Sfiligoj dhe Bujar Berisha, kostumografia nga Leonora Mehmeti e producent Uroš Goričan. Kjo histori kosovare që jo rrallë herë e kemi dëgjuar do të shfaqet premierë të premten mbrëma në Festivalin e Filmit në Slloveni, i cili ka nis më 12 dhe zgjatë deri më 16 shtator. Filmi 112 minutësh do të tregoj këto dy rrëfime më 15 shtator me fillim nga ora 18:45. Ky është filmi i dytë i regjisorit, skenaristit e gazetarit Bostjan Slatensek./ KultPlus.com