Një “jo” e buruar prej bindjes së thellë është më e mirë se një “po” e buruar për hir të të tjerëve ose, edhe më keq, për të shmangur dëmet.
Një i poshtër është i pazoti ta dëshmojë dashurinë; kjo
është privilegj i të zotëve.
Njeriu është fryt i mendimeve të tij, çfarë mendon, ashtu
shndërrohet.
Një njeri që është tërësisht i pafajshëm, e përkushton veten
në sakrificë për të mirën e të tjerëve, përfshirë armiqtë e tij, dhe bëhet
shpërblesë për botën. Ky është një akt i përkryer.
Kultura e një kombi buron nga zemrat dhe shpirti i njerëzve
të saj.
Një politikë është një bindje e përkohshme e përcaktuar që
të ndryshojë, por kur është e mirë, duhet të përkrahet me zell hyjnor.
Një parim është shprehje e përkryerjes, dhe teksa qeniet e
papërkryera si ne nuk mund ta praktikojnë përkryerjen, ne trashëgojmë çdo
moment kufizimet e kompromisit të tij në praktikë.
Një religjion që nuk i merr parasysh realitetet praktike dhe
nuk ndihmon në zgjidhjen e tyre, nuk është religjion.
Një trupë e vogël me shpirtra të vendosur, mbushur me besim
të pamasë në misionin e tyre, mund ta ndryshojnë rrjedhën e historisë.
Një betim është një akt i kulluar religjioz, i cili nuk mund
të bëhet me pasion. Ai mund të bëhet vetëm me një mendje të kthjelluar, të
pastër dhe me Zotin si dëshmitar.
Njeriu i dobët është i drejtë aksidentalisht. Njeriu i fortë
dhe jo i dhunshëm është i padrejtë aksidentalisht.
Të gjitha religjionet e botës, ndërkohë që mund të
ndryshojnë në gjëra të tjera, të gjitha shpallin se asgjë nuk ekziston në botë
përveç së Vërtetës.
Gjithmonë syno harmoninë e plotë të mendimit, të fjalës dhe
bëmës. Gjithmonë syno t’i pastrosh mendimet e tua, dhe gjithçka do të shkojë
mirë.
Një rrenë nuk bëhet e vërtetë nëpërmjet arsyes së
propagandimit të shumëfishuar, as e vërteta nuk bëhet rrenë pse askush nuk e
sheh atë.
Përballja sy më sy përfundon vetëm duke e bërë qorre gjithë
botën.
Zemërimi dhe intoleranca janë armiqtë e mirëkuptimit.
Zemërimi është armik i jo dhunës dhe krenaria është
përbindëshi që e kapërdin atë.
A janë bindjet një gjë kaq e thjeshtë si rrobat që njeriu
mund t’i ndërrojë si të dojë? Bindjet janë të tilla për njerëz që jetojnë epoka
dhe epoka.
Si qenie njerëzore, madhështia jonë bazohet jo aq në
aftësinë tonë për ta ribërë botën – ky është një mit i epokës atomike – sa në
aftësinë tonë për ta ribërë veten tonë.
Ji ndryshimi që ti dëshiron ta shohësh në botë.
Përpara fronit të të Gjithëfuqishmit, njeriu do të gjykohet
jo nga veprimet e tij, por nga qëllimet e tij. Sepse vetëm Zoti i lexon zemrat
tona.
Vetëm për besimin tim në Zot, unë do të isha bërë një maniak
i çmendur.
Kapitali në vetvete nuk është i keq; përdorimi i gabuar e
bën të keq. Kapitali në një formë ose në një tjetër do të duhet gjithmonë.
Mirëkuptimi i përbashkët është sensi i realizuar i
proporcionit.
Rrëfimi është si një fshesë që fshin ndyrësinë dhe lë një
sipërfaqe të ndritshme e të pastër. Unë ndjehem më i fortë nga rrëfimi.
Zhvillimi konstant është ligji i jetës, dhe një njeri që
gjithmonë përpiqet të ruajë dogmat e tij në mënyrë që të duket konsistent, e
çon veten në pozicion të gabuar.
Kultura e mendjes duhet të jetë në shërbim të zemrës.
Secili nga ne duhet të gjejë paqe brenda vetes. Dhe paqja
për të qenë reale duhet të jetë e paprekur nga rrethanat e jashtme.
Secili i lutet Zotit sipas bindjes së tij.
Edhe nëse ti je në pakicë ndaj një të tille, e vërteta është
e vërtetë.
Kushdo që dëshiron mund ta dëgjojë zërin e brendshëm. Ai
është brenda secilit.
Besimi nuk është diçka që ta kapësh, është një gjendje në të
cilën rritesh.
Besimi…duhet mbështetur në arsye…kur besimi bëhet i verbër,
vdes.
Frika ka dobinë e saj, por poshtërsia asnjë dobi.
Frika e vdekjes na bën të shmangim vlerat dhe religjionin.
Sepse dëshira për vlera është dëshirë për besimin religjioz.
Në fillim të shpërfillin ty, pastaj të përqeshin ty, pastaj
të luftojnë ty, pastaj ti fiton.
Për mua çdo sundues është alien që sfidon opinionin publik.
Liria ia vlen me çdo çmim. Ajo është frymëmarrja e jetës. E
çfarë nuk do të paguante njeriu për jetën?
Lirinë nuk ia vlen ta kesh, nëse nuk përfshinë lirinë për të
gabuar.
Bujaria, vetësakrifica dhe mirësia nuk janë pronë ekskluzive
e asnjë race apo religjioni.
Lavdia qëndron në përpjekjen për t’ia arritur një qëllimi
dhe jo në arritjen e tij.
Zoti ekziston, edhe nëse e gjithë bota do ta mohonte atë. E
vërteta qëndron, edhe nëse nuk ka asnjë mbështetje të publikut. Ajo është e
vetëmbështetur.
Nganjëherë Zoti provon t’i lerë për në fund ata që dëshiron
t’i bekojë.
Zoti, ashtu si e vërteta, kanë qenë për mua një thesar i
pamasë. Qoftë Ai për të gjithë siç është për mua.
Lumturi është kur çfarë ti mendon, çfarë ti thua dhe çfarë
ti bën janë në harmoni.
Pakënaqësia konstruktive është pararprijëse e progresit.
Mospajtimi i ndershëm është shpesh shenjë e mirë e progresit.
Jam i përgatitur të vdes, por kjo nuk përbën shkak për të
cilin të jem i përgatitur të vdes.
Unë besoj në barazinë e gjithkujt, përveç reporterëve dhe
fotografëve.
Unë besoj në të vërtetën themelore të të gjitha religjioneve
të mëdha të botës.
Unë besoj se njeriu është ushtari më i fortë, sepse guxon të
vdesë i paarmatosur.
Unë besoj se mendja njerëzore apo shoqëria njerëzore nuk
janë të ndarë në reparte të quajtura sociale, politike apo religjiore. Të
gjitha veprojnë dhe ndërveprojnë mbi njëra tjetrën.
Unë mendoj se jam një individ i thjeshtë i gabueshëm si çdo
vdekëtar tjetër. Por prapë jam i zoti të kem aq përultësi sa të rrëfej gabimet
e mia dhe të bëj kthesë.
Unë bëj çdo të keqe që mundem, përpara se të mësoj ta shmang
atë? A nuk mjafton ta njohësh të keqen, për ta shmnagur atë? Nëse jo, ne duhet
të jemi mjaft të sinqertë sa të pranojmë se ne e duam të keqen aq shumë sa të
heqim dorë prej saj.
Unë nuk dua ta parashikoj të ardhmen. Jam i përkushtuar të
kujdesem për të sotmen. Zoti nuk më ka dhënë mua nën kontroll momentet e
ardhshme.
Unë kam parë gjithashtu fëmijë duke mposhtur me sukses
ndikimet e një trashëgimie të keqe. Kjo i detyrohet të qenit një atribut i
kulluar i shpirtit.
Unë nuk kam asgjë të re që t’ia mësoj botës. E Vërteta dhe
Jodhuna janë të vjetra sa rruzulli. E vetmja që kam bërë ka qenë përpjekja t’i
eksperimentoj në një shkallë sa më të gjerë të mundshme.
E kam adhuruar femrën si mishërim i gjallë i shpirtit të
shërbimit dhe sakrificës.
E di se çrrënjosja e zemërimit nga gjoksi i dikujt është
gjëja mëe vështirë. Kjo nuk mund të arrihet nëpërmjet përpjekjes sate
personale. Mund të bëhet vetëm me hirësinë e Zotit.
Unë e dua Krishtin tuaj, unë nuk i dua krishterët tuaj. Ju
krishterët jeni aq të pangjashëm me Krishtin tuaj.
Unë i shikoj vetëm cilësitë e njerëzve. Duke mos qenë vetëm
i pafajshëm, unë nuk dua t’i paragjykoj fajet e të tjerëve.
E kundërshtoj dhunën, sepse kur duket se ajo bën mirë, e
mira është vetëm e përkohëshme; e keqja që ajo bën është e pëhershme.
Unë hedh poshtë çdo doktrinë religjiore që nuk i thërret
arsyes dhe është në konflikt me moralitetin.
Supozoj se me udhëheqje kuptoheshin muskujt; por sot ajo ka
kuptimin të jesh bashkë me popullin.
Do të doja më mirë të shfarosej raca njerëzore se të ishim
më keq se bishat duke e bërë krijesën më fisnike të Zotit, femrën, objekt të
lakmisë sonë.
Do të mirëprisja me gjithë zemër bashkimin e Linjdes dhe të
Perëndimit duke siguruar që të mos ndodhte me forcë brutale.
Nëse bashkëpunimi është një detyrë, unë them se edhe
mosbashkëpunimi në disa rrethana është njësoj një detyrë.
Nëse nuk do të kisha pasur sensin e humorit, do të kisha
bërë vetëvrasjes prej shumë kohësh.
Nëse durimi është një vlerë, ai duhet të zgjasë deri në
pambarim. Dhe një besim i gjallë duhet të zgjasë deri në mesin e stuhisë më të
zezë.
Nëse duam ta mësojmë paqen e vërtetë në këtë botë, dhe nëse
jemi vërtetë kundër luftës, duhet ta fillojmë këtë mësim që tek fëmijët.
Imitimi është lëvdata më e çiltër.
Në një mënyrë të njerëzishme, ti mund ta tundësh botën.
Në çështjet e ndërgjegjës, ligji i shumicës nuk ka vend.
Në lutje është më mirë të kesh një zemër pa fjalë se fjalë
pa një zemër.
Rritja rehatisë materiale nuk çon kurrsesi në rritje morale.
Përpjekja e pafundme për të qenë njeriu më i mirë është
detyrë; është shpërblimi ynë. Gjithçka tjetër është në duart e Zotit.
Ndërvartësia është dhe duhet të jetë sa ideal aq dhe
vetëmjaftueshmëri. Njeriu është një qenie sociale.
Intoleranca tradhton besimin e dikujt në çështjen e tij.
Intoleranca është në vetvete një formë e dhunës dhe një
pengesë për të rritur shpirtin e vërtetë demokratik.
Është më mirë të jesh i dhunshëm, nëse dhuna është në zemrat
tona, se të vëmë maskën e jodhunës për të mbuluar pazotësinë tonë.
Është e lehtë të jesh miqësor me miqtë. Por të jesh miqësor
me dikë që është armiku yt është thelbi i religjionit të vërtetë. Të tjerat
janë biznese.
Është shëndeti pasur e vërtetë dhe jo copat e arit e të
argjendit.
Jam i bindur në besimin se forca e shpirtit rritet në
përpjesëtim me nënshtrimin që ia bëjmë mishit.
Cilësia e punës sonë është ajo që kënaq Zotin dhe jo sasia.
Nuk është e udhës të jesh i sigurtë për mençurinë e dikujt.
Është e udhës të kujtojmë se edhe më i forti mund të dobësohet dhe se edhe më i
zgjuari mund të gabojë.
Ashtu si njeriu nuk mund të jetojë në një trup tjetër
përveçse në trupin e tij, ashtu dhe kombet nuk duan të jetojnë nën kombet e
tjera, sado fisnikë dhe të mëdhe ata mund të jenë.
Drejtësia që jep dashuria është një dorëzim, drejtësia që
jep ligji është ndërshkim.
Le të përpiqet dhe të gjejë secili se, si rezultat i lutjeve
të përditshme, ai i shton diçka të re jetës së tij, diçka që nuk mund të
krahasohet me asgjë.
Le të kemi aq guxim sa të kemi një vdekje martiri, por le të
mos lakmojë asnjë nga ne martirizimin.
Jeto sikur do të vdesësh nesër. Mëso sikur do të jetosh
gjithmonë.
Njeriu bëhet aq i madh saktësisht sa ai punon për mirëqenien
e të tjerëve,
Burri nuk mund të jetë kurrë i barabartë në shpirtin e
shërbimit me të cilën natyra e ka pajisur atë.
Njeriu dështon në realizimin e idealit të lartë, në momentin
që fillon t’i shumëfishojë dëshirat e tij ditore. Lumturia e vërtetë e njeriut
varet vertet në kënaqjen e tij.
Njeriu jeton i liri vetëm nga gatishmëria e tij për të
vdekur; nëse për këtë është nevoja, bë duart e vëllait të tij, kurrë duke
vrarë.
Njeriu duhet ta harrojë zemërimin e tij para se të shkojë të
flejë.
Moraliteti është kontrabandë në luftë.
Moraliteti është bazë e gjërave dhe e vërteta është lënda e
gjithë moralitetit.
Jeta ime është mesazh.
Pothuaj çdo gjë që bëni është pa rëndësi, por është e
rëndësishme që ju e bëni atë.
Asnjë kulturë nuk mund të jetojë nëse tenton të jetë
ekskluzive.
Askush nuk mund të më plagosë pa lejën time.
Jodhuna dhe e vërteta janë të pandashme dhe e përmbajnë njëra
tjetrën.
Jodhuna është një kryeradhë e besimit.
Jodhuna është forca më e madhe në duart e njerëzimit. Është
më e fuqishme se arma më e forë e shkatërimit, krijuar nga naiviteti i njeriut.
Jodhuna, e cila është një cilësi e zemrës, nuk mund të vijë
nga thirrja ndaj trurit.
Jodhuna është kryeradha e parë besimit tim. Është dhe
kryeradha e fundit e lakmisë sime.
Paqja e shpërblen vetveten.
Varfëria është forma më e keqe e dhunës.
Pushteti është dy llojesh. Njëri arrihet nga frika e
ndëshkimit dhe tjetri nga aktet e dashurisë. Pushteti i bazuar në dashurinë
është një mijë herë më frutdhënës e i përhershëm se ai që rrjedh nga frika prej
ndëshkimit.
Lutja është instrumenti më i fuqishëm i veprimit.
Lutja nuk është kërkesë. Është dëshirë e shpirtit. Është pranim
i përditshëm i dobësisë së dikujt.
Lutja është çelësi i mëngjesit dhe qiriu i mbrëmjes.
Perëndia ka caktuar orën e saj për çdo gjë. Ne nuk mund të
komandojmë asgjë, ne vetëm mund të përpiqemi.
Pastërtia e jetës personale është një kusht i pazëvendësueshëm
për të ndërtuar një edukim të mirë.
Vetërespekti nuk njeh konsiderata.
E vetmja mënyrë për të gjetur veten tuaj është ta humbësh
veten në shërbim të të tjerëve.
Ndryshimi midis asaj që duam dhe asaj që mund të bëjmë do të
mjaftonte për të zgjidhur shumicën e problemeve të botës.
Njeriu i mirë është miku i të gjitha gjallesave.
Zëri i njeriut nuk mund të arrijë kurrë largësinë që e ka në
zotërim ende zëri i vogël i ndërgjegjes.
Ligji i sakrificës është njëlloj në gjithë botën. Për të
qenë frutdhënës kërkon sakrificën e më të zotëve dhe më të panjollosurve.
Qëllimi kryesor i jetës është të jetojmë me drejtësi të
mendojmë me drejtësi, të veprojmë me drejtësi. Shpirti mund të lëngojë kur të
gjitha mendimet ia kushtojmë trupit.
I vetmi tiran që pranoj në këtë botë është zëri brenda meje.
I dobëti nuk fal kurrë. Falja është cilësi e të fortit.
Ka në këtë botë njerëz kaq të uritur, saqë Zoti mund t’u
shfaqet atyre vetëm në formëne bukës.
Ka një gjykatë më të lartë se të gjitha gjykatat, është
gjykata e ndërgjegjes.
E vetmja gjë që mund të bëjmë ndaj jetës është rritja e
shpejtësisë së saj.
Ata që dinë si të mendojnë, nuk kanë nevojë për mësues.
E vërteta nuk e dëmton kurrë një çështje të drejtë./Elida
Buçpapaj
